LOVE online รักออนไลน์ของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #4 : แต่งสวยมาเพื่อ...(?)

Ep.4 Love online <3

เป็นอีกวันที่ฉันนั่งนิ่งๆอยู่บนโต๊ะของตัวเอง วันนี้ไอ้กันต์มันไปช่วยงานเพื่อนที่ห้องสมุดฉันก็เลยไม่มีใครเถียงด้วยเลย

"เออ นั้นดิ นางเอกแม่งโง่ชิบหาย"

"แต่ฉันว่าน่ารักดีนะ"

เสียงเพื่อนฉันเองแหละ มันกำลังติดละครหลังข่าวอยู่ แล้วก็กำลังวิภาควิจาร์ณอย่างมันส์ปาก ฉันสิ เบื่อจะแย่อยู่แล้วเนี่ย... เมื่อคืนพอเลิกคุยกับมิสเตอร์จีฉันก็หลับเลย ไม่ได้มานั่งดูละครหลังข่าวแล้วก็โม้อย่างพวกนี้ซะด้วยสิ

 

ครืนน ครืนน

มือถือใต้โต๊ะของฉันมันส่งเสียงกวนฉัน ทำให้ฉันหยิบมันขึ้นมาดู เจ๊เนยนี่น่า

 

Beauty: เป็นอะไรไอ้น้อง อกหักจากมิสเตอร์จีมาหรอจ๊ะ

 

ฉันต้องขมวดคิ้วเป็นปม ฉันว่าฉันยังไม่ได้บอกพี่เนยสักคำเลยนี่น่า

 

Pilot: รู้ได้ไง?

Beauty: ฉันเข้าไปค้นห้องแกแล้ว อิอิ

Pilot: พี่เนยใจร้าย T^T

 

ทำไมต้องสนิทกันถึงขั้นเข้าออกบ้านกันตามใจชอบได้ด้วยนะ แบบนี้ความลับของฉันมันก็จบหมดน่ะสิ

 

Beauty: ไม่ต้องห่วงแก เดี๋ยวฉันจะช่วยแกเอง

Pilot: ช่วยอะไร ไม่ได้ขอเลย

Beauty: เดี๋ยวเย็นนี่ฉันจะพาแกไปแต่งสวย จะได้มีแฟนกับเขาสักที ^^

 

"บ้าป่าวว่ะเนี่ย?"

"อะไรแก?"

"ดูดิ พี่เนยบอกจะพาฉันไปแต่งสวย"

ฉันยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนดู ถึงไม่ให้มันดูมันก็ยื่นคอเข้ามาหากันเองแหละ

"ก็ไปดิ แกน่ารักอยู่แล้ว แค่ซกมกไปหน่อยเท่านั้นเอง"

"โหย แก ฉันไม่ได้ซกมกซะหน่อย"

ฉันพลั่กหัวเพื่อนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ แล้วก็ต้องกลับมากดโทรศัพท์ตอบแชทพี่เนย

 

Pilot: น้ำไม่มีตังค์

Beauty: ไม่ต้องห่วง แค่ของเก่าพี่ก็เอาอยู่

 

นี่เจ๊แกจะไม่คิดจะลงทุนเลยใช่ไหมเนี่ย?

 

Pilot: ก็ตามใจพี่เนยแล้วกัน

 

ก็นะ เรื่องมันก็ราวๆนี้

"พี่เนยว่าไงอ่ะ"

"ก็ว่าไงล่ะ จะเอาฉันไปขักสีฉวีวรรณเหมือนนหนังล่ะมั้ง"

ฉันพูดติดตลกแล้วก็เก็บมือถือไว้ใต้โต๊ะ

"ฉันว่าขัดยังไงก็ไม่ดีขึ้นหรอก แค่นี้ฉันก็กลัวจะแย่แล้ว"

อ๊ะ เสียงนี้...

"แหม กลับมายังไม่ถึงห้านาทีนายก็กัดฉันเลยนะกันต์"

"ก็ผมพูดความจริงนี่ครับ"

ตุ้บ

กันต์วางนมช้อกโก้แลตไว้บนโต๊ะของฉันแล้วก็ลากเก้าอี้เข้ามานั่งร่วมวง

"มันจริงซะที่ไหน? ถ้านายกลัวฉันจริงๆนายคงไม่เถียงกับฉันทุกวันอย่างนี้หรอก"

"เอ้า.."

หมอนั้นไม่ได้พูดอะไรเอาแต่หัวเราะกับเพื่อนของฉัน คุยกันถูกคอซะจริงนะ เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่ดีๆ พอไอ้กันต์มาฉันก็กลายเป็นคนนอกซะงั้น ชิ งอนเล่า ฉันหันมาหยิบนมช้อกโก้แลตที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วก็แกะหลอดเจาะรูดูดจ๊วบๆอย่างเอร็ดอร่อย ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

"เฮ้ยผีจีน ลืมสมุดที่ห้องคณิตฯว่ะ ไปเอาให้หน่อยดิ"

ฉันสะกิดกันต์ที่กำลังคุยสนุกหลังจากที่ค้นๆของใต้โต๊ะแล้วไม่เจอของที่กำลังต้องการ

"ทำไมไม่ไปเอาเองว่ะ"

"จะไปไม่ไป"

ฉันถามอีกครั้งแล้วก็เท้าเอว อย่าลืมสิ ว่าฉันถือไพ่เหนือกว่านายนะ กันต์ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอแต่ก็ยอมเดินออกไปเอาของให้ฉัน ฉันก็ดูดนมในมือแล้วก็หันมาเพื่อน แต่แล้วฉันก็ต้องพบกับความผิดปกติ เมื่อเพื่อนของฉันหันมามองฉันเป็นตาเดียว

"อะไร?"

ฉันถามแล้วก็เอียงคอมอง

"ทำไมกันต์ถึงทำตามคำสั่งเธอย่ะ แถมยังซื้อนมมาให้อีกต่างหาก"

อ๊ะ นั้นดิ เรื่องนมฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าเรื่องที่ทำตามคำสั่ง มันเพราะเรื่องนั้น...อิอิ

"ก็หมนั้นเป็นทาสรองมือรองเท้าของฉันยังไงล่ะ โฮะๆๆๆ"

ฉันหันเราะแบบนางมารแล้วก็ต้องสำลักน้ำลายตัวเองเพราคำพูดของเพื่อนฉัน

"ไม่ใช่ว่ากันต์มันชอบเธอหรอกหรอ?"

"เฮือก จะบ้าหรอ!!! ไอ้ผีจีนเนี่ยนะจะชอบฉัน"

ฉันชี้หน้าตัวเองแล้วก็ลดเสียงให้ต่ำลง

"ไม่รู้ดิ ก็เห็นกันต์ไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนเลย แล้วก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยด้วย...บ้างทีนะเว้ย ไอ้กันต์มันอาจจะชอบแกก็ได้เว้ยน้ำ"
"เออ พักนี้ก็ไม่ค่อยเห็นแกสองคนทะเลาะกันเลยด้วย"

"นั้นดิ กลายวันมานี้มันดูสงบๆ"

"มันเพิ่งรู้ล่ะมั้ง ว่าชอบแกอ่ะน้ำ"

เฮือก O_o

ฉันสะดุ้งเมื่อเพื่อนมากระซิบข้างๆหูแล้วฉันก็ต้องขนลุกซู่พร้อมกับสบัดผมแรงๆ

"โอย พวกแก คิดไปไหนกัน ที่ผีจีนยอมทำตามคำสั่งฉันก็เพราะว่าฉันไปกุมความลับของหมอนั้นไว้ต่างหากเล่า"

ฉันอธิบาย

"อือๆ"
"หรา"

กรี๊ดดด นี่พวกแกเชื่อฉันจริงๆป่ะเนี่ย ฉันพูดความจริงนะเฟ้ย อย่ามาขึ้นเสียงสูงแล้วก็ทำหน้าไม่เชื่อฉันอย่างนั้นดิเฟ้ย แล้วพวกนี้มันก้เปลี่ยนเรื่องคุยเฉยเลย กรี๊ดดด น้องน้ำเจอรุม >_<

----

ตกเย็น

"พี่เนย เสร็จยัง"

"อือ แกอย่าขยับดิ"

ฉันกำลังนั่งเป็นหุ่นให้พี่แกแต่งหน้าให้ แบบ ฉันไม่ได้ขอเลยแต่พี่แกก็บอกว่า ไม่ได้ แต่งสวยแล้วก็ต้องหน้าด้วย ฉันก็เลยเออออตามพี่เนยไป เร็วๆเถอะ เวลานี้มิสเตอร์จีออนแล้วมั้ง

"เร็วๆดิพี่ เดี๋ยวมิสเตอร์จีก็ออฟไลร์พอดี"

"โอย แกจะหลงอะไรไอ้นั้นนักหนาเนี่ย?"

"เอ้า น้ำไม่ได้หลงนะ น้ำชอบคุยกับเขานี่น่า"

"นี่ เขาเป็นใครแกก็ไม่รู้ หลงรักเขาทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหนน้าเนี่ยนะ แกเพ้อเจ้อว่ะ ไม่รู้อ๋อว่ายุคนี้ตามหารักแท้ในเฟสบุ๊คมันไม่มีทางเจอน่ะ"

ฉันเงียบไปแล้วก็ลืมตาขึ้นมามองพี่เนยที่ขมวดคิ้มเข้าหากันเป็นปม

"ทำไมอ่ะ? น้ำ ดูไม่เปลี่ยนไปเลยอย่างนั้นหรอ?"

"เปล่า ฉันหมั่นไส้แกแล้ว"
อ้าว พี่เนยเดินไปเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วก็ส่งชุดของตัวเองมาให้ฉัน

"เอาไปเปลี่ยน"

"ต้องเปลี่ยนด้วยหรอ?"

"ต้องเปลี่ยนดิ แต่งตัวอย่างกับเด็กห้าขวบอย่างแกใครเขาจะไปสน"

พี่เนยพูดๆแล้วก็ยัดชุดใส่มือของฉัน อ้าว ไหง๋เป็นวี้อ่ะ อยู่ดีๆก็อารมณ์เสียเฉยเลย เป็นอะไรของเขาว่ะเนี่ย?

---

"พี่เนย น้ำว่า...มันเย็นๆว่ะ"

"ไม่ต้องเลย ออกมา"

พี่เนยลากฉันออกมาจากห้องน้ำแล้วก็กอดอกมองฉันก่อนจะกระตุกยิ้มนิดๆ

"อะไรอ่ะ? มันไม่ดีหรอ?"

"เปล่าๆ"

หมับ

พี่เนยปิดตาของฉันแล้วก็ดันฉันให้เดินไปที่ไหนสักแห่งของห้อง

"ทะ ทำอะไรน่ะพี่เนย"
"ก็ จะให้แกเห็นตัวเองไง เอาล่ะนะ หนึ่ง สอง ซั่ม"

พรึ่บ

แล้วฉันก็ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ภาพตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกทำให้ฉันอึ้งจนยื่นแข็งทื่อไปเลย

"พี่ พี่เนย...น้ำ สวยจังเลย"

"เพราะงี้แหละฉันถึงหมั่นไส้แกไง"

พี่เนยกอดฉันจากข้างหลังแล้วก็หน้ามุ๋ย

"ที่อารมณ์เสียเพราะกลัวว่าน้ำจะสวยกว่าหรอ?"

ฉันพูดติดตลกแต่ตอนนี้ก็อุ้งกับตัวเองแบบสุดๆ ฉันที่มักจะมัดแกละสองข้างแล้วก็ใส่ชุดเอี้อมหรือไม่ก็ชุดหมีเหมือนเด็กๆ ตอนนี้กลายเป็นชุดเดรสสีฟ้าอ่อน ผมที่เคยมันไว้ก็ถูกดัดจนเป็นลอน แล้วก็แต้มสีแก้มกับสีปากไปนิดหน่อย นี่ เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะเนี่ย ฉัน สวยจังเลย ถึงจะตัวเล็กไปนิด แต่ก็ไม่ได้ดู แย่...ดู น่าถนุถนอม กรี๊ดดด นี่ฉันหรอเนี่ย

แชะ

"อ๊ะ พี่เนย"

"ก็นะ ฝีมือฉันต้องส่งต่อ"

ฉันหันควับไปหาพี่เนย แอบถ่ายรูปฉันตอนเผลอๆอีกแล้วพี่เนย แถมยังกดโทรศัพท์ตัวเองยิกๆ อย่านะ อย่าได้เอาลงเพจเด็ดขาดนะพี่เนย

"พี่เนยยย"

"ไม่ทันแล้ว...พี่โพสไปเรียบร้อย"
ฉันยืนอ้าปากค้างแล้วก็วิณญาณออกจากร่างไปสักพัก ก่อนจะถูกเสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์พี่เนยกระตุกวิณญาณกลับเข้าร่าง

"น้ำๆ ไลคฺเพียบเลยว่ะ"

"ห๊า ว่าไงนะ"

ฉันพุ่งพรวดเข้าไปหาพี่เนยแล้วก็มองตัวเลขไลค์ที่ขึ้นมาเป็นห้าสิบในเวลาไม่ถึงสามนาที

"เฮ้ย...พี่เนย ทำอะไรสักอย่างดิ"

"ทำไมอ่ะ ดีแล้วนี่น่า ได้ไลค์เยอะๆ แสดงว่าแกก็ไม่ได้ขี้แหร่ยังไงล่ะ อีกอย่าง พอแกจัดเจอกับไอ้มิสตเอร์จีแกจะได้ดูดีแล้วก็ไม่หน้าจืดไปหาเขาไง ดูดิ มีคอมเม้นด้วย"

พี่เนยลูบผมของฉันเบาๆแล้วก็ก้มหน้าลงไปสนใจโทรศัพท์ตัวเอง เอ่อ ฉันไม่เคยบอกเลยนะว่าจะนัดเจอ ถึงจะอยากเจอก็เถอะ

"`น้องหรอครับ น่ารักเหมือนพี่สาวเลย´ กรี๊ดดด ไม่เหมือนย่ะ ฉันสวยกว่า มีอีกๆ `ไอ้น้ำนี่หว๋า แถบจำไม่ได้´ นี่เพื่อนแกใช่ไหม?"

ฉันพยักหน้ารับหงึกๆ

"กรี๊ดดด มีแต่คอมเม้นชมแกทั้งนั้นเลย อย่างนี้ถ่ายคู่กับฉันแล้วโพสดีกว่าฉันจะถามเลยว่าฉันกับแก ใครน่ากว่ากัน"

พี่เนยเดือดขึ้นมาแล้วก็กอดคอของฉันที่เตี้ยกว่าอยู่แล้วยกกล้องขึ้นถ่ายรูป

"เฮ้ยพี่เนย ไม่เอา"

ดีนะ ที่ฉันคว้าโทรศัพท์ทัน ไม่อย่างนั้น ฉันไม่มีหน้าไปเจอเพื่อนพรุ่งนี้แน่ๆ

"เชอะ กว่าแก้พี่ล่ะสิ"

"น้ำไม่สู้พี่หรอก น้ำ...กลับก่อนนะ"

ฉันลืมเรื่องตัวเองไปซะสนิท มิสเตอร์จีไม่รอแย่แล้วหรอเนี่ย?

"แกจะรีบไปไหน ลงไปหาแม่พี่ก่อน"

หมับ

อ้าวๆ พี่เนย จะลากน้ำไปไหน กรี๊ดด พี่เนยกำลังเห็นฉันเป็นของเล่นใหม่ที่กำลังอยากจะอวดทุกคนให้โลกได้รู้ว่าฉันมีตัวตน แต่ว่า ฉันไม่ต้องการเล๊ยยยยย

----

"ดีจัง ยังออนไลน์อยู่"

 

Pilot: นี่ๆ

Mr.G: คร้าบ

Pilot: ถ้าฉันถามอะไรนายสักอย่าง จะได้ไหม?

Mr.G: อือ ถามมาดิ

 

ฉันนั่งกัดเล็บตัวเองแล้วก็พิมพ์ข้อความตอบกลับ

 

Pilot: นาย ชื่ออะไรหรอ?

Mr.G: มิสเตอร์จีไง

Pilot: ไม่เอา หมายถึงชื่อจริงๆ

Mr.G: ...เธอบอกมาก่อนดิ

Pilot: ไม่เอาอ่ะ นายบอกก่อน

 

ฉันกำลังตื่นเต้น ถ้าฉันรู้จักชื่อของเขาแล้ว ฉันจะรีบนัดเจอเลย

 

Mr.G: ก็ได้

 

ฉันลุ้นอยู่นะ

 

Mr.G: ฉันชื่อ กันต์

 

อ๊ะ กันต์ เดี๋ยวนะ ชื่อเหมือน...ไอ้ผีจีนเลย อ่า บังเอิญมั้ง บังเอิญ ชื่อกันต์ โหลจะตาย

 

Pilot: ส่งรูปมาให้ดูหน่อยดิ

Mr.G: อ่า ก็ได้ แต่ว่า พอเธอรู้จักฉันแล้ว เธอก็ต้องบอกฉันด้วยนะ

Pilot: อือๆ

 

ฉันกำลังนั่งลุ้นอยู่หน้าคอม แล้วก็ต้องตกใจจนเกือบตกเก้าอี้เพราะเสียงประตูที่ถูกเปิด(ถีบ)จากพี่เนย

"น้ำ รูปแก ไลค์เกือบห้าร้อยแล้วอ่า..."

จะมาแค่นี้เนี่ยนะ พี่เนยเข้ามากอดคอฉันด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ อะไรอ่ะ?

"อะไรพี่เนย"

"ฉันจะลบทิ้งก็เสียดาย กันเป็นรูปเดียวที่ได้ถ่ายแกตอนปิ๊งแล้ว..."

พี่เนยพูดแล้วก็เขย่าฉันจนคอจะหลุด

ตริ๊ง

เสียงข้อความจากคอมทำให้ฉันหันไปสนใจ พี่เนยเองก็ด้วย เรากันกลับไปมองแล้วก็เพ้งมองรูปเล็กๆที่มิสเตอร์จีส่งมาให้ แล้วฉันก็เลื่อนเม้าท์ไปคลิ๊กรูปดู

"O_o...!!!"

"!!!"

ฉันแถบจะกระเด็นออกจากเก้าอี้แล้วก็มองหน้าพี่เนย พร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ

"นั้น กันต์คู่กัดแกใช่ไหมน้ำ"

"เฮือก.."

ฉันได้แต่กลืนน้ำลาย ถึงอยากจะบอกว่าบังเอิญหน้าคลาย แต่รูปหน้าขาวๆ ตาโตๆ ปากแดงๆแบบนี้ มันไอ้ผีจีนชัดๆ จะปฏิเสธยังไงก็ไม่ขึ้นแล้ว ฉันฟลุบลงหน้าคอมแล้วก็สะอื้นเบาๆ

"ไอ้กันต์คือมิสเตอร์จี นี่มันอะไรกัน?"
"อย่างนี้ แกก็หลงรักกันต์น่ะสิ"

เฮือก

ฉันลุกขึ้นไปแล้วก็จ้องรูปนั้นอีกที ถ้าไอ้กันต์คือมิสเตอร์จี เขาก็คือคนที่ฉันกำลังแอบรักอยู่ กรี๊ดดด นี่ฉัน หลงรักไอ้ผีจีน...

"เฮ้ยน้ำ พูดอะไรหน่อยดิ"

"พี่เนย กลับไปก่อนเถอะ น้ำ...น้ำกำลัง ช็อคว่ะ"

ฉันพูดเสียงสั่นๆแล้วก็กุมหน้าผากตัวเองหน้าคอม

"อ่า เออๆ"

พี่เนยดูสถานะการ์ณแล้วก็ออกจากห้องไปเงียบๆ มีแค่ฉันเนี่ยแหละที่นั่งจ้องรูปของไอ้กันต์อยู่อย่างนั้น...

 

ตริ๊ง

Mr.G: เป็นอะไรอ่ะ ไม่ตอบเลย

 

ตริ๊ง

MrG: ก๊อกๆ

 

ตริ๊ง

Mr.G: เธอ ตาเธอบอกฉันแล้วนะ

 

ตริ๊ง

Mr.G: เฮ้ย เธอ ตายแล้วหรอ?

 

เออ กำลังจะตายแล้วเนี่ย เมื่อกี้วิณญาณฉันหลุดออกจากร่างไปแล้วเฟ้ย ฉันไม่ได้แม้แต่จะพิมพ์ข้อความตอบกลับ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ฉัน หลงรักกันต์ โดยที่ไม่รู้มาก่อนเลยสักนิด แล้วอย่างนี้ ฉันจะ มองหน้ามันยังไงว่ะเนี่ย ฉันรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาแล้วก็ต้องฟลุบหน้าลงกับโต๊ะอีกครั้ง

"ฉันรักไอ้กันต์ ฉันรักไอ้กันต์ กรี๊ดดด ไม่ได้ ฉันไม่ได้รักมันเฟ้ยยย"

..........