คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : sweetest :2
ในห้องนอน
"ลูกปลา นี่อะไรอ่า บริษัทจัดหานางแบบ W เฮ้ย!! นี่ดังมากนะเนี่ย"
"อะไรอีกเหล่า พี่ไผ่ ออกไปนะ อันนั้นอะ อะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็เดินเอามาให้ ต้องรับไว้เเบบจำใจรับอ่า"
"ดีนะแก บริษัทเนี่ย เจ๋งนะโว้ย เชื่อฉันเดี๋ยวฉันโทรไปเชคดูดีกว่าว่าตุ๋นป่าว"
"เดี๋ยว ๆๆๆๆๆ นี่ พี่ไผ่ อย่าเพิ่งไป โอ้ยอะไรว้า"
พี่ชายของฉันพูดเเล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องโดยที่ไม่รอให้ฉันยินยอม กับสิ่งที่เขาจะทำเลย ฉันรีบวิ่งตามไปที่ห้องเขา แต่เขาไม่ได้ปัยโทรในห้องนะซิ ฉันวิ่งลงมาข้างล่าง ไม่นะ ไม่จริงงงงง
"แม่ฮะ โทรเชคเร็วๆดิ ลูกปลามันรีบเร่งอยากรู้วันออดิชั่น เร็วๆ เเม่"
"พี่ไผ่ ม่ายยยยยยยย"
และเเล้ว....
"ค่า ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา วันเสาร์หน้าหรอค่ะ ยินดีมากๆค่ะ ได้เลยค่ะค่ะจะเตรียมให้พร้อมเลยค่ะ"
"แม่ แม่อย่าทำอย่างนี้นะ หนูไม่อยาก..."
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดขาแม่ และอ้อนวอน
"ซากุระ โอกาสไม่ได้มาง่ายๆนะลูก แล้วแม่ก็คิดว่าลูกแม่ ไม่ได้แน่นอน พ่อก็คงยอมเพราะคิดเหมือน
แม่แน่ๆ ไม่ต้องห่วงแม่ไปด้วย"
"แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างค่ะแม่"
"ไม่ต้องทำอะไรเลยลูก โพสท่าถ่ายรูปเเล้วก็ทำอะไรให้เขาดูนิดหน่อย เสาร์นี้นะลูก เดี๋ยวเเม่ต้องเคลียส์ คิวไว้ให้ลูกซะเเล้ว ของแจ้งข่าวให้ปู่ กับ ย่า รู้ก่อนนะจ๊ะ"
ฉันรู้สึกงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันหันไปมองพี่ชาย ที่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น แล้วส่งสายตาอ้อนวอนไปที่เขาคนนั้น
"ฮิ ฮิ ฮิ สู้เขาซากุระจัง ชูยะจังคนนี้จะคอยให้กำลังใจข้างๆนะจ๊ะ ที่ฉันว่าบริษัทนี้ดีเพราะฉันก็ได้นามบัตรมาเหมือนกัน เเต่ไม่ตอบรับไป"
"ฮึ บ้าเเล้วหรอ ทำงี้กะน้องได้ไงกันอะ พี่ไม่คิดว่าฉันจะลำบากบ้างอ๋อ"
"ฮึ ม่ายอ่ะ น่าหนุกออก เก็บไว้เล่าให้ลูกหลานฟังได้ ไปนอนเเล้วนะจ๊ะ นี่รีบไปนอนซะนะแกเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน"
_____________________________
ที่โรงเรียน
"555555++++ จริงอ๋อ โฮ้ย จี้มากเลยอ่ะเธอ แม่กับพี่ชายทำอย่างนั้นอ๋อ ตลกดี"
"ใช่แล้วอย่ามาเยาะเย้ยด้วยนะ จะบ้าตายอยู่เเล้ว ออดิชั่นเสาร์นี้ตอนบ่าย มาดูด้วยก็ได้นะ เเต่จริงๆ ไม่อยากให้มา"
"อืม รู้ยังว่ามันเป็นนางเเบบโฆษณาอะไร"
"ไม่รู้จิ วันนี้เขาจะส่งเอกสารใบสมัครมาให้อ่ะ อาจารย์มาเเล้ว ไปนะ"
พอฉันมาถึงโรงเรียนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับฮิโรกิฟัง อีตาบ้านี่ฟังไปหัวเราะไป หลังจากที่อาจารย์เข้ามาขัดจังหวะการสนทนาของเรา 2 คน ฉันก็ยังคงเรียนไม่รู้เรื่อง จิตใจจดจ่ออยู่เเต่เอกสารที่บริษัทจะส่งมาให้ฉันดูเเละกรอกเย็นวันนี้
"วันนี้ฉันมีซ้อมเธอกลับไปก่อนเลยนะ ซากุระ เดินดีๆหละ อย่าหกล้มเดี๋ยวหน้านางแบบจะเสียโฉม"
"ย่ะ ซ้อมดีๆหละ อย่าหกล้มเดี๋ยวหน้าหล่อๆจะเสียโฉมไปมากกว่านี้"
ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวบนถนนที่ทอดยาวอยู่ข้างหน้าฉัน พลางคิดว่า ในอนาคตชีวิตฉันจะเป็นยังไงนะ จะดี หรือ ร้าย อยากรู้จัง การคิดไป เดินไป มันคือการเหม่อลอยชนิดหนึ่ง ฉันเดินไปโดยที่ไม่ได้มองทางจนชนเข้ากับ.....
"เสาไฟฟ้า"
"โอ้ย!!!!!!!! บ้าที่สุดเลยเสาไฟฟ้าบ้าเอ้ย มาตั้งอะไรตรงนี้เนี่ย อูย เจ็บๆๆๆๆ"
"เป็นอะไรหรือป่าวครับ"
มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาจับเเขนฉันเเล้วถามฉันว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เห็นไหมค่ะว่าเจ็บค่ะ เจ็บมาก
"เจ็บค่ะ เเต่คงไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ"
ฉันพูดเเล้วมองหน้าเขา คนๆนี้ใส่เเว่นตาสีดำและสวมหมวก เขาตัวสูงพอๆกับฮิโรกิ เขาพูดเเล้ววิ่งไปซื้อน้ำแข็งปล่าวจากร้านขายของ นำมาห่อผ้าเช็ดหน้าเเล้วส่งมาให้ฉัน
"เอาไปประคบมันเลยครับเดี๋ยวมันจะบวมจนเห็นได้ชัด ผมต้องไปเเล้วครับ"
"เอ่อ เดี๋ยวค่ะ ผ้าเช็ดหน้าของคุณ"
ผู้ชายคนนี้ไม่ฟังที่ฉันพูด เขารีบเดินจากไปอย่างรีบร้อนเหมือนกำลังหนีใครอยู่ นึกไปนึกมาเเล้วเขาหน้าคุ้นๆมาก แต่ฉันก็นึกไม่ออก
____________________________
"กลับมาแล้วค่า คุณเเม่ คุณย่า คุณปู่ และก้อคุณพ่อของลูกปลาด้วย"
"ลูกปลาจ๊ะ เอกสารมาแล้วนะลูก แม่อ่านเเล้ว ถ้าชนะนี้รางวัลดีที่เดียว"
"แล้วมันเป็นโฆษณาอะไรอ่าค่ะคุณแม่"
"นำผลไม้จ๊ะ ยี่ห้อใหม่กำลังจะเปิดตัว ลุกเหมาะกับคอนเซปของเขามากๆเลยเท่าที่แม่อ่าน"
"คอนเซป ความสดชื่นที่คุณควรลอง หรอ ภาพนิ่งหรือเดินได้อะเเม่"
"แม่คิดว่าที่ลูกจะออดิชั่นเนี่ยภาพนิ่งนะ ช่างมันเถอะลูก พี่ชายตัวดีของแกยังไม่กลับมาเลย เถลไถลจริงๆเลยลูกคนนี้"
แม่เลิกสนใจในตัวฉันเเล้วหันกลับไปบ่นเรื่องพี่ชายที่เเสนดีของฉัน ฉันเดินไปอ้อนคุณพ่อเรื่องที่ฉันกำลังจะทำแต่กลับได้รับคำตอบว่า
"พยายามเข้านะลูก พ่อเป็นกำลังใจให้"
ฮึ ฉันน่าจะรู้ตัวนะเนี่ย ว่าถ้าฉันได้เป็นนางเเบบจริงๆ กิจการโรงเเรม 5 ดาวของบ้านฉันต้องดังขึ้นเเน่ๆ เงินไหลเข้ากระเป๋าพ่อ กะ แม่ แบบเห็นๆ ยิ่งถ้าฉันดังคงสนุกเเน่ๆๆ
"หนูจะพยายามนะค่ะคุณพ่อขา ขอค่าขนมเพิ่มด้วยค่ะคุณพ่อ นะ นะ นะ"
"555+ ไดเลยลูกไม่มีปัญหา เอาไปเลยก็ได้นะ อ่ะ"
"กรี๊ดๆๆๆๆ 10,000 เยน น้อยไป อะไม่ใช่"
_____________________________
ความคิดเห็น