LOVE online รักออนไลน์ของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : เกือบใจสั่น

Ep.3 Love online <3

Mr.G: โย้ หวัดดีครับผม

Pilot: อ่า วันนี้มาแปลก มีอะไรป่ะเนี่ย?

Mr.G: เปล่าๆ อารมณ์ดีน่ะ

 

เรื่องแฟนหรอ? ฉันหลุบตาลงต่ำแล้วก็เริ่มกดแป้นพิมพ์อีกครั้ง

 

Mr.G: นายมีเรื่องอะไรดีๆอย่างนั้นหรอ? เรื่องคนที่นายบอกฉันเมื่อวันก่อนสินะ

Pilot: ก็ไม่เชิง เพราะว่าส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเธอ

Mr.G: เพราะฉัน?

Pilot: ก็เพราะว่าเธอคอยเป็นเพื่อนคุยให้ฉันตลอด ฉันเชื่อเธอนะ ทุกอย่างที่เธอบอกฉัน

 

ก็มันความจริงนี่น่า

 

Mr.G: เธอเหมือนกับคนคนนั้นเอามากๆ ทั้งสิ่งที่ชอบ สิ่งที่ไม่ชอบ บ้างที ฉันยังคิดเลยว่าฉันหลงรักเธอรึเปล่า?

 

-////- นายน่ะไม่รู้ แต่ว่าฉันน่ะ หลงรักไปเต็มๆเลยล่ะ

 

Mr.G: ฉันจะเล่าเรื่องของฉันบ้าง เธออยากจะรู้เรื่องของผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า?

Pilot: อือ อยากรู้สิ

Mr.G: วันนี้ฉันอารมณ์ดี จะเล่าให้เธอฟังก้แล้วกันนะ ผู้หญิงคนนั้นออกจะ เพี้ยนๆ ตัวเล็กๆ ตากลมๆ...

 

กรี๊ดดดด นายมีคนชอบแล้วนี่น่า กรี๊ดดด อกหักดังเป๊าะเลยฉัน แง เสียใจ

 

Mr.G: ชอบดอกทานตะวัน ชอบสีเหลือง คลั่งตัวการ์ตูนแล้วก็ยังนิสัยเด็กมากๆเลยด้วย ทำให้ฉันรู้สึกว่า อยากปกป้อง

 

อ๊ะ เหมือนฉันจังเลย ฉันชอบสีเหลือง ดอกทานตะวันแล้วก็คลั่งอะไรที่มันน่ารักๆ แต่ไอ้นิสัยเด็กๆเนี่ย ไม่ใช่ฉันแน่ๆ

 

Pilot: ที่นายบอกว่าเหมือนฉันน่ะ เหมือนจริงๆด้วย

Mr.G: แต่ก็คนละคนกันนี่เนอะ ฉันอยากจะให้เธอเป็นยัยนั้นเลย จะได้กล้าบอกว่าชอบยัยนั้นมาตั้งแต่เจอกันแค่เดือนเดียว

Pilot: อย่าพูดอย่างนั้นสิ คนละคนกัน อย่าเหมารวม

Mr.G: ครับๆ รู้แล้ว ที่แตกต่างของเธอก็คือ เธอมักจะพูดดีๆกับฉัน ไม่เหมือนกับยัยนั้นที่มักจะแวดๆใส่ฉันตลอด

 

พอแล้ว ฉันไม่อยากจะรู้แล้ว มันเจ็บจี๊ด ถึงจะไม่มากเท่าครั้งที่แล้ว แต่ครั้งนี้มันก็เจ็บนะ

 

Mr.G. ฉันดันทำตัวไม่น่ารักกับยัยนั้นไปซะแล้ว จะทำยังไงดีล่ะ?

 

อ้าว ไหง๋กลายเป็นมาขอคำปรึกษาเฉยเลย

 

Pilot: ฉันก็ไม่รู้

Mr.G: ถ้าสมมุติว่าคนที่ทำตัวแย่กับเธอมากๆ ชอบ่าเธอ กัดเธอตลอด แล้วจู่ๆเขาไปบอกว่าชอบ เธอจะว่ายังไงล่ะ?

 

พรึ้บ

อ๊ะ แล้วภาพของไอ้กันต์ก็ผุดเข้ามาในสมอง ทำให้ฉันสบัดหัวแรงๆ ก่อนจะพิมพ์ข้อความส่งไป

 

Pilot: ฉันก็จะปฏิเสธอย่างไวเลยน่ะสิ

Mr.G: เห็นไหมล่ะ? แล้วฉันควรจะต้องทำยังไงล่ะ?

 

ฉันกุมหน้าผากตัวเองแล้วก็มองว้ายมองขวา

"ฉันจะรู้ไหมเนี่ย?"

 

Pilot: ลองพูดดีๆกับเขาสิ ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบคนอ่อนโยนทั้งนั้นแหละ

Mr.G: อ่า ไม่รู้สิ ฉันว่าฉันไม่กล้าแน่เลย

Pilot: ถ้าอย่างนั้นนายก็เริ่มจาก ลดการทะเลาะให้น้แยลงแล้วก็แสดงออกให้มากขึ้นว่านายชอบเธอ

 

ยัยนั้นจะต้องตกหลุมรักนายแน่ๆ เพราะขนาดฉันที่ยังไม่เคยเห็นหน้านายยังตกหลุมรักนายเลย ถึงจะกวนฉันบ่อยๆ แต่มันก็พอทนได้แล้วฉันก็ว่ามันน่ารักดี

 

Mr.G: ขอบใจนะ วันนี้เธอพักผ่อนเถอะ ฉันก็ต้องอ่านหนังสือแล้วล่ะ

Pilot: อือ ฝันดีนะ

Mr.G: ฝันดี

 

ฉันปิดคอมแล้วก็ทิ้งตัวลงบนเตียงของตัวเอง กรี๊ดดด คนรักของฉัน รักคนอื่นไปซะแล้ว แงๆๆ เสียใจ จะว่าไป...ผู้ชายที่ชอบผู้หญิงแบบฉันก็มีอยู่บนโลก ถ้าได้อยู้ใกล้ๆกันก็คงจะดี ฉันอยากจะเจอเขาจังเลย อ๊ะ จริงสิ ถ้าออนไลน์ครั้งน่า ฉันจะขอนัดเจอดีกว่า อ๊ะ แล้วฉันจะนัดเจอเขาทำไมล่ะ? โอยยย คิดไม่ออก ไม่รู้เล่า รู้แค่ว่า อยากจะเจอ ก็เท่านั้นเอง

----

กริ๊ง

ออดเริ่มเรียนวิชาแรกเริ่มขึ้นแล้วก็ทำให้ฉันที่นอนคิดอะไรเพลินๆเมื่อคืน ตื่นสาย แล้วก็มาช้า ดีนะ ที่ฉันเข้าห้องตัดหน้าอาจารย์ไปแปบเดียว ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เสร็จแน่

"เมื่อคืนออกไปท่องราตรีมาหรอจ๊ะ ถึงได้หลับยาวแบบนี้"

"เงียบไปเลย"
ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรกันต์ที่นั่งข้างๆก็แกว่งปากหาส้นอีก

"เอาล่ะๆ เลิกเล่นกันได้แล้ว...ก็อย่างที่บอกไปเมื่อต้นสัปดาห์ก่อน ว่าวันนี้เราจะสอบเก็บคะแนนกัน"

ห๊า ว่ายังไงนะ ตายล่ะ ลืมไปซะสนิทเลย ฉันก้มหน้าแล้วก็กรอกตาไปมา ทำยังไงดีเนี่ย วิชานี้ฉันไม่ถนัดซะด้วยสิ

แปะ

อาจารย์วางข้อสอบไว้ตรงหน้าฉันแล้วก็เริ่มจับเวลา ให้ตายเถอะ เพื่อนฉันก้มหน้าตั้งอกตั้งใจทำข้อสอบ แต่ฉันเนี่ยสิ ลืม ลืม ลืม คำเดียวเลย ตายล่ะ ข้อสอบแต่ละข้อ ไม่ผ่านหูผ่านตาฉันเลยสักนิด

"น้ำ..."

อ๊ะ กันต์ที่นั่งข้างๆส่งเสียงเรียกฉันเบาๆแล้วก็มองอาจารย์ เฮ้ย หมอนี้ ทำเสร็จเร็วชะมัด ข้อสอบร้อยข้อนะเจ้าค่ะ ไวไปไหม? แล้วนั้น ทำอะไรน่ะ...หมอนั้นดึงกระดาษข้อสอบของฉันไปแล้วก็เอากระดาษข้อสอบของตัวเองมาให้ฉัน อ้าว...

"ทำอะไรของนายน่ะ"
"..."

หมอนั้นไม่พูดอะไรเอาแต่ก้มหน้ากาคำตอบลงบนกระดาษคำตอบที่ว่างเปล่าของฉัน นี่นาย จะโกงหรอ? แต่ แต่นาย...

"อีกสิบห้านาที"

เวลาแค่สิบห้านาที นายคงจะทำทันนะ ตอนนี้ฉันขอเอาตัวรอดก่อนก็แล้วกัน ฉันเขียนชื่อของตัวเองลงไปในกระดาษคำตอบที่เขาส่งมาให้เมื่อกี้

-----

กริ๊ง

แล้ววิชาแรกของวันก็หมดไป หลังจากที่อาจารย์ออกไปฉันก็หันไปหากันต์ทันที

"นายทำอะไรน่ะไอ้ผีจีน ถ้าอาจารย์จับได้ขึ้นมา..."

"ก็แล้วมันยังไงล่ะ?"

"นายก็จะซวยน่ะสิ ฉันก็ด้วย"

"แต่ก็จับไม่ได้นี่น่า"

ทำบ่อยล่ะสิ ตาบ้าเอ้ย

"แล้วข้อสอบของนาย..."

"เสร็จแล้วล่ะ"

ว่าไงนะ จริงหรอ?

"นายมั่วป่ะเนี่ย?"

"แหม เห็นฉันอย่างนี้ฉันก็สมองดีนะจะบอกให้ อ่านโจทย์แค่รอบเดียวก็จำได้หมดแล้ว ไม่ใช่เธอนะ เข้าก็สายหนังสือก็ไม่ได้อ่าน แถมยังนั่งเหงื่อตกอยู่หน้าข้อสอบอีก จ้องอยู่นั้นแหละ จ้องอย่างกับว่าคำตอบมันจะลอยขึ้นมาจากคำถามอย่างนั้นแหละ"

มันก็ไม่วายจะมากัดฉัน

"นี่ ฉันช่วยเธอนะ ไม่คิดจะขอบคุณสักคำเลยหรอ?"

คนอวดดีอย่างกันต์กำลังนั่งเชิดหน้ารอคำชมจากฉันอยู่ นาย ถือว่าถือไพ่เหนือกว่าแล้วจะมาฟังอย่างนั้นหรอ? อย่าลืมสิ ว่าฉันก็มีไพ่ตายเหมือนกัน

"นายอย่าลืมสิ ว่าตอนนี้ นายเป็นเบ๋ฉันอยู่"

ฉันกอดอกเชิดบ้าง คราวนี้เขาก็เม้มปากแน่นแล้วก็ยอมพยักหน้ารับ ฮ่าฮ่า เป็นยังไงล่ะ? นายสั่งฉันไม่ได้หรอก

----

ฉันกำลังนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆของฉันแล้วกลุ่มผู้ชายที่เดินถือจานข้าวก็มานั่งตรงข้ามกับพวกเรา

"อ้าว ใครเชิญไม่ทราบ"

ฉันส่งเสียงทัก แต่ก็ไมได้คิดอะไรมากหรอก อยากนั่งก็นั่ง ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

"โธ่ น้ำ อย่าพูดงี้ดิ ก็ตรงอื่นเต็มหมดแล้ว"

"เออนั้นดิ พูดงี้เดี๋ยวสั่งพี่กันต์ลุยเลย"

กันต์นั่งลงตรงข้ามฉันอย่างสงบปากสงบคำ ฉันที่กินอะไรไม่ลงอยู่แล้วก็วางช้อนทันที

"อ้าว เห็นหน้ากันแค่นี้ถึงกับกินข้าวไม่ลงเลยหรอ?"

"เออนั้นดิแก แค่กันต์มานั่งตรงข้ามเองนะ"

เพื่อนของฉันแล้วก็กันต์ทักขึ้นมา
"ไม่เกี่ยวหรอก ฉัน ไม่ค่อยสบายน่ะ ก็เลยกินข้าวไม่ลง...ฉันไปรออยู่ห้องนะ"

"อ่า อือๆ"

เพื่อนฉันพยักหน้ารับแล้วก็กินข้าวต่อไป ฉันก็ลุกออกมาจากโต๊ะแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องอย่างกับคนหมดแรง พอถึงห้องปุ๊บฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเช็คปั๊บ เฮ้อ ไม่ออน... ฉันฟลุบหน้าลงกับโต๊ะของตัวเอง มิสเตอร์กันต์ไม่ออนอีกแล้ว เขาไม่เคยออนตอนเที่ยงๆเลยสักครั้ง เรียนล่ะมั้ง หรือไม่ก็เป็นเด็กดีมากๆ ไม่ผิดกฏร.ร.ข้อที่ว่าห้ามเอามือถือมาร.ร. แต่เผอิญว่าฉันเป็นเด็กดีมากๆก็เลยหยิบติดมือมาด้วย

ตุ้บ

ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะแล้วก็เห็นกล่องนมตั้งอยู่ตรงหน้า แล้วฉันก็หันไปหาคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะฉัน

"ผีจีน นี่อะไรเนี่ย?"

"ก็เห็นเธอไม่ได้แตะข้าวเลย กินนมไปเคลือบกระเพาะซะ จะได้ไม่เจ็บท้อง"

นั้นมันประโยคคำสั่งป่ะ? ไม่ใช่ประโยคขอร้อง ฉันเขี่ยเจ้ากล่องนมลายการ์ตูนรสช้อกโก้แลตออกไปแล้วก็ส่ายหน้า

"ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่เป็นไรหรอก"

กันต์คว้าเก้าอี้ตัวเองมานั่งตรงข้ามฉันแล้วก็เอาแกะหลอดเจาะนมยื่นมาให้ฉัน

"ก็บอกว่าไม่เอา..."

"รสโปรดเธอไม่ใช่หรอ? นี่ฉันควักกระเป๋าซื้อให้เลยนะ คนเขายอมเป็นเบ๋ตั้งเดือน อย่าทำให้เสียน้ำใจเลยน่า"

กันต์พูดแล้วก็ดึงมือของฉันไปจับหล่องนม ก่อนจะยิ้มนิดๆมองฉัน

"..."

ฉันดูดนมเข้าปากแล้วก็อมยิ้ม อร่อยจังเลย

"วันนี้ดูไม่ค่อยซ่าเลย กินยาลืมเขย่าขวดมาหรอ?"

"...วันนี้ไม่มีอารมณ์เล่น..."

ฉันฟลุบลงกับโต๊ะอีกครั้งแล้วก็นึกถึงเรื่องที่คุยกับมิสเตอร์จีเมื่อคืน

"เป็นอะไรล่ะ? ขี้ไม่ออกหรอ?"

"ไอ้ผีจีน!! ฉัน อกหักต่างหากเล่า"

"อ่า..."

เขาลูบคางตัวเองอย่างสงสัยแล้วก็ทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง

"อะไร นายจะพูดอะไรก็พูดมาสิ"

"เปล่า...ฉันคิดว่า...อกเธอมันแบนขนาดนั้น มันยกมีให้หักอยู่หรอ?"

"ไอ้ผีจีน"
ฉันลุกพรวดขึ้นมาแล้วก็ฝาดมือลงไปบนไหล่ของเขาเต็มๆ ไอ้บ้านี่ ใช้เวลาไหมเนี่ย?

"โอ้ ขอโทษๆ"

"นายนี่ หัดอ่อนโยนซะบ้างสิ หน้าตาก็ดี แต่พูดมาก ปากสุนัข"

"เธอจะบอกว่าฉันหล่ออ่ะดิ"

"จะบอกว่านิสัยนายแย่ต่างหาก"

กันต์หน้ามุ๋ยแล้วก็กอดอกนิ่งๆ มองฉันดูดนมจากกล่องสี่เหลี่ยมจนหมด

"ขอบใจนะ"

"..."

เขายิ้มยิ้มรับแล้วก็จ้องหน้าฉันอยู่อย่างนั้น ฉันก็หรี่ตามองเขา

"นาย เป็นอะไรป่ะเนี่ย?"

"อะไร?"

"ปกตินายต้องหาเรื่องทะเลาะกับฉันไม่ใช่หรอ? แต่วันนี้กลับนั่งนิ่ง"

"ก็เธออกหักอยู่นี่น่า ฉันจะไม่กวนเธอเป็นกรณีพิเศษก็แล้วกัน"

ฉันได้แต่ก้มหน้าแล้วก็วาดการ์ตูนลงบนกระดาษเพื่อฆ่าเวลา กันต์ก็เอาแต่นั่งอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่างนั้นโดยที่ไม่ได้กวนฉันสักคำ เอ่อ ฉันควรจะกังวลดีไหมเนี่ย กันต์มาแปลกแบบนี้มันก็...น่ากลัวว่ะ

----

ฉันนั่งอยู่หน้าคอมแล้วก็โพสเฟสของตัวเอง

`รู้สึกแปลกๆ´

 

ตริ๊ง

ไม่นานหน้าต่างแชทก็เปิดออก

 

Mr.G: อะไรหรอ? ที่ว่าแปลกๆ

Pilot: ...

Mr.G: ...

Pilot: บอกยาก

Mr.G: บอกหน่อย

Pilot: ก็...ฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองไร้เสน่ห์

Mr.G: ไม่หรอก

Pilot: ไม่หรอกอะไรล่ะ แฟนก็ไม่มีกับเขามาเป็นปีแล้วนะ ฉันเหงาน่ะเฟ้ย

Mr.G: ฮ่าฮ่า งั้นก็ลองเปลี่ยนตัวเองดูดิ เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น

 

งั้นหรอ? เปลี่ยนตัวเองอย่างนั้นหรอ?

 

Pilot: อือ ขอบใจ แล้วนายล่ะ เป็นยังไงบ้าง วันนี้ลองไปคุยดีๆกับผู้หญิงคนนั้นยัง?

Mr.G: ลองแล้ว ยัยนั้นก็เงียบๆไป  แต่ดูท่าแล้วยัยนั้นจะชอบเหมือนกันนะ

Pilot: งั้นหรอ?

 

"งั้นหรอ? งั้นนายก็กำลังมีความสุข ในขณะที่ฉันกำลังรู้สึกเหงา"

ฉันเปลี่ยนรูปโปร์เป็นพื้นสีดำสนิทแล้วกลับมาแชทกับมิสเตอร์จีต่อ

 

Mr.G: จริงสิ วันนี้ฉันเจอตุ๊กตาเป็ดมาด้วย ซื้อให้เธอหนึ่งตัว แล้วก็ของยัยนั้นอีกหนึ่งตัว // ส่งรูปตุ๊ดตาเป็ดมาสองตัว

Pilot: ขอบใจ ฉันก็มีนะ ของที่นายชอบ // ส่งรูปน้องหมาสองตัว

Mr.G: ขอบใจ แต่ว่าฉันชอบหมาขนยาวน่ะ แต่ก่อนที่บ้านก็คยเลี้ยงนะ แต่ตอนนี้มันตายไปแล้วล่ะ

Pilot: งั้นหรอ?

Mr.G: เธอ ไม่ค่อยซ่าเลยนะ กินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่า?

 

อ๊ะ ประโยคมันคุ้นจังเลย จริงสิ เมื่อตอนเที่ยงกันต์มันพูดกับฉันนี่น่า

 

Pilot: เปล่าซะหน่อย...นายนี่ พูดเหมือนกับเพื่อนฉันเลย

Mr.G: ก็เธอดูไม่ร่าเริงจริงๆนี่น่า

 

ฉันอ่านข้อความแต่ก็ไม่ได้พิมพ์ตอบ คิดไม่ออกแล้วว่าจะพูดอะไรต่อดี 

 

Mr.G: นี่ รู้ไหม? ฉันกลัวผีมากๆเลย กลัวจนเป็นลมน็อคหัวฟาดพื้นไปเลย

 

ฉันยิ้มแล้วก็ตอบกลับ

 

Pilot: งั้นหรอ? นายนี่ซุ่มซ่ามจังนะ เหมือนเพื่อนของฉันเลย

Mr.G: เธอพูดถึงเพื่อนเธอบ่อยจังนะ เธอชอบเขาแล้วล่ะมั้ง

 

อ๊ะ จะบ้าหรอ กันต์เนี่ยนะ ฉันไม่ได้... ภาพของกันต์ลอยเข้ามาในโสประสาท จะว่าไป หมอนั้นก็...น่ารักดีนะ ตอนที่ไม่ได้พูดน่ะ

 

Pilot: ฉันไม่ได้ชอบหมอนั้นนะ ถ้าจะคบกับหมอนั้น ฉันขอตายดีกว่า

Mr.G: โอ้ คร้าบๆ เปลี่ยนใจที่หลังผมก็ไม่ว่าอะไรนะครับ

Pilot: ฉันไม่คุยกับนายเล่า ไปละ

 

ฉันออฟไลน์แล้วก็ทวนเรื่องที่คุยกันเมื่อกี้ กันต์น่ะหรอ? บ้าน่า หมอนั้นน่ะหรอจะชอบฉัน เห็นพูดกรอกหูฉันอยู่ทุกวันว่าอย่างฉันถ้าลดความปัญญาอ่อนลงไปแล้วเขาจะมองฉันให้เหมือนคนอื่น...ฟังยังไงก็ไม่มีอะไรแอบแฝงเลยสักนิด 

"อ๊ะ นี่ฉัน คิดถึงตาบ้านั้นหรอ?"

ฉันสะบัดหัวแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะข่มตาให้หลับไป

.........