ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 12: เชื่อในตัวฉัน(ได้โปรด >/l\\
\"เคตะๆๆๆ ออกเร็วๆ\" อายะร้องลั่น ถึงจะหลับตาปี๋ แต่ก็รู้สึกกลัว
เคตะน้อยมองไปรอบๆพยายามหาทางออก แต่ก็เจอแต่ศพยืนเต็มไปหมด
เห็นแล้วแทบจาร้องกรี๊ด
\"อายะ ฉันก็ไม่ไหวแล้ว ว๊ากกกกกกกกก\" เคตะน้อยวิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะวิ่งได้
ในใจกำลังกรี๊ดเป็นเสียงผู้หญิง
ตุ๊บ!!!
\"อายะ\" บางอย่างที่โชกเลือดตกใส่หัวอายะ อายะสบัดออกอย่างรวดเร็ว
\"อ๊ากกกกกกก เคตะๆๆๆ\" อายะร้อง สิ่งนั้นคือมือโชกเลือก แถมหนอนชาเขียวตัวเบอเร้อ
ด้านนอก
\"ได้ยินเสียงแล้วๆ\" มิมิรุนที่เอาหูแนบกับประตูทางออกบอก
โครม!!!!!!!!!
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก\" เซย์กิร้องคนแรก
เคตะล้มลงบนกองเลือด แล้วค่อยๆคลานออกมา
อายะรีบวิ่งออกมาก่อนเคตะ เพราะอายะกลัวเลือด เซย์กิก็กลัวเลือดไม่แพ้กัน
\"อ่าๆ ออกมากันแล้วคู่ที่3ใครจะเข้าต่อ\" ริวอิจิถาม
\"อ่าเอาไงดี งั้นมิมิรุนเราเข้ากันต่อนะ\" โชองจับมือมิมิรุนที่ส่ายหน้าร่วน
\"ม่ายยยยยยยนู๋ม่ายปายยยยยยยย\" มิมิรุนร้อง
\"เอาเถอะนะ มิมิรุน อ๊ะ หาสร้อยคอ\" โชองพูดอย่างไม่สนใจมิมิรุน โชองล๊อกคอมิมิรุนแล้วลากเข้าห้อง2
ภายในนั้น มีแต่สีแดงของเลือด รวมถึงเหล่าเครืองในที่ห้อยโตงเตงอยู่เต็มห้อง
\"อ๊ากกกก ไม่ๆ ไม่เอา จาอ้วก แค่กๆ\" มิมิรุนเกาะแขนโชองแน่น พยายามหันไปด้านอื่น เพราะสิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือเครื่องใน
ตับไตไส้ พุง ไปไกลๆ
\"อ้าวมิมิรุนกลัวซะแล้ว ยังหาสร้อยไม่เจอเลยนะ\" โชองยิ้ม สำหรับเขาแล้ว แค่นี้ไม่เท่าไร
\"ไม่ๆ นู๋จาออกไม่ๆ\" มิมิรุนส่ายหน้าแล้วเอาหน้าซุกแขนโชอง
\"อ้าว อ่ะๆ รีบๆนะจะได้ไป\" โชองพูดแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ
\"อ่ะมี่จังดูนู้นสิ ผีแวกไส้แหละ\" โชองพูดเสียงตื่นเต้น แถบจะไม่มีความกลัวเลย
\"แง้ๆ พี่โชองบ้า ม่ายอาวววววว นู๋กลัว ไม่ชอบๆ\"
\"พี่ไม่ได้แกล้งนะ แต่สร้อยอ่ะอยู่กับผีแวกไส้ อ๊ะ พี่กระสืออ่ะป่าวนั้น
มีกระหังด้วยแหละ ทำไมมีแต่ผีไทยอ่ะนั้น\" โชองเดินเข้าไปหาผีแวกไส้ ขณะที่มิมิรุนหลับตาปี๋ กอดแขนโชองแน่นสุดชีวิต
\"อ่าๆ เปปน้า มี่จังเดี๋ยวก็จาไปแล้วหล่ะนะ\" โชองยิ้มแล้วจับหัวมิมิรุน แล้วเอื้อมมือไปหลับสร้อยคอ
\"อ่ะ อะไรน่ะ\" มิมิรุนรู้สึกถึงบางอย่างมาโดนหลัง เธอให้ไปมองแล้วชีอก
\"อ้าว ผีกระสือนี้เอง มี่จังเป็นไรอ่ะนิ่งเลย\" โชองมองมิมิรุน
\"พานู๋ออกปายน้า~\" มิมิรุนกอดแขนโชองแน่น แล้วเริ่มร้องไห้
เวลาผ่านไป
มิมิรุนเดินกอดแขนโชองออกมา แถมยังร้องไห้กระซิกๆไม่หยุด
\"อ้าวมี่จังตายแล้วร้องไห้ทำไมคะ\" เซย์กิเข้าไปโอ๋มิมิรุน
\"นู๋ม่ายเอาแล้ว แง้ๆ\" มิมิรุนร้องไห้ไม่หยุด เซย์กิยืนเหงื่อตก แล้วดันมิมิรุนไปให้โชองแทน
\"พี่โชอง ฝากหน่อยนะคะ\" เซย์กิยิ้มแล้วเดินวางฟอร์มเต็มที
เดินเข้าห้องสุดท้ายโดยที่ฮิโรกิเดินตาม
\"หาสร้อมคอมือนะเซย์กิ\" ฮิโรกิเดินตามเซย์กิที่เดินช้าลงทุกที
ภายในห้อง มันคือห้องโจรสลัด แน่นอน มีแต่สิ่งที่เซย์กิกลัวมากๆ
โครงกระดูก และสมบัติ เซย์กิเดินขาสั่นพั่บๆ แต่ก็ยังเดินห่างฮิโรกิ
\"เซย์กิๆ รอพี่ด้วย\" ฮิโรกิวิ่งตาม แต่จู่เซย์กิยืนนิ่ง ค่อยๆหันมามองฮิโรกิ แล้วช๊อค
\"...\" เซย์กิยืนนิ่ง น้ำตาแถบไหลพราก
\"อ่ะ สร้อยคอมือๆ\" ฮิโรกิชี้ไปที่โครงกระดูกที่กำลังเดินมาด้านหลังเซย์กิ
\"... พี่ไปหยิบสิ\" เซย์กิเดินมาหลบหลังฮิโรกิ ๆไม่ต้องวางฟอร์มมันแล้ว กลัวเว้ย
\"อ่า\" ฮิโรกิแอบหลับตาแล้วคว้าสร้อยคอมือออกมา ความจิงเขาเองก็กลัวไม่ใช่น้อย
\"ไปกันเร็วเซย์กิ กระดูกเดินเต็มเลย ไปเร็วววววววววววววว\" ฮิโรกิร้องเสียงหลง เพราะเซย์กิ วิ่งนำไปแล้ว
\"ว๊ากกกกกกกกกกกก ไม่อ่าวววววววววว\" เซย์กิร้อง ฮิโรกิวิ่งตามมาติดๆ
\"มันมาแล้วๆๆๆ\" ฮิโรกิร้อง พร้อมทั้งวิ่งไล่มาอย่างถี่
ข้างนอก
\"ได้ยินเสียงเซย์กิแล้วแหละ\" เรนะหันไปบอกทุกคน
โครม!!!!!!!!!!
\"อ๊ากกกกก ไม่เอาๆ ช้านกลัวผีโครงกระดูก ม่ายๆๆๆ\" เซย์กิร้องลั่น จนทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก (เปรี๊ยะๆ)
ในขณะที่ฮิโรกิที่วิ่งตามออกมา หอบจนตาเหลือก
\"เฮ้ยๆ ฮิโระโว้ย อะไรจะกลัวขนาดนั้น\" ริวอิจิรีบเข้าไปพยุง ส่วนเคตะช่วยกันพัดๆ
\"ไม่ไหวอ่ะ วิ่งซะตาเหลือกเลย\" ฮิโรกิพูดขึ้นมา
\"เหอๆ ลืมไปว่าเซย์กิกลัวโครงกระดูก\" เรนะลูบๆหัวเซย์กิที่ยืนน้ำตาเล็ด กลัวเอามากๆ
\"ไปนั่งชิงช้าสวรรคกันนะ~\" มิมิรุนกระโดดบิดตัวไปมา(ม.2แล้วน้า มี่จัง - -\')
\"อื้ม เอาสิ อยากพักมั่ง\" ริวอิจิยิ้มเห็นด้วย แล้วทั้งหมดก็เดินไปที่ชิงช้าสวรรค แล้วนั่งกันเป็นคู่ๆ
ฝ่ายเรนะและริวอิจิ
\"เฮ้อ แย่จง เซย์กิดูแปลกอ่า ว่ามั้ยพี่ริว\" เรนะพูดพลางมองไปภายนอกชิงช้าสวรรค
\"ไม่รู้สิ พี่ว่าเซย์กิแค่เงียบๆแหละ ก็ดูปกติดีออก\" ริวอิจิตอบ
\"ไม่อ่า เรนะว่าแปลกๆนะ เรนะรู้สึก\"
ฝ่ายอายและเคตะ
\"เคตะ อยากได้ซีวีวงLead อ่ะ ซื้อให้หน่อยดิ\"
\"ทำไมไม่ซื้อเองเหล่า\"
\"โถ่ เคะก้อ อยากได้เปงของขวัญวันเกิดอ่า\"
\"เอ้าๆ ซื้อให้ก็ได้จ้า อายะจัง\"
ฝ่ายมิมิรุนและโชอง
มิมิรุนเกาะกระจกแล้วมองลงไปอย่างตื่นเต้น
\"พี่โชอง ดูสิเห็นหมดเลย\" มิมิรุนพูดอย่างร่าเริงท่าทางตื่นเต้นเป็นเด็ก โชองได้แต่มองแล้วยิ้ม
\"เอ่อ มี่จัง ตื่นเต้นมากไปป่าว\" โชองยิ้มเจือนๆ
ฝ่ายเซย์กิและฮิโรกิ
เซย์กินั่งมองด้านนอกอยู่เงียบๆ
\"เซย์กิ อยู่ชมรมอะไรหรอ\" ฮิโรกิเป็นฝ่ายเริ่มสนทนาก่อน
\"บาสคะ\" เซย์กิตอบสั่นๆ สีหน้านิ่ง ว่างเปล่า น่ากลัว
\"หรอ อื้มแล้วนี้สนิทกับเคียวเฮหรอ\"
\"ประมาณนั้น\" เซย์กินั่งนิ่ง แต่ก็ยังคงตอบแบบสั้นๆ
\"อื้ม เซย์กิชอบผู้ชายแบบไหนหรอ\"
\"แบบไหนหรอ อื้ม ไม่รู้สิ เซย์กิชอบคนยิ้มเก่งนะ ยิ้มแล้วน่ารักอ่ะชอบมากๆ ตัวใหญ่ไว้กอดหน่อยก็ดี ^^\" เซย์กิยิ้มนิดๆ
\"...\" ฮิโรกิเงียบ \'คงเป็นเคียวเฮสินะ\'
.................................................
......................................
............................
.....................
...........
......
...
.
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
เคตะน้อยมองไปรอบๆพยายามหาทางออก แต่ก็เจอแต่ศพยืนเต็มไปหมด
เห็นแล้วแทบจาร้องกรี๊ด
\"อายะ ฉันก็ไม่ไหวแล้ว ว๊ากกกกกกกกก\" เคตะน้อยวิ่งอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะวิ่งได้
ในใจกำลังกรี๊ดเป็นเสียงผู้หญิง
ตุ๊บ!!!
\"อายะ\" บางอย่างที่โชกเลือดตกใส่หัวอายะ อายะสบัดออกอย่างรวดเร็ว
\"อ๊ากกกกกกก เคตะๆๆๆ\" อายะร้อง สิ่งนั้นคือมือโชกเลือก แถมหนอนชาเขียวตัวเบอเร้อ
ด้านนอก
\"ได้ยินเสียงแล้วๆ\" มิมิรุนที่เอาหูแนบกับประตูทางออกบอก
โครม!!!!!!!!!
\"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก\" เซย์กิร้องคนแรก
เคตะล้มลงบนกองเลือด แล้วค่อยๆคลานออกมา
อายะรีบวิ่งออกมาก่อนเคตะ เพราะอายะกลัวเลือด เซย์กิก็กลัวเลือดไม่แพ้กัน
\"อ่าๆ ออกมากันแล้วคู่ที่3ใครจะเข้าต่อ\" ริวอิจิถาม
\"อ่าเอาไงดี งั้นมิมิรุนเราเข้ากันต่อนะ\" โชองจับมือมิมิรุนที่ส่ายหน้าร่วน
\"ม่ายยยยยยยนู๋ม่ายปายยยยยยยย\" มิมิรุนร้อง
\"เอาเถอะนะ มิมิรุน อ๊ะ หาสร้อยคอ\" โชองพูดอย่างไม่สนใจมิมิรุน โชองล๊อกคอมิมิรุนแล้วลากเข้าห้อง2
ภายในนั้น มีแต่สีแดงของเลือด รวมถึงเหล่าเครืองในที่ห้อยโตงเตงอยู่เต็มห้อง
\"อ๊ากกกก ไม่ๆ ไม่เอา จาอ้วก แค่กๆ\" มิมิรุนเกาะแขนโชองแน่น พยายามหันไปด้านอื่น เพราะสิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือเครื่องใน
ตับไตไส้ พุง ไปไกลๆ
\"อ้าวมิมิรุนกลัวซะแล้ว ยังหาสร้อยไม่เจอเลยนะ\" โชองยิ้ม สำหรับเขาแล้ว แค่นี้ไม่เท่าไร
\"ไม่ๆ นู๋จาออกไม่ๆ\" มิมิรุนส่ายหน้าแล้วเอาหน้าซุกแขนโชอง
\"อ้าว อ่ะๆ รีบๆนะจะได้ไป\" โชองพูดแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ
\"อ่ะมี่จังดูนู้นสิ ผีแวกไส้แหละ\" โชองพูดเสียงตื่นเต้น แถบจะไม่มีความกลัวเลย
\"แง้ๆ พี่โชองบ้า ม่ายอาวววววว นู๋กลัว ไม่ชอบๆ\"
\"พี่ไม่ได้แกล้งนะ แต่สร้อยอ่ะอยู่กับผีแวกไส้ อ๊ะ พี่กระสืออ่ะป่าวนั้น
มีกระหังด้วยแหละ ทำไมมีแต่ผีไทยอ่ะนั้น\" โชองเดินเข้าไปหาผีแวกไส้ ขณะที่มิมิรุนหลับตาปี๋ กอดแขนโชองแน่นสุดชีวิต
\"อ่าๆ เปปน้า มี่จังเดี๋ยวก็จาไปแล้วหล่ะนะ\" โชองยิ้มแล้วจับหัวมิมิรุน แล้วเอื้อมมือไปหลับสร้อยคอ
\"อ่ะ อะไรน่ะ\" มิมิรุนรู้สึกถึงบางอย่างมาโดนหลัง เธอให้ไปมองแล้วชีอก
\"อ้าว ผีกระสือนี้เอง มี่จังเป็นไรอ่ะนิ่งเลย\" โชองมองมิมิรุน
\"พานู๋ออกปายน้า~\" มิมิรุนกอดแขนโชองแน่น แล้วเริ่มร้องไห้
เวลาผ่านไป
มิมิรุนเดินกอดแขนโชองออกมา แถมยังร้องไห้กระซิกๆไม่หยุด
\"อ้าวมี่จังตายแล้วร้องไห้ทำไมคะ\" เซย์กิเข้าไปโอ๋มิมิรุน
\"นู๋ม่ายเอาแล้ว แง้ๆ\" มิมิรุนร้องไห้ไม่หยุด เซย์กิยืนเหงื่อตก แล้วดันมิมิรุนไปให้โชองแทน
\"พี่โชอง ฝากหน่อยนะคะ\" เซย์กิยิ้มแล้วเดินวางฟอร์มเต็มที
เดินเข้าห้องสุดท้ายโดยที่ฮิโรกิเดินตาม
\"หาสร้อมคอมือนะเซย์กิ\" ฮิโรกิเดินตามเซย์กิที่เดินช้าลงทุกที
ภายในห้อง มันคือห้องโจรสลัด แน่นอน มีแต่สิ่งที่เซย์กิกลัวมากๆ
โครงกระดูก และสมบัติ เซย์กิเดินขาสั่นพั่บๆ แต่ก็ยังเดินห่างฮิโรกิ
\"เซย์กิๆ รอพี่ด้วย\" ฮิโรกิวิ่งตาม แต่จู่เซย์กิยืนนิ่ง ค่อยๆหันมามองฮิโรกิ แล้วช๊อค
\"...\" เซย์กิยืนนิ่ง น้ำตาแถบไหลพราก
\"อ่ะ สร้อยคอมือๆ\" ฮิโรกิชี้ไปที่โครงกระดูกที่กำลังเดินมาด้านหลังเซย์กิ
\"... พี่ไปหยิบสิ\" เซย์กิเดินมาหลบหลังฮิโรกิ ๆไม่ต้องวางฟอร์มมันแล้ว กลัวเว้ย
\"อ่า\" ฮิโรกิแอบหลับตาแล้วคว้าสร้อยคอมือออกมา ความจิงเขาเองก็กลัวไม่ใช่น้อย
\"ไปกันเร็วเซย์กิ กระดูกเดินเต็มเลย ไปเร็วววววววววววววว\" ฮิโรกิร้องเสียงหลง เพราะเซย์กิ วิ่งนำไปแล้ว
\"ว๊ากกกกกกกกกกกก ไม่อ่าวววววววววว\" เซย์กิร้อง ฮิโรกิวิ่งตามมาติดๆ
\"มันมาแล้วๆๆๆ\" ฮิโรกิร้อง พร้อมทั้งวิ่งไล่มาอย่างถี่
ข้างนอก
\"ได้ยินเสียงเซย์กิแล้วแหละ\" เรนะหันไปบอกทุกคน
โครม!!!!!!!!!!
\"อ๊ากกกกก ไม่เอาๆ ช้านกลัวผีโครงกระดูก ม่ายๆๆๆ\" เซย์กิร้องลั่น จนทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก (เปรี๊ยะๆ)
ในขณะที่ฮิโรกิที่วิ่งตามออกมา หอบจนตาเหลือก
\"เฮ้ยๆ ฮิโระโว้ย อะไรจะกลัวขนาดนั้น\" ริวอิจิรีบเข้าไปพยุง ส่วนเคตะช่วยกันพัดๆ
\"ไม่ไหวอ่ะ วิ่งซะตาเหลือกเลย\" ฮิโรกิพูดขึ้นมา
\"เหอๆ ลืมไปว่าเซย์กิกลัวโครงกระดูก\" เรนะลูบๆหัวเซย์กิที่ยืนน้ำตาเล็ด กลัวเอามากๆ
\"ไปนั่งชิงช้าสวรรคกันนะ~\" มิมิรุนกระโดดบิดตัวไปมา(ม.2แล้วน้า มี่จัง - -\')
\"อื้ม เอาสิ อยากพักมั่ง\" ริวอิจิยิ้มเห็นด้วย แล้วทั้งหมดก็เดินไปที่ชิงช้าสวรรค แล้วนั่งกันเป็นคู่ๆ
ฝ่ายเรนะและริวอิจิ
\"เฮ้อ แย่จง เซย์กิดูแปลกอ่า ว่ามั้ยพี่ริว\" เรนะพูดพลางมองไปภายนอกชิงช้าสวรรค
\"ไม่รู้สิ พี่ว่าเซย์กิแค่เงียบๆแหละ ก็ดูปกติดีออก\" ริวอิจิตอบ
\"ไม่อ่า เรนะว่าแปลกๆนะ เรนะรู้สึก\"
ฝ่ายอายและเคตะ
\"เคตะ อยากได้ซีวีวงLead อ่ะ ซื้อให้หน่อยดิ\"
\"ทำไมไม่ซื้อเองเหล่า\"
\"โถ่ เคะก้อ อยากได้เปงของขวัญวันเกิดอ่า\"
\"เอ้าๆ ซื้อให้ก็ได้จ้า อายะจัง\"
ฝ่ายมิมิรุนและโชอง
มิมิรุนเกาะกระจกแล้วมองลงไปอย่างตื่นเต้น
\"พี่โชอง ดูสิเห็นหมดเลย\" มิมิรุนพูดอย่างร่าเริงท่าทางตื่นเต้นเป็นเด็ก โชองได้แต่มองแล้วยิ้ม
\"เอ่อ มี่จัง ตื่นเต้นมากไปป่าว\" โชองยิ้มเจือนๆ
ฝ่ายเซย์กิและฮิโรกิ
เซย์กินั่งมองด้านนอกอยู่เงียบๆ
\"เซย์กิ อยู่ชมรมอะไรหรอ\" ฮิโรกิเป็นฝ่ายเริ่มสนทนาก่อน
\"บาสคะ\" เซย์กิตอบสั่นๆ สีหน้านิ่ง ว่างเปล่า น่ากลัว
\"หรอ อื้มแล้วนี้สนิทกับเคียวเฮหรอ\"
\"ประมาณนั้น\" เซย์กินั่งนิ่ง แต่ก็ยังคงตอบแบบสั้นๆ
\"อื้ม เซย์กิชอบผู้ชายแบบไหนหรอ\"
\"แบบไหนหรอ อื้ม ไม่รู้สิ เซย์กิชอบคนยิ้มเก่งนะ ยิ้มแล้วน่ารักอ่ะชอบมากๆ ตัวใหญ่ไว้กอดหน่อยก็ดี ^^\" เซย์กิยิ้มนิดๆ
\"...\" ฮิโรกิเงียบ \'คงเป็นเคียวเฮสินะ\'
.................................................
......................................
............................
.....................
...........
......
...
.
+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น