เปลวเทียนในม่านหมอก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

๑

..... ณ กรุงเทพมหานคร ........

......งานมอบรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปี……

    ภายในงานนั้นมีนักธุรกิจและไฮไซมากมายทุกคนล้วนใส่ชุดสีดำ ของทุกอย่างตกแต่งอย่างเรียบหรู และงานเริ่มขึ้น......

 “กราบสวัสดีแขกผู้มีเกีรยติทุกท่าน ยินดีต้อนรับเข้าสู่งานมอบรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปี

อย่างเป็นทางการค่ะ” พิธีกรสาวสวยพูดบรรยายเกี่ยวกับงาน

“ต่อไปนี้เราจะประกาศรายชื่อนักธุรกิจดีเด่นในสาขาต่างๆนะครับ” พิธีกรหนุ่มหล่อพูดบรรยาย

“รางวัลแรกนะค่ะ สาขารางวัลนักธุรกิจส่งออกอัญมณีดีเด่นแห่งปี มีรายชื่อดังต่อไปนี้ค่ะ” พิธีกรสาวสวยพูดบรรยาย

   ทุกคนในงาน ต่างก็จ้องมองที่จอมอดิเตอร์  เห็นรายชื่อและรูปของแต่ละคนที่มีชื่อเข้าชิงอยู่

“รางวัลนักธุรกิจส่งออกอัญมณีดีเด่นแห่งปี ได้แก่!!!!!” พิธีกรหนุ่มสุดหล่อประกาศอย่างตื้นเต้นไปพร้อมกับทุกคนในงาน....

“คุณพิรชัย   นาวาสวรรค์  ผู้บริหาร มุกนาวาสวรรค์ กรุ๊ป ค่ะ ขอแสดงยินดีกับรางวัลนักธุรกิจส่งออกอัญมณีดีเด่นแห่งปีด้วยค่ะ!!” พิธีกรสาวสวยประกาศรางชื่อคนที่ได้รางวัล

    พิรชัย นาวาสวรรค์ เป็นลูกชายคนโตของนายพิภพและนางกานดา นาวาสวรรค์

 ที่มารับช่วงต่อจากพ่อของเขา เป็นหนุ่มสูงใหญ่  ผิวสีแทน หล่อเข้ม มีหนวดเล็กน้อยแต่ดูดี

และเขายังมีน้องสาวสุดที่รัก นั่นก็คือ มุกดารา นาวาสวรรค์ เจ้าของรีสอร์ทศรีมายา

    พวกเขาอยู่กันตามประสาสองพี่น้อง เพราะพ่อและแม่ของพวกเขาได้เสียชีวิตแบบกะทันหัน

หลายปีแล้ว

    และทั้งคู่ได้เป็นเจ้าของกรมสิทธิ์เป็นเจ้าของเกาะศรีมายา ทุกตารางนิ้วบนเกาะอีกด้วย.....

“ขอเรียนเชิญ คุณพิรชัย   นาวาสวรรค์ ขึ้นมารับรางวัลด้วยค่ะ” พิธีกรสาวพูดเชิญ

    พิรชัยลุกขึ้น แล้วเดินไปบนเวทีมอบรางวัล และยืนถ่ายรูปกับผู้มีเกียรติมอบรางวัลให้แก่เขา

ท่ามกลางเสียงปรบมือด้วยความน่ายินดีนั้น ยังมีสายตาอาฆาตแค้น ขี้อิจฉาริษยาจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน

“รางวัลต่อไปนี้ครับ สาขารางวัลนักธุรกิจส่งออกอาหารแปรรูปดีเด่นแห่งปีมีรายชื่อดังต่อไปนี้ครับ”

พิธีกรหนุ่มสุดหล่อประกาศรางวัลต่อไปทันที...

     ทุกคนในงาน พาก็จ้องมองที่จอมอดิเตอร์กันอีกครั้ง  และรายชื่อผู้เข้าชิงก็ปรากฏอีกครั้ง

“รางวัลนักธุรกิจส่งออกอาหารแปรรูปดีเด่นแห่งปี ได้แก่!!!!!” พิธีกรสาวสวยประกาศอย่างตื้นเต้น

ทำให้ทุกคนลุ้นไปด้วย....

“คุณรัฐศาสตร์  มหาทีรมานนท์    ผู้บริหาร โรสเรดเบลเลนซ่า กรุ๊ป ครับ ขอแสดงยินดีกับรางวัลนักธุรกิจส่งออกดอกไม้ดีเด่นแห่งปีด้วยครับ!!” พิธีกรหนุ่มสุดหล่อประกาศรางชื่อคนที่ได้รางวัล....

     รัฐศาสตร์  มหาทีรมานนท์   หนุ่มหล่อ สูงใหญ่ ผิวขาว หน้าคม รักสะอาด มีความเป็นผู้นำสูง สุขุม พ่อเลี้ยงแห่งเมืองเชียงใหม่เป็นลูกชายคนเดียวของนายวิสุทธิ์และนางสุพรรษา เจ้าของสวนกุหลาบที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

    รัฐศาสตร์ได้ศึกษาเล่าเรียนปริญญาตรีภาควิชาพืชศาสตร์และทรัพยากรการเกษตร ก่อนจะบินไปเรียนต่อปริญญาโทด้านการเกษตร มหาวิทยาลัย Oregon State University  ที่ประเทศอเมริกา มาโดยตรง

“ขอเรียนเชิญ คุณรัฐศาสตร์  มหาทีรมานนท์  ขึ้นมารับรางวัลด้วยค่ะ” พิธีกรสาวพูดเชิญ

    รัฐศาสตร์ลุกขึ้น แล้วเดินไปบนเวทีมอบรางวัล และยืนถ่ายรูปกับผู้มีเกียรติมอบรางวัลให้แก่เขา

ท่ามกลางเสียงปรบมือด้วยความน่ายินดีนั้น

     และงานมอบรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปีก็ได้ดำเนินจนงานเลิกแล้ว นักธุรกิจและไฮโซต่างๆนานาก็มีแต่นักข่าวมารุมขอถ่ายรูปทั้งนั้น... และก็คงไม่พ้นนักธุรกิจที่ได้รับรางวัลนักธุรกิจดีเด่นแห่งปีในแต่ละสาขา.....

“ขอสัมภาษณ์หน่อยนะค่ะ รู้สึกอย่างไรกับรางวัลนักธุรกิจส่งออกอัญมณีดีเด่นแห่งปีบ้างค่ะ” นักข่าวหญิงถามนักธุรกิจหนุ่มหล่อผิวเข้มคนหนึ่งนั่นก็คือ พิรชัย....

“ก็รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับ กับรางวัลนี้ มันคุณค่ามากสำหรับผมและพนักงานทุกคนในบริษัท”พิรชัยตอบด้วยความภาคภูมิใจ...

“จะจริงหรอ พิรชัย!!!!” ชายหนุ่มอีกคนที่มาส้องจังหวะ พูดจาอย่างโอ้อวด มาพวกกับลูกน้องอีกสองสามคน แล้วเดินสวนกลุ่มนักข่าว เพื่อเดินมาหาพิรชัย..                                           “ศิวัฒน์!!” พิรชัยพูดอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อหันไปเห็นหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น                   “เรียกฉันว่าไอ้วัฒน์เหมือนเดิมจะดีกว่านะ เพชรเพื่อนรัก!!” ศิวัฒน์พูดด้วยสายตาดุดัน

“พอได้แล้วศิวัฒน์!!” ชายสูงใหญ่ผิวขาวเข้ามาห้ามศิวัฒน์เอาไว้

“อ้าว!! นึกว่าใครที่ใหน  รัฐศาสตร์!! ไม่ใช่สิ!! ไอ้หมอกสินะ!!!” ศิวัฒน์พูดอย่างเยาะเย้ยชายที่เพิ่งเข้ามาใหม่

“นี่ศิวัฒน์!! นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ” พิรชัยรีบห้ามศิวัฒน์ไว้

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีหน่อยเลยนะเพชร ธุรกิจอัญมณีของฉันและนาย ต่างก็แข่งขันกันอยู่นะ ถึงแม้ว่าปีนี้ฉันจะไม่ได้ไปครองอีกตามเคย แต่รางวัลปีหน้ามันต้องเป็นของฉันเพียงผู้เดียว!! จำไว้!!”

ศิวัฒน์พูดอย่างท้าทายและหันหลังกลับไป แล้วหยุดเดิน เมื่อนึกอะไรขึ้นได้...
    “เกือบลืม!! เพชร! ระวังนายจะเสียคนที่นายรักไปนะ หึหึ! ลาก่อนนะครับ ทุกคน”ศิวัฒน์พูดอย่างเยาะเย้ยอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินจากไปจากกลุ่มมวลชน

“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ไป! ไอ้เพชร!” รัฐศาสตร์ขอตัวออกจากกลุ่มนักข่าว แล้วเรียกตัวพิรชัยออกมาพร้อมกัน และมาคุยกันส่วนตัวบนรถสปอร์ตหรูของรัฐศาสตร์

“เฮ้อ!! กว่าจะออกมาได้ พวกนักข่าวนี่จะตามแจไปถึงใหนกันนะ!” รัฐศาสตร์บ่นให้พิรชัยฟัง ในขณะที่ขับรถอยู่

“ฮะฮะ เอาเถอะน่า! พวกนักข่าวก็ทำหน้าที่ของเขา อย่าไปสนใจไปเลยน่า ไอ้หมอก!!” พิรชัยพูดอย่างมองในด้านดี

“เออ! ก็จริงอย่างทีพ่อคนดีพูด นายนี่มันทำให้ฉันไปมารผจญไปเลยนะเนี่ย ฮะฮะ” รัฐศาสตร์พูดแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้เลย

“ใหนๆ พวกเราสองคนก็ไม่ได้เจอกันนานเลย ตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรี นายเป็นอย่างบ้างว่ะ ไอ้หมอก”

 พิรชัยถามชายหนุ่มกำลังขับรถไปเรื่อยๆ

“ฉันก็ไปทำงานที่เชียงใหม่ ไปปรับแปลงดอกกุหลาบในไร่ เพื่อจะเก็บเอาไว้เตรียมพันธ์ปลูกดอกกุหลาบตัวใหม่ที่จะส่งมาจากฝรั่งเศส และฉันก็ได้บินไปเรียนปริญญาโทด้านการเกษตร

ต่อที่อเมริกา แล้วเพิ่งกลับมาเมื่อสองสามปีก่อนนี่เองแล้วนายล่ะ ไอ้เพชร” รัฐศาสตร์หันไปถามกลับพิรชัยบ้าง

“ส่วนฉัน พอจบมา ฉันก็มารับตำแหน่งต่อจากพ่อ ตั้งแต่พ่อกับแม่ ท่านทั้งสองเสียนะ” พิรชัยพูดพร้อมกับน้ำตาคลอ เขาจึงรีบเข็ดก่อนที่น้ำตาจะไหล

“เอ่อ....เสียใจด้วยนะ แล้วนี่นายไม่เหนี่อยหรือไง ทำงานทั้งที่รีสอร์ท บริษัท และในที่ฟาร์มมุกอีก หักโหมเอาการเลยนะเนี่ย!!” รัฐศาสตร์พูดและรู้สึกเห็นใจเพื่อนรักเป็นอย่างมาก 

“ไม่หรอก พอดีมีลุงศักดิ์มาเป็นหัวหน้าคนงานช่วยงานที่ฟาร์มมุก ส่วนมนัสเป็นลูกชายของลุงศักดิ์  ก็เพิ่งเรียนจบคณะการจัดการบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาอุตสาหกรรมท่องเที่ยว

ก็พอได้ช่วยงานที่รีสอร์ทได้บ้างนะ และที่สำคัญ น้องสาวสุดที่รักของฉัน เธอเพิ่งเรียนจบจากนิวซีแลนด์ ก็มาช่วยฉันทำงานอย่างเต็มตัว ฉันเลยไม่เหนื่อยอะไรมากหรอก” พิรชัยพูดอย่างภาคภูมิใจมากๆ

“น้องสาว!! อย่าบอกนะ ว่าเป็นน้องแว่นโตผมสั้นอะไรนั้นนะ ฮะฮะ” รัฐศาสตร์หัวเราะอย่างชอบใจ

“เออดิว่ะ!! แต่ตอนนี้ ‘เธอสวยมากกว่า’ เมื่อก่อนแล้วนะเว้ย” พิรชัยพูดและแอบยิ้มมุมปากมองไปทางรัฐศาสตร์

“เห้ย! ทำไมนายมามองฉันว่ะ!! ฉันขับรถอยู่นะ! ฉันต้องการสมาธิ! เฟ้ย” รัฐศาสตร์ตะโกนใส่เพื่อหนีที่ตัวเองเขินเป็นไม่รู้สึกตัวเลย...

   ตรู๊ด     ตรู๊ด     ตรู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ

“ใครโทรมาว่ะ ไอ้เพชร” รัฐศาสตร์ถามพิรชัยอย่างสงสัย

“เจ้านุ่น!!” พิรชัยตะโกนแล้วรีบรับโทรศัพท์ทันที

“ฮัลโหล ว่าไงครับเจ้า มีอะไรหรอกครับ?” พิรชัยพูดอย่างเขินๆ ทำให้คนรอบข้างอย่างรัฐศาสตร์แอบยิ้มไปด้วย

 ‘ค่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่โทรมาแสดงความยินดีกับรางวัลนักธุรกิจส่งออกอัญมณีดีเด่นแห่งปีด้วยนะค่ะ’เจ้าศกลวรรณพูดผ่านโทรศัพท์

“ครับ... เรื่องแค่นี้เอง ขอบคุณครับ” พิรชัยตอบรับด้วยน้ำเสียงเขินๆ

“แหม....เจ้านุ่นครับ....ลืมผมไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย??” รัฐศาสตร์พูกแทรกมาขัดจังหวะ ในขณะขับรถไปเรื่อยๆ

‘เอ่อ....คุณหมอก อยู่ด้วยกันหรอกค่ะเนี่ย ตายจริง!!’ เจ้าศกลวรรณตกใจเล็กน้อยแล้วพูดต่อ

“ครับผม” พิรชัยตอบ

‘ขอโทษด้วยนะค่ะ คุณหมอก’ เจ้าศกลวรรณกล่าวขอโทษ

“ไม่เป็นไรหรอกครับเจ้านุ่น” รัฐศาสตร์พูด

‘แล้วนั้นทั้งสองทำอะไรอยู่ค่ะ’ เจ้าศกลวรรณถาม

“กำลังจะไปเลี้ยงฉลองกันหน่อยนะครับ” พิรชัยตอบ

‘ค่ะ ถ้าอย่างนั้น นุ่นไม่รบกวนแล้วล่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะค่ะ’ เจ้าศกลวรรณขอตัวลา

“ครับ สวัสดีครับ” พิรชัยกล่าวลา

“คิดถึงเจ้าหรอว่ะ ไอ้เพชร ฮะฮะ” รัฐศาสตร์แซวเพื่อนรัก

“จะบ้าหรอหะ!! ฉันก็ไม่ได้คิดสักหน่อย” พิรชัยแอบเขินจนมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด

“เออๆ ไม่คิดถึงก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่รักล่ะก็นะ......หึหึ” รัฐศาสตร์แซวอีกครั้งแล้วมองพิรชัยด้วยหางตา

ค่อยผมก่อนนะครับเจ้า อีกไม่นานผมจะไปขอคุณแต่งงาน..!!

        พิรชัยหยิบล็อกเกตออกมาดู ก็มีรูปหญิงสาวติดอยู่ในนั้นสองคน นั่นคือ มุกดารา น้องสาวคนเดียวเขา และหญิงสาวที่เขาจะใช้ชีวิตด้วยกัน ก็คือ เจ้าศกลวรรณ.....

    พิรชัยมองจ้องไปที่ใบหน้าเจ้าศกลวรรณอย่างมีความสุข แต่หารู้ไม่ ว่าปลายอีกด้านหนึ่งนั้นกำลังเศร้าโศกและเจ็บปวดมากแค่ใหน....

.....ณ คุ้มพิทักษ์อรุณ.....

“ทำไมหนูต้องแต่งงานกับหมอกด้วยค่ะเจ้าคุณพ่อ!! หนูไม่เข้าใจ!!” เจ้าศกลวรรณพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าใจ

“แกก็รู้ว่าคุ้มของเรานั้นเป็นหนี้เขาอยู่”เจ้าอภิพงษ์ ผู้เป็นบิดาของเจ้าศกลวรรณพูด

ด้วยน้ำเสียงหนักแน่

“ก็รู้ค่ะ แต่ไม่ต้องให้หนูไปแต่งงานกับหมอกเลยนี่ค่ะ ทำงานเก็บสองสามปี ก็ได้นี่คะ”

เจ้าศกลวรรณพูด

“แค่ขายขนมของแกจะไปพอใช้หนี้อะไรได้!! เงินพันล้าน!! แกจะไปหามาจากใหนกัน!!” เจ้าอภิพงษ์พูดแล้วหัวเสียใส่

    “แต่......หนู.......” เจ้าศกลวรรณพูดออกมาเหมือนมีอะไรที่ติดในใจแล้วพูดไม่ได้

“ไม่มีแต่อะไรทั้นนั้น!! ยังไงแกก็ต้องแต่ง!! เตรียมไว้ให้ดีล่ะ!!” เจ้าอภิพงษ์พูดแล้วเดินออกไปจากคุ้ม

และขึ้นรถออกจากไปไกลแสนไกล......
      ในวังนั้น.....เหลือเพียงเจ้าศกลวรรณที่ยืนร้องไห้จนทรุดตัวลงนั่งกับพื้น....

“ฉันคงรอคุณไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ คุณเพชร ฉันขอโทษ”เจ้าศกลวรรณพูดร่ำไห้

   และข่าวการแต่งงานของเจ้าศกลวรรณ ทายาทเจ้าราชวงศ์แห่งเมืองเชียงใหม่กับรัฐศาสตร์ ผู้บริหาร โรสเรดเบลเลนซ่า กรุ๊ป ก็โด่งดังไปทั่วประเทศ จนรู้ไปถึงหูของพิรชัย...

......ที่ คอนโดของรัฐศาสตร์.........

ปัง ปัง ปังๆๆๆๆ เสียงของประตูดังขึ้น จนเจ้าของอย่างรัฐศาสตรืต้องเดินไปเปิด

แล้วเขาก็เปิดประตู

ก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยุ่หน้าห้อง… นั่นก็คือ พิรชัย...

“เอ้า! เพชรมีไรวะ!! มาหาฉันถึงที่นี่เชียว” รัฐศาสตร์ตกใจและถามถึงเพื่อนรัก

ไม่ทันไร รัฐศาสตร์ก็โดนพิรชัยชกไปหนึ่งทีแล้วล้มลง และไม่ถึงได้ลุกขึ้นก็โดนกระหนำชกไปอีกหลายครั้ง จนหน้าตาช้ำเลือดแทบไหลออกมา

พิรชัยหยุดต่อยรัฐศาสตร์ แล้วลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเขานั้น กำลังโมโหที่เพื่อนรักกำลังหักหลัง และแอบเสียใจที่คนรักของเขาต้องจากเขาไป น้ำตานั้นแทบไหลออกมา แต่พิรชัยกลั่นน้ำตาเอาไว้..

“เกิดอะไรขึ้นวะ!! นายชกฉันทำไมวะไอ้เพชร!!” รัฐศาสตร์ลุกขึ้นแล้วถามพิรชัย ในขณะที่กำลังเช็ดเลือดที่ไหลออกจากปาก

“ยังมีหน้ามาถามฉันอีกหรอว่ะ!! ว่าเกิดอะไร! ดู! นายดูสะให้เต็มตาเลยนะไอ้หมอก” พิรชัยพูดอย่างโกรธกริ้วแล้วยืนหนังสือพิมพ์ให้ดู

รัฐศาสตร์รับหนังสือพิมพ์ และมองดูข่าวในหนังสือพิมพ์ บนหน้าหนังสือพิมพ์หน้า 1  นั้น มีข่าวการแต่งงานของเจ้าศกลวรรณและเขา เป็นข่าวโด่งดังมากในขณะนี้...

“เฮ้ย! ไม่เป็นอย่างงี้ได้ไงวะไอ้เพชร! ฉันงงว่ะ” รัฐศาสตร์พูดอย่างตะลึง และหันไปถามเพื่อนรัก

“อะไรนะ! นี่นายก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอ! ฉันไม่อยากเชื่อ!” พิรชัยพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ

“เออดิ! ฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเนี่ย” รัฐศาสตร์พูดอย่างงงๆ

“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเจ้านุ่นบที่เชียงใหม่!! ต้องรู้ความจริงให้ได้”พิรชัยพูดและรีบเดินออกไป

“เฮ้ย!! แล้วนายจะไปใหนนะ! ไอ้เพชร” รัฐศาสตร์ทักพิรชัย จนอีกฝ่ายต้องหยุดเดิน

“ฉันจะกลับบ้าน นายไม่ต้องมารั้งฉันเลย ไอ้หมอก!” พิรชัยเดินออกไปจากห้องพร้อมกับน้ำตาไหลลงมาล่นลงพื้น แล้วเดินหานจากไป

ส่วนรัฐศาสตร์นั้นก็สงสารเพื่อนรักและเข้าใจดีว่าการเสียคนรักนั้นมันเจ็บสักแค่ใหน ซึ่งเขานั้นต้องมาแต่งงานคนที่เพื่อนรัก รัฐศาสตร์รู้สึกได้ทันที....

กลางดึกของคืนวันนั้น ในห้องพักของพิรชัยมีข้าวของรกเต็มพื้น พิรชัยนั้นนั่งอยู่โต๊ะรักแขก บนโต๊ะมีสมุดไดอารี่และรูปถ่ายเขาที่ถ่ายคู่กับรัฐศาสตร์ เขารู้สึกเศร้าเสียใจและในมือของเขาถือล็อกเกต แล้วเปิดดูรูปของเจ้าศกลวรรณ เขาร้องไห้จนเหนื่อยหน่ายมาก พิรชัยจึงหยิบสมุดไดอารี่แล้วเขียนเรื่องราวในชีวิตประจำวันตามปกติ เขาเขียนไปเรื่อยๆ จนน้ำตาไหลซึมล่นบนหน้ากระดาษ ซึมแล้วซึมอีก จนกระดาษเกือบขาด

“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะครับเจ้า เจ้าไม่รักผมแล้วใช่มั้ยครับ ฮือๆๆ” พิริชัยสะอื้นไห้แล้วเดินไปที่เตียงนอนของเขา และเขาทรุดตัวลงนอนอย่างหมดแรง....

.....วันรุ่งขึ้น......

 พิรชัยรีบเก็บข้าวของเพื่อเดินทางไปหาเจ้าศกลวรรณที่เชียงใหม่ แต่เขาดันลืมรูปถ่ายและสมุดไดอารี่ทิ้วไว้ เขาเดินไปที่ลานจอดรถด้านล่าง และเขาก็ขับรถออกไปจากโรงแรม แต่หารู้ว่ามีคนร้ายดัดรอเขาอยู่ด้านหน้าประตูทางออกของโรงแรม

เมื่อรถของพิรชัยขับออกจากโรงแรมได้สักพัก เขาก็รู้สึกว่ามีคนตามเขามา พิรชัยจึงเร่งความเร็วขึ้น

 แต่คนร้ายก็ยังจะตามเขาอีก... จนขึ้นทางรันเวย์...

ปัง ปัง ปังๆๆ เสียงปืนจากคนร้ายที่กำลังไล่ยิงรถของพิรชัย ทำให้รถของพิรชัยเสียหลัก และรถก็ชนที่กั้นถนนตกลงไปข้างล่าง จนไฟลุกไปทั้งรถคัน..... ไหม้เกรียมทั้งพิรชัยและวตัวรถไปพร้อมกัน....

“ฮัลโหลครับ งานเสร็จแล้วนะครับนาย รอดูข่าวหน้า 1 ได้เลยครับ” คนร้ายโทรไปรายงานข่าวให้ผู้จ้างวาน ที่จ้างให้มาฆ่าพิรชัย

“งั้นหรอ!! หึ ดีมาก!! เงินอีกครึ่งหนึ่ง ฉันจะโอนไปให้แกล่ะ แค่นี้แหละ” ผู้จ้างวานปริศนาพูดเมื่อรู้ว่างานเสร็จสมบูรณ์ แล้ววางสายไป

......ณ เกาะศรีมายา......บ้านพักหลังใหญ่ของนาวาสวรรค์......

“พี่เพชร!!” มุกดาราตื่นขึ้นมาจากเตียงนอน ในความฝันนั้น เธอเห็น พิรชัยขับรถตกรันเวย์ จนไฟลุกท่วมทั้งคัน

“นี่ฉันฝันไปหรอเนี่ย” มุกดารานั่งอยู่บนเตียงนอน และนึกถึงเหตุการณ์ในความฝัน แต่มันก็เหมือนความจริงมาก

“คุณหนูเทียนค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ เสียงดังโวยวายลั่นบ้านเชียว!!” แม่พิงแก้ว แม่นมของมุกดาราถามถึงมุกดาราที่นั่งอยู่ในห้อง ด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรค่ะ แม่พิงแก้ว หนูแค่ฝันร้าย” มุกดาราพูด

“ไม่เป็นไรแน่นะค่ะ เค้าว่ากันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะค่ะ” แม่พิงแก้วถามย้ำอีกครั้ง

“ค่ะ แม่พิงแก้ว” มุกดาราตอบรับ

“งั้นแม่ไปทำงานก่อนนะค่ะ” แม่พิงแก้วของตัวลา

“ถ้ามันเป็นแค่ความฝันก็คงจะดี” มุกดาราพูดกลับตัวเองแล้วครุ่นคิดอย่างหนัก แล้วปล่อยวาง
มันอาจจะเป็นความฝันจริงๆหรอ

แต่เธอก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของเธอนั้นได้เสียชีวิตในกองเพลิงไปเรียบร้อยแล้ว......