ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2: ยุทธการปราบตัวร้าย
ณ เช้าวันต่อมา ใต้ต้นซากุระที่เดิม
\"เซย์กิ มาเล่นกัน \\^o^/\" เรนะ ขยับมานั่งตรงหน้าเซย์กิที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ พร้อมกับทำหน้ายิ้มอย่างกระตื้อรือล้น
เซย์กิวางหนังสือลงแล้วพยักหน้าเล็กๆ
\"มา เรามาเล่นกัน ยายู้ยี้ คุณยายซักผ้า คุณแม่สระผม\" สองคนนั่งเล่นตบแปะแบบเด็กประถม จนคนอื่นๆในกลุ่มมองอย่าง
งึงงง ประมาณนี้ - -\'
\"หงะ เล่นอะไรกันน่ะ -o-\' \" อิอากิมองอย่างงง
ชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามาในวงสนทนาอย่างสง่างาม(สุดชีวิต)
สะกดทุกสายตาบริเวณนั้นให้หยุดอยู่ตรงนั้น ผมที่ยาวสลวยประบ่า ปลิวพัดไปตามลม
ดวงตาเล็กๆที่ดูมีเสน่ห์นั้น กับท่าทางสุขุม ในมือมือกล่องใบเล็กๆอะไรบางอย่าง
\"พี่ริวอิจิ!! \\^O^/\" เรนะยืนขึ้นมา แล้ววิ่งถลาเข้าผู้วงแขนใหญ่ๆที่อบอุ่น
\"อ่า เรนะจังคิดถึงจังเลย\" ริวอิจิยิ้มแล้วลูบๆหัวเรนะ เรนะกอดริวอิจิแน่นมากๆ
\"ว่าแต่พักนี้ทำไมไม่เจอพี่บ้างเลยอ่ะ -*-\" เรนะมองริวอิจิ ริวอิจิยิ้มบาง แต่ก็ทำให้เห็นเขี้ยวน้อยๆ
\"ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็ทำงานหนักเพื่อซื้อนี้ให้เรนะน่ะ ^^\" ริวอิจิยื่นกล่องใบเล็กสีฟ้าให้เรนะ
เรนะจ้องกล่องใบนั้นตาเป็นประกาย แล้วค่อยๆเปิดมันออก
สร้อยคอจี้เพชรตัวR มันย่อมาจากสองชื่อ Ryuichi Rena
\"พี่เห็นเรนะไม่ค่อยใส่แหวนพี่ก็เลยซื้อเป็นสร้อย พี่ก็มีนะ เป็นสร้อยคู่\" ริวอิจิชี้ที่สร้อยคอตัวเอง
เรนะยิ้มแล้วกระโดดหอมแก้มริวอิจิไปฟอดใหญ่ ทุกสายตามองภาพนั้นด้วยอาการช๊อก OoO
\"โอ้ อะไรจะรักกันขนาดนั้น @0@\" เซย์กิเองก็ช๊อก
\"นั้นสิ รักกันปานจะกลืนกิน @O@\" ทาเครุก็ช๊อก
\"แล้วทำไมเคตะ(L) แกไม่ซื้ออะไรให้ฉันบ้างเลยเนี่ย -0-^^\" อายะชักโมโหแฟนตัวเองซะแล้ว
\"สงสัยฉันต้องทำคะแนนซื้อสร้อยให้โอรินจังบ้างแล้วมั้ง -_-+\" เซย์กิก็ยังคงค้างอยู่อย่างนั้น
\"อ้าว ริวคุงมาทำอะไรเนี่ย มาหาสุดที่เลิฟหรอ\" เสียงนุ่มของชายหนุ่มร่างบาง ทักทายเพื่อน
\"อ้าวฮิโระมาทำอะไร\" ริวอิจิหันไปทักกลับ ฮิโระยิ้ม แล้วจับไหล่ริวอิจิ
\"คื้องี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแฟนแก นิดหน่อยอ่ะ ^o^\" ฮิโรกิยิ้ม
\"อืม ได้สิ งั้นเรนะจ๋า ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวเคตะ(W) จะว่าเอา ไปก่อนนะ เซย์กิ ดูและรินะดีดีด้วย
อย่าให้ใครมองหรือตามจีบนะ ^o^/\" ริวอิจิสั่งเซย์กิ เซย์กิพยักหน้า ริวอิจิหอมแก้มเรนะก่อนที่จะเดินไป
สายตาหลายคู่ยังคงมองตาม จนเรนะชักรำคาญ เพราะสายตาที่มองอยู่นั้นเป็นของแก็งที่ขึ้นชื่อว่าเลวที่สุดในรุ่น
\"น่ารำคาญจังเลยนะ คิดว่าตัวเองสวย พี่ชายมีอิทธพลแล้วจะมาข่มชาวบ้านแถวนี้หรอ\" จินะหลังจากที่มองมานาน
เธอชักจะหมั่นไส้ แล้วเดินเข้ามาหาเรนะ พร้อมกับง้างมือจะตบ
\"ขอสักที่เหอะ\" จินะกำลังจะเหวี่ยงมือแล้วแต่ว่า เซย์กิเข้ามาขว้างไว้
\"อย่างเธอน่ะ ไม่เหมาะสมจะมาแตะต้องเรนะ เข้าใจไหมยัยสถุน\" เซย์กิตะวาด
\"หน๊อย เธอก็เหมือนกันหล่ะยัยผู้หญิงไม่มีปัญญาหาแฟนน่ะ\" จูรินะเข้ามาอีกคน
กลายเป็นจูรินะเดินเข้ามาตบเซย์กิ เซย์กิโมโห เตะหัวจูรินะแล้วต่อยที่หน้าอย่างรวดเร็ว
“หน๊อย ฉันขี้เกลียจดูแล้ว ลุยเลย” คุโรยตะโกน การตะลุมบอลก็เกิดขึ้น แต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก
เซย์กิเรียนเทควันโด ถึงจะเตะไม่สวยเท่าไร แต่แรงเยอะ เอกิเองก็ทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นมาช่วย
เอกิก็เรียนเทควันโดเช่นกัน ทั้งกลุ่มEvil ของจินะ ต่างรุมตบเรนะ เซย์กิ เอกิ
แต่ เซย์กิคอยกันไม่ให้เขามาถึงตัวเรนะ เตะอย่างแรงใส่พวกนั้น เอกิเองก็เช่นกัน
เอกิเตะแรงมากๆ ทำมห้พวกนั้นจุกกันไปตามๆกัน
ระหว่างนั้นเอง
“โอ้ เซย์กิ เรนะ @O@” มิมิรุนเดินมากับกลุ่ม NL ของเธอพอดี
“มี่จัง ช่วยฉัน ย๊ากกกกก ที โอ้ย แมร่ง” เซย์กิโดนทึงผม แต่ก็เตะยัยนั้นออกไปอย่างแรง
“อ้า เอาไงดี มินนะไปตามพี่มาซาโตะ ไม่ก็พี่เรียวเฮกับฉันที่” มิมิรุนวิ่งไปตามพี่ชายกับมินนะอย่างเร็ว
ฮิโรกิที่ยืนมองอยู่นาน ชักทนไม่ไหว(แกน่าจะทนไม่ไหวมานานแล้วนะ-melody-m2p)
“หยุด!!!!” ฮิโรกิตะโกนขึ้นมา ทั้งหมดจึงหยุดการต่อสู้ แล้วมองฮิโรกิแบบไม่สนใจอะไรแล้วตบกันต่อ
“หงะ - -\'(ไม่มีใครสนตูเลย)” ฮิโรกิจึงรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา
“เรียวเฮ น้องแกถูกรุม แกมาเลยนะโว้ย” ฮิโรกิตะโกนสุดเสียงเข้าไป
(“รู้แล้ว ฉันกำลังมา”)
เรียวเฮวางสายไป ฮิโรกิพยายามจะช่วย แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่นาน ก็เกิดญี่ปุ่นมุง รวมถึง...
“ขอทางหน่อยค่ะ ขอทางหน่อยนะค่ะ พี่เซย์กิ!!!” ริซาโกะแทรกตัวเข้ามา แล้วตะโกนสุดเสียงเรียกเซย์กิ
“อ่า โอรินจัง อย่าเข้ามานะ ย๊า!!! อย่าเพิ่งเข้ามานะ โอ้ย เตะอย่างนี้ ไปเกิดไหมเลยไป” โครม!!! เซย์กิเตะจินะไปที่ต้นไม้เต็มแรง
“Stop girls! >O<” อาจารย์อุเอดะเข้ามาพอดี เขาตะโกนห้าม แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟัง
“Oh Nakamaru Takeru come on. Your friends are fighting now.
You shold stop them.” อาจารย์ อุเดดะยังคงใช่ศัพท์ภาษาอังกฤษเช่นเดิม ระหว่างนั้นเอง เรนะโดนตบกระเด็นออกมา
ทาเครุรีบวิ่งเข้าไปลากตัวเรนะออกมาจากตรงนั้น แล้วสอบถามเหตุการณ์
“ทำไมไปตบกันหล่ะเรนะ” ทาเครุถามขณะพยุงตัวเรนะให้นั่งลง
“ก็ พวกนั้นมันมาหาเรื่องฉัน เรื่องที่ฉันยืนสวีทกับแฟนน่ะสิ” เรนะลูบหน้าตัวเองที่เพิ่งถูกตบ
“งั้นหรอ อยู่ตรงนี้นะ แก็งของพี่ ชายเธอกับ Flame Leadกำลังมา” ทาเครุพูดแล้ววิ่งเข้าหาฮิโรกิ
“รุ่นพี่ ทำไมไม่ช่วยพวกนั้นหล่ะ” ทาเครุเขย่าแขนฮิโรกิ
“พี่ห้ามแล้วมันไม่ได้ผลเลย ดูสิจารย์อุเอะมาห้ามยังไม่ฟังเลย - -\'” ฮิโรกิพูด
“หยุดเลยนะทั้งหมดเลย!!!!” ยูสุเกะตะโกนลั่น ทุกคนหยุด อีกหนุ่มร่างใหญ่วิ่งเข้าไปหาเรนะที่นั่งพยุงตัว อยู่ให้ต้นซากุระ
“เรนะ เรนะเป็นอะไรไหม ถูกตบหรอเรนะจัง บอกฉันสิ หน๊อย นังสารเลวตัวไหนมาทำหน้าเรนะเป็นรอยไม่สิ
ใครมาแตะต้องเรนะ!!!!!!” ริวอิจิตะโกนถามทุกคน ทุกคนหยุดนิ่ง รวมทั้งเซย์กิที่ลงไปนั่งหอบที่พื้น
“ใคร เซย์กิ ฉันบอกให้เธอปกป้องเรนะทำไมถึงเป็นแบบนี้” ริวอิจิตะคอก
“พี่ริวอิจิค่ะ ฉันเองโดนมากกว่าเพราะช่วยเรนะ ทำไมพี่ถึงเอาแต่ตะคอกใส่
ฉันปกป้องสุดชีวิตแล้วนะค่ะ!!!! >O<” เซย์กิใช้แรงสุดท้ายตะโกนก่อนที่จะล้มตึงไปที่พื้นตรงนั้น
บาดแผลหน่อยใหญ่เต็มตัว เอกิยังโดนน้อยกว่าเพราะเป้าหมายคือเรนะ ซึ่งเซย์กิคอยกันเอาไว้ เซย์กิจึงโดนมากกว่า
“เซย์กิ!!!” เคียวเฮที่ตามแก็งมาตะโกนลั่น แล้ววิ่งเข้าไปแบกร่างเซย์กิที่โชกเลือดไปที่ห้องพยาบาลอย่างเร็วที่สุด
“ให้ตายสิพวกเธอจริงๆเลย แบบนี้คงต้องให้พ่อฉันจัดการแล้วหล่ะมั้ง” ยูสุกะ อิซากิตะโกนบอกพวกEvil
ตระกูลอิซากิเป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ เช่นเดียวกันกับตระกูลจิบะ ซึ่งเป็นหุ้นส่วนกับตระกูลอิซากิ
หมายความว่ายูสุเกะ ฮิซาโตะ เรียวเฮ เรนะ ล้วนแล้วแต่มีสิทธิที่จะลงโทษเหล่านักเรียนได้ตามความชอบทำ
แต่ว่าต้องมีเหตุผล
“ว่าไง ฉันให้โอกาสพวกเธอพูด” ฮิซาโตะถามพวกนั้นที่นั่งกอดกันกลม เพราะกลัวสายตาดุดุ ของสองฝาแฝด
“เอ่อ พวกฉัน พวกฉันขอโทษค่ะรุ่นพี่” จูรินะกล่าวขอโทษ
“อ้อ ขอชีวิต นี้มันรอบที่เท่าไรแล้ว ที่มาทำอะไรแบบนี้ ยัยพวกงี่เง่า วันๆเอาแต่เสริมสวยหล่ะสิ
เรียนก็เก่งๆกันทำไมถึงไร้สมองแบบนี้!!!!” ริวอิจิตะวาดเสียงกรรโชก นี้ไม่ใช่ครั้งแรก มันเป็นครั้งที่10แล้วหล่ะมั้ง
“แล้วดูสิน้องฉันเจ็บปางตาย พวกเธอต้องถูกไล่ออก” เซย์โงะตะโกน ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ก็ญาติกัน
“ให้ตายสิ ตบกันอีกแล้ว แย่จริง”ชินยะที่เพิ่งวิ่งมายืนหอบแฮ่ก ข้างๆฮิโรกิที่ได้แต่มองอย่างอึ้ง
เด็กอะไร แรงเยอะขนาดนี้ เตะได้อย่างไม่หยุด แถมแรงก็ไม่หมดด้วย เอกิก็ด้วย สู้ที่สุดยอดมาก
“ทำไมน้องไอเซย์โงะถึกขนาดนั้นวะ” ฮิโรกิสะกิดอากิระ
“นายไม่เคยเห็นน้องเขาซ้อมเทควันโดเหรอ ฉันกับนายก็เรียนคาราเต้
เทควันโดก็ซ้อมห้องเดียวกันไม่เคยเห็นหรอน้องเซย์กิไม่เท่าไร น้องเอกินี้แรงกว่าเยอะเลย
น้องเซย์กิแค่สู้ไม่ถอยแค่นั้นเอง” อากิระยิ้มหน้าแมวๆ ฮิโรกิคิดตาม เข้าค่ายทอมอยู่ดี แหละเซย์กิน่ะ...
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
\"เซย์กิ มาเล่นกัน \\^o^/\" เรนะ ขยับมานั่งตรงหน้าเซย์กิที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ พร้อมกับทำหน้ายิ้มอย่างกระตื้อรือล้น
เซย์กิวางหนังสือลงแล้วพยักหน้าเล็กๆ
\"มา เรามาเล่นกัน ยายู้ยี้ คุณยายซักผ้า คุณแม่สระผม\" สองคนนั่งเล่นตบแปะแบบเด็กประถม จนคนอื่นๆในกลุ่มมองอย่าง
งึงงง ประมาณนี้ - -\'
\"หงะ เล่นอะไรกันน่ะ -o-\' \" อิอากิมองอย่างงง
ชายหนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามาในวงสนทนาอย่างสง่างาม(สุดชีวิต)
สะกดทุกสายตาบริเวณนั้นให้หยุดอยู่ตรงนั้น ผมที่ยาวสลวยประบ่า ปลิวพัดไปตามลม
ดวงตาเล็กๆที่ดูมีเสน่ห์นั้น กับท่าทางสุขุม ในมือมือกล่องใบเล็กๆอะไรบางอย่าง
\"พี่ริวอิจิ!! \\^O^/\" เรนะยืนขึ้นมา แล้ววิ่งถลาเข้าผู้วงแขนใหญ่ๆที่อบอุ่น
\"อ่า เรนะจังคิดถึงจังเลย\" ริวอิจิยิ้มแล้วลูบๆหัวเรนะ เรนะกอดริวอิจิแน่นมากๆ
\"ว่าแต่พักนี้ทำไมไม่เจอพี่บ้างเลยอ่ะ -*-\" เรนะมองริวอิจิ ริวอิจิยิ้มบาง แต่ก็ทำให้เห็นเขี้ยวน้อยๆ
\"ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็ทำงานหนักเพื่อซื้อนี้ให้เรนะน่ะ ^^\" ริวอิจิยื่นกล่องใบเล็กสีฟ้าให้เรนะ
เรนะจ้องกล่องใบนั้นตาเป็นประกาย แล้วค่อยๆเปิดมันออก
สร้อยคอจี้เพชรตัวR มันย่อมาจากสองชื่อ Ryuichi Rena
\"พี่เห็นเรนะไม่ค่อยใส่แหวนพี่ก็เลยซื้อเป็นสร้อย พี่ก็มีนะ เป็นสร้อยคู่\" ริวอิจิชี้ที่สร้อยคอตัวเอง
เรนะยิ้มแล้วกระโดดหอมแก้มริวอิจิไปฟอดใหญ่ ทุกสายตามองภาพนั้นด้วยอาการช๊อก OoO
\"โอ้ อะไรจะรักกันขนาดนั้น @0@\" เซย์กิเองก็ช๊อก
\"นั้นสิ รักกันปานจะกลืนกิน @O@\" ทาเครุก็ช๊อก
\"แล้วทำไมเคตะ(L) แกไม่ซื้ออะไรให้ฉันบ้างเลยเนี่ย -0-^^\" อายะชักโมโหแฟนตัวเองซะแล้ว
\"สงสัยฉันต้องทำคะแนนซื้อสร้อยให้โอรินจังบ้างแล้วมั้ง -_-+\" เซย์กิก็ยังคงค้างอยู่อย่างนั้น
\"อ้าว ริวคุงมาทำอะไรเนี่ย มาหาสุดที่เลิฟหรอ\" เสียงนุ่มของชายหนุ่มร่างบาง ทักทายเพื่อน
\"อ้าวฮิโระมาทำอะไร\" ริวอิจิหันไปทักกลับ ฮิโระยิ้ม แล้วจับไหล่ริวอิจิ
\"คื้องี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแฟนแก นิดหน่อยอ่ะ ^o^\" ฮิโรกิยิ้ม
\"อืม ได้สิ งั้นเรนะจ๋า ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวเคตะ(W) จะว่าเอา ไปก่อนนะ เซย์กิ ดูและรินะดีดีด้วย
อย่าให้ใครมองหรือตามจีบนะ ^o^/\" ริวอิจิสั่งเซย์กิ เซย์กิพยักหน้า ริวอิจิหอมแก้มเรนะก่อนที่จะเดินไป
สายตาหลายคู่ยังคงมองตาม จนเรนะชักรำคาญ เพราะสายตาที่มองอยู่นั้นเป็นของแก็งที่ขึ้นชื่อว่าเลวที่สุดในรุ่น
\"น่ารำคาญจังเลยนะ คิดว่าตัวเองสวย พี่ชายมีอิทธพลแล้วจะมาข่มชาวบ้านแถวนี้หรอ\" จินะหลังจากที่มองมานาน
เธอชักจะหมั่นไส้ แล้วเดินเข้ามาหาเรนะ พร้อมกับง้างมือจะตบ
\"ขอสักที่เหอะ\" จินะกำลังจะเหวี่ยงมือแล้วแต่ว่า เซย์กิเข้ามาขว้างไว้
\"อย่างเธอน่ะ ไม่เหมาะสมจะมาแตะต้องเรนะ เข้าใจไหมยัยสถุน\" เซย์กิตะวาด
\"หน๊อย เธอก็เหมือนกันหล่ะยัยผู้หญิงไม่มีปัญญาหาแฟนน่ะ\" จูรินะเข้ามาอีกคน
กลายเป็นจูรินะเดินเข้ามาตบเซย์กิ เซย์กิโมโห เตะหัวจูรินะแล้วต่อยที่หน้าอย่างรวดเร็ว
“หน๊อย ฉันขี้เกลียจดูแล้ว ลุยเลย” คุโรยตะโกน การตะลุมบอลก็เกิดขึ้น แต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก
เซย์กิเรียนเทควันโด ถึงจะเตะไม่สวยเท่าไร แต่แรงเยอะ เอกิเองก็ทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นมาช่วย
เอกิก็เรียนเทควันโดเช่นกัน ทั้งกลุ่มEvil ของจินะ ต่างรุมตบเรนะ เซย์กิ เอกิ
แต่ เซย์กิคอยกันไม่ให้เขามาถึงตัวเรนะ เตะอย่างแรงใส่พวกนั้น เอกิเองก็เช่นกัน
เอกิเตะแรงมากๆ ทำมห้พวกนั้นจุกกันไปตามๆกัน
ระหว่างนั้นเอง
“โอ้ เซย์กิ เรนะ @O@” มิมิรุนเดินมากับกลุ่ม NL ของเธอพอดี
“มี่จัง ช่วยฉัน ย๊ากกกกก ที โอ้ย แมร่ง” เซย์กิโดนทึงผม แต่ก็เตะยัยนั้นออกไปอย่างแรง
“อ้า เอาไงดี มินนะไปตามพี่มาซาโตะ ไม่ก็พี่เรียวเฮกับฉันที่” มิมิรุนวิ่งไปตามพี่ชายกับมินนะอย่างเร็ว
ฮิโรกิที่ยืนมองอยู่นาน ชักทนไม่ไหว(แกน่าจะทนไม่ไหวมานานแล้วนะ-melody-m2p)
“หยุด!!!!” ฮิโรกิตะโกนขึ้นมา ทั้งหมดจึงหยุดการต่อสู้ แล้วมองฮิโรกิแบบไม่สนใจอะไรแล้วตบกันต่อ
“หงะ - -\'(ไม่มีใครสนตูเลย)” ฮิโรกิจึงรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา
“เรียวเฮ น้องแกถูกรุม แกมาเลยนะโว้ย” ฮิโรกิตะโกนสุดเสียงเข้าไป
(“รู้แล้ว ฉันกำลังมา”)
เรียวเฮวางสายไป ฮิโรกิพยายามจะช่วย แต่ทำอะไรไม่ได้เลย
ไม่นาน ก็เกิดญี่ปุ่นมุง รวมถึง...
“ขอทางหน่อยค่ะ ขอทางหน่อยนะค่ะ พี่เซย์กิ!!!” ริซาโกะแทรกตัวเข้ามา แล้วตะโกนสุดเสียงเรียกเซย์กิ
“อ่า โอรินจัง อย่าเข้ามานะ ย๊า!!! อย่าเพิ่งเข้ามานะ โอ้ย เตะอย่างนี้ ไปเกิดไหมเลยไป” โครม!!! เซย์กิเตะจินะไปที่ต้นไม้เต็มแรง
“Stop girls! >O<” อาจารย์อุเอดะเข้ามาพอดี เขาตะโกนห้าม แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟัง
“Oh Nakamaru Takeru come on. Your friends are fighting now.
You shold stop them.” อาจารย์ อุเดดะยังคงใช่ศัพท์ภาษาอังกฤษเช่นเดิม ระหว่างนั้นเอง เรนะโดนตบกระเด็นออกมา
ทาเครุรีบวิ่งเข้าไปลากตัวเรนะออกมาจากตรงนั้น แล้วสอบถามเหตุการณ์
“ทำไมไปตบกันหล่ะเรนะ” ทาเครุถามขณะพยุงตัวเรนะให้นั่งลง
“ก็ พวกนั้นมันมาหาเรื่องฉัน เรื่องที่ฉันยืนสวีทกับแฟนน่ะสิ” เรนะลูบหน้าตัวเองที่เพิ่งถูกตบ
“งั้นหรอ อยู่ตรงนี้นะ แก็งของพี่ ชายเธอกับ Flame Leadกำลังมา” ทาเครุพูดแล้ววิ่งเข้าหาฮิโรกิ
“รุ่นพี่ ทำไมไม่ช่วยพวกนั้นหล่ะ” ทาเครุเขย่าแขนฮิโรกิ
“พี่ห้ามแล้วมันไม่ได้ผลเลย ดูสิจารย์อุเอะมาห้ามยังไม่ฟังเลย - -\'” ฮิโรกิพูด
“หยุดเลยนะทั้งหมดเลย!!!!” ยูสุเกะตะโกนลั่น ทุกคนหยุด อีกหนุ่มร่างใหญ่วิ่งเข้าไปหาเรนะที่นั่งพยุงตัว อยู่ให้ต้นซากุระ
“เรนะ เรนะเป็นอะไรไหม ถูกตบหรอเรนะจัง บอกฉันสิ หน๊อย นังสารเลวตัวไหนมาทำหน้าเรนะเป็นรอยไม่สิ
ใครมาแตะต้องเรนะ!!!!!!” ริวอิจิตะโกนถามทุกคน ทุกคนหยุดนิ่ง รวมทั้งเซย์กิที่ลงไปนั่งหอบที่พื้น
“ใคร เซย์กิ ฉันบอกให้เธอปกป้องเรนะทำไมถึงเป็นแบบนี้” ริวอิจิตะคอก
“พี่ริวอิจิค่ะ ฉันเองโดนมากกว่าเพราะช่วยเรนะ ทำไมพี่ถึงเอาแต่ตะคอกใส่
ฉันปกป้องสุดชีวิตแล้วนะค่ะ!!!! >O<” เซย์กิใช้แรงสุดท้ายตะโกนก่อนที่จะล้มตึงไปที่พื้นตรงนั้น
บาดแผลหน่อยใหญ่เต็มตัว เอกิยังโดนน้อยกว่าเพราะเป้าหมายคือเรนะ ซึ่งเซย์กิคอยกันเอาไว้ เซย์กิจึงโดนมากกว่า
“เซย์กิ!!!” เคียวเฮที่ตามแก็งมาตะโกนลั่น แล้ววิ่งเข้าไปแบกร่างเซย์กิที่โชกเลือดไปที่ห้องพยาบาลอย่างเร็วที่สุด
“ให้ตายสิพวกเธอจริงๆเลย แบบนี้คงต้องให้พ่อฉันจัดการแล้วหล่ะมั้ง” ยูสุกะ อิซากิตะโกนบอกพวกEvil
ตระกูลอิซากิเป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ เช่นเดียวกันกับตระกูลจิบะ ซึ่งเป็นหุ้นส่วนกับตระกูลอิซากิ
หมายความว่ายูสุเกะ ฮิซาโตะ เรียวเฮ เรนะ ล้วนแล้วแต่มีสิทธิที่จะลงโทษเหล่านักเรียนได้ตามความชอบทำ
แต่ว่าต้องมีเหตุผล
“ว่าไง ฉันให้โอกาสพวกเธอพูด” ฮิซาโตะถามพวกนั้นที่นั่งกอดกันกลม เพราะกลัวสายตาดุดุ ของสองฝาแฝด
“เอ่อ พวกฉัน พวกฉันขอโทษค่ะรุ่นพี่” จูรินะกล่าวขอโทษ
“อ้อ ขอชีวิต นี้มันรอบที่เท่าไรแล้ว ที่มาทำอะไรแบบนี้ ยัยพวกงี่เง่า วันๆเอาแต่เสริมสวยหล่ะสิ
เรียนก็เก่งๆกันทำไมถึงไร้สมองแบบนี้!!!!” ริวอิจิตะวาดเสียงกรรโชก นี้ไม่ใช่ครั้งแรก มันเป็นครั้งที่10แล้วหล่ะมั้ง
“แล้วดูสิน้องฉันเจ็บปางตาย พวกเธอต้องถูกไล่ออก” เซย์โงะตะโกน ถึงจะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ก็ญาติกัน
“ให้ตายสิ ตบกันอีกแล้ว แย่จริง”ชินยะที่เพิ่งวิ่งมายืนหอบแฮ่ก ข้างๆฮิโรกิที่ได้แต่มองอย่างอึ้ง
เด็กอะไร แรงเยอะขนาดนี้ เตะได้อย่างไม่หยุด แถมแรงก็ไม่หมดด้วย เอกิก็ด้วย สู้ที่สุดยอดมาก
“ทำไมน้องไอเซย์โงะถึกขนาดนั้นวะ” ฮิโรกิสะกิดอากิระ
“นายไม่เคยเห็นน้องเขาซ้อมเทควันโดเหรอ ฉันกับนายก็เรียนคาราเต้
เทควันโดก็ซ้อมห้องเดียวกันไม่เคยเห็นหรอน้องเซย์กิไม่เท่าไร น้องเอกินี้แรงกว่าเยอะเลย
น้องเซย์กิแค่สู้ไม่ถอยแค่นั้นเอง” อากิระยิ้มหน้าแมวๆ ฮิโรกิคิดตาม เข้าค่ายทอมอยู่ดี แหละเซย์กิน่ะ...
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น