คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ถึงเวลาเเล้วเหรอ
“เป็นผู้หิมายืนบิี้เีย่อหน้าผู้ายแบบนี้ไ้อย่าไัน”เสียอเฮุนทำให้อฮยอน้อรีบลมือที่าทั้สอ้าล เธอหมุนัวลับมาพร้อมทำหน้ามุ่ย
“ใรใ้ในนายมายืนรนั้นเล่า”
“เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า”
“ลืมอะไร”อฮยอนทำท่าุน เธอมั่นใว่าไม่ลืมอะไรแน่นอน
“ลืมว่าที่นี่มันเป็นบ้านอัน เธอแ่นอาศัย”
“นั่นสิ” หน้าอเธอสลล เธอลืมไปแล้วริๆว่าเธอแ่มาอาศัยเาอยู่ และอีไม่นาน็ถึเวลาที่เธอ้อไปแล้ว
“โอ้ย”
อฮยอนอุทานออมาเพราะนรหน้าเศีรษะเธออย่าั สำหรับเาอาะรู้สึว่าเบา แ่สำหรับเธอมันหนัมา
“เป็นอะไรไปทำหน้าเป็นหมาหอยไปไ้”
“ริอย่าที่นายพู
ัน็แ่นอาศัยแ่ลับไม่เยทำอะไรอบแทนนายเลย มีแ่สร้าปัหาให้ลอ ัน”
ไม่ทันที่เธอะพูบประโย
มือู่นั้น็ปิหูอเธอไว้ทั้สอ้า
แล้วพูอะไรบาอย่าออมาแ่เธออ่านปาอเาไม่ออ
“นายพูว่าอะไร”เมื่อเาปล่อยมือออเธอ็รีบถามำถามทันที
แ่เาไม่อบอะไรแถมยัไล่เธอให้ไปอาบน้ำเพื่อไปส่เธอที่ร้านอเา
ทันทีที่มาถึหิสาว็้อะัลเพราะร้านอเฮุนนั้นไม่มีุแล็อเอาไว้นั่นหมายวามว่ามีใรบานเปิมัน เธอไม่ล้าเินเาไปเพราะลัวลัวว่าะเป็นนที่เธอพยายามหนี
“ทำไมไม่เ้าไป”
เมื่อเห็นร่าบาไม่ยอมยับเาึว้า้อมืออเธอเพื่อให้เ้าไป้วยัน
แ่เธอรั้เเนอัวเอไม่ให้ไปามแรึอเา เฮุนเลิิ้วเป็นเิถามว่าทำไม
แ่พอเห็นสีหน้าอเธอเา็สามารถเาไ้ว่าเธออาะำลัลัวอยู่ เพื่อเป็นารปลอบวัมือู่เิมอเาึลูบศีรษะอเธอเบาๆ และนั่นทำให้เธอลายวามัวลลไ้บ้า
“แบฮยอนอยู่้าใน
ไปเถอะ”มืออเายัับมืออเธอไว้แน่น
เหมือนเป็นสัาว่าเาะไม่ปล่อยมือไปริๆ
“หวัี ออนนี” ทันทีที่ประูเปิออ เสียแหลมเล็็เอ่ยทัทาย แม้ไม่เห็นหน้าเธอ็มั่นใว่าเาือแบฮยอน
“สวัสีแบฮยอน”อฮยอนยิ้มร่า สีหน้าเธอ่าาเมื่อสัรู่มา
“ทำไมนายถึมาอยู่ที่นี่ล่ะ”อฮยอนเอ่ยถาม ปิเาะเป็นนูแลสวน แ่วันนี้ลับมาอยู่ที่ร้าน
“ันะไม่อยู่สอสามวัน เลยให้แบฮยอนมาอย่วยเธอูแลร้าน”เป็นน้านหลัที่อบออมา
“นายะไปไหน”
“ทำธุระนิหน่อย”
“นิหน่อยอะไร ไปั้สอสามวันแหนะ”น้ำเสียอเธอสูว่าปริเล็น้อย และสีหน้า็ไม่มีรอยยิ้มปราให้เห็นแล้ว
"ว่าเเ่ะไปไหนเหรอ"
“แล้วทำไมัน้อบอเธอ”ำถามับน้ำเสียเย็นาทำเอาอฮยอนหน้าเปลี่ยนสีทันที
“็เราอยู่้วยัน
ะไปไหน็วระบอันบ้าสิ”เธอเอ่ยออไป้วยน้ำเสียะุะั
“แ่เรา็ไม่ไ้สนิทันนานั้นเธอว่าไหม”
นั่นสิ
พวเราไม่ไ้สนิทัน
ทำไมเาะ้อบอเธอ้วย
“ไม่บอ็ไม่้อบอ”หิสาวทำหน้าอนแล้วเินไปรเาท์เอร์ เมื่อแบฮยอนเห็นสีหน้าอเธอเาึเอ่ยถาม
“ออนนีเป็นอะไร
ทำไมทำหน้ามุ่ยเป็นูลิแบบนั้นล่ะ”
“ล้าียัไมาว่าหน้าันเป็นูลิย่ะ
ันสวยระับาราเลยนะย่ะ”เธอเอ่ยเสียัแล้วีไหล่เาไปหนึ่ที้วยวามไม่พอใ
“ย๊าห์
โรธฮยอแล้วมาลที่ผมทำไมเนี่ย
ออนนีอบฮยอเหรอ”
“พูบ้าอะไรอนายห๊ะ แบฮยอน”
“หน้าแ้วยแบบนี้หึเาอะิ ลัวเาะไปหาสาวที่ไหนใ่ไหมล่ะ
ิ้วๆๆ”แบฮยอนูมือึ้นทำท่าหมุนไปมาล้ายำลัล้อเธออยู่
“พูมา”
“โอ้ย”เพราะรู้สึเหมือนถูับไ้และยัไม่สามารถแ้ัวไ้้วย
เธอเลยแ้เิน้วยารเหยียบเท้าอเาอย่าแรนเ็หนุ่ม้ออุทานออมา ่อนะเหล่มอนหน้าร้านแล้วเินเ้าหลัร้านไป
“มีอะไรันแบฮยอน”เฮุนเอ่ยถามเพราะเห็นเาร้อเสียับวับอฮยอนที่หนีไปหลัร้าน
“ไปทำอะไรให้ยัยนั่นไม่พอใอีล่ะ
“ผมไม่ไ้ทำสัหน่อย ฮยอนั่นแหละ”แบฮยอนอบออไปมือทั้สอ็ุมเท้าเอาไว้
“ันทำอะไร”
“ฮยอื่อบื้อั”
“ไอ้แบแว่าันเหรอ”ายหนุ่มทำท่าะไล่ีเา แ่โีที่โทรศัพท์เ้ามาะ่อน เาุยอยู่สัพัพร้อมหน้าาเร่เรีย
“ัน้อไปแล้ว
ฝาูแลยัยนแปลหน้า้วย”
“ฮยอะไปไหนทำไมไม่บอออนนี่อนล่ะเธอะไ้สบายใ”
“ันยับอไม่ไ้”เฮุนพูน้ำเสียริัพลาเหลือบไปมอหลัร้าน
“แ่รู้ไว้ว่าันเป็นนที่ไม่มั่นใในำสัา
แ่ันเป็นนรัษาำพู”
ประโยบอลาที่เอ่ยออมานั่นทำให้แบฮยอนิว่าเฮุนั้ใบอเา แ่ริๆแล้วเาั้ใบอเธอ
เธอที่แอบมอเาอยู่รมุมประูเพราะิว่าเาไม่รู้ แผ่นหลัอเา่อยๆไลออไปนหายลับ อฮยอนเม้มริมฝีปาแน่น
ไม่อบวามรู้สึแบบนี้เลย เหมือนเราำลัะ้อาัน...
ความคิดเห็น