คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภรรยาท่านประธานตอนที่/2
หลัาออเินออไป อึนอู็รีบวิ่้วยวามเร็วสูหน้าาอยารู้เรื่อราวอนที่เพิ่เินออไป พร้อมับสาวน้อยที่โบอาเพิ่้ามาเป็นเสมียนอที่อู่
“ เมื่อไหร่ที่ไหนเวลาไหนี่วันหรือี่เือนหรือปี บอมาเี๋ยวนี้เลยน่ะว่าพี่ไปมีสามีอนไหน ” อึนอูรัวำถามและทำหน้าาริัพร้อมั้ใฟั
“ เป็นนั่าวหรอ”
“ โถ่ ผมอยารู้นิ น๊า่วยบอผมหน่อย ”
“ วันนี้ ที่นี่ และ็อนนี้ ” โบอาอบ้วยเสียเรียบแ่ยั้มหน้าทำาน่อ
“ อารายอพี่วันนี้ที่นี่เวลานี้ ผมไม่เ้าใ ” อึนอูนั่ลับพื้นรอาไปมามวิ้วิ
“ ันไล่นายออ วันนี้เวลานี้ ที่อู่นี้ ” โบอาส่สายาพิาใส่อึนอูที่อนนี้ไ้แ่ยิ้มแห้ๆ เหมือนะรู้ว่าเ้านายอารม์ไม่ี แ่็ยัทำหน้าอแ
“ โห้ พี่โบอาอ้ะ ”
“ เสร็หรือยัานัวเอ ”
“ เสร็แล้วร๊าฟ ” อึนอูอบำถามแ่สีหน้าอแอยู่
“ เสร็แล้ว็ไป่วยนอื่น ”
“ ผม่วยพี่ไ้ไหม ” อึนอูยิ้มเ้าเล่ห์
“ นายอยาไ้านใหม่ทำไหม ”
“ ไป็ไ้ร๊าฟ ” อึนอูแสท่าทีน้ำเสียเหมือนเ็ถูัใ
“ เี๋ยว่อนอึนอู ”
“ ผมว่าแล้วพี่ะ้อยอมบอผม ” อึนอูียิ้มหน้าระี๊ระ๊าหันหน้ามาหาโบอา
“ เี๋ยวันะออไปธุระ รนี้เหลือนินึนายทำ่อเลย ” ยิ้มที่ีอยู่หุบทันที
“ ไปไหนับ ”
“ โอีเอาใบลาออมาให้หมอนี่เน์ ” สายาุันและใบหน้านิ่ๆ ทำเอาอึนอูรีบหันไปทำานที่โบอาสั่อย่าไว ส่วยโอีทำัวไม่ถูเพราะเพิ่เ้ามาใหม่ ไ้แ่ยืนยิ้มแห้ๆ
++++++++++++++++++++++++++
โบอาเินออมาาอู่ประมาสามร้อยเมร เธอยืนมอึสูให่ที่อยู่รหน้าพร้อมถอนหายใเฮือให่
โบอาเินเ้าไปใน รพ . มาหยุอยู่หน้าเ้าเอร์ประาสัมพันธ์ สาวสวยหลัเ้าเอร์ยิ้มและถามโบอา
“ มาิ่อธุระอะไระ ”
“ ัน้อารพบลีออ ”
“ มาหาท่านประธานหรอะ ??? ” สาวสวยแผน้อนรับพู้วยน้ำเสียใ หุบยิ้มพร้อมับสายามอเหยีย นที่อยู่ละแวนั้นไ้ยินถึับหันมามอโบอา
สภาพโบอามอมแมมเสื้อาเเ็มไป้วยราบน้ำมันเรื่อ แ่โบอาไม่สนใยืนนิ่รอำอบ
“ นัไว้หรือป่าวะ แล้วสำัไหม ?? ”
“ ไม่ไ้นั ไม่สำัะ ” ถึะอบหน้านิ่น้ำเสียห้วน ๆ แ่โบอามีเสียหวานเป็นเอลัษ์เลยไม่เป็นุสัเุอวามไม่พใที่่อนอยู่ใ้ใบหน้า
“ ถ้าไม่ไ้นั้อรอ่อนน่ะะเพราะท่านประธานมีเรื่อสำั้อทำเยอะแยะ ” สาวแผน้อนรับระแทเสียใส่
“ ไม่เป็นไระ เี๋ยวันฝาอไว้ให้เ้าหน่อยเพราะัน็ไม่ไ้อยาเอหน้าเ้า ” โบอาหยิบีาร์ออมาาระเป๋าาเวาไว้บนเ้าเอร์แล้วเินออมาอย่าไม่สบอารม์
ระหว่าทาเินผ่านสาวหลายนที่มอโบอาเหมือนเป็นัวแปลประหลาน
“ ็แ่ลิิมแปนียืนรอายั๋ว่อนึ้นแสโว์ ” โบอาบ่นพึมพรำมอบนสาวๆ หลายนที่เธอเินผ่าน
ั้แ่ออมาา รพ โบอา็เินบ่นพึมพรำว่านที่มอเธอ้วยสายาแปล ๆ อยู่นเียว
ริ๊ ริ๊ ริ๊ริ๊ (เสียระิ่ัรยาน )
โบหาหยุหันไปมอ้านหลั็เห็นแออนียิ้มหวานมาแ่ไล ฟันที่เรียสวยาวสะอาพร้อมับรัยิ้มและาสระอิอแออนทำโบอายิ้มออมา
“ โบอาเธอไปไหนมา ” แออนปั่นัรยานมาหยุ้าโบอาียิ้มถาม
“ ไปทำธุระมานิหน่อย ”
“ ไป รพ มาหรอ ”
“ อืม เอาีาร์ไปให้ออ ”
“ หมอนั่นรู้เรื่อ้อลระหว่าเธอับพ่ออเธอไหม?? ”
“ ไม่รู้ิ ” ใบหน้าและเสียอโบอาทีู่เหนื่อยๆ ถูปล่อยออมา แออนเห็นถึับเป็นห่วเพื่อนสาว
“ มีอะไรบอันไ้น่ะ ” แออนสีหน้าเร่เรีย
“ ริหรอ อนนี้ันหิวมาเลยนาย่วยพาันลับอู่ไปิน้าวหน่อยสิ ” โบอาียิ้มแล้เอามือุมท้อ เพราะรู้ว่าเผลอทำให้แออนเป็นห่วเลยสร้าสถานะารให้แออนเลิสนใ
“ ไ้เลยราฟุผู้หิ อเิุโบอาึ้นมานั่บนรถสุหรูไ้เลย ” ยิ้มหวาน ๆ อแออนส่ไปหาโบอา ที่อีฝ่าย็หัวเราะอบใ
โบอานั่้อนท้ายัรยานแอนมือทั้สอ้าับเสื้อแออนหลวมๆ ถ้ามอไลๆ ะเหมือนโบอาอา้านหลั ทั้สอหยอล้อหัวเราะันมาลอทานถึอู่
“ เอี๊ย ( เสียเบรรถัรยาน ) ถึแล้วรับุนาย โอ้ย " แออนยิ้มหัวเราะทันทีที่อรถ โบอาหยิที่เอวแออน่อนะลารถ
“เมื่อี้มัหรอับุแออน ” ลุเฟิยพ่อรัวอโบอาหัวเราะเินมาทัทายหนุ่มสาวที่เพิ่เ้ามาถึอู่้วยรอยยิ้ม
“ ไม่ใ่มแล้วรับ โม๊ เลยรับ ”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ว่าแุ่สอนไปไหนันมาับ ”
“ ผมออไปื้ออินแล้วเอโบอาพอี ”
“ หนูไป รพ มาะ ” ใบหน้าอมทุ์โบอาลับมาอีรั้
“ ไปหาุออมาหรอับ ”
“ หนูลืมให้ีาร์เ้าหน่ะะ ”
“ วันนี้ะลับอนโไหมรับ ”
“ รถยัไม่เสร็ ลู้าเร่ะมาเอา ะไม่ลับ ”
“ ั้นเี๋ยวลุไปทำที่นอนับเรียมอาหารมือ่ำให้น่ะรับ ”
“ เรียมอาหารเผื่อผม้วยรับ ”
“ รถยัไม่เสร็หรอ นี่นายรู้ไหมัน้อ่าย่าโอให้นายแ่ล่ะเือนเยอะมาเลยรู้ไหม ” เพราะวามี้อโบอาถึับวีนแออนที่รู้ว่าเาะทำโอ
“ หน่า.... ่วนี้ัน็อ ”
“ เหอะ ๆ นาย็อทั้ปี ”
โบอาผลัที่ไหล่แออนเบาๆ แล้วเินเ้าอู่ไป แออนยิ้มหัวเราะามอบใ
ความคิดเห็น