It\'s the way you love me

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2: look at me my love

“ให้ตายเถอะวันนี้มันวันอะไรกันเนี่ยคนเยอะชมัด” เด็กสาวคนหนึ่งสวมชุดเครื่องแบบโรงเรียนเดียวกับทั้ง4แต่เป็นแบบ ม.ต้น

เดินพุ่งตัวเข้ามาที่โต๊ะของพวกเขา พลางบ่นอย่างไม่หยุด

“ให้ตายเถอะพี่อากิระ พี่ชินยะ ฉันเดินมาตลอดทางจากห้องน้ำมีแต่คนพูดถึงไอ้รุ่นพี่บ้าคนนั้นน่ะ

ชื่อ นาคาโดอิ ฮิโรกิมั้ง ไอ้รุ่นพี่โค-ตา-ระ หยิ่งฉันไม่ชอบเลย” เด็กสาวคนนั้นบ่นไปเรื่อยๆโดยไม่ได้สังเกตเลยว่า

คนที่เธอพูดถึงอยู่นั้นอยู่ตรงหน้าเธอแหละ

“ไอ้รุ่นพี่บ้าคนนั้นน่ะ อยู่ตรงหน้าเธอนั้นแหละ” เสียงแบบเหย่อหยิ่งของฮิโรกิเอ่ยขึ้น สีหน้าของเขาบังเกิดโทสะสุดขีด  

ส่วนเด็กสาวคนนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอโทษเขาเลยสักนิด

เธอนั่งลงที่เก้าตัวที่5ที่อยู่หัวโต๊ะ  

“เธอเป็นใคร” ฮิโรกิพูดน้ำเสียงเหมือนเดิม มองเธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

“ฉันน่ะหรอ คางิโมโตะ อากินะ ชั้น ม.1 ห้อง A” อากินะตอบเสียงห้วนๆ เธอกดเสียงลงให้ดูห้าวและมีอำนาจ

“หมายถึงยัยเด็กบ้านั้นที่มัน เป็นหัวหน้าห้องมาตลอด เป็นทั้งนักกีฬา เกือบทุกอย่างในโรงเรียน

แถมเป็นเป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วย มีความสามารถในการแสดงมาก

ดังนั้นเธอจะเล่นละครและแสดงกิจกรรม” ฮิโรกิพูดพลางจ้องหน้าของเธอ

ที่มีสิวประปลายบริเวณแก้มและหน้าผาก ตามวัย ผมที่เป็นสีน้ำตาลเข้มจนเกือบจะดำ

ผมที่ประบ่า แสกผมด้านข้าง ติดกิ๊ฟลายการ์ตูนที่ด้านข้าง  เครื่องแบบถูกต้องตามระเบียบทุกอย่าง

กระโปรงเหนือเข่าเล็กน้อย

“นั้นแหละตัวฉันหล่ะ รู้จักไว้ซะ”  ดูท่าทางจะมีประกายไฟประทุขึ้นเรื่อย อากิระจึงขัดไว้

“ขอโทษแทนน้องสาวฉันด้วยนะ อากินะขอโทษรุ่นพี่เดี๋ยวนี้”  อากิระจ้องอากินะเป็นการปรามแต่เธอก็ไม่สน

“พี่ค่ะ น้องสาวคนนี้ไม่เคยก้มหัวให้ใคร พี่ก็รู้ไม่ใช่หรอ” เธอพูดเสียงห้วน

“แต่เขาเป็นถึงคณะกรรมการนักเรียนนะ เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง” ชินยะเริ่มขึ้นเสียง

อากินะมีอาการตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แถมยังทำสีหน้ารำคาญใส่หน้า ฮิโรกิอีกด้วย

“ใช้อำนาจกับฉันไม่ได้หรอกนะ ขอโทษด้วย ฉันกลับก่อนนะพี่

วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาชกต่อยใคร” อากินะพูดก่อนที่จะคว้ากระเป๋าถือของเธอแล้วเดินออกไปจากร้าน

ทิ้งทั้ง4 ที่ทึ้งอยู่กลับความกล้าของเด็กชั้น ม.1คนนี้



“อ๊ากๆ พี่อากิระเห็นพี่อากินะไหม” เด็กหญิงคนหนึ่งสวมชุดเครื่องแบบเช่นเดียวกันกับคนที่เธอถามถึง

ผมของเธอเป็นสีค่อนข้างแดง และยังดูดีน่ารักกว่าอากินะ ด้วยลักษณะที่ยิ้มแย้มและเป็นมิตรมากกว่า

“อากินะหรอ นู้นเดินควันออกหูไปนู้นแล้ว” ชินยะมองไปทางที่อากินะเดินออกไป

“ยังหรอ งั้นเค้าไปก่อนนะ” แล้วเธอคนนั้นก็วิ่งฉิ่วออกไป ทิ้งทั้ง4ไว้เบื้องหลัง

เธอสร้างความประทับใจให้เจ้าหนูเคตะมากๆ

“นั้นใครหรอ” เคตะฉีกยิ้มกว้าง (ไอ้นู๋เคตเริ่มมีความรักแล้วหรอ)

“นั้นหรอ คางิโมโตะ อานาเนียน่ะ เป็นน้องสาวคนเล็กของพวกเราเอง อานาเนียน่ะเกิดปีเดียวกันกับ

อากินะ แต่อานาเนียเกิดปลายปีนะ อากินะเกิดต้นปี ที่ชื่อออกฝรั่งๆหน่อยก็เพราะว่าสีผมน่ะ

ผมของอานาเนียเกือบจะแดงด้วยซ้ำ ถ้าอยู่กลางแดดนี้แดงเลยหล่ะ น่ารักใช่ไหมหล่ะ” ชินยะยิ้มกว้าง

เคตะน้อยก็ยิ้มแช่งผิดกับพี่ชายก็คือฮิโรกิพี่ยังคงแสดงสีหน้าแบบไม่สบอารมณ์มากกว่าปกติ

“พี่ชินยะคับรู้ไหมว่าอานาเนียชอบผู้ชายแบบไหนหรอ” เคตะยิ้มกว้างจนแก้มปริ (ถูกใจหล่ะสิถามใหญ่)

“ก็ ต้องแบบชอบพูดขู่เพราะว่าห่วง บ้านิดๆ พูดมาก นี้แหละสเปกยัยหนูอานาเนียเลย”

“แล้วของยัยอากินะนั้นหล่ะ” ฮิโรกิถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูห้วนๆแต่จริงๆแล้วอาจจะแผงความลับอยู่

ก็เป็นได้เหมือนกัน อากิระยิ้มแล้วตอบออกไปว่า

“อากินะหรอ อืม ก็ต้องดูเป็นผู้ใหญ่น่ะ อบอุ่น อยู่ข้างๆแล้วรู้สึกปลอดภัย คงประมาณนั้นน่ะเนอะ

แบบอย่าง รุ่นพี่ ฮานากาจิม่า  โชกุนั้นแหละ ตอนนี้เขาคบกันอยู่มั้ง รุ่นพี่โชกุน่ะ

ชอบอากินะมากๆเลยหล่ะ พอรุ่นพี่แข่งบาสที่ไหร่ต้องมีอากินะตามเชียร์ด้วย

พี่ฮิโรกิจะถามทำไมหรอ” อากิระยิ้มอย่างรู้ทัน ฝ่ายฮิโรกิ ไหนๆก็ขึ้นชื่อเรื่องความหยิ่งอยู่แล้ว

ฮิโรกิก็ทำเป็นเชิดๆ แต่ก็ยังอดที่จะหน้าแดงไม่ได้  “นี้อากิระขอเบอร์บ้านกับเบอร์มือถือนายหน่อยสิ”

“เอาไปทำไมหรอพี่ฮิโรกิ” เคตะยิ้มอย่างไรเดียงสา ขณะจ้องมองฮิโรกิที่ยังคงพยายามเก็บความรู้สึกไว้

“เอาเถอะน่า เอามาเถอะอากิระ อย่าไปสนใจเจ้าเจ้าจ้อยนี้เลย” ฮิโรกิพูดเสียงแบบคล้ายๆจะเป็นการแก้เก้อเล็กน้อย

“อ่ะเอาไป พี่คับผมจดให้แล้ว” อากิระยื่นกระดาษโน๊ตใบเล็กๆไปให้ฮิโรกิ ฮิโรกิพอได้ก็รีบคว้าเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ



“เคตะกินเสร็จยังเนี่ยเห็นกินไปยิ้มไป สรุปนี้กินเสร็จยัง” ฮิโรกิเริ่มกลับมาทำท่าทางหยิ่งอีกครั้ง

“พี่ฮิโรกิง่ะ ทำเป็นหยิ่งไปได้รู้นะว่าคิดอะไรอยู่” เคตะยิ้มอย่างกวนๆ

พลางจ้องมองพี่ชายด้วยใบหน้าที่ดูใสซื่อบริสุทธิ์พี่สุดเท่าที่จะทำได้ส่วนฮิโรกิก็ได้แต่จ้องมองเคตะประมาณว่า

กลับไปหล่ะแกตายแน่



ทางด้านอากินะ

“พี่อากินะรอด้วย” อานาเนียวิ่งตามอากินะผู้เป็นพี่สาวทั้งๆที่มีกระเป๋าสะพายใบใหญ่อยู่ที่หลัง

อากินะยังคงเดินต่อไปอย่างไม่สนใจใยดีน้องสาว จนกระทั้งอานาเนียวิ่งเข้ามาใกล้แล้วใช้คางทิ้ม

ลงไปที่ไหล่อากินะพอดี  “โอ๊ย ไอ้บ้าอานาเนียนี้แกทำอะไรฉันห๋า จะฆ่ากันตายเลยหรอเจ็บนะ

เธอจะมาใช้คางทำร้ายร่างกายพี่สาวของเธอหรือไง” อากินะโว้ย

“แก่เอ๋ย ก็พี่แหละไม่ยอมรอฉันก่อนนิ” อานาเนียแก้ตัวพรางทำหน้าตาเศร้าสุดชีวิต แบบเบ้ปากขึ้นแล้วก็…

“อ๊าย อานาเนียหยุดนะอย่าร้องไห้นะ อย่านะอย่า พี่ขอโทษ”  อากินะรีบเข้าไปขอโทษอานาเนีย

ทันทีก่อนที่น้องสาวตัวดีจะสำแดงฤิทธิ์เดชออกมาเหมือนทุกครั้ง

“อิอิ พี่อากินะโดนหลอกแล้ว 555+ พี่อากินะเห็นรุ่นพี่ฮิโรกิไหม น่ารักเนอะ” อานาเนียยิ้มขณะเดินไปตามทางกับอากินะ  

อานาเนียมีส่วนสูงที่มากกว่าอากินะซะอีก สูงกว่าประมาณ2 -3ซม.

“หรอ เอาอะไรดูไม่ทราบ รุ่นพี่ฮิโรกิเนี่ยนะ จะบอกให้

รุ่นพี่ โชกุที่อยู่ม.5เหมือนกันยังนิสัยดีกว่าไอ้นี้ซะอีก” อากินะพูดอย่างโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่โชกุหล่ะ  หนูกำลังพูดถึงรุ่นพี่นาคาโดอิ อยู่นะค่ะ” อานาเนียยิ้มอย่างกวนๆ แต่ที่จริง

ในใจกำลังหัวเราะร่ากับท่าทางเปิ้นๆของอากินะตอนที่กำลังเถียงอย่างเป็นฟืนเป็นไฟเกี่ยวกับฮิโรกิ กับโชกุ



ที่บ้าน

“อากินะ อานาเนียมาฟ้องเรื่องที่เธอเอารุ่นพี่โชกุไปเปรียบกับรุ่นพี่ฮิโรกิ” อากิระมองอากินะที่กำลังใส่ชุดนอนแบบเชิ้ตกระดุม

กับกางเกงที่มีลายเหมือนกับเสื้อ ทรงผมหนีบกิ๊ฟใหญ่ๆไว้แบบลวกๆ จึงทำให้ผมยุ่ง ชี้ๆไปหลายๆทิศ

เธอกำลังเดินมาดูโทรทัศน์ที่อยู่หน้าโซฟาที่พี่ชายเธอกำลังนั่งอยู่

อากินะหันมามองอากิระที่กำลังสวมชุดนอนเช่นกัน เธอนั่งลงที่พื้นข้างหน้าอากิระ แล้วใช้มือจับเบาะแล้วมอง

อากิระด้วยสายตาที่อ้อนวอนสุดฤิทธ์  

“แล้ว อากินะทำผิดหรอค่ะ อย่าจ้องเค้าด้วยสายตาแบบนั้นสิค่ะ มันน่ากลัวนะ” อากินะเริ่มอ้อน

อากิระยิ้มอย่างอบอุ่นแล้วใช้มือลูบผมอากินะเบาๆ ตอนนี้อากินะทำท่าทางคล้ายแมวที่กำลังอ้อนเจ้านายอยู่ไม่มีผิด

“รู้ไหม ถ้าเธอทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูอย่างนี้เธอก็มีแฟนไปแล้วหล่ะ นี้ถ้ารุ่นพี่มาเห็นคงต้องชอบเธอแน่ๆเลยหล่ะ”

ทันใดนั้น อากินะก็ลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วจ้องอากิระอย่างโกธรเคืองเล็กน้อย

“รุ่นพี่คนไหนค่ะ ถ้าเป็นรุ่นพี่ฮิโรกิหล่ะก็ อย่าหวังค่ะ ไม่มีทาง” อากินะพูดอย่าฉุนเฉียวก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดขึ้นห้องนอนไป  

ทิ้งอากิระไว้เบื้องหลัง กริ๊ง…ง…ง…ง เสียงโทรศัพท์ดังลั่นไปทั่ว อากิระมองอานาเนียที่วิ่งฉิ่วไปรับโทรศัพท์ทันทีเหมือนที่เธอทำทุกครั้ง  

“ฮัลโหล” เสียงอานาเนียรับด้วยเสียงที่สดใสร่าเริง

“เอ่อ อานาเนียหรอ นี้รุ่นพี่ฮิโรกินะ ขอคุยกับอากินะหน่อยสิ” เสียงปลายสายพูดด้วยเสียงที่ฟังดูประมาณเล็กน้อย

“พี่อากินะขึ้นห้องไปแล้วนี้พี่ฮิโรกิหรอค่ะ อานาเนียว่าถ้าพี่คุยกับพี่อากินะไม่มีหวังหรอกค่ะ พี่เขาเกลียดพี่อ่ะ”

อานาเนียตอบเสียงเศร้าเล็กน้อย และฟังดูขี้เล่น (นิแก คนที่เศร้ามานต้องเป็นฮิโรกิสิยะ)

“งั้นก็ อากิระก็ได้” ฮิโรกิตอบกลับไป

“ได้ๆค่ะ พี่อากิระ(ตะโกน) โทรศัพท์ค่ะ” อานาเนียเรียกอากิระ

แล้วร่างของอากิระก็ปรากฎขึ้นมาท่ามกลางความมืดในงามค่ำคืน

แล้วอานาเนียก็ส่งโทรศัพท์ให้อากิระ แล้วก็เดิน(ลั่นล้า)

ไปเล่นกับสุนัขพันธุ์ ไวน์เทอร์เลียตัวน้อยๆ นาม ถุงเงิน (ออกแนวตั้งให้มีเงินไหลมา)

“หวัดดีครับ” อากิระทักทายตามรุ่นพี่ รุ่นน้อง

“นี้อากิระ ฟังนะพี่มีอะไรจะให้นายช่วยหน่อย…”



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบตอน เป็นไงมั้งค่ะเรื่องนี้ ตอนที่1นี้ยอมรับค่ะว่าบางคนอาจจะคุ้นตา

เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใน ฟิค ของ วินส์แฟนฟิค

เห็นว่าเรื่องนี้มันคู่กันเองละหว่างตัวละคร4ตัว

ก็คือ ฮิโรกิxอากิระ ชินยะxเคตะ

ก็เลยแต่งต่อเองกว่า

ฝากด้วยนะค่ะ และขออภัยสำหรับเรื่อง love rain ด้วยทีี่่ไม่ได้อัพเพิ่ม