ตำนานผู้พิทักษ์ดาบศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #40 : บทที่ 39 : พลังที่แท้จริงของจินไนน์

พลังที่แท้จริงของจินไนน์

__________________________



เมฆครึ้มเข้าบดบังแสงของดวงอาทิตย์   ร่างสองร่างตกอยู่ในเงาทมึน  สายลมพัดดังหวีดหวิว



“ใช้จิตที่ถูกฝึกมาอย่างดีบังคับดาบ   เพลงดาบขั้นสูงสุดของจิต   เพลงดาบในตำนาน  เพลงดาบชั้นเทวะ…เพลงดาบไร้เงา!!!”

    

…เพลงดาบที่เหนือกว่าเพลงดาบสลับเงางั้นรึ…

    

สมองของเกรย์เหมือนจะหมุนติ้ว   ภาพตรงหน้าดูพร่ามัว

    

…เพลงดาบที่ไม่มีใครเคยใช้ได้   แต่บุรุษตรงหน้าก็ใช้ไปแล้ว…

    

…ความเร็วที่เหนือจิตใจ…

    

…พลังที่อยู่นอกการควบคุมของจิตใต้สำนึก…

    

…เพลงดาบไร้เงา!!!

    

“จะเอายังไง” จินไนน์ถามเสียงเย็น “จะรุก…หรือว่าจะถอย ?”

    

“ยังไงชั้นก็ไม่ถอยอยู่แล้ว” เกรย์โต้ด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบอย่างพยายามข่มอารมณ์

    

…เพราะร้ายกาจอย่างนี้…

    

…ถึงขีดเส้นแบ่งตัวเองออกจากคนอื่น…

    

…เพราะอย่างนี้ถึงยอมอยู่อย่างโดดเดี่ยว…

    

…เพราะกลัวว่าจะเผลอปล่อยพลังร้ายกาจแบบนี้ออกมา…

    

…ถึงมีเพื่อนแค่คนเดียว…

    

…มีแต่หมอนั่นเท่านั้นที่มีระดับฝีมือใกล้เคียงกัน…



“ก็ดี…รับมือ!!!”

    

สิ้นเสียง   ร่างตรงหน้าพลันหายวับ   ก่อนมาปรากฏเบื้องหลัง   คมดาบระดมรัวใส่ทุกทิศทาง   ไม่มีแม้แต่เสียง  ไม่มีภาพ  จับสัมผัสก็ไม่ได้   ได้แต่ปัดป้องแบบเดาๆเท่านั้น

    

“ว่าไง”



ร่างของจินไนน์กลับไปปรากฏที่เดิมอีกครั้ง   ตอนนี้ร่างของเกรย์เต็มไปด้วยบาดแผลเล็กๆมากมาย   บาดแผลที่ไม่ได้เกิดจากดาบ   เป็นเพียงลมของดาบเท่านั้น

    

“หึ…ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่ยอมแพ้เด็ดขาด” เกรย์พูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น   ปาดเลือดที่มุมปากออก   ก่อนกระชับดาบ

    

เอาไงเอากัน!!!

    

ร่างของเกรย์พุ่งเข้าใส่จินไนน์   ดาบรัวใส่อย่างไม่มียั้ง   เสียงเคร้ง ๆ ดังก้องทั่วสนาม   ที่เห็นมีเพียงจินไนน์ที่ยืนนิ่งกับเกรย์ที่พุ่งเข้าหาเท่านั้น   แต่เสียงเคร้งของการปะทะดาบนี่มัน…

    

“เร็วมาก…” เฟย์เนี่ยนพูดเบา ๆ “ทั้งสองคนเลย”

    

ส่วนเฟตนั่งลุ้นตัวโก่ง

    

“ไม่เลว”



จินไนน์พูดเรียบ ๆ   เกรย์ยืนหอบอยู่อีกข้างของสนาม   ที่ร่างของจินไนน์ตอนนี้ได้แผลที่ไหล่ซ้ายกับแขนขวา   เด็กหนุ่มเปลี่ยนดาบมาจับมือซ้าย



“ข…ขอบใจ” เกรย์รับคำปนหอบ   เธอใช้ดาบยันพื้นต่างไม้เท้า   อ้าปากหายใจถี่รัว



วูบ!!!



ร่างของจินไนน์หายวับ  แสงประกายแดดสุดท้ายสะท้อนต้องคมดาบ



…เห็น!!!



เกรย์หันขวับไปรับดาบจากด้านหลัง   บนเรียวปากเริ่มมีรอยยิ้ม



…ดาบเคลื่อนไหวด้วยจิต   ต้องใช้จิตดู!!!



คราวนี้นักฆ่าสาวรวบรวมสมาธิไปที่ตากับดาบ   ภาพดาบของจินไนน์ถึงแม้จะเร็วมาก  แต่ระดับสายตาขนาดเกรย์   แค่นี้ก็นับว่าเพียงพอในการตั้งรับแล้ว!!!



เคร้ง!!!



เสียงปะทะของคมดาบรุนแรงยิ่งกว่าเดิม   เห็นได้ชัดว่าเกรย์เริ่มจับทางดาบได้แล้ว



วูบ!!!



จินไนน์ถอยฉากไปยืนที่เดิม   ปลายดาบเรี่ยพื้นข้างลำตัว   ถึงแม้จะดูเหมือนดาบอยู่นิ่ง ๆ   แต่เกรย์รู้…ตลอดเวลานั้น   ดาบไม่หยุดกวัดแกว่งเลย!!!~



ฟิ้ว!!!ฟิ้ว!!!ฟิ้ว!!!



สายลมที่ถูกตัดขาดด้วยคมดาบพุ่งตรงเข้าหาเกรย์   นักฆ่าสาวเอี่ยวหลบก่อนส่งดาบลมกลับไปบ้าง



เวลาแห่งการโต้ตอบ!!!



ฟ้าว!!!



จินไนน์กระโดดขึ้นข้างบน   เกรย์กระโดดตาม   ร่างของจินไนน์พุ่งเข้าหากลางอากาศ   เกรย์ปัดดาบออกไปได้



…ไม่น่าเชื่อ…



จินไนน์ขมวดคิ้วขณะลงสู่พื้น



…ยัยนี้ดูท่าจะฝึกมาไม่นาน   แต่แค่นี้ก็จับทางเราออก   แถมใช้เพลงดาบของตัวเองโต้ตอบกลับได้…



…ฝีมือร้ายกาจ…



เกรย์ปัดผมที่เกะกะใบหน้าออกไป   ก่อนหันกลับมาหาคู่ต่อสู้



“หึ…”

นักฆ่าสาวยิ้มเย็น ๆ   แววตาของจินไนน์ดูเหมือนจะกลับมาเป็นอย่างเดิม



“เธอ..เป็นใครกันแน่ ?”



คำถามที่ไม่น่าจะได้ยินออกมาจากปากของศัตรูตรงหน้า



“เอมมิเกรย์  คัลมาเนท” เกรย์ตอบ



“เอมมิเกรย์ ?” จินไนน์ทวนคำ   คิ้วขมวดเข้าหากันนิดนึง “เอมมิเกรย์  คัลมาเนท เทพมายาแห่งเจ็ดเทวาในองค์กรนักฆ่าเงาสินะ”



“ช…ใช่” เกรย์ตอบอ้ำอึ้ง



…หมอนี่มันรู้มากจริง…



“ไม่นึกว่าจะเป็นเธอ” จินไนน์พูดต่อ   ส่งอารมณ์ของเกรย์ให้พุ่งสูงมากขึ้น



…เป็นชั้นแล้วจะทำไม…



“ฝีมือไม่เลว   สมกับเป็นหนึ่งในเจ็ดเทวา” จินไนน์พูดต่อ    เกรย์ไหวไหล่



“มันเป็นแค่อดีต…ข่าวนายเก่าไปแล้ว” เกรย์พูดเย็น   กระชับดาบสี่สิบห้าองศา



“ตอนนี้ต่างหากที่นายต้องสนใจ”



วิ้ง!!!



ร่างของเกรย์หายวับ    แต่แล้ว…



กึก!!!



เสียงเบาแสนเบากระทบโสต   การต่อสู่หยุดชะงักลงทันที



กึก!!!



เสียงนั้นดังอีก   เกรย์และจินไนน์มองกราดไปทั่วสนาม  ดูเหมือนผู้ชมบนอัฒจันทร์จะยังไม่รู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น



กึก!!!



แผ่นดินเริ่มสั่นไหว   รอยร้าวเล็ก ๆ ปริแตกรอบ ๆ เกรย์และจินไนน์   ทั้งคู่ยืนตัวแข็วทื่อ   ดวงตาสองคู่กำลังจ้องมองรอยแตกอย่างพิจารณา



กึก!!!กึก!!!



เสียงสั่นไหวเริ่มดังขึ้น  ราวกับมีบางอย่างกำลังดันตัวขึ้นมาจากใต้พิภพ



กึก!!!กึก!!!กึก!!!



ครืน!!!



แผ่นดินแยกออกห่างจากกันราวกับธรณีสูบ   พื้นดินรอบตัวของจินไนน์และเกรย์เหมือนมีเส้นแบ่งเขตบาง ๆ ปรากฏขึ้น



“อ…อะไรกัน” เฟย์เนี่ยนอ้าปาก   แต่เฟตไม่สนใจอะไรอีกต่อไป   รีบวิ่งลงไปที่สนามทันที



“เฮ้ย!!!นี่กำลังแข่งกันอยู่นะ” ถึงปากจะพูด   แต่เอล์ฟสาวกลับวิ่งตามลงไปที่รอยแตกนั้น   เคออสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็วิ่งออกมาที่สนามเช่นเดียวกัน



ครึ่ก ๆ!!!~



ปุด!!!



เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาจากรอยร้าวที่บัดนี้ขยายตัวเป็นเหวลึก   ผู้คนเริ่มกรีดร้องและวิ่งหนี   ก่อนที่ตัวต้นเรื่องจะปรากฏขึ้นมาจากก้นหุบเหว

________________________

ง่า...ตอนนี้กำลังพยายามปรับโฉมให้มันดูดีขึ้นอ่าค่ะ   เพราะว่ามีคนบอกว่าทำแบบนี้แล้วจะดูดีขึ้น



แต่ว่า...ลงไปตั้ง 40 ตอนแล้ว   เวลาแก้มันก็เลย....



ก็เลยแก้ไปแบบครึ่งๆกลางๆไปก่อนอ่ะค่ะ  เดี๋ยวจารีบมาแก้ให้มันเหมือนกันหมด



ตอนนี้ช่วงท้ายๆอาจจะงงๆไปหน่อย  แต่จะบอกเลยค่ะ...นี้แหละเข้าช่วงเนื้อเรื่องจริงแล้ว



ก็ขอเฉลยเลยแล้วกันว่าตกลงผลการแข่งเป็นยังไง



ผลก็คือ....





















ไม่รู้ผลค่า!!!!!!



แหะๆ  เหมือนแก้ตัวเลยน้า   แต่ไม่รู้ผลจริงๆค่ะ  เพราะคนเขียนตั้งใจจะให้จินไนน์ข่มๆเกรย์เอาไว้หน่อยอ่ะ - -^ แต่ก็ไม่อยากให้เกรย์เสียอิมเมจเพราะแพ้จินไนน์



ก็นี่แหละค่า   ส่วนรางวัล   ก็คงจะ...เอาไงดีอ่ะ



จะรีบๆเอามาลงให้เร็วสุดๆเลยล่ะกันค่ะ   จะพยายามปั่นสุดฤทธิ์ค่า



งั้น  บายไปแค่นี้ล่ะกัน



อยากให้เนื่อเรื่องต่อไปเป็นยังไงก็ลองโพสมาบอกกันได้นะคะ   อยากได้ความคิดเห็นคนอ่านบ้าง  เด๋วเอนเตอร์เทนคนเขียนอยู่คนเดี๋ยวงิงิ



บายค่า