คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
บทที่ 1
‘อิแครอท ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้หาแฟนเร็วๆ และที่สำคัญต้องรวย แกลืมไปแล้วเหรอ ? นี่ฉันคงไม่ต้องเลี้ยงแกจนจบหรอกนะ ลำพังเลี้ยงวาฟเฟินน้องแกฉันก็จะจนอยู่ล่ะ !!’
เสียงแม่เลี้ยงตะคอกใส่แครอทผู้ที่ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ของวาเฟิน
“แม่ ! เดี๋ยวแครอทหางานทำก็ได้นี่ ทำไมต้องหาแฟนด้วย”
แครอทยังคงต่อรอง
“แกแน่ใจเหรอ ? ว่าแกจะหาได้ ลำพังตัวแกแค่ล้างจานเองก็ยังไม่เป็น!”
“ใช่สิ ! แครอทไม่ใช่ลูกแท้ๆ นี่ แม่ถึงพยายามผลักไส ไม่สนใจ ไม่เหมือนยัยวา!!”
แครอทพูดอย่างน้องใจ ที่ตัวเองไม่ได้สำคัญอะไรเลย
“รู้แล้วก็ดี ! เอานี่ไป ! แกต้องเป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้ให้ได้ภายใน 1 เดือนนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่สนใจแกอีกต่อไป !!!”
นี่คือเหตุผลที่ฉันต้องคิดหนักเอามาก ๆ จากประวัติผู้ชายคนนั้นที่แม่ให้มาแล้ว รู้สึกว่าจะชื่อ ‘ไมเนอร์’ เรียนที่โรงเรียนเดียวกับฉัน อยู่ม.6 ซึ่งอายุมากกว่าฉันปีนึง แล้วอีกอย่างนึงก็คือผู้ชายคนนี้รวยมาก นี่คงเป็นเหตุผลที่แม่ต้องการล่ะมั้ง ..
จะว่าไปแล้วรูปภาพก็ไม่มีให้ดู มีแต่ประวัติ แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงเนี่ยว่าคนไหนคือไมเนอร์
“นี่ ๆ แครอท คิดไรอยู่”
ป๊อปอายสะกิดฉันเบาๆ เมื่อเห็นฉันนั่งเหม่อลอย
“เอ่อ เออนี่ เธอรู้จักผู้ชายที่ชื่อไมเนอร์ป่ะ?”
ฉันนึกขึ้นได้ก็เลยถามซะเลย
“โอยย ทำไมจะไม่รู้จัก ถามใคร ใครก็รู้จักกันทั้งนั้นแหละ”
“o.O จริงเหรอ เธอรู้จักได้ไง”
แล้วทำไมฉันไม่รู้จักล่ะเนี่ย =[]=
“พี่ไมเนอร์น่ะ เป็นหนึ่งในนักบาสประจำโรงเรียนเรา แถมยังหล่อมาก ๆอีกต่างหาก -///-”
ป๊อปอายพูดด้วยท่าทางที่เพ้อฝัน ยังกะได้ไปเดตด้วยงั้นแหละ
“เอ่อ แล้ว ฉันจะเจอเขาได้ที่ไหน”
“ทำไมเธอต้องไปเจอเขาด้วยเหรอ?”
อย่าเพิ่งสงสัยไรเลยยยย -/\- อธิบายยากจริงๆ
“ก็..เอ่อ ฉันก็แค่อยากเห็นหน้าอะ ว่าจะหล่อสักแค่ไหน”
“ถ้าเธออยากจะเจอก็ไปหาเขาที่ศูนย์กีฬานู่นนหลังเลิกเรียน เขาเล่นบาสกับเพื่อนๆอยู่ที่นั่นแหละ”
“ขอบใจมาก ^^”
ฉันรีบขอบใจป๊อปอายทันที ตอนนี้รู้แล้วว่าจะไปหาเขาที่ไหน ต่อไปก็คงจะเริ่มแผนการสักที
กริ๊งงงงงงงง~
เสียงกริ่งหมดเวลาคาบเรียนสุดท้ายดังขึ้น ฉันรีบลาป๊อปอายทันที เราแยกกันตรงนี้เถอะนะป๊อปอาย >o< ฉันจะไปทำตามที่แม่ฉันต้องการให้ได้
ฉันเดินเข้าไปในศูนย์กีฬา ตอนแรกที่ฉันคิดว่าคนจะไม่มี - - คงไม่ใช่แล้วล่ะ
“นี่เธอ เราไปดูพี่ๆเขาเล่นบาสกันเถอะ”
“อยู่แล้วๆ กรี๊ด ๆ > < ฉันยังจำได้เลยตอนที่พี่ปอร์เช่ถอดเสื้ออะ”
เอาไงดีล่ะฉัน จะได้มีโอกาสเข้าไปคุยไหมเนี่ย T T’
แต่ก็อุตส่าห์มาแล้ว ลองสักตั้งแล้วกันวะ –[]–
ฉันเดินเข้าไปในศูนย์กีฬาพร้อมๆกับหูที่เกือบไม่ไหวแล้วว ~ เสียงกรี๊ดดังเหลือเกิน ฉันนั่งที่นั่งที่จัดเอาไว้สำหรับให้ผู้ที่มาเชียร์เมื่อมีการแข่งขันนั่ง โดยถ้าสังเกตดูแล้ว มันไม่มีที่ - - เอาวะ ขอเบียดหน่อยนะน้อง เหอ ๆ
ผู้ชายคนหนึ่งกำลังชูทบาสลงห่วงอย่างสวยงาม ตามด้วยเสียงกรี๊ดที่ดังลั่นตามมา ถ้าสังเกตดีๆนะ หล่อไม่ใช่น้อย =[]= คนนึงผมสีทอง รูปโครงหน้าสวยราวกับผู้หญิง ส่วนสูง อืม .. 180 ขึ้นชัวร์ๆ - - แล้วอีกหลายๆคนที่ส่วนสูงกับหน้าตาสวยแบบนี้ คนไหนล่ะวะไมเนอร์ -0-
ฉันนั่งดูการเล่นบาสจนจบประมาณหกโมงเย็นกว่า ๆ คนเริ่มทยอยออกจากศูนย์กีฬาเพราะท้องฟ้าข้างนอกมืดแล้ว จนคนหมดจากศูนย์กีฬาแต่พวกที่เล่นบาสยังคงอยู่เปลี่ยนเสื้อ ผู้ชายคนนึงกำลังถอดเสื้อออก โหนะ O.O กล้ามเป็นมัด ๆ ขาวก็ขาว โอยยย..
“เฮ้ยไมค์ มีคนแอบมองแกเปลี่ยนเสื้อว่ะ”
คนแอบมอง? O.O ฉันเหลือบมองซ้ายมองขวา อื้ม ไม่มีใคร หมายถึงฉันแน่ๆ
“คงเป็นพวกแฟนคลับแหละว่ะ โรคจิตฉิบ - -”
ไอ้บ้า -*- ฉันนี่นะโรคจิต โอยยย เอาไงดีเนี่ยย จะทำไงถึงจะได้คุยนะ
“ฉันว่าเธอไม่น่าจะรู้ตัวว่ะไมค์”
“แกก็เรียกเข้ามาคุยดิ”
คนที่ชื่อไมค์ไรนั่น -*- บอกคนหัวทองให้ออกมาเรียกฉัน ไม่ต้องเดินมาจริงๆ ก็ได้ โอ๊ย ! เอาไงดีวะฉัน
“น้องครับน้อง”
“เอ่อ แหะๆ ไรคะ?”
ฉันทำเป็นตีหน้าซื่อ ไร้เดียงสา โทษนะ คือวางตัวไม่ถูก -////-
“เพื่อนพี่เรียกไปคุยด้วย”
“คุย? เรื่องไรคะ”
“ก็คุยเรื่องที่น้องยังอยู่ในศูนย์กีฬานี่ล่ะครับ เข้ามาข้างในเลย”
ไม่พูดพร่ำทำเพลง พี่หัวทองนั่น(?) ยังดึงฉันเข้าไปอีก ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ จับเนื้อต้องตัวทำม๊ายยย - -
“ไง ทำไมต้องแอบดูพวกฉันเปลี่ยนเสื้อ?”
เข้ามาถึงก็เปิดประเด็นเลยนะอีตาไมค์ (เรียกตามเพื่อนเขาเรียก - -)
“นี่ อย่างฉันน่ะเหรอ? จะแอบดูใครเปลี่ยนเสื้อ ไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น”
จริง ๆ น๊า -///-
“แล้วการที่ยืนแอบอยู่ประตูโผล่แต่หน้าเข้ามาเนี่ย จะให้ฉันคิดว่าอะไร?”
เออนั่นดิ - -
“ก็ ฉันอยากคุยกับพวกนาย.. เอ๊ย ! พวกพี่น่ะ”
เกือบไปแล้วว
“คุยกับพวกเรา ? คุยเรื่องอะไรครับน้อง”
พี่หัวสีน้ำตาลอีกคนพูดขึ้นมา
“เอ่อ งั้นแนะนำตัวดีกว่านะคะ ชื่อแครอทค่ะ ^^”
ฉันเริ่มเปิดประเด็นทำตามแผนที่ตัวเองวางไว้ทันที
“อ่อครับ ๆ พี่ชื่อปอร์เช่ คนนี้อาลาดิน ไอ้ที่นั่งอยู่นั่นชื่อเคลวิน ไอ้นี่พีท แล้วก็นั่นไมค์”
ไหนอะไมเนอร์ฉันนน - -
อย่าบอกนะว่าไมเนอร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ เอ๋า - - จะเป็นไปได้ไง ก็พวกแฟนคลับพวกนั้นที่ขึ้นมาตอนนั้น ก็ยังว่าจะมาเชียร์ไมเนอร์ รึว่า เขาจะลงไปแล้ว ?
“แล้วน้องจะคุยกับพวกพี่เรื่องอะไรครับ”
พี่อาลาดินพูดขึ้น
“เอ่อ คือว่าแบบ.. แครอทเนี่ยจะมาสมัครเป็นสวัสดิการหรือแบบผู้ช่วยทีมของพวกพี่อะค่ะ”
เอาวะ อย่างน้อยก็จะได้รู้จักไมเนอร์ง่ายขึ้น
“เธออยากมีปัญหากับพวกแฟนคลับของพวกฉันรึไง”
ไอ้บ้าไมค์ ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าหรอกนะ
“คือ อยากช่วยจริงๆ น่ะค่ะ”
“ไมค์ ฉันว่าเรามีผู้ช่วยก็ดีเหมือนกันนะ ทีมเราก็ไม่ได้มีผู้ช่วยมานานแล้ว เพราะนิสัยแกนั่นแหละ” =o=’
พี่พีทพูดขึ้น ดูท่าว่านายไมค์นี่ นิสัยคงจะต้องเลวแหง ๆ
“ไม่จำเป็นว่ะ ถ้าเขาอยากจะเป็นผู้ช่วยทีมเราจริง ๆ เขาก็ต้องทนได้ดิวะ แกก็รู้ว่าผู้ช่วยมันก็เหมือนสมาชิกคนหนึ่ง บาสน่ะมันเป็นกีฬาที่ต้องใช้ความอดทน ความแข็งแรง ถ้าพวกนั้นไม่มี เขาก็ไม่ควรจะได้อยู่ทีมเดียวกันกับเรา”
เออว่ะ =[]= เอ๊ย ! ไม่ใช่ละ (อารมณ์เริ่มคล้อยตาม)
“ถามน้องเขาก่อนดีไหม ว่าทำอย่างที่พวกเราต้องการได้รึเปล่า”
พี่คนที่ชื่อเคลวินพูดขึ้น”
“เอ่อ ได้ค่ะ ได้แน่นอน”
รึเปล่า - -
“จะทำได้แน่เหรอ?”
เสียงนี้คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร ไอ้บ้าไมค์ - -
“เออดิ ฉันน่ะทำได้อยู่แล้วล่ะ”
“งั้นก็ลองดู พรุ่งนี้มาหาพวกฉันที่นี่ 4 โมงเย็นตรง ห้ามเลท !”
“เอ่อเดี๋ยว 4 โมงเย็นฉันยังไม่เลิกเรียนเลย จะไปหาได้ยังไง”
จะบ้าเหรอ
“งั้นก็ถอนตัวซะ”
“ไม่มีทาง ! ฉันตกลง พรุ่งนี้ 4 โมงเย็น ฉันจะมา”
ซวยแล้ว =[]=
“ดี !! ฉันชอบคนกล้า ๆ หน่อย แล้วอย่าเลทล่ะ ไม่งั้นเธอได้ถอนตัวตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มแน่ ไปพวกเรากลับ”
นายไมค์บอกกับฉัน เสร็จแล้วก็หันไปบอกเพื่อนของเขา จากนั้นก็เดินออกไปจากศูนย์กีฬา นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ย ไมเนอร์ไรนั่นก็ยังไม่ได้เจอ โอยย จะสำเร็จป่ะวะ !!
ความคิดเห็น