The Cupid Gang แก๊งป่วน ก๊วนกามเทพ

ลำดับตอนที่ #3 : มันคือจูบ

แก๊งป่วน ก๊วนกามเทพ 3
"เป็นไง แค่นี้ ใช้ได้ไหม?"

เลิฟที่แอบดูพวกเขาอยู่อย่างนั้นก็หันมายักคิ้วให้ฉัน

"ยังไม่พอหรอก"

ฮาทพูดขึ้มาเรียบๆ แล้วก็กอดอกมองพวกเรา

"แต่ก็คืบหน้าไปเยอะแล้วนะ ถึงจะต้องคอยระวังเรื่องงานพิเศษของน้ำตาลบ้างก็เถอะ"

โรสดูกังวลที่เป็นคนโทรไปสั่งดอกไม้เมื่อวานก่อนนู่น ที่เรื่องของน้ำตาลแดงขึ้นมาจนต้อมรู้ก็เพราะว่าพวกเราจงใจนั้นแหละ ทำเกินไปรึเปล่านะ แต่ก็ขอโทษโดยการจ่ายค่ารักษาพยาบาลไปให้แล้วนะ เป็นอภินันทนาการจากคุณหนูเลิฟน่ะค่ะ

"จะว่าไป แค่นี้มันก็ยังไม่มากพอ"

ฉันครุ่นคิดก่อนจะกำมือทุบลงบนมืออีกข้าง

"ฉันมีแผนดีๆแล้วล่ะ"

 

หลายวันต่อมา

"เย้ๆ เลสโก..."

เหอะๆ เพื่อนของฉันพากันดีใจใหญ่ที่ได้มาเที่ยว เป็นการเข้าค่ายที่สุดแสนจะแปลก เพราะว่าจู่ๆก็พากันมาเข้าค่ายอย่างกับเป็นคำสั่งด่วนอย่างนั้นแหละ ที่ที่เราจะไปก็คือเข้าน้ำวน เป็นเข้าที่สวยมาก แล้วก็มีทั้งธรรมชาติแล้วก็สัตว์ป่าที่สวยงาม ฉันล่ะ ตื่นเต้นจริงๆเลย

ตกค่ำ

"ไปเถอะๆ"

ฉันกำลังตกที่นั่งลำบากเพราะว่ากำลังถูกลากไปในป่าที่ไหนสักแห่ง

"พี่ๆค่ะ ตาล..."

"ไม่เอาน่า ก็แค่เกมวัดใจเอง ไปเถอะๆ"

เกมวัดใจ จะให้เข้าไปในป่านั้นหรอ ไม่เอานะ ฉันกลัว

"ตาล ไม่อยากเข้าไป..."
"ไม่หรอก ไม่ได้ไปคนเดียวนี่น่า"
เอ๊ะ หมายความว่ายังไง? อ๊ะ แล้วฉันก็มาหยุดอยู่หน้าทางเข้าของป่าทึบๆ แถมตอนนี้ก็ค่ำแล้วด้วย น่ากลัวจะตายไป

"ไม่เอานะค่ะ ตาล..."

เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนที่เดินเข้ามาข้างหลัง ทำให้ฉันหยุดพูดแล้วก็หันไปดู ต้อมหรอ แล้วก็ เพื่อนๆเขาอีกด้วย โดนลากมาเหมือนกันเลย

"เอาล่ะ มาครบแล้ว มาเลือกคู่กันเลยก็แล้วกันนะ"

เอ๊ะ จะให้ จับคู่ ชายหญิงอย่างนั้นหรอ? แบบนี้มันก็...

"ฉันไม่เอานะ กลับก่อนล่ะ"

เอ๊ะ ต้อมเดินกลับไปแล้ว

"อ่า เอาเถอะ ยังไง เราก็มากันแล้ว เพราะงั้น จับคู่เลยก็แล้วกันนะ"

เฮ้อ สุดท้าย เราก็เข้ามาอยู่ในป่า โดยที่คู่ของฉันเป็นคู่ที่ 2 ที่เดินเข้ามา แค่เดินตามเส้นทางในแผนที่ ไปหยิบกุญแจออกมา ก็จะถือว่าได้ทดสอบความกล้า แต่ก่อนหน้านั้น เล่นเล่าเรื่องอาถรรพ์ของป่าให้ฟัง ทำเอาฉันผวาเลย

"มะ ไม่ต้องกลัวนะตาล พะ พี่จะ ดูแลเธอเองนะ"

"คะ ค่ะ"

พี่นั้นแหละ ที่กลัว เอาล่ะสิ ฉันเองก็กลัวสุดๆไปเลย

"ดูเหมือนว่าเราจะหลงทาซะแล้ว เอ่อ ในแผนที่..."

แกรก

"นะ นั้นเสียงอะไรน่ะ"

พี่เขาพูดขึ้นมาแล้วก็มาหลบอยู่ข้างหลังฉัน อึก ฉันกลืนน้ำลายแล้วก็จ้องไปยังพุ่มไม้นั้น

"นั้นมัน..."

ฉันตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อเห้นเงาๆดำๆเดินเข้ามา ดวงตาสีแดงงงงง

"อ๊ากกกกกก/กรี๊ดดดดด

ฉันกรี๊ดร้องเพราะตกใจแล้วขาก็ก้าวออกวิ่งโดยอัตโนมัติ สุดท้ายฉันก็ลื้นล้มฉันหันกลับไปมองเงาดำๆที่เข้าใกล้ฉันมาทุกทีอย่างกลัวจัด ได้แต่หลับตาปี๋ กลัว น่ากลัวจังเลย ผี ออกมาแล้ว

"ออกไปนะ ออกไป อย่ามายุ่งกับฉัน ฮึก"

หมับ

"ตาล..."

"กรี๊ดดดด"

"ตาล นี่ฉันเอง"

อ๊ะ เสียงแบบนี้...มัน

"ต้อม"

ฉันเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียง ตกใจหมดเลย ที่แท้ ก็เป็นนายเองหรอกหรอ

"ฮึก ตกใจหมดเลย"

"เอ้า ยืนขึ้นสิ"

เขาพูดแล้วก็ดึงมือของฉัน แต่ว่า ตัวฉัน ขาฉัน มันตกใจจนไม่ยอมขยับ

"เฮ้อ ให้ตายเถอะ"
เขาดึงฉันขึ้นมาแล้วก็จูงมือเดินไปข้างหน้า 
"นาย มาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?"
"หลงทาง"
"นายน่ะหรอ หลงทาง..."
"ก็เดินตามป้ายมา มาโผล่ตรงนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ สงสัยจะมีคนสลับป้ายล่ะมั้ง"

สรุปว่าเขาก็หลงทาง ฉันก็หลงทาง แผนที่กับไฟฉายก็ไม่มี แล้วจะกลับยังไงล่ะเนี่ย แต่ว่า มีต้อมอยู่ด้วยเขาสบายใจขึ้นหน่อย
"-////-"
เพิ่งรู้สึกว่าเขายังจับมือฉันอยู่เลย 
"ต้อม..."
"อะไร?"
"..."
ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกตัวแล้ว ก็เลยยอมปล่อยมือฉัน อ่า...

"ระวังนะ"

อ๊ะ เขาดึงฉันก่อนที่ฉันจะก้าวลงน้ำไป แม่น้ำ? มันมืดมากจนมองไม่ค่อยเห็นอะไรเลย แต่แล้ว ก้อนเมฆที่บังดวงจันทร์ก็ค่อยๆเลือนออกไป ทำให้ฉันเห็นอะไรชัดเจนขึ้น คืนนี้ เป็นคืนเดือนหงายนี่น่า ว้าว สวยจังเลย สวยที่สุดเลย

"..."

เอ๊ะ นั้นอะไรน่ะ ไอ้ตัวที่อยู่กลางน้ำ

"กระรอกหรอ?"

"มัน กำลัง จมน้ำ!!!"

ฉันกำลังจะก้าวไปช่วย แต่แล้วก็ถูกต้อมดึงเอาไว้ก่อน

"จะทำอะไรน่ะ น้ำมันลึกแค่ไหนก็ไม่รู้? จะลงไปช่วยมันอย่างนั้นหรอ?"

"ใช่ ถ้ามันตายล่ะ สัตว์โลกผู้น่ารักจะตายไปต่อหน้าฉันนะ"
แถมยัง เป็นกระรอกด้วย ฉัน ไม่อยากให้มันตายหรอกนะ ฉันจะ ช่วยมัน

"เดี๋ยวๆ ตรงนั้นมีสะพานไม้อยู่ ไปตรงนั้นไม่ดีกว่าหรอ?"

อ่า เขาชี้ไปตรงนั้น สะพานไม้ ดีจัง ใกล้กับกระรอกตัวนั้นด้วย ถ้ายื่นไม้ส่งให้มันไปล่ะก็...

"จับมือฉันไว้..."

"เดี๋ยวก่อน ฉัน ทำเองดีกว่า"

"ทำไม?"

"ก็ นายตัวหนักกว่าฉันนะ ถ้าเกิดนายจะตกลงไป ฉันจะดึงไหวได้ยังไง แต่ถ้าเป็นฉัน นายดึงได้สบายอยู่แล้ว"

เขาทำท่าคิดก่อนจะเปลี่ยนที่กับฉัน ฉันเอื้อมมือไปส่งไม้ให้กระรอกตัวนั้นเกาะไว้ อีกนิดนึง...

"ไม้มันสั้นไป..."

ฉันพยายามจะยืดแขนออกไปให้ถึง แต่ว่า...

แกรก

"โอ๊ะโอ้"

ตู้มมมมม

"กรี๊ดดดดด"

ท่อนไม้มันหัก!!! ฉันกับต้อมกำลังจมน้ำป๋อมแป๋ม ฉันตะกาย(เพราะว่ายน้ำไม่เป็น)ไปหากระรอกตัวนั้นแล้วในที่สุดก็คว้ามันไว้ได้

"ค่อยยังชั่ว...บุ๋ม"

อ๊อก ฉัน กำลัง จมแล้ว หายใจไม่ออก สติของฉัน กำลังจะ เลือนรางไปแล้ว...

หมับ

หยดน้ำที่หยดลงมาบนหน้าของฉันทำให้ฉันลืมตาขึ้นมา แล้วก็สำลักน้ำที่กลืนเข้าไปเมื่อกี้ 

"แค่กๆ ค่อยยังชั่ว ไม่เป็นไรแล้วนะ"

"อือไม่เป็นไร"

"เอ่อ ฉันถามเจ้านี่"

"- -*"

เขามองหน้าฉันอย่างไม่พอใจก่อนจะลุกขึ้นถอดแว่นตาตัวเอง อ๊ะ หะ หล่อจังเลย ฉัน ละสายตา จากเขาไม่ได้เลย เดี๋ยวนะ ไอ้ความรู้สึกอุ่นๆที่ปากเนี่ยมันอะไร? หรือว่า เขาจะ ผายปอด
"มองอะไร?"

"อะ เอ่อ คือ ขอบคุณ ที่ช่วย ชีวิตฉันไว้"

"งั้นหรอ เอาไว้พูดหลังจากที่เราออกจากป่านี้ได้เถอะ"

ชักจะแย่แล้วสิ ฉันหนาวไปหมดแล้ว เขาเองก็คงจะเหมือนกัน แต่เจ้ากระรอกที่อยู่ในอ้อมกอดของฉันเนี่ยสิ แค่สบัดขนนิดเดียวตัวก็เกือบแห้งแล้ว ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เป็นอะไรมาก

"นั้นไง ตรงนั้น มีแสงไฟอยู่ คงจะเป็นค่ายของเราล่ะมั้ง"

เขาชี้ไปที่แสงไฟรำไรนั้นแล้วก็เดินนำฉันไป

"แต่ กระรอก...ฮัดเช่ย"

ฉันเรียกต้อมไว้ แล้วก็ก้มมองเจ้ากระรอกตัวนั้น ตอนนี้มันตัวสั่น คงจะหนาวฉันเองก็ด้วย แต่เป็นห่วงมันมากกว่า

"ไม่เป็นไรหรอก เดินต่ออีกหน่อยก็ถึงแล้ว เธอไหวไหม?"

"อะ อืม"

ฉันแข็งใจเดินต่อแล้วก็เอาเจ้ากระรอกน้อยยัดใต้เสื้อไว้ แล้วไม่กี่นาทีต่อมา เราก็ออกมาจากป่าได้ แล้วก็มีพวกพี่ๆเข้ามาหาฉันอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรนะตาล"

"คะ ค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

"ทำไมตัวเปียกอย่างนี้ล่ะ"

"เอ่อ คือ..."

ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ต้อมเดินเข้าห้องของตัวเองออกไปแล้ว ทิ้งฉันไว้กับพวกพี่ช้อกโก้

"ไปเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

"คะ ค่ะ"
พวกพี่ๆเดินเข้ามาแล้วก็พาฉันเข้าไปในห้องพัก แล้วก็ขนทั้งยาเอ่ย น้ำเอ่ย อาหารเอ่ย เสื้อผ้าเอ่ยมาให้ฉัน แถมยังพากันทำหน้าเป็นห่วงอย่างกับว่าฉันจะตายอย่างนั้นแหละ
"ตาล พี่ตกใจจริงๆนะที่ตาลหายไป"
"ตาลๆ หายไปในป่ปาน่ะ กับต้อมสินะ"
พี่เลิฟพูดขึ้นมาแล้วก็จับแก้มของฉันหมุนเป็นวง จนหน้าฉันเนี่ยไม่เป็นรูปแล้ว
"ค่ะ"
"แล้วที่ตัวเปียกกันทั้งคู่ คงไม่ได้ไปตกน้ำหรือจมน้ำจนเกือบตายกันมาหรอกใช่ไหม?"
"เอ่อ ตาลจมเองแหละค่ะ เพราะไปช่วยเจ้านี่"
กระรอกตัวนั้นกระโดดขึ้นมาอยู่บนบ่าของฉัน แล้วก็เอาจมูกมาชนกับแก้มเย็นๆของฉัน
"อ่า แล้ว ที่จมไปเนี่ย เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?"
พี่โรสถามแล้วก็แก้มแดงขึ้นมา
"คะ?"
จะว่าไป ฉันยกมือขึ้นมาแตะปากตัวเอง แล้วก็ส่ายหน้านิดหน่อย ก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้
"ตาล กลับห้องก่อนนะค่ะ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"

ฉันคิดไปเองหรือเปล่า ทั้งๆที่เราหายเข้าไปในป่าแท้ๆแต่กลับไม่มีใครออกตามหาเลย คงไม่คุ้นกับสถานที่แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มหาตรงไหนก่อนล่ะมั้ง อีกอย่าง ตอนนี้เราก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วด้วย กระรอกตัวนั้นตัวอุ่นขึ้นแล้วก็ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อฉันอย่างเดียวเลย เกือบแล้วไหมล่ะ เจ้ากระรอกน้อย ถ้าฉัน...ไม่สิ ถ้าเราไม่ช่วยเจ้าไว้ล่ะก็ อาจจะตายจริงๆก็ได้ ฉันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าฉันจับมือกับต้อมด้วย เห็นเอาแต่อ่านหนังสือไม่คิดว่าจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ก็พึ่งพาได้ไม่น้อยเลยนะ จะว่าไป นี่ก็คงจะเป็นจูบแรกของฉันสินะ -////- 

"ฮัดเช่ยยย"

อ๊ะ จามอีกแล้ว เพราะอากาศหนาวล่ะมั้ง ฉันคงจะต้อง เข้าห้องพักก่อนดีกว่า พรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่อ ก็ต้องคอยดูกันล่ะนะ 

............