คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2
บทที่ 2
วันต่อมาฉันมาโรงเรียนแต่เช้าและขณะเรียนคาบแรกอยู่ ฉันก็เกิดอยากรู้เรื่องของนายไมเนอร์มากขึ้นแล้วล่ะสิ งั้นถามป๊อปอายดีกว่า
“นี่ ๆ” ฉันสะกิดไหล่ป๊อปอาย
“หืม?”
“เออนี่ ฉันถามไรหน่อยได้ป่ะ?”
“อ๋อได้สิ ๆ ว่าแต่จะถามเรื่องอะไรเหรอ”
เริ่มยังไงดีเนี่ยยย
“เอ่อ ..คือฉันอยากรู้เรื่องของไมเนอร์อะ เล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม”
เล่าเถอะนะ -/\- อยากรู้พลีส ๆ
“สนใจเขาเหรอ?”
“ก็ แหะ ๆ นิดนึงน่ะ”
ฉันยิ้มแหยๆ ตอบป๊อปอายไป ถ้าบอกว่าไม่สนใจ แล้วฉันจะอยากรู้ทำไมฟระ - -
“ก็เท่าที่ฉันรู้มานะ ไมเนอร์น่ะมีแฟนแล้ว ชื่อว่าเฟิร์น อะไรเนี่ยแหละ =[]= เด็กกว่าเราปีนึง แล้วฉันก็รู้มาอีกนะว่า แฟนเขาอะเป็นคนขี้หึงมาก ทางที่ดี เธออย่าเข้าไปยุ่งเลยดีกว่า”
น่ากลัววว = =’’
“แล้ว แฟนเขาสวยไหม”
“ก็ต้องสวยอยู่แล้ว พี่ไมเนอร์หล่อซะขนาดนั้น”
“อ่อ ขอบใจนะป๊อปอาย”
“ไม่เป็นไรจ้ะ เย็นนี้ไปกินไอติมกันป่ะ เราไม่ได้ไปไหนด้วยกันหลังเลิกเรียนนานแล้วนะ”
ก็จริงสินะ เทอมที่ผ่านๆ มา ป๊อปอายมีแต่เรียนพิเศษ เราเลยไม่ได้ไปไหนด้วยกันเลย
“เอ่อ คือว่าฉันไม่ว่างน่ะ ขอโทษจริงๆ นะ”
ขืนฉันไม่ไปวันนี้ 4 โมงเย็น แผนฉันพังแน่ๆ
“อ่อ งั้นไม่เป็นไร ฉันก็แค่ชวนน่ะ วันต่อๆ ไป ฉันก็ต้องไปเรียนพิเศษตามปกติ วันนี้หยุดเลยอยากจะชวน”
ง่า T^T
“งั้นโอเค ฉันจะไป ^^”
เอาวะ ค่อยไปแก้ตัวเอา
----หลังเลิกเรียน---
ตอนนี้จะหกโมงเย็นแล้ว ไม่รู้ว่าพวกนั้นซ้อมบาสกันอยู่รึเปล่า เขาจะรอฉันรึเปล่านะ รึว่าไม่สนใจ เพราะฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไร..
“เป็นไรน่ะแครอท ทำไมเป็นเหม่อ ๆ”
ป๊อปอายถามฉันขณะกำลังกินไอติมอยู่ที่ซเวนเซ่นแถวโรงเรียน
“อ๋ออ คือ ฉันกำลังคิดถึงการบ้านน่ะ การบ้านเยอะจนไม่รู้จะทำอะไรก่อน”
แหะ ๆ =[]=
“อ๋อ ยังไงก็อย่าเครียดละกันๆ ทำงานอะไรไม่ทันบอกฉันได้นะ ^^ ฉันจะช่วย”
ป๊อปอายบอกด้วยความหวังดี ทำให้ฉันรู้สึกผิดนิด ๆ ที่โกหก (นิดเดียวเองเหรอ?) T0T
“ขอบใจมากนะ ^^ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดจริง ๆ”
“จ้า ยังไงเราก็เพื่อนกันเนอะ เอ้อ..ว่าแต่เธอไม่ต้องไปทำธุระแล้วเหรอ?”
“ทำสิ แต่กินเสร็จค่อยไปก็ได้”
น่าจะยังงั้นนะ = =
“จ้า ๆ”
ฉันนั่งกินไอติมกับป๊อปอายเสร็จประมานหกโมงครึ่ง (เมาท์เพลิน) จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในโรงเรียนทันที หวังว่าพวกนั้นจะยังอยู่นะ -/\-
พอถึงศูนย์กีฬาฉันรีบขึ้นไปชั้นสามทันที เห็นแสงไฟเปิดอยู่ แสดงว่าพวกนั้นยังไม่กลับแน่ๆ
แอ๊ดดดด ~
“ว่าไง”
หลังจากที่เปิดประตูเข้าไป พี่อาลาดินก็ทักขึ้น
“เอ่อคือ ขอโทษจริงๆ นะคะ ที่ไม่ได้มาตามนัดพอดีติดธุระนิดหน่อย”
ฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของแต่ละคนแล้ว เหมือนว่ายังไงฉันก็ไม่มาตามนัดแน่นอน =[]=
“หมดเวลาของเธอละ กลับไปซะ !”
“นี่ ! ไอ้บ้าไมค์ นายจะบ้าเหรอ ฉันก็บอกแล้วไงว่าติดธุระจริงๆ”
ชิส์ - - แค่นี้ไม่ได้รึไง
“นัดก็คือนัด ในเมื่อเธอเลท เธอก็ไม่ควรที่จะได้งาน”
ปึงง !!
“ใช่ !! แล้วก็จำไว้ด้วยนะ คนแบบเธอน่ะ ไม่มีใครเขาจะให้ร่วมงานด้วยหรอก จำใส่สมองแกไว้ซะ !!!”
เสียงผลักประตูเข้ามาอย่างแรง ราวกับว่าเธอได้ยินทุกคำพูดที่อยู่ด้านในนี้ พร้อมๆ กับเสียงที่พูดออกมาอย่างเหยียดหยาม ผู้หญิงคนที่พูดนั่นคือ ..
“วาฟเฟิน !!” O.O
“นี่ น้องเฟิร์นรู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วยเหรอ?”
เฟิร์น O.O อย่าบอกนะ ว่ายัยวาน้องสาวฉันเนี่ยเป็นแฟนของไมเนอร์ !!
อึ้งค่ะอึ้ง !!!
“ไม่รู้จักค่ะ ที่ผู้หญิงคนนี้รู้จักเฟิร์นคงเป็นเพราะว่า เฟิร์นเป็นแฟนพี่ไมค์มั้งคะ”
‘พี่ไมค์’ กับ ‘ไมเนอร์’ O.o
“นี่อย่าบอกนะ ว่าไมค์กับไมเนอร์ นี่คนเดียวกัน !”
ฉันตัดสินใจถามออกไป
“ก็เออสิ นี่แหละพี่ไมค์ หรือไมเนอร์ แฟนฉัน !!”
อ๊ากก !! มืดแปดด้าน !! ซวยแล้วไง โอยย ฉันนี่ก็โง่ไม่สังเกต ชื่อคล้ายซะขนาดนั้น ทำไมฉันไม่นึกบ้างวะ !
“ตกใจขนาดนี้ มีอะไรรึเปล่า”
พี่พีทถามขึ้น สาธุ -/\- อย่าสงสัยอะไรเลยยย
“ปะ เปล่า เรามาคุยเรื่องงานกันต่อดีไหม”
เอาวะ ด้านได้อายอด - -
“นี่ฉันบอกขนาดนี้แล้ว เธอยังจะคุยต่ออีกเหรอ ? หน้าเธอนี่ ทำด้วยอะไรเฮอะ !”
“แล้วถ้าฉันจะบอกว่าทำด้วยปูน ก็คงจะไม่ผิดใช่ไหม?”
ฉันพูดตอบกลับไป อย่าคิดว่าเป็นน้องแล้วฉันจะยอมนะ !
“พอๆ ! หยุดทั้งสองคนนั่งแหละ งั้นฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ทำไมเธอถึงอยากทำงานนี้นักหนา”
ไมเนอร์ถามฉันขึ้นมา อย่างนี้จะตอบว่าไรล่ะเนี่ย ไม่ได้อยู่ในแผนซะด้วย - -
“ก็เพราะว่าอยากได้พี่ไมค์เป็นแฟนน่ะแหละค่ะ คงจะคิดว่าพี่ไมค์จะชอบ เลยคิดจะเข้ามายั่ว !!”
เพี๊ยะ !!
ฉันตบหน้ายัยวาฟเฟิน จนหน้าหันไปตามแรงมือที่ตบ
“อย่าคิดแทนฉัน อย่าพูดแทนฉัน เพราะเราไม่ได้รู้จักกันดีพอ !”
“กรี๊ดดดด !! นี่แก ! แกกล้าตบฉันเหรอ? พี่ไมค์ ! พี่ไมค์ ! มันตบเฟิร์นค่ะ พี่ไมค์อย่าให้มันทำงานนี้นะคะ !!!”
“ฉันตกลงให้เธอทำงานนี้ วันจันทร์หน้าเจอกันที่นี่ห้าโมงเย็น ห้ามเลท !”
ไมเนอร์พูดขึ้นโดยที่ไม่สนใจเสียงร้องห้ามของยัยวาฟเฟิน ว่าแต่ทำไมยอมง่ายอย่างนี้วะ แต่ช่างเหอะ แปลว่าแผนฉันสำเร็จไปขั้นนึงแล้วสินะ
“ขอบคุณ ขอบคุณมาก ๆ เลย” ฉันพูดขึ้นด้วยความดีใจ
“กลับไปได้ละ!”
“ชิ ฉันก็ไม่ได้อยากจะอยู่นานนักหรอกนะ”
พูดจบฉันก็เดินออกจากประตูไปเลย โดยที่ไม่หันกลับมามองเสียงยัยวาฟเฟินที่จะโกนด่าตามมา..
ความคิดเห็น