It\'s the way you love me

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4: meeting-place

ก่อนเข้าสู่เนื้อเรื่อง นี้คือรายชื่อของชมรม

ชมรมบาสฯ

ชมรมเทควันโด้

ชมรมวาดรูป

ชมรมทำอาหาร

ชมรมรักบี้

ชมรมเชียร์ลีดเดอร์

ชมรมดนตรี

ชมรมสยึ๋มกึ๋ย

ชมรมบีบสยอง

ชมรมสีกาอาถรรพ์

ชมรมซ่องแห่งความลับ

ชมรม เดอะลิง แมลงสาบมรณะ

ชมรมทะลึ่งวันละนิด จิตแจ่มใส

ชมรมขนหน้าแข้งลุก

ชมรมหมูหุ่นเพียวลม

ชมรมตูข้าเป็นคน

(เอ่อ อันหลังมันชมรมหรือว่าอารายหว่าเนี่ย-melody-m2p)

\"อากินะจังจะเข้าชมรมไหนหรอ\" โควจิถาม \"บาสหรือเปล่า\"

\"ไม่อ่ะ เราจะเข้าเทควันโด้\" อากินะยิ้ม

\"นี้ๆโควจิไม่ถามเราเลย งอนแล้ว\" นัทสึมิออกอาการงอน

\"นี้นัทจังอย่างอนดิ นัทจังเข้าชมรมไหน เราจะเข้าด้วยนะ\" โควจิอ้อน

\"เราจะเข้าวาดรูป โควจิคุงจะเข้าด้วยจริงๆหรอ\" นัทสึมิมอง

\"เข้าสิจ๊ะ\" โควจิยิ้มหวาน อันที่จริงโควจิสูงน้อยกว่านัทสึมิไม่กี่เซ็นต์

\"แล้วอานาเนียจังหล่ะจะเข้าชมรมอะไรหรอ\" อากินะถามน้องสาวผมแดง

\"ชมรมวาดรูปสิ หน้าอย่างฉันจะเข้าชมรมอะไรไม่ทราบ ชมรมทะลึ่งวันละนิด จิตแจ่มใส หรือไง

เดี๋ยวเจอเปิดกระโปรงอีกรอบ\" อานาเนียตอบ

\"เดี๊ยๆ ฟ้องพี่ชินยะซะเลย หน๊อย ถือว่าตัวเองใส่กางเกงไว้ข้างในหรือไง\" อากินะตีหัวอานาเนีย



แล้วต่างคนต่างก็เข้าชมรมของตัวเอง

อันฮิโรกินั้นเข้าชมรมบาส เพราะตัวเขาเองเป็นหัวหน้าชมรมบาส

\"อ้าวรุ่นพี่ฮิโรกิอยู่ชมรมนี้หรอครับ\" อากิระดีใจที่ได้เจอกับฮิโรกิในชมรม

ทั้งชินยะ และอากิระก็เข้าชมรมบาสทั้งคู่ เคตะก็เข้าด้วย(เจ้าจ้อยนี้หวังใช้เส้นพี่ชายตัวเองเป็นหัวหน้า)

\"แล้วอากินะหล่ะ เห็นก็ชอบเล่นบาสไม่ใช้หรอแล้วทำไมไม่เข้าชมรมบาสหล่ะ\" ฮิโรกิมองหาอากินะ

\"อากินะเข้าชมรมเทควันโด้ครับรุ่นพี่\" อากิระบอก

\"จริงง่ะ ทำไมไปเข้าชมรมนั้นหล่ะ\" ฮิโรกิมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

\"อากินะเริ่มเรียนเทควันโด้ตั้งแต่ฤดูร้อนปีที่แล้ว ครับรุ่นพี่ตอนนี้อยู่แค่สายเหลือง2ครับ\" ชินยะอธิบาย

\"หรอ งั้นคงไม่ได้เจออ่าเนอะ\" ฮิโรกิพูด เด็กหนุ่มรู้สึกผิหวังเล้กน้อยที่ไม่ได้เจออากินะ



\"แต่ยังไงคงเจอตอนเย็นบ้างนะครับ เพราะว่าเขาจะซ้อมบาสตอนเย็นกัน\" ชินยะบอก

\"จิงง่ะ เจ๋ง\" ฮิโรกิทำท่าดุจสวรรค์เข้าข้างเขาแล้ว

\"ฉัน สาบานว่าฉันจะเลิกหยิ่งแล้ว ฮะ ฮะ\" ฮิโรกิตะโกนดังลั่นโรงยิม ทุกคนหันมามองเขาเป็นสายตาเดียว

ด้วยความงึนงง ตาคนต่างมองด้วยสายตาประหลาดใจ

\"อะไรกัน รุ่นพี่ ลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเองเพื่ออะไรกันครับ\" อากิระถามอย่างงึนงง

ฮิโรกิยิ้ม ก่อนจะตอบอย่างเป็นกันเองว่า \"เพื่อน้องของนายไง 555+ I love you akina\"

(น่าน เด๊าะภาษาอังกฤษกับเขาด้วย-melody-m2p)



\"เอ่อ...คือพี่ฮิโระ คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว\" เคตะสะกิดพี่ชายที่ยังยิ้มอย่างเบิกบานใจ

โดยที่ไม่ได้สังเกตว่า หลายสายตากำลังจำจองมาทางเขา

\"มองอะไร ซ้อมต่อสิ\" ฮิโรกิหันไปตะโกนใส่เหล่านักเรียนในชมรม แล้วปาลูกบาสที่อยู่ในมือสู่พื้น

เสียงกระทบของมันดังลั่นกึกก้องไปทั่วโรงยิม



\"อากิระ ช่วยดูให้ที่ ฉันจะไปที่ชมรมเทควันโด้หน่อย\" ฮิโรกิสั่งเสียแล้วเดินออกไป



ที่ชมรมเทควันโด้

\"ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก\" อากินะเตะอย่างไม่หยุด

ทุกสายตาจับต้องไปที่เธอ ที่เตะอย่างรุนแรง การเตะแต่ละทีของเธอแฝงไปด้วยความคับแค้นต่ออะไรบางสิ่งสักอย่าง

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงตบมือดังลั่นไปหมด ทุกคนพอใจกับการเตะของสาวห้าวอันดับที่1

ที่อยู่เพียงสายเหลือง2เท่านั้น

ฮิโรกิที่ยืนแอบดูตั้งแต่เธอเริ่มเตะ อึ้งกับความสามารถที่ทุกคนเล่าขานและยังสามารถรับประกันถึงความห้าวหาญที่เธอมี

อากินะที่กำลังเช็ดเหงื่อหันมาเห็นฮิโรกิพอดี

ฮิโรกิยิ้มอย่างที่ไม่เคยมีใครเห็นแม้แต่น้องชายของเขาเองก็ไม่เคยเห็น

\"อากิจัง~\" เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ตัวเธอเองก็ถึงกับอึ้งแต่ก็ไม่ได้สนใจ



กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง หมดเวลาของชั่วโมงชมรมตอนนี้เป็นชั่วโมงอิสระ ที่นักเรียนทำได้

ทุกอย่างยกเว้นออกจากเขตโรงเรียนเท่านั้น

อากินะเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องชมรม

\"เดี๋ยวก่อนที่อากิจัง\" ฮิโรกิเดินตามเธอไปที่ห้องเรียนของเธอ

ภายในห้องไม่ค่อยมีเด็กนักเรียนอยู่เพราะส่วนใหญ่จะนั่งแช่ต่อที่ห้องชมรม หรือจะอธิบายให้เข้าใจง่ายๆก็คือ

อยากจะนั่งตากแอร์ หรือไม่ก็นั่งเมาท์กับพวกรุ่นพี่



มีเพียง นัทสึมิ อานาเนีย เคตะ(มาจากไหนฟระ)และโควจิที่นั่งเล่นไพ่อยู่ที่พื้นห้อง (????)

\"อากิจัง หยุดก่อนสิ พี่ไม่หยิ่งแล้วนะเห็นไหม\" เขายิ้ม จากรูปลักษณ์ภายนอกและอารมณ์ของเขาแล้ว

ดูแตกต่างจากที่เห็นกันเมื่อสมัยก่อนอย่างเห็นได้ชัด สาวน้อยถึงกับอึ้งเล็กน้อย แต่ไม่ได้เปิดปากพูด

\"อากินะ วันนี้กลับด้วยกันนะ ให้ไอเคตะมันกลับกับน้องเธอนะ\" ฮิโรกิพูดเสียงดังเป็นเชิงให้เจ้าจ้อยตัวน้อยที่

กำลังเมามันกับการเล่นไพ่ได้ยิน

\"อะไรนะพี่\" (เด้งขึ้นมาเชียวนะไอ้ลิง-melody-m2p) เคตะเบิ่งตาที่โตอยู่แล้วด้วยความงงความความคิดของฮิโรกิ

\"แกได้ยินถูกแล้วไอ้ลิง\" ฮิโรกิหัวเราะ อานาเนียเองก็ตกใจเช่นกัน อันที่จริงแล้วต่างก็แอบดีใจทั้งคู่

\"ทำไมพี่ทิ้งผมเฉยเลยอ่า\" เคตะเบ้ปาก พลางมองพี่ชายด้วยสายตาน่าสงสารสุดฤิทธิ์

\"พี่อากินะอย่ายอมนะพี่\" อานาเนียทำเสียงอ้อนวอน

\"ตกลงค่ะ\" อากินะหันไปยิ้มอย่างสะใจให้อานาเนียเบ้ปากขึ้น ตอนนี้เธอกำลังทำหน้าแบบเศร้าสุดชีวิต

ประมาณว่า <ฉันกับเจ้าลิงเคตะเนี่ยอ่านะ เดี๋ยวเหอะไอแก่เอ่ย เดี๋ยวกลับไปบ้านหล่ะน่าดู>



555+ ผมฮิโรกิเองครับ ในที่สุดเธอก็ยิ้มแล้ว น่ารักชะมัด >//< เนี่ยนะสาวห้าว

เหอะไม่เหมือนแหะ ผมจะทำให้เธอรักผมให้ได้ ไม่ว่าจะยังไง ก็ตกหลุมรักแล้วนี้นา

ได้โปรดสวรรค์โปรดเห็นแก่เด็กตาโตๆอย่างผมด้วย



ตอนเย็นในโรงยิม

ภายในนั้นมีเพียง สาวน้อยอากินะ กับแฟนหนุ่มโชกุ ที่กำลังซ้อมบาสอย่างตั้งใจ

เพราะเหตุว่าอีก3วันทั้งคู่ก็ต้องแข่งบาสทั้งทีมชาย และทีมหญิง

\"พี่ค่ะ อากิว่าพี่ซ้อมแค่นี้ก่อนเถอะค่ะ พักก่อนก็ได้

หักโหมมากแล้วนะ\" อากินะยิ้มอย่างโอนโยน บนใบหน้าที่ขาวสะอาดนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ

ที่เกาะพราวเต็มหน้า

แฟนหนุ่มทิ้งลูกบาสที่อยู่ในมือ เดินมาหาสาวน้อยที่รักของเขา

ผมสีแดงที่ยาวเล็กน้อย ดวงตากลมโต ดวงตาสีแอลมอลล์ที่มักจะอ่อนโยนกับเธอเสมอ

ปากที่แดงอวบอิ่ม เหงื่อที่เกาะพราวทั่วใบหน้า

หนุ่มน้อยมองสาวน้อยอันเป็นที่รัก แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง

\"ตอนพี่แข่งต้องมาเชียร์นะ\" โชกุคว้าผ้ามาเช็ดหงื่อแล้วจับหัวเธออย่างเอ็นดู

\"แน่นอนค่ะ\" อากินะยิ้มตอบ



ทันใดนั้นประตูโรงยิมก็เปิดออก ภายนอกโรงยิมฝนเริ่มโปรปรายลงมาอย่างหนัก

ฮิโรกินั้นเองเขาเดินตัวเปียกโชกเข้ามาในโรงยิม พลางมองหน้าสิ่งมีชีวิตในโรงยิม

\"อ้าว อากิจัง กลับได้แล้วหล่ะ\" ฮิโรกิโบกมือให้อากินะ

สาวน้อยตัวดีวิ่งมาหาเด็กหนุ่มหน้าเข้ม ที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเธอเช่นกัน

สาวน้อยยิ้มอย่างหน้าเอ็นดู มองดูชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า

\"กลับบ้านกันฝนตกหนักมากแล้วนะ\" ฮิโรกิลากอากินะออกไปจากโรงยิม

ก่อนจะไปอากินะส่งยิ้มให้โชกุ แฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่แสนอบอุ่น



\"เอ๊า นี้ร่มกางซะ เดี๋ยวแวะร้านเค้กเปิดใหม่ก่อน\" ฮิโรกิยื่นร่มใสสีแดง สีโปรดที่เขาชอบให้

\"ร้านเข้ามีชื่ออนะ เขาชื่อ Pony Canyon ว่าแต่แล้วรุ่นพี่ไม่กางร่มหรอ\" อากินะที่กำลังกางร่ม

มองฮิโรกิด้วยสายตาคล้ายกับแมวไม่มีผิด

\"ไม่ต้องหรอกฉันพวกประเภทตายยากอยู่แล้วหล่ะ ห่วงฉันหรอ\" ฮิโรกิจ้อง สาวน้อยเริ่มมีปฏิกิริยาแปลกๆ

\"ไม่เชิง นายอยากเป็นพระเอกมิวสิคก็ตามใจ เดินต่างฝนให้นางเอกถือร่ม 555+\" อากินะหัวเราะร่าแล้วเริ่มเดินนำหน้า

ฮิโรกิที่มองอากินะ \"เธอนี้เหมือนแมวจริงๆเลย ตาก็เรียว(ตี่) เหมือนพี่ชายเธอด้วย 555+อารมณ์ยังเปลี่ยน

ง่ายเหมือนแมวอีก เรียกน้องเหมียวดีกว่ามั้ง\" ฮิโรกิหัวเราะ

\"นั้นแหละฉายาฉัน หล่ะ เนโกะ(แมว)ไม่เข้าใจฉันเหมือนแมวขนาดนั้นเลยหรอ\" อากินะมองฮิโรกิ

แล้วพยายามเบิ่งตาให้โต ยิ่งทำให้ดูเหมือนแมวเขาเข้าไปอีก

\"อย่าทำตาโตดิ่ เหมือนแมวเลย\" ฮิโรกิเขกหัวอากินะเบาๆ

\"ถึงแล้ว อากิว่ารุ่นพี่ถอดเสื้อโค๊ตตัวนอกของพี่ออกดีกว่า

โค๊ตของเครื่องแบบโรงเรียนมันแห้งอยากนะ\" อากินะคว้าเสื้อโค๊ตสีดำตัวใหญ่ของฮิโรกิออก

\"เอ๊า อยากกินอะไรสั่งเลย เดี๋ยวเลี้ยง\" ฮิโรกิยิ้ม

\"เค้กช๊อกโกแล๊ต\" อากินะยิ้มอย่างร่าเริง \"เขาขอไปสั่งก่อนนะ\" อากินะพูดจบก็ไปสั่งเค้ก



ภายในร้านแน่นอนว่าต้องเต็มไปด้วยเด็กสาวนักเรียนโรงเรียนเดี๋ยวกันกับทั้งคู่

เสียงกระซิบเจี้ยวจ้าวเต็มไปหมด เพราะฮิโรกิใจดีกับอากินะ ทั้งที่รุ่นพี่คนนี้ขึ้นชื่อว่าหยิ่ง

เป็นที่หนึ่ง แต่กลับใจดีกับอากินะ แถมยิ้มอย่างน่ารักตลอด สาวๆก็กรี๊ดกันไม่เลิก

\"ว๊ายเธอ น่ารักจังเลยดูรอยยิ้มของรุ่นพี่สิ\"

\"ใช่ๆ ว่าแต่ทำไมมากับยัยอากินะนั้นด้วย ยัยนั้นมีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่หรอ

แฟนคุณเธอออกจะป๊อปปูล่าขนาดนั้น คงจะจับรุ่นพี่นาคาโดอิด้วยหรอนี้\"



ฮิโรกิที่ได้ยินอยุ่เต็ม2รูหู เขากลับมาทำหน้าหยิ่งอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคหลัง

\"รุ่นพี่ ฉันมาแล้ว อ่ะสั่งเค้กวานิลามาเพื่อ\" อากินะเดินมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับเค้กสองชิ้นที่แล

ดูน่าอร่อย ชวนน้ำลายสอ เธอมองใบหน้าที่เหย่อหยิ่งของฮิโรกิ

\"รุ่นพี่เป็นอะไรไปค่ะ\" อากินะนั่งลงแล้วจ้องฮิโรกิที่ดูเหมือนวาเขาจะทำใบหน้าเหมือนเมื่อก่อน

\"เอ่อ เปล่าจ๊ะ เค้กอะไรเนี่ย เค้กวานิลาหรอ ของโปรดฉันเลยรู้ได้ไงเนี่ย\" ฮิโรกิคว้าเค้กมากินโดยทันที

พร้อมกับยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

\"พี่โชกุ เขาชอบรสนี้น่ะ ก็เลยลองสั่งมาดูไม่รู้ว่ารุ่นพี่ก็ชอบด้วย รุ่นพี่กับรุ่นพี่โชกุนี้

มีอะไรหลายๆอย่างคล้ายกันจัง\"



\"หมอนั้นมันดีกว่าฉันตรงไหน อากินะถึงไม่รับรักฉัน\" ฮิโรกิก้มหน้าลงเพื่อเป็นการปิดบังใบหน้าที่เศร้าโศก

\"รุ่นพี่ค่ะ ขอโทษนะค่ะ ถ้าจะให้อากินะมาคบกับรุ่นพี่ มีหวังได้ถูกแฟนคลับพี่รุ่มสหบาทา ซ้ายขวาปลิดชีวีแน่ค่ะ

อากินะเพิ่งจะคบกับรุ่นพี่โชกุตอนปลายเทอม1 ที่มันก็เทอม2แล้ว ถ้าคบกันไม่ถึงเทอม มันจะเป็นที่

นินทาของเหล่านักเรียนสาวได้นะค่ะ\"

\"นั้นคือเหตุผมหรอกหรออากินะ\"



ทางเคตะกับอานาเนีย

\"เคตจังไปร้านหนังสือกบเราหน่อย\" อานาเนียกระชากเคตะไปร้านหนังสือ

\"ไม่เอาฉันจะไปซื้อขนม\" เคตะกระชากอานาเนียไปตรงฝั่งตรงข้าม

\"เฮ้อ ก็ได้เขาก็อยากกินขนมเหมือนกัน\" อานาเนียเดิน(ลั่นล้า) ไปที่ร้านขนมกับเคตะ

แล้วก็ซื้อขนมนมเนยมาเต็ม แล้วเคตะก็ไปร้านหนังสือ

อานาเนียชอบการอ่านหนังสือมาก โดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องของเวทมนต์อย่าง

เดอะลอร์ท ออฟ เดอะลิง บ้ามากๆ(อันที่จังอานาเนียบ้าเลโกลาสต่างหาก)

ร่วมถึงอัศวินโต๊ะกลม หรือดินแดนเนเวอร์แลนก็ตาม

เคตะเองก็ชอบอ่านหนังสือเช่นกัน แต่ว่าเป็นพวกนิยายน้ำเน่าเกี่ยวกับนิยามความรัก

ทั้งคู่มีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกัน

ทั้งความทะเล้น ร่าเริง สดใส เป็นนักอ่าน และรักการกิน

\"เคตะอ่านหนังสืออะไรเนี่ย เท็ดดี้บอย จะบอกให้ไอเล่มนี้

ฉันไม่ชอบ ฉันเห็นพี่อากินะอ่านไปโมโหไป เห็นบอกว่าไปต่อว่าเมืองไทย

อย่างนู้นอย่างนี้ เมืองไทยน่ะ ดีจะตาย เพื่อนฉันไปมาแล้วไม่ยอมกลับมาเลย

มันติดใจรสชาติส้มตำน่ะ หายไปเลย พอไปหาที่เมืองไทยก็ลองกินมั้ง อร่อยมากๆ

จะอยู่กับมันมั้ง แต่โดนพี่ๆลากกลับบ้านอดเลย\"



เคตะมองอานาเนียที่ดูท่าจะยั่วจัด เธอพูดไปทำท่าทางประกอบ

เคตะมองเธอแล้วหัวเราะเบาๆ