คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : chapter 19
ร่าบาระพริบาถี่เพื่อปรับให้รับับแสไฟภายในห้อ
เธอมอไปรอบๆห้อ ที่นีู่แปลๆและไมุ่้นเยเลยสันิ
เธอยับแนัวเอแ่แล้วเหมือนมีอะไรเหนี่ยวรั้เอาไว้ สายระโยรยา์ทั่วร่าายอเธอ
ที่นี่ือโรพยาบาล
เธอหลับาลพลาสะบัศีรษะเพื่อลำับเหุาร์่าๆที่ผ่านมา
เธอำไ้ว่าเธอำลัเที่ยวานเทศาลอะไรสัอย่าแ่มันไม่ัเลยสันิและหลัานั้นเธอ็ำอะไรไม่ไ้อีเลย
“ุอฮยอนะวามำเสื่อม”หมอเ้าอไ้เอ่ยึ้นทำเอาเฮุนัวา
เาทำให้เธอลายเป็นนวามำเสื่อม
“แล้วเธอะลับมาำอะไรไ้ไหมรับ”
“าที่ฟัเธอเล่ามา
เหมือนเธอะำไ้เลือนลาบาทีเธออาะเป็นแ่ั่วราวเเ่ถ้าเธอไ้เอสถานที่เ่าๆหรือทำอะไรแบบที่เยทำมา
บาทีเธอวามำเธออาะลับมา็ไ้”หมอเ้าอไ้เอ็ไม่แน่ในั
“อบุรับ”
“ุำื่อัวเอไ้ไหม”หิสาวส่ายหน้าไปมาแ่็พยายามรุ่นิ
“โอ้ย”มือบาุมมับไว้แน่น
“อย่าเร่อะไรเธอในเวลานี้นะรับ
อาะทำให้เธอปวหัวมาึ้นและไม่อยาฟื้นวามทรำ็ไ้”หมอำับเฮุนอีรั้่อนะยื่นเอสารให้เาไป่าย่ารัษาทั้หม
“ุะพาันไปไหน”เธอรั้แนอัวเอเอาไว้เมื่อเาะว้าให้เินามไป
“ลับบ้าน”
“บ้าน
บ้านันใ่ไหม”เธอลี่ยิ้มออมา้วยวามีใ
“ใ่
บ้านุ”เฮุนยิ้มอบ้วยรอยยิ้มอบอุ่น
“ใ่บ้านันริๆเหรอทำไมันไมุ่้นเลย”สายาอเธอมอไปรอบๆ้วยวามหวหวาระแวพลาอัวเอไว้แน่น
“บ้านันริๆเหรอ”น้ำาอหิสาว่อยๆรินไหลออมา
“บ้านุ ไม่สิ
บ้านผมเอแ่มัน็เหมือนบ้านุนั่นแหละ”เฮุนึอฮยอนเ้ามาอเอาไว้พลาลูบหลัเป็นารปลอบใ
“ุเป็นใร
เราเป็นอะไรัน”นั่นำถามที่เาไม่ไ้ิำอบไว้เลย
“เราเป็น”
สายาอเธอรออย่ามีวามหวั
เธอหวัว่าเราะเป็นรอบรัวเียวันแ่วามริมันไม่ใ่
“เราเป็นแฟนัน”มือหนาับมือเธอเอาไว้แน่น
“ผมื่อเฮุนเป็นแฟนออฮยอน”
“อฮยอนื่อันใ่ไหม”ทั้สอสบาันั่วรู่
เธอไว้ใเาไ้ใ่ไหมผู้ายนนี้
“ว่าไนะะ
เธอปลอภัยแล้วเหรอ่อยโล่อนะะ”น้ำาแห่วามีใอเธอไหลอาบแ้ม
อบุพระเ้า อบุริๆ
(เธอวามำเสื่อมผม้อูแลเธอหลัานี้)
“ว่าไนะะ”เหมือนหัวใสลายทันทีที่เาพูบ
โทรศัพท์ในมืออเธอร่วลพื้นพร้อมับแนอเธอที่ไร้เรี่ยวแร
(ุยุนอา ุยุนอา...)
ปลายสายเรียื่อเธออยู่หลายรั้แ่เธอไม่มีสิที่ะอบลับไ้อีแล้ว
“ยุนเป็นอะไรไปลู”ผู้เป็นแม่เินเ้าับไหล่เธอไว้ทั้สอ้า
“แม่่ะ แม่รัหนูไหม”
“ถามอะไรแบบนั้นล่ะ
แม่รัลูนเียวลูสาวอแม่”หิสาวโผเ้าอผู้เป็นแม่
“แม่อย่าทิ้หนูไปนะะ”
หลายวันมาแล้วที่เาไม่ไ้่าวราวอเธอเลย หลัาวันที่เายื่นวามายให้เธอไป
่าวราวาเฮุน็ไม่มี ไม่สิ!!!!เาไม่เอหมอนั่นมาหลายวันแล้ว
พยายามให้ลูน้อไปรวเ็ทุโรพยาบาลแล้วแ่็ไม่พบื่อออฮยอนในารเ้ารัษาัวเลย
หรือว่าเธอะายไปแล้วริๆ
‘แม้แ่วามายเหรอ’
‘ันยอมทุอย่า’
‘านี้ไปร่าายอเธอเป็นอัน
ันะทำอย่าไ็ไ้ใ่ไหม’
‘ะทำอะไรัน’
‘ไหนเธอบอว่าเธอยอมทุอย่าอย่าไล่ะ
ัน้อารร่าายอเธอ’
มันไม่ใ่แบบนี้
เาแ่้อารให้เธอัหน้ารถเฮุนให้ไ้บาแผลเท่านั้น
เพื่อที่ะไ้ลับไปสนิทับเฮุนอีทุอย่าลับไม่เป็นไปอย่าที่ิเลย
เามันนเลว
เามันารรเลือเย็น
“ลับมาไ้ไหมอฮยอน ลับมาเถอะันอร้อ
ถ้าเธอลับมาันะไม่ใร้ายเหมือนที่ผ่านมาอีแล้ว”
เพิ่รู้ถึวามเ็บปวที่แท้ริ
ั้แ่เมื่อไรที่เารู้สึแบบนี้ับเธอ แ่ถึอย่าไรมัน็สายไปแล้ว
อโทษ อโทษ อโทษ
3 เือนผ่านไป
“อ”หิสาวยิ้มว้าทันทีที่เห็นนรหน้า ร่าสูเินเ้ามาใล้เธอพร้อมสร้อยเส้นเล็
“อะไร่ะ”
“อวัไ”เาปละอสร้อยอออ่อนะพยัหน้าให้เธอหันหลัมา
แ่สาวเ้าลับทำไสือเหมือนไม่รู้เรื่อ
“้อให้ใ้มารารนี้อยู่เลยเ็ื้อ”ร่าบาถูรวบไว้ในอ้อมแนอเาา้านหลั
ลิ่นแมพูอ่อนๆลอยแะมูอเฮุน เา่อยๆบรรสวมสร้อยอให้เธออย่าระมัระวั
“อบไหม”
“สวยมาเลย่ะ”
“ถามว่าอบไหม
อบไม่รำถามอย่านี้้อทำโทษ”ว่าบ็หอมแ้มเธอฟอให่
“พี่ฮุนอมวยโอาส”หิสาวอบลับ้วยวามเินอาย่อนะลูบแ้มัวเอไปมา
“ไปอาบน้ำไ้แล้วเหม็นะาย”เธอทำท่าเหมือนว่าเหม็นเสียเ็มประา
เาเห็นันั้นยิ่หมั่นไส้ยิ่เินประิัวเธอเ้าไปอี
ินใบหน้าอพวเาแทบิัน
เพล้
ทัู้่แยออาันโยอัโนมัิทันทีที่เสียแ้วแัึ้น
ยุนอายืนนิ่อยู่รประูเธอพยายามลั้นน้ำาเอาไว้ มือบา้มลหยิบเศษแ้วนบามือและมีเลือไหลออมาแ่เธอ็พยายาม่มมันเอาไว้
เฮุนปล่อยมือาอฮยอนแล้วรีบวิ่ไปูยุนอา
“ไม่้อเ็บหรอเี๋ยวให้แม่บ้านัารให้
มือุ”เารีบประอให้เธอลุึ้นมาแล้วเรียแม่บ้านให้มาทำแผลให้
“ใรันเหรอ่ะผู้หินนั้น”อฮยอนเอ่ยถาม้วยวามอยารู้
“เอ่อ ือ”เฮุนอึอที่ะอบออไป
เาไม่ไ้บอเรื่อทั้หมเี่ยวับเธอให้หล่อนฟั
โยเพาะเรื่อที่เาหลอว่าเป็นแฟนอเธอ
“ว่าไ่ะ เธอเป็นใร”
“ันเป็น”
“ันเป็น”ยุนอาที่ทำแผลเสร็แล้วเินมาหยุรหน้าทัู้่
“ันเป็นแฟนุเฮุน”เธออบออไปามวามริพลามอหน้าายหนุ่มรหน้า
“แฟนพี่แล้วันล่ะ”
ความคิดเห็น