คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Step 1 - 3
ลมรพาพระพายไปยัห้ออาหารไทยในโรแรมที่้อึ้นลิฟท์ไปอีั้นหนึ่ เริัห้อส่วนัวให้นทัู้่ เพื่อให้พ้นาสายาอนอื่น แม้ว่าอนนี้ภายในห้ออาหารนะบาามาแล้ว แ่ผู้่วยอย่าเา็้อระวัไว้่อน เพราะลมรไม่เพียเป็นนัธุริื่อั หายัูีและหล่อเหลานเนื้อหอม ทั้ยัพ่วำแหน่หนุ่มโสในฝันมาหลายปีทำให้มัะมีนอยสอส่อ้วยวามสนใ และบารั้็มีภาพหลุที่ไม่พึประส์ออไป เมื่อเ้านายอเา็ยันเปลี่ยนู่วามประสาายโสที่มีุสมบัิเพียบพร้อมที่ใรๆ ่า็หมายปอ
หาหัวใอายนนี้็ไม่่าาื่ออเา สายลมที่พัไปมาอย่ารวเร็วและรุนแรแ่ไม่เยหยุอยู่ที่ใร แ่ลมร็แสอออย่าัเนเสมอ ่อนะลพูุยับใร ว่าวามสัมพันธ์อพวเาะหยุลแ่รไหน สาวสวยหลายๆ น็ยัยินยอมระโนเ้ามาในพายุนี้ ้วยหวัว่าะหยุายนนี้ไว้ไ้ แ่็ไม่มีใรทำสำเร็สัน
“ทำแบบนี้พระพาย ะไ้สื่น”
เริลอบมอเ้านายที่ำลัสอนเ็สาวที่นั่ในฝั่รัน้ามใ้ผ้านหนูผืนเล็ที่พนัานเพิ่นำมาวาให้บนโ๊ะ ลมรใ้ผ้าผืนนั้นที่เปียน้ำอุ่นหมาๆ มาเ็ไปามมือและลำแนอัวเอ โยมีพระพายอยทำามเา
“ใ้ผ้าเ็แบบนี้มือะไ้สะอา้วย เี๋ยวๆ แ่เ็หน้าไม่ไ้นะ” ลมรร้อเสียหลเมื่ออยู่ๆ พระพาย็ยผ้าในมือึ้นสูทำท่าะเ็หน้าัวเอ พระพายทำหน้าเ๋อ๋า แม้แ่เริยัหลุยิ้มให้ับท่าทาและวาอันใสื่อที่ไ้เห็น
“ถึผ้าอที่นี่ะสะอามา แ่ใ้เ็แ่แน็พอ” ลมรพูยิ้มๆ ะที่พระพายยิ้มเผล่ เริแอบำอยู่เียบๆ เมื่อเห็นว่าาสโนว่าัวพ่ออย่าลมร้อมารับบทเป็นพี่เลี้ยเ็ในแบบที่เาไม่ิว่าะมีโอาสไ้เห็น
เสียเาะประูห้อัึ้น ่อนที่พนัานเสิร์ฟะเินเ้ามา พนัานนำอาหารึ้นวาบนโ๊ะ แล้วพาันออาห้อเมื่อทำทุอย่าเรียบร้อย พระพายทำาโเมื่อเห็นอาหารหลายอย่าที่ล้วนถูแ่เอาไว้อย่าสวยามและน่าิน
“หืม อร่อยัเลยพี่ร” พระพายอุทานหลัาที่ัแืหมูุ๋นิมและส่ยิ้ม้วยวามสุ ลมรมออย่าพอใ
“อร่อย็ินเ้าไปเยอะๆ นี่ไ่เียวหมูสับ” ลมรมัไ่เียววาลในานอพระพาย “พระพายินเผ็ไ้ไหม”
“ไ้ๆ”
ลมรัแส้มใส่ลไปในถ้วยนาย่อม แล้ววาลรหน้าอนัวเล็
“เริ ิน้าวหรือยั มาิน้วยันไหม” ลมรหันไปถามผู้่วยอนอย่าไม่ถือัว อีฝ่ายที่ยืนมวิ้วมอารระทำอเ้านายที่ปิบัิ่อเ็สาวอยู่เลยสะุ้ึ้นมา
“ม่ะ...ไม่เป็นไรรับ ผมินแล้วรับ เิุรับ...ุหนูเลยรับ” เริส่ยิ้มแห้ ลมรเลยหันลับมาและลมือิน้าวบ้า
“พระพายไม่ไ้ินไ่เียวหมูสับมานานแล้ว ั้แ่มาอยู่ับป้า” พระพายเล่า “ป้าบอว่ามันเปลือ ให้ินแ่ไ่ แล้วใ้หมูสับทำอาหารอย่าอื่น”
พระพายเล่า้วยน้ำเสียเรียบเรื่อย ไม่ไ้รู้สึน้อยเนื้อ่ำใอะไรเพราะินามาว่า แ่นฟัอย่าลมรและเริลับรู้สึวูบโหวึ้นมา
“แล้วทำไมพระพายถึมาอยู่ับป้าล่ะ พ่อแม่อพระพายไปไหน” ลมรถามสิ่ที่เาแอบสสัย เมื่อไม่เห็นว่าพระพายพูถึพ่อแม่อัวเอเลย
“แม่อพระพายถูรถนายอนพระพายอายุเ้าวบ พระพายเลย้อมาอยู่ับป้าที่เป็นพี่สาวอแม่ ส่วนพ่ออพระพาย พระพาย็ไม่รู้ว่าเป็นใรเหมือนัน พระพายไม่เยเอ แ่ป้าเยบอว่าแม่ท้อับนานในบ้านเศรษี ที่แม่เยไปทำาน้วย ่อนะออมาทำานที่โราน” ราวนี้ใบหน้าอพระพายหมอล เมื่อิถึมาราึ้นมา หาแม่อเธอยัอยู่ เธอไม่้อมาเอับเรื่อเลวร้ายในวันนี้ “แม่ใีมา และแม่็รัพระพายมา้วย ถึเราะลำบา แ่แม่็พยายามูแลพระพาย ให้พระพายไ้เรียนหนัสือ ไม่เหมือนป้า ป้าไม่อบให้พระพายเรียนหนัสือ และไม่ยอม่าย่าเทอมให้พระพาย้วย”
ลมรสูลมหายใเ้าลึ วาแ็ึ้นมา แ่็พยายาม่มอารม์อนเอาไว้เพื่อไม่ให้พระพายใ
“แล้ว่วที่ผ่านมาใร่าย่าเทอมให้พระพาย”
“พระพายไ้ทุนอโรเรียน รูเป็นนทำให้ รูใีับพระพาย เหมือนแม่อพระพายเลย” น้ำเสียอพระพายสใสึ้น ลมรเลยเ้าใแล้วว่าทำไมพระพายถึไ้ไว้ใและอยาไปเอรูอัวเอ
“พี่ร็ใีนะ เหมือนแม่อพระพายเหมือนัน”
บรรยาาศในห้อเปลี่ยนไปทันทีหลัาที่พระพายพูบ เมื่อเริหลุหัวเราะออมานเสียัลั่น ะที่พระพายส่ยิ้มอย่าริใให้ับลมรที่ทำหน้าปั้นยา แม้ว่าายหนุ่มะระแอมและพยายามส่สายาปรามลูน้ออัวเออยู่นาน แ่เริ็หยุหัวเราะไม่ไ้
“ให้พี่เป็นแ่พี่็พอ อย่าเอาไปเปรียบับแม่พระพายเลย” ลมรบอับเ็สาวที่เอียอรับฟั ่อนะอบรับและลมือิน้าว่อ ลมรที่ยัวาัวไม่ถูเลยผ่อนลมหายใออมา แ่สุท้ายเา็หลุำไปับารเปรียบเปรยอพระพายอยู่เหมือนัน
พระพาย้าวเ้าไปในห้อพัอโรแรมที่เริเรียมไว้ให้แล้ว้ออ้าปา้า เ็สาวมอสำรวเฟอร์นิเอร์ทีู่หรูหรา โฟานาให่ รวมไปถึโ๊ะทำานัวสวยที่ั้อยู่ในส่วนอห้อรับแลาที่มีนาให่ว่าบ้านอสุาเสียอี ฝั่้ายอห้อโถมีประูเื่อม่อไปทาห้อรัวนาย่อมและห้อน้ำเล็ ส่วนฝั่วาเื่อม่อไปยัห้อนอนว้า ที่มีเียนาให่ว่าหฟุั้อยู่รลา และมีห้อแ่ัวเื่อมับห้อน้ำนาให่อีห้อ
“พระพายะไ้นอนห้อนี้ริๆ เหรอพี่ร” พระพายหันไปถามายหนุ่มที่เินามเธอ
“ใ่สิ เป็นไ อบไหม” ลมรถามอย่าใส่ใ
“อบสิ อบมา ทั้สวย ทั้ว้า พระพายไม่เยอยู่ห้อให่ๆ แบบนี้มา่อนเลย” พระพายเินไปทาห้อน้ำที่อยู่ในห้อนอนแล้วร้อออมาอย่าีใ “โอ้โห มีอ่าอาบน้ำ้วย เหมือนับในละรเลย”
พระพายเินไปหมุน๊อเหนืออ่านสุ แล้วทำท่าะยื่นมือไปรับน้ำ
“ระวั” ลมรรีบร้อบอแล้วับมือบาเอาไว้ พระพายหันไปมอหน้าเาอย่าแปลใ
“ระบบน้ำในโรแรมะแบ่เป็นสอฝั่ ฝั่ที่พระพายเปิเป็นฝั่สีแที่เป็นน้ำร้อน และระบบน้ำร้อนอที่นี่็ร้อนมานลวมือไ้ เพราะะนั้นพระพาย้อเปิฝั่น้ำเย็นที่เป็นฝั่สีน้ำเิน้วยนะ”
พระพายฟัลมรอธิบาย แล้วหันลับไปมอทา๊อน้ำึไ้เห็นุวลมสีแและสีน้ำเินามที่ลมรพูถึ พระพายยัสัเอีว่าอนนี้มีไอน้ำร้อนพุ่ึ้นมาาน้ำที่เธอเปินทำให้หลัมืออเธอรู้สึร้อนแม้ะยัไม่ไ้สัมผัสโยร
“เือบไปแน่ะ” พระพายยิ้มแหยๆ ให้ับวามป้ำเป๋ออัวเอ ลมรโยศีรษะเล็ แล้วเอื้อมมือไปปิน้ำ ่อนะับูหิสาวให้เินามเามารห้อรับแ
“อันนี้าร์สำหรับใ้เปิประูห้อ วาทาบรประูแบบที่พี่สอนเมื่อี๊ เ็บไว้ให้ีๆ ล่ะ” ลมรยื่นาร์สีำให้พระพาย พระพายรับมาและถือเอาไว้นแน่น “าร์นี้ยัใ้เวลาึ้นลิฟท์มาที่ห้อนี้้วย ถ้าไม่มีาร์พระพายะมาที่ั้นนี้ไม่ไ้”
ลมรมอธิบาย่อ พระพายิามแล้วพยัหน้ารับ
“อ๋อ พระพายเ้าใแล้ว ใ้แะรลิฟท์ล้ายๆ ับอนเปิประูห้อ พระพายเห็นพี่รใ้อนึ้นลิฟท์” พระพายบอามวามเ้าใอัวเอ นฟัยิ้มอย่าพอใในวามหัวไวอเ็สาว
“เ่มา อ้อ...พี่พัอยู่ั้น้าบน ถ้ามีอะไร พระพายโทรหาพี่ไ้นะ หรือโทร.หาเริ็ไ้ เริ็พัที่นี่”
ลมรับูเ็สาวไปทาโ๊ะทำาน สอนอีฝ่ายใ้โทรศัพท์ที่วาอยู่บนโ๊ะเพื่อโทร. ออเบอร์ภายนอ แล้วหยิบระาษับปาามาเบอร์โทรศัพท์ส่วนัวอเาและผู้่วยให้พระพายเ็บเอาไว้
“วันนี้เหนื่อยมามาแล้ว พัผ่อนให้เ็มที่ล่ะ แล้วพรุ่นี้เราะไปหารูอพระพายัน”
พระพายยิ้มรับ ลมรวามือลบนศีรษะเล็อีรั้่อนออาห้อ พระพายมอามเา วามอบอุ่นาฝ่ามือหนาแผ่่านเ้ามานถึลาหัวใวน้อย
**********************************************************
แ่วันแร็สปอยล์น้อสุๆ แล้ว
ื้อออออ
แวะไปทัทายันที่เพไ้นะะ
>> เพลพระพาย/Secret Melody <<
เพลพระพาย
ความคิดเห็น