All male สลับขั้วมามั่วรัก

ลำดับตอนที่ #14 : กูหวง

Ep.14 All male สลับขั้วมามั่ว

 

กูหวง

 

ฟลุบ

หลังจากที่พี่ซุ๋ยกัปตันทีมบาสเดินออกจากห้องไปแบบที่เช็คให้แน่ใจแล้วว่าจะไม่กลับเข้ามาอีก ผมก็ตัดสายทิ้งแล้วก็กระโดดเข้าไปทางหน้าต่างห้องของหอม สภาพที่ถือโทรศัพท์ค้างหลับคามือถือ จนผมต้องก้าวประชิดขอบเตียงเขย่าเบาๆให้ร่างเล็กขยับตัวหนี

"โหล เทย์หรอ? อะไรอีกอ่ะ"

"ยัยบ๊องเอ๊ย"

หมับ

ผมจับมือถือออกจากแก้มของหอมแล้วก็พลิกตัวหอมเพื่อจัดท่านอน นี้กินเหล้ามาหรอเนี่ย?

"หอม...หอม"

ยังไม่ทันได้ทำอะไร หอมก็นอนหลับไปซะสนิท ไม่รับรู้แล้วตอนที่ผมเขย่าตัว

"ไอ้พี่ซุ๋ยแม่ง จะลักหลับหอมนี่หว๋า"

ผมได้แต่ทำปากขมุกขมิบแล้วก็นั่งลงข้างๆหอม มือก็ลูบแก้มขาวเบาๆ ไม่อยากจะทำให้ตื่น เมื่อกี้โดนรึเปล่าก็ไม่รู้ ต้องเช็ดออก

"อืม"

แต่พอได้ยินเสียงครางของต้นหอม ผมกลับชะงัก เหมือนสติมันจะหลุดออกจากร่างนิดหน่อยแล้วผมก็ก้มหน้าลงไปหาแก้มขาว

"อืมม"
เสียงครางประถ้วงของคนข้างใต้ไม่ได้ทำให้ผลผละริมฝีปากออกจากแก้มของหอม แต่กลับกดจมูกสูดลมหายใจเอาความหอมเข้าเต็มปอด ดูจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ผมก็กดจูบลงบนแก้มของหอมอย่างลืมตัว รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ตาใสของหอมจ้องมาที่ผม
"ทำอะไรอ่ะเทย์"
โครมมมม
ผมตกใจก็เลยเซผลาหลงจากเตียงลงไปอยู่บนพื้น เกาท้ายทอยเฉไฉมองออกนอกหน้าต่าง หอมยันตัวขึ้นมาทั้งยังขยี้ตาราวกับคนเพิ่งตื่น
"นายมาทำอะไรในห้องของฉันล่ะ"
เหมือนเจ้าตัวจะยังไม่รู้ตัวก้าวลงจากเตียงแล้วก็ทรุดหวบลงมาทับอยู่บนตัวของผม
"หอม!"
"ตัวหนักจัง ยืนไม่ไหว"
หอมครางเสียงต่ำพยายามดันตัวเองเต็มที่ให้ผมก้มมองใบหน้าหวานที่แหงนมองผมอยู่ก่อนแล้ว
"อยากเข้าห้องน้ำ"
"อ่า อือๆ"
ผมพยุงหอมเข้ามาส่งในห้องน้ำ พอเห็นว่าหอมคล้ำทางได้แล้วก็หมุนตัวกลับ
"ฉันรอข้างนอกนะ มีอะไรเรียกได้"
ปัง
ผมเปิดประตูไว้เล็กน้อย ไม่ได้ปิดซะทีเดียว เกิดหอมล้มฟลุบขึ้นมาจะได้เข้าไปช่วยทัน แต่ไอ้สายตาของผมมันก็ดันซุกซนอยากแอบดูซะได้ ทำเอาแก้มร้อนขึ้นมาทันที
"แม่ง!"
สุดท้ายผมก็หันหลังชนกำแพงแหงนหัวโขกกำแพงแรงๆ กำลังจะทำอะไรว่ะเรา
"หอม เสร็จยัง"
เอี๊ยด
ประตูถูกดันออกกว้างขึ้นตอนที่หอมก้าวออกมาจากห้องน้ำ ผมต้องเข้าไปพยุงร่างบางเซๆกึ่งหลับกึ่งตื่นเข้ามาหาตัว กลิ่นฟอมแตะจมูกทำสมองผมขาวโพลน ท่าทาง ผมจะชอบหอมเข้าแล้วจริงๆ แค่ได้กลิ่นก็แทบคลั่งขนาดนี้
"หอม กินเหล้าทำไมเนี่ย?"
"ไม่ได้ตั้งใจ ก็แข่งชนะ"
หอมตอบห้วนๆหลังจากฟลุบหน้าลงกับเตียงอีกครั้ง
"งี้เองสินะ"
แข่งชนะก็เลยฉลองงั้นสินะ
"ดื่มไปเยอะแค่ไหน?"
หอมชูนิ้วสองนิ้วยื่นมาใกล้หน้าจนเกือบชนผมเลยต้องจับมือเรียวนั้นไว้
"2 ลังเลยหรอ"
ตกใจเหมือนกันที่เดิมเยอะขนาดนั้นแต่พอหอมส่ายหน้าผมก็ขมวดคิ้ว
"แค่ 2 ขวดทำไมเมาขนาดนี้"
"ม่ายใช่...2 แก้ว"
O_o ผมหลุดขำออกมาแล้วก็ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้หอม แต่หอมกลับสบัดออกมือควานหาบางอย่างหัวเตียง พอหยิบมือถือก็ปรือตาที่หลับไปแล้วขึ้นมอง
"จะโทรหาใคร"
"พี่กล้า ต้องบอก...ว่าแข่ง...ชนะ"
ผมพยักหน้าแล้วก็คว้ามือถือในมือหอมมาถือไว้ ดันตัวหอมที่ทำท่าจะลุกขึ้นมาแย่งมือถือให้นอนราบไปกับเตียงดึงผ้าห่มมาคลุมตัว
"เดี๋ยวบอกให้"
หอมหน้าเครียดไปนิด ก็นะ ลืมไปว่าหอมเป็นผู้หญิงนี่น่า คืนโทรไปบอกให้พี่หอมได้กรูมาฆ่าแน่ๆ
"เดี๋ยวส่งข้อความไป"
หอมยิ้มออกมานิดๆแล้วก็หลับตาพริ้มกับหายใจระรัว
"นอนซะเหอะ"
ผมก้มลงเขียนข้อความส่งให้พี่ชายของหอม คิดว่าน่าจะใช่หอมโทรออกแค่เบอร์ด้วย ถึงจะไม่ได้เม้มไว้แต่ก็พอจะเดาออก ผมวางมือถือไว้ที่เดิม หันมองหน้าคนหลับนิดนึงแล้วก็ปีนออกนอกหน้าต่างไป เหมือนผมจะชินกับทางนี้มากกว่าประตู ตั้งแต่ครั้งแรกเลยมั้งที่มาห้องนี้ก็เข้าทางหน้าต่างตลอด ผิดกับอีกคน พี่ซุ๋ย กัปตันทีมบาสที่เดินเข้าออกผ่านประตูหน้าได้สบาย เมื่อกี้...พี่ซุ๋ยจะทำอะไรหอม? หรือพี่เขาจะชอบหอม ไม่สิ กล้า...
คิดมากไปก็เท่านั้น แต่ไอ้ก้อนเรื้อที่เต้นตุบๆมาตั้งแต่เมื่อกี้มันอะไร รู้สึกหงุดหงิดมากๆตอนที่เห็นแบบนั้น หวงหรอ? เราไม่ได้เป็นอะไรกับหอมสักหน่อยนีน่า แถมหอมเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะชอบเราเลยด้วย โวยยย ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด

 

"กล้า!"
หมับ
ทันทีที่ฉันก้าวเข้ามาในโรงยิมรุ่นพี่ในทีมก็กระโดดกอดคอให้ฉันรีบเบี่ยงตัวหลบแทบไม่ทัน
"ห่วงเนื้อห่วงตัวตลอดนะมึง"
ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วก็เดินลงสนามแน่นอนว่าฉันเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเรียบร้อยไม่ต้องมาเห็นรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมทีมโป๊อีก
"หวีดดีครับพี่ซุ๋ย"
ฉันทักทายกัปตันด้วยรอยยิ้มแต่ว่าพี่ซุ๋ยแค่ยิ้มแห้งแล้วก็ซ้อมต่อ บรรยากาศเมื่อกี้มันดูตึงๆนะ ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆพี่ซุ๋ยมากกว่าเดิมแล้วก็ส่งเสียงอีกรอบ
"คือ เมื่อคืนขอบคุณมากนะครับที่ช่วยพาผมขึ้นห้อง"
กึก
เห็นได้ชัดว่าพี่ซุ๋ยชะงักไปแล้วตอนที่ฉันพูดถึงเรื่องเมื่อคืน แต่จำได้ลางๆว่าเทย์ก็อยู่ด้วย มั้ง ฉันส่งยิ้มให้อีกทีแล้วก็หันไปสนใจลูกบาสข้างหน้า
"กล้า"
"ครับ"
ตึง ตึง ตึง
ลูกบาสที่อยู่ในมือฉันร่วงกระทบพื้นดังเป็นเสียงก้องไปทั่วโรงยิม
"ครับ?"
พอเห็นพี่ซุ๋ยไม่ยอมพูดอะไรสักทีฉันเลยเอ่ยเสียงเรียบ พี่ซุ๋ยทำท่าลำบากใจนิดๆตอนที่ฉันทำหน้างง แล้วก็คว้าแขนฉันลากออกมาจากสนามดื้อๆ
"อ้าวเฮ้ย ไปไหน!?"
รุ่นพี่ที่ซ้อมด้วยกันตะโกนถามงงๆ ฉันก็งง พี่ซุ๋ยเป็นอะไรน่ะ
ปัง!
พี่ซุ๋ยปล่อยมือฉันหลังจากที่กระแทกประตูห้องซ้อมเสียงดัง
"เป็นอะไรหรือครับ?"
"..."
พี่ซุ๋ยกำลังยืนหันหลังให้ ในห้องมืดๆยิ่งชวนบรรยากาศแปลกๆครุกรุ่นไปเรื่อยๆ ยิ่งทำฉันใจหาย
"พี่ซุ๋ย..."
ฉันเอื้อมมือไปแตะชายเสื้อบาสแล้วกระตุกเบาๆ แต่ว่าก็ไร้ปฏิกิริยาตอบโต้ให้ฉันเลื่อนมือไปที่แขนของเขา เท้ากำลังจะขยับเข้าไปใกล้เพื่อเผชิญหน้า แต่ก็ต้องชะงัก
"พี่ขอโทษ"
เป็นฉันที่เลื่อนมือออกจากแขนพี่ซุ๋ยกุมที่หน้าอก ก้อนเนื้อในอกกำลังเต้นแปลกๆ รู้สึกกลัวกับท่าทางของพี่ซุ๋ย
"พี่ขอโทษผมเรื่องอะไร?"
"...เมื่อคืน ที่พี่ไปส่งเราที่ห้อง..."
เฮือก
ฉันกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอแล้วก็ก้มหน้าต่ำ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นว่ะ จำไม่ได้ รู้สึกตัวเองหลับเป็นตาย แล้วนี้ พี่ซุ๋ยพูดเรื่องอะไรยังไม่รู้เลย หรือเมื่อคืนเราทำอะไรแปลกๆ
"พี่จะ..."
ปัง
ก่อนที่พี่ซุ๋ยจะได้พูดอะไรประตูข้างหลังฉันก็เปิดออกเสียงดังให้ฉันหันไปมอง
"เทย์ มาทำอะไร?"
ฉันถึงกับขมวดคิ้ว เลิกขึ้นมองเทย์ที่กำลังทำหน้าเครียดเดินเข้ามาคว้าแขนฉันส่งยิ้มให้พี่ชายกัปตันของฉัน
"หวัดดีครับพี่ซุ๋ย ไม่ซ้อมหรอครับ"
"ซ้อม..."
พี่ซุ๋ยเหลียวมามองมือของเทย์ที่จับแขนฉันแน่นนิดก่อนจะมองหน้าฉันอย่างมีความนัย แต่ฉันไม่ได้ฉลาดถึงขั้นมองตาใครแล้วรู้นะว่ากำลังคิดอะไร ตอนนี้ก็เลยมีแต่คำถามแล้วก็ข้อสงสัยเต็มหัวฉันไปหมด
"เอ่อ เมื่อกี้ พี่ซุ๋ยจะบอกอะไรผมหรอครับ"
"...พี่...เปล่า..."
พี่ซุ๋ยอึกอักพูดไม่ออกไปสักพักสายตาจ้องกับเทย์นิ่งให้ฉันที่ยืนแทรกกลางทำหน้าเหล่อหลา
"เทย์ แล้วนายมีไร?"
พอรู้สึกตัวแล้วว่าเทย์จับมือฉันไม่ปล่อยก็เลยถามต่อ เทย์ทำหน้านิ่งแล้วก็ฉีกยิ้มกว้างให้ฉัน
"เปล่า"
"ไปซ้อมต่อเหอะ"
อ๊ะ! นี้เป็นอะไรกัน พูดๆเสร็จก็เดินออกจากห้องไปเลยปล่อยให้ความไม่เข้าใจพุ่งเข้าใส่ฉันเป็นตันๆ นี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย แล้วสรุปเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่ซุ๋ยต้องขอโทษ อีกอย่าง เทย์มาอยู่นี้ได้ยังไง มาหาฉันแล้วบอกว่าไม่มีอะไรเนี่ยนะ โวยยยย บอกฉันสักนิดไม่ได้รึไงกันว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น!!

................................................................

 

    Oss! จบตอนจ๊ะ ก็หายไปนานกับเรื่องนี้ เอาเข้าจริงต่อไว้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ยังไม่เสร็จไง ก็เลยยังไม่ได้ลง เรื่องของเรื่องคือไคริแต่งเรื่องอื่นไง ทิ้งไว้นาน กลัวคิดถึงน้องหอมจ้า อัพๆจ้า

 

     แหมๆ พี่ซุ๋ยของเราแมนมาก แบบจะแอบลักหลับหอม(แต่ยังไม่ได้ทำ)แล้วยังมาขอโทษอีก รู้สึกผิด ทั้งยังคิดมากอีกต่างหาก ว่าตัวเองชอบหอม ในร่างกล้ารึเปล่า เดี๋ยวความจริงจะปรากฏเร็วๆนี้แหละจ๊ะว่าซุ๋ยเขาคิดยังไง

 

     กลับมาที่เทย์ดีกว่า วันๆไม่ทำอะไรไง ปีนต้นมะม่วงแอบเข้าห้องหอมตลอดๆ ^^ แอบชอบนะเนี่ย เด็กดีไม่ควรทำตามนะจ๊ะ พูดถึงความรู้สึกเขาบ้างดีกว่า ก็นะ ชื่อตอนก็บอกอยู่แล้ว ว่าหวง คุๆ พี่ซุ๋ยจะรุกทีไรเนี่ยเทย์ขวางตลอด ตั้งแต่ในห้องล่ะ นี้ยังตามมาหลอกหลอนถึงโรงยิม เขาซ้อมกันอยู่นะนั้น คุๆ
ตอนต่อไป เรื่องมันยุ่งกว่านี้อีกนะค่ะ ยุ่งยังไง ต้องติดตามล่ะละค่ะ จุ๊บๆ