คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >> การเริ่มต้น
ก า ร เ ริ่ ม ต้ น
ชีวิตของคนเราต้องพบกับความทุกข์ หรือสุข แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งสำคัญ
สิ่งสำคัญมันอยู่ที่เราจะเลือกจมอยู่กับสิ่งนั้น นานแค่ไหน
สำหรับคนที่กำลังผิดหวังกับความรักหลายคนอาจจะเจ็บปวดทุกข์ทรมาน และอาจจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่สำหรับเธอคนนี้แล้ว ความเจ็บปวดมันทำให้เธอรู้ว่าต่อไปนี้ เธอจะไม่มอบหัวใจให้ใครอีกต่อไปแล้ว ความเจ็บปวดครั้งนี้เป็นบทเรียนทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น เธอจะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของความรักของใครอีกต่อไป
“แพรนี่มันก็ผ่านมานานแล้ว แพรลืมเขาได้หรือยัง” พี่ชายถามน้องสาวที่กำลังนั่งมองดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าไปอยู่ที่ริมระเบียง
“แน่นอนสิ พี่คชา เขาได้ออกไปจากหัวใจแพรตั้งแต่วันนั้นแล้ว” น้องสาวหันมายิ้มกับพี่ชาย
“ดีแล้ว ต่อไปนี้แพรวา ต้องเป็นแพรวา คนใหม่ที่สดใสกว่าเดิม” พี่ชายโอบไหล่น้องสาว เชิงให้กำลังใจ
“พี่คชาเห็นดวงอาทิตย์นั่นไหม” น้องสาวชี้ไปที่ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
“เห็นสิ” พี่ชายหันมายิ้มให้น้องสาว
“ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดิน มันจะนำความทุกข์ของแพรไปด้วย แล้วพรุ่งนี้เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น มันก็จะนำความสุขมาให้แพร” น้องสาวบอกพี่ชาย ทั้งคู่เฝ้าดูดวงอาทิตย์ดวงนั้นจนมันลับขอบฟ้าไป
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
แต่สำหรับวันเริ่มต้นใหม่ของอีกคน อาจจะไม่สวยงามอย่างที่เขาวาดฝันไว้ เพราะสิ่งที่เขาฝันไว้มันจะไม่มีทางเป็นจริงเลย เพราะชีวิตเขาถูกกำหนดไว้ให้อยู่บนเส้นทางที่ผู้เป็นกำหนดไว้ เมื่อไหร่ที่เขาออกนอกเส้น นั่นก็หมายความว่า เขาเป็นลูกอกตัญญู
“เตรียมพร้อมหรือยังลูก พรุ่งนี้จะเป็นวันสำคัญของลูกแล้วนะ” แม่เดินเข้ามาถามลูกชายที่นั่งอยู่ในห้องนอน ขณะนั้นเขากำลังดูรูปเก่าๆที่เขาและเธอกำลังมีความสุขด้วยกัน
“ครับผม” ลูกชายตอบผู้เป็นแม่สั้นๆ แต่ดวงตาเขาก็ยังจับจ้องไปที่รูปถ่าย อย่างไม่ละสายตาไปจากมันเลย
“เอามานี่” ผู้เป็นแม่ เมื่อเห็นสิ่งที่ลูกชายกำลังถืออยู่ ก็เปลี่ยนเป็นคนละคน เป็นแม่ที่ดูน่ากลัวโหดร้าย หล่อนกระชากรูปถ่ายมาจากมือลูกชายและฉีกมันอย่างไม่ใยดี ลูกชายก็ได้แต่นั่งมองแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“จำไว้นะ ถ้าฉันเห็นอะไรที่เกี่ยวกับแม่นั่นอีก ฉันจะไม่ทำแค่นี้แน่” ผู้เป็นแม่พูดเสร็จก็เดินออกไปทิ้งให้ชายหนุ่มอยู่คนเดียว เขาค่อยๆหยิบรูปที่ถูกผู้เป็นแม่ฉีกขึ้นมาทีละชิ้น
เขามองลงไปที่เศษกระดาษที่อยู่ในมือ ตอนนี้น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา อย่างที่เขาไม่สามารถห้ามมันได้อีกแล้ว
“พรุ่งนี้แล้วสินะ ความสุขมันจะหายไปจากชีวิตของผม ”
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
งานหมั้นเริ่มขึ้น ท่ามกลางความสุขของญาติผู้ใหญ่ แต่สำหรับเจ้าของงานแล้ว มันคือ วันที่เขาไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นมาเลย เขาอยากจะหนีไปจากที่ตรงนี้ แต่เขาก็ทำไม่ได้
“เฟรม งานกำลังจะเริ่มแล้วลูก ไปในงานกัน” ผู้เป็นแม่เดินควงแขนลูกชายเข้าไปในงาน เมื่อสายตาหล่อนหันไปเห็น พ่อแม่ของฝ่ายหญิงเธอจึงรีบปรี่เข้าไปทักทายโดยที่ลากลูกชายไปด้วย
“สวัสดีค่ะ หนูจอยอยู่ไหนค่ะ ลูกเฟรมของดิฉันบ่นคิดถึงอยู่” หล่อนพูดแทนลูกชาย แต่ลูกชายก็ไม่มีสิทธิ์ทักท้วง เขาได้แต่ยิ้มๆแต่ก็ไม่พูดอะไร
“นั่นไงค่ะ คุณหญิงลูกจอยอยู่นั่นค่ะ” แม่ของฝ่ายผู้หญิง ชี้ไปที่ลูกสาวของตนเองที่กำลังยืนต้อนรับแขกอยู่
“เฟรมเดินไปหาน้องสิลูก” ผู้เป็นแม่พูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ดวงตาของหล่อนที่มองลูกชาย ทำให้ลูกชายรู้โดยปริยายว่าเขาต้องทำอะไร
ชายหนุ่มเดินไปหาหญิงสาวตามที่ผู้เป็นแม่บอก หรือ อีกอย่างหนึ่ง ออกคำสั่ง เขาเดินมาหยุด ใกล้หญิงสาว เขาสังเกตเห็นว่าเธอก็มีพฤติกรรมไม่ได้ต่างจากเขาเลย บนใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความทุกข์ที่เขาสัมผัสได้ เมื่อเธอเห็นเขา เธอหันมายิ้มให้เขาก่อนที่จะพูดกับเขา
“พี่เฟรมค่ะ จอยรู้ว่าพี่เฟรมไม่ได้รักจอย จอยก็ไม่ได้รักพี่เฟรม ถ้าเราหมั้นกันไปเราทั้งคู่ก็จะทุกข์เปล่าๆ” หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มเบาๆ เพื่อไม่ให้คนแถวนั้นได้ยิน
“แต่เราก็ไม่มีสิทธิ์เลือก” เขาเอ่ย
“ทำไมเราจะไม่มีสิทธิ์” หญิงสาวยิ้มอย่างมีเลศนัย
“น้องจอยหมายความว่าอย่างไร” ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย เขาไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคิดอะไรอยู่
“เราหนีกันเถอะค่ะ” หญิงสาวเอียงหน้ามากระซิบกับชายหนุ่มเบาๆ ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น ก็ตกใจกับความคิดของหญิงสาว
“อะไรนะครับ”เขาถามซ้ำ เกิดมาในชีวิตเขาไม่เคยขัดคำสั่งแม่เลยสักครั้ง แล้วถ้าคราวนี้เขาต้องหนีมันจะเกิดอะไรขึ้น แม่ของเขาต้องเอาเรื่องเขาแน่
“หนี เราต้องหนี” หญิงสาวย้ำ และเธอก็ไม่รอช้า เธอคว้ามือชายหนุ่ม เดินไปทางหลังโรงแรมทันที โดยระหว่างทาง พวกเขาสองคนพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด
-----------------Parallel รักบนเส้นขนาน--------------
ลงตอนแรกแล้วจ้า คู่อื่นๆจะทยอยออกเรื่อยๆนะคะ
คู่นี้เปิดตัวมาก็ดราม่าซะแล้ว
แต่รับรองว่าคู่อื่นจะไม่ดราม่าแน่นอนค่ะ
จะออกไปในแนวจิกกัดเล็กน้อย
อย่าลืมคอมเม้นต์นะค่ะ
ความคิดเห็น