คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : >>บังเอิญโลกกลมหรือพรหมลิขิต
เมื่อถึงเวลาตอนเย็น วันนี้ยูกิปิดร้านเร็วหน่อย เพื่อที่ว่าเธอจะได้รีบไปหาพี่ชายสุดที่รัก ที่เธอได้เจอมานานนับปี โดยมี เฟรม และจอย ช่วยเก็บร้าน และก็เดินทางไปสถานที่นัดที่นัดหมายกับพี่ชายไว้ทันที เมื่อยูกิขับรถมาถึงสถานที่นัดหมาย เธอก็เลี้ยวเข้าไปเพื่อจอดรถ ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ชาย
“ฮัลโหล พี่เต๋า กิ ถึงแล้วนะค่ะ พี่เต๋าอยู่ไหน” ยูกิพูดกับพี่ชายที่อยู่ปลายสาย
[พี่มารอเราตั้งนานแล้ว เข้ามาได้เลย] ปลายสายตอบมา
“ค่ะ งั้นเจอกันนะ แค่นี้นะ” พูดจบเธอก็วางสาย และหันหลังมาทางเบาะหลัง
“ถึงแล้วค่ะ ลงกันเถอะ”
“ลงสิ พี่เฟรม จอยจะได้ลง” จอยไม่ได้พูดอย่างเดียวเธอใช้มือ ผลักเฟรมให้ลงไปจนหัวเขาแทบจะทึ่งลงบนพื้น แต่เฟรมก็ไม่กล้าที่จะโวยวาย เพราะกลัว ดีนะเขาไม่หมั้นกับเธอถ้าเขาหมั้นกับเธอมีหวัง เขาตายก่อนแก่แน่
“ไปกันเถอะค่ะ” เมื่อทุกคนลงจากรถ ยูกิก็เดินนำทุกคนเข้าไปในร้าน เธอมองหาพี่ชายอยู่นาน และเธอก็เจอเขา
“พี่เต๋ากิคิดถึงพี่เต๋าจัง” ยูกิวิ่งไปกอดพี่ชายด้วยความคิดถึง
“เป็นไงบ้างเรา” เต๋าลูบหัวน้องสาวอย่างเอ็นดู
“สบายดี วันนี้กิดีใจที่สุดเลยที่พี่เต๋ากลับมา” ยูกิคลายอ้อมกอดออกจากพี่ชาย
“เหมือนกัน ว่าแต่กิพาใครมาด้วยนะ” เต๋าพูดพลางชี้ไปทางจอยและเฟรม
ทันใดนั้น เมื่อ เต๋า และ จอย สบตากัน เขาทั้งสองตะโกนออกมาพร้อมกัน ดังซะจนคนทั้งร้านหันมามองกันเป็น ตาเดียว รวมทั้ง ยูกิและเฟรมด้วย
“นาย/คุณลั่น” ทั้งสองต่างคนต่างชี้หน้ากัน
“อ้าว พี่เต๋ารู้จักพี่จอยด้วยเหรอ” ยูกิถามอย่าง งงๆ
“รู้จักสิ นี่แหละไอบ้าที่พี่เล่าให้กิฟังที่สนามบิน” จอยบอกยูกิแต่ดวงตาจ้องเต๋าเหมือนอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเสียตรงนี้เลย
“อ้าวคุณ พูดดีๆก็ได้นะ ใครบ้าผมสติครบถ้วน” เต๋าส่งยิ้มเย้ยๆมาให้จอย จอยกำลังจะอ้าปากเถียง แต่เฟรมก็ขัดจังหวะเสียก่อน
“คือ ผมว่านั่งกันก่อนเถอะครับ คนเขามองกันใหญ่แล้ว” เฟรมรีบฉุดจอยให้นั่งลง
“โอเค ครับ” เต๋าก็นั่งลงตามที่เฟรมบอก รวมทั้งยูกิด้วย
เมื่อทั้งหมดนั่งลง พนักงานเห็นว่าเหตุการณ์คงเป็นปกติแล้ว ก็เดินเอาเมนูมาให้คนทั้งสี่ดู
“รับอะไรดีครับ” พนักงานเดินมาถาม
“เอาน้ำมาก่อนละกันครับ พอดีคนยังมาไม่ครบ” เต๋าหันไปบอกพนักงาน
“อ้าว พี่เต๋าชวนใครมาอีกละ” ยูกิถาม
“เพื่อนพี่นะ” เต๋าบอกน้องสาว ก่อนที่จะหันไปส่งสายตากวนๆไปยังจอย เมื่อจอยเห็นดังนั้น เธอจึงถามว่า
“มองอะไรไม่ทราบ คงไม่เคยเห็นคนสวยละสิ” จอยเอามือสะบัดผมเล็กน้อย
“คนสวยเคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นคนอะไรหน้าลั่นขนาดนี้” เต๋าทำแก้มป่องล้อเลียนจอย
เธอเห็นดังนั้น ก็เอามือไปตบแก้มเต๋า ดังเปรี๊ยะ เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ส่วนเฟรมและยูกิก็ได้แต่มองหน้ากันและยิ้มๆ
“ทางนี้ คชา” เต๋าหยุดทะเลาะกับจอยชั่วคราว เขาลุกขึ้นยืนเรียกเพื่อนที่กำลังมองหาเขา
เมื่อเฟรมได้ยินชื่อ คชา เขาก็สังหรณ์ใจ อย่างบอกไม่ถูก เขาภาวนาว่าอย่าให้เป็นคนเดียวกับที่เขาคิดเลย เขาจึงตัดสินใจค่อยๆหันไปดู คำภาวนาไม่เป็นผล เขาอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านหลัง คชา
“พะ พะ แพรวา”
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
“พะ พะ แพรวา”
“เฟรม”
สายตาของคนทั้งคู่จับจ้องกัน นี่มันอะไรกัน ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับพวกเขาสองคนด้วย ความเจ็บปวดที่กำลังจะหายไปกลับมาเพิ่มทวีคูณมากกว่าเดิม
“นั่นมัน เฟรม” คชากระซิบกับน้องสาวที่กำลังยืนอึ้ง เขาเองก็ตกใจไม่ใช่น้อย นี่มันเรื่องอะไรกัน แต่ก่อนที่เขาจะงงมากไปกว่านี้ เขาก็จูงมือแพรวาไปนั่งที่โต๊ะ โดยที่เขานั่งประจัญหน้ากับยูกิ ส่วนแพรวาก็นั่งอยู่ตรงข้ามกับเฟรม แพรวากับเฟรมต่างคนต่างหลบสายตากัน จนเต๋า เห็นพฤติกรรมแปลก จึงถามว่า
“เป็นอะไรกันหรือเปล่า เห็นทำหน้ากันแปลกๆ” เต๋ามองหน้าทุกคน
“เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร” คชาตอบแทนทุกคน
“เออนี่ ลืมแนะนำ คนที่อยู่บนโต๊ะ นี่ เฟรม จอย และคนที่นั่งตรงข้ามมึงนั่น ยูกิ น้องสาวกูเองแล้วกูก็หวงมากด้วย” เต๋า ชี้ไปที่ทุกคน
“น้องสาวมึง มึงมีน้องสาวด้วยเหรอ” คชาถาม
“เออดิ แล้วมึงพาใครมาด้วย แฟน มึงเหรอ” เต๋าพูดพลางชี้ไปที่แพรวา
“ไม่ใช่ นี่น้องสาวกู แพรวา” คชารีบปฎิเสธ
“อืม สั่งอาหารกันเถอะ หิวแล้ว” เต๋ากวักมือเรียกพนักงานอีกรอบ
หลังจากที่ทุกคนสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่รออาหาร คชา ยูกิ เฟรม แพรวา ไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ ต่างจาก จอยกับเต๋า สองคนนี้พูดแบบไม่หยุดเลยสักวินาทีเดียว
“นี่นาย ถามจริงเหอะวันนั้น นายจะรีบไปไหน” จอยถามเต๋า
“ผมรีบเอายาไปให้ชาวต่างชาติที่สนามบิน เขาไปกินเห็ดพิษมา” เต๋าตอบ
“แต่นายรู้ไหมว่านายทำให้ฉัน ตกเครื่องบิน” จอยโวยวาย
“ผมขอโทษ แต่ไม่ใช่เพราะคุณน้ำหนักเกินเหรอ” เต๋าขำเพราะความสะใจที่ได้จิกกัดคนที่อยู่ตรงหน้า
“นี่นาย” จอยชี้หน้าเต๋า ยูกิขำจอยก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเพื่อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“เดี๋ยวกิไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พูดจบเธอก็เดินไป และทันทีที่เธอเดินไปคชาก็ลุกขึ้นยืนทันที
“ทุกคนเดี๋ยวผม ไปที่รถก่อนนะสงสัยลืมล็อคประตู แพรเดี๋ยวพี่มานะ” คชาพูดจบก็รีบเดินไปทันที
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
คชาไม่ได้ไปล็อครถอย่างที่บอกทุกคนไว้ แต่จุดมุ่งหมายของเขาคือ เขาวิ่งตามยูกิไป ทางห้องน้ำหญิง
“ยูกิรอผมด้วย” เขาเรียกยูกิให้หันกลับมามอง
“อ้าว คุณเอ่อ คะอะไรนะ” ยูกิหลังกลับไปหาคชา
“คชาครับ” เขารีบบอกชื่อที่แท้จริงของตนเองไป
“อ่อค่ะ คุณคชาฉันไม่คิดว่าคุณเป็นเพื่อนพี่ชายฉัน”
“ผมไม่นึกว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญแบบนี้”
“ฉันดีใจนะคะที่ได้เจอคุณอีก” ยูกิพูดพลางส่งยิ้มหวานละลายหัวใจ หัวใจของคชาเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ผมก็ดีใจที่ได้เจอคุณอีก ดีใจมากด้วย” ตอนนี้หน้าเขาเริ่มออกสี
หลายคนคงอยากรู้ว่ายูกิกับคชารู้จักกันได้ไง
ย้อนไป 2 เดือนก่อน
วันนั้นรถของยูกิเสียอยู่ข้างทาง คชาผ่านไปทางนั้นพอดี เขาจึงลงไปช่วยเหลือเธอ
“รถเป็นอะไรครับคุณ” คชาเอ่ยถามผู้หญิงที่กำลังก้มอยู่ที่กระโปรงรถอยู่
“รถเสียค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรคุณช่วยดูให้หน่อยได้ไหมค่ะ”เธอเงยหน้าขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มอันสดใส
“คนอะไรน่ารักจัง” คชาเผลอปากพูดออกไปเมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอคนนั้น มันทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์สักพัก
“อะไรนะค่ะ”
“อ๋อเปล่าครับ มาครับเดี๋ยวผมช่วยดู” คชาเดินไปที่หน้ารถ และก้มดูที่กระโปรงหน้ารถเพื่อตรวจสอบหาความผิดปกติ
“รถฉันเป็นอะไรค่ะ” ยูกิถาม เธอเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อช่วยคชาดู
“อ๋อ แบตเตอรี่หมดนะครับ” คชาตกใจเล็กน้อย เมื่อหน้าของหญิงสาวอยู่ไม่ห่างจากหน้าเขาเลย
ยูกิเองก็ตกใจไม่ใช่น้อยเธอจึงรีบผละหน้าออกจากเขาทันที
“พอดีฉันมีแบตสำรองอยู่หลังรถ คุณเปลี่ยนเป็นไหมค่ะ”
“อ๋อได้ครับ คุณช่วยไปยกมาให้ผมได้ไหม”
“อ๋อได้ค่ะ รอแปปนึงนะค่ะ” ยูกิพูดจบเธอก็เดินไปยกแบตเตอรี่พร้อมเครื่องมือสำรองที่หลังรถมาให้ คชา
“เสร็จแล้วครับ”
“ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่ได้คุณฉันคงแย่”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เอ่อ คุณชื่ออะไรครับ”
“ยูกิ ค่ะ ฉันชื่อยูกิ”
“ผมชื่อคชา”
และนับตั้งแต่นั้นมาคชาก็เฝ้าคิดถึงสาวน้อยคนนั้นมาตลอดเวลา โดยที่เขาเฝ้าภาวนาว่าสักวันเขาจะได้เจอเธออีกครั้งแล้ววันนั้นมันก็เป็นจริงเขาได้เจอผู้หญิงที่เขารักอีกครั้งแล้ว วันนี้เขาสมควรจะบอกความรู้สึกกับเธอดีไหม หรือจะเก็บไว้ในใจต่อไป
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ทางด้าน เต๋า จอย เฟรม แพรวา กำลังนั่งรออาหารอยู่นั้น อยู่ดีๆพนักงานก็เดินมาบอกเต๋าว่า รถของเต๋ากำลังจอดขวางทางอยู่ ให้ไปเลื่อนรถ เต๋าจึงลุกขึ้นไปเลื่อนรถ ส่วนจอยนั่งรออาหารนานๆ เธอรอไม่ไหว เธอจึงเดินไปเร่งพนักงาน จึงเหลือแต่เฟรมกับแพรวาอยู่ที่โต๊ะกันสองคน ทั้งคู่อยู่ในความเงียบ สักพักเฟรมก็พูดขึ้นว่า
“แพร เฟรมขอโทษ” เฟรมเอื้อมมือไปจับมือแพรวา แต่เธอก็ชักมือออกไม่ให้เขาจับ
“แพร ลืมไปหมดแล้ว เราสองคนไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่อไป” แพรวาพูดพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เช่นเดียวกับเฟรมคำพูดที่หญิงสาวพูดออกมาเมื่อกี้นี้ทำให้เขาเจ็บเจียนจะขาดใจตาย
“เฟรมยังรักแพรอยู่นะ วันนั้นเฟรมถูกแม่บังคับ” เฟรมพยายามพูดอีกรอบ เพื่อเขายังจะมีความหวังเล็กๆน้อยๆอยู่บ้าง
“มันไม่มีประโยชน์หรอกเฟรม แพรเจ็บมามากพอแล้ว ขอโทษด้วยนะ” แพรวาหันหน้าหนีเพื่อไม่ให้เฟรมเห็นน้ำตา
“เฟรมอยากแก้ตัวอีกครั้งแพรให้โอกาสเฟรมได้ไหม” เฟรมเอ่ยปากขอร้องคนที่อยู่ตรงหน้าเขา
“มันสายเกินไปแล้วละ เฟรม”
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
หายไปนานมากขอโทษด้วยนะคะ
พอดีไรท์เตอร์เปลี่ยนพลอตเรื่องใหม่
ว่าจะไม่ดราม่าแล้ว ต่อไปนี้จะเป็นหวานๆ555
แต่ต้องรอไปอีกใบ้ให้ว่าตอนหน้ามีคู่หนึ่ง
สมหวังแน่นอนแต่จะเป็นคู่ไหน ต้องรอติดตาม
แต่ไรท์เตอร์คิดว่ารีดเดอร์คงรู้ 555
เม้นต์ด้วยนะค่ะ เพื่อกำลังใจ
shala.la
ความคิดเห็น