ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4: Suki
“เลิกร้องไห้เพราะไอ้บ้าหัวขาวนั้นเถอะน้า เรริ” เคียวเฮใช้ยิ้วมือนั้นค่อยๆปาดน้ำตาออกอย่างช้าๆ
เคียวเฮกอดปลอบเรริสักพัก เรริกลับผลักเขาออกอย่างแรง
“พอเถอะคะ เรริเกลียดผู้ชายทุกคน” เรริพยายามหยุดสะอื้น แต่มันหยุดไม่ได้ จึงกลายเป็นเธอพูดทั้งน้ำตา
“อะไรพี่ด้วยหรอ เรริ” เคียวเฮทำหน้างง
“จะแอบแต๊ะอั๋งเรริหล่ะสิ ไม่มีทางๆ” เรริค่อยๆยิ้มออกมา เธอรู้ดี เคียวเฮเอ็นดูเธอมากๆ ไม่ว่าใครจะว่าเธอเป็นยังไง เคียวเฮก็ยังอยู่ข้างๆเสมอ
“ฮะๆ ต้องอย่างงี้สิ เรริจัง” เคียวเฮยิ้มพร้อมกับลูบผมสีแดงของเรริ
“งั้นเรริกลับก่อนน้าพี่เคียว” เรริลุกขึ้นแล้วหยิบสเว๊ตเตอร์มาใส่ต่อ
“พี่ไปส่งมั้ย” เคียวเฮมองเรริ เรริหันมายิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร เรริกลับเองได้ นอนไปเหอน้าพี่เคียว” เรริยิ้ม
“ไม่หล่ะ พี่ไปส่งดีกว่า ปลอดภัยกว่านะไอ้น้อง” เคียวเฮลุกขึ้นมาตบไหล่ที่เกือบจะถึงเขาแล้ว
…………………………………………………………………
…………………………………………
………………………
…………….
……..
…
.
คฤหาสน์นาคาโดอิ&ฟุรุยะ
ทำไมต้องเอาแต่คิดถึง
ทำไมมองไปที่บ้านอันว่างเปล่าแล้วต้องร้องไห้
รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีอีกแล้ว แต่ก็ยังคงคิดถึง
สายตาอันว่างเปล่ายังคงจ้องมองไปที่บ้านหลังเล็กๆที่เคยมีพี่สาวคนหนึ่งมักจะซ้อมเตะฟุตบอลเป็นประจำ
ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีการตอบรับมา1ปีแล้ว หายไปไหนกันนะ
“ริซาโกะ ลงไปกินข้าวได้แล้ว” สาวน้อยตัวเล็กวิ่งเข้ามาเรียกน้องสาว แววตาที่ยังคงสดใสเหมือนเดิม มิมิรุนยิ้มให้ริซาโกะ
“คะ” ริซาโกะตอบ เรียวยาวๆก้าวลงจากเตียงชั้นสองอย่างช้าๆ ร่างบางๆ เดินผ่านห้องเล็กๆสีส้มของจิซาโตะ
วันต่อมา
#ห้อง ม.ต้นปี3 ห้อง A แผนกJohnny Jr.
“เหอๆ แล้วสรุปแกน่ะชอบจิงๆหรอวะ” หนุ่มหัวสีส้มหันมาถามหนุ่มหัวสีขาวที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่ง
“แล้วแกคิดว่าฉันโกหกหรอ ไอ้ลิงกัง” เรกิตอบเสียงเรียบ เด็กหนุ่มหัวส้มจ้องเรกิตาขว้าง
“ฉันชื่อซารุยะ ไม่ใช่ลิงกังไอ้เวนหัวหงอก” ซารุยะตอบอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย
ไม่นานนักชายหนุ่มผมสีฟ้าเข้มก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมหนังสือในมือ ‘นารุโตะ’ นั่งลงที่โต๊ะไกลๆ
ชายหนุ่มที่หน้าเหมือนเขาไม่มีผิด เว้นแต่สีผม
“โอ้ ไอ้เรย์มาถึงก็ขยันเชียวนะแก” ซารุยะมองเรย์ที่กำลังอ่านการ์ตูนอย่างไม่สนใจสิ่งภายนอก
เรย์เป็นพี่ชายฝาแฝดของเรกิ เพียงแต่นิสัยที่ต่างกันอย่างสุดขั้ว
“อื้ม ฉันจะอ่านแล้วแกมายุ่งไรวะ ไอ้ซารุยะ” เรย์พูดทั้งๆที่สายตายังไม่ละจากหนังสือตรงหน้า ซารุยะยิ้มน้อยๆ
“เวน เอ่อๆ ได้แฝดคู่นี้ บรรลัยทั้งคู่” ซารุยะพูดกวนๆ สองแฝดหันมาจ้องตาขว้าง เครื่องแบบของแผนกนี้จะเป็น เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เสื้อสเว๊ตเตอร์แบบไม่มีแขน โบสีดำที่คอ ความจริงส่วนมากไม่ผูกเป็นโบ กางเกงสีดำ
เรย์เสยผมสีฟ้าแล้วท้าวคางอ่านการ์ตูน เรกินั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง
ทำไมน่ะถึงต้องเป็นแบบนี้
เจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินคำว่าพี่ชายจากปากเธอ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
พี่ชายขอโทษที่ทำไม่ดีกับเธอนะ
ปึก~! ประตูห้องเปิดอย่างแรง ผมแดงเด่นเป็นเอกลักษณ์ของเรริโผล่เข้ามาในห้องเรียน
“พี่เรย์~” เรริกระโดดตัวลอยเข้าไปหาเรย์ หนุ่มหัวฟ้ายิ้มอย่างพอใจ นิสัยพื้นฐานของเรย์ภายใต้ความคิดที่ดูเงียบครึมคือ
หื่น ออกแนวทะลึ่งมากกว่าสิ ในเมื่อในชีวิตไม่เคยแตะต้องหญิงใด ก็จะขอแตะเรริไปก่อนหล่ะกัน ^O^
“ว่าไงน้องสาวที่รัก” เรย์มองเรริแล้วยิ้ม ทั้งห้องจ้องมาที่สาวหัวแดง แน่นอนว่าทั้งห้องต้องมีแต่ชายล้วน
“ป่าวๆ มาหาเฉยๆ ไปหล่ะค้าบ บับบายพี่ชาย” เรริโบกมือย่างสดใส วิ่งออกไปจากห้อง ทุกสายตามองตามสาวผมแดงนั้น
“เหอๆ น้องแกน่ารักดีจังวะ” ซารุยะมองตาม สายตาหยาดเยิ้ม เรกิหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์
“แกจะเลิกมองเองหรือจะให้ฉันควักลูกตาแกออกมาวะ ไอ้ลิง” เรกิจ้องหน้าซารุยะ แววตาเย็นชาเหมือนทุกครั้ง
ซารุยะ พยักหน้า แล้วหันไปคุยกับเรย์แทน เรกิถอนหายใจยาว นิ้วมือเรียวยาวนั้นเสยผมสีขาวอย่างลวกๆ
“น้องแกนี้ดีจังเลยวะ น่ารัก สดใส กล้าหาญ สูงหุ่นดี ขาว เสียงดีเต้นเก่งเหอๆ ถ้าจาจีบน้องแกทำไงวะไอ้เรย์”
เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งถามขึ้นมา เรย์เงยหน้าจากหนังสือการ์ตูนมอง สายตาเรียบเฉย
“น้องฉันมันเกลียดผู้ชายว่ะ” เรย์ตอบ แล้วก้มอ่านหนังสือการ์ตูนในมือต่อ
“น้องแกเป็นทอมหรอ หน้าอย่างงั้น”
“ป่าว มันมีความแค้นฝังใจก็เท่านั้น ล้มเลิกความคิดจีบน้องฉันดีกว่า ฉันเตือนแล้วนะ” เรย์พูดเสียงเย็น ราวกับน้ำแข็ง
เหมือนน้ำแข็งกั๊กมันตกใส่หัวเพื่อนทั้งห้อง
“ไม่เจงงงงงงงงงงงง” เสียงโวยวายลั่นทั่วห้อง
มีเพียงเรกิที่ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างไม่สนใจอะไร มองไปยังชั้นล่าง มองเห็นรถสีดำคันหรูจอดที่หน้าประตูรั่ว
ไม่นานนักสาวน้อยตัวเล็กผิวคล้ำก็เดินลงมากจากรถ
สวมเครื่องแบบปกกะลาสีสีชมพู เธอเป็นเด็กม.ต้น แผนการเรียน โพนี่ฯ
คนต่อมา เด็กประถมปลาย แผนการเรียน H!P Kids ผมสีน้ำตาล-แดงรับกับใบหน้าขาวผ่อง
“ยัยน้องหน้าแก่นี้หว่า” เรกิเอ่ยขึ้นมา นํ้าเสียงเรียบ แต่บางสิ่งที่ทำให้หัวใจเจ็บปวด
เด็กหัวแดงคนนั้น
เรริวิ่งออกไปรับไม ที่คอยๆก้าวลงจากรถด้วยขาที่ไม่ยาวมากนักกระโดดในอ้อมของเรริ
“นิ ไอเรริ ไม่มาทักทายเพื่อนเลยนะ” มิมิรุนกล่าวอย่างน้อยใจ เรริยิ้มแล้ววางมือไว้บนหัวมิมิรุน (ความสูง150 ซม.เท่าริซาโกะ)
ในขณะที่อีกมือกำลังอุ้มไมไว้
“ดีคับ มี่จัง” เรริยิ้ม มิมิรุนมองค้อนแล้วสะบัดหัวไปมาเพื่อให้มือของเรริหลุดอออก แต่ไม่เป็นผล
“ฮาโหล” สาวน้อยน่ารักทักทายเสียงใส ฉายาแมวขาวผู้น่ารัก สูงสง่า นาม อาคาริ วิ่งมาทักทายเพื่อน เธอเรียนแผนการเรียนโพนี่ฯ
“อ่าว่าไง อาคาริจัง” มิมิรุนยิ้มน้อยๆ อาคาริทำท่าแมว ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินผ่านหน้าอาคาริไป
“จินวอนนนนนนนนน” อาคาริโบกมือเรียกจินวอน ชายหนุ่มร่างบางยิ้มทักทายเพื่อนๆ แล้วเดินเข้ามาหา
“ดีครับ” แม้สำเนียงญี่ปุ่นจะไม่ดีนัก เพราะเค้าเป็นคนเกาหลี เรียนแผนการเรียนโพนี่แคนยอน ห้องบี คือห้องเดียวกันกับอาคารินั้นเอง
“เห็นใบประกาศงานโรงเรียนยัง” เรริถามขึ้นมา เธอก้มลงวางตัวไมลงแล้วโบกมือเป็นการบอกว่าไปได้แล้ว
ไมยิ้มแล้ววิ่งไปหาเพื่อนๆ
“งานจัดการแสดงหรอครับ” จินวอนถามขึ้นมา
“อาฮะ ช่ายๆ แสดงเป็นวงน่ะ” เรริยิ้มแล้วเสยผมสีแดงนั้น ทุกคนทำท่าคิด
“งั้นเรริ” ทั้งมิมิรุนและอาคาริจับแขนเรริคนละข้าง
“มาอยู่วงช้านน้า” ทั้งคู่ร้องอ้อนวอนดั่งแมว
“ฉันก็อยู่วงพวกเธออยู่แล้วนิ Berryz Pinku ช่ายม่ะ” เรริมองหน้าทั้งสอง ทั้งสองพยักหน้า
“แล้ววงที่เป็นฮิฟฮอฟที่เธอทำตามWFL หล่ะ” จินวอนถาม เพราะเค้าเป็นส่วนหนึ่งของวงPrize
“ก็ด้วย” เรริยิ้ม
“จับปลาสองมือเลยนิหว่า ยัยหัวแดง” สาวร่างสูงนาม จิซากิแทรกขึ้นมา
“อ่าช่ายๆ เลือกสักอย่างก็ดี” โมรุคาว่าเป็นหนึ่งในวงPrize
“ไม่หล่ะฉันรักการเต้นร้องเพลง แค่นี้สบายๆน้า ไม่ต้องห่วง” เรริยิ้ม
“งั้นก็ตามใจแก อย่ามาเป็นลมตอนแสดงนะ จะขำซ้ำให้” โมรุคาว่ายิ้ม
“งั้นเข้าห้องเถอะ คาบแรกซ้อมเต้นนะ” มิมิรุนยิ้ม แล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นอาคารไป
ทางด้านริซาโกะ
ริซาโกะเดินไปที่ใต้ต้นซากุระพร้อมกับจิซาโตะและไม
ขณะนั้นเอง กำลังมีการประกาศอะไรบ้างอย่าง
“ขอเรียกนักเรียนต่อไปนี้ ชิมิสุ ซากิ , ซึงุนะงะ โมโมโกะ , โทคุนางะ จินามิ , สุโดว มาอาซะ , นะซึยากิ มิยาบิ , อิชิมุระ ไมฮะ ,
คุไม ยูรินะ , นาคาโดอิ ริซาโกะ , อุเมะดะ เอริกะ , ยาจิมะ ไมมิ , มุระคามิ เมงุมิ , นาคาจิมะ ซากิ , ซุซึกิ ไอริ , ฟุรุยะ จิซาโกะ ,
นาคาโดอิ ไม มาที่ห้องพักครู พบอ.ซึงคุด้วยครับ”
“มีชื่อเรา3คนด้วยนิ” ริซาโกะทำเสียงตื่นเต้น เธอตกใจที่มีชื่อเธอด้วย
“แล้วจะรออะไรหล่ะ ก็ไปสิ” จิซาโตะดึงมือริซาโกะ และไม จากนั้นทั้งสามก็ตรงไปที่ห้องพักครู ด้านนอกห้องพักครู
เสียงดังไปด้วยเหล่านักเรียนที่ถูกเรียกมา
“เรียกทำไมเนี่ย กำลังเสริมงามเลย” เอริกะบ่นอุบอิบอยู่กับ โมโมโกะที่กำลังมองหาอ.ซึงคุ
“นั้นสิ ฉันกำลังนั่งดูจิซากิจังวาดการ์ตูนวาย”
“เอา เงียบๆนะ นักเรียนที่ครูเรียกพวกเธอมานน่ะ เพราะว่าครูจะพูดถึงโครงการ Hello! Project kids น่ะ” อ.ซึงคุเริ่มอธิบาย
นักเรียนทั้ง15มองอย่างงึนงง
“มันคืออะไรคะ” ซากิ(ชิมิ)ยกมือขึ้นถาม
“ครูจะแบ่งพวกเธอน่ะ ออกเป็นสองกรุ๊ป กรุ๊ปของ ซากิ ชิมิสุ โมโมโกะ จินามิ มาอาซะ ไมฮะ ยูรินะ ริซาโกะ
เป็นกรุ๊ปของวง Berryz Koubou(เบอร์รี่ โคโบ) แล้วเดียวครูจะแต่งเพลงให้นะ ส่วนที่เหลือเป็นกรุ๊ป C-ute (คิว)
เดี๋ยวจะแต่งเพลงให้ ส่วนเรื่องการซ้อม อาทิตย์หน้าครูจะให้นักเรียนหยุด ใครที่เป็นเด็กที่เราเรียกมาก็จะให้มาซ้อมเข้าใจมั้ยสาวๆ
ครูหวังว่าพวกเธอจะเป็นตัวแทนของ H!P kids นะ ครูคุยกับรั่นพี่ที่ครูจะให้มาแสดงแล้ว
ก็มี กรุ๊ป Moring Musume มาแสดง มี W และอีกค่อนข้างเยอะส่วน แผนการเรียนที่เหลือครูยังไม่รู้ว่าเค้าจะเอาไง
แต่ว่าครูกำลังหาเด็ก แผนกไหนก็ตาม ครูจะหาเด็กสักคนที่สามารถแสดงการเต้นได้ทุกแผนก” อ.ซึงคุทำท่าเคาะปากกาในมือ
“อ.ซึงคุคะ นู๋พอจะรู้ว่ามีพี่สาวคนไหนแสดงได้ทั้ง3แผนการเรียน” เอริกะยกมือขึ้นมาแล้วยิ้ม
“ใครหรอ อุเมะดะซัง” อ.ซึงคุทำท่าตกใจว่า จะมีใครทำได้ เพราะการเต้นแต่ละแผนกมันคนละขั้วกันเลย
“ไอคาวะซังคะ” เอริกะยิ้ม
“สองแฝดนั้นหรอ” อ.ซึงคุทำท่างง
“จารย์ จะให้ผู้ชายมาเต้นน่ารักหรอ ตุ๊ดเห็นๆ นู๋หมายถึง เรริต่างหาก” เอริกะยิ้ม แบบแอบเหงื่อตก
เอริกะเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเรริ เธอเคยเห็นเรริ เต้นแบบ โพนี่ คือแบบ B-boy Hip-Hop ไปแล้ว
แบบJohnny JR. เธอก็เห็นเพราะว่าเรริได้พี่ชายสอน แบบH!P เธอก็เคยเห็น เพราะเรริเรียนเต้นทุกชนิดอย่างคล่อง
“หรอ อื้ม รู้สึก เรรินี้ มีวงเป็นของตัวเองถึงสองวงเลยนี้นา มีทำของโพนี่ฯ โดยเฉพาะ กับที่ทำของฝั่ง H!P ใช่ม่ะ” อ.ซึงคุคิด
เขาดีดนิ้วแล้วยิ้มอย่างพอใจ
“งั้นครูคงตั้องเรียกวงทั้งสองวงของเรริ มาแสดง เอาเป็นแสดงสดเป็นการทดสอบที่หอประชุมแล้วถ่ายทอดไปตามห้องเรียนดีม่ะ
เพื่อโชว์สปีริต ความเป็นไอดอล” อ.ซึงคุพูด แล้วอ.คาโอริ อิดะ ก็จดตาม อ.คาโอริยิ้ม แล้วเธอเริ่มพูด
“เอาเลยมั้ยคะ ดิฉันจะไปประกาศเรียกให้” อ.คาโอริเสนอ อ.ซึงคุพยักหน้าเล็ก แล้วหันมายิ้มให้เด็กๆ
“ส่วนพวกเธอก็ไปเรียนได้แล้ว อ้อ ตอนนี้เป็นคาบซ้อมเต้นงั้นเราไปที่ห้องซ้อมกันเลย” .....................
ตุ๊งตุง~ “ขอเรียกวง Prize และวง Berryz Pinku มาที่ห้องอ.ซึงคุด้วยคะ” เสียงของอ.คาวาริประกาศไปทั่วทุกห้องภายในโรงเรียน
เรริที่กำลังวอมขาอยู่กับวง Prize เรริหันไปมองที่ลำโพงแล้วยืนขึ้น ข้างๆโมรุคาว่าที่กำลังดัดแขน
“เรียกนิ” จินวอนเดินเข้ามาหา เรริ โมรุคาว่า ทาเครุ มินามิพยักหน้าขึ้นพร้อมกัน ทั้งสามยืน เรริหันไปตะโกนเรียกคนในวง Berryz Pinku
“ เฮ้ๆ มี่จัง คนอื่นๆด้วยปะ ไปห้องอ.ซึงคุที่ตึกนู้นกัน” เรริยิ้มแล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องพักครู
“พวกวงปลอมๆ” เสียงเย้ยหยั่นตามหลังด่าทอต่างๆนานา จากกลุ่มๆที่ดีแต่หน้า ดีแต่เรียน
การแสดงไม่ได้เรื่อง แก็ง Devil girly มีแต่เหล่าเด็กที่ทำตัวเกินวัย
เรริได้แต่แสยะยิ้มเล็กๆ อย่างชั่วร้าย หมายถึงสายเลือดความเถื่อนในสายเลือด
# ภายในห้องอ.ซึงคุ
มิมิรุนเดินนำเข้าไปในห้องตามด้วยเรริ
ชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังนั่งทำมาดอย่างเท่ห์ เรริมองแล้วแอบกลืนน้ำลายด้วยอาการเกร่ง ทั้งๆที่เธอสนิทกับอ.ซึงคุพอควร
“อื้ม ตกใจใช่ม่ะ ทั้งๆที่อยู่คนละแผนการเรียนแต่เรียกมา คืองี้ ครูได้ยินมาจาก เอริกะจัง
ว่า มีเด็กนักเรียนแผนการเรียน Pony Canyon แต่สามารถเต้นและร้องเพลงได้ทุกแผนการเรียน
ไอคาวะ เรริ เธอคือเด็กนักเรียนที่ว่าใช่มั้ย” อ.ซึงคุพูดด้วยน้ำเสียงที่พอใจ เรริทำสายตางงงวยเล็กน้อย เรริยิ้มเล็ก
“คงไม่มั้งคะ อาจารย์ เรริก็แค่ทำไป2วง กับเต้นแบบ JR.ได้เพราะพี่ชายสอนมากกว่ามั้งคะ ไม่ได้เก่งมากขนาดนั้น” เรริพูดอย่างถอมตัว
“เธอก็รู้นิ การทำหลายวง สำหรับที่นี้มันผิดกฎ” อ.ซึงคุพูดทุกคนถึงกับหน้าซีด ใช่มันคือกฎบัตญัติหน้าแรกๆเชียวหล่ะ
“แต่ ถ้าเธอลองเต้น ถือเป็นการออดิชั่นสำหรับคัดวงแสดงงานโรงเรียนหล่ะกัน ถ้าเธอทำให้ทุกคนประทับใจ
ครูจะยกความผิดข้อที่เธอทำผิดให้ โอเคมั้ย ไอคาวะซัง”
เรริหันไปมองเพื่อนๆ เพื่อข้อความเห็น ทุกคนยิ้มและพยักหน้า เพราะทุกคนหวังที่จะได้แสดงเป็นครั้งแรกบนเวที
ที่อาจจะแจ้งเกิดในวงการบันเทิงได้ หากผ่านตากรรมการ
“โอเค คะอาจารย์” เรริตอบแล้วเธอก็โค้ง เป็นการขอบคุณ
“ดีมากงั้นไปเปลี่ยนเสื้อให้สามารถเต้นได้ถนัดแล้วครูจะให้เธอลองเต้นให้ครูดูที่ห้องซ้อมเต้น (ห้องที่จำลองรูปแบบของเวที และแสงสปอตไลท์ต่างๆ เสมือนเวทีคอนฯจริงๆ)”
“คะ/ครับ” ทุกคนตอบแล้วโค้ง จากนั้นก็ต่างๆคนต่างไปเปลี่ยเสื้อในแบบที่ถนัด อย่างวง Prize เต้นแบบฮิปฮอป
ไปเปลี่ยนเป็นเสื้อและกางเกงพละ ภาย Berryz Pinku เปลี่ยนชุดนักเรียนเป็นเสื้อพละ แต่ยังใส่กระโปรงเอาไว้
#ห้องซ้อมเต้น
ภายในห้อง อ.ประจำแผนการเรียนของ Pony Canyon มาช่วยในการจำลองฉากแสงไฟ
“Prize แสดงก่อนนะ เพลง W-inds. Flame Lead ตามลำดับ” อ.ซึงคุที่ใส่เฮดโฟน พูดใส่ไมค์เรียกทั้ง5
ทั้ง5เดินไปประจำตำแหน่งโดยที่เรริอยู่หน้า
“เอาเพลงไรก่อน” มินามิพูดขึ้นมา ทุกคนคิด
“วินส์ เอา Lil’ Crazy ของW-inds.” ทาเครุเสนอขึ้นมา เพลงLil’ Crazy
“เพลง Lil’ Crazy ครับอาจารย์” จินวอนตะโกนออกไป
“เลือกให้ครบไปเลย3เพลง มาๆ” อ.ฝ่าย โพนี่ฯถามขึ้นมา
“จินวอนนายเลือกหล่ะกัน” โมรุคาวะเอ่ยขึ้นมา
“ให้ผมเลือกหรอ งั้นเพลงFlame ผมเอา Remide ฮะ อยากร้องแร็พ แล้วเพลงLead ผมเอา Night Deluxe ครับ” จินวอนตะโกนออกไป อาจารย์พยักหน้า แล้วคลิกจัดเพลง
“พูดแนะนำตัว แล้วบอกตัวโคฟเวอร์ด้วย” อ.ซึงคุพูด
“ไอคาวะ เรริ ตำแหน่ง เคตะในวินส์ เคียวเฮในเฟลม ฮิโรกิในลีดคะ”
“ซาโนะ โมรุคาว่า ตำแหน่ง แดนเซอร์,คอรัส ในวินส์ ยูในเฟลม อากิระในลีดฮะ”
“ซารุยะ ทาเครุ ตำแหน่ง แดนเซอร์,คอรัส ในวินส์ แดนเซอร์ ,คอรัส ในเฟลม เคตะในลีดฮะ”
“ไทยินิ มินามิ ตำแหน่ง ริวอิจิในวินส์ ยูสุเกะในเฟลม แดนเซอร์,คอรัส ในลีด ครับ”
“จินวอน ตำแหน่ง เรียวเฮในวินส์ ฮิซาโตะในเฟลม ชินยะในลีดครับ”
หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวเสร็จก็โค้ง ฝ่ายนอกห้องตู้กระจกที่ทั้ง5ยืนอยู่ เป็นวงBerryz Pinku
ที่รอดูเรริ ลีดเดอร์ของวงเธอ และอ.ซึงคุ อ.ยามาดะ(อ.ฝ่ายโพนี่ มาตัดสิน) อ.ซึงคุ อ.คาโอริ
เรริเริ่มร้องคนแรกอย่างสง่า ทั้งเพลงเธอร้องเป็นเสียงหลัก ท่าในเพลงเป็นการเคลื่อนไหวตัวไปมาตามจังหวะ
แนวซาฟารี่ เรริเป็นคนเดียวที่กล้าเต้นแบบตัวอ่อน เลื่อยไปตามจังหวะ เพราะคนอื่นเป็นทอมและผู้ชาย
เพลงนี้แดนเซอร์,คอรัส ทำงานหนักหน่อย เพราะทั้งเต้นเป็นหลักไหนจะคอรัสต่อด้วย
เพลงLil’ Crazy จบ ขึ้นด้วยเสียงอินโทรของ Remind
เริ่มด้วยมินามิร้องแร๊พของยูสุเกะ เพลงนี้มินามิร้องหนักหน่อย อีกข้อเพลงนี้เต้นค่อนข้างยาก
จังหวะค่อนข้างเท่ห์เอามากๆ จินวอนแร็พแบบฮิซาโตะในสีหน้านิ่ง เท่ห์ จนอาคาริที่ยืนข้างนอกจะละลายเอา
ต่อด้วยเรริที่แร็พแบบเคียวเฮ คือแร็พไปจับเสื้อไป ต่อด้วย โมรุคาว่าที่ยืนนิ่งๆร้องในแบบของยู
จนเพลงจบ จังหวะหยุดไป10วิ แบบขึ้นเพลง Night Deluxe ทุกคนเต้นอย่างเท่ห์ จินวอนแร็พได้ดี
แม้เขาจะเป็นคนเกาหลี ทาเครุทำหน้าทีเคตะได้อย่างที่ในการร้องและแบรกแดนซ์
โมรุคาว่าร้องเสียงสูงไม่ค่อยได้ อาศัยเรริที่เสียงสูงร้องกลบให้ เรริทำสีหน้าเท่ห์และตั้งใจเต็มที จนเพลงจบ
ทั้งหมดไม่รู้ว่ากำลังถูกถ่ายทอดสดไปทั่วทั้งโรงเรียน แม้แต่ภารโรงยังได้ดู
#ห้องป.ต้น
“นั้นพี่สาวจอมโหดนิ” เด็กคนหนึ่งในห้องพูด ไมที่กำลังวาดการ์ตูนเงยหน้าขึ้นมา
“อ่าพี่สาว” ไมยิ้มอย่างร่าเริ่งมองท่าทางการเต้นของเรริด้วยแววตาหลงใหล พี่สาวเก่งจัง
#ห้องม.ต้นปี1 แผนการเรียน H!P
“เฮ้ นั้นมันทอมที่ตามจีบเธอไม่ใช่หรอมิยาบิ” โมโมโกะสะกิดเรียกมิยาบิที่นั่งปัดแป้งอย่างไม่สนใจโทรทัศน์
มิยาบิปิดตลับแป้ง แล้วมองดูท่าทางของโมรุคาว่า ที่ดูไม่เหมือนทอมที่ชอบตามตื่อเธอ
“ตานั้นมันเต้นเก่งกับเขาด้วยหรอ” มิยาบิทำท่าขยี้ตาอย่างแรง
#ห้องม.ต้นปี3 แผนก Johnny Jr.
“นั้นน้องแกใช่ม่ะ เรกิ เรย์” ซารุยะชี้ไปที่จอ
ทั้งคู่พยักหน้า เรย์ยิ้มอย่างภูมิใจ แต่เรกิกลับทำหน้าเซ็งๆ ความจริงเขากำลังนึกอะไรบ้างอย่าง
ตอนเรริเต้นเพลง Lil’ Crazy เรริเต้นอย่างเซ็กซี่เพราะความที่ตัวอ่อน
เวลาเต้นท่าเลื่อยเลยดูเซ็กซี่แทนที่จะดูเท่ห์
“เหมือนน้องนายมันดูหญิงสุดเลยนะนั้น” มารุหันมามองหน้าเรย์
“อื้ม ก็แก็งมันมีทอมกับผู้ชายไม่ใช่หรอ” เรกิพูดเสียงห้วน แล้วมองเรริต่อ
#ห้องซ้อม
“อ่ะ เรริเปลี่ยนเป็นกระโปรงนักเรียนเร็ว” มิมิรุนยื่นกระโปรงสก๊อตสีชมพูให้เรริ
เรริพยักหน้าแล้วเปลี่ยนกระโปรงตรงนั้น แต่ยังใส่กางเกงของสั้นซึ่งเป็นกางเกงพละไว้ แล้วเช็ดเหงื่อ
มิมิรุนยืนบนเก้าอี้ แล้วผูกจุกน้ำพุด้านซ้ายของหัวเรริ ด้วยยางติดลูกเชอร์รี่สีชมพู
แล้วลากเรริเข้าไปในห้องซ้อม แล้วยืนเรียงเป็นหน้ากระดาน
“ไอคาวะ เรริ ลีดเดอร์วงคะ ปี2คะ”
“นาคาโดอิ มิมิรุน ที่ปรึกษา จัดการวงคะ ปี2คะ”
“ฮิการุ อาคาริ ฝ่ายอิเล็กทรอนิกงับป๋ม >W< ปี2คะ”
“โมนามิ คาโอริ ปี2คะ”
“มินาโมโตะ คาริเนะ ปี2คะ”
“ฟุรุริ จิซากิปี2คะ”
“ฟุรุริ นาเบะ ป.ปลายปี2คะ”
ทั้งวง มีเพียง นาเบะที่เป็นน้องสาวของ จิซากิที่เป็นเด็กประถม
“โจทย์นะ เพลงSuppesharu Jerene~shon ที่ครูแต่ง น่าจะเคยเต้นนะ เป็นเพลงหลักที่เต้นกัน” อ.ซึงคุยิ้มแบบท้าท้าย
เรริยิ้มมองทุกคน
“ได้เลยคะ ครูไม่มีปัญหา” เรริยิ้มอย่างมั่นใจ หนึ่งในเพลงที่ขึ้นชื่อว่าเต้นยากในระดับของH!P kids
เพราะท่าที่แย่งออกเป็นสี่คนท่าหนึ่ง สี่คนอีกท่าหนึ่ง รวมถึงการแปลแถวที่ยุ่งยากพอสมควร
ต่างคนต่างยืนตามตำแหน่งคือ เรียงเป็นแถวตอนลึก เริ่มจาก คาโอริ ต่อด้วยอาคาริ
ต่อด้วยมิมรุน เรริ นาเบะ จิซากิคาริเนะ
เมื่อเพลงเริ่มแต่ละคนก็จะเริ่มหมุนตัวลงที่ละคนให้เหมือนเกลียวเชือก เหมือน เรริ มิมิรุน อาคาร และ คาโอริจะเต้นในตำแหน่งตัวหลัก
ทั้งร้องทั้งเต้น เรริที่ดูเหมือนคนละคนกับเมื่อกี้ ที่ร้องแร็พ เต้นเท่ห์เมื่อกี้ กลับมาเต้นเป็นคิขุ เต้นแรง ทั้งวงเต้นได้แรงดีมาก
จนเด็กนักเรียนทั้งโรงเรียนแทบกระอักเลือด
#ห้องม.ต้นปี3 แผนก Johnny Jr.
“อ๊ากกกก อาคาริน่ารักจังเลย” เคย์พูดขึ้นมา มือทั้งสองกำลังทำท่าปาดเลือด
“โอ้แม้เจ้า น้องคาโอริน่ารัก”
“เหอะๆ น้องแกนี้ทำได้ทุกอย่างเลยหรอ” โอโตะเมะหันมาถมเรกิที่กำลังมองด้วยสายตาเหม่อลอยมองโทรทัศน์
มองน้องสาวตัวเองเล่นอายคอนแท็กด้วยแววตาเซ็ง เซ็งในเสียงชื่นชมจากคนอื่น
ต่างกับเรย์ที่ยิ้มยะเยือกอย่างพอใจ เขาไม่อยากให้ใครมาจ้องสังเกตน้องเขา เขาอยากมองแค่คนเดียว (?)
“เฮ้ย หัวขาวตอบทีดิ” โอโตเมะเปลี่ยนเป็นตบหัวเรกิด้วยนิสัยซาดิสแบบปกติ
เคียวเฮกอดปลอบเรริสักพัก เรริกลับผลักเขาออกอย่างแรง
“พอเถอะคะ เรริเกลียดผู้ชายทุกคน” เรริพยายามหยุดสะอื้น แต่มันหยุดไม่ได้ จึงกลายเป็นเธอพูดทั้งน้ำตา
“อะไรพี่ด้วยหรอ เรริ” เคียวเฮทำหน้างง
“จะแอบแต๊ะอั๋งเรริหล่ะสิ ไม่มีทางๆ” เรริค่อยๆยิ้มออกมา เธอรู้ดี เคียวเฮเอ็นดูเธอมากๆ ไม่ว่าใครจะว่าเธอเป็นยังไง เคียวเฮก็ยังอยู่ข้างๆเสมอ
“ฮะๆ ต้องอย่างงี้สิ เรริจัง” เคียวเฮยิ้มพร้อมกับลูบผมสีแดงของเรริ
“งั้นเรริกลับก่อนน้าพี่เคียว” เรริลุกขึ้นแล้วหยิบสเว๊ตเตอร์มาใส่ต่อ
“พี่ไปส่งมั้ย” เคียวเฮมองเรริ เรริหันมายิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร เรริกลับเองได้ นอนไปเหอน้าพี่เคียว” เรริยิ้ม
“ไม่หล่ะ พี่ไปส่งดีกว่า ปลอดภัยกว่านะไอ้น้อง” เคียวเฮลุกขึ้นมาตบไหล่ที่เกือบจะถึงเขาแล้ว
…………………………………………………………………
…………………………………………
………………………
…………….
……..
…
.
คฤหาสน์นาคาโดอิ&ฟุรุยะ
ทำไมต้องเอาแต่คิดถึง
ทำไมมองไปที่บ้านอันว่างเปล่าแล้วต้องร้องไห้
รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีอีกแล้ว แต่ก็ยังคงคิดถึง
สายตาอันว่างเปล่ายังคงจ้องมองไปที่บ้านหลังเล็กๆที่เคยมีพี่สาวคนหนึ่งมักจะซ้อมเตะฟุตบอลเป็นประจำ
ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ไม่มีการตอบรับมา1ปีแล้ว หายไปไหนกันนะ
“ริซาโกะ ลงไปกินข้าวได้แล้ว” สาวน้อยตัวเล็กวิ่งเข้ามาเรียกน้องสาว แววตาที่ยังคงสดใสเหมือนเดิม มิมิรุนยิ้มให้ริซาโกะ
“คะ” ริซาโกะตอบ เรียวยาวๆก้าวลงจากเตียงชั้นสองอย่างช้าๆ ร่างบางๆ เดินผ่านห้องเล็กๆสีส้มของจิซาโตะ
วันต่อมา
#ห้อง ม.ต้นปี3 ห้อง A แผนกJohnny Jr.
“เหอๆ แล้วสรุปแกน่ะชอบจิงๆหรอวะ” หนุ่มหัวสีส้มหันมาถามหนุ่มหัวสีขาวที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่ง
“แล้วแกคิดว่าฉันโกหกหรอ ไอ้ลิงกัง” เรกิตอบเสียงเรียบ เด็กหนุ่มหัวส้มจ้องเรกิตาขว้าง
“ฉันชื่อซารุยะ ไม่ใช่ลิงกังไอ้เวนหัวหงอก” ซารุยะตอบอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย
ไม่นานนักชายหนุ่มผมสีฟ้าเข้มก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมหนังสือในมือ ‘นารุโตะ’ นั่งลงที่โต๊ะไกลๆ
ชายหนุ่มที่หน้าเหมือนเขาไม่มีผิด เว้นแต่สีผม
“โอ้ ไอ้เรย์มาถึงก็ขยันเชียวนะแก” ซารุยะมองเรย์ที่กำลังอ่านการ์ตูนอย่างไม่สนใจสิ่งภายนอก
เรย์เป็นพี่ชายฝาแฝดของเรกิ เพียงแต่นิสัยที่ต่างกันอย่างสุดขั้ว
“อื้ม ฉันจะอ่านแล้วแกมายุ่งไรวะ ไอ้ซารุยะ” เรย์พูดทั้งๆที่สายตายังไม่ละจากหนังสือตรงหน้า ซารุยะยิ้มน้อยๆ
“เวน เอ่อๆ ได้แฝดคู่นี้ บรรลัยทั้งคู่” ซารุยะพูดกวนๆ สองแฝดหันมาจ้องตาขว้าง เครื่องแบบของแผนกนี้จะเป็น เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เสื้อสเว๊ตเตอร์แบบไม่มีแขน โบสีดำที่คอ ความจริงส่วนมากไม่ผูกเป็นโบ กางเกงสีดำ
เรย์เสยผมสีฟ้าแล้วท้าวคางอ่านการ์ตูน เรกินั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง
ทำไมน่ะถึงต้องเป็นแบบนี้
เจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินคำว่าพี่ชายจากปากเธอ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้
พี่ชายขอโทษที่ทำไม่ดีกับเธอนะ
ปึก~! ประตูห้องเปิดอย่างแรง ผมแดงเด่นเป็นเอกลักษณ์ของเรริโผล่เข้ามาในห้องเรียน
“พี่เรย์~” เรริกระโดดตัวลอยเข้าไปหาเรย์ หนุ่มหัวฟ้ายิ้มอย่างพอใจ นิสัยพื้นฐานของเรย์ภายใต้ความคิดที่ดูเงียบครึมคือ
หื่น ออกแนวทะลึ่งมากกว่าสิ ในเมื่อในชีวิตไม่เคยแตะต้องหญิงใด ก็จะขอแตะเรริไปก่อนหล่ะกัน ^O^
“ว่าไงน้องสาวที่รัก” เรย์มองเรริแล้วยิ้ม ทั้งห้องจ้องมาที่สาวหัวแดง แน่นอนว่าทั้งห้องต้องมีแต่ชายล้วน
“ป่าวๆ มาหาเฉยๆ ไปหล่ะค้าบ บับบายพี่ชาย” เรริโบกมือย่างสดใส วิ่งออกไปจากห้อง ทุกสายตามองตามสาวผมแดงนั้น
“เหอๆ น้องแกน่ารักดีจังวะ” ซารุยะมองตาม สายตาหยาดเยิ้ม เรกิหันมามองอย่างไม่สบอารมณ์
“แกจะเลิกมองเองหรือจะให้ฉันควักลูกตาแกออกมาวะ ไอ้ลิง” เรกิจ้องหน้าซารุยะ แววตาเย็นชาเหมือนทุกครั้ง
ซารุยะ พยักหน้า แล้วหันไปคุยกับเรย์แทน เรกิถอนหายใจยาว นิ้วมือเรียวยาวนั้นเสยผมสีขาวอย่างลวกๆ
“น้องแกนี้ดีจังเลยวะ น่ารัก สดใส กล้าหาญ สูงหุ่นดี ขาว เสียงดีเต้นเก่งเหอๆ ถ้าจาจีบน้องแกทำไงวะไอ้เรย์”
เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งถามขึ้นมา เรย์เงยหน้าจากหนังสือการ์ตูนมอง สายตาเรียบเฉย
“น้องฉันมันเกลียดผู้ชายว่ะ” เรย์ตอบ แล้วก้มอ่านหนังสือการ์ตูนในมือต่อ
“น้องแกเป็นทอมหรอ หน้าอย่างงั้น”
“ป่าว มันมีความแค้นฝังใจก็เท่านั้น ล้มเลิกความคิดจีบน้องฉันดีกว่า ฉันเตือนแล้วนะ” เรย์พูดเสียงเย็น ราวกับน้ำแข็ง
เหมือนน้ำแข็งกั๊กมันตกใส่หัวเพื่อนทั้งห้อง
“ไม่เจงงงงงงงงงงงง” เสียงโวยวายลั่นทั่วห้อง
มีเพียงเรกิที่ยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างไม่สนใจอะไร มองไปยังชั้นล่าง มองเห็นรถสีดำคันหรูจอดที่หน้าประตูรั่ว
ไม่นานนักสาวน้อยตัวเล็กผิวคล้ำก็เดินลงมากจากรถ
สวมเครื่องแบบปกกะลาสีสีชมพู เธอเป็นเด็กม.ต้น แผนการเรียน โพนี่ฯ
คนต่อมา เด็กประถมปลาย แผนการเรียน H!P Kids ผมสีน้ำตาล-แดงรับกับใบหน้าขาวผ่อง
“ยัยน้องหน้าแก่นี้หว่า” เรกิเอ่ยขึ้นมา นํ้าเสียงเรียบ แต่บางสิ่งที่ทำให้หัวใจเจ็บปวด
เด็กหัวแดงคนนั้น
เรริวิ่งออกไปรับไม ที่คอยๆก้าวลงจากรถด้วยขาที่ไม่ยาวมากนักกระโดดในอ้อมของเรริ
“นิ ไอเรริ ไม่มาทักทายเพื่อนเลยนะ” มิมิรุนกล่าวอย่างน้อยใจ เรริยิ้มแล้ววางมือไว้บนหัวมิมิรุน (ความสูง150 ซม.เท่าริซาโกะ)
ในขณะที่อีกมือกำลังอุ้มไมไว้
“ดีคับ มี่จัง” เรริยิ้ม มิมิรุนมองค้อนแล้วสะบัดหัวไปมาเพื่อให้มือของเรริหลุดอออก แต่ไม่เป็นผล
“ฮาโหล” สาวน้อยน่ารักทักทายเสียงใส ฉายาแมวขาวผู้น่ารัก สูงสง่า นาม อาคาริ วิ่งมาทักทายเพื่อน เธอเรียนแผนการเรียนโพนี่ฯ
“อ่าว่าไง อาคาริจัง” มิมิรุนยิ้มน้อยๆ อาคาริทำท่าแมว ขณะนั้นเอง ชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งกำลังเดินผ่านหน้าอาคาริไป
“จินวอนนนนนนนนน” อาคาริโบกมือเรียกจินวอน ชายหนุ่มร่างบางยิ้มทักทายเพื่อนๆ แล้วเดินเข้ามาหา
“ดีครับ” แม้สำเนียงญี่ปุ่นจะไม่ดีนัก เพราะเค้าเป็นคนเกาหลี เรียนแผนการเรียนโพนี่แคนยอน ห้องบี คือห้องเดียวกันกับอาคารินั้นเอง
“เห็นใบประกาศงานโรงเรียนยัง” เรริถามขึ้นมา เธอก้มลงวางตัวไมลงแล้วโบกมือเป็นการบอกว่าไปได้แล้ว
ไมยิ้มแล้ววิ่งไปหาเพื่อนๆ
“งานจัดการแสดงหรอครับ” จินวอนถามขึ้นมา
“อาฮะ ช่ายๆ แสดงเป็นวงน่ะ” เรริยิ้มแล้วเสยผมสีแดงนั้น ทุกคนทำท่าคิด
“งั้นเรริ” ทั้งมิมิรุนและอาคาริจับแขนเรริคนละข้าง
“มาอยู่วงช้านน้า” ทั้งคู่ร้องอ้อนวอนดั่งแมว
“ฉันก็อยู่วงพวกเธออยู่แล้วนิ Berryz Pinku ช่ายม่ะ” เรริมองหน้าทั้งสอง ทั้งสองพยักหน้า
“แล้ววงที่เป็นฮิฟฮอฟที่เธอทำตามWFL หล่ะ” จินวอนถาม เพราะเค้าเป็นส่วนหนึ่งของวงPrize
“ก็ด้วย” เรริยิ้ม
“จับปลาสองมือเลยนิหว่า ยัยหัวแดง” สาวร่างสูงนาม จิซากิแทรกขึ้นมา
“อ่าช่ายๆ เลือกสักอย่างก็ดี” โมรุคาว่าเป็นหนึ่งในวงPrize
“ไม่หล่ะฉันรักการเต้นร้องเพลง แค่นี้สบายๆน้า ไม่ต้องห่วง” เรริยิ้ม
“งั้นก็ตามใจแก อย่ามาเป็นลมตอนแสดงนะ จะขำซ้ำให้” โมรุคาว่ายิ้ม
“งั้นเข้าห้องเถอะ คาบแรกซ้อมเต้นนะ” มิมิรุนยิ้ม แล้วทั้งหมดก็เดินขึ้นอาคารไป
ทางด้านริซาโกะ
ริซาโกะเดินไปที่ใต้ต้นซากุระพร้อมกับจิซาโตะและไม
ขณะนั้นเอง กำลังมีการประกาศอะไรบ้างอย่าง
“ขอเรียกนักเรียนต่อไปนี้ ชิมิสุ ซากิ , ซึงุนะงะ โมโมโกะ , โทคุนางะ จินามิ , สุโดว มาอาซะ , นะซึยากิ มิยาบิ , อิชิมุระ ไมฮะ ,
คุไม ยูรินะ , นาคาโดอิ ริซาโกะ , อุเมะดะ เอริกะ , ยาจิมะ ไมมิ , มุระคามิ เมงุมิ , นาคาจิมะ ซากิ , ซุซึกิ ไอริ , ฟุรุยะ จิซาโกะ ,
นาคาโดอิ ไม มาที่ห้องพักครู พบอ.ซึงคุด้วยครับ”
“มีชื่อเรา3คนด้วยนิ” ริซาโกะทำเสียงตื่นเต้น เธอตกใจที่มีชื่อเธอด้วย
“แล้วจะรออะไรหล่ะ ก็ไปสิ” จิซาโตะดึงมือริซาโกะ และไม จากนั้นทั้งสามก็ตรงไปที่ห้องพักครู ด้านนอกห้องพักครู
เสียงดังไปด้วยเหล่านักเรียนที่ถูกเรียกมา
“เรียกทำไมเนี่ย กำลังเสริมงามเลย” เอริกะบ่นอุบอิบอยู่กับ โมโมโกะที่กำลังมองหาอ.ซึงคุ
“นั้นสิ ฉันกำลังนั่งดูจิซากิจังวาดการ์ตูนวาย”
“เอา เงียบๆนะ นักเรียนที่ครูเรียกพวกเธอมานน่ะ เพราะว่าครูจะพูดถึงโครงการ Hello! Project kids น่ะ” อ.ซึงคุเริ่มอธิบาย
นักเรียนทั้ง15มองอย่างงึนงง
“มันคืออะไรคะ” ซากิ(ชิมิ)ยกมือขึ้นถาม
“ครูจะแบ่งพวกเธอน่ะ ออกเป็นสองกรุ๊ป กรุ๊ปของ ซากิ ชิมิสุ โมโมโกะ จินามิ มาอาซะ ไมฮะ ยูรินะ ริซาโกะ
เป็นกรุ๊ปของวง Berryz Koubou(เบอร์รี่ โคโบ) แล้วเดียวครูจะแต่งเพลงให้นะ ส่วนที่เหลือเป็นกรุ๊ป C-ute (คิว)
เดี๋ยวจะแต่งเพลงให้ ส่วนเรื่องการซ้อม อาทิตย์หน้าครูจะให้นักเรียนหยุด ใครที่เป็นเด็กที่เราเรียกมาก็จะให้มาซ้อมเข้าใจมั้ยสาวๆ
ครูหวังว่าพวกเธอจะเป็นตัวแทนของ H!P kids นะ ครูคุยกับรั่นพี่ที่ครูจะให้มาแสดงแล้ว
ก็มี กรุ๊ป Moring Musume มาแสดง มี W และอีกค่อนข้างเยอะส่วน แผนการเรียนที่เหลือครูยังไม่รู้ว่าเค้าจะเอาไง
แต่ว่าครูกำลังหาเด็ก แผนกไหนก็ตาม ครูจะหาเด็กสักคนที่สามารถแสดงการเต้นได้ทุกแผนก” อ.ซึงคุทำท่าเคาะปากกาในมือ
“อ.ซึงคุคะ นู๋พอจะรู้ว่ามีพี่สาวคนไหนแสดงได้ทั้ง3แผนการเรียน” เอริกะยกมือขึ้นมาแล้วยิ้ม
“ใครหรอ อุเมะดะซัง” อ.ซึงคุทำท่าตกใจว่า จะมีใครทำได้ เพราะการเต้นแต่ละแผนกมันคนละขั้วกันเลย
“ไอคาวะซังคะ” เอริกะยิ้ม
“สองแฝดนั้นหรอ” อ.ซึงคุทำท่างง
“จารย์ จะให้ผู้ชายมาเต้นน่ารักหรอ ตุ๊ดเห็นๆ นู๋หมายถึง เรริต่างหาก” เอริกะยิ้ม แบบแอบเหงื่อตก
เอริกะเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเรริ เธอเคยเห็นเรริ เต้นแบบ โพนี่ คือแบบ B-boy Hip-Hop ไปแล้ว
แบบJohnny JR. เธอก็เห็นเพราะว่าเรริได้พี่ชายสอน แบบH!P เธอก็เคยเห็น เพราะเรริเรียนเต้นทุกชนิดอย่างคล่อง
“หรอ อื้ม รู้สึก เรรินี้ มีวงเป็นของตัวเองถึงสองวงเลยนี้นา มีทำของโพนี่ฯ โดยเฉพาะ กับที่ทำของฝั่ง H!P ใช่ม่ะ” อ.ซึงคุคิด
เขาดีดนิ้วแล้วยิ้มอย่างพอใจ
“งั้นครูคงตั้องเรียกวงทั้งสองวงของเรริ มาแสดง เอาเป็นแสดงสดเป็นการทดสอบที่หอประชุมแล้วถ่ายทอดไปตามห้องเรียนดีม่ะ
เพื่อโชว์สปีริต ความเป็นไอดอล” อ.ซึงคุพูด แล้วอ.คาโอริ อิดะ ก็จดตาม อ.คาโอริยิ้ม แล้วเธอเริ่มพูด
“เอาเลยมั้ยคะ ดิฉันจะไปประกาศเรียกให้” อ.คาโอริเสนอ อ.ซึงคุพยักหน้าเล็ก แล้วหันมายิ้มให้เด็กๆ
“ส่วนพวกเธอก็ไปเรียนได้แล้ว อ้อ ตอนนี้เป็นคาบซ้อมเต้นงั้นเราไปที่ห้องซ้อมกันเลย” .....................
ตุ๊งตุง~ “ขอเรียกวง Prize และวง Berryz Pinku มาที่ห้องอ.ซึงคุด้วยคะ” เสียงของอ.คาวาริประกาศไปทั่วทุกห้องภายในโรงเรียน
เรริที่กำลังวอมขาอยู่กับวง Prize เรริหันไปมองที่ลำโพงแล้วยืนขึ้น ข้างๆโมรุคาว่าที่กำลังดัดแขน
“เรียกนิ” จินวอนเดินเข้ามาหา เรริ โมรุคาว่า ทาเครุ มินามิพยักหน้าขึ้นพร้อมกัน ทั้งสามยืน เรริหันไปตะโกนเรียกคนในวง Berryz Pinku
“ เฮ้ๆ มี่จัง คนอื่นๆด้วยปะ ไปห้องอ.ซึงคุที่ตึกนู้นกัน” เรริยิ้มแล้วทุกคนก็เดินไปที่ห้องพักครู
“พวกวงปลอมๆ” เสียงเย้ยหยั่นตามหลังด่าทอต่างๆนานา จากกลุ่มๆที่ดีแต่หน้า ดีแต่เรียน
การแสดงไม่ได้เรื่อง แก็ง Devil girly มีแต่เหล่าเด็กที่ทำตัวเกินวัย
เรริได้แต่แสยะยิ้มเล็กๆ อย่างชั่วร้าย หมายถึงสายเลือดความเถื่อนในสายเลือด
# ภายในห้องอ.ซึงคุ
มิมิรุนเดินนำเข้าไปในห้องตามด้วยเรริ
ชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังนั่งทำมาดอย่างเท่ห์ เรริมองแล้วแอบกลืนน้ำลายด้วยอาการเกร่ง ทั้งๆที่เธอสนิทกับอ.ซึงคุพอควร
“อื้ม ตกใจใช่ม่ะ ทั้งๆที่อยู่คนละแผนการเรียนแต่เรียกมา คืองี้ ครูได้ยินมาจาก เอริกะจัง
ว่า มีเด็กนักเรียนแผนการเรียน Pony Canyon แต่สามารถเต้นและร้องเพลงได้ทุกแผนการเรียน
ไอคาวะ เรริ เธอคือเด็กนักเรียนที่ว่าใช่มั้ย” อ.ซึงคุพูดด้วยน้ำเสียงที่พอใจ เรริทำสายตางงงวยเล็กน้อย เรริยิ้มเล็ก
“คงไม่มั้งคะ อาจารย์ เรริก็แค่ทำไป2วง กับเต้นแบบ JR.ได้เพราะพี่ชายสอนมากกว่ามั้งคะ ไม่ได้เก่งมากขนาดนั้น” เรริพูดอย่างถอมตัว
“เธอก็รู้นิ การทำหลายวง สำหรับที่นี้มันผิดกฎ” อ.ซึงคุพูดทุกคนถึงกับหน้าซีด ใช่มันคือกฎบัตญัติหน้าแรกๆเชียวหล่ะ
“แต่ ถ้าเธอลองเต้น ถือเป็นการออดิชั่นสำหรับคัดวงแสดงงานโรงเรียนหล่ะกัน ถ้าเธอทำให้ทุกคนประทับใจ
ครูจะยกความผิดข้อที่เธอทำผิดให้ โอเคมั้ย ไอคาวะซัง”
เรริหันไปมองเพื่อนๆ เพื่อข้อความเห็น ทุกคนยิ้มและพยักหน้า เพราะทุกคนหวังที่จะได้แสดงเป็นครั้งแรกบนเวที
ที่อาจจะแจ้งเกิดในวงการบันเทิงได้ หากผ่านตากรรมการ
“โอเค คะอาจารย์” เรริตอบแล้วเธอก็โค้ง เป็นการขอบคุณ
“ดีมากงั้นไปเปลี่ยนเสื้อให้สามารถเต้นได้ถนัดแล้วครูจะให้เธอลองเต้นให้ครูดูที่ห้องซ้อมเต้น (ห้องที่จำลองรูปแบบของเวที และแสงสปอตไลท์ต่างๆ เสมือนเวทีคอนฯจริงๆ)”
“คะ/ครับ” ทุกคนตอบแล้วโค้ง จากนั้นก็ต่างๆคนต่างไปเปลี่ยเสื้อในแบบที่ถนัด อย่างวง Prize เต้นแบบฮิปฮอป
ไปเปลี่ยนเป็นเสื้อและกางเกงพละ ภาย Berryz Pinku เปลี่ยนชุดนักเรียนเป็นเสื้อพละ แต่ยังใส่กระโปรงเอาไว้
#ห้องซ้อมเต้น
ภายในห้อง อ.ประจำแผนการเรียนของ Pony Canyon มาช่วยในการจำลองฉากแสงไฟ
“Prize แสดงก่อนนะ เพลง W-inds. Flame Lead ตามลำดับ” อ.ซึงคุที่ใส่เฮดโฟน พูดใส่ไมค์เรียกทั้ง5
ทั้ง5เดินไปประจำตำแหน่งโดยที่เรริอยู่หน้า
“เอาเพลงไรก่อน” มินามิพูดขึ้นมา ทุกคนคิด
“วินส์ เอา Lil’ Crazy ของW-inds.” ทาเครุเสนอขึ้นมา เพลงLil’ Crazy
“เพลง Lil’ Crazy ครับอาจารย์” จินวอนตะโกนออกไป
“เลือกให้ครบไปเลย3เพลง มาๆ” อ.ฝ่าย โพนี่ฯถามขึ้นมา
“จินวอนนายเลือกหล่ะกัน” โมรุคาวะเอ่ยขึ้นมา
“ให้ผมเลือกหรอ งั้นเพลงFlame ผมเอา Remide ฮะ อยากร้องแร็พ แล้วเพลงLead ผมเอา Night Deluxe ครับ” จินวอนตะโกนออกไป อาจารย์พยักหน้า แล้วคลิกจัดเพลง
“พูดแนะนำตัว แล้วบอกตัวโคฟเวอร์ด้วย” อ.ซึงคุพูด
“ไอคาวะ เรริ ตำแหน่ง เคตะในวินส์ เคียวเฮในเฟลม ฮิโรกิในลีดคะ”
“ซาโนะ โมรุคาว่า ตำแหน่ง แดนเซอร์,คอรัส ในวินส์ ยูในเฟลม อากิระในลีดฮะ”
“ซารุยะ ทาเครุ ตำแหน่ง แดนเซอร์,คอรัส ในวินส์ แดนเซอร์ ,คอรัส ในเฟลม เคตะในลีดฮะ”
“ไทยินิ มินามิ ตำแหน่ง ริวอิจิในวินส์ ยูสุเกะในเฟลม แดนเซอร์,คอรัส ในลีด ครับ”
“จินวอน ตำแหน่ง เรียวเฮในวินส์ ฮิซาโตะในเฟลม ชินยะในลีดครับ”
หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวเสร็จก็โค้ง ฝ่ายนอกห้องตู้กระจกที่ทั้ง5ยืนอยู่ เป็นวงBerryz Pinku
ที่รอดูเรริ ลีดเดอร์ของวงเธอ และอ.ซึงคุ อ.ยามาดะ(อ.ฝ่ายโพนี่ มาตัดสิน) อ.ซึงคุ อ.คาโอริ
เรริเริ่มร้องคนแรกอย่างสง่า ทั้งเพลงเธอร้องเป็นเสียงหลัก ท่าในเพลงเป็นการเคลื่อนไหวตัวไปมาตามจังหวะ
แนวซาฟารี่ เรริเป็นคนเดียวที่กล้าเต้นแบบตัวอ่อน เลื่อยไปตามจังหวะ เพราะคนอื่นเป็นทอมและผู้ชาย
เพลงนี้แดนเซอร์,คอรัส ทำงานหนักหน่อย เพราะทั้งเต้นเป็นหลักไหนจะคอรัสต่อด้วย
เพลงLil’ Crazy จบ ขึ้นด้วยเสียงอินโทรของ Remind
เริ่มด้วยมินามิร้องแร๊พของยูสุเกะ เพลงนี้มินามิร้องหนักหน่อย อีกข้อเพลงนี้เต้นค่อนข้างยาก
จังหวะค่อนข้างเท่ห์เอามากๆ จินวอนแร็พแบบฮิซาโตะในสีหน้านิ่ง เท่ห์ จนอาคาริที่ยืนข้างนอกจะละลายเอา
ต่อด้วยเรริที่แร็พแบบเคียวเฮ คือแร็พไปจับเสื้อไป ต่อด้วย โมรุคาว่าที่ยืนนิ่งๆร้องในแบบของยู
จนเพลงจบ จังหวะหยุดไป10วิ แบบขึ้นเพลง Night Deluxe ทุกคนเต้นอย่างเท่ห์ จินวอนแร็พได้ดี
แม้เขาจะเป็นคนเกาหลี ทาเครุทำหน้าทีเคตะได้อย่างที่ในการร้องและแบรกแดนซ์
โมรุคาว่าร้องเสียงสูงไม่ค่อยได้ อาศัยเรริที่เสียงสูงร้องกลบให้ เรริทำสีหน้าเท่ห์และตั้งใจเต็มที จนเพลงจบ
ทั้งหมดไม่รู้ว่ากำลังถูกถ่ายทอดสดไปทั่วทั้งโรงเรียน แม้แต่ภารโรงยังได้ดู
#ห้องป.ต้น
“นั้นพี่สาวจอมโหดนิ” เด็กคนหนึ่งในห้องพูด ไมที่กำลังวาดการ์ตูนเงยหน้าขึ้นมา
“อ่าพี่สาว” ไมยิ้มอย่างร่าเริ่งมองท่าทางการเต้นของเรริด้วยแววตาหลงใหล พี่สาวเก่งจัง
#ห้องม.ต้นปี1 แผนการเรียน H!P
“เฮ้ นั้นมันทอมที่ตามจีบเธอไม่ใช่หรอมิยาบิ” โมโมโกะสะกิดเรียกมิยาบิที่นั่งปัดแป้งอย่างไม่สนใจโทรทัศน์
มิยาบิปิดตลับแป้ง แล้วมองดูท่าทางของโมรุคาว่า ที่ดูไม่เหมือนทอมที่ชอบตามตื่อเธอ
“ตานั้นมันเต้นเก่งกับเขาด้วยหรอ” มิยาบิทำท่าขยี้ตาอย่างแรง
#ห้องม.ต้นปี3 แผนก Johnny Jr.
“นั้นน้องแกใช่ม่ะ เรกิ เรย์” ซารุยะชี้ไปที่จอ
ทั้งคู่พยักหน้า เรย์ยิ้มอย่างภูมิใจ แต่เรกิกลับทำหน้าเซ็งๆ ความจริงเขากำลังนึกอะไรบ้างอย่าง
ตอนเรริเต้นเพลง Lil’ Crazy เรริเต้นอย่างเซ็กซี่เพราะความที่ตัวอ่อน
เวลาเต้นท่าเลื่อยเลยดูเซ็กซี่แทนที่จะดูเท่ห์
“เหมือนน้องนายมันดูหญิงสุดเลยนะนั้น” มารุหันมามองหน้าเรย์
“อื้ม ก็แก็งมันมีทอมกับผู้ชายไม่ใช่หรอ” เรกิพูดเสียงห้วน แล้วมองเรริต่อ
#ห้องซ้อม
“อ่ะ เรริเปลี่ยนเป็นกระโปรงนักเรียนเร็ว” มิมิรุนยื่นกระโปรงสก๊อตสีชมพูให้เรริ
เรริพยักหน้าแล้วเปลี่ยนกระโปรงตรงนั้น แต่ยังใส่กางเกงของสั้นซึ่งเป็นกางเกงพละไว้ แล้วเช็ดเหงื่อ
มิมิรุนยืนบนเก้าอี้ แล้วผูกจุกน้ำพุด้านซ้ายของหัวเรริ ด้วยยางติดลูกเชอร์รี่สีชมพู
แล้วลากเรริเข้าไปในห้องซ้อม แล้วยืนเรียงเป็นหน้ากระดาน
“ไอคาวะ เรริ ลีดเดอร์วงคะ ปี2คะ”
“นาคาโดอิ มิมิรุน ที่ปรึกษา จัดการวงคะ ปี2คะ”
“ฮิการุ อาคาริ ฝ่ายอิเล็กทรอนิกงับป๋ม >W< ปี2คะ”
“โมนามิ คาโอริ ปี2คะ”
“มินาโมโตะ คาริเนะ ปี2คะ”
“ฟุรุริ จิซากิปี2คะ”
“ฟุรุริ นาเบะ ป.ปลายปี2คะ”
ทั้งวง มีเพียง นาเบะที่เป็นน้องสาวของ จิซากิที่เป็นเด็กประถม
“โจทย์นะ เพลงSuppesharu Jerene~shon ที่ครูแต่ง น่าจะเคยเต้นนะ เป็นเพลงหลักที่เต้นกัน” อ.ซึงคุยิ้มแบบท้าท้าย
เรริยิ้มมองทุกคน
“ได้เลยคะ ครูไม่มีปัญหา” เรริยิ้มอย่างมั่นใจ หนึ่งในเพลงที่ขึ้นชื่อว่าเต้นยากในระดับของH!P kids
เพราะท่าที่แย่งออกเป็นสี่คนท่าหนึ่ง สี่คนอีกท่าหนึ่ง รวมถึงการแปลแถวที่ยุ่งยากพอสมควร
ต่างคนต่างยืนตามตำแหน่งคือ เรียงเป็นแถวตอนลึก เริ่มจาก คาโอริ ต่อด้วยอาคาริ
ต่อด้วยมิมรุน เรริ นาเบะ จิซากิคาริเนะ
เมื่อเพลงเริ่มแต่ละคนก็จะเริ่มหมุนตัวลงที่ละคนให้เหมือนเกลียวเชือก เหมือน เรริ มิมิรุน อาคาร และ คาโอริจะเต้นในตำแหน่งตัวหลัก
ทั้งร้องทั้งเต้น เรริที่ดูเหมือนคนละคนกับเมื่อกี้ ที่ร้องแร็พ เต้นเท่ห์เมื่อกี้ กลับมาเต้นเป็นคิขุ เต้นแรง ทั้งวงเต้นได้แรงดีมาก
จนเด็กนักเรียนทั้งโรงเรียนแทบกระอักเลือด
#ห้องม.ต้นปี3 แผนก Johnny Jr.
“อ๊ากกกก อาคาริน่ารักจังเลย” เคย์พูดขึ้นมา มือทั้งสองกำลังทำท่าปาดเลือด
“โอ้แม้เจ้า น้องคาโอริน่ารัก”
“เหอะๆ น้องแกนี้ทำได้ทุกอย่างเลยหรอ” โอโตะเมะหันมาถมเรกิที่กำลังมองด้วยสายตาเหม่อลอยมองโทรทัศน์
มองน้องสาวตัวเองเล่นอายคอนแท็กด้วยแววตาเซ็ง เซ็งในเสียงชื่นชมจากคนอื่น
ต่างกับเรย์ที่ยิ้มยะเยือกอย่างพอใจ เขาไม่อยากให้ใครมาจ้องสังเกตน้องเขา เขาอยากมองแค่คนเดียว (?)
“เฮ้ย หัวขาวตอบทีดิ” โอโตเมะเปลี่ยนเป็นตบหัวเรกิด้วยนิสัยซาดิสแบบปกติ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น