นาฬิกาแห่งความรู้สึก(yaoi)(ฮาเร็มนะจ๊ะ)

ลำดับตอนที่ #3 : I เหตุการณ์ที่น่าแปลกประหลาด

I

เหตุการณ์ที่น่าแปลกประหลาด


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

เวลากลางคืน ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนภูเขา ทั้งหมู่บ้านเงียบ และ ดูสงบ 

กริ่ง~~

เสียงโทรศัพท์ภายในบ้านหลังหนึ่งดังขึ้นทำล้ายความเงียบเมื่อครู่

ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังคลิ้มหลับเพราะความสบายต้องตื่นขึ้นด้วยความหงุดหงิดนิดๆแต่ว่าเขาก็ต้องเดินไปรับ

"ฮัลโหล มิคาโตะพูดครับ"เสียงที่พูดพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเพื่อไม่ให้ปลายสายรู้ว่าเขากำลังเสียมารยาทที่ดันไปหงุดหงิดใส่โทรศัพท์ที่โทรมาตอนที่กำลังจะคลิ้มหลับ

[ไคน์ ว่าไง นี่ฉันเองไง ฮิจิโนเซะ]ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

"ฮิจิโนเซะ เองเหรอ โทรมามีอะไรงั้นเหรอ"

[ฉันก็แค่คิดถึงนายไม่ได้เหรอไงกัน]

"แค่ธุระของคุณมีเท่านี้ งั้นผมขอวางนะครับ"

[ดะ เดี๋ยวก่อ...............]ไม่ทันที่จะพูดอะไรไคล์ก็วางหูโทรศัพท์กลับเข้าที่เดิม

"ทำตัวน่ารำคราญจริงๆนะ"ไคล์บ่นกับตัวเอง เพราะไม่ว่ากี่ครั้ง รุ่นพี่ที่บริษัทเก่าคนนี้ก็มักจะโทรมาหาเขาตลอด  ทุกวันไม่เว้นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ทั้งๆที่เขาก็อุตสาย้ายหนีมาที่หมู่บ้านในชนบทแห่งนี้เพื่อหนีความวุ่นวายในเมืองใหญ่หลังจากที่ถูกไล่ออกจากงานเพราะดันไปทำร้ายร่างกายผู้จัดการ(หื่น) 

ไคล์เดินไปหลังบ้านที่เป็นประตูบานเลื่อนแบบญี่ปุ่นและนั่งลงที่ระเบียงไม้

"สบายชะมัดเลย"ไคล์พูดกับตัวเองก่อนจะมองไปด้วยบนเพื่อมองท้องฟ้าสีครามที่มีดวงดาวดวงน้อยระยิบระยับเต็มทั้งฟ้า

สายลมที่พัดอ่อนๆ ทำให้รู้สึกสบาย กลิ่นเทียนหอมที่จุดเพื่อไล่ยุง สร้างความผ่อนคลายให้กับตัวเขาที่กำลังง่วง

จิ๊บๆๆ

เสียงนกกระจอกตัวน้อยบินมาข้างๆร่างของชายหนุ่มที่กำลังหลับด้วยความสบาย

"อืม"เสียงครางเบาๆออกมาจากปากของคนที่กำลังจะตื่น

"เผลอหลับไปเหรอเนี่ย"ไคล์มองไปรอบๆก่อนจะลุกขึ้นยืน

"วันนี้แล้วสินะที่จะต้องไป สมัครงานนะ"ไคล์บิดตัวไปมาก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน





+++++++++++




++++





++





"เฮ้อ"ไคล์เดินถอนหายใจ เขานี้มันไม่มีโชคด้านการหางานจริงๆ ไม่ว่าเขาจะไปกี่ที่ก็ถูกปฏิเสธทุกที่

ปึก

"โอ๊ย"อยู่ไคล์ก็ดันไปโดนผู้ชายคนหนึ่งชนเข้าแต่ว่าทั้งๆที่ตัวเองโดนชนแค่เบาๆแต่ว่ากลับล้มลงเสียได้

"นี่ ขอโทษนะ เป็นอะไรเหรอป่าว"คนที่ชนไคล์ยังยืนอยู่ได้อย่างไม่สะทกสะท้านและยื่นมือมาเพื่อให้ความช่วยเหลือไคล์ที่ล้มลง

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ"ไคล์จับมือนั้นและลุกขึ้นยืนเมื่อไคล์เห็นหน้าคนที่ช่วยเขาก็ถึงกับนิ่งไปนิดหนึ่ง 

คนที่ช่วยเขา มีผมยาวสีแดงสดและดวงตาสีแดงประกาย แต่ไม่ใช่แค่นั้น เพราะใบหน้าที่หล่อและมีเสน่ห์เกินกว่าจะเป็นคนธรรมดาได้

"งั้นก็ดีแล้วละ"คนตรงหน้าพูดยิ้มๆ

"ขอบคุณมากนะครับ"ไคล์รีบกล่าวขอบคุณทันทีเมื่อตั้งสติได้

ชายตรงหน้าให้ยิ้มอย่างอ่อนโยนและเดินไปอีกทางหนึ่ง

'ดูดีซะมัดเลย ผู้ชายคนนั้น'ไคล์หันมองตามหลังของชายคนนั้น

ไคล์ออกตัวเดินไปตามทางเพื่อไปสมัครงานในบริษัทอื่น

............................................




.............................






....................







.......






...








ไคล์เดินคอตกอย่างไร้จุดหมายและก้มมองนาฬิกาข้อมือของตน

เวลา. 19.30 น.

"เฮ้อ"ไคล์เริ่มรู้สึกเหนื่อยอกเหนื่อยใจกับการหางานทำเต็มทีแล้ว

ผู้คนที่เดินกันขวักไขว่ในย่านการค้า

สวนกันไปมา

ตัวเขาคงไม่เหมาะกับชีวิตในเมืองเป็นแน่ๆ เพราะทุกคนใช้ชีวิตด้วยความรีบเร่งผิดกับเขาที่ไม่ค่อยรีบร้อนอะไรและค่อยๆเรื้อยเปื่อย

"อืม"สายตาของไคล์ดันไปสะดุดกับอะไรบางอย่างที่อยู่ในซอยมืดที่ตัวเขากำลังเดินผ่าน

'เหรอว่าตาฝาด'ไคล์เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเลยทำให้เดินผ่านไปโดยไม่คิดอะไร

แต่ว่าตัวเขากลับไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมาที่เขาอย่างหิวกระหายอย่างกับผู้ล่าที่เจอเหยื่อที่ถูกใจ

ไคล์เดินเข้ามาในซอยเปลี่ยวเพื่ออ้อม

เพราะเขาไม่ค่อยชอบที่ๆคนเยอะๆ

"อ่ะ"อยู่ๆไคล์ก็หยุดชะงัดลงเมื่อรู้สึกว่ามีคนตามเขามา

เขาค่อยๆหันกลับไปมอง

'คิดมากไปเองมั้ง'ไคล์คิดอย่างโล่งใจ

ไคล์จึงเริ่มเดินต่อ

แต่ว่า

ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าที่เดินตามหลังเขามานั้น ไม่ผิดแน่ ต้องมีใครตามเขามาแน่ๆ

กึก

ไคล์จึงหยุดลงอีกครั้ง

และหันไปมองด้านหลังที่เป็นทางมืดๆมีแสงไฟสลัวจากไฟข้างทางตลอดทาง

'คิดมากไปเองจริงๆด้วย'

แต่ไม่ทันที่ไคล์จะก้าวเดินต่อก็ปรากฏว่ามีมือของใครบางคนมาจับที่ต้นแขนทั้งสองข้างของตน

ด้วยความแรงที่มากจนทำให้เขาต้องรู้สึกเจ็บ

เมื่อหันกลับไปมองสิ่งที่เขาเห็นก็คือ ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งแต่ที่ไม่เขาดูจะไม่ค่อยเหมือนคนธรรมดาก็คือ เขี้ยวที่งอกออกมาจากปากของเขาและดวงตาสีแดงที่เต็มไปด้วยความหิวอย่างกับเขาไม่ใช่มนุษย์

"นายดูท่าทางน่าอร่อยดีนะ"ชายคนนั้นพูด

ผัวะ

ไคล์ต่อยไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นด้วยแรงเกือบทั้งหมด

ผู้ชายคนนั้นถึงกับต้องเซถอยหลังและเผลอปล่อยมือออกจากต้นแขนทั้งสองข้างของไคล์ เลยทำให้ไคล์รีบวิ่งหนีเมื่อได้โอกาศ

ไคล์วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตด้วยความเร็วที่แม้แต่เจ้าหมาเห็นแล้วก็ต้องอาย

"แฮ่กๆๆ"ไคล์หายใจถี่ด้วยความเหนื่อยแต่ความเร็วของเขาก็ไม่ตกลงเลย

"จะหนีไปไหน"อยู่ๆผู้ชายคนนั้นก็วิ่งมาข้างๆของไคล์ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

ตุบ

ชายคนนั้นใช้หลังมือฝาดมาที่หน้าของไคล์แต่ว่าแค่นั้นกลับทำให้ตัวไคล์ลอยไปกระแทกกับกำแพงอีกฝากหนึ่ง

"เหยื่อแบบแกนี้มันน่าสนใจจริงๆ"ชายคนนั้นเดินมาและกระชากคอของไคล์ให้ลอยขึ้น

"อึก"ไคล์ถึงกับกระอักเลือดออกมา

"เลือดแก กลิ่นหอมไม่ใช่เล่นเลยนะ"ชายคนนั้นเลียปากตัวเองก่อนจะดึงไคล์เข้ามาใกล้ๆ

"ปล่อยสิวะ"ไคล์เตรียมตัวจะต่อยหน้าชายคนนั้นอีกหมัดแต่ว่ามือของไคล์กลับถูกมืออีกข้างของชายแปลกหน้ารับไว้ได้และบีบ

ชายคนนั้นยื่นหน้ามาที่คอของไคล์และเตรียมจะกัดลงไป

แต่ว่า

ปังปัง

อ๊าก

เสียงปืนดังขึ้นสองนัด ก่อนที่ร่างของชายคนนั้นจะกลายเป็นฝงสีขาว

และสิ่งสุดท้ายที่ไคล์มองเห็นก็คือ ชายผมสีบอด์นทอง กับ




.............................................................





......................................





.........................





.............





.....ชายผมยาวสีแดงสด









""







'

 

 

B B