ปริศนาภิภพมายา

ลำดับตอนที่ #2 : ซ่า

เมือวาน 6.10

นายชื่อ อะ ถามสั้นๆ

จี จีตอบด้วยรอยยิ้มแค่เล่นอีกรอบ

ทำไมไม่เคยเห็นนายเลยเป็นคนต่างแดนหรอ

ใช่ฉันเพื่อย้ายมาได้ไม่นานนี่เอง ยินดีที่ได้รู้จะต้น

แต่เมือกี้เพลงนายร้องได้สุดยอดเลยวะไปหัดมาจากไหนหรือเป็นนักร้องละเพลงเมือกี้ทำเอาสะดุงเลย

ไม่หรอกไม่แบบนั้นขอบคุนที่ชม 55

โหไม่บ้ายอเลยนะ ต้นยิ้มแห้งๆ พูดประชด

คิคิ จีหัวเราะไม่พูดอะไร

อีก5นาที ต่อมา

ห่างจากที่พวกเขานั้งไม่ไกลนักมีผู้ชายหัวสีดำคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีคนกลุ่มหนึ่งซึ้งกำลังไล่จับเขาในขณะนั้นสวนสาธาราณะกำลังจะปิดจึงไม่ค่อยมีคนอยู่  เด็กหนุ้มผมดำวิ่งแล้วหันหาคนที่ยังอยู่ในบริเววรนั้นเพื่อของความช่วยเหลือ จากพวกวัยรุ้นชุดดำแต่ดูถ้าความหวังของเขาคงจะหมดลงแล้ว ชายหนุ้มโดนดักทางไว้ทุกทิศอย่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉับพลันไม้หน้าสามฟันเข้ามาในขณะที่เขายังไม่ได้ตั้งตัวพวกแก็งชุดดำรุมเข้าอย่างระดมเข้ามาอย่างถาถม ชายหนุ้มเหวียงตัวหลับคล่องแคล้ม หลบไปได้สาวไม้ ไม้ที่สี่แหวกอากาศผ่านไปใก้ลแฉดหน้า เขาจับมือของผ่ายตรงข้ามก่อนบิดข้อมือดึงด้านหน้าทำให้    ผ่ายนักเลงเสียหลักก่อนกดมือระดับเอวแล้วหมุนตัวบิดข้อมือเป็นท้าทุ้มที่สวยงามส่งผลให้นักเลงคนนั้นสีลังกากลางอากาศพวกนักเลงอีกสี่คนวิ่งเข้ามาพร้อมกันชายหนุ้มแตะไปที่ขาให้อีกนักเลงหมายเลข1เสียล้มลงใส่นักเลงหมายเลข4 นักเลงหมายเลข 2 3  นั้น พลันจุ่โจนเขาอย่างกระหนั่ม เขาฉีกเขาบางก่อน หลบหมัดและไม้ที่ฟันมาก่อนประชิดตัวผ่านตรงข้ามแล้วปล่อยหมัดยัดเข้ากระดูกระหว่างอกนักเลงหมายเลข 2กระอักเลือดเพราะหมัดโดนจุดตายก่อน ตามด้วยจับมือบิดเหวี่ยงนักเลงให้เสียไปทางด้านข้างก่อนกดลงต่ำระดับเอวนักเลงสองไม่สามารถต้านแรงเขาได้เนื่องจากเจ็บที่ข้อมือเขาบิด  ฉับพลันหมุนตัวเองทำมุม 90องศา นักเลงไม่สามารถต้านแรงได้เพราะกลัวกระดูกหักเขาเลยโดนแรงนั้นพาลอยสีลังกากระแทกที่พื้นดิ้นงอตัวด้วยความเจ็บปวด

การต่อสุ้ของหนุ้มผมดำนั้นไม่ได้รู้ตัวเองว่ากำลังถูกโครมองอยู่  ห่างออกไป10เมตร จีและต้นกำลังที่หลบอยู่หลังต้นไม้มองดูพวกต่อสู้กันอย่างเมามัน

วิธีทุ้มแปลกดีอ้ะ แล้วยังการหมุนตัวหลบนั้นอีกไม่เคยเห็นเลย ต้นพูดอย่างทึ่งๆ

หึหึ นั้นนะเขาเรียกว่าศิลปะการต่อสู้แบบไอคิโด้ จีพูดอย่างไม่ทุกร้อนและยังยิ้มเล็กขณะพูดด้วยจนต้นมองแล้วคิดว่า  (มันยิ้มทุกที่พูดหรือไงครั้งเลยหรือวะ)

ไอคิโด้ - - งงอะ

ศิลปะที่ใช้รับมือผ่ายตรงข้ามที่เน้นปกป้องและสวนกลับ เน้นการทำให้ศัตรูเสียสมดุลจากนั้นคุมแรงผ่ายตรงข้ามโดยการบิดข้อมือหรือล็อกตามจุดที่สามารถสามารถทำให้ผ่ายตรงข้ามที่เสียสมดุลอยู่เคลื่อนตามแนวแรงของเราจากนั้นก็ทุ้ม

จีพูดเป็นงานเป็นการ

โห ต้นพูดแล้วมองอย่างทึ่งๆ แต่ก็ไม่คิดไรมากจนกระทั้ง

หึหึ  จีหัวอย่างสนุกเมือเห็นหน้าต้น

ไม่ทันที่จะได้หยุดพักหลังการนักเลง ห้าคนรุมแล้ว ก็มีพวกชุดเดินผ้าคลุมหัวมาหลายคน  ชายหนุ้มตั้งท่าสู้อย่างเหนื่อยหอบ

พวกนักเลงนั้นต่างยื่นกันออกัน รอบๆตัวเขาชายหนุ้มไม่แสดงท้ากลัวไดๆเลยแต่แค่คิดว่าทำไมซวยอย่างนี่นะ

ทันไดนั้นพวกนักเลงก็ลุมกันเข้า แต่ก็ต้องชะงักอย่างตกใจมองดูผู้ที่มาใหม่อย่างงุดงงเพราะการปรากดตัวอย่างประเอกลอยลงมาอย่างเท่จากท้องฟ้าลงกลางวงล้อมทำให้ผ่ายนักเลงมองตามกันตาค้าง(มันมาได้ไงวะกลางวงล้อมกว่า15คน)ผ่านต้นก็ตกใจกว่าเพือนซะอีก เขามองระยะห่างจากการกระโดดครั้งนี่ลอยสูงกว่าสี่เมตรครึ่งอย่างตาค้าง(พลังของนักแสดงล้วนๆ)

หึหึ เจ๋งไม่เบานี่ จี ต้นพูด ในขณะกำลังเดินเข้ามา

นังเลงหัวหน้าพูดขึ้น พวกนายเป็นใครไม่เกี่ยวกับมันก็ถอยไปซะ ไอ้พวกแส่

โหโห คนอะไรวะรุมคนตัวเล็กแค่คนเดียวถึงกับยกพวกมาโหโห่ อ่อนวะ จีพูดแล้วยิ้มนิดเชิงเสียดสี

นายไม่เกี่ยวไรเราว่านายไปเถอะฉันรับมือไหว ชายหนุ้มหัวดำพูดขึ้น

ไม่เอาน่า เดียวนายก็สนุกอยู่คนเดียวสิ จีตอบสีหน้ากังวน (ไม่ใช้อะไรกลัวไม่ได้แจม)

มันจะดูถูกเกินไปแล้วนะโว้ยพวกเราลุยมานนน

สงสัยเราถูกลืมหรอไง ต้นพูดเบาๆสีหน้าเซ็งๆเอาวะวันนี้ออกกำลังหน่อยไม่เสียหาย

ชายสองคนมุ้งหน้ามาทางจี ด้วยความเร็วแล้วปล่อยหมัดซ้าย จีหลบทั้งสองหมัดอย่างง่ายดายจากนั้นถอยหลักสองก้าวเพื่อตั้งหลัก เขาหยิบหมวกออกมาใบหนึ่งแล้วยิ้มนิดนิด จากนั้นก็ล้วงเขาหมวกใบนั้นปรากกดกระบี่ไม้ขนาด5ฟุตออกมาสายตาของผ่ายตรงข้ามมองด้วยตกใจก่อนต้องผวาเมือจีเริ่มปุกด้วยการฟันลงสีข้างอย่างรวดเร็วทำให้อีกผ่ายล้มลงก่อนเตะซ้ำเข้าที่ปรายค้างเหวี่ยงตัวหลบนักเลงอีกแล้วสะบัดกระบี่ห้าระดับ(ท่าที่โจมตีหัว อก ท้อง ต้นขา หน้าเข่า)ด้วยเร็วสุดยอดแล้วเข้าชิดตัวใช้กระบี่ใช้ยันเหวี่ยงตัวตีลังกาเตะค้างกลุ้มนักเลงต่างล้อมเขาไวห้าคนต่างล้มระเนรนาดหายไปหมด

ส่วนต้นที่เป็นเหมือนนักยูโดก็จัดการนักเลงได้รวม4คนแล้วไม่นานพวก