คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : Flower boy 8 : หนุ่มดอกไม้ขอเกี่ยวหัวใจยัยสาวห้าว
“อบุหมอิมมาๆเลยนะรับที่่วยเมียและลูอผมไว้”ายหนุ่มผศีรษะเป็นารอบุอยู่หลายรั้นานยอล้อบอให้หยุ ใบหน้าเปื้อนยิ้มอผู้เป็นพ่อแม่ทำให้วามเหนื่อยอทุนลายล เ็น้อยเพศหิหลับปุยในอ้อมออแม่ที่นอนหมแรเ่นัน
านยอลอมยิ้มับภาพอพ่อมือใหม่ทีู่เอะะับารัเรียม้าวอสำหรับลูน้อย
“ีใ้วยนะฮยอนึ”ยุนอาเอ่ยแสวามยินี
“อบุุหนูและุหมอมาๆนะรับ”เาล่าวอบุอีรั้
“มาหาันทำไม”
“ผมอยารู้ว่าุะเอาอย่าไะหย่าหรือว่าไม่หย่า”สายฝนที่เทระหน่ำ่อยๆเบาล
“ริๆันอยาะหย่า”
เสียเปิประูห้ออฮยอนึัั้น เ้าหนุ่มเินออมาพร้อมระเป๋าปมพยาบาลอานยอล
“ุหนูับุหมอแ่านันแล้วเหรอรับ”
“นายไ้ยินเหรอ”สีหน้าใอฮยอนึแปรเปลี่ยนเป็นวามยินีปรีา
“แ่ันเมื่อไรรับทำไมไม่มีใรรู้เลย”
“เอ่อ ือ”ยุนอาอ้ำอึ้ที่พูออไปเ่นเียวับานยอล
“ไม่เป็นไรรับไม่้อบอผม็ไ้ ผมีใ้วยนะรับทัุ้หนูและุหมอเหมาะสมันมา แ่อร้ออย่าหย่าันเลยนะรับเพิ่ะเเ่านันเอ มีปัหาอะไรัน่ออยๆุยัน ผมับเมีย็เยเือบะเลิันแ่สุท้ายผม็รู้ว่าผมรัเธอมาว่าีวิอผมเสียอี”
ฮยอนึเล่า้วยวามภูมิใ “นะรับ ผมอร้อ”
“ผมไม่อยาหย่าหรอรับแ่เ้านายอฮยอนึน่ะ”
“ุหนูรับ ถือว่าเป็นอวัให้ลูสาวผมนะรับ”
“ันไม่หย่า็ไ้ แ่นายห้ามบอเรื่อนี้ับใรเ้าใไหม”
“ทำไมล่ะรับ”ยุนอาิหนัับ้อแ้ัว เธอมอานยอลเพื่ออวาม่วยเหลือ
“ผมอยาบอทุนเอเมื่อถึเวลา”เมื่อไ้ยินเ่นนั้นฮยอนึ็เบาใ เาส่ืนระเป๋าใบนั้นและรีบลับเ้าห้อไป
“ผมอโทษ”
“็พูไปแบบนั้นแล้ว็เลยามเลย แ่เราเป็นสามีภรรยาแ่ในนามเท่านั้นเ้าใใ่ไหม”หิสายส่สายาเม่นู่เี้ยวไปให้ มีหรือนอย่าานยอละล้าปิเสธ
“ผม้อยืมเสื้ออฮยอนึลับไป่อนแล้วะัมาืนนะรับ”เพราะว่าุอเาเปียึ้อเปลี่ยนมาใสุ่อายนนั้นแทน
“อืม ะลับเลยใ่ไหม”
“รับ อีเี๋ยว็เ้าแล้ว”
“แ่ฝนหนัอีแล้ว มันอันรายนะับรถอนฝนแบบนี้”ทั้ๆที่เมื่อสัรูู่เหมือนฝนะเบาลแล้วแท้ๆ แ่เวลานี้ลับเทระหน่ำลมาเหมือนแล้ัน
“แล้วะให้ผมทำยัไล่ะรับ ให้นอนที่นี่เหรอ”
“ิอะไรอนายอยู่”
“เปล่าินะรับ”านยอลปัมือปิเสธพัลวันเมื่อเห็นสาวเ้าถลึาใส่
สุท้ายวามเป็นนี็เอานะทิิทุอย่า ยุนอายอมให้ายหนุ่มนอน้าที่บ้านอเธอ แ่นอนรโฟา้านล่าอบ้าน แม้ว่าเาะนอนอยู่้าล่าแ่เธอลับนอนไม่หลับ มันรู้สึแปลๆอย่าบอไม่ถู ถึเเม้ว่า่อนหน้านี้เธอเยนอนห้อเียวันอนที่อยู่ที่ฤหาสน์อปู่เา เเ่ในอนนั้นเธอไม่ไ้รู้สึัวลใอะไรแ่ทำไมรั้นี้มันถึัวลมา็ไม่รู้ เธอพยายาม่มาให้หลับแ่็ทำไม่ไ้ สุท้ายเธอ็เินลมา้านล่าเพราะไ้ยินเสียเหมือนอะไรหล่นลพื้น
“นายหมอ”
เสียที่เหมือนอะไรลพื้นนั่นือ านยอลนั่นเอ อนนี้เานอนไม่รู้สึัวอยู่บนพื้น แม้ว่าเธอพยายามเรียเท่าไรเเ่เา็ไม่รู้สึัว ยุนอาึเอามืออับริเวหน้าผาอเา ปราว่าร้อนันเธอ้อรีบเอามืออ
“ป้าอนมีมา่วยยุนหย่อย”แม่บ้านนสนิทรีบวิ่มาามเสียเรียอเ้านาย
“ุหมอนี่่ะ เป็นอะไรไปเนี่ย”
“ะไม่สบาย่ะ เมื่อสัรู่นี้าฝนมาแถมยั้อทำลอให้ฮยอนอาอีแล้วไม่ไ้ินยา้วย”
“ฮยอนอาลอแล้วเหรอ่ะ แ่หมอิมเป็นหมอรัษาสัว์นี่่ะ”
“ใ่่ะแ่เา็ทำลอไ้ ป้า่ะอนนี้ไม่ใ่เวลาุยันะะ”
ทั้สอ่วยันประอานยอลึ้นมานอนบนโฟา แ่พบว่าโฟาเล็ว่าวามสูอานยอล เพราะเหุนี้เาถึลมาแบบนั้น สุท้ายแม่บ้าน้อไปามนานมา่วยอุ้มานยอลไปนอนบนห้อนอนรับแึ่อยู่้านบน
“ป้าอนมี ไอ้มยอูแย่แล้ว มันปวท้อหนัมาไม่รู้ไปทำอะไรมา”แม่บ้านอนมีมอหน้าเ้านายสลับับลูน้ออน
“ไปเถอะ่ะ ทานี้ยุนูแลเอ”ยุนอาพยัหน้าให้หล่อนไปับสาวใ้ที่มาใหม่
แม้ปาะบอว่าทำเอ แ่าระถอเสื้อผ้าอเาออเพื่อเ็ัวให้มันไม่่ายสำหรับหิสาวผู้บริสุทธิ์ผุผ่อเ่นเธอเลย ยิ่เป็นนที่เธอไม่อบี้หน้า้วยแล้ว
แ่ะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไ้เิมาเป็นปอบวมแล้วายที่บ้านอเธอล่ะะว่ายัไ
“เอาวะ ไม่มีใรเห็นสัหน่อย”
เพราะลัวอายเธอึปิไฟทั้ห้อเหลือไว้เพียไฟรหัวเียเท่านั้น มือเรียวปลระุมเสื้ออเาทีละเม็ ยิ่ปลลมาเรื่อยๆมือไม้อเธอยิ่สั่นน้อใ้มืออี้าับไว้ ว่าเธอปลระุมและเ็ัวอเาเสร็็ินเวลาเือบั่วโม
ฝ่ามือร้อนอานยอลับมืออยุนอาไว้แน่น ปาละเมอออมา “ผมอโทษ อโทษริๆที่หลอุ ผมอโทษ”
“อโทษที่หลอเหรอ เรื่ออะไรัน หมอพูมาสิ”
“แม่รับ ผมิถึแม่ ผมิถึพ่อ”าโรธในอนแรแปรเปลี่ยนเป็นเห็นใ วามรู้สึิถึนรัที่าไปเป็นเ่นไรเธอเ้าใี
เธอปล่อยให้เาุมมืออยู่เ่นนั้นโยไม่ิะึออ บาทีวามอบอุ่นในร่าายอเธออาะ่วยเิมเ็มหัวใที่เย็นยะเยืออเา็ไ้
ความคิดเห็น