ปีก...รัก yuri

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2

    หญิงสาวตัวเล็กเปิดม่านที่หน้าต่างรับแสงอาทิตย์ตอนเช้าอย่างอารมณ์ดีก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับเพื่อนบ้านหนุ่มรูปหล่อที่เธอออกอาการปลื้มมากตั้งแต่เจอกันครั้งแรกถือว่าเป็นโชคดีที่สุดที่เธอได้มาอยู่บ้านหลังนี้และเพื่อไม่ให้เสียเวลาละอองดาวรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูรัดกุมมากยิ่งขึ้นก่อนจะวิ่งลงไปหาเป้าหมาย
    “ตื่นเช้าจังนะคะคุณกร”
    ภาสกรหันไปส่งยิ้มให้หญิงสาวที่ยืนเกาะขอบรั้วคุยกับเขา
    “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณดาวก็ตื่นเช้าเหมือนกันนะครับ”
    ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหาอีกคน
    “ก็ยังแพ้คุณกรอยู่ดี”
    ละอองดาวกล่าวออกมาอย่างเขินๆเพราะที่จริงแล้วชายหนุ่มตรงหน้าต่างหากที่ทำให้เธอตาสว่างและมายืนอยู่ตรงนี้
    “แล้วนี่หายไปไหนมาครับไม่เห็นตั้งหลายวัน”
    คนถูกถามยิ้มออกมาอย่างดีใจที่อย่างน้อยชายหนุ่มคนนี้ก็ยังสนใจเธออยู่บ้าง
    “คือดาวไปทำธุระที่กรุงเทพมาน่ะค่ะพอเสร็จปุ๊บก็รีบกลับมาเลย”
    “เหรอครับเมื่อวานผมก็ไปรับน้องที่สนามบินน่าเสียดายถ้ารู้ว่าคุณดาวมาเที่ยวไหนจะได้รับกลับพร้อมกัน”
    “ไม่เป็นไรหรอกค่ะแค่คุณกรนึกถึงกันบ้างก็ขอบคุณแล้ว”
    ภาสกรยิ้มให้กับคนพูดเขารู้สึกได้ถึงความรูสึกดีๆบางอย่างที่ส่งผ่านทางคำพูดและสายตาของผู้หญิงตรงหน้ามันดู…
    “หาตั้งนานมาอยู่นี่เอง”
    เสียงจากบุคคลที่สามแทรกเข้ามาทำให้ชายหนุ่มต้องสลัดความคิดก่อนจะหันไปหาคนพูด
    “มาก็ดีแล้วตัวแสบเดี๋ยวพี่แนะนำให้รู้จักเพื่อนบ้านของเรา”
    “ค่ะ”
    “คุณดาวครับนี่ยัยกานต์น้องสาวผมเองกานต์นี่คุณดาวเพื่อนบ้านที่น่ารักของเรา”
    ชายหนุ่มเอ่ยแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน
    “สวัสดีค่ะพี่…”
    รวิกานต์จ้องมองเพื่อนบ้านคนใหม่เหมือนกับไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองส่วนละอองดาวที่กำลังจะเอ่ยประโยคทักทายออกมาก็ถึงกลับกลืนคำทักทายลงคอเพราะเธอไม่อยากเชื่อว่าโลกจะกลมขนาดนี้
    “รู้จักกันมาก่อนเหรอครับ”
    “เปล่าค่ะ”
    หญิงสาวตัวสูงเอ่ยออกมาก่อนจะฉีกยิ้มออกมาแบบเหนือกว่า
    “สวัสดีค่ะพี่ดาวยินดีที่ได้เจอกัน”
    รวิกานต์เอ่ยออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้คนหน้าซีด
    “ดีใจจังนะคะที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ”
    ละอองดาวรีบดึงสติกลับมาก่อนจะยิ้มออกมาบ้าง
    “พี่ก็ดีใจนะคะที่ได้เจอน้องกานต์”
    “เหรอคะ”
    “ที่สุดค่ะ”
    ทั้งๆที่สองสาวจ้องหน้ากันด้วยรอยยิ้มแต่ทำไมชายหนุ่มเพียงคนเดียวถึงได้รู้สึกว่าบรรยากาศมันดูวังเวงยังไงพิกล
    “เย็นนี้เราจะทำบาร์บีคิวหน้าบ้านกันเชิญคุณดาวด้วยนะครับ”    
    ภาสกรพูดส่งท้ายก่อนขอตัวเข้าบ้านเพื่อเตรียมตัวไปทำงานส่วนคนที่ถูกชวนก็หน้าบานไปตามระเบียบ
    “คิดจะกินพี่ชายฉันเหรอ…ไม่มีทาง!”
    พูดจบรวิกานต์ก็รีบวิ่งตามพี่ชายเข้าบ้านทันทีเพราะเกรงว่าอาจเกิดอันตรายกับตัวเองได้แต่ก่อนที่เจ้าตัวจะเลี้ยวเข้าประตูก็ยังไม่วายหันมาแลบลิ้นใส่คนที่ยืนมองมา
    “ยัยเด็กเปรตแล้วเราจะได้เห็นดีกัน”
    ละอองดาวเดินกระแทกเท้าเข้าบ้านอย่างอารมณ์เสียดูสิเช้าที่แสนจะสดใสของเธอพังทลายเพราะยัยนั่นคนเดียว…ไม่น่า เลยเป็นเพราะเธอลืมกรวดน้ำหรือเปล่านะถึงได้ตามมาหลอกกันถึงที่นี่หน่ำซ้ำยังได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวของคนที่เธอชอบอีก…แย่ที่สุด!
    และแล้วก็ได้เวลาแห่งความอร่อยรวิกานต์ยิ้มให้กับมารดาที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมของอยู่หน้าบ้านหญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเข้าไปกอดแบบอ้อนๆ
    “เป็นอะไรอีกล่ะลูกคนนี้”
    “กำลังอ้อนแม่อยู่ไงคะ”
    “โตแล้วนะเรา”
    “แล้วอ้อนไม่ได้เหรอคะ”
    “ได้ถ้าไม่อายแขก”
    รวิกานต์มองตามสายตาของคนพูดเธอก็พบว่าตอนนี้ไม่ได้มีตัวเองกับมารดาเท่านั้นแต่มีแขกที่ได้รับเชิญจากพี่ชายของเธอมายืนทำหน้าระรื่นอยู่ด้วยหญิงสาวรีบเด้งตัวออกก่อนจะรีบเก๊ก
    “ไม่ทันแล้วมั้งจ๊ะ”
    ศศิวิมลเอ่ยแซวบุตรสาวก่อนจะเดินยิ้มเข้าบ้านไปหาของมาเพิ่ม
    “แม่อะ”
    ละอองดาวเดินอมยิ้มเข้ามาใกล้คนขี้อ้อนก่อนจะส่งสายตาเชิงล้อเลียนไปหาอีกฝ่าย
    “มีปัญหาอะไร”
    “เปล่าจ่ะพี่ดาวไม่มี้ไม่มีปัญหา”
    รวิกานต์เบะปากใส่คนที่พูดกวนอารมณ์ตัวเองก่อนจะหันไปยิ้มให้กับภาพคนสองคนที่กำลังเดินมาทางเธอคนตัวสูงสะกิดคนข้างๆเบาๆ
    “มีอะไร!”
    “ทำไมต้องดุด้วยล่ะคะแค่จะบอกว่ากานต์ก็ไม่ได้มีปัญหาแต่คนที่มีน่าจะเป็นคนอื่นมากกว่า”
    รอยยิ้มแกมเยาะเย้ยบวกกับสายตาที่บ่งบอกถึงความสะใจของคนพูดทำเอาคนตัวเล็กมองอย่างไม่เข้าใจ
    “ไงครับสาวๆ”
    เสียงทักทายมาแต่ไกลทำให้ละอองดาวต้องรีบหันไปส่งยิ้มหวานให้แก่ชายหนุ่มที่เพิ่งมาถึงแต่เพียงไม่นานเพราะเธอเพิ่งสังเกตเห็นใครบางคนที่เดินตามเข้ามาด้วย
    “ตัวจริงเค้ามาแล้วสวยด้วยสิ”
    รวิกานต์เอ่ยออกมาเสียงเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันเพียงสองคนก่อนจะเดินชนคนที่ยืนอึ้งอยู่ให้เซไปอยู่ข้างทาง
    ละอองดาวมองตามหลังคนพูด…ที่จริงเธอไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายกับการที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินตามคนที่เธอชอบมาในบ้านแต่อารมณ์มันจะขึ้นก็เพราะไอ้คนที่เพิ่งเดินไปนี่แหละ….คอยดูนะเราจะได้เห็นดีกัน!

    เสียงหัวเราะของคนในโต๊ะดังมาเป็นระยะๆได้ข่าวว่าวันนี้จัดเพื่อต้อนรับเธอกลับบ้านไม่ใช่เหรอแต่ทำไมคนสำคัญของงานถึงต้องมายืนปิ้งบาร์บีคิวหน้าดำอยู่นี่
    “ไม่ไปกินด้วยกันอะ”
    ภาสกรเดินเข้ามาตบไหล่น้องสาวเบาๆก่อนจะส่งยิ้มพร้อมกับโบกมือไปให้สาวๆที่โต๊ะ
    “ฮอทเหลือเกินนะพี่ชาย”
    “ไม่ใช่ซะหน่อย”
    “ปากไม่ตรงกับใจ”
    “เป็นเด็กเป็นเล็กไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่เค้าคิดอะไรกัน”
    ชายหนุ่มเอื้อมมือไปขยี้หัวคนอวดรู้ก่อนจะหยิบบาร์บีคิวใส่จาน
    “บริการดีอย่างนี้สิน๊า…”
    “ยังไม่ยอมหยุดอีกนะปิ้งเร็วๆจะได้มานั่งคุยกัน”
    ภาสกรแกล้งทำเป็นดุคนพูดมากเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเองก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะนั่ง
    “น่าทานจังเลยนะคะ”
    รษาเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มที่คนมองอย่างละอองดาวไม่แน่ใจว่าคนพูดหมายถึงบาร์บีคิวหรือคนที่ถือจานกันแน่
    “น่ากินนะคะคุณดาว”
    ละอองดาวยิ้มรับแทบไม่ทันไม่คิดว่าคนที่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาไม่เป็นมิตรจู่ๆจะหันมาชวนคุย
    “ว่าไงคะน่ากินหรือเปล่า”
    “น่ากินค่ะ”
    ภาสกรหันมองหน้าเพื่อนสาวสลับกับเพื่อนบ้านอย่างไม่เข้าใจในอาการของคนทั้งคู่
    “น่ากินก็ลงมือได้แล้วนะครับมีอีกเยอะไม่ต้องแย่งกัน”
    ชายหนุ่มเอ่ยออกมาทีเล่นทีจริงทำให้ทั้งสองสาวหัวเราะออกมาพร้อมๆกันก่อนจะหันมาสนใจบาร์บีคิวในจานแทน

    รวิกานต์เดินถือบาร์บีคิวมาวางที่โต๊ะก่อนจะชายตาแลไปยังที่นั่งของตัวเอง
    “นั่งสิคะน้องกานต์เหนื่อยแย่เลย”
    น้ำเสียงที่แสดงความห่วงใยของละอองดาวดังขึ้นหากแต่ใครจะรู้ว่าใบหน้าที่หันมาหาเธอมันนางมารพันปีชัดๆ
    “พ่อกับแม่ล่ะพี่กร”
    “ขึ้นไปนอนแล้ว”
    “อ่าว…ได้ไงกัน”
    รวิกานต์โวยวายออกมาอย่างไม่จริงจังนัก
    “มันดึกแล้วนี่ไงเรายังมีเพื่อนนั่งอีกตั้งหลายคน”
    ชายหนุ่มหันไปส่งยิ้มให้กับสองสาวที่นั่งขนาบข้างเขาส่วนรวิกานต์ก็ได้แต่แอบถอนหายใจเบาๆที่พี่ชายเธอพูดก็มีถูกอยู่บ้างแต่แค่ส่วนน้อยเพราะเหตุผลที่ทั้งสองสาวนั่งทนให้ยุงกินเลือดแบบนี้ไม่ใช่เพื่อเธอซักหน่อย
    
    “คุณดาวทำงานอะไรคะ”
    อยู่ๆรษาก็ถามฝ่าความเงียบเข้ามาเธอคิดว่าตัวเองสมควรจะรู้ข้อมูลคู่แข่งหัวใจไว้บ้างและตอนนี้ก็เป็นโอกาสดีที่สุด
    ละอองดาวหันไปสบตาคนถามก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ
    “ฉันทำเกี่ยวกับรีสอร์ทคะ”
    “ออ…น่าตาสวยๆแบบนี้ษาว่าทำตำแหน่งเกี่ยวกับต้อนรับหรือเปล่าคะท่าทางลูกค้าน่าจะชอบ”
    คนฟังหัวเราะออกมาน้อยๆหากตอนนี้ไม่มีภาสกรนั่งอยู่ข้างๆเธอคงจะเอาบาร์บีคิวในจานโปะหน้ายัยนี่ไปแล้ว    
    “ว่าไงล่ะคะ”
    “ก็ทำอยู่ด้วยค่ะทำหลายอย่างเลยไม่รู้ว่าอยู่ตำแหน่งอะไร”
    “โถ…น่าสงสารนะคะตำแหน่งจับฉ่ายแบบนั้น”
    “ไม่นิคะฉันว่าสนุกดีออกไม่ซ้ำซากจำเจจริงมั้ยคะคุณกร”
    ละอองดาวหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่นั่งทำหน้า     เอ๋ออยู่ข้างๆ
    “เอ่อ…ครับ”
    “เห็นมั้ยล่ะคะคุณกรเค้าก็ชอบ”
    คนพูดหันมาจิกตาใส่หญิงสาวที่หาเรื่องเธอแน่มาจากไหนกล้ามาลองดีกับละอองดาวคนนี้…
    รษาจ้องมองคนที่ส่งสายตามาหาเธออย่างท้าทายแบบนี้มันหมายถึงการประกาศตัวเป็นศัตรูชัดๆ…ก็ดีเธอจะได้ตั้งรับถูกหญิงสาวมองน้ำที่อยู่ข้างมือของตัวเองก่อนจะแกล้งปัดให้หกลงกระโปรง
    “อุ๊ย!เปียกหมดเลย”
ภาสกรรีบหยิบทิชชูส่งให้เพื่อนสาว
“เป็นไงบ้างษา”
“เปียกหมดเลยกรพาษาไปทำความสะอาดในห้องน้ำหน่อยสิ”
รษาพูดพร้อมกับลุกไปคว้ามือชายหนุ่มที่ยังนั่งลังเลเข้าไปในบ้านละอองดาวส่ายหัวให้กับการกระทำที่จงใจของคู่แข่งเธอ
“แรงจริงแม่คนนี้”
“อิจฉาเค้าอะดิ”
รวิกานต์ละสายตาจากคนที่เพิ่งเข้าบ้านไปก่อนจะหันมาหาคนที่นั่งข้างๆ
“ไม่มีทาง”
“แต่ทำไมตาคุณมีไฟล่ะ”
“นี่!...อย่ามาหาเรื่องไม่สงสารพี่ชายของตัวเองหรือไง”
คนฟังทำท่าคิดนิดๆก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ
“ก็สงสารอะนะแต่ดีกว่าได้พี่สะใภ้ชื่อละอองดาว”
รวิกานต์พูดจบก็เดินเข้าบ้านทันทีปาร์ตี้บาร์บีคิวสำหรับเธอมันจบลงแล้วและคงไม่มีประโยชน์อะไรที่ต้องมานั่งบริจาคเลือดให้ยุงพร้อมกับคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้า
ส่วนทางด้านละอองดาวแทบอยากจะวิ่งไปกระชากคอเด็กปากเก่งมาอัดสักทีสองทีเพื่อระบายอารมณ์แต่ตอนนี้เธอทำได้เพียงท่องขันติ…ขันติพร้อมกับเดินกลับบ้านเท่านั้นเพราะยัยเด็กนั่นมียันต์คุ้มภัยอย่างดีแต่ซักวัน…ต้องมีซักวันที่เป็นวันของเธอบ้างคอยดู!