LOVE online รักออนไลน์ของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #8 : หึงแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ

Ep.8 Love online <3

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่กระทบกับสายตาในตอนเช้า ฉันลุกขึ้นมาช้าๆแล้วก็บิดขี้เกียจก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับผู้ชายที่นอนหมอบอยู่ข้างๆ จริงสิ เมื่อคืน ฉันค้างที่บ้านกันต์นี่น่า ฉันยกมือขึ้นมาเสยผมที่ปิดหน้าของเขาออก ปกติจะเห็นเขาใส่เจลแล้วก็เซ็ทผมตัวเองแบบเนียบตลอด แต่ตอนนี้ ผมของเขาชี้ฟูไม่เป็นทรง มันก็ดู ดีไปอีกแบบ ดูแปลกตา

"ฉันได้เห็นนายในมุมที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน จะเรียกว่า รู้จักนายมากขึ้นก็ได้ล่ะมั้ง"

ฉันพูดอยู่คนเดียวแล้วก็แตะที่ปากของเขาเบาๆ ปาก แดงจังเลย หมอนี้ เคยใช่ปากนี้จูบฉันมาก่อนนี่น่า ฉันเม้มปากแล้วก็สบัดหัวไล่ความคิดไม่เข้าท่าออกไปจากสมอง ก่อนจะเขย่ากันต์เบาๆ

"กันต์..."

...

"กันต์"

ยังนิ่งอีก

"ไอ้ผีจีน"

"หืม"

ตื่นเลย ฉันกอดอกแล้วก็มองกันต์ที่ลืมตาขึ้นมาห้าวหวอดๆแบบเด็กๆแถมยังขยี้ตาตัวเองแล้วก็บิดขี้เกียจอีกต่างหาก

"อรุณสวัสดิ์"

ฉันพูดแล้วก็กอดเข่าตัวเองอยู่บนโซฟา กันต์ชะงักไป ก่อนจะลุกขึ้นยืน

"เธอ...ไม่โกรธฉันแล้วหรอ?"

"..."

เพราะเมื่อคืนนายสารภาพบาปมาจนฉันนอนไม่หลับ จะหายโกรธมันก็ไม่แปลกหรอก ฉันพยักหน้าแล้วก็ขยี้ตาตัวเองบ้าง

"...ไม่ถามหน่อยหรอ? ว่ามาอยู่สภาพนี้ได้ยังไง?"

"ไม่เห็นต้องถาม อยู่กันสองคน ถ้าฉันไม่ละเมอนอนเองนายก็คงจะเป็นคนทำ"

ฉันแกล้งเฉไฉไปทั่วแล้วก็ลุกขึ้นตามเขาบ้าง

"ฉันกลับดีกว่า"

"เดี๋ยวฉันไปส่ง"

"หือ นายมีรถด้วยหรอ?"

"เปล่า เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปส่ง"

ตาบ้าเอ้ย ฉันยนจมูกใส่หน้าเขาแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ เขาก็เดินตามเข้ามา

"แปรงฟันก่อนดิ"

"ไหนแปรงล่ะ?"

"นั้นไง?"

ฉันมองหาแปรงสีฟัน แต่ก็เห็นมีอยู่แค่อันเดียว

"ของนายไม่ใช่หรอ?"

"อือ"

อ้าว ถ้างั้นนายจะให้ฉันใช้แปรงต่อจากนายเนี่ยนะ

"ใช้ต่อจากนายเนี่ยนะ"

"ทำไมล่ะ จูบกับฉันยังจูบมาแล้วเลย"

มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะตาบ้า ฉันก็แค่เบ้ปากใส่แล้วก็หยิบแปรงขึ้นมาบีบยาสีฟันแล้วก็แปรงๆๆ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก้แล้วกัน

ซ่า

พอฉันล้างหน้าเสร็จกันต์ก็ส่งผ้าขนหนูผืนสีขาวมาให้ฉันทันที

"ขอบใจ"

ฉันพูดแล้วก็หยิบมาเช็ดหน้า เขาก็เปิดก๊อกน้ำแล้วก็แปรงฟันบ้าง หมอนี้...ใช้แปรงต่อจากฉันจริงๆด้วย -////- เป็นผู้ชายที่บ้าระห่ำจริงๆเลย ฉันถึงกับอึ้ง แต่พอเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็แอบยิ้มที่มุมปากของตัวเอง

"รอก่อนนะ เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

ฉันพยักหน้ารับแล้วก็มองตามผู้ชายร่างสูงคนนั้นเข้าห้องนอนไป สักพัก เขาก็กลับออกมา

"ป่ะ"

"ก็ไปดิ"

ฉันเดินตามเขาออกมาจากห้องของเขา แล้วก็เดินลงมาจากตึก แล้วก็กำลังเดินออกมาจากซอย แถวนี้ไม่มีแท็กซี่ขับผ่านแน่ๆ

"เฮ้ยน้ำ กินข้าวก่อน"

กันต์ไม่ว่าเปล่าดึงเสื้อฉันยิกๆ แล้วก็ชี้ไปที่ร้านโจ๊กหน้าปากซอย

"ป้าครับ เอาโจ๊กหมูถ้วยนึง แล้วก็โจ๊กไก่ไม่ใช่พริกไทยถ้วยครับ"

"จ้า รอเดียวนะ"

"นาย สั่งไม่ถามฉันเลยนะ"

"เอ้า ก็เธอชอบกินโจ๊กไก่ไม่ใช่หรอ?"
"ก็ใช่ แต่..."

"แล้วก็ไม่กินพริกไทยด้วย"

อือ ตรงนั้นมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ นายรู้ได้ยังไงต่างหากล่ะ

"ฉันน่ะ ชอบกินโจ๊กหมูมากๆเลยล่ะ แล้วก็ต้องใส่พริกไทยเพิ่มตลอดเลยด้วย แต่ว่า เธอไม่กินพริกไทยใช่ไหมล่ะ ฉันก็เลยสั่งให้ไง"

"..."

ใครถามเรื่องของนายย่ะ ฉันได้แต่นั่งรอ ท้องไส้มันเริ่มจะประถ้วงซะแล้ว เมื่อคืนก็กินขนมกับตานี้ทั้งคืน ข้าวไม่ได้ตกถึงท้องเลย

"เสร็จแล้วจ๊ะ แฟนหรอกันต์? น่ารักเชียว"

อ่า ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่

"ฮ่าฮ่า เห็นไหม ป้าเขายังชมว่าเธอน่ารักเลย"

มันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเขาบอกว่าเราเป็นแฟนกันโว้ยย หัดสนใจให้ถูกที่บ้างได้ไหม?

"เป็นเพื่อนกันน่ะค่ะ ไม่ใช่แฟน"

"อ้าว งั้นหรอกหรอ?"

"..."

กันต์ได้แต่นั่งยิ้มแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วก็ตักโจ๊กเข้าปากแบบไม่สนใจฉันที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่เนี่ยเลย

"ไอ้บ้ากันต์ ใส่พริกไทยเยอะขนาดนั้นแกไม่ใส่ไปทั้งขวดเลยล่ะ"

"ก็อยากอยู่ แต่กลัวเปลืองของป้าแก"

มันพูดแล้วก็ยักคิ้ว แล้วก็มองหน้าฉันยิ้มๆ ฉันก็ไม่ได้สนใจ ตักโจ๊กเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย โจ๊กเจ้านี้ อร่อยดีเนอะ // พูดกับตัวเอง

----

"น้ำ"

"อะไร?"

"พรุ่งนี้เดี๋ยวโทรหานะ"

"ห๊ะ.."

เขาชะโงกหน้าออกมาจากแท็กซี่แล้วก็พูดกับฉัน

"นายไปเอาเบอร์ฉันมาจากใครไม่ทราบ"

"ฉันมีก็แล้วกัน"

"ไม่ได้...ฉันไม่ชอบรับเบอร์แปลกๆ"

"แต่ฉันก็จะโทร"

รอยยิ้มที่เป็นปกติของไอ้กันต์ทำให้ฉันรู้สึกคันที่มือยังไงก็ไม่รู้ แล้วก็ต้องหันหลังเดินเข้าบ้านของตัวเองแล้วก็ยิ้มออกมา

"ไอ้บ้ากันต์...ฮิๆ"

ว่าแล้วก็ไปกาอะไรกินดีกว่า สายๆแล้วชักเริ่มหิว

"ล้า ลา ล่าล้า"

ฉันฮัมเพลงไปแล้วก็ทอดไข่ไป ก่อนจะสะดุ้งเพราะเสียงของเจ๊เนยที่มาทำให้ตกใจข้างหลัง

"จะเอ๋"

"ตายๆ พี่เนย ทำอะไรน่ะ น้ำตกใจหมด"

"ก็นะ เห็นแท็กซี่มาเกยหน้าบ้านแต่เช้า ก็เลยแวะเข้ามาหา อารมณ์ดีอะไรอยู่จ๊ะ"

"ห๊ะ อารมณ์ดี เปล่าซะหน่อย อารมณ์เสียอยู่ต่างหาก"
"จ๊ะๆ พี่เห็นนะ ว่าน้ำฮัมเพลงยิ้มๆอยู่ในครัว เมื่อคืน เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรอ?"

พี่เนยจุ๊ปากเหมือนเด็กๆแล้วก็กอดเอวฉันแถมเอาคางมาเกยไหล่ฉันอีกต่างหาก ทำเอาฉันขนลุกไปเลย

"จะมีอะไร ก็ตีกันห้องเละน่ะสิ"

ฉันพูดไปอย่างนั้นแหละ แล้วก็เฉไฉไปทั่ว

"พี่เนยนั้นแหละ ทำอะไรก็ไม่รู้ เมื่อคืนเอาน้ำไปทิ้งไว้บ้านกันต์เฉยเลย กระเป๋าก็ไม่ได้เอาไป โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาไป จะฆ่ากันทั้งเป็นรึไง?"

ฉันเปลี่ยนเรื่องแล้วก็ทำเสียงเขียวใส่พี่เนย พี่เนยก็กลืนน้ำลายแล้วก็ทำหน้าอ้อนฉันไว้ก่อน นี่ตัวเองผิดเต็มๆเลยนะเนี่ย

"เอาน่า แต่กันต์เขาก็ไม่ได้ทำอะไรน้ำนี่น่า เนอะ"

"ไม่ต้องมาอ้อนเลย พี่เนยอ่ะ อย่าทำอย่างนี้อีกนะ"
"คร้าบ พี่จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว"

"..."

----

นี้ฉันนั่งรออะไรของฉันเนี่ย? แค่มันบอกว่าจะโทรมาเท่านั้นเองนะ ฉันก็ไม่เป็นอันทำอะไรแล้วก็นั่งรอโทรศัพท์ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

ตริ๊ง

อ๊ะ เฟสเองหรอ? ฉันหน้ามุ๋ยไปนิดนึง ก่อนจะหันมามองหน้าจอคอมของตัวเอง

 

Beauty: น้ำ วันนี้พี่ไปเที่ยวกับเพื่อนนะ ไปด้วยกันไหม? ถือซะว่าเป็นการไถ่โทษเรื่องเมื่อวาน

 

เอ่อ เจ๊เนยนี่น่า อืมมม จะไปดีไหมน่า

 

Beauty: พี่จะซื้อเป็ดน้อยเป็นของปลอบใจ

Pilot: ไปจ๊ะ

 

อ่า ฉันนี่น่า งกไม่เข้าเรื่องเลย เอาเถอะ ยังไงวันนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ไปก็ได้ แถมยังได้เป็ดน้อยอีกต่างหาก

 

Beauty: แต่ว่าต้องแต่งตัวสวยๆนะจ๊ะ

Pilot: ทำไมอ่ะ?

Beauty: เอาเถอะน่า ถือซะว่าพี่ขอก็แล้วกัน อีกสิบนาทีเจอกันหน้าบ้านพี่นะ

 

"ก็ได้ว่ะ"

ฉันพูดแล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จริงสิ ฉันมีชุดเดรสอยู่นี่น่า มันก็เก่ามากแล้ว เอาเป็นว่าฉันใส่ชุดนั้น แล้วก็ ปล่อยผม ฉันแกะยางที่อยู่บนหัวของตัวเองแล้วก็หวีผมแบบลวกๆ ก่อนจะปัดหน้าม้าให้เป็นผมสไลส์ข้างไป แล้วก็สวมชุดกระโปรง สั้นประมาณหัวเข่า เสร็จแล้ว... ฉันหยิบลิปมันขึ้นมาแล้วก็ทาปาก แล้วก็ทำปากจู๋ มวั๊ะๆ รองเท้าฉันมีแต่ผ้าใบเลย ใส่ผ้าใบไปก็แล้วกัน บอกให้แต่งตัวสวยๆ ฉันก็จัดให้ แล้วก็ล็อคบ้านเดินไปหาพี่เนยที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

"ขอโทษที ใส่รองเท้าอยู่"

"เฮ้ยน้ำ สวยเกินหน้าเกินตาฉันนะแก ไปเหอะ เพื่อนพี่มารอรับหน้าปากซอยแล้ว"

พวกเรารีบเดินไปหน้าปากซอยแล้วก็ขึ้นรถมาเจอหน้าเพื่อนๆของพี่เนยที่ฉันคุ้นตา

"อ้าว น้ำหรอเนี่ย? แต่ก่อนเห็นแต่งตัวอย่างกับเด็กๆ มันโตไววุ้ย สวยกว่าพี่ซะแล้ว"

"ฮ่าๆ พี่ก็ชมกันเกิน ให้น้ำสวยบ้าง พวกพี่จะได้ไม่อายไง เดินกับน้ำน่ะ"

ฉันพูดลื่นๆแล้วก็เข้ากลุ่มสาวเน็ตไอดอลกับพวกพี่เนยได้แบบชิวๆ แล้วก็มาจบที่ย่านถนนคนเดินที่มีทั้งลูกเล็กเด็กแดงมาเดินเล่นกันซะฉันตาลาย

"เอานี่ ตัวนี้เป็นไง"

"น่ารักอ่ะพี่เนย เอาตัวนี้ๆ"

ฉันชี้ๆแล้วก็กระดี๊กระด๊า ก็พี่แกจะซื้อให้ทั้งที ต้องเอาให้คุ้ม

"จ๊ะๆ"

"เนยทำไมต้องซื้อให้ด้วยว่ะ"

"ก็เมื่อวาน เอาเด็กไปปล่อยไว้บ้านเพื่อนมันอ่ะดิ มันโกรธเอาก็เลยต้องซื้อง้อ"

"โอ้ เด็กจริงๆเลยนะเรา"

พี่แก้มที่ดูเหมือนจะเป็นทอม(?) เขย่าผมฉันแรงๆ หน้าพี่แกหวานๆ แถมยังเด็กชายขึ้นอีกต่างหาก ฉันว่าถ้าแกเด็กหญิงหนุ่มๆก็คงติดเต็มแน่ๆเลย

"อ่า พี่แก้มอย่าเล่นหัวน้ำดิ ผมเสียทรงหมด"

ฉันว่าแล้วก็ดึงมือพี่แกออก พี่แก้มก็แค่ยิ้มให้ฉันน้อยๆแล้วก็ก้มดูตุ๊กตาเป็ดที่ฉันจ้องไว้ตาเป็นประกาย

"เอาป่ะ? เดี๋ยวพี่ซื้อให้"

"จริงดิ พี่แก้มใจดีจังเลย"

ฉันอ้อนแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มากับพี่แก้มก็ดีอย่างนี้แหละ บ้านแกรวยแล้วก็บุญทุ่ม โชคดีของไอ้น้ำ วันนี้มาทีได้เป็ดน้อยกลับบ้านตั้งสองตัว โฮะๆ

"เฮ้ยแก้ม น้องฉันนะโว้ย"

"อะไร? ก็แค่ซื้อเป็ดให้เองนะเนย"

"น้องฉันมันมีแฟนแล้วโว้ย"

"อ๊ะ น้ำ มีแฟนแล้วหรอ?"

พี่เนยกอดคอฉันแล้วก็พูดกับพี่แก้ม พี่แก้มก็หันมาถาม ฉันสิ หน้าแดงจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว

"บ๊า ยังไม่มีแฟนซะหน่อย น้ำยังโสดพี่"

"แล้วทำไมเนยบอกมีแฟนแล้ว"

"ก็ไอ้น้ำมันกำลังตกหลุมรัก เมื่อคืนก็ไปค้างบ้านกันต์มา ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแหละ"

อ๊ะ พี่เนย อย่าเผากันแบบนี้ดิ พี่แก้มก็ขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะถอนหายใจออกมา

"หว๋า หน้าเสียดาย ว่าจะจีบน้ำซะหน่อย เจอไอ้เนยดักคอซะแล้ว"

อ๊ะ -////- พี่แก้ม พูดอะไรของพี่อ่ะ?

"ดูทำหน้าเข้า อย่าบอกนะว่าไม่รู้ตัวเลย"

"..."

ฉันส่ายหน้าพั่บๆ พี่แก้มก็กอดคอแล้วก็กระซิบ

"อกหักเมื่อไหร่บอกพี่ก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ด้ามอกให้"

อ๊ะ -////- พี่แก้ม อย่าเอาหน้าขาวๆของพี่มาใกล้น้ำนักจะได้ป่ะ? น้ำเขินอ่ะเนี่ย

"โทรศัพท์จ๊ะ โทรศัพท์"

เสียงริงโทนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นช่วยชีวิตของฉันไว้ได้ทันพี่แก้มก็เลื่อนหน้าออกไป แล้วก็เดินไปคุยกับพี่เนยต่อ ฉันก็แค่เดินหันหลังออกมาแล้วก็กดรับสาย

"ฮัลโหล"

`ไหนบอกไม่ชอบรับเบอร์แปลกไงครับ´

เสียงนี้...ไอ้กันต์

"ก็ไม่ได้อยากจะรับ ก็แค่จำเป็นต้องรับเท่านั้นแหละ"

ถ้าฉันไม่รับฉันก็ไม่รอดน่ะสิ เมื่อกี้ยังขนลุกอยู่เลยนะเนี่ย บรื๋ออออ

`แหม ฉันโทรไปช่วยชีวิตพอดีสินะ´

"ช่วยชีวิต?"

อ๊ะ หรือว่า หมอนั้น อยู่แถวนี้ฟะ ฉันมองซ้ายมองขวาหาคนตัวสูงแล้วก็ปากแดงๆหน้าขาวๆ อ๊ะ เจอแล้ว อยู่ตรงนั้นเอง

"ทำไมไม่บอกว่าอยู่แถวนี้ด้วย"

`เอ้า ก็แค่อยากจะรู้ ว่าเธอจะกดตัดสายแล้วอยู่กับพี่คนนั้นต่อ หรือว่าจะรับสายฉันน่ะสิ´

"รู้งี้ไม่รับซะก็ดี"

ฉันบ่น จงใจให้หมอนั้นได้ยิน แต่ว่าเขาก็เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนอยู่ตรงหน้าของฉัน

"แต่ก็รับแล้วนี่น่า"

"โทรมาทำไม?"

"ก็อยากคุยด้วย"

"ฉันไม่อยากคุย"

ฉันพูด แต่ก็ยิ้มที่มุมปาก ฉันวางสายแล้วก็เก็บมือถือไว้ในกระเป๋า หมอนั้นก็เหมือนกัน แล้วก็ยิ้มให้ฉันแบบแปลกๆ แล้วฉันจะยิ้มตอบทำไมเนี่ย

"มาทำอะไรอ่ะ?"

"ซื้อของไง"

"...หืม?"

กันต์มองไปที่ร้านเป็ดน้อยที่ฉันยืนอยู่ข้างๆร้านแล้วก็พยักหน้ารับ

"อ้าว กันต์"

พี่เนยเดินเข้ามาทักพร้อมๆกับพี่แก้มที่เดินตามหลังพี่เนยมา

"มาได้ไงเนี่ย?"

"มาเดินเล่นกับเพื่อนน่ะครับ พี่อ่ะ มากันแค่สามคนหรอ?"

กันต์ถามแล้วก็เลิกคิ้วมอง

"เปล่าหรอก มีเพื่อนอีกสี่ห้าคน แต่มันซื้อของอยู่ฝั่งนู่นน่ะ"
กันต์พยักหน้ารับแล้วก็เอามือล้วงกระเป๋าเกงยีนส์ของตัวเอง เท่ว่ะ ฉันหันมารับเจ้าเป็ดน้อยจากพี่เนยแล้วก็พี่แก้มหลังจากที่พี่แกจ่ายตังค์แล้ว

"ขอบคุณค่ะ พี่ๆทั้งสอง"

ฉันกอดเจ้าเป็ดน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว กันต์กับพี่แก้มมองหน้ากันสักพัก ฉันกับพี่เนยก็ได้แต่ยืนนิ่งๆ

"สองคนนั้นเขาจ้องกันทำไมอ่ะพี่เนย"

"ไม่รู้ กัดกันแย่งแกมั้ง"

เฮ้ย จริงดิ ฉันหันควับไปหาพี่เนยแล้วก็เข้าไปแทรกกลางระหว่างเขาทั้งสองคน

"พี่แก้ม นี่กันต์ เพื่อนน้ำ ไอ้ผีจีน นี่พี่แก้ม เพื่อนพี่เนย"

"สวัสดีครับ"

"เอ๊ะ กันต์ที่เนยบอกว่า..."

"อ๊ะ อ๊ะ...พี่แก้ม น้ำว่าเราไปซื้อของร้านนู่นกันเถอะนะ"

ฉันสวนขึ้นมาก่อนที่พี่แก้มจะทำฉันฉันอาย พี่แก้มก็พยักหน้ารับเหมือนรู้ว่าฉันอยากจะเปลี่ยนเรื่องจะแย่ สาเหตุมาจากพี่เนยเลยล่ะ ถ้าไม่เล่าเรื่องนั้นให้พี่แก้มฟัง มันก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอก

"เอ่อ...เดี๋ยวๆ"

พี่เนยดึงแขนของพี่แก้มไว้ แล้วก็กระซิบอะไรกับพี่แก้ม พี่แก้มก็พยักหน้ารับแล้วก็หันมายิ้มให้ฉัน

"น้ำ เย็นนี่พี่ไปค้างบ้านเนยนะ เดี๋ยวพี่จะไปหา"

"เอ๊ะ มาหาน้ำ...???"

ฉันชี้หน้าตัวเองงงๆ แล้วก็มองหน้าพี่เนย เจ้าแผนการ์ณนักนะ นี่คิดจะทำอะไรอีกล่ะ?

"ผมว่าอย่าเลยพี่ ไปบ้านน้ำก็ไม่เจอน้ำหรอก เพราะว่าคืนนี้ผมนัดกับน้ำไว้แล้ว น้ำเขาจะมาดูหนังบ้านผมอ่ะครับ"

ห๊า? คราวนี้ฉันหันไปมองไอ้กันต์บ้าง เฮ้ย ฉันไปตกลงกับแกตอนไหนว่ะ? ฉันได้แต่ยืนมอง เอายังไงกันแน่เนี่ย

"อ้าว งั้นหรอกหรอ? ถ้างั้นคืนนี้พี่ก็ไม่ไปบ้านไอ้เนยล่ะ รอไปพรุ่งนี้ดีกว่า"

อ๊ะ พี่แก้ม เฮ้ย นี้คิดจะทำอะไรกันเนี่ย? ไอ้กันต์ก็ยิ้มให้พี่แก้ม พี่แก้มก็ยิ้มให้ไอ้กันต์ เฮ้ย พี่พวกเขากำลังแข่งกันทำคะแนนใช่ไหมเนี่ย?

"เอาล่ะ งั้นเราก็ไปซื้อของเถอะ กันต์จะไปด้วยกันก็ได้นะ"

"ครับ"

พี่เนยเดินนำหน้าพวกเราไปฉันก็เดินตาม แต่ที่แย่กว่านั้น รู้สึกว่าพวกเขายังจ้องกันไม่เลิกเนี่ยสิ พี่เนยนะพี่เนย ทำเรื่องให้ฉันอีกแล้ว

"พี่เนย พี่แก้ม ผมต้องพายัยนี้กลับไปด้วยซะแล้ว ขี้เกียจไปรับที่บ้าน ยังไงก็บายๆนะครับ"

หมับ

อ้าว เฮ้ย ไอ้กันต์พูดแล้วก็ดึงฉันออกมาจากตรงนั้น พี่เนยก็ยิ้มแล้วก็โบกมือให้ฉัน กรี๊ดดด นี่ก็เป็นแผนของพี่ใช่ไหมพี่เนยยยย

"กันต์ ฉันไปตกลงกับแกตอนไหน ว่าจะไปดูหนังบ้านแกว่ะ"
"..."

เงียบ กันต์ยังคงลากฉันต่อมาเรื่อยๆ หมอนั้นโบกรถแล้วก็ยัดฉันขึ้นแท็กซี่แล้วก็นั่งเงียบมาตลอดทาง เฮ้ย น่ากลัวว่ะ ฉันชักขนลุกแล้วนะ จนกระทั่งมายืนอยู่หน้าห้องของกันต์ กันต์เปิดประตูเข้าไปในห้อง แต่ฉันกลับยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

"เข้ามาดิ"

"ไม่เอา..."

"ทำไม?"

"แกน่ากลัว"
ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็เดินถอยหลัง กันต์ก็ขมวดคิ้วแล้วก็พยายามดึงแขนฉันเข้าไปในห้อง ฉันก็หลบหลีกแล้วก็เว้นระยะห่างจากเขาพอประมาณ

"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า เข้ามาเหอะ"

"ไม่เอา...ฉันไม่ได้บอกว่าจะมาค้างห้องแกซะหน่อย แกพูดเองเออเองคนเดียวทั้งนั้น แล้วยังจะมาบังคับฉันอีกหรอ?"

"...ก็ฉันหึงนี่หว๋า"

-////-

"ดูพี่แก้มมองเธอดิ อย่างกับจะกินเข้าไปทั้งตัว แถมยังมีหน้ามาบอกว่าจะแวะไปหาเธอคืนนี้อีก จะให้ฉันทำยังไงล่ะ?"

เขินสิครับ นี่นาย พูดคำว่าหึงออกมาได้หน้าตาเฉยเลยนะ ไม่สนใจฉันเลยรึไง?

"ก็ ก็ไม่ต้องทำอะไรเลยไง?"

"แล้วปล่อยให้พี่แก้มเอาแกไปกินเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก แกเป็น..."

"เป็น..."

"เออ นั้นแหละ เป็นอะไรก็ช่างแต่ห้ามคนอื่นแตะต้องแก เข้าใจไหม?"

"อ้าวเฮ้ย คนอื่นแตะไม่ได้นายแตะได้คนเดียวรึไง?"

ฉันถามแล้วก็เท้าเอวมอง ไอ้หมอนี้ เหตุผลก็ไม่มี เอาอารมณ์เป็นใหญ่ล้วนๆเลยนี่หว๋า

"ขอโทษ ก็ฉัน...หึงนี่หว๋า"
-////- ฉันรู้แล้วย่ะ

"นี่ ยิ้มหน่อยดิ"

ฉันพูดแล้วก็ดึงแก้มของไอ้กันต์จนเบียวไม่เป็นรูปทรง

"อือ อารายอา"

"ยิ้มหน่อยเร็วๆ"

"..."

กันต์ยอมยิ้มให้ฉันทั้งๆที่ฉันยังหยิกแก้มมันอยู่

"ก็แคนี้แหละ"

ฉันเดินผ่านหน้ามันเข้าไปในห้อง ที่ทำอย่างนั้นเมื่อกี้ก็เพื่อปรับอารมณ์ มันจะไม่โกรธ ไม่หึงจนหน้ามืดปล้ำฉัน ฉันวางของไว้ที่โซฟาแล้วก็มองไอ้กันต์ที่เพิ่งเดินตามเข้ามา

"พี่แก้มเขาเป็นใคร?"

นั้นไง...ไอ้นี่ มันจะซักฉันให้ขาวเลยไหมเนี่ย ฉันขาวอยู่แล้วนะโวย

"ก็เพื่อนพี่เนย พ่อเป็นวิศวะ แม่เป็นเจ้าของร้านดอกไม้ แล้วก็ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ ทำไมอ่ะ?"

แล้วฉันไปบ้าจี้บอกมันทำไมว่ะเนี่ย?

"พี่เขาจีบแกมานานแค่ไหนแล้ว?"

ห๊า เออ ที่นับๆได้

"ประมาณ ชม.นึงมั้ง"

"ห๊า งั้นพี่แก้มก็เพิ่งมาจีบแก เมื่อกี้..."

"อือ"

"แล้ว แกคิดอะไรกับพี่เขารึเปล่า?"

"เฮ้ย ไอ้ผีจีน เลิกคุยเรื่องนี้ได้แล้ว ไหนบอกมาดูหนังไง? ไหนหนังแก?"

ฉันเปลี่ยนเรื่องแล้วก็เอาเจ้าเป็ดน้อยทั้งสองตัวขึ้นมากอด

"วันนี้ฉันเพิ่งไปซื้อมาใหม่ เธอจะดูเรื่องอะไรล่ะ?"

กันต์ส่งถุงพลาสติกที่ใส่ดีวีดีที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ให้ฉันเลือก อือ เรื่องนั้นก็ดี เรื่องนี้ก็น่าดู แต่ว่าเลือกเรื่องที่มันไม่มีฉากเลิฟซีนก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องแกล้งหลับอีก

"ไม่รู้ดิ เอาเรื่องอะไรก็ได้ที่มันไม่ยาวอ่ะ"

"อ้าว ทำไมอ่ะ"

"ก็ฉันจะรีบกลับบ้านไง ดูจบจะได้ไม่ดึกมาก จะได้ไม่มีคนอ้างว่า กลับคนเดียวดึกๆมันอันตราย"

ฉันยักคิ้วแล้วก็อมยิ้มนิดๆ

"ทำไมแกไม่ค้างนี่เลยอ่ะ"

"จะบ้าหรอ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะโว้ย อีกอย่าง ที่ฉันค้างวันนั้นเพราะฉันไม่มีตังค์ค่ารถหรอก ไม่ใช่ว่าอยากจะค้าง..."

กันต์ขมวดคิ้วเป็นปมแล้วก็หันไปเปิดดีวีดี ฉันก็แค่กลั้นหัวเราะ มันจะรู้ไหมว่าหน้ามันตอนนี้อย่างฮาอ่ะ ฉันก็นั่งพับเพียบอยู่บนโซฟาโดยมีไอ้กันต์นั่งอยู่ข้างหน้าฉัน มันไม่ขึ้นมานั่งข้างบนกับฉันเลย มันคงกำลังเว้นระห่างในแบบของมัน หรือไม่มันก็กำลังไถ่โทษเรื่องที่จูบฉันเมื่อวันก่อน -////- เฮ้ย อยู่ดีๆไปนึกถึงเรื่องจูบได้ไงว่ะเนี่ย? เลิกคิดเลิกคิด

"น้ำ"

"หืม?"

"ฉันชอบแกนะเว้ย"

-////- อยู่ดีๆมันบอกชอบฉันทำไมว่ะเนี่ย?

"รู้แล้ว"

"ชอบมานานแล้วด้วย"

-////- กันต์พูดขณะที่ตาจ้องไปที่หน้าจอ แต่ปากกลับพูดออกมาโดยที่ไม่ได้หันมามองคนข้างหลังอย่างฉันเลย

"อือ"

"แล้วก็ไม่อยากให้แกไปคบกับคนอื่นด้วย"

...

"คบกับฉันไหม?"

O_o อะ อะไรของแกอยู่ดีๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

"..."

ควับ

มันหันกลับมามองฉันแล้ว ฉันก็แค่เอามือปิดปากตัวเองแล้วก็จ้องตาไอ้กันต์ ไอ้ผีจีน หน้าขาวๆของแกตอนนี้มันกลายเป็นสีแดงแล้วนะ เขินขนาดนี้ยังกล้าพูดมาได้นะนายน่ะ

"ว่าไงล่ะ?"

"จะ จะไปรู้หรอ? จู่ๆก็มาถามแบบนี้ ใครเขาจะไปตั้งตัวทัน ฉัน ฉันไม่รู้หรอก"

"ถ้างั้นเธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ"

"ง่ะ..."

ฉันถึงกับอ้าปากค้างเมื่อมันพูดเองเออเองแล้วก็หันไปมองจอเหมือนเดิม

"เฮ้ย ฉันยัง..."

"เอาขนมป่ะ น้ำไหม?"

ฟลุบ

อ้าว เฮ้ย ไอ้กันต์ ไอ้กันต์ลุกขึ้นเข้าห้องครัวไป ปล่อยให้ฉันเรียกชื่อของไอ้กันต์ตามหลังเขาไป เฮ้ย มันไม่ฟังฉันเลยนี่หว๋า ยังไม่ทันได้เถียงเลย มันก็เดินหนีไปซะแล้ว -////- ฉันหันหน้ากลับมาดูเจ้าป็ดสองตัวที่อยู่ในมือของตัวเอง กรี๊ดดด อยู่ดีๆ กลายไปเป็นแฟนมันเฉยเลย ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ จะว่าไป ไอ้กันต์มันก็บ้าระห่ำมากๆเลย ดึงฉันออกมาจากกลุ่ม พาขึ้นห้องแล้วยังจะบังคับให้เป็นแฟนอีก แต่ว่าฉัน กลับรู้สึกดีเป็นบ้า

----

"ไอ้ผีจีน ไปเอาหนังสือที่ห้องสมุดให้หน่อยดิ บอกพี่เขาว่าน้ำให้มาเอา"

ฉันสะกิดไอ้กันต์ที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วก็ใช้มันไปเอาของ กันต์ก็พยักหน้ารับแล้วก็เดินออกไปจากห้อง

"อ้าวเฮ้ย พวกแกไปเครียร์กันตอนไหนว่ะ?"

"นั้นดิ วันศุกร์ยังตบกันอยู่แลยไม่ใช่หรอ?"

"อีกอย่าง ดูท่าแกจะโกรธมันมากด้วย"

"จะเล่าได้ไหมว่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้น?"

เฮือก

พอมันเดินออกจากห้องไปพวกมันก็อ้าปากถามฉันเป็นชุด อ่า ฉันเกาแก้มแล้วก็เฉไฉไม่ได้ยิน

"ไม่มีอะไรหรอก มันแค่กวนตีนฉันนิดหน่อยเอง"

"ไม่หน่อยแล้วมั้ง แกถึงกับร้องไห้เลยนี่หว๋า"

"เฮ้ย อันนั้นคอนแท็กมันเคลื่อนเว้ย บ้าป่าวเนี่ย"

ฉันแกล้งพูดแล้วก็นั่งมองซ้ายมองขวา พวกนั้นก็หรี่ตามองฉันอย่างไม่เชื่อ เอางี้แล้วกัน

"ก็ได้...ก็ไอ้กันต์มันพูดเรื่องครอบครัวฉันนี่หว๋า จะให้ฉันบอกพวกแกไหมล่ะ ว่ามันพูดว่าอะไร?"

ฉันเสแสร้งแกล้งทำสีหน้าเศร้าแล้วก็หุบยิ้ม พร้อมกับทำท่าลำบากใจ พวกนั้นมองหน้ากันแล้วก็พยักหน้า

"เออๆ เชื่อก็ได้"

"แล้วมันไปง้อแกยังไง?"

ชิ้ง - +

"มันก็ซื้อเป็ดน้อยให้ฉันแล้วก็เลี้ยงข้าวสองอาทิตย์ไง"

ฉันชูสองนิ้วแล้วก็ว่าแบบมั่วๆไป เพื่อนฉันมันก็รู้ว่าฉันคลั่งเป็ดแค่ไหน? ถ้าใครซื้อให้ฉันก็รักตายเลยอ่ะดิ

ฟลุบ

กึ๋ย ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงที่วางหนังสือหนักๆลงบนโต๊ะด้านหลังของฉัน

"นี่ หนังสือแก"
"ขะ ขอบใจ"

ไอ้กันต์นั่งลงที่เดิมของมัน ดูเหมือนมันจะได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้ด้วย ผีจีนมันดูแปลกๆไปรึเปล่าว่ะ ไม่เห็นพูดอะไรกับฉันเลย

"อ้าวๆ น.ร. นั่งที่ได้แล้ว วันนี้ครูจะ..."

ฉันหันหน้ามามองอาจารย์แล้วก็เหลือบไปมองกันต์อยู่บ่อยๆ สีหน้าหมอนั้นดูเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด เป็นอะไรของเขานะ

ตกเย็น

"กันต์ ทำไมต้องไปส่งฉันด้วย"

"ก็อยากไป"

มันตอบสั้นๆ สีหน้ามันบอกได้อย่างดีเลยว่ามันต้องโกรธอะไรฉันแน่ๆ

"แน่ใจนะ ว่าไม่มีเหตุผลอื่น"

"ก็มี เพียบเลย"

"อย่างเช่น"

"เธอกลับคนเดียวอันตราย"

"อะไรอีก..."

ฉันชะโงกหน้าไปถามคนข้างๆใกล้ๆ หมอนั้นก็แค่มองต่ำลงมา(เพราะฉันตัวเตี้ย)แล้วก็หันหน้าหนี ฉันก็ทำหน้ามุ๋ยเมื่อรู้ว่าหมอนี้ไม่ยอมมองหน้าฉันเลย พอฉันมาถึงหน้าบ้านก็ต้องร้องอ๋อ

"อ๊ะ พี่แก้ม"

ฉันพูดแล้วก็วิ่งไปหา

"อ้าว กลับมาแล้วหรอ? หว๋า นึกว่าจะเห็นน้องน้ำตอนน่ารักกว่านี้ซะอีก ลืมไปเลยว่าที่โรงเรียนเขาไม่ให้แต่งหน้านี่เนอะ"

พี่แก้มลูบผมของฉันเบาๆแล้วก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน กรี๊ดด น่ารักอ่ะ

หมับ

อ๊ะ ฉันต้องเซถอยหลังเมื่อไอ้กันต์มันดึงกระเป๋าฉันเข้าหาตัว

"อะไรของนาย"

"หวัดดีครับพี่แก้ม"

"อ่า วันนี้ก็จะมาดูหนังหรอกันต์"

พี่แก้มกับไอ้กันต์มองหน้ากันแล้วก็เป็นพี่เนยที่เดินมาสะกิดแขนพี่แก้ม

"ฮ่าฮ่า จริงสิ น้ำ วันนี้พี่ขอเข้าไปเล่นเกมบ้านน้ำหน่อยสิ ของไอ้เนยมันพังแล้วอ่ะ"

"อ่า ได้ค่ะ"

ฉันพูดยิ้มๆ

"น้ำ งั้นฉันเล่นด้วยดิ"

อ๊ะ ไอ้กันต์ ฉันเพิ่งรู้สึกตัวนะเนี่ยว่ามันอยู่ด้วย กันต์พูดยิ้มๆ แล้วก็ดึงกระเป๋าฉันเดินเข้าบ้านฉันอย่างกับเคยมาเป็นสิบๆครั้งอย่างนั้นแหละ นายเพิ่งเคยมาป่ะ? แล้วทำอย่างกับสนิทกับฉันมาเป็นปีอย่างนั้นหมายความว่ายังไง? ชิ ที่เมื่อกี้ล่ะหน้าบึ้งใส่ฉันนะ และด้วยเหตุนี้...

ทั้งสองคนก็เข้ามาอยู่ในบ้านของฉัน ถือจอยเกมคนละอันแล้วก็จ้องตากันจนฉันเห็นกระแสไฟฟ้าช็อตดังเปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เฮ้อ สองคนนี้ เขาจะเอาอะไรของเขาน่า

"ฮ่าฮ่า พี่แพ้ผมอีกแล้วนะครับพี่แก้ม"

"พี่อ่อยให้ ของจริงมันต่อจากนี้"

สองคนนั้นนั่งเล่นเกมอย่างเมามัน ฉันว่าเหมือนจะฆ่ากันทางอ้อมมากกว่า ไม่ใช่อะไรหรอกนะ จอยเกมของฉัน T^T

----

"ดึกแล้ว พี่กลับก่อนนะน้ำ เอาไว้พี่จะมาหาใหม่ตอนที่น้ำอยู่คนเดียวน่ะ"

"ค่ะ..."

"ผมว่าไม่ต้องหรอกครับ เพราะผมจะเป็นเงาคอยตามยัยนี้ไปตลอด^^"

"กันต์เนี่ย ชอบน้ำสินะ^__^"

"ครับ ไม่ใช่แค่ชอบ เราคบกันแล้ว^____^"

ง่ะ O_o

...............