All male สลับขั้วมามั่วรัก

ลำดับตอนที่ #3 : คืนแรกก็ความแตกซะแล้ว

EP.3 สลับขั้วมามั่วรัก

คืนแรกก็ความแตกซะแล้ว

"เอ่อ นิน ไปนอนที่อื่นเลย กูอยากนอนคนเดียว"
"ง่ะ บ้าหรอ? จะให้ไปนอนไหนว่ะ"

"เออ ที่ไหนก็เรื่องของมึง แต่ไม่ใช่ห้องเดียวกันกับกูแน่"

ความจริงก็ไม่อยากจะไล่หรอกนะ แต่ว่าพี่กล้าเขาบอกมาแบบนี้นี่น่า

"เออๆ ก็ได้ว่ะ แล้วแต่มึงแล้วกัน กูกลับไปนอนกับไอ้เก้าสักพักก็ได้ เหี้ยเอ่ย"

ว่าแล้วนินก็โวยวายออกจากห้องไป ขอโทษน่านินจ๋า เอาไว้ฉันกลับไปเป็นหอมแล้วฉันจะเลี้ยงข้าวนายขอโทษก็แล้วกันนะ

"เฮ้อ"

ฟลุบ

ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วก็ซบกับหมอนใบใหญ่

"พี่กล้า หอมจะทำได้ถึงขนาดไหนกันนะ"

"อ๊ากกก!!"

ตุบ

ง่ะ เมื่อกี้เสียงอะไรน่ะ อย่างกับเสียงคนตกต้นไม้ ฉันลุกพรวดจากเตียงแล้วก็ยื่นคอออกไปมองนอกหน้าต่าง ดวงตาหลมโตของฉันต้องเบิกโพร่งทันที หมอนั้น เทย์ไม่ใช่หรอ?

"นะ นาย มาทำอะไรแถวนี้น่ะ"
"อ๊ะ กล้า...เอ้ย ถอยไป!"

"ถอย?"

พอมันเห็นหน้าฉัน มันก็เบิกตาพรางไล่ฉันให้ถอยไป กลัวว่าฉันจะเห็นนายตกต้นไม้รึไง?

"เหมียว"

"เฮ้ย!!"

แล้วฉันก็เข้าใจทันทีเพราะเสียงเล็กๆที่เข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ

ตุ้บ

เจ้าแมวสีเผือกตัวเดิมที่ฉันเจอมันกระโดดเข้ามาใส่หน้าฉันจนหงายหลังนอนราบไปกับพื้น

"แค่กๆ ออกไป!!!"

ฉันดันเจ้าแมวสีเผือกให้ออกห่างๆตัวแล้วก็ตะโกนออกมา ให้ตายเถอะ เจ้าแมวเผือกมันก็เกาะเสื้อฉันซะติดหนึบ

"โธ่เว้ยยย ออกไป!!"

ฉันได้แต่พูดอย่างนั้นแล้วก็ดึงมือมันออก ให้ตายเถอะ ใครก็ได้ ไอ้นิน เมื่อกี้มันเพิ่งออกไปนี่น่า

"นิน ไอ้นินโว๊ยย ช่วยด้วย"
ฉันเริ่มวิ่งวนไปรอบๆห้องแล้วก็ร้องให้คนช่วยเมื่อตัวเองเริ่มจะมึนๆกับเจ้าแมวเผือก

หมับ
"อยู่นิ่งๆ"

มือของฉันถูกใครสักคนคว้าไว้จากด้านหลังแล้วก็ดึงเข้าไปหาตัว แผ่นหลังของฉันแตะกับแผงอกของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ มือของเขาเอื้อมมาแกะเล็บเจ้าแมวเผือกอย่างรีบๆแต่ก็เบามือจนเจ้าแมวเผือกยอมปล่อยแต่โดยดี ลมหายใจอุ่นๆที่พ่นรดอยู่บนหัวของฉันทำให้หัวใจฉันเต้นตึกตักอย่างกับจะกระเด็นออกมาข้างนอก

"เหมียว"
แต่เสียงเรียกของเจ้าแมวเผือกก็ทำให้ฉันได้สติแล้วก็สบัดมือของเทย์ออก เขายืนพิงขอบหน้าต่างที่ตัวเองพึ่งปีนขึ้นมาเมื่อกี้ แล้วก็อุ้มเจ้าแมวเผือกเอาไว้

"นะ นาย..."

"ไปกินยาซะ"

"ง่ะ..."

ฉันเกาท้ายทอยตัวเองแก้เขิน พอเขาพูดถึงเรื่องนั้นเท่านั้นแหละ ฉันก็เริ่มแน่นหน้าอกขึ้นมาทันทีแล้วก็เปิดกระเป๋าหยิบกล่องยาขึ้นมาดื่มตามเร็วๆ

"บอกให้ถอยทำไมไม่ถอย"
"ก็ใครเขาจะไปรู้ว่านายหมายถึงให้หลบเจ้าแมวเผือก ก็คิดว่านายอายที่ตกต้นไม้นี่น่า"

ประโยคสุดท้ายฉันพึมพัมกับตัวเองเบาๆ แล้วก็หันหลังชิดกำแพง

"ฮัดฉิ้ว"

"...ฉันไปก่อนล่ะ"
ฟลุบ

อ้าวเฮ้ย จะไปก็ไปเลยหรอ? แถมยังไม่ออกทางประตูอีกต่างหาก นี้มันหน้าต่างชั้นสามนะ ดีแค่ไหนที่ต้นไม้ใหญ่ข้างๆห้องมันสูงแล้วก็กิ่งแข็งแรง ผู้ชายถึกๆคนนี้ถึงได้กระโดดเกาะกิ่งแล้วก็ปีนลงไปได้ ไม่อย่างนั้น นายได้ตายอย่างเขียดแน่ๆ

ปัง

"เป็นอะไรไอ้กล้า"

นินที่วิ่งกระหื่นกระหอบถีบประตูเข้ามาหลังจากที่หมอนั้นลงจากต้นไม้ไปแล้ว ฉันส่ายหน้าแรงๆเป็นคำตอบ ดวงตาจับจ้องไปที่แผ่นหลังของเทย์จนเขาลับตาไปจนลืมรู้สึกไปว่านินยังอยู่ในห้อง

"อะไรของมึง ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีก วันนี้มึงต้องไปซ้อมไม่ใช่หรอ?"

"ง่ะ เออ จริงด้วย"

ฉันสะดุ้งค้างไปสองนาทีแล้วก็หยิบเอาเสื้อบาสกับกางเกงกีฬายัดใส่กระเป๋า

"อ้าว ไม่เปลี่ยนไปเลยว่ะ ยุ่งยากเสียเวลา"

"เรื่องของกูน่า มึงไปไหนก็ไปเลย กูไปหาพี่ซุ๋ยล่ะ"
"ชิ"
ฉันไล่นินอีกครั้งแล้วก็วิ่งไปที่โรงยิม ก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วฉันก็ต้องอ้าปากค้าง

"ชิบหายแล้ว...ห้องน้ำรวม"

ฉันมองซ้ายมองขวา ดีแค่ไหนแล้วที่มาสาย ไม่อย่างนั้นได้เจอทีมบาสล่อนจ้อนเดินโป๊กันเต็มห้องแน่ๆ เกือบไปแล้ว ครางหน้าต้องระวังหน่อยแล้ว คงต้องไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำชายที่ตึกเรียน ขืนเปลี่ยนที่นี้อาจจะเจอแจ็กพ็อตเข้าให้ก็ได้

"เฮ้ยกล้า จะไปไหนอ่ะ"
กึก

ฉันต้องชะงักค้างเมื่อเสียงทุ้มๆที่ฉันได้ยินเมื่อเช้า

"พี่ซุ๋ย"

"อืม พี่เอง ทำหน้าอย่างกับเห็นผี แล้วเราจะไปไหนน่ะ? เพิ่งมาไม่ใช่หรอ?"

"เอ่อ ลืมของอ่ะครับ แล้วพี่ไม่ซ้อมหรอครับ"

"จะออกไปซื้อน้ำน่ะ"

รูปหน้าหล่อๆกับผู้ชายรอยยิ้มอ่อนโยนนั้นทำให้ฉันเริ่มยิ้มตามอย่างรู้สึกผิดที่โกหก

"งั้น เดี๋ยวผมรีบกลับไปเอาของแล้วรีบกลับมาซ้อมนะครับพี่"

ฉันหันไปบอกลาไม่กี่คำแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำ ไม่นานก็วิ่งกลับมาที่โรงยิม โยนกระเป๋าเสื้อผ้าเอาไว้ข้างประตูแล้วก็ก้าวเข้าไปในลานว่างๆที่มีนักบาสอยู่มากกว่า 8 คน น่าจะร่วมได้สองทีมเพราะงี้พี่ถึงไม่เดือดร้อนเท่าไหร่ ถึงจะขาดพี่ไปแต่ก็ยังมีตัวสำรองอยู่

"อ้าวพี่กล้า ไหนบอกว่าเจ็บขาไงครับ"
"กล้าเขาหายแล้วน่ะ มาเหอะ ซ้อมกัน"

พี่ซุ๋ยเดินเข้ามากอดคอฉันแล้วก็ยังยิ้มหวาน

ตึก ตัก ตึกตัก

"น่ารัก"

"เราว่าไงนะ"

"เอ่อ ดีครับ ซ้อมกัน ผมว่าอย่างนั้นแหละครับพี่"

ให้ตายเถอะ เผลอพูดออกไปจนได้ ฉันนี่มันหลงรักคนง่ายจริงๆเลยนะ เป็นโรคใจอ่อนรึไงย่ะหอม ครั้งที่แล้วยังเจ็บไม่พอรึไง แถมตอนนี้เรายังอยู่ในชื่อของพี่กล้า ถ้าเกิดทำอะไรไม่ดีขึ้นมา ผลมันจะไปตกกลับพี่กล้าน่ะสิ

 

"แฮ่กๆ เหนื่อยจังเลย"

"เหนื่อยแล้วหรอ? ไม่ได้ซ้อมแค่ 2-3 วัน ซ้อมแค่ไม่กี่รอบก็เหนื่อยซะแล้วหรอเรา"

"ครับ"

มันแค่ 2-3 วันซะที่ไหนเล่า ฉันไม่ได้เล่นบาสมาเกือบปีแล้วนะ แล้วอย่าถามว่าฉันเล่นบาสเป็นด้วยหรอ? ก็พ่อของฉันเคยเป็นนักบาสเก่ามาก่อน ฉันกับพี่ก็เลยได้รับการฝึกสอนมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ฉันก็เพิ่งจะมาหยุดเล่นเพราะว่าฉันประสบอุบัติเหตุเมื่อปีก่อน

"สไตล์การเล่นเราแปลกๆนะกล้า"

อ๊ะ เอ่อ สไตล์การเล่นบาสของฉันมันไม่ได้ห้าวแล้วก็ดุเดือดเหมือนของพี่ แต่ของฉัน จะเป็นสไตล์ป้องกันแล้วก็บุกนิ่มๆมากกว่า

"เอ่อ.."

"แต่ก็ช่างเถอะ"

ถึงพี่ซุ๋ยจะมองฉันแปลกๆแต่ว่าก็ไม่ได้อะไรมากกว่านั้น ฉันก็เลยต้องเป็นฝ่ายถอยออกมาเอง

ครืนนน ครืนนน

พอดีกับที่หันมาเห็นมือถือของพี่กล้าสั่นไปมาอยู่ในกระเป๋าที่ฉันโยนไว้ข้างประตู

"ว่าไงพี่"

"กว่าจะรับได้นะน้องดื้อ"

"เอ่อ ก็ ซ้อมบาส"

"เออ จริงด้วยว่ะ แล้วซ้อมเสร็จแล้วหรอ? เวลานี้น่าจะเลิกซ้อมแล้วนี่น่า"

"ก็ถยอยกลับกันแล้วล่ะ แต่ว่าหอมยังอยากซ้อมต่ออีกหน่อย"

"อย่าเลย ไม่งั้นรบกวนพี่ซุ๋ยเปล่าๆ"

ฉันขมวบคิ้วชับอย่างไม่เข้าใจ

"หอมจะซ้อมแล้วเกี่ยวอะไรกับพี่ซุ๋ย"

"ก็พี่ซุ๋ยจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าจะลูกทีมจะกลับหมดน่ะสิ"

ง่ะ ว่าแล้วเชียว ตอนนี้ไม่เหลือใครอยู่ในโรงยิมแล้ว เหลือแค่ฉันกับพี่ซุ๋ยที่กำลังชูตบาสอยู่ที่เส้นโยนโทษ

ฟลุบ

ลงหวงไปอย่างสวยงาม เขาดูเท่จังเลย กึ๋ย แล้วฉันก็ต้องหลบตาแล้วก็คุยกับพี่ต่อ

"เอ่อ ก็ได้ งั้นหอมก็จะกลับเดี๋ยวนี้แหละค่ะ โอเค๊"

"ดี พี่มีเรื่องจะคุยด้วยเยอะแยะมากมายเลย"

"ค่ะ เดี๋ยวหอมโทรกลับแล้วกัน"

ปิ๊ป

พอดีกับที่พี่ซุ๋ยเดินเข้ามา แล้วก็วางมือลงบนหัวฉัน

"จะอยู่ซ้อมอีกหรอ?"

"เอ่อ เปล่าครับ ผมจะกลับแล้วล่ะ"

"อ้าว พี่ก็นึกว่าจะซ้อมอีกนาน"

"ผมไม่อยากรบกวนพี่อ่ะครับ"

"พี่บอกหรอ?"

อ่า เข้าใจเลยว่าทำไมพี่ถึงได้ยอมอ่อนข้อให้กับพี่ซุ๋ย

"ผมต้องรับไปจัดของที่หอด้วยครับ อยู่นานไม่ได้ นี้ก็สองทุ่มแล้วด้วย กว่าผมจะจัดของเสร็จ ก็คงจะ..."

"โอเคๆ กลับก็กลับ หึๆ"

ไอ้สองหึเนี่ยมันอะไรกัน ถึงฉันจะสงสัย แต่ว่าฉันก็ต้องรีบคว้ากระเป๋าแล้วก็หันหลังให้ทันที

"เฮ้ยเดี๋ยว ไม่อาบน้ำอยู่นี้ก่อนล่ะ"
ก็มันห้องน้ำรวมไม่ใช่รึไงพี่ หอมเป็นผู้หญิงนะพี่ซุ๋ย ถึงพี่จะดูใจดีแต่หอมก็ไม่ไว้ใจผู้ชายแล้วว่ะพี่

"เอ่อ ผมรีบครับ สวัสดีครับพี่"

"อ้าวเก่ง..."

ฉันโบกมือปอยๆส่งให้แล้วก็วิ่งจูดติดจรวดกลับไปที่ห้องทันที ก่อนอื่นฉันก็โทรหาพี่อย่างเร็วแล้ว

"กลับมาแล้วหรอ? ไล่ไอ้นินออกไปยัง?"

"อือ ไล่ไปแล้ว"
"ถ้าอย่างงั้นก็แล้วไป อย่าให้ไอ้นินมันเข้าใกล้เราเด็ดขาดเลยนะ เวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังก็รักษาระยะห่างไว้ด้วย อย่าให้มันล็อกคอได้เด็ดขาด"

ง่ะ อะไรอ่ะ?

"ทำไมอ่ะ?"

"ก็นั้นแหละ ทำตามที่บอกก็พอแล้ว แล้วไปซ้อมกับพี่ซุ๋ยมาเป็นยังไงบ้าง"

"ก็...โอเค"

"โอเคที่ว่า พี่เขาจับไม่ได้ใช่ไหมว่าเราไม่ใช่พี่น่ะ"
"เอ่อ คงงั้นมั้ง"

"คงงั้นหรอ? อย่าให้พี่ซุ๋ยจับได้เด็ดขาดเลยนะ ไม่อย่างนั้นพี่โดนฆ่าแน่ ไม่ใช่แค่พี่แน่ เราเองก็จะได้โดนพี่ฆ่าด้วย"

เฮือก

พี่จ๋า อย่าคิดแบบนั้นสิพี่กล้าจ๋า

"เฮ้อ ช่างเถอะ ดูแลตัวเองดีๆนะ ถ้าไอ้นินพาเข้าแก๊งก็บอกมันว่าไม่อยากเข้าก็พอแล้ว อีกอย่างนะ ที่ร.ร.มันเป็นห้องน้ำรวม วิชาพละก็ไม่ต้องเข้าเลยก็ได้"

"เฮ้ย ได้ไงอ่ะพี่"
"ไม่ได้ ยังไงหอมก็ห้ามเข้าไปเด็ดขาด พี่หวงน้องเหมือนกันนะเว้ย"

เอ่อ เหมือนว่าพี่จะเป็นพี่ที่ดีเหมือนกัน

"คะ ค่ะ"

"เฮ้อ แล้วมีเรื่องอื่นที่จะถามรึเปล่า?"

"เอ่อ ก็มีนะ เยอะเลยล่ะ..."

ฉันถามพฤติกรรมของพี่เวลาที่อยู่กับเพื่อน กับครู กับนิน แล้วก็คนอื่นๆ แล้วรู้ป่ะว่าพี่ตอบว่าอะไร? ทำตามใจหอมเลย พี่ไม่อยากบังคับ เท่านั้นแหละฉันก็โวยอยู่สองสามคำแล้วก็ตัดสายไปเลย

"ให้ตายเถอะพี่เนี่ย ที่ทำเนี่ยก็เพราะพี่ไม่ใช่รึไง?"

ฟลุบ

ฉันซบหน้าลงกับหมอนอย่างหมดแรง ฉันรู้สึกเพลียๆยังไงก็ไม่รู้สิ เพราะซ้อมบาสรึเปล่านะ แต่ว่า สนุกจังเลยนะ ได้เจอกับพี่ซุ๋ยที่ใจดีขนาดนั้น

"เป็นพี่เนี่ยก็ไม่ได้แย่กว่าที่คิด..."

อาบน้ำดีกว่า เหนียวตัวจะแย่ ฉันลุกขึ้นถอดเสื้อแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำก่อนจะเปิดฝักบัวชำละล้างเหงื่อแล้วก็เดินออกมาจากห้อง แต่แล้ว เงาดำๆที่กำลังนั่งอยู่ที่เตียงของฉันทำให้ฉันชะงักค้างแล้วก็กลับเข้าไปในห้องน้ำทันที ใครน่ะ? แย่ล่ะสิ ไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนซะด้วยสิ

"อ้าวกล้า กลับเข้าไปอีกทำไมล่ะ?"

"เอ่อ ใครน่ะ?"

"อ้าว กูเอง"
"กูไหนล่ะว่ะ - -*"

"นินจา"

อ๊ะ นิน กลับมาทำไมเล่า

ปังๆ แกร๊กๆ

ไม่พูดอย่างเดียวมันมาทุบประตูแล้วก็หมุนลูกบิดอีกต่างหาก

"เฮ้ย นิน ออกไปเลยนะเว้ย"

"ทำไมว่ะ กูยังเคยอาบน้ำกับมึงเลย อายอะไรว่ะ?"

ก็นั้นมันพี่กล้า ไม่ใช่หอมนี่น่า
"เอ่อ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย"

"เฮ้ย อะไรของมึง ถ้ามึงอายกูจะหลับตาก็ได้"

"ตะ แต่..."

"เร็วๆดิ ฉันจะไปยืนอยู่ตรงหน้าต่างก็แล้วกัน"

จู่ๆก็พูดเพราะขึ้นมาเฉยเลย ถ้าไม่ออกไปก็ต้องอยู่ที่นี้ทั้งวันคืนแน่ๆเลย เอาไงดีล่ะ? ฉันก้มมองหน้าอกตัวเองแล้วก็ขยุ้มผ้าขนหนูที่หน้าอก

"เอ่อ ก็ได้ แต่ แต่ต้องหันหน้าไปทางอื่นนะ"
"อืม ก็ออกมาสักที เดียวก็ได้เป็นหวัดพอดี"

น้ำเสียง ดูอ่อนลงกว่าเมื่อกี้เยอะเลย

เอี๊ยด

ฉันเปิดประตูออกไปแล้วก็ยื่นหน้าไปส่องดูนิน ที่กำลังเอามือผสานกันที่ท้ายทอย แล้วก็หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็ใช้จังหวะนี้เดินเข้าไปค้นๆกระเป๋าแล้วก็หยิบชุดชั้นใน กางเกงขายาวกับเสื้อวอมขึ้นมาแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำอีกครั้ง

"อ้าว แล้วกลับเข้าไปอีกทำไมล่ะ?"

"เออ เดี๋ยวก่อน แปบนึง"

ฉันรีบใส่เสื้อผ้าที่หยิบมาเมื่อกี้อย่างรีบๆแล้วก็ก้าวออกมาอีกครั้ง

"นาย มีอะไรล่ะ?"

"เอ้า คนเขาจะมาอยู่เป็นเพื่อนก็ไม่ได้"

ฟลุบ

นินนอนลงบนเตียงแล้วก็ถอนหายใจ เจ้าหมอนี้เนี่ย ดูกวนๆแล้วก็ยังร่าเริงสุดๆอีกด้วย

"ก็บอกแล้วไง ว่าอยากอยู่เงียบๆคนเดียว"

"ง่ะ โธ่เอ้ย"

"นายน่ะ จะอยู่ก็อยู่ แต่ว่าต้องไปนอนที่อื่น เข้าใจไหม?"

ไม่ได้กลัวเขาลักหลับหรอกนะ แต่ว่าแค่ฟังคำเตือนของพี่เท่านั้นเอง ไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าอย่าเข้าใกล้หมอนั้น

"เออๆ ก็ได้ คงไม่ได้กลัวว่าฉันจะหลักหลับหรอกนะ"

เอ่อ ก็บอกว่าไม่ได้คิดยังไงเล่า - -*

"พูดอะไรน่ะ นายเป็นผู้ชายนะ ฉันเองก็ด้วย จะมาลักลงลับหลับอะไรล่ะ?"

"ก็เห็นว่านายทำท่าทางกลัวๆ แล้วก็รักษาระยะห่างตั้งแต่เมื่อกี้นี่แล้ว"

เขายันตัวขึ้นมาแล้วก็กอดเข่าตัวเอง

"ก็แค่ไม่อยากจะเข้าใกล้นายก็เท่านั้นเอง"

"หือ?"

เขาเลิกคิ้วถามเสียงเข้มก่อนจะเกาคางตัวเองด้วยแววตาขี้เล่น

"นายไม่อยากเข้าใกล้ฉันอย่างนั้นหรอ? หืม?"

อะไรน่ะ จู่ๆแววตาหมอนี้ก็ลุกวาวแล้วก็ย่างสามขุมเข้ามาหาฉัน

เฮือก

"อะ อะไรน่ะ นายจะทำอะไรน่ะ?"
"อ้าวๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิกล้า...ฉันก็เคยทำแบบนี้อยู่บ่อยๆไม่ใช่หรอ?"

นินเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วก็ช้อนคางของฉันเข้าไปหาแล้วก็ยังก้มหน้าลงมาหา ทำเอาฉันสะดุ้งเฮือก

"นะ นาย พูดอะไรน่ะ"

"ปากนาย แดงจังเลยนะ"

ยังไม่พอ เขายังใช้นิ้วโป้งแตะปากของฉันแล้วก็ลูบเบาๆ

"ทะ ทำอะไรน่ะ"

ฉันปัดมือเขาเอง รู้สึกหน้าร้อนๆขึ้นมาเลย ไอ้นิน นี่พี่กล้านะเว้ย แล้ว ทะ ทำแบบนี้...อย่าบอกนะว่า...ที่พี่บอกว่าให้อยู่ห่างๆ ก็เพราะแบบนี้สินะ

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้นิน ไม่อย่างนั้น ฉันจะฆ่าแกซะ"

ฉันพูดออกมาช้าๆชัดๆแล้วก็บีบมือขอนินแรงๆ

"อุ้ย ก็ได้ๆ"

นินหลุดหัวเราะออกมาแล้วก็เดินออกจากห้องไป ฉันถึงกับอึ้งแล้วอึ้งอีก ให้ตายเถอะ นี่มันอะไรกันเนี่ย? อย่าบอกนะว่า ไอ้นิน มันเป็ยเกย์ แล้วก็ยัง...พี่กล้าอีกด้วย

"นี่มันอะไรกันเนี่ย?"

ฉันนั่งพิงขอบหน้าต่างแล้วก็พึมพัมกับตัวเอง บ้าจริงเลย พี่เนี่ยนะ เป็นเกย์

"โอะ เห็นอะไรดีๆเข้าให้แล้วสิ"

"ง่ะ.."

ฉันแทบจะหงายหลังเมื่อเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง

"เทย์"

"เมื่อกี้ถ้าฉันดูไม่ผิด เธอ เป็นผู้หญิงสินะ"

.........