ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : One look, One touch
\"กรี๊ด!!!!\" เสียงเด็กสาวมัธยมในโรงเรียนลูกคนมีกะตังค์แห่งหนึ่ง
วิ่งถลาเข้าไปหาเด็กหนุ่มคนหนึ่งอย่างบ้าคลั่ง
\"รุ่นพี่ฮิโรกิ เท่จังเลย!!!\" เด็กสาวคนนั้นตะโกนเรียกเด็กหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูง ผิวพรรณดี
บ่งบอกถึงชาติตระกูลที่ไม่ธรรมดาเลย เด็กหญิงหลังจากร้องเรียกแล้วก็ทำท่าจะวิ่งตรงเข้าไปหา
แต่ก็ต้องชะงักเพราะถูกเพื่อนๆ ดึงแขนห้ามเอาไว้ ...
\"นี่!!! เดี๋ยวก็โดนด่าเหมือนพวกห้อง C หรอก รุ่นพี่น่ะ น่ารักก็จริงแต่หยิ่งชะมัดเลยนะ\" เพื่อนสาวคนหนึ่งได้ห้ามเพื่อนของตนไว้ ก่อนที่สาวเจ้าจะทำอะไรเปิ่นๆ ออกไป...
ฮิโรกิยังคงเดินคิ้วขมวด หน้าตาไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรงด้วยความรำคาญ
ขาเดินออกไปตามทางเดินของโรงเรียน ตรงไปยังหน้าประตูโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินก็ยังคงมีเด็กสาวหันมองตามกันเป็นแถบๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาทักเขาเลย
ก็ที่รู้ๆ กันอยู่ว่า เจ้านี่แหละ หยิ่งเป็นที่หนึ่ง ถึงแม้จะเป็นที่น่าจับตามองของพวกบรรดาเด็กสาว
แต่ฮิโรกิกลับเป็นที่เกลียดขี้หน้าของเหล่านักเรียนชายทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง และบรรดาเพื่อนร่วมชั้นด้วยกันเอง
แต่แล้ว... ตรงใกล้ๆ กับประตูโรงเรียน ก็ปรากฏร่างของเด็กชายตัวจ้อย สวมชุดนักเรียนมัธยมต้นของโรงเรียนเดียวกันนั้น โผล่ออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เจ้าตัวเล็กเดินออกมาทำหน้าทำตาระรื่น
\"พี่ฮิโรกิ ทางนี้!!!\" ด้วยเสียงเล็กๆ นั้น ทำให้ทั้งสองคน ถูกจับเป็นเป้าสายตาอีกครั้ง
ฮิโรกิผู้ทำหน้าบูดบึ้งอยู่ แต่ทันทีที่เห็นเด็กน้อย ก็ยิ้มออกมาสร้างเสียงกรี๊ดกร๊าดให้พวกบรรดาสาวๆ จนได้ ...
\"เคตะ!!! รอนานมั้ย???\" ฮิโรกิขาน พร้อมถือกระเป๋าวิ่งตรงไปหาเด็กน้อยที่ชื่อว่า เคตะ
\"เดี๋ยวจะไปไหนอีกป่ะ หรือจะกลับบ้านเลย???\" ฮิโรกิถามน้องชายผู้น่ารัก ในขณะที่พากันเดินตรงออกจากโรงเรียน เคตะทำหน้าใสซื่อบริสุทธิ์เต็มที่ พลางพูดด้วยเสียงอ้อนๆ ว่า
\"ผมอยากกินเค้ก พี่ฮิโรกิพาผมไปกินเค้กที่ร้านเบเกอรี่ที่พึ่งเปิดใหม่หน่อยสิฮะ
นะ...น้าาาาาาา\" ฮิโรกิได้ยินดังนั้นก็ถึงกับหน้าซีดทันที
\"เอ่อ.... แถบนั้นมัน....\" เคตะเมื่อได้เห็นท่าทีของฮิโรกิก็ได้แต่งง...งง...และงง ยกมือขึ้นเกาหัว
\"อะไรเหรอฮะ ไม่มีตังค์เหรอ???\" เคตะถาม
\"ป่าว แต่แถบนั้นมันมีเด็กโรงเรียนเราไปเยอะน่ะ โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง
พี่รำคาญน่ะ หนวกหู\" ฮิโรกิตอบ แล้วก็เดินฉับๆ ต่อไป
เมื่อเคตะได้ยินฮิโรกิตอบ ก็ต้องถึงกับหยุดเดิน มองตามฮิโรกิที่เดินนำไปแล้ว ด้วยอาการ
\"อึ้ง!!!\" และเขาก็เริ่มเปลี่ยนสีหน้าจากที่อึ้งอยู่นั้น
ดวงตาฉายแววความเศร้าอย่างสุดชีวิต (ยังกับญาติไม่สบาย) ทำปากเบ้นิดๆ แล้วเจ้าหนูน้อยก็ ...
\"ไม่ยอม!!!!!! พี่ฮิโรกิใจร้ายยยยยยยยยย!!!!!! จากินเค้กอ่าาาาา จากินอ่าาาาา จากินนนนนน!!!!!!\" เคตะน้อยงัดไม้เด็ดออกมาสู้กับฮิโรกิ เค้าทิ้งกระเป๋าลงกับพื้นดัง ตุ้บ!!! ยืนตัวตรง
ชี้นิ้วไปทางฮิโรกิ แล้วก็ตะโกนเสียงดัง
ฮิโรกิขณะที่เดินนำหน้าเคตะไปไกลแล้ว ก็ต้องหันกลับมาด้วยอาการอายอย่างหนัก เพราะตอนนี้
เขาตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งสี่แยก ที่ป้ายรถเมล์ รวมถึงฝูงชนตรงบันไดสถานีรถไฟใต้ดินด้วย!!!
... \"อะไรกันเนี่ย หน้าตาก็ดี ท่าทางก็น่าจะรวย น้องชายขอกินเค้กแค่นี้ก็ไม่ให้กิน
แกล้งเด็กนี่หว่า ลูกใครเนี่ย...\" เสียงของหญิงวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งยืนซุบซิบกัน
ฮิโรกิได้ยินดังนั้นเหงื่อก็เริ่มตก
\"เอ่อ...คือ.... มันไม่ใช่อย่างที่พวกคุณเข้าใจนะครับ คือ....\" ฮิโรกิพยายามจะอธิบาย แต่ก็ไม่เป็นผล
เขาจึงตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยการวิ่งไปหาเคตะ...
\"เคตะ!!! หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ!!!\" ฮิโรกิตะหวาดเคตะซะเสียงดัง ...
\"พี่ฮิโรกิใจร้าย!!! ฮือๆๆๆ ใจร้าย!!! ใจร้าย!!! ใจร้ายอ่าาาาาาา!!!\" เคตะยังคงตะโกนแหกปากไม่เลิก
ในใจก็คิดว่า <หึ ไม้นี้แหละ ได้กินแน่!!!> แล้วมันก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ
\"ได้ๆ จะพาไป แต่ต้องเงียบเดี๋ยวนี้นะ ดูดิ่ คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว\" ... เจ้าเคตะน้อยหยุดร้องสนิทเหมือนถูกกดปุ่ม แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังปรากฏใบหน้าดีใจเหมือนกับเป็นคนละคนกับเมื่อตะกี้
ไม่มีคราบน้ำตาเลยแม้แต่นิดเดียว ทำให้ฮิโรกิออกอาการใบ้รับประทานในทันที ...
\"นี่หลอกชั้นเหรอ...\" ฮิโรกิกัดฟันพูดกระซิบที่ข้างหูเคตะ เพื่อไม่ให้พวกคุณป้าขาเม้าท์ได้ยิน
\"อิๆ ผมรู้นะว่า พี่ไม่กล้าเตะผมตรงนี้แน่ๆ\" เจ้าเคตะพูดแบบกวนประสาท
พลางหันไปชี้รอบๆ ตัว ซึ่งตอนนี้มีแต่สายตาจับจ้องมาที่เขาทั้งสองคน
ฮิโรกิมองตามนิ้วของเคตะไป ภาพที่เห็นนั้นทำให้ฮิโรกิพูดไม่ออก ก่อนที่จะจับเคตะอุ้มขึ้นเอว
คว้าทั้งกระเป๋าของตนและของน้องชายตัวแสบ แล้วโกยออกจากสถานที่นั้นด้วยความเร็วเหนือแสง!!!
ประตูร้านถูกเปิดเลื่อนออก พร้อมด้วยเสียงกล่าวคำต้อนรับจากพนักงานขาย
\"ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญด้านในเลยนะคะ\" เจ้าเคตะน้อยกำลังตื่นตาตื่นใจกับสีสันภายในร้านนี้
ส่วนฮิโรกิกำลังนึกว่า แล้วจะนั่งตรงไหนกันดี!!!
ร้านเบเกอรี่ร้านนี้ เนืองแน่นไปด้วยเด็กนักเรียนมัธยมในชุดเครื่องแบบนักเรียนหญิงของโรงเรียนเดียวกับฮิโรกิและเคตะ นั่งกันอยู่ละลานตา อาจจะมีเด็กหญิงนักเรียนโรงเรียนอื่นอยู่บ้าง แต่ก็เป็นส่วนน้อย!
ทันทีที่ฮิโรกิก้าวเท้าเข้ามาในร้าน เสียงซุบซิบก็ดังขึ้นระงมไปหมด
\"อุ๊ย ดูสิ!!! รุ่นพี่ฮิโรกิมาร้านนี้ด้วยล่ะ อิ๊ๆ น่ารักจังเลย\" …
\"ใช่ๆ นี่ดูคนที่มากับรุ่นพี่สิ ใครน่ะ น่ารักเหมือนกันเลยเน๊อะ\" เสียงซุบซิบของพวกบรรดาสาวๆ ถึงจะเบาก็จริง แต่หลายคน หลายกลุ่มเข้า มันก็ชักทำให้ฮิโรกิรำคาญ…
\"กลับกันเหอะเคตะ เอาไว้มาใหม่วันหลังแล้วกันนะ โต๊ะมันเต็ม\" ฮิโรกิบอกกับเคตะน้อยที่กำลังจะวิ่งถลาเข้าไปดูเค้กที่แสนจะน่ากิน ซึ่งวางเรียงรายอยู่ในตู้โชว์ เคตะได้ยินก็ต้องหยุดกึก!
เจ้าตัวน้อยเริ่มทำปากเบ้นิดๆ (มุขเดิมเลยนะ…) ทำท่าจะร้องแหกปากอีกครั้ง แต่แล้ว…
\"โอเค…โอเค… ไปโน่น ไปขอนั่งโต๊ะโน้น\" ฮิโรกิรีบพูดก่อนที่เคตะจะสำแดงเดชอีกครั้ง
เคตะน้อยยิ้มออกทันที แล้วก็วิ่งไปขอนั่งยังโต๊ะที่ฮิโรกิบอกมา
เคตะเดินไปถึงโต๊ะในสุดในร้านที่มีนักเรียนชาย ม.ต้นโรงเรียนเดียวกันกับเขานั่งอยู่ ซึ่งเป็นเด็กชายแค่เพียง 2 คนที่อยู่ในร้านก่อนเคตะและฮิโรกิ คนหนึ่งนอนหมอบหัวราบกับโต๊ะ
ส่วนอีกคนนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนโดยยกหนังสือขึ้นมาปิดหน้า
ทำให้ทั้งฮิโรกิและเคตะไม่รู้ว่าสองคนนั้นคือใคร???
\"เอ่อ… ขอนั่งด้วยนะ\" ฮิโรกิพูดห้วนๆ ก่องวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ
แล้วก็ดันตัวเคตะให้เข้าไปนั่งด้านใน เด็กชายคนที่นอนหมอบอยู่นั้นได้ยินเข้าก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยอาการไม่พอใจในน้ำเสียงของฮิโรกิที่พูดกับพวกตนเมื่อครู่ แต่เขาก็ต้องชะงักกับภาพตรงหน้า!!!
ดวงตาเรียวเล็กจ้องมองไปที่ฮิโรกิ ปากไม่เอ่ยคำพูดใดๆ ในขณะที่ฮิโรกิก็เช่นเดียวกัน …
ตาประสานตา ใจประสานใจ… เด็กหนุ่มอีกคนที่นั่งอ่านการ์ตูนอยู่ก็ต้องเหลือบตาขึ้นมามองด้วยอาการสงสัยในความเงียบชั่วขณะนั้น
\"อากิระ เงียบทำมะ…มะ…ไม\" แต่เจ้าหนุ่มก็ต้องถึงกับอ้าปากค้างกับภาพเด็กชายตัวเล็กตรงหน้า
ที่ตอนนี้กำลังจ้อง -อากิระ- เพื่อนของเขาด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกันกับฮิโรกิเลย!!!
\"ดะ…ได้ครับ นั่งได้\" อากิระเอ่ยคำเชื้อเชิญอย่างเขินๆ นิดๆ เสียงนั้นของอากิระทำให้สติของฮิโรกิกลับมาเหมือนเดิม จากใบหน้าที่อึ้งอยู่นั้น แปรสภาพกลับเป็นใบหน้าบึ้งตึงและเย่อหยิ่งตามเดิมก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ เจ้าเคตะน้อยนั่งอมยิ้มจ้องหน้าอากิระตาไม่กระพริบ ในใจก็คิดว่า <น่าร๊ากกกกกกกกกจังเลยอ่ะ> หารู้ไม่ว่า…
มีสายตาอีกคู่หนึ่งที่จับจ้องมาที่เคตะเช่นกัน
ฮิโรกินั่งเฉย พยายามที่จะไม่มองหน้าอากิระ แต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะเหล่หางตาไปมอง
หลังจากที่นั่งก้มๆ เงยๆ อยู่นาน อากิระก็พูดขึ้น
\"ผมคางิโมโตะ อากิระ ม.2 ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ส่วนนี่ก็พี่ชายผม ทานิอุจิ ชินยะ ม.3 ครับ\" อากิระยิ้มแฉ่งแนะนำตัว หลังจากที่นั่งรวบรวมความกล้าอยู่นาน ดูท่าว่าเจ้าหนูอากิระจะประทับใจฮิโรกิเอามากๆ ก็คนอะไร
เท่ซะขนาดนั้น <อยากเป็นแบบนี้บ้างจัง ขึ้นม.ปลายเมื่อไหร่นะ จะต้องเท่แบบนี้ให้ได้เลย…
แต่หยิ่งไปหน่อยอ่ะ ถ้ายิ้มอีกหน่อยจะน่ารักกว่านี้นะ> อากิระคิดในใจ
ฮิโรกิยังคงวางฟอร์มนิ่ง มองหน้าอากิระด้วยหางตาอีกครั้ง ก่อนที่จะพยักหน้านิดๆ
แล้วหันหนีกลับไปทางเดิม เคตะน้อยหลังจากที่อึ้งในความน่ารักของอากิระก็พูดขึ้นบ้าง
\"ผมฟุรุยะ เคตะ อยู่ม.2 เหมือนกันฮะ แล้วนี่ก็พี่ชายผม นาคาโดอิ ฮิโรกิ
เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกันฮะ\" เคตะน้อยผู้ไร้เดียงสาแนะนำตัวบ้าง
ทั้งยังทำหน้าทำตาระรื่น ทำให้ชินยะที่นั่งมองอยู่ ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว…
\"นาคาโดอิ ฮิโรกิ?!? หรือว่าจะเป็นรุ่นพี่ฮิโรกิม.5
ที่เป็นคณะกรรมการนักเรียนน่ะเหรอ???\" ชินยะถามขึ้น (หายอึ้งแล้วเหรอจ้ะ!)
\"ใช่แล้ว!!!\" เคตะน้อยตอบด้วยความภาคภูมิใจ (ไม่ใช่หล่อนซักกะหน่อย)
\"ชั้นก็อยู่ม.2 ไม่เห็นเคยเจอนายเลย นายอยู่ห้องอะไรเหรอ?\" อากิระที่นั่งฟังอยู่ก็ถามขึ้นมาบ้าง
\"เอ่อ…ผมอยู่…\" …
\"ทำไมต้องพูดเพราะขนาดนั้นด้วยล่ะ กันเองหน่อยสิ\" อากิระตัดบทขึ้นด้วยน้ำเสียงและใบหน้ากลั้นหัวเราะนิดๆ \"อยู่ห้อง B ครับ แล้วอากิระคุงล่ะ???\" ด้วยคำพูดของอากิระ ทำให้เคตะมีความกล้ามากขึ้น …
\"ชั้นเหรอ??? อยู่ห้อง E น่ะ คงไม่ได้เจอกันหรอก ก็อยู่คนละตึกกันนิ่เน๊อะ!!!
อืม.. แล้วรุ่นพี่ฮิโรกิล่ะครับ อยู่ห้องไหน???\" ฮิโรกิอึ้งไปพักนึง ก่อนที่จะตอบอากิระแบบห้วนๆ
ตามสไตล์ว่า
\"ห้อง A!!!\" …
\"โห!!! ห้องคิงซะด้วย!!!\" ชินยะพูดขึ้น แววตาเป็นประกายชวนฝันแบบสุดๆ
\"ก็ชัวร์อยู่แล้ว ก็เป็นถึงคณะกรรมการนักเรียนนี่หน่า ไม่เรียนเก่งได้ยังไงล่ะ\" อากิระบอกชินยะ
พลางหันหน้าไปยิ้มกับฮิโรกิคล้ายขอความคิดเห็น
แต่ฮิโรกิก็เชิดหน้าใส่ ทำให้อากิระหุบยิ้มทันที…
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น