คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
“อินฮยอนใ่ไหม
นั่นใ่เธอใ่ไหม”อฮยอน้าวเท้าเ้าไปใล้เธอเรื่อยๆนทัู้่ห่าันเพียเอื้อมมือ “เธอใ่ไหม”มือบาเอื้อมไปแะไหล่อหล่อน แ่ลับถูสะบัออ
“ุเป็นใร
ันไม่รู้ัุ”แววาอนรหน้าื่นระหนราวับลัวว่าเธอะไปทำร้ายหล่อน
“เธอำันไม่ไ้เหรอ ัน”
“รี๊”
“ยุนอาเป็นอะไร “เฮุนรีบวิ่มาหาแฟนสาว ึ่เธอเอ็รีบวิ่มาหาเาเ่นัน
ายหนุ่มับไหล่อเธอพลาถามเหุาร์ที่เิึ้น
“ผู้หินนั้นะทำร้ายัน”ยุนอาพูน้ำเสียสั่น วาลมสั่นระริ้วยวามลัว เฮุนเินไปหาอ ฮยอนที่ยืนนิ่ แววาแ็ร้าวอเธอ้อมอยุนอาไม่วาาแม้ระทั่เาเินมาหยุรหน้าเธอแล้ว
“ุเป็นใรแล้วมาทำร้ายแฟนผมทำไม”เธอละสายาายุนอา่อนะมอเฮุนที่เอาแ่ถามำถามเิม
“เธอโห”อฮยอนพูเสียแ็
แววาุันยั้อนรหน้าอย่าไม่เรลัวแม้ว่าเาะเป็นผู้าย็าม
“ุะไปไหน็ไป
อย่ามายุ่ับแฟนผม
ผมไม่อยาทำร้ายผู้หิ”เฮุนเินไปประอแฟนสาว เาปลอบประโลมเพื่อให้วามลัวอเธอลล
“อินฮยอน
สัวันันะทำให้เธอยอมรับให้ไ้”
“นูนา”แบฮยอนรีบวิ่เ้ามาอฮยอนทันที เาึอฮยอนเ้ามาอไว้ “นูนาเป็นอะไรไหม ผมเป็นห่วนูนามา”
“นั่นสิเป็นอะไรรึเปล่า”แทยอนรวูร่าายออฮยอนไปทั่ว
“ันไม่เป็นอะไร
แบฮยอนนูนาเออินฮยอนล่ะ
เธอ้อใ่อินฮยอนแน่ๆ”หิสาวร้อไห้ออมาทันทีที่พูถึผู้หินนั้น
“อินฮยอนนูนาำนูนาไม่ไ้ใ่ไหม”อฮยอนส่ายหน้าไปมา
“เธอแล้ลืม่าหา”
“ุพ่อุแม่่ะเราลับโลพรุ่นี้เลยไ้ไหม่ะ”หลัาที่ลับมาถึโรแรมแล้วยุนอา็รีบมาุยเรื่อลับโล่อนเวลาที่ำหนไว้
“ทำไมเหรอลู
ไม่สนุเหรอ”
“หนูรู้สึเหมือนไม่่อยสบายเราลับันเลยนะะ”ยุนอาพยายามรบเร้าพ่อและแม่อเธอนทัู้่็แปลใไม่น้อยแ่็ไม่ปิเสธ หิสาวเินออมา้านนอายทะเลึ่อยู่หลัโรแรม ลมในยาม่ำืนสร้าวามหนาวเหน็บในเธอไม่น้อย แม้ว่าอาาศะหนาวสัเพียใแ่ไม่สามารถับวามร้อนลุ่มในหัวใอเธอไ้
เหุาร์เมื่อ่วหัว่ำที่ผ่านมาทำเอาเธอนอนไม่หลับและอยาะลับโลั้แ่ืนนี้เลย ผู้หินนั้นเธอไม่อยาเอหล่อนอี
“ึนานี้แล้วทำไมยัมาเินเล่นนเียวอี แล้วไอ้ฮุนไปไหนทำไมไม่วนมันมา้วย”
“พี่ามันมาทำไม”
“็แ่เป็นห่ว
ูเหมือนเธอะมีเรื่อไม่สบายใสิถึออมา้านอนเียวแบบนี้”านยอลเินมาหยุ้าๆเธอ่อนะถอเสื้อลุมอเาสวมให้เธอ “อาาศมันหนาวเี๋ยวะไม่สบายเอา”
มือเรียวึเสื้ออเาออ่อนะยื่นืนให้ านยอลไ้แ่ยืนนิ่
“เี๋ยวนี้แม้แ่วามห่วใยเธอ็ไม่ยอมรับมันาพี่เลยเหรอ”
“ันแ่ไม่อยาให้มันเิปัหา
เ้าใัน้วยนะะ”เมื่อเห็นว่าเาไม่รับมันืนแน่เธอึปล่อยให้มันลอยไปามแรลม
านยอล้มมอเสื้อลุมอัวเอที่ถูทิ้อย่าไร้่า
สำหรับเธอแล้วเาในอนนี้็ไม่่าาเสื้อัวนี้
่อให้เสื้อะแพสัแ่ไหนแ่เมื่อเธอเอัวที่ถูใว่าเธอ็พร้อมะเี่ยทิ้
ในเมื่อเธอไม่้อารวามห่วใยาพี่แล้ว
่อไปถ้าเิอะไรึ้นะมาหาว่าพี่ใร้ายไม่ไ้ยุนอา
ไม่สิ...อินฮยอน
รอยยิ้มอเาผุึ้นมาราวับว่าเาำลัิอะไรบาอย่า
“ทำไมเราถึรีบลับล่ะรับุอา”านยอลเอ่ยถามเมื่อเห็นสาวใ้หอบหิ้วระเป๋าอเ้านายึ้นรถ้วยวามเร่รีบ ทั้ๆที่เวลานี้เพิ่หโมเ้าเอ “ไหนว่าเราะลับพรุ่นี้”
“พอียุนอาไม่่อยสบายเราเลย้อลับ่อนำหน”พ่ออยุนอาเป็นผู้อบำถาม านยอลมอยุนอาที่มีท่าทีระวนระวาย
“ั้นผมว่าเราไปเที่ยวสวนสรอเบอร์รี่่อนไหมรับ
เี๋ยวผมโทรเลื่อนว่าเราะเ้าวันนี้็ไม่น่าเสียเวลาสัเท่าไรเินเล่นสัั่วโ่อยลับีไหมรับ
ะไ้เอาสรอเบอร์รี่ไปฝาุปู่้วยนายว่าไเฮุน”เาโยนไปให้เฮุนเพื่อหาัว่วย
“็ีนะ ุปู่ท่านอบสรอเบอร์รี่อที่นี่มา
ุยุนอาว่าไรับ”หิสาวอึอั่อนะอบล เพราะูสีหน้าทุนแล้วอยาะไปที่นั่นมา ทันทีที่รถมาถึสวนสรอเบอร์รี่สาวใ้ทั้สอและนับรถ่ารีบลไปเินมสวนทันที
แม่อยุนอายิ้มออมาเพื่อไ้สูอาาศบริสุทธิ์
“ไปม้านในันีว่ารับ”เฮุนัวนทุน
“รอไ์่อนสิ
เห็นว่าสวนแห่นี้มีประวัิ้วยนะรับ”านยอลทั่อนที่นอื่นๆะเินามเฮุนไป
“สวัสีแทุท่านนะะสวนอเรายินี้อนรับ วันนี้เรามีไ์มาให้วามรู้้วย่ะ
เธอื่ออ ฮยอน”เ้าอไร่ผายมือไปยัสาวนัล่าว
ทันทีที่เห็นว่านรหน้าเป็นใรยุนอาแทบะทรุลรนั้น
ทั้ๆที่พยายามหนีแล้วแ่ลับ้อมาเอเธออี
ในะที่เฮุนเอ็แปลใไม่น้อยที่เอเธออี แม้เธอะแ่ัวมอมแมมแ่เาไม่สามารถปิเสธไ้เลยว่าเธอสวยมาเินว่าะเป็นแ่าวสวนธรรมา
“เิ่ะ”อฮยอนเินนำนอื่นไป ระหว่าทาเธอ็บอเล่าประวัิอสวนแห่นี้้วยวามล่อแล่วนพ่อแม่อยุนอาเอ่ยม มือหนาอเฮุนับมืออยุนอาเอาไว้
“ุโอเไหม”หิสาวพยัหน้าล
เธอหวัให้ารทุนอยาลับบ้านเร็วๆแู่เหมือนะไม่เป็นไปามที่หวั
“รนี้เป็นสรอเบอร์รี่ที่โเ็มที่แล้วะลอเ็บันเอูไหม่ะ”เมื่อเห็นทุนูอยาะเ็บเออฮยอน
แทยอนและนอื่นๆ็ไปหยิบอุปร์มาให้
ระหว่าที่ทุนำลัสนุสนานับารเ็บสรอเบอร์รี่อยู่นั้นอฮยอน็พยายามหาัหวะที่ยุนอาอยู่นเียว แ่แฟนอเธอลับเาะิไม่ยอมห่าเลย
“นูนา
แม่มาแล้ว”แบฮยอนไปามแม่มาใหู้นหน้าเหมือนพี่สาวอเาามำสั่ออฮยอน
ทันทีที่แม่อเธอเห็นหน้าอยุนอา
หล่อน็มีสีหน้าใไม่น้อย่อนะวิ่หนีไปอี้าน
“แม่ะไปไหน”ทั้อฮยอนและแบฮยอนรีบวิ่ไปามแม่อพวเา
“หยุนะแม่
แม่เห็นใ่ไหมว่านั่นืออินฮยอนหล่อนสุสบายี แล้วหล่อน็ลืมพวเราไปแล้ว”
“นั่นไม่ใ่อินฮยอน ไม่ใ่”แม่อเธอส่ายหน้ารัว
“ถ้าไม่ใ่แล้วแม่ะหนีทำไม”
“แล้วแะให้ันเินเ้าไปั้นเหรอ
นพวนั้นแ่เห็นเรา็รัเียแล้ว”แม่ออฮยอนพูน้ำเสียสั่น
“แม่ฟันะ
แ่แม่ไปปราัวรนั้นหนูเื่อว่าพ่อแม่ออินฮยอน้อำแม่ไ้แน่”อฮยอนเลี้ยล่อมแม่อเธอ
นอาหล่อนะไม่ทำามที่เธอพูแล้วมือหยาบร้าน็ฟาเ็มแรลบนใบหน้าอเธอ
“เเม่บอทำไม”
“แ้อารอะไรานพวนั้น
แรัเียวามนแรัเียที่มีพ่อแม่แบบันใ่ไหม แอยาะมีพ่อแม่รวยแบบพวนั้นใ่ไหม”ผู้เป็นแม่เย่าร่าอลูสาวอย่าแร้วยวามไม่พอใ
“แม่ แม่เป็นอะไรไป”อฮยอนและแบฮยอน่วยันพยุแม่อพวเาที่เป็นลมไป ่อนะพาไปพัที่บ้าน
“ถ้าแออาบ้านไปพอแม่แื่นมายัยนี่เล่นานแแน่อฮยอน”ผู้เป็นพ่อทัเมื่อเห็นว่าลูสาวำลัะออไป
“แ่หนู้อไปทำาน่อ”
“เี๋ยวให้ไอ้แบไปแุ้นายลีว่าแม่ป่วย ทานั้นให้แทยอนัารแทนแแล้วัน ไปเร็วๆสิไอ้แบ”ผู้เป็นพ่อไล่ให้ลูายออไป
“ทำไม่ะพ่อ
ทำไมแม่ถึ้อโรธนานั้น้วย”
“โรธสิ
ะไม่ให้โรธเหรอที่แอยาให้แม่เาไปหาผู้หิที่หน้าเหมือนอินฮยอน
เพราะแอยาให้แม่แทวสิทธิ์ที่เยเลี้ยอินฮยอนมาใ่ไหม ทั้หมนั่น็เพราะแอยาสบายไม่ใ่หรือไ”
“ไม่ใ่นะ อแ่อยาถามเยๆว่าทำไมเธอถึไม่รอ”
“มันะำเป็นอะไรในเมื่ออนนี้เาไม่ใ่พี่อแแล้ว ่อไปนี้ไม่ว่าะเอผู้หินนั้นที่ไหน็อย่าเ้าไปยุ่ับเธอ ไม่ว่าเธอะใ่หรือไม่ใ่อินฮยอน็าม
สุท้ายเธอ็ไม่ไ้เี่ยว้ออะไรับเราแล้ว”อฮยอนไ้แ่ยืนเียบับำอบอผู้เป็นพ่อ
เธอนึว่าทุนะีใที่เออินฮยอนเธอิว่าทุนอยาเอหล่อน แ่ทำไมสุท้ายมันถึลายเป็นแบบนี้
อฮยอนมอไลออไปในไร่อุนายลี
ป่านนี้พวเาลับันหมแล้ว
“นูนา”
“แบฮยอน”
“รีบไปที่ไร่เร็ว่อนที่อินฮยอนนูนาะไป”แบฮยอนสุ่แให้พี่สาว
อย่าเพิ่ไปนะ
รอัน่อน
อฮยอนรีบับรถระบะันเ่า้วยวามเร็วอย่าที่ไม่เยับมา่อน ทันทีที่ถึหน้าไร่หัวใอเธอหล่นวูบเพราะรถู้ำลัออไป เธอสาร์ทรถอีรั้แ่ปราว่าสาร์ทไม่ิ ไม่รอ้าาอเธอ้าวลารถ้วยวามเร็ว เธอทั้โบทั้เรียแ่ลับไม่มีใรเห็นเธอเลย เธอวิ่นำลัะหมแรสุท้ายเธอ็ทรุลรนั้น
ในะที่เธอำลัร้อไห้อยู่นั่นานยอล็เินมาหยุรหน้าเธอพร้อมประโยที่ทำให้เธอาลุวาว
“ันสามารถทำให้เธอเอับผู้หินนั้นไ้ แ่เธอ้อไปับัน”
ความคิดเห็น