คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >>ความหวังสุดท้าย
ความหวังสุดท้าย
ในเมื่อ จอย ไม่มีทางไป ถ้าเธอกลับบ้านไปคงเป็นเรื่อง ดังนั้น คนที่เธอควรนึกถึงที่สุดก็คือ คนที่หนีมาด้วยกันอย่าง เฟรมนั่นเอง
เธอจึงกดโทรศัพท์เพื่อโทรหาที่พึ่งสุดท้ายของเธอ
“ฮัลโหล พี่เฟรม จอยตกเครื่องบิน”
[จอยตกเครื่องบิน แล้วทำยังไงละ] ปลายสายแสดงน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“ไม่รู้ พี่เฟรมหาที่อยู่ได้หรือยัง” จอยรีบถาม เข้าประเด็น
[ได้แล้ว พี่มาทำงานอยู่ร้านกาแฟ]
“งั้น จอยขอไปอยู่ด้วยนะ จอยไม่มีที่ไปจริงๆ” จอย ส่งน้ำเสียงอ้อนวอน
[มาสิ จอยอยู่ที่สนามบินเหรอ แล้วจะมาไงล่ะ] ปลายสายถาม
“เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไป ร้านอยู่ที่ไหน” จอยถามด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ อย่างน้อยเธอก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว
[อยู่ที่แถว สวนสาธารณะแถบชานเมือง]
“โอเค เดี๋ยวจอยจะรีบไป ขอบคุณมากค่ะพี่เฟรม”
เมื่อจอยวางสายจากเฟรม เธอก็เดินออกมาที่หน้าประตูทางออก เพื่อกวักมือเรียกแท็กซี่
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ทางด้านเฟรม เมื่อวางสายจากจอยเสร็จเขาก็กลับไปทำงานต่อ งานที่ไม่หนักหนาอะไรมาก แต่สำหรับเขามันคือ ภารกิจอันใหญ่ยิ่ง เกิดมาในชีวิตเขาไม่เคยทำงานแบบนี้เลย
“พี่เฟรม เหนื่อยไหมค่ะ” ยูกิถามเฟรม หลังจากลูกค้าทยอยกันออกไปเหลือเพียงลูกค้าไม่กี่คน จึงทำให้เขาสองคนมีเวลาที่จะคุยกัน
“ไม่เหนื่อยหรอกครับ สบายมาก” เฟรมโกหกไป แต่ในใจจริงแล้วเขาเหนื่อยแทบขาดใจ
“กิ ลืมบอกไป วันนี้พี่ชายกิเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ เราจะไปเลี้ยงฉลองกัน พี่เฟรมไปด้วยกันสิค่ะ” ยูกิเอ่ยปากชวนเฟรม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เป็นคนนอก ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว แค่กิให้งานพี่ทำ ให้บ้านพี่อยู่ ก็เป็นบุญคุณมากแล้ว”
“อย่าคิดอย่างงั้นสิค่ะ พี่เฟรมก็เหมือนพี่ชายกิ คนนึงนะคะ กิขอร้องไปเถอะค่ะ” ยูกิพูดทำตาปิ๊งๆเหมือนเด็กขี้อ้อน พฤติกรรมของยูกิทำให้เฟรมนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่ง นั่นก็คือแพรวา ตอนที่เธออ้อนเขาเมื่ออยากได้ของหรืออยากจะไปไหนแต่เขาไม่พาไป ซึ่งเขาก็ไม่เคยปฎิเสธเธอได้เลยสักครั้ง และคราวนี้เขาก็คงปฎิเสธ
“ก็ได้ครับ” เมื่อเฟรมตอบตกลงยูกิก็กระโดด ดีใจแล้วบอกเขาว่า
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อยูกิพูดจบ เฟรมก็บอกเรื่องที่จอยจะมาอยู่ด้วย กับเธอ
“คือ กิ พี่มีเรื่องจะรบกวนเรื่องนึงนะครับ” ยูกิยิ้มให้เขาแล้วตอบว่า
“หลายๆเรื่องก็ได้นะ” ยูกิเตรียมพร้อมที่จะฟังเต็มที่แล้ว
“คือ พี่จะขอให้เพื่อนมาอยู่ด้วยอีกคน กิ จะว่าอะไรไหมครับ” เฟรมเอ่ยแบบเกรงใจ
“ได้สิค่ะ ว่าแต่เพื่อนจริงๆหรือเปล่า” ยูกิแซวเฟรม
“เพื่อนครับ เขาเดือดร้อนมา” เฟรมรีบปฎิเสธ
“งั้นเขาจะมาเมื่อไหร่ละค่ะ” ยูกิถามด้วยความอยากรู้
“กำลังจะมาครับ” เฟรมตอบ
“งั้นก็ดีเลยจะได้ชวนพี่เขาไปงานเลี้ยงด้วยเลย” ยูกิยิ้มดีใจ โดยจากพื้นฐานนิสัยแล้วเธอชอบที่จะพบเพื่อนใหม่ และผูกมิตร
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ทางด้าน คชา เย็นนี้เพื่อนรักของเขากลับมาจากต่างประเทศทั้งที่ มีเหรอที่เขาจะไม่ไป
“แพรจำไอเต๋า เพื่อนพี่ได้ไหม” คชาถามแพรวา ขณะที่แพรวากำลังนั่งวาดรูปอะไรอยู่ก็ไม่รู้
“จำได้สิ พี่เต๋าคนที่หล่อๆ” แพรวาวางพู่กันลงแล้ว หันมายิ้มกับพี่ชาย
“วันนี้มันกลับเพิ่งกลับจากต่างประเทศ มันจัดงานเลี้ยงฉลอง แพรไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ” คชาบอกน้องสาว
“ได้สิ พี่คชาชวน แพรต้องไปอยู่แล้ว” เธอเดินเข้าไปกอดพี่ชาย
“ดีมากน้องรักของพี่” คชาลูบหัวน้องสาวที่อยู่ในอ้อมอกเบาๆ เขารู้ว่าแพรวาต้องการเขามาก เพราะจิตใจของแพรวาในตอนนี้มันยังไม่แข็งแกร่งพอ ก็มีแต่เขาเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างเธอ และเขาสัญญาว่า เขาจะไม่มีวันทิ้งน้องสาวคนนี้ไปไหนแน่นอน
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ตอนนี้ จอย ได้เดินทางมาถึงที่ร้านกาแฟที่เฟรมบอกเรียบร้อย แล้วเธอเดินเข้าไปในร้านกาแฟ เพื่อหาเฟรม
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ” ยูกิเอ่ยต้อนรับ เหมือนตอนที่เฟรมเข้ามาครั้งแรกไม่มีผิด
“ฉันมาหาพี่เฟรมนะค่ะ” จอยบอกยูกิ
“พี่คงเป็นเพื่อนที่เฟรมใช่ไหมค่ะ พี่เฟรมออกไปส่งของนะคะ” ยูกิยิ้มกว้างให้จอย
“ใช่ค่ะ พี่เป็นเพื่อนพี่เฟรม” จอยยิ้มกลับให้ยูกิเช่นกัน แต่ทำไม่เธอถึงรู้สึกเหมือนเห็นคนหน้าคล้ายยูกิที่ไหนมาก่อน
“พี่เฟรมบอก กิ แล้วค่ะ สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ยูกิ ค่ะ” ยูกิกล่าวแนะนำตนเอง
“ค่ะ ยูกิ พี่ชื่อ จอย ค่ะ แต่พี่เคยเห็นหน้า ยูกิ เราเคยเจอกันที่ไหนหรือเปล่า” จอยถามเพราะเธอรู้สึกเหมือนเคยเจอคนหน้าคล้ายยูกิที่ไหนสักแห่งเมื่อไม่นานมานี้
“ไม่นิค่ะ กิ เพิ่งเคยเจอพี่ครั้งแรก พี่เฟรมบอกพี่หรือยังค่ะว่าวันนี้พวกเราจะไปงานเลี้ยงต้อนรับพี่ชายกิกัน” ยูกิถามจอย
“ยังค่ะ” จอยตอบ
“งั้นพี่เตรียมตัวได้เลยค่ะ” ยูกิจูงมือจอยเข้าไปแต่งตัวในทันที โดยไม่ทันทีจอยจะเอ่ยปากพูดอะไรแม้แต่นิดเดียว
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ความคิดเห็น