คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นางฟ้า+เด็กใหม่
และแล้วฉันรู้จนได้ ว่ายัยตุ๊กตาหมีนั่น เป็นเด็กใหม่ ชื่อแบร์รี่ อายุ18 แก่กว่าฉันปีนึงแหละ ฉันได้ยินพวกผู้ชายคุยกันว่ายัยนี่เรียนเก่งแต่ดร็อปไปปีนึงไม่รู้ทำไม และที่สำคัญ ยัยนี่ไม่ธรรมดาเพราะ ยัยแบร์รี่นี่เข้าเรียนด้วยทุนพิเศษของ ผอ. เชียวนะ เอ๊ะ! หรือว่ายัยนี่เป็นเด็ก ผอ. เหอะๆ แต่ดูจากกระแสตอบรับจากพวกหนุ่มๆในเอซีซีแล้ว ยัยนี่ก็ฮอตไม่เบานะ ท่าทางมั่นๆ เท่ๆ บวกกับหน้าตาเชิดๆหยิ่งๆนั่นอีก ชิส์ น่าหมั่นใส้ (นางเอกเริ่มอิจฉา) ในขณะที่ฉันกำลังแอบนินทาอยู่ในใจ สายตาฉันก็เหลือบไปเห็นยัยนั่นพอดี หุหุ ขอแกล้งหน่อยละกัน ยัยแบร์รี่กำลังเดินมาทางฉันพร้อมกับหอบหนังสือใหม่พะรุงพะรัง ฉันที่นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนเลยแอบยื่นขาออกไปเพื่อสกัดดาวรุ่ง 555
พรืดด ด
O_O
“โอ๊ะ!!!” ยัยเด็กใหม่ร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าตัวเองเดินเตะใส่ขาฉัน ฉันเลยลงน้ำหนักไปที่ขาแล้วเกี่ยวขายัยเด็กนี่ให้ล้ม
หมับ!!
แต่พระเจ้าไม่เคยเข้าข้างคนสวยเลย T_T เพราะพี่อาจู เดือนเอซีซีสุดหล่อขวัญใจสาวๆ(รวมทั้งฉันด้วย) วิ่งเข้ามาคว้ายัยเด็กใหม่ไว้ทัน ถ้าดูจากมุมที่ฉันนั่อยู่ตอนนี้ เท่ากับพี่อาจูกอดยัยเด็กใหม่นี่เต็มๆ กรี๊ดด ด ด!! กอด พี่อาจูกอดยัยนี่ แกเป็นใครยัยเด็กใหม่ แกเป็นครายย ยยย!!
“น้องแบร์เป็นอะไรมั้ยครับ” พี่อาจูถามในขณะที่มือยังไม่ปล่อยจากเอวยัยเด็กใหม่นี่เลย ฉันมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ยย ย
“อะ เอ่อ ..” หะ! ยัยนี่ก็อ่อยเหลือเกิน ไม่ยอมปล่อยพี่อาจูสุดหล่อของฉันเลยนะ
“หะๆ วันหลังอย่าถือของเยอะแยะแบบนี้สิครับ” พี่อาจูปล่อยมือที่จับเอวยัยเด็กใหม่ไว้แล้วก้มลงเก็บหนังสือให้ “มันอัตรายนะ รู้มั้ย”
“อะ อืม ขอบใจ” ยัยเด็กใหม่รับหนังสือแล้วรีบเดินออกไปทันที แต่ไม่วายหันมาส่งสายตาอาฆาตฉันด้วย เหอะๆ รู้จักฉันน้อยไปสิ
ในขณะที่ฉันมองตามยัยเด็กใหม่ไปอย่างแค้นเคืองที่แผนไม่สำเร็จ พี่อาจูก็เอามือมาโบกไปมาตรงหน้าฉัน
“อ่ะ อ้าว พี่อาจู สวัสดีค่ะ” ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มหวานๆที่ไม่ว่าใครมองก็ปฏิเสธไม่ลง
“แหม เพิ่งเห็นหรอ พี่อยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว น่าน้อยใจจัง” พี่อาจูพูดพร้อมกับยิ้มให้ฉันเหมือนกัน ลักยิ้มที่บุ๋มลึกลงไปเวลาที่ชายคนนี้ยิ้มมันทำให้ฉันเคลิ้มและไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันมีเสน่ห์มากๆ ซึ่งฉันคิดว่าสาวๆทั้งในและนอกโรงเรียนไม่ว่าใครที่ได้เห็นรอยยิ้มนี้ก็ต้องอ่อนระทวย ใจละลายด้วยกันทั้งนั้น ฉัน สบาย นางฟ้าแห่งเอซีซี ขอ ฟันธูป เอ๊ย ! ฟันธง
“พี่มีเรียน พี่ไปเรียนก่อนนะครับ” เจ้าของลักยิ้มเจ้าเสน่ห์พูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน “ตั้งใจเรียนนะ แล้วเจอกันครับ”
“คะ ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ” กรี๊ดด ด ด ด ดด!! ฉันยกมือขึ้นกุมหน้าตัวเองร้อนๆของตัวเองไว้ ใช่ ฉันเขิน เขินมากๆ ฉันคิดว่าเมื่อเช้าที่ฉันเผลอหวั่นไหวไปกับยัยเด็กใหม่นี่อาจเป็นเพราะว่ายัยนั่นเข้ามาคุยกับฉันมั้ง ก็ฉันไม่ค่อยมีผู้หญิงอยากคุยด้วยเลยหนิ นั่นสินะ .. คงจะเป็นอย่างนั้นแหละ อิอิ..
และสิ่งที่ทำฉันตกใจอยู่อีกอย่างนึง คือ ยัยเด็กใหม่นั่นเรียนห้องเดียวกับฉัน และนั่งโต๊ะข้างฉัน และทันทีที่ฉันเดินไปที่เก้าอี้เตรียมตัวจะนั่ง ยัยเด็กใหม่นี่ก็ใช้เท้าเต๊ะเก้าอี้ฉันออก มันทำให้ฉัน ..... หงายเงิบลงไปกับพื้นทันที ดีนะที่กระโปรงฉันยาว และเป็นเพราะเรานั่งหลังห้องเลยไม่มีใครสังเกต ฉันกำลังจะอ้าปากด่าแต่อาจารย์ดันเข้ามาซะก่อน! ฮึ่ย ย !! เลิกเรียนแกเสร็จฉันแน่ ยัยหมีจอมแอ๊บ!!!
กรี๊ง งงงง งง งง
“เอ้า เลิกเรียนได้” อาจารย์บอกพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง
“เฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” และมันเป็นธรรมดาของนักเรียนทุกสถาบัน ที่ต้องทำแบบนี้เหมือนเป็นประเพณี ฮ้า! คณิตศาสตร์ ไม่ได้เข้าหัวฉันเลยซักนิด แนหันไปมองยัเด็กใหม่ปรากฏว่ายัยนี่เดินออกประตูไปแล้วโดยมีหนุ่มๆในห้องเดินตามเพื่อขอคุยด้วย ได้ข่าวว่าพวกนายพยายามคุยกะยัยนี่มาตั้งแต่คาบแรกแล้วไม่ใช่หรอ เหอะๆ
ตึกๆ ๆ
ฉันรีบวิ่งตามไปให้ทันยัยเด็กใหม่ที่หน้าโรงเรียน แต่เอ๊ะ! ยัยนี่ขึ้นรถเมลล์กลับบ้านหรอ เด็กเอซีซีส่วนมากจะมาคนขับรถมารับมาส่ง(รวมทั้งฉันด้วย)
ปริ๊นๆ ฉันชะงักฝีเท้าไว้แล้วมองไปยังเสียงแตรรถเมื่อกี้ อ่า! ลุงชมมารับแล้ว ฉันเดินไปขึ้นรถก่อนจะหันมามองตามหลังยัยเด็กใหม่อย่างลังเลใจ
“ลุงชมคะ ตามรถเมลล์คนนั้นไปค่ะ”
“ครับ” ลุงชมออกรถตามรถเมลล์ที่ยัยเด็กใหม่ขึ้นไปติดๆ ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ายัยนี่เป็นใคร และทำไมต้องใช้ทุนของ ผอ. ด้วย
(ทุน ผอ. มีไว้ให้กับเด็กที่ต้องการไปศึกษาต่อต่างประเทศ ซึ่งคนที่จะได้จะเป็นนักเรียนที่มีเกรดดี ความประพฤติดี และต้องเป็นนักเรียนที่จะเรียนต่อปริญญาตรี ที่เอซีซีในประเทศฝรั่งเศสเท่านั้น”
ความคิดเห็น