นิยาย ยามว่าง > ลำดับตอนที่ #3 : [Animation] ยามว่างกับเรื่อง Spirited away มิติวิญญาณมหัศจรรย์ : Dek-D.com

ลำดับตอนที่ #3

ลำดับตอนที่ #3 : [Animation] ยามว่างกับเรื่อง Spirited away มิติวิญญาณมหัศจรรย์

เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
1.43K

2

9 พ.ย. 57

ประเดิมเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเพราะความประทับใจล้วนๆ...
เข้าเรื่องค่ะ สำหรับเรื่องนี้หลายๆ คนคงรู้จักกันดี เพราะเรารู้สึกว่าเรื่องนี้ดังนะ (ถามใคร ใครก็รู้จัก ไม่ก็ผ่านตามาบ้างไรบ้าง)

ซึ่ง Spirted away นี้ เป็นผลงานของ ฮะยะโอะ มิยะซะกิ (เขียนถูกป่าวฟระ) จากอนิเมชั่นลำดับที่ 11 ของสตูดิโอจิบลิอันเลื่องชื่อลือนามนั่นเอง (Studio Gibli) ฉายวันแรก 27 กรกฎาคม 2001 (หลายๆ คนยังแบเบาะอยู่เลยทีเดียว) ชื่อญี่ปุ่นคือ 千と千尋の神隠し อ่านว่า เซ็งโทะชิฮิโระคะมิกะกุชิ (สิกิล้วนๆ)

คือเรื่องนี้ เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่ได้อยากดูอะไร... แต่เมื่อไม่นานมานี้ มีคนมากระทุ้ง นี่... ปิดเทอมทำอะไรล่ะ ? ดูหนัง , การ์ตูน , อนิเม เรื่องอะไรบ้าง... แล้วก็ยัดเยียดเรื่องนี้มาให้ บอกว่าลองดูดูนะ สนุก ประมาณนี้... ซึ่งก็ อืม ไม่มีอะไรทำพอดี ดูก็ได้! อีกอย่างคือ เพื่อนจะคอสเพลย์เรื่องนี้ เอ็มเลยเริ่มอยากรู้ว่า เฮ้ย เรื่องนี้มันสนุกมากมายหรือ ? แถมคนยังรู้จักกันเยอะอีก ! พอมาเปิดดูก็ ภาพคุ้นๆ ยิ่งกระตุ้นให้อยากดูมากขึ้นไปอีก ก็เลย... เสิชดูในกู๋ และเจออย่างง่ายดายค่ะ หึๆ

ตัวละคร

มาๆ เรามาคุยเกี่ยวกับเรื่องตัวละครหลักกันดีกว่า (กวักมือๆ) ก็ เท่าที่จำได้ เด่นๆ เลยจะมี

จิฮิโระ ทางด้านขวา และฮาคุ ทางด้านซ้าย

ไม่รู้ล่ะ ใครเรียกตัวไหนยังไงก็ช่างเถอะ เอ็มฟังมางี้อ่ะ 555
จากนั้นก็มีริน ที่เป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลจิฮิโระที่เป็นเด็กใหม่
คามะจิ ผู้มีมือยั้วเยี้ย... คนนี้ก็คอยช่วนจิฮิโระมากๆ เช่นกัน
ยูบาบ้าและเซนิบ้า เป็นพี่น้องฝาแฝดกัน
แล้วตัวที่อึนสุดๆ คือ ผีไร้หน้า... อ่า ไปต่อกันเลยค่ะ !

เรื่องย่อ (ตามความเข้าใจของเรา)

จิฮิโระและครอบครัวย้ายบ้านใหม่และกำลังจะเดินทางไปอยู่ ระหว่างเดินทางกลับพลัดหลงไปในป่า และได้เจอประตูที่เชื่อมต่อกับอีกโลกหนึ่ง คือโลกของวิญญาณ เมื่อเข้าไปพบเพียงเมืองร้าง โดยพ่อกับแม่ของจิฮิโระเชื่อว่าเป็นสวนสนุกเก่า แต่ทันใดนั้น! พ่อก็ได้กลิ่นอาหาร จึงพากันเดินตามกลิ่นไปจนเจอกับร้านๆ หนึ่งซึ่งมีอาหารวางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด หากแต่ไร้ผู้คน... พ่อและแม่ตัดสินใจลงมือกินโดยไม่รอคนขายโดยชวนจิฮิโระให้กินด้วย แต่จิฮิโระไม่ยอม และวิ่งหนีไปอีกทาง และได้เจอกับเด็กหนุ่มแปลกๆ ที่ชื่อฮาคุ ซึ่งนั่นคือการเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด...

* อันตราย อาจมีการสปอยเนื้อหา โปรดใช้วิญญาณในการรับชม *

ตอนเริ่มดูครั้งแรก... ดูๆ ไป ไม่มีอะไรน่าสนใจมากไปกว่าการ์ตูนแฟนตาซีที่เกี่ยวกับโลกที่ต่างออกไปจากโลกมนุษย์... ดูไปดูมาเริ่มติดใจนิสัยของจิฮิโระและเหล่าตัวละครต่างๆ ที่ค่อยๆ ออกมาโลดแล่นผ่านหน้าจอ
พอหลุดเข้าไปในโลกวิญญาณแล้ว ได้พบกับฮาคุ (ซึ่งฉากที่ฮาคุเป่าลมล่อพวกภูติผีไป เป็นหนึ่งในฉากที่ชอบมากๆ) เขาบอกให้จิฮิโระไปของานจากคามะจิ ถ้าไม่ทำงานจะโดนยูบาบ้าสาป ... ซึ่งจิฮิโระก็พยามของานเต็มที่ สุดท้ายต้องไปเสี่ยงดวงกับยูบาบ้า แต่ในที่สุดก็ได้งานมาทำ ชอบตรงช่วงที่จิฮิโระหาทางไปตามประตูหลังตามที่ฮาคุบอกมาก ตอนที่ร่อนลงบันไดละแบนติดผนังนั่นฉากเด็ดเลย ! (แอบหัวเราะ) เป็นเด็กที่กล้าได้กล้าเสียดีค่ะสำหรับจิฮิโระ

* ปลอดภัยจากการสปอย *

เอ็มชอบนิสัยตัวละคร
อย่างจิฮิโระ เป็นเด็ก 10 ขวบ ยังไงเด็กเจอเรื่องพวกนี้ ถึงจะเป็นเด็กที่เข้มแข็งแค่ไหนแต่ก็คงจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ซึ่งจิฮิโระเองก็เช่นกัน มีตอนที่ร้องไห้อยู่กับริน , ฮาคุ , พ่อแม่ที่กลายเป็นหมู
การที่ต้องสุภาพกับคนในโรงอาบน้ำ เพราะรู้สึกว่าตนเองเป็นมนุษย์ แปลกแยกจากผู้อื่น และเพราะตัวเองยังเป็นเด็กอยู่ การวางตัวในที่นี่ จึงต้องสุภาพสุดๆ ใครให้ทำอะไรยอมทุกอย่าง แต่ก็ไม่ย่อท้อกับการช่วยพ่อแม่ และเมื่อทำสิ่งใดไปแล้ว เธอจะทำมันอย่างเต็มกำลัง เต็มที่ ...

ซ่อนข้อคิดไว้ในเนื้อเรื่องและการกระทำของตัวละคร
เช่นการที่พ่อกับแม่ดิ่งเข้าไปสวาปามอาหารของพวกผีก่อน โดยบอกเเค่ว่า มีเงินกับบัตรเครดิต จะกลัวอะไร ? สุดท้าย... ก็กลายเป็นหมู จนเกือบจะโดนจับไปเชือดเป็นอาหารของแขกที่มาโรงอาบน้ำ...
การกระทำของผีไร้หน้า... เอ็มไม่ขออธิบายมาก ตามความคิดเอ็มเขาเหมือนคนเหงา ที่ต้องการเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่นโดยใช้ของกำนัล... และเรื่องนี้ยังชี้ให้เห็นถึงความโลภด้วย
ดูแล้วได้ข้อคิดเยอะดีจริงๆ ค่ะ...

เป็นอนิเมชั่นที่ทำให้คนดูเข้าถึงอารมณ์
สำหรับเอ็ม เอ็มซาบซึ้งมากทีเดียวกับฉากรถไฟที่มีแต่ขาไปเพียงอย่างเดียว... มันเหมือนกับการที่เวลาหรือสายน้ำ เมื่อไหลเมื่อหมุนไปแล้วมิอาจย้อนกลับ ฉากที่มีคนไร้หน้าเห็นเพียงเงาลงตามสถานีต่างๆ
สังเกตได้ว่าคนเหล่านั้นไม่มีรอยยิ้มเลย ออกจะดูโศกเศร้าด้วยซ้ำ เหมือนโดนทิ้งไว้อยู่เบื้องหลัง

สอนให้รักธรรมชาติ
* มีสปอยยยยยยย *
อย่างจิฮิโระที่ถูกเทพแห่งสายน้ำอย่างฮาคุ (จำชื่อยาวๆ ไม่ได้ แต่มันก็คือชื่อของแม่น้ำที่จิฮิโระตกลงไปนั่นแหละ) ช่วยชีวิตเอาไว้... หรือฉากที่เทพเหม็นฉึ่ง (อันที่จริงคือเทพแห่งแม่น้ำ) เข้ามาใช้บริการโรงอาบน้ำ
สิ่งที่แทงเขาอยู่ เอ็มคิดว่ามันเหมือนกับอะไรที่มนุษย์สร้างขึ้น เป็นสิ่งปฏิกูลที่มนุษย์เราทิ้งลงสู่แม่น้ำ และที่มาตัวเหม็นๆ น่าหยะแหยงแบบนั้น นั่นก็ฝีมือพวกมนุษย์ทั้งนั้น... ดูแล้วมันสะท้อนใจดีนะคะ
* ปลอดภัยจากสปอยยย *

ถ้าให้คะแนนเรื่องนี้เต็มสิบให้เท่าไหร่ ?
เต็มสิบเอาไปเก้า... ตัดคะแนนฉากจบที่มันค้าง (ในความคิดเอ็ม)
มันยังเรียกได้ไม่เต็มปากว่าแฮปปี้เอ็นดิ้ง... มันมีความไม่แน่นอนเจืออยู่ ความไม่แน่นอนนั้นเจือความเศร้าไว้อย่างมากด้วย...
น่าจะทำฉากให้ทั้งจิฮิโระและฮาคุได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง...
สำหรับเรื่องนี้ เอ็มคิดว่ามันจบเศร้าค่ะ เศร้ามากจนเอ็มเสียน้ำตา (ไม่รู้ทำไม ฮือๆ)
...สุดท้าย ก็ไปจิ้น ไปมโนต่อกันเองว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป...

แนะนำให้ไปดูอนิเมเรื่องนี้ให้ได้นะคะ
คุ้มค่ากับเวลาที่เสียไปค่ะ

พวกเพลงประกอบของเรื่องนี้ก็เพราะนะคะ
ถ้าที่เอ็มชอบก็ The name of life หรือ Ichi no namae (ออกแนวเศร้าๆ)
ลองหาฟังดูค่ะ

เก็บภาพสักนิด