My Saint, Your Sinner & I [Flame story]

ลำดับตอนที่ #2 : Belive in love

\"ชุน\" เสียงยูริที่เอ่ยขึ้นมาอย่างแผ่วเบา จนดูเยือกเย็น เด็กชายตัวน้อยที่เธอเอ่ยเรียกหันมามองเธอ

\"คับมีอะไรหรอคับง่วงหรอ งั้นเดี๋ยวผมปิดทีวีก็ได้\" ชุนสุเกะที่กำลังจะลุกขึ้นพาร่างเล็กไปปิดทีวี

แต่ยูริดึงเสื้อเขาไว้ \"ไม่ใช่ ชุนคืองี้พี่ขอถามอะไรเกี่ยวกับพี่ยูสุเกะหน่อย\"

\"ไอ้ลิงเผือกหรอ ผมไม่อยากพูดถึงน่ะฮะ มันเป็นอะไรที่ น่าเศร้า แม้แต่ผมที่ยังเด็กในตอนนั้น

ยังรู้สึกแย่เลย\" ชุนสุเกะหันไปมองข้างหน้า อากาศที่หนาวเย็นส่งผลให้กระจกเต็มไปด้วยไอ

ดูเหมือนวันนี้อาจจะมีพายุหิมะเข้า ชุนสุเกะมีสีหน้าเหมือนกับกลัว หากพี่สาวของเขา ทิ้งเขาไว้คนเดียว

เขามักจะไปนั่งอยู่บนเตียง แล้วสั่นอย่างหวาดกลัว

\"งั้นหรอ อื้ม สงสัยวันนี้มีพายุหิมะแน่ๆเลย พี่ปิดผ้าม่านดีกว่า ชุนกลัวใช่ม่ะ สั่นเชียว\" ยูริค่อยๆลุกไปดึงม่านปิด

หน้าต่างบานเก่าๆ แล้วเด็กสาวก็หยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เด็กชายตัวน้อย(ความสูงของ ทานากะ ชุนสุเกะ 145ซม.)

ที่ยังคงนั่งสั่นอย่างไม่หยุด ที่โซฟาตัวเก่า



ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูที่แผ่วเบา ราวกับรู้ว่า บุคคลที่อยู่ในนั้น คงหลับไปแล้ว

ชุนสุเกะลุกขึ้นเดินไปที่ประตู แล้วค่อยๆเปิดมันออก

\"ชุนวันนี้จะให้พี่นอนเป็นเพื่อนไหม อาจจะมีพายุหิมะเข้า เอ ชุนมีเพื่อนมานอนค้างแล้วใช่ป่ะงั้นพี่ไปก่อนแล้วกัน\"

เสียงหญิงสาว อายุ 18ปี เพื่อนข้างห้องของกิกิและชุนสุเกะ ทุกครั้งที่เกิดปรากฏการณ์ธรรมชาติ ที่อาจเกิดเสียงดัง

เธอจะมาอยู่เป็นเพื่อนเด็กชายตัวน้อย

\"เอ่อ ฉันคิตามูระ ยูริ ต่อจากนี้ฉันจะพักอยู่ที่นี้นะค่ะ ฝากตัวด้วยนะค่ะ\" ยูริลุกขึ้นแล้วก้มลงพอเป็นพิธี

หญิงสาวคนนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน และเป็นมิตร

\"พี่ชื่อ คิริยาม่า เคียวโกะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ พี่เป็นเพื่อนสนิทของฮิซาโตะคุงน่ะจ๊ะ พี่อยู่ห้องข้างๆนี้แหละ\" เคียวโกะก้าวเข้ามา

ในห้องแล้วค่อยๆปิดประตูอย่างแผ่วเบา เธอดูเป็นมิตร และเป็นพี่สาวที่ดี สำหรับชุนสุเกะ ชุนสุเกะรักเคียวโกะเหมือนพี่สาวแท้ๆ

แม้แต่พี่สาวของเขาเอง ยังไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเลย

\"พี่ยูริฮะ พี่ฮิซาโตะไม่ใช่เพื่อนพี่เคียวโกะฮะ เป็นแฟนพี่เขาต่างหาก\" ชุนสุเกะยิ้ม พร้อมกับทำหน้าทะเล้น

เคียวโกะมีสีหน้าเขินอายเล็กน้อย แล้วพยักหน้าแทนคำตอบ

\"เปล่าหรอก พี่แอบชอบฮิซาโตะน่ะ สำหรับฮิซาโตะ พี่แค่เพื่อนสนิท แถมพี่น่ะเป็นรุ่นน้องของฮิซาโตะตั้ง2ปี\"

เคียวโกะยิ้มบางๆ



\"เอ่อ พี่เคียวโกะค่ะ พี่รู้เรื่องเกี่ยวกับ ผู้หญิงที่ชื่อ ซายูริไหมค่ะ\"

\"ฮิรายามะ ซายูริ แฟนของยูสุเกะน่ะ แม้ว่าซายูริจะตายไปแล้ว แต่ยูสุเกะก็ยังรักเธอเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยน

น่านับถือจริงๆ เธออยากรู้เรื่องของซายูริหรอ\"

\"ค่ะฉันอยากจะรู้\"

\"ซายูริ เป็นคนที่ทำให้ยูสุเกะรู้จักกับคำว่ารัก แต่เธอกลับทำให้เขาไม่เชื่อในความรักอีกต่อไป

ซายูริ ถูกรถชนตาย ช่วงหน้าหนาวนี้แหละ ต่อหน้าต่อตายูสุเกะ หลังจากที่เธอสารภาพว่า เธอไม่เคยรักยูสุเกะเลย

แม้แต่ครั้งเดียว แค่นั้นแหละ ยูสุเกะก็เลยพลั้งมือตบหน้าซายูริไปหนึ่งฉาด แต่แล้วรถบ้าที่ไหนไม่รู้พุ่งเข้าชนซายูริ

ยูสุก็เลยรู้สึกผิด ถึงจะเกลียดซายูริด้วยก็เถอะ แต่ในเมื่อเขาทำแบบนั้นลงไป เป็นใครก็ไม่ให้อภัยตัวเอง

ยูสุเกะก็เลยเป็นอย่างที่เราเห็นกันนั้นแหละ\" หญิงสาวเล่าจบก็ถอนหายใจยาว



ยูริที่กำลังนั่งคิดตาม ก็อดที่จะรู้สึกสงสาร ยูสุเกะไม่ได้ แม้แต่คนที่สนิทยังช่วยอะไรเขาไม่ได้

แล้วเธอเป็นเพียงแค่เด็ผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นน้องของเพื่อนสนิทของเขาจะทำอะไรได้

\"อื้ม เธอนี้เหมือนกับซายูริมากเลยนะ\" จากสีหน้าเศร้าโศกกลับมาเป็นสีหน้าที่สดใส ราวกับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ฝ่ายยูริได้แต่ทำหน้างง แม้แต่ชุนสุเกะเองก็รู้สึกไม่ต่างอะไรกับเคียวโกะ

\"ตอนแรกพี่เห็นยูริแล้วยังตกใจเลย แม้แต่ชื่อยังมีคำว่ายูริ เหมือนกันเลย\"

\"ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน\" ชุนสุเกะก็คิดเช่นนั้น เหมือนกับทุกคน

\"เอาเถอะ ดึกมากแล้วยังพี่ไปก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์นะ\" เคียวโกะยิ้มให้ทั้งคู่แล้วเดินออกไปจากห้อง

\"ชุนนอนได้แล้ว ดึกแล้วหล่ะ\" ยูริผลักชุนสุเกะเข้าไปที่ห้องน้ำ

ส่วนเด็กสาวนั้น เดินพาร่างบางไปที่ห้องน้ำในห้องของตัวเอง (ในแต่ละห้องพัก(ใหญ่แบบนี้)จะมี3ห้องนอน4ห้องน้ำ)



ในห้องของยู

ภายในห้อง ระเกะระกะไปด้วยสิ่งของต่างๆ ที่ไม่ได้รับการเก็บรักษาที่ดี ตรงข้ามกับฮิซาโตะ ที่สะอาด

ทุกอย่างทุกจัดอย่างเป็บระเบียบ

3หนุ่มเพื่อนสนิท ยู ฮิซาโตะ เคียวเฮ กำลังนั่งเล่นไพ่อยู่บนพื้นปาเก้ที่เย็นเชียบ

\"เฮ้อ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีวะที่น้องนายต้องมาอยู่ที่นี้ชั่วคราว\" ฮิซาโตะเป็นคนเริ่มบทสนทนา ท่ามกลางบรรรยากาศที่เงียบ

\"ไม่รู้สิ ฉันว่าหน้าจะดีใจนะ อย่างน้อยน้องฉันอาจจะเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าพระเจ้าเข้าข้างยูสุเกะแล้ว\" ยูเอ่ยพร้อมกับนั่งสับไพ่

\"นั้นดิ เหมือนกันอย่างกะแกะ แถมยังน่ารักกว่านิสัยดีกว่ายัยนั้นอีก\" เคียวเฮพูดขึ้น

\"นั้นนะสิเนอะ ดีหล่ะ พี่ฉันมันจะได้เลิกซึมซะที่\"



\"เฮ้ย ฉันต้องกลับห้องก่อนนะ เดี๋ยวฝ้าห้องฉันมันจะพังซะก่อน\" เคียวเฮพลุกพรวด พาร่างสูงใหญ่ออกไปจากห้อง

\"อิจฉาวะ มีแฟนแทกแคร์ดี\" ฮิซาโตะมองตามเคียวเฮ

\"นั้นดิ แต่นายมีเคียวโกะไม่ใช่หรอ\" ยูยิ้ม  ฝ่ายฮิซาโตะ ก็หน้าแดงไปตามระเรียบ

\"ไม่ใช่ซะหน่อย เคียวโกะเป็นเพื่อนสนิทของฉันต่างหาก\"

\"จริงง่ะ\"



ในห้องเคียวเฮ

\"กิกิจ๋า เคียวเฮกลับมาแล้ว\" เคียวเฮพูดพลางถอดรองเท้าออก ไม่มีเสียงตอบรับ ห้องของเคียวเฮใหญ่พอสมควร

ภายในห้องตกแต่งอย่างเป็นระเบียบ และสะอาดจนน่าแปลกใจ เพราะว่ากิกิเป็นคนจัดให้

\"อ้าว กิกิหายไปไหน\" เคียวเฮมองไปรอบๆห้อง แล้วพบสาวน้อยที่เข้าเรียกหา เธอกำลังหลับอย่างสบายบนโซฟา

ราคาแพง ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น ไม่มีแม้แต่ผ้าห่มที่จะปกป้องเธอจากความหนาว

ที่พื้นตรงหน้าโซฟานั้นเป็นเป้าซ้อมเทควันโด้

\"นิ รอฉันอยู่หรอกหรอ\" เคียวเฮกระซิบข้างหูคนรักอย่างแผ่วเบา ราวกับไม่อยากปลุกเธอขึ้นมาจากความฝัน

แต่ เด็กสาวกลับค่อยๆลืมตาขึ้นมา มองใบหน้าที่อ่อนโยนของคนที่เธอรัก

\"อืม เคียวจังไปทำอะไรมาน่ะ กลับมาช้าจัง ฉันไม่ซ้อมแล้วหล่ะง่วง 3ทุ่มแล้ว\" พอเธอพูดจบเธอก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วเขาไปที่ห้องนอน

ภายในเป็นห้องที่มีเตียง2ชั้นติดกับกำแพงห้อง ซึ่งตรงข้ามกับหน้าต่างบานเล็ก ที่มีผ้าม่านสีฟ้าสดใสติดไว้

เธอค่อยๆปีนขึ้นไปบนเตียงชั้น2 ซึ่งผ้าปูที่นอนเป้นสีฟ้าอย่างที่เจ้าตัวชอบ

ส่วนชั้นล่างเป็นของเคียวเฮ ซึ่งผ้าปูที่นอนเป็นสีแดง



\"นี้กิกิจ๋า ไปนอนห้องเตียงใหญ่ดีกว่ามั่ง เดี๋ยวถ้าพายุเข้าหน้าต่างมันอาจจะเปิดเดี๋ยวก็เป็นแบบปีที่แล้วหรอก\"

\"ไม่เอา ฉันจะนอนตรงนี้\" กิกิพูดจนก็ล้มลงไปนอนต่อ

\"ก็ได้ๆ ฉันก็ง่วงแล้ว\" เด็กหนุ่มพูดจบก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ทำธุระให้เรียบร้อยแล้วเดินไปที่เตียงนอนชั้นล่างของตัวเอง

แล้วล้มตัวลงน้อย

\"ฝันถึงฉันด้วยนะกิกิจัง\"



ในห้องนอนก็ยูสุเกะ

วันที่ 760 ผมยังคิดถึงคุณเหมือนเดิมนะ แม้ว่าจะมีเด็กที่หน้าตาเหมือนคุณมาอยู่ใกล้ๆด้วยก็ตาม

แต่ยังไง ก็ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงความมั่นคงของผมที่มีต่อคุณได้หรอกนะ ซายูริ...