LOVE online รักออนไลน์ของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #7 : รังเกียจหรือผิดหวัง

Ep.7 Love online <3

ไม่รู้ว่าฉันเดินมาไกลแค่นั้น เท้าของฉันมันเดินของมันมาเอง แล้วก็มาหยุดอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันมองรอบๆตัวแล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ข้างๆทางกลับบ้านของตัวเอง ฉันยกมือขึ้นแตะปากตัวเองอีกครั้งแล้วก็เช็ดปากตัวเองแรงๆ เอาออกไป จูบที่ไม่ได้ตั้งใจ เอาออกไปให้หมด

"น้ำ"
อ๊ะ พี่เนย พี่เนยวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาฉันแล้วก็จับมือของฉันทันที

"เกิดอะไรขึ้น?"

"...?"

ฉันสิต้องถาม ทำไมพี่เนย ทำหน้าอย่างนั้นล่ะ?

"ครีมโทรมาบอกว่าน้ำร้องไห้ออกมาจากบ้านของเบว พี่เป็นห่วงก็เลยออกมาตาม"

อ๋อ อย่างนี่นี่เอง

"น้ำ ตกลงเป็นอะไร?"

พี่เนยเช็ดน้ำตาที่แก้มของฉันอย่างแผ่วเบา ความรู้สึกอึดอัดที่มันสะสมมาตั้งแต่เมื่อกี้มันปะทุออกมา

หมับ

"พี่เนย ฮึก...ฮือออ"

"...น้ำ..."

พี่เนยไม่ได้ถามอะไรฉันอีกนอกจากลูบหัวของฉันเบาๆ ฉันก็ปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเลยสักนิด

----

"สรุปว่ายังไง"

พี่เนยส่งแก้วโก้ๆมาให้ฉันหลังจากที่เรากลับมาถึงบ้านแล้ว ฉันเม้มปากแน่นแล้วก็มองเงาตัวเองที่สะท้อนอยู่ในแก้ว
"เฮ้อ เอาเถอะ ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร แต่คงจะไม่ได้ทะเลาะกับเพื่อนหรอกใช่ไหม?"

ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ

แหมะ

พี่เนยวางมือลงบนหัวของฉันแล้วก็ยิ้มให้ พี่เนย...

"อย่าทำหน้าบูดอย่างนั้นสิ น้องสาวพี่ไม่สวยกันพอดี"

พี่เนยหยิกแก้มของฉันแล้วก็หัวเราะออกมา แต่ฉันกลับนั่งนิ่ง เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหัวเราะแล้วล่ะ หมอนั้น จูบฉันทำไมกัน? แถมยัง เมาอีกต่างหาก บอกว่าชอบ ทั้งๆที่ดื่มเข้าไปเยอะขนาดนั้น...จะให้ฉันดีใจรึไง ที่เขาจูบน่ะ

"พี่เนย..."

"หืม"

"..."

"เฮ้อ ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร งั้นพี่กลับล่ะนะ"

พี่เนยลุกขึ้นไปแล้วก็กำลังจะเดินออกจากห้องไป ฉันก็เอ่ยปากพูดกับพี่เนย

"ไอ้กันต์มันจูบน้ำ"

"ห๊า"

พี่เนยหันกลับมาแล้วก็เดินกลับมานั่งที่เดิม พร้อมกับจ้องหน้าฉันตาปริบๆ

"กันต์น่ะหรอ? คู่กันแกอ่ะนะ"

"..."

ฉันพยักหน้ารับแล้วก็วางแก้วโก้ๆไว้บนโต๊ะ

"มันบอกว่าชอบน้ำด้วย"

"ห๊า ว่าไงนะ แล้ว แล้ว..."

พี่เนยอยากจะพูดอะไรมากมาย แต่ฉันก็พูดขัดขึ้นมาก่อน

"แต่มันเมา"

"ห๊า"

หลาย ห๊าแล้วนะเจ๊

"แล้ว แล้ว...แกร้องไห้ทำไมอ่ะ?"

เออว่ะ แล้วฉันร้องไห้ทำไมว่ะ ฉันก้มหน้านิ่งๆ

"ก็ พอคิดว่ามันเมาไม่ได้สติแล้ว มันก็รู้สึกเสียใจ...ที่มันพูดออกมาทั้งๆที่ยังเมาอยู่"

"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง"

พี่เนยว่างกำปั้นลงบนมือของตัวเอง แล้วก็ยิ้มให้ฉัน

"แกน้อยใจที่มันอาจจะพูดเพราะไม่ได้สติ หรือจะว่าอีกอย่างก็คือ แกไม่ชอบที่มันจูบแกตอนที่ไม่มีสติ"

พี่เนยอธิบายเป็นฉากๆให้ฉันคิดตาม จะว่าไป... ถ้าถามว่าเสียใจไหม? ก็เสียใจ ที่เสียจูบ ถามว่าฉันไม่ชอบหรอ? ก็ไม่เชิง เพราะว่าหมอนั้นเมา

"ฉันว่าแกหลงรักกันต์เข้าให้แล้วล่ะน้ำ"

"ห๊า ฉันเนี่ยนะ"

ฉันชี้หน้าตัวเองแล้วก็แก้มแดงขึ้นมา ถึงจะพอรู้ตัวอยู่บ้างว่ามองเจ้าหมอนั้นเปลี่ยนไป แต่ก็ไม่คิดว่าจะรักหมอนั้นได้

"แต่ว่าน้ำโกรธที่มันจูบน้ำนะ"

"ไม่รู้สิ หาคำตอบเองแล้วกัน พี่ไปนอนก่อนล่ะ"

อะ อ้าวเจ๊ ทิ้งกันเลยหรอ? ฉันก็นั่งนิ่งๆอยู่ในห้องครัวคนเดียว หมอนั้น..บอกว่าชอบฉัน แล้วก็จูบฉันเลย...แล้วก็ยัง เมาอีกต่างหาก ถ้ามันไม่ได้เมาฉันจะดีใจอยู่หรอก แต่ว่า กลิ่นเหล้าแรงขนาดนั้น ถ้าไม่เมาก็ไม่รู้ว่าจะว่ายังไงแล้ว

"โอยย ออกไปจากหัวของฉันซะไอ้ผีจีน"

----

ฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วก็ฟลุบหน้าลงกับโต๊ะทันที

"เฮ้ยๆ น้ำ เมื่อวาน แกเป็นอะไรว่ะ?"

เพื่อนฉันเข้ามารุมฉันแล้วก็ถามฉันเป็นชุด

"..."

ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรเลย

"เมื่อวานฉันก็บอกให้แกไปถามไอ้กันต์เอาเองไง"

"ก็มันไม่ยอมตอบอะไรฉันเลยนี่หว๋า"

งั้นหรอ? ไม่ได้พูดเลยสินะ ฉันเงียบไปอีกครั้งแล้วก็ลุกพรวดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของกันต์ที่เดินตรงเข้ามาหา

"น้ำ คือ เมื่อวานนี้...ฉัน..."
เพียะ

ยังไม่ทันที่กันต์จะได้พูดอะไรอีกฉันก็ตบหมอนั้นอีกครั้ง แล้วก็กุมมือตัวเองไว้ นี้ฉัน ลืมตัวอีกแล้ว พวกอ้ครีมก็ถอยกรูกันไปอยู่หลังห้องทันทีเลย

"...บอกแล้วไง ว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันอีก"

ฉันกอดอกมอง ขมวดคิ้วเป็นปม ถึงความโกรธจะไม่ได้น้อยลงไปเลย แต่ว่าฉันก็พอจะคุยกับหมอนี้ได้บ้างแหละ เพราะว่าตอนนี้ หมอนั้นมีสติ แล้วก็รับรู้ทุกอย่างที่ฉันจะทำต่อไปนี่

"...ขอโทษ...แต่ว่า ถ้าไม่คุยกับเธอให้เข้าจ เธออาจจะ..."

"ไม่ต้อง ฉันไม่อยากเข้าใจอะไรทั้งนั้น ไม่อยากจะฟังแล้ว...เงียบไปเลย"

"แต่ว่า..."

"เงียบไปเลย ฉันไม่อยากฟัง ไม่ฟัง ไม่ฟังๆๆๆ"

ฉันพูดแล้วก็ปิดหูตัวเอง ส่ายหน้าไปมา หมอนั้นก็พยายามจะเข้ามาใกล้ แต่ฉันก็ถอยหลังผละไปข้างหลัง

"อย่า มาแตะตัวฉันนะ"

ฉันยกมือขึ้นห้าม แววตาของกันต์เปลี่ยนไป แล้วก็ถอนหายใจแรงๆ ดูเหมือนว่าเขาจะตัดใจแล้วสินะ

"เฮ้ยๆ พวกแก อย่าทะเลาะกันเลย มีอะไรก็ค่อยๆคุยกันดีกว่า เนอะ"

ครีมเดินเข้ามาเมื่อเห็นว่าสถานะการ์ณไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"นั้นสิๆ น้ำ แกใจเย็นๆ แล้วก็คุยกับกันต์ดีๆดีกว่า"

"ไม่ได้ หมอนั้น ฉันคุยดีๆด้วยไม่ได้แล้ว"

"น้ำ..."

ครีมหันมามองฉันอย่างอึ้งๆ ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า ฉัน ไม่พูดไปตามความจริง

"น้ำ ให้โอกาศกันต์เขาหน่อยสิ"

"ไม่..."

ฉันส่ายหน้าแล้วก็เดินปึงปังออกมาจากตรงนั้น ถึงครีมแล้วก็เพื่อนๆจะรั้งตัวฉันไว้ยังไง แต่ว่าฉันก็เบี่ยงตัวหลบออกมาซะแล้ว

"เฮ้ย น้ำ น้ำ"

----

หลังเลิกเรียน

ฉันไม่ได้คุยกับไอ้กัต์ทั้งวัน เมื่อเช้าที่มันโดนฉันตบไปเต็มๆ มันก็ไม่ปริปากพูดอะไรกับฉันเลย ซึ่งมันก็เป็นผลดีกับฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ต้องกำมือแน่น

"นาย.."

พอเขาเห็นหน้าฉัน เขาก็เดินเข้ามาหาฉัน นี้ยังไม่จพอีกหรอ? ฉันเดินถอยหลังแล้วก็กำลังจะเดินหนีเขาไปอีกทาง เขาก็เรียกฉันซะก่อน

"น้ำ เดี๋ยวก่อน...อย่างน้อยๆ ก็ให้ฉัน ได้แก้ตัวหน่อย ไม่ได้รึไง?"

เขาพูดเสียงอ่อน รู้สึกได้เลย ว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ทำเอาฉันสะอึกไปเลย หมอนั้น รู้สึกผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ? แต่ฉันก็ไม่ยอมยกโทษให้หรอกนะ กับจูบแรก ของฉัน...

"ขอโทษนะ ที่ฉัน จูบเธอ...."

"..."

"แล้วก็...ขอโทษที่พูดจา ไม่ดีกับเธอ ถ้าฉันพูดอะไรออกไป ที่ทำให้เธอโกรธ ฉันก็แค่..."

"เมา...บอกฉันที ว่านายแค่เมา"

ฉันแก้ตัวแทนเขาแล้วก็ห้มหน้าต่ำ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่คลอหน่วย นี่ฉัน ร้องไห้ทำไมเนี่ย ร้องทำไม

"ฮึก นายแค่เมา เท่านั้น นายเมา เมา"

"...น้ำ..."

"นายน่ะ ที่พูดอย่างนั้น ก็เพราะว่านายเมา ฮึก เข้าใจไหม? นายเมา"

ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้แล้วก็สะอื้นเล็กๆ อย่าสั่นสิ บ้าเอ้ย อย่ามา ทำตัวอ่อนต่อโลกหน่อยเลย ก็แค่จูบที่ไม่ได้เต็มจ จูบที่เขาไม่มีสติ จูบที่ไม่ได้ตั้งใจ

"ฉัน ไม่ได้เมา...ฉันดื่มไปเยอะก็จริง แต่ว่า...ฉันยังมีสตินะ สิ่งที่ฉันพูดน่ะ ฉันพูดจริงๆนะ ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ"

ห๊า ฉันถึงกับหยุดร้องแล้วก็มองหน้าเขาทันที

"นาย ว่ายังไงนะ"

"ฉันชอบเธอ...แล้วฉันก็จูบเธอ ตอนที่ฉันยังมีสติอยู่"

"..."

ช็อคครับ ช็อค

"ฉันไม่ได้ทำไปเพราะฉันเมา หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ว่าฉัน...อยากจะทำอย่างนั้นจริงๆ ถึงจะ...พยายามห้ามใจตลอดก็เถอะ"

เขาลูบคางของตัวเองแล้วก็เดินเข้ามาหาฉัน

"ขอโทษ ที่ทำตามใจตัวเอง แต่ว่าฉัน...ย้อนเวลากลับไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่...แตะต้องเธอแน่"

ฉันสะอึกอีกครั้งแล้วก็ต้องแสยะยิ้มขึ้นมา

"อย่างนี้เองหรอ? นาย ไม่ได้อยากจะ...แตะต้องฉันตั้งแต่แรก แล้วก็ไม่คิดจะบอกฉันด้วยว่านายชอบฉัน นาย...เพราะเหล้าทำให้นายนายกล้า กล้าบอกว่าชอบ กล้าทำแบบนั้นกับฉัน กล้าทำในสิ่งที่นายไม่คิดจะทำ..."

ฉันก้าวเข้าไปแล้วก็ตีหน้าอกของเขาไปเรื่อยๆแล้วก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม

"ไอ้กันต์ ไอ้กันต์บ้า...ฉันเกลียดนายที่สุดเลย ฮึก คิดว่าฉันร้องไห้เพราะอะไรกัน ฮะ นายคิดว่าฉันเสียใจที่ได้จูบกับนายรึไงกัน อย่ามาพูดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปแล้วล่ะก็จะไม่ทำเชียวนะ ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่คิดก่อนทำเล่า ถ้าทำแล้วก็อย่ามาบอกว่าเสียใจกับสิ่งที่ทำไปแล้วสิตาบ้า"

แล้วฉันก็เงียบไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง

"...เกลียดนายที่สุด"

ตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันชัดเจนขึ้น ฉันวิ่งออกมาจากร.ร.โดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองหน้าหมอนั้นเลยแม้แต่น้อย เสียความรู้สึกชะมัด ฉัน กำลังเสียใจที่ เขาบอกว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่จูบฉัน มันเสียความรู้สึกกว่าตอนที่เข้าใจว่าเขาเมาซะอีก เจ้าบ้าเอ้ย

-----

"อ้าวน้ำ ทำไมไม่เปิดไฟ"

พรึ่บ

"พี่เนยยย โฮฮฮฮฮ"

ฉันกระโดดกอดพี่เนยแล้วก็ปล่อยโฮออกมา

"เฮ้ยน้ำ เป็นอะไรอีกเนี่ย?"
"ฮึก ไอ้กันต์มันบอกว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้มันจะไม่จูบน้ำ ฮืออออ"

"อ้าวเฮ้ย พวกแก นี่มันอะไรกันอีกว่ะ?"

เจ๊เนยเงียบไปแล้วก็ลูบผมของฉันเบาๆ

"ตกลงเรื่องมันยังไงเนี่ย?"

"ก็...มันบอกว่ามันยังมีสติตอนที่มันจูบน้ำ แต่ว่า มันก็บอกว่ามันจะไม่แตะต้องน้ำ แล้วก็จะไม่บอก ถ้าเกิดว่าย้อนเวลากลับไปได้"
ฉันพูดรัวๆเร็วๆแบบรวดเดียวจบ พี่เนยก็เงียบไปสักพักนึงก่อนจะลุกพรวดขึ้นแล้วก็ดึงมือฉันออกมาจากบ้าน

"อ้าว พี่เนย จะพาน้ำไปไหน?"

"เงียบๆแล้วตามมา"

พี่เนยเดินลากฉันขึ้นแท็กซี่แล้วก็นั่งนิ่งๆ จนกระทั่ง มาจอดอยู่หน้าหอของใครสักคน เจ๊เนยก็ลากฉันขึ้นไปบนตึกแล้วก็ไปยืนเคาะประตูเสียงปังๆอย่างไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเขาเลย

"พี่เนย ทำอะไรน่ะ"
"เงียบๆ"

เอี๊ยด

ผู้ชายที่อยู่ในชุดนอนลายทางชะโงกหน้าออกมาจากห้องแล้วฉันก็ต้องเบิกตากว้าง

"พี่เนย..."

นี่มันห้องของไอ้กันต์ไม่ใช่หรอ? ฉันดึงแขนของพี่เนยให้หันหน้ามาหาฉันแล้วก็กำลังจะอ้าปากพูด แต่เจ๊แกก็ชี้หน้าฉันแล้วก็พูดกับฉันแค่ไม่กี่คำ

"แกรักมัน ก็คุยกับมันดีๆดิ เอาแต่โกรธกันไปโกรธกันมา แล้วมันจะได้อะไรห๊ะน้ำ เชื่อพี่ แล้วก็เข้าไปคุยกับมันซะ คืนนี้ก็นอนอยู่นี่เลยแล้วกัน ฉันกลับล่ะ"

อ้าว เจ๊ ทำไมเอาฉันมาปล่อยอย่างนี้ล่ะ?

"กันต์ ห้ามให้น้ำกลับเด็ดขาดถ้ายังคุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าพวกเธอสองคน"

ง่ะ เจ๊เนยลากฉันกับกันต์เข้าห้องแล้วตัวเองก็เดินออกจากห้องพร้อมกับปิดประตูใส่ดังปัง สีหน้าเจ๊แกเมื่อกี้ ดูท่าแล้วจะเอาจริง ฉันก็ได้แต่มองตามแล้วก็กระพริบตาปริบๆ

"พี่เนย...น่ากลัว..."

"อือ...น่ากลัวที่สุดเลย"

แล้วฉันก็ต้องหันหน้าไปจ้องหน้าไอ้กันต์อย่างไม่ตั้งใจ ก่อนจะผละออกห่างจากเขาแล้วก็ทำท่าจะออกจากห้องแต่เจ้าของห้องก็ร้องเรียกไว้ก่อน

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนๆ"

"อะไร?"

"ใจคอจะไม่คุยกับฉันเลยอย่างนั้นหรอ?"

"มีอะไรต้องคุยอีก..."
ฉันได้แต่ขมวดคิ้วนิ่ง

"ถ้าฉันปล่อยเธอไปทั้งๆอย่างนี้พี่เนยก็เอาฉันตายสิ"

"แล้วนายไม่คิดบ้างหรอ ว่าถ้าขืนอยู่อย่างนี้ฉันอาจจะฆ่านายก็ได้"
"...เธอ เกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรอ?"

สีหน้าของเขาดูเปลี่ยนไป ก่อนจะถอยออกจากประตู ฉันก็แค่เดินผ่านหน้าของเขาออกจากประตูมา

หมับ

"เดี๋ยวก่อน มีบ้างอย่าง ที่ฉัน อยากให้เธอดู"

กันต์จับมือของฉันไว้แล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอน

"ปล่อยฉัน"

"ขอร้อง นะ"

ฉันก็เลยเดินกลับเข้ามาในห้องตามที่เขาขอ เขาเดินไปเปิดประตูอีกบาน ซึ่งฉันคิดว่านั้นคือห้องนอนแน่ๆ แต่ว่า...

"ฉันจะไว้ใจนายได้ยังไง?"

"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า"

เขาก็แค่ยืนยันแล้วก็เปิดประตูให้กว้างขึ้น แล้วฉันก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อสิ่งที่เห็นบนพนังห้องของเขา มันเต็มไปด้วยรูปของฉันทั้งนั้น แล้วก็ยัง...ข้าวของที่อยู่รอบๆห้องนี่อีก เพราะของที่อยู่ข้างในห้อง ทำให้ฉันเดินเข้าไปในห้องอย่างลืมตัว รู้ตัวอีกทีฉันก็ยืนถือตุ๊กตาเป็ดที่เขาเคยถ่ายรูปมาให้ฉันดู

"ฉัน...ชอบเธอจริงๆนะน้ำ ฉันไม่ได้หวังให้เธอชอบฉันตอบ แต่ว่า...อย่าเกลียดฉันเลยนะ"

เขาขอแค่ไม่ให้ฉันเกลียดเขาเท่านั้นหรอ? ฉันเม้มปากแน่นแล้วก็เดินเข้าไปไกลๆ

"...ฉันขอโทษ ที่จูบเธอ...แต่เธอ อย่าเกลียดฉัน อย่าเฉยชากับฉัน จะได้ไหม?"

เพียะ

ฉันฟาดมือไปที่แก้มของเขาอีกครั้งแล้วก็จ้องหน้าทั้งน้ำตา

"นายขอฉันมากไปแล้ว"

ฉันพูด ก่อนจะยัดตุ๊กตาเป็ดในมือตัวเองใส่มือเขา อ๊ะ กันต์ นาย ร้องไห้หรอ? กันต์เงยหน้าขึ้นมา หยดน้ำใสๆที่ร่วงลงมาอาบแก้มของเขา ทำให้ฉันเข่าอ่อน ฉันเซถอยหลังไปสองก้าว ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองทิ้ง

"น้ำ ขอร้องล่ะ อย่าเกลียดฉัน อย่าทพเหมือนว่าฉันเลวอย่างนั้นสิ ขอร้องล่ะ ให้ฉันทพอะไรก็ยอม แต่เธอ อย่าไปจากชีวิตฉันเลยนะ นะน้ำ"

เสียงสั่นๆที่เต็มไปด้วยความเศร้าทำให้ฉันใจเย็นลงมากแล้วก็กำหมัดแน่นเงยหน้าไปพูดกับเขา

"ฉันไม่ได้เกลียดนายหรอกที่นายจูบฉันหรอกนะ แต่ฉัน เกลียดนาย...ที่ไม่ยอมพูดกับฉัน...น้อยใจนาย ที่บอกว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้นายจะไม่จูบฉัน จะไม่แตะต้องฉัน ฉันตบนาย ก็เพราะว่าอยากให้นายรู้สึกเจ็บบ้าง อีกอย่าง..."

"..."

"ฉันก็อยากจะรู้ ว่านายจะทนฉันได้รึเปล่า?"

หรือเรียกอีกอย่าง ว่านายจะยอมทนให้ฉันตบรึเปล่า? ก็เท่านั้นเอง แล้วก็ยังได้ระบายอารมณ์อีกต่างหาก

"..."

ฉันปาดน้ำตาของตัวเอง ก่อนจะเดินหน้าผ่านหน้าเขาไป

หมับ

"เธอหมายความว่ายังไง?"

"..."

ฉันเหลียวมามองเขาด้วยหางตาแล้วก็เดินมากลางห้องให้ห่างจากเขาพอสมควร

"นายจำได้ไหม? ที่ฉันบอกว่าฉันรู้สึกแปลกๆ"

"จำได้"

"ฉันคิดว่า ความรู้สึกแปลกๆนั้น มันจะ...เป็นความหวั่นไหว ที่หัวใจของฉัน มันตอบสนองกับนาย"

"..."

กันต์ขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วก็เริ่มก้าวเข้ามาหาฉัน ฉันก็ยกมือขึ้นแล้วก็ส่งเสียงห้าม

"อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้น ฉันตบนายจริงๆด้วย"

เขาก็ชะงักไป เพราะสิ่งที่เขาเอาให้ฉันดูมันทำให้ฉันใจอ่อนรึเปล่านะ?หรือว่าจะเป็นเพราะน้ำตา? หรือว่าเป็นเพราะคำพูดที่แสนจะอ่อนโยนที่เขาขอร้องฉัน? ฉันลูบแขนของตัวเอง ก่อนจะเหลียวไปมองหมอนั้น

"ฉัน...ฉัน ไม่ได้เกลียดนายหรอก"

"...เธอ จะบอกว่า เธอก็มีความรู้สึกดีๆให้กับฉันอย่างนั้นหรอ?"

เขาถามเพื่อความแน่ใจแล้วก็ก้าวเข้ามาหาฉัน

"มะ มันก็ไม่เชิง ฉัน...ไม่รู้"

"เฮ้ยน้ำ เธอต้องบอกสิ่งที่ตัวเองคิดกับฉันสิ"

"โอยย ไม่รู้ล่ะ เอาเป็นว่าฉันไม่ได้เกลียดนายก็แล้วกัน แต่อย่าได้ มาจูบฉันอีกเป็นครั้งที่สองเชียวนะ"

ฉันส่งเสียงเตือนโหดๆไปบอกเขา แล้วก็กอดอกเชิดหน้าใส่

"เธอ...จะกลับมาเป็น เหมือนเดิม แล้วใช่ไหม?"

"..."

ฉันส่ายหน้าแล้วก็เดินเลี่ยงไปที่ประตู
"ฉัน กลับล่ะ"

"เดี๋ยวดิ ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย"
"ไม่คุยแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะคุย"

"ถ้างั้น อยู่ดูหนังกับฉันก่อนก็ได้"

อ๊ะ ไอ้บ้ากันต์ มันชวนฉันค้างบ้านมันอย่างนั้นหรอ?

"นะ ถ้าเธอไม่ได้เกลียดฉันจริง ก็อยู่กับฉันก่อนสิ"

"ไม่เอาโว้ย ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะให้ อยู่กับนาย สองต่อสองในห้องนายเนี่ยนะ"

"เธอ กลัวหรอ?"

ไอ้บ้า ใครบ้างจะไม่กลัว แถมยิ่งเปนนายด้วยแล้ว ฉันไม่อยู่ในโง่หรอก

"ก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงไง ปล่อยให้กลับคนเดียวไม่อันตรายกว่ารึไง?"

"อยู่กับนายก็อันตรายเหมือนกันแหละ"

"ฉันไม่หน้ามืดปล้ำเธอหรอกน่า"

หน้ามืด? แกใช้สรรพกวนบาทาฉันมากเลยนะไอ้กันต์ แต่จะว่ายังไงดีล่ะ มันกลายเป็นไอ้ผีจีนไปซะแล้ว แบบนี้ คงจะไม่เป็นอะไรล่ะมั้ง อีกอย่าง กระเป๋าตังค์ มือถือ ก็ไม่ได้เอาติดตัวมาเลยสักอย่าง ถึงจะอยากกลับก็กลับไม่ได้ล่ะมั้ง

"แน่ใจนะ"

"อือ"

ฉันเดินออกห่างจากประตูแล้วก็เว้นระยะห่างจาหไอ้กันต์ไปประมาณสองเมตร

"หนังอะไรล่ะ?"

"อ๊ะ ก็มี เรื่อง...บลาๆๆๆ"

แล้วฉันก็พยักหน้ารับ ไอ้กันต์ก็เปิดทีแล้วก็เอาแผ่นดีวีดีใส่เครื่อง พร้อมกับนั่งมองฉันอยู่หน้าทีวี

"เธอ ไม่นั่งหรอ?"

"รู้แล้ว"

ฉันพูดแล้วก็เดินเข้าไปนั่งอยู่บนโซฟา หมอนั้นก็นั่งอยู่ข้างหน้าโซฟา โดยที่ไม่ได้ขึ้นมานั่งกับฉัน นาย กำลังเว้นระยะห่างใช่ไหม?

"เอาขนมไหม?"

"อือ"

กันต์ลุกขึ้นไปในครัวแล้วก็กลับมาพร้อมกับเครื่องดื่มแล้วก็ขนมถุงใหญ่ ฉันก็แค่มองอย่างระแวง ก่อนจะสนใจหนังของเขา หมอนี้ ก็ไม่ได้เป็นคนเลวนี่น่า หรือไม่ ก็แค่หลกให้ฉันตายใจแล้วก็รวบหัวรวบหาง

"อย่านะ กรี๊ดดด"

เสียงจากในหนังทำให้ฉันสะอึก ให้ตายล่ะหว๋า ฉากเลิฟซีนนี่หว๋า ไม่ได้การล่ะ ทำยังไงดีว่ะ? ไอ้กันต์มันกำลังหันมามองด้วย

"คร่อกฟี้"

แกล้งตาย

"อ้าว หลับไปซะแล้ว"

กันต์พูดอยู่คนเดียว ก่อนจะดันตัวฉันให้นอนราบไปกับโซฟา แล้วก็ยังยกขาของฉันขึ้นมาบนโซฟา หมอนี้ จัดท่านอนให้ฉันหรอ? แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันต้องสะดุ้ง เมื่อหมอนั้นถอดรองเท้าของฉัน...หน้าอายจริงๆเลย เข้าบ้านเขาโดยที่ลืมถอดรองเท้าเนี่ยนะ แถมยังนั่งดูหนังกับเขาตั้งเกือบชม.อีกต่างหาก

"..."

ฉันยังคงเนียนๆแกล้งหลับต่อไป แล้วเขาก็ปิดดีวีดีก่อนเสียงจะเงียบไป ฉันก็ลืมตาขึ้นมากวาดสายตาไปรอบๆ

กึ๋ย

ฉันแกล้งหลับต่อเมื่อหมอนั้นกลับออกมาจากห้องนอนของตัวเอง เขายกหัวของฉันขึ้นแล้วก็วางลงบนหมอนนุ่มๆ พร้อมกับห่มผ้าให้ฉัน

"ขนาดเวลาหลับยังน่ารักเลย"

อ๊ะ -////- ตาบ้าเอ้ย

หมับ

กึ๋ย ไหนบอกไม่ทำอะไรไง แล้วมาจับมือฉันทำไมไม่ทราบ

"ขอโทษนะ ที่จูบเธอ"

สัมผัสที่ฉันรับรู้ได้ว่าเขาเอามือของฉันไปแนบกับแก้มของตัวเอง

"ที่ฉันทำอย่างนั้น ก็เพราะว่าฉันโกรธที่เธอทำท่ารังเกียจ แล้วก็ปฏิเสธฉัน...ตอนนั้นฉันก็มึนๆเหมือนกัน แต่ว่า...พอทำไปแล้ว ฉันก็หายมึนทันที ก่อนจะมารู้ตัวทีหลัง ว่าทำให้เธอร้องไห้ไปซะแล้ว..."

ฉันจะดีใจดีไหมเนี่ย?

"ถึงเธอจะตบฉันยังไง ฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บที่หน้าเลย แต่มันเจ็บที่หัวใจของฉัน มันเจ็บ ที่เธอปฏิเสธ...หึ ไม่รู้สิ ที่ฉันบอกเธอไปแบบนั้น ก็เพราะว่าอยากจะให้เธอสบายใจ อีกอย่าง ถ้าสิ่งที่ฉันทำ ทำให้เธอเกลียดฉัน ฉันก็อยากจะย้อนเวลาไปแล้วก็เลือกที่จะไม่ทำมัน ฉันอยากจะอยู่ใกล้ๆเธอ อยากจะทะเลาะกับเธอทุกวัน อยากได้ยินเสียงของเธอ...อย่าเกลียดฉันเลยนะ น้ำ"

...

"ฉันก็ขำตัวเองนะ ที่หวงเธอทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน ความจริง เธอแต่งยังไงก็น่ารักอยู่แล้ว แต่ว่า พอแต่งตัวแบบนั้นให้พวกนั้นเห็น มันมาจีบเธอ ฉันก็แย่น่ะสิ ก็เลย คัดค้านตลอด แต่เธอกลับ...เฮ้อ ช่างเถอะ ฉันอยากจะกล้าพูดกับเธอแบบนี้ตอนที่เธอตื่นจริงๆ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยค เธอก็ตบฉันซะแล้วล่ะมั้ง หึๆ ฝันดีนะ ยัยตัวเล็ก"

เสียงของเขาเงียบไป เหมือนว่าเขาจะฟลุบหน้าลงกับโซฟา แล้วก็กลับไป ทั้งๆที่ยังจับมือของฉันไว้ สิ่งที่นายพูด ทำให้ฉันเข้าใจความรู้สึกของตัวเองชัดเจนขึ้น ฉันอยากจะบอกกับนายเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ ว่าฉันเอง ก็เหมือนกัน ตั้แต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ที่ฉันเผลอมองหน้านายแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ฉันมองรอยยิ้มของนายน่ารัก ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ฉันหลงรักนายโดยที่ไม่รู้ตัว จูบนั้น ฉันจะถือว่าเป็นโมฆะ แต่ถ้านายทำอีก ฉันจะเหมาว่านายฝากชีวิตและความโสดไว้ในมือของฉันล่ะนะ

...............