It\'s the way you love me

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter5: No way for your love [akina\'s vision]

\"แค่เลิกกับโชกุ แค่นั้น เธอทำไม่ได้หรอ\" ฮิโรกิพูดพร้อมกับมองฉันที่กำลังสนใจอยู่กับ

เค้กช๊อกโกแล๊ตที่อยู่ตรงหน้า

\"เพื่ออะไรหล่ะค่ะ\" ฉันพูดออกไปหน้าซื่อๆ พร้อมกับทำหน้ากวนๆ

\"เพื่อฉันได้โปรด\" ฮิโรกิจ้องฉันด้วยสายตาที่จริงจัง จนฉันอดที่จะใจอ่อนไม่ได้

แต่ไม่ยะ คนอย่างคางิโมโตะ อากินะ มันไม่ใจอ่อนขนาดนั้น



\"ยังไงก็ไม่หล่ะค่ะ\" ฉันกินเค้กชิ้นสุดท้ายเข้าไปพอดี แล้วลุกขึ้นไปที่โต๊ะข้างๆที่กำลังนินทาฉันไม่หยุด

\"ขอโทษนะค่ะ พวกเธอชักจะวอนหาเรื่องมากไปหล่ะ ขอร้องหล่ะ ฉันไม่อยากจะทำร้ายพวกเดียวกัน

หรอกนะค่ะ ถ้าไม่อยากโดนสหบาทา ซ้ายขวาปลิดชีวีแล้ว ก็ช่วยเงียบทีค่ะ\" พอฉันพูดจบพวกผู้หญิง

พวกนั้นก็หัวเราะพลางเยาะเย้ยฉัน  ป๊าบ ผลัวะ โครม ลงไปกองระเนระนาด



ท่าสหบาทาซ้ายขวาปลิดชีวีของฉันใช่ได้ดีเสมอ พวกผู้หญิงพวกนั้นคงเลิกนิสัยนินทาไปเลยหล่ะ

ฉันหล่ะเกลียดจริงไอ้พวกนี้นิ วันๆรู้จักทำอะไรให้เป็นประโยชน์บ้างไหมเนี่ย เอาแต่แต่งหน้า

จับผู้ชาย รวมกลุ่มนินทาคนนู้นคนนี้ หันมาเล่นกีฬา ออกกำลังยังดีกว่าเยอะเลย

พอฉันเดินกลับมาฉันก็เห็นฮิโรกิมองฉันด้วยสายตาที่ อึ้งและไม่กระพริบเลย

ทำไมอ่า ไม่เคยเห็นบักอึ้ด บักถึกแบบฉันหรือ ฉันไม่ใช่พวกอ่อนแอ ต้องมีคนมาดูแลแทกแคร์ซะหน่อย



ฮิโรกิกินเค้กเสร็จพอดี ฉันยิ้มให้เขารอบหนึ่ง แล้วหยิบบิลล์ไปจ่ายที่เคาเตอร์โดยมีฮิโรกิเดินตามมา

\"บอกแล้วไงว่าฉันจะเลี้ยง\" ฮิโรกิแทรกตัวเข้ามาระหว่างฉันกับใครก็ไม่รู้ที่อยู่ข้างๆ

หน้าหมอนั้นหวานมากเลย เขายิ้มให้ฉันด้วย ตัวเขาน่าจะสูงสัก 183 ซม.

หน้าเขาเหมือนผู้หญิงมากเลย ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ต่อให้นายนี้เป็นผู้ชายเหมือนกัน

ฉันก็จะจีบแหะ ถึงต้องเป็นเกย์ก็ยอม



ดูเหมือนว่าระหว่างที่ฉันมัวแต่ยืนอธิบายลักษณะรูปประพันธ์ของนายหน้าหวานนี้

ฮิโรกิก็จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว



\"อ้าวเคตะหวัดดีไม่เจอตั้งนาน หน้าสวยเหมือนเดิมเลยนะ นายสูงเหมือนเดิมเลย\" ฮิโรกิรู้จักนายนี้หรอ

ฉันเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาไม่กระพริบ น่ารักจัง ถ้าฮิโรกิน่ารักแบบนี้ ยิ้มแล้วโลกใบนี้สดใสนะ

ฉันจะรับรักทันทีเลย

\"นี้เคจัง ไปร้านหนังสือกัน\" สักพักหนุ่มร่างสูงโปร่งผมสีทองยาวสลวยประบ่า ดูสูงสง่าเขาสูงพอๆกับเคตะ

เขาทำหน้าบึ้งตึง แล้วจ้องฉันด้วยสายตาประหลาด คล้ายกับหึงเคตะ

\"เคจังนายจะเปลี่ยนใจไปชอบผู้หญิงหรอ\" อึ้งค่ะ เป็นเกย์หรอ ไหงไอ้ลิงเผือกหัวสิงโตนี้

มันมีแฟนน่ารักอย่างนี้ฟระ นับถือๆ

\"นี้ ยูสุนายจะมาจ้องหน้าเคตะอะไรตรงนี้ฟระ\" ลิงเผือกอีกตัวปรากฏกาย

ว้าว เขาชั่งน่ารักอะไรอย่างนี้ ใบหน้าที่ยิ้มตลอด ทำไมลิงเผือกที่เขาเรียกว่ายูสุถึงไม่ยิ้มเลย

ทำหน้าอย่างกับแวมพาย



\"หวัดดีฮิโระคุง คิดถึงนายจังเป็นไงบ้าง เด็กผู้หญิงที่นายเล่าให้ฉันฟังใช่คนนี้ป่ะ\" น้องลิงเผือก

ชี้มาที่ฉันแล้วเขาก็นั่งย่องๆ มองหน้าฉัน (เพิ่งรู้หรือไงฟระว่าฉันต้องเงยหน้าเวลามองหน้าพวกนาย)

\"ถูกแล้วหล่ะฮิซัจจัง น่ารักใช่ไหม ยัยนี้อายุแค่13แค่ แต่ใจร้ายชะมัด โอ้ย\"  ฉันเกิดอาการหมั่นไส้เลย

เตะฮิโรกิไปรอบหนึ่ง ฉันว่าเข้าต้องชื่อ ฮิซาโตะแงมๆ เขายิ้มให้ฉันอีกแล้ว

แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากร้านหลังจากที่เจ้าลิงเผือกกับหนุ่มน้อยหน้าหวาน เคตะออกไปแล้ว



\"นี้ๆจ้องอารายหึงนะ หึง\" ฮิโรกิเขกหัวฉันไปรอบ ฉันก็จ้องหน้าเขากลับ

\"นี้แล้วเรื่องไรรุ่นพี่มาหึงฉันจะหึงก็หึงปาย แต่ไม่ต้องมาเขกหัวฉัน\" ฉันจ้องเขากลับ

แล้วทำหน้าบ่วมๆเหมือนเวลางอนโชกุ เอ๋ะ แล้วไหงฉันไปงอนตานั้นเหมือนที่งอนโชกุคุงหล่ะ



ฉันและฮิโรกิเดินออกมานอกร้าน เหมือนฉันเห็นใครบางคนนะ น่าจะสูงสัก 170 ซม.

เขานั่งอยู่ใต้เพิง ตรงป้ายรถป้ายที่ฉันกับฮิโรกิก็ต้องไปรอ เส้นผมทุกเส้นของเขาดำขลับ

อย่างเป็นธรรมชาติ ไรการปรุงแต่งอย่างเห็นได้ชัด เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน ใบหน้าที่ขาวใส

ร่างกายที่สูงใหญ่  ปากที่แดงอย่างเป็นธรรมชาติและอวบอิ่ม

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก น่ารักอะไรอย่างนี้

\"หวัดดีฮิโระ\" หนุ่มปากแดงอวบอิ่ม ทักทายรุ่นพี่ฮิโรกิด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

เขาเขยิบตัวเข้ามานั่งใกล้ๆฉันกับรุ่นพี่

\"ชื่ออะไรหรอน้องสาว\" เขายิ้มกว้าง จนตาดวงน้อยๆของเขาเล็กลงจนมองไม่แถบไม่เห็น

\"คางิโมโตะ อากินะ\" ฉันยิ้มกลับ ฉันรู้สึกได้เลยว่าใบหน้าฉันมันร้อนไปหมด



\"น้องอากิระ กับชินยะหรอ อ๋อนึกออกหล่ะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมห้องกับชินยะน่ะ

ฉัน คาเนะโกะ เคียวเฮ ยินดีที่ได้รู้จักนะ อากินะจัง\" ที่แท้หมอนี้ก็เป็นเพื่อนกับพี่ชายคนโต

ของฉันนี้เอง ปากเขาแดงจัง อย่าเข้ามาใกล้อีกนะ ไม่งั้นฉันอาจจะจูบนายเลยก็ได้



\"พอๆใกล้มากแล้วอากินะรถเมล์มาแล้ว นายขึ้นคันนี้หรือเปล่าเคียวจัง\" ฮิโรกิยิ้มให้เคียวเฮ

มองๆดูแล้ว 2คนนี้น่ารักชะมัด ตั้งแต่ฉันยืนจ้อง เคตะ ยูสุเกะ ฮิซาโตะแล้ว 2คนนี้ดูดีกว่าเยอะ

\"อื้ม คันนี้\" เคียวเฮพูดจบ เขาก็เดินตามหลังฉันกับฮิโรกิ

ฮิโรกินั่งริมหน้าต่างแล้วกดหัวฉันให้ไปซบไหล่เขา เหอๆตาบ้า ทำเป็นสุภาพบุรุษไปได้มานั่งบังน้ำฝนให้

\"ปานนี้อานาเนีย กับเคตะคงตบกันตายแล้วมั้งค่ะ น้องสาวฉันพูธรรมดากับเขาเป็นที่ไหน

ว่าไหมค่ะรุ่นพี่ฮิโรกิ\" ฉันยิ้มแห้งๆพลางคิดถึงน้องสาวแสนกวน(บาทา) กับเจ้าจ้อยลิงน้อยตัวแสบของฮิโรกิ



\"นักกัง\" เสียงต่ำๆของเขาเอ่ยขึ้น เล่นเอาฉันสดุ้งพรวดขึ้นมา เอ่อ อะไรกันหรอ แต่นี้มันชื่อเล่นที่เพื่อนบ้าน

เกิดของรุ่นพี่ฮิโรกิเรียกกันที่น่า ส่วนที่นี้ แม้แต่เคตะเรียกรุ่นพี่ยังจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ



\"ทำไมหรอ\" ฉันรวบร่วมความกล้าที่มีเอ่ยถาม รุ่นพี่จ้องฉันแปลกๆ เอ๋ะ หรือว่าฉันใจร้ายเกินไปอย่างที่

รุ่นพี่บอกรุ่นพี่ฮิซาโตะฟระ

\"เรียกฉัน...แบบนี้... ได้ไหม\" ฮิโรกิพูดเสียงติดๆขัด ฉันจ้องเขาด้วยความแปลกใจ อะไรกัน

ชื่อนี้เป็นชื่อต้องห้ามเลยก็ว่าได้ ใครก็ตามเรียกรุ่นพี่แบบนี้ แต่ทำไม๊ทำไม มาให้ชานเรียก

\"ทำไมหล่ะค่ะ ชื่อนี้ใครๆก็ห้ามเรียกนี้ค่ะ\" อันที่จริงเมื่อก่อนหน้านั้นฉันเคยชอบรุ่นพี่ฮิโรกิ

ฉันรู้มาว่ารุ่นพี่ชื่อเล่นว่า นักกัง หมาตัวโปรดของฉันที่พันธุ์ เยอรมันเชิปเปช  ชื่อนักกัง

ตอนนี้มันตัวใหญ่ใช่ย่อยเลย เวลาเพื่อนแปลกหน้ามา โดนกัดกันถ้วนหน้าซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่า

พอไปถึงบ้านนักกังน้อยๆของฉันมันจะกัดรุ่นพี่ฮิโรกิหรือเปล่า



\"เรียกไปเถอะ อยากให้เรียก\" ฮิโรกิจ้องหน้าหาเรื่องฉัน ประมาณว่าไม่เรียกหล่ะตาย

\"ก็ได้รุ่นพี่นักกัง\" ฉันยิ้มแหยๆ ขณะมองออกไปข้างนอก

\"เรียกนักกังเฉยๆ\" เสียงมันชั่งเย็นชาอะไรขนาดเช่นนี้ อันที่จริงจะเรียกว่าเรื่องมาก็ได้นะ

\"ก็ได้ๆ นักกัง อ๊ะ ถึงแล้ว\" ฉันลากฮิโรกิลงจากรถ โดยมีเคียวเฮเดินตามไปด้วย

อันที่จริง รู้สึกคุ้นหน้ามากเลย เอ่อใช่ บ้านเคียวเฮ ถัดจากบ้านฉันไป2บล๊อก



\"บ้านนายอยู่แถวนี้หรอ\" ฮิโรกิหันไปถามเคียวเฮที่กำลังเดินตามมา

\"อื้มใช่ ห่างจากบ้านอากินะ ไป2บล๊อกน่ะ\" เคียวเฮยิ้มพร้อมกับจับหัวฉัน

ฉันก็ยิ้มให้เขานะ ฮิโรกิก็เลยคว้าข้อมือเล็กๆของฉันแล้วลากฉันออกไป

\"บ้านเธออยู่ตรงไหน\" ฮิโรกิถาม เสียงเขาเหมือนโกรธเลย

\"ถัดไป3บล๊อก\" ฉันตอบเสียงเรียบ แบบไม่สนใจในความรู้สึกเขาสักนิด



แล้วเขาก็ลากฉันจนมาถึงหน้าบ้านจนได้

และแล้ว หมาน้อยๆ (????) นักกังของฉันก็วิ่งมาหาฉัน

\"นักกัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!\" ฉันยิ้มร่า แล้ววิ่งเข้าไปกอดน้องหมาของฉัน

น้องหมานักกังกระดิกหางไปมา แล้วจู่มันก็จ้องสายตาแปลกๆไปที่ฮิโรกิ

\"นักกังหรอ นั้นชื่อฉันไม่ใช่หรอ\" เขาเดินมานั่งย่องๆข้างๆฉันพร้อมกับใบหน้าที่งึนงง

\"ก็ชื่อนี้พี่อากิระตั้งให้\" ขอโทษนะที่โกหก ใครจะบอกหล่ะว่าเคยชอบรุ่นพี่มากก่อน



\"งั้นหรอ เจ้านี้หน้าตาดีเหมือนเจ้าของชื่อเลย\" ฮิโรกิยิ้ม ฮะฮะ รุ่นพี่สุดหยิ่งหลงตัวเองเป็นกับเขาด้วยหรอ

ฮะฮะ นักกังน้อยๆของฉัน เหมือนมันหัวเราะเลย มันอายุแค่2ปีเอง ดูเหมือนสิ่งที่ฉันคิดจะผิดคาดแหะ

2นักกังหัวเราะกันใหญ่



\"พี่ฮิโรกิ\" เสียงแหลมเล็กของหนุ่มน้อยเคตะ เคตะวิ่งเอาร่างบางของเขามาหยุดตรงหน้าพี่ชายของเขา

\"ทำไมไม่อยู่ที่บ้าน\" ฮิโรกิถามเคตะ แล้ว2พี่น้องก็จ้องหน้ากัน  ในขณะที่น้องสาวจอมป่วนของฉันเดิน

จูงถุงเงิน ออกมา อ่อ ลืมบอก ถุงเงินเป็นตัวเมีย นักกังเป็นตัวผู้

\"กลับมาแล้วหรอ\" อานาเนียยิ้มทะเล้น เหมือนทุกครั้งที่ฉับกลับมาถึงบ้าน

\"แล้วคิดว่าฉันมายืนตรงนี้ได้ยังไงหล่ะ\" 555+ฉันไม่ยอมใครง่ายๆเฟ้ย

\"เหอะๆ ไอ้แก่\" อานาเนียแสยะยิ้ม แล้วฉันก็วิ่งไล่เตะไอ้น้องตัวแสบไปทั่ว

สองพี่น้อง ฮิโรกิ กับ เคตะ ก็ไม่รู้หัวเราะอะไรกันนักหนา ไม่เคยเห็นพี่น้องเขาตบตี เอ้ย เล่นกันหรือไง

(คือน้องฉันกับฉันมันซาดิสซ์ กันทั้งคู่)

\"555+ ไปแล้วนะ ฉันกลับหล่ะ\" ฮิโรกิยิ้ม ฮะฮะ ถ้าฉันใจอ่อนกว่านี้คงกระโดดหอมแก้มไปแล้วหล่ะ

ส่วนน้องสาวฉันนะหรอ วิ่งเข้าไปดึงแก้มป่องของเคตะที่เหมือนอยากในน้องสาวฉันหอมแก้ม



\"อย่ามาทะลึ่งกับชาน\" อานาเนียพูดไปดึงแก้มเคตะไป

\"ก๊าบบบบบบบบบบบ ปล่อย อานะจัง\" เคตะร้องอ้อนวอน แต่เสียใจด้วย น้องสาวฉันเป็นประเภทยิ่งห้ามยิ่งยุ

\"ฉันไปหล่ะ ไอลิงกลับ\" ฮิโรกิลากเคตะออกไป

\"บาย นักกัง\" ฉันยิ้มแล้วหันหลังแล้วเดินเข้าบ้าน ฉันถอดรองเท้าออก แล้วเปลี่ยนเป็นใส่สลิบเปอร์ตามกฏของบ้าน



\"กลับมาแล้วหรอ อากินะ นี้เป็นไงมั้ง กลับซะดึกเลย นี้มัน3ทุ่มแล้วนะ ไม่ไหวบอกพี่มา ไปทำอะไรมา\" พี่ชินยะ

รัวถามฉันเป็นชุด ฉันนั่งลงบนโซฟาแล้วเปลี่ยนเป็นล้มตัวลงนอนหนุนตักพี่อากิระ หน้าสุดหวานแทน



\"ตอบพี่มาเซ่\" พี่ชินยะตวาด ฉันหันควับพร้อมกับทำหน้าแบบแมว

\"ไปหาอะไรกินมา ก็นักกังบอกว่าจะเลี้ยงน่ะ\" ฉันทำหน้ากวนบาทาอีกครั้ง พี่ชายของฉันคนนี้เพาะกล้ามด้วย

เพราะงั้น ฉันต้องรักษาชีพไว้ให้ดี ไม่งั้นโดนรัดคอตายแน่



\"นักกัง\" ทุกคนพูดพร้อมกับโดยมิได้นัดหมาย แล้วไง ฉันพูดอะไรผิดหรือ

\"เธอเรียกชื่อรุ่นพี่ว่านักกังหรอ\" พี่ชินยะทำหน้าตะลึง  พี่อากิระ อานาเนียก็ด้วย

\"อื้ม นักกังบอกให้เรียกเขาแบบนั้น\" ฉันตอบ ยัยอานาเนียเดินเข้ามาหาฉัน

อยากให้เห็นจัง มันบรรยายไม่ถูกแหะ แต่หน้าตบกบาลพิกล

พร้อมกับทำหน้า ทะเล้นแบบอ้อนวอนประมาณว่า พี่ทำไมพี่เรียกได้หล่ะ



\"ทำไมถึงเรียกได้หล่ะ\" เห็นไหม  ฉันเดาถูก น้องฉันกับฉันมักคิดอะไรตรงกัยเสมอ แม้แต่มั่วข้อสอบ

เราสองคนก็คล้ายกับแฝดนั้นแหละ เพราะวัยที่ไม่ต่างกันมากนัก ซ้ำยังสนิทกันด้วย

ก็ แหงหล่ะก็คลานตามตูดกันมานี้หวา

\"สิทธิพิเศษมั้ง\" ฉันยิ้ม...