LOVE online รักออนไลน์ของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : คนรักกับคู่กัด

Ep.1 Love online <3

ตริ๊ง

Mr.G: ทำอะไรอยู่?

Pilot: เล่นเฟส นายล่ะ?

Mr.G: คุยกับเธอนั้นแหละ

 

ฉันนั่งกดแป้นพิมพ์ตอบแชทในเฟสบุ๊คกับ `มิสเตอร์จี´ เป็นนามแฝงที่ฉันไม่รู้จัก เขาเป็นคนดีนะ แล้วก็ดูจะเป็นมิตรมากๆเลยด้วย ส่วนไพลอทนั้นคือนามแฝงของฉันเอง ที่ฉันไม่อยากจะใช้ชื่อจริงแล้วก็รูปของตัวเอง ก็เพราะว่าฉันมันไม่สวยแล้วก็ไม่น่ารักน่ะสิ รูปเป็ดน้อยเนี่ยแหละ น่ารักดี โอ๊ะ! ลืมบอกไป ฉันชื่อ `น้ำ´ เป็นเด็กธรรมดาๆที่กำลังมีความรัก...ในเฟสบุ๊ค กับ มิสเตอร์จีคนนี้

 

Mr.G: เธอชอบดอกทานตะวันสินะ วันนี้ฉันก็เลยเก็บมาฝาก // ส่งรูปดอกทานตะวันมาให้

Pilot: ขอบใจนะ แต่ถ้ามันเป็นของจริง ฉันจะดีใจกว่านี้

Mr.G: จริงสิ วันนี้ฉันเล่นกีฬากับเพื่อนๆแล้วก็เตะบอลอัดหน้าเพื่อนด้วย เลือดกำเดาไหลเลยล่ะ ฮ่าฮ่า ฉันแข็งแรงใช่ไหมล่ะ

 

ฉันนั่งอยู่หน้าคอมแล้วก็นั่งตอบแชทแล้วก็อ่านแชทกับมิสเตอร์จี ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง แต่เขาก็เหมือนกัน เขาเล่าแค่ว่าอายุเท่าๆกับฉันเท่านั้นเอง ฉันก็บอกเขาว่าฉันเป็นนักเรียนม.ปลายเท่านั้น ชื่อก็ไม่ได้บอก แต่เชื่อไหม ว่าเราคุยกันอย่างนี้มาเกือบปีแล้ว โดยที่ฉันไม่เบื่อเลยสักนิด

ปัง

แล้วฉันก็ต้องหลุดออกจากภวังค์ของตัวเอง เมื่อประตูห้องที่อยู่ๆก็เปิดออกเพราะแรง(ถีบ)จากผู้หญิงที่คุ้นตา

"พี่เนย...ทำอะไรน่ะ ตกใจหมดเลย"
"น้ำ รูปฉันได้พันไลค์แล้วแก"

ส่วนนี้ ผู้หญิงที่เอารูปของตัวเองมาให้ฉันดูแล้วก็ชี้ไปที่ไลค์ให้ฉันดูเหมือนอยากจะอวดคนนี้คือ `พี่เนย´ พี่สาวข้างบ้านที่อายุห่างจากฉันสองปี สวย ขาว ใส หุ่นดี แถมหน้าอกภูเขาไฟอีกต่างหาก เพราะอย่างนี้แหละมั้ง พี่เนยถึงได้กลายเป็นเน็ตไอดอลไปโดยปริยาย 

"อือๆ ก็น้ำเป็นไลค์ที่หนึ่งพันเองนี่น่า"

ฉันหันไปสนใจคอมของฉันต่อไปพี่เนยก็กอดคอฉันแล้วก็หันไปจ้องคอมของฉัน แหม พี่เนย มารยาทงามจริงๆนะเจ๊

"คุยกับมันอีกแล้วหรอ? ไอ้มิสเตอร์อะไรนั้นน่ะ"

"เรียกเขาดีๆหน่อยสิ...มิสเตอร์จีจ๊ะ ไม่ใช่มัน"

ฉันแก้สรรพที่พี่แกใช้เรียกคนรักของฉันว่ามัน สิ่งมันไม่สุภาพเลย เพราะเขาออกจะเป็นคนโรแมนติก

"จ๊ะๆ น้ำ ไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ"

พี่เนยดึงแก้มของฉันให้หันไปมองหน้าเธอ ก็ฉันเล่นไม่ละสายตาจากคอมเลยนี่น่า

"น้ำ ฟังฉันอยู่ป่ะเนี่ย? แกเอาแต่สนใจแฟนไม่สนใจฉันเลยนะ ฉันงอนแกเล่า"

พี่เนยหันหน้าหนีฉันแล้วก็กอดอกเงียบไป อ่า เจ๊งอนมาแล้ว

"โอ้ อย่างอนน้ำนะ น้ำขอคุยก่อนแปบเดียวแล้วน้ำจะรีบไปแต่งตัวออกไปซื้อของกับพี่เนยเลยน่า"

ฉันเดินอ้อมไปข้างหน้าของพี่สาวข้างบ้านแล้วก็กระพริบตาปริบๆ อ้อนไว้ก่อน มุขนี้เจ๊เนยสยบตลอด

"ก็ได้..."

เห็นไหม? มุขอ้อนพี่สาวข้างบ้านของฉันไม่เคยพลาด ฉันยิ้มรับแล้วก็ไปแชทต่อ

----

"ไหนบอกแปบเดียวไง ล่อไปยี่สิบนาที"
"อ่า ก็มันเพลินนี่น่า"

ฉันก้มมองโทรศัพท์ตัวเองที่เงียบกริบ ถึงมิสเตอร์จีจะบอกว่าจะออกไปข้างนอกเหมือนกัน แต่ฉันก็อยากจะคุยกับเขาต่อ ตอนนี้จะออนรึเปล่านะ?

"แก เลิกสนใจเฟสได้แล้ว แกมาซื้อของกับฉันนะ กรุณาสนใจฉันหน่อยสิเฟ้ย"
พี่เนยจับแก้มของฉันหันไปมองหน้าเจ๊แกอีกที ฉันพยักหน้ารับ

"เอาโทรศัพท์มา"

"อ่า อำไออ่ะ" --- ทำไมอ่ะ

พี่เนยหยิกแก้มของฉันแล้วก็ดึงไปมาจนฉันพูดไม่เป้นภาษาคนแล้ว

"แกจะได้ไม่สนใจมัน"

"..."

เจ๊เนยคว้ามือถือของฉันแล้วก็ยัดใส่กระเป๋าตัวเอง แถมยังมาทำหน้ามึนๆใส่ฉันอีกต่างหาก โอ้ เจ๊เนย แกล้งน้ำอีกแล้วนะ ประจำเลย ที่ตัวเองก้มเล่นเฟสจนจะเดินชนเสานั้นฉันยังไม่ยึดโทรศัพท์พี่เนยเลย ชิ ไม่ยุติธรรม

"โอ้...โกรธอ่อ อย่างอนนะ นะๆ"

พี่เนยทำตาปริบใส่ฉัน นี่อ้อนฉันหรอ มุขนี้ฉันใช้กับพี่มาก่อน มันไม่ได้ผลหรอกจะบอกให้เจ๊

แชะ

อ้าว ฉันหันกลับมาแล้วก็ต้องอ้าปากเหวอ พี่เนยเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปฉันแล้วก็ก้มลงไปกดโทรศัพท์ อย่าบอกนะว่า...

"เฮ้ยพี่เนย อย่าโพสนะ..."

"อ๊ะๆ ไม่ทันแล้วจร้า โพสลงเพจไปแล้ว แบร่"

เจ๊เนยวิ่งหนีแล้วก็ชูโทรศัพท์ตัวเองขึ้นฟ้าพร้อมกับแลบลิ้นใส่ฉันอีกต่างหาก กรี๊ดดด สภาพเหมือนศพอย่างนี้จะเอาลงเพจ ไลค์มันจะเท่าไหร่ล่ะค่ะ ขนาดเฟสตัวเองยังไม่เอาลงเลย แล้วนี่พี่เนยทำอะไรของเขาเนี่ย ในที่สุดฉันก็ได้โทรศัพท์คืนมา พอกดเข้าไปดูเพจเจ๊แกเท่านั้นแหละ

`แย่แล้วๆ เด็กน้อยงอนซะแล้ว ดูสิ แก้มป่องเลย ทำยังไงถึงจะห้ายงอนน่า???´

รูปของฉันตอนที่กำลังเผลอๆโชว์หราอยู่บนหน้ากระดานของเพจเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา ฉันกอดอกมองอย่างไม่พอใจ แต่ก็ต้องนั่งเงียบ เพราะอะไรน่ะหรอ ตอนนี้พี่เนยกำลังโดนแฟนเพจรุม ก็เล่นโพสไปว่าจะมาห้างนี่น่า เอฟซีก็ตามสิค่ะ แถมถ่ายรูปฉันลงซะด้วย เขาก็ต้องรู้น่ะสิ ว่าตอนนี้อยู่ส่วนไหน?

"ไง เจอพี่เนยทิ้งอีกแล้วล่ะสิ อย่างนี้แหละน่า คนไม่สวย"

อ๊ะ! เสียงคุ้นๆ ฉันหันหลังไปมองต้นตอของเสียงทักไม่เป็นมงคลนั้น

"ไอ้กันต์!"

"แหมๆ ไม่สุภาพเลยนะครับ ผมชื่อ`กันต์´เฉยๆ ไม่มี `ไอ้´ คร้าบผม"

แล้วก็เป็นอย่างที่คิด กันต์ เพื่อนร่วมห้องของฉันที่ปากสุนัขที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลย

"มาได้ไงเนี่ย?"

"ห้างนี่มันที่สาธารณะนะคร้าบ บังเอิญผ่านมาก็เท่านั้นแหละ"

ผู้ชายที่สูงประมาณ 180 ซม. ตาโตๆ หน้าขาวๆ คนนี้คือกันต์ เรียกได้ว่าเป็นคู่กัดกับฉันล่ะมั้ง ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจ ที่หมอนี้ชอบเข้ามาชวนฉันทะเลาะแล้วก็มักจะชอบพูดกวนปราสาทฉันตลอดเวลาด้วย

"ผ่านมาก็ผ่านไปสิ จะมาทักฉันทำไม?"

"อ้าวววว..."

กันต์ลากเสียงยาวแล้วก็กอดอก

"ก็ฉันเห็นเธอยืนอยู่คนเดียว ทำหน้าอย่างกับกำลังหลงกับพ่อแม่อย่างนั้นแหละ ก็เลยเข้ามาชวนคุย เดี๋ยวฉันพาไปส่งลุงยามหน้าห้างก็ได้นะ เอามะ?"

ไอ้บ้ากันต์ ฉันขบปากตัวเองแน่นแล้วก็กอดอกเลิกคิ้วมอง

"แกจะมาหาเรื่องฉันใช่ไหม?"

"ฉันเปล่านะ ฉันก็พูดไปตามที่เห็น ฉันไม่อยากกัดกับเด็กน้อย"
"อ๊ะ ไอ้กันต์"

ฉันขึ้นเสียงแล้วก็มองตาขว้าง คำว่าเด็ก สองคำก็ว่าเด็ก ไอ้บ้านี่ ฉันก็อายุเท่าๆแกน่ะเฟ้ย อย่ามาพูดอย่างกับว่าฉันเป็นเด็กอมมืออย่างนั้นจะได้ไหม ไม่สบอารมณ์

"ทำไมๆๆๆๆ"

กันต์ไม่ได้กลัวฉันเลยสักนิด แถมยังเดินเข้ามาใกล้ฉันอีกต่างหาก

"ฉันไม่ใช่เด็กเฟ้ย"

"หรา แล้วไอ้ส่วนสูงไม่ถึงร้อยหกสิบ ผมแกละสองข้างแล้วก็ชุดเอี้ยมนี้มันอะไร"

ฉันก้มมองการแต่งตัวของตัวเองแล้วก็เม้มปากแน่น

"ทำไมย่ะ การแต่งตัวกับส่วนสูงมันเอามาวัดไม่ได้หรอกย่ะ"

"มีอีกอย่างนะที่เหมือนเด็ก..."

กันต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันแล้วก็ก้มมองต่ำลงมาแล้วก็หยุดที่บริเวณหน้าอก ฉันก็เอามือปิดหน้าอกตัวเองไว้ทันที

"เหมื๊อน เหมือนเด็ก ฮ่าฮ่า"

กรี๊ดดดด ทำไมย่ะ หน้าอกไข่ดาวแล้วมันยังไง ฉันไม่ได้เด็กซะหน่อยนะเฟ้ย กรี๊ดดดด ฉันได้แต่ยืนควันออกหูแล้วก็กำมือแน่น ไม่ได้การล่ะ ถ้าเอาแต่เป็นฝ่ายตั้งรับมันก็ไม่สนุกน่ะสิ

"เหอะ ช่วงนี่นายดูจะผอมไปนะ ที่บ้านไม่มีใครทำบุญให้สินะถึงได้ตามรังควานฉันขนาดนี้น่ะ โอ้ๆ เดี๋ยวฉันจะรีบกลับบ้านไปทำบุณล้างซวยเลย"

ฉันพูดแล้วก็ยิ้มเยาะอย่างสะใจ เพราะหมอนั้นเริ่มนิ่งไปแล้ว

"ก็ไม่ได้อยากจะตามเธอเท่าไหร่หรอก ก็แค่เห็นเธอบุญน้อยที่สุดแถวนี้ก็เลยจะเอาไปอยู่ด้วยซะเลย ดีไหมครับ คุณไข่ดาว"

หมอนั้นมองที่หน้าอกของฉันอีกครั้งแล้วก็มองหน้าของฉัน

"ฉันว่าไม่ดีหรอก เพราะฉันไม่ชอบไปกับเปรต"

ฉันพูดแล้วก็ล้อมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า

"เดี๋ยวเดินๆไปแล้วคนอื่นเข้าใจผิดว่าเดินมากับเสาไฟฟ้า"

ฮ่าฮ่า โดนครับโดน ถึงกับสะอึกเลยล่ะสิ

"คิดดูอีกทีไม่ไปกับเธอดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นคิดว่าเอาลูกมาด้วย"

เฮือก ลูกหรอ?

"ฉันไม่ได้เตี้ยขนาดจะไปเป็นลูกนายนะ"

"เป็นได้สิ ก็พอจูงมือกันแล้ว เธอยังสูงไม่ถึงเอวฉันเลยมั้ง"

หมอนั้นยังล้อเรื่องส่วนสูงของฉันไม่หยุดแล้วก็เอามือมาวัดหัวของฉัน

"เวอร์ไปแล้ว ไอ้ผีจีนเอ้ย"

"เธอนั้นแหละที่เวอร์ ยัยไข่ดาว"

"ผีจีน!"

"ไข่ดาว!"

"ผีจีน!!"

"ไข่ดาว!!"

เปรียะๆ // เสียงไฟฟ้าช็อต

"หยูดดดดดด"

อ๊ะ ฉันต้องหลบตาหมอนั้นหลังจากที่จ้องกันมาสักพักแล้วก็หันไปสนใจเสียงของพี่เนยแทน

"อย่าตีก๊านนน"

พี่เนยเดินเข้ามาแทรกตรงกลางแล้วก็ยกมือขึ้นห้ามพวกเราสองคน

"ไม่ได้ตีกันสักหน่อยครับพี่เนย เขาเรียก ทักทาย"
ทักทายบ้านแกดิ ฉันเชิดหน้าใส่แล้วก็หันหลังให้หมอนั้น ซวย ซวย ซวย มาเจอหมอนี้ตั้งแต่หัววัน ฉันอารมณ์เสียไปแล้วนะเฟ้ย

"กันต์มาซื้อของหรอ?"
"เปล่าฮะ ผมมากับแม่ พี่เนยมากับลูกหรอครับ"

ไอ้กันต์มันยังไม่หยุด ยังจะหันมากัดฉันอีก

"โฮะๆ ว่าไปนั้น พี่ไม่มีแฟนซะหน่อย จะมีลูกได้ยังไงจ๊ะ"

"อ้าว งั้นก็เด็กหลงสินะครับ"

มันยังไม่หยุด

"กันต์จ๊ะ พี่ว่า พี่ไปดีกว่าเนอะ ก่อนที่น้ำจะโมโหกว่านี้แล้วก็กระโดดกัดหูกันต์เข้า"

"ครับ บายๆครับพี่"
พี่เนยลากฉันออกมาจากสมรภูมิรบเล็กๆที่มักจะมีเป็นประจำที่ห้องของฉันแล้วก็ซื้อไอติมล้างซวยที่เจอคนปากไม่ดีอย่างไอ้ผีจีนเข้า

"ทำไมชอบทะเลาะกันนักนะ เจอหน้ากันไม่ได้เลย ต้องกัดกันตลอด"

"ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า หมอนั้นหาเรื่องก่อน ปากหาส้นแบบนั้นน่าจะจับน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปากซะ"

ฉันกำหมัดแน่นแล้วก็คิดภาพตอนที่หมอนั้นเจอฉันจับน้ำยาล้างห้องน้ำกรอกปาก คิดแล้วมันสะใจ

"อ้าว แล้ว พี่เนยจะมาซื้ออะไรล่ะ?"

"เปล่า มาเดินเล่นเฉยๆ"

"เอ้า พี่เนย มาเพื่ออะไรเนี่ย?"

"เช็คเรทติ้งจ๊ะ"

โอยยย อยากจะบ้าตาย

----

ตริ๊ง

Mr.G: กลับมาแล้วหรอ? เป็นยังไงบ้างล่ะ?

Pilot: ซวยน่ะสิ เจอคู่กัดเข้าให้

Mr.G: อ้าว งั้นหรอ? แต่ฉันได้เจอกับคนที่อยากเจอสุดๆมาด้วยล่ะ ฉันรู้สึกมีความสุขจริงๆเลย

 

มีความสุขอย่างนั้นหรอ? หรือว่ามิสเตอร์จีจะมีคนสำคัญแล้ว

 

Mr.G: คู่กัดของเธอเป็นคนยังไง? เขาคงจะไม่ทำร้ายเธอหรอกนะ

Pilot: ไม่หรอก เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องน่ะ ถึงจะปากร้ายไปบ้างแต่ก็ไม่น่าใจร้ายถึงขั้นทำร้ายร่างกายผู้หญิงหรอก

Mr.G: เขาเป็นผู้ชายหรอกหรอ? คิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก

Pilot: ใช่ เป็นผู้ชายที่ฉันจะไม่ขอเอาเป็นแฟนเด็ดขาด แค่เป็นเพื่อนก็สุดๆ อีกอย่าง หมอนั้นยังพูดรุนแรงทำร้ายจิตใจฉันสุดๆ

Mr.G: ฮ่าฮ่า อย่าน้อยใจไปเลย เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจ

 

ไม่ตั้งใจเลยนะ ไม่ตั้งใจน้อยน่ะสิ

 

Pilot: ช่างเรื่องคู่กัดของฉันเถอะ พูดถึงคนที่นายอยากเจอดีกว่า เขาเป็น...คนพิเศษของนายอย่างนั้นหรอ?

Mr.G: เอิ้ม ก็ไม่เชิง

Pilot: ไม่เชิง นายแอบชอบเขาล่ะสินะ

 

ฉันพิมพ์ข้อควาส่งไป แต่ก็ขึ้นว่าอ่านแล้วเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรส่งกลับมาเลย หรือว่า ฉันจะถามมากไป เปลี่ยนเรื่องดีกว่ามั้ง

 

Pilot: นี่ๆ รู้ไหมว่าฉันน่ะ อ้อนเก่งมากเลยนะ

Mr.G: ยังไงอ่ะ?

Pilot: ก็แบบ ทำตาแบ๋วๆเอียงคอหน่อยๆแล้วก็ทำหูลู่หางกระดิกไง

Mr.G: ฮ่าฮ่า เธอกลายเป็นหมาน้อยไปซะแล้ว

 

ค่อยยังชั่ว กลับมาเป็นมิสเตอร์จีของฉันแล้ว แต่ว่า...เขาไม่เคยเล่าเรื่องความรักให้ฉันฟังบ้างเลย ฉันมองข้อความยิ้มๆ ฉันยอมเป็นหมาให้นายคนเดียวเลย ที่ฉันหลงรักเขา ก็ไม่ใช้เพราะอะไรหรอกนะ วันนั้น ฉันอกหักมาพอดีแล้วก็โพสพร่ำเพ้อในเฟสบุ๊ค เขาก็เข้ามาทักแชทแล้วก็ชวนคุย สุดท้ายฉันก็คุยกับเขาตลอด ตั้งแต่ครั้งนั้น เขาเป็นเหมือน แสงสว่างของฉันเลยล่ะ

 

Mr.G: เดี๋ยวฉันจะรับเธอมาเลี้ยงนะ

Pilot: บ้าหรอ ฉันล้อเล่นน่า

 

แต่ฉันก็อดคิดไม่ได้ ว่าสักวัน ฉันจะต้องบอกเขา ว่าฉันคิดยังไงกับเขา

..................