นางร้าย กะ นายโหด

ลำดับตอนที่ #4 : ประจันหน้ากับนายหน้าหล่อ *-*

"ไปอาบน้ำแล้วก็ไปนอนได้แล้วลูก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าไม่ใช่หรอ"แม่พูดด้วยนำเสียงที่เป็นห่วงเอามากๆ


"ค่ะคุณแม่" ฉันตอบเสียงเหนื่อยๆ และเดินไปอาบนำ สายตาที่จ้องมองฉันคู่นั้นมันยังไม่ลบเลือนมันแล่นมาอยู่ในโสตปราสาทของฉันอยู่เสมอ เหมือนตามมาหลอกหลอนฉันอยู่ทุกที่ทุกเวลา อย่างไม่เลิกสักที


"มาแปลกนะวันนี้ ปกติเห็นพูดว่าเดี้ยวก่อน ดูนี้ก่อนแป๊ปหนึ่งไม่ใช่หรือไง" พ่อพูดพร้อมกับหัวเราะเพราะพฤติกรรมของลูกสาวแปลกตาไป


"หนูขึ้นนอนแล้วน่ะค่ะ"  ฉันพูดขึ้นเนื่องจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เร็วจริงๆเลยค่ะ

หลังจากที่ฉันขึ้นไปนอนพี่ก็เริ่มทันที


"พ่อครับผมมีเรื่องอยากคุยด้วยเดี๋ยวเดียวครับ" พี่ชายเรียกพ่อพร้อมก้มหน้าลง


"มีอะไรล่ะลูก" พ่อทำหน้าสงสัย


"คืองี้ครับพ่อ วันนี้พวกนั้นมาแล้ว อาร์มน้องชายของเอ็คได้อยู่ห้องเดียวกันกับมายแล้วไอ้เอ็คมันอยู่ห้องเดียวกันกับผม   มันคงเป็นเรื่องที่ไม่หน้ายินดีแน่ๆ"


"ฮืม...มันเป็นธรรมดา"...."พ่อจะบอกลูกให้น่ะว่าพ่อจะไม่ยุ่งเกี่ยวเรื่องของพวกลูกเป็นอันขาด" พ่อพูดเสียงเรียบ


"ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะครับ" พี่แม็กเริ่มขึ้นเสียง


"พ่อต้องสู้รบกับพ่อของเจ้าพวกนั้น ส่วนเรื่องลูกๆต้องแก้ปัญหากันเอาเอง"


"ผมไม่เข้าใจหรอก"


"ฟังน่ะ นี้มันคือกฏที่คุณทวดบ้านเราและบ้านนูนตั้งขึ้น"


"กฏบ้ากฏบออะไร...ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก"


"ท่านทั้งสองไม่ต้องการให้เด็กสบประมาทผู้ใหญ่น่ะ มันไม่ดี ถึงแม้เราทั้งสองบ้านอริกันอยู่ท่านก็ไม่ละทิ้งความถูกต้อง" พ่อพูด แทมทำหน้าบอกพี่แม็กว่าต้องเข้าใจใหเด้น่ะ ยังงัย ยังงั้น   


"ผมเข้าใจแล้วครับ"พี่อ่อนเสียงลง


"ไปนอนได้แล้วลูก อยาคิดมากเลย" แม่พูดออกมาหลังจากที่เงียบเหมือนไม่มีตัวตนอยู่นาน


"ครับ" พี่แม็กเดินขึ้นไปนอน และคิดว่าพวกนั้นจะมาไม้ไหนน่ะและในขณะเดีนวกันพี่ก็หาทางป้องกันพร้อมรับคิดแผนรุกพวกนั้นเช่นกัน  แล้วพี่จะรู้บ้างไหมน่ะว่าฉันก็กำลังนอนคิดเรื่องนี้เหมือนกัน
       วันนี้อากาศสดใส  และฉันก็ตื่นเองโดยไม่มีไครปลุก ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงไป เห็นแม่กำลังทำกับข้าวอยู่


"อ้าวตื่นแล้วหรอลูกไปปลุกพี่แม็กหน่อยสิจ๊ะ"   โอ้ว...ยังไม่ตื่อนอีกหรอ  ฮิๆ...


"ค่ะ"  พี่แม็กจ๋าน้องสาวสุดที่รักของพี่มาแล้ว พี่เคยทำกับฉันยังงัย แล้วฉันรู้สึกยัง คราวนี้แหละพี่จะได้รู้สักที
    ฉันเดินเข้าไปในห้องพี่เอามือแตะหัวพี่ดูก่อนว่าเป็นไข้ไหม พอรู้ว่าไม่ได้เป็นเท่านั้นแหละ  เจ้าค้าเอ้ย...ดีใจ๊ดีใจ
    ฉันมองไปรอบๆห้องเพื่อหาสิ่งของบางอย่างแล้วก็เจอหนังสือปกแข็งเล่มหน้าเล่มหนึ่ง


"โป๊ก!!!!!"


"โอ๊ย.!!!!เจ็บน่ะเล่นบ้าอะไรเนี้ย"


"สมน้ำหน้า ไอ้คนขี้เซาไม่ยอมลุกดีนัก"


"ได้ทีแล้วเล่นซะแรงเลยน่ะยัยบ้า"


"ของมันแน่อยู่แล้วล่ะ  เพราะนานๆมีทีหนึง จะพลาดได้ยังงัยกัน"


"แน่ใจน่ะว่าจะตื่นก่อนพี่ตลอด  ถ้าวันไหนพี่ตื่นก่อนเธอล่ะก็  โดน!!!!"


"เฮ้ย.!!"ด้ยังงัยทีพี่ถีบฉันอยู่เกือบทุกวัน ฉันยังไม่เห็นว่าอะไรสักนิด"


"ไม่เห็นจะว่าอะไรสักนิด..นั้นมันก็ใช้เพราะส่วนใญ่เธอจะโวยวายมากกว่า" พี่ชายทวนคำพูดฉันพร้อมทำหน้าทะเล้นๆ


"ไปอาบน้ำได้แล้ว"


"ครับๆ สั่งได้สั่งดีจังเลย"


วันนี้เป็นวันศุกร์วันที่ฉันรอคอยเพราะจะได้หยุดพักสักทีหลังจากการเรียน  เรียน แล้วก็ เรียน.........

   วันนี้ก็เรียนหนักอีกตามเคย และ งานก็เยอะมากๆ จนกระทั้งถึงพักเที่ยงพอฉันกับแอมกินข้าวเสร็จ เราก็ซื้อขนมมานั่งกินที่โต๊ะม้าหินอ่อน

"นี้เมื่อวานเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นหรอในห้องน่ะเธอยังไม่เล่าเลยน่ะเล่าแต่เรื่องครอบควรของเขากับเธอไม่ถูกกัน"   ยายนั้นทำหน้าได้อ้อดอ้อนสุดๆจนทำให้ฉันใจอ่อน


"ตายแล้ว!!!!งั้นพวกเธอก็ไม่ถูกกันจริงๆน่ะสิ" ยายแอมตะโกนพร้อมกับยืนขึ้น


"เบาๆ...เพื่อน กลัวคนอื่นเค้าไม่รู้หรือไง" ฉันว่าพลางดึงแอมนั่งลง


"ฉันนึกว่าแค่เอามาพูดให้ฉันตลกๆเท่านั้นไม่นึกว่ามันจะจริง"


"ฉันจะไปโกหกทำซากอะไรล่ะ"


"ถ้าฉันเป็น อาร์มฉันก็จะตามฆ่าเธอน่ะ"


"อ้าวทำไมล่ะ เธอเป็นเพื่อนฉันน่ะ" ฉันพูดพลางทำหน้าเศร้า


"ก็เล่าไปต่อยไปถีบขนาดนั้นน่ะใครมันตะไม่แค้นล่ะ"


"นั้นสิ  ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกถ้ามันไม่ทำท่าจะ..จู. เอ้ย !!!จับแขนฉันขีบน่ะ"เป็นงัยค่ะฉันไปได้อย่างน้ำขุ่นๆข้นๆ


"ฮะ..อะไร...จู..จู...น่ะ"

"ป..เปล่า ได้ยินอะไรฉันไม่ได้พูดเลนน่ะคำว่าจูๆอะไหรเนี้ย

เสียง ออด ดังขึ้นฉันกับแอมเดินขึ้นไปเรียน...................จนกระทั้งมาถึงคาบสุดท้ายแล้วอาจารย์กำลังจะออก
  ตายแล้ววันนี้ฉันต้องทำเวรนี้หน่า แล้วก็ต้องได้เจอกับนายนั้น ไม่เป็นไร เดี้ยวเราไปบอกเพื่อนว่าต้องมีธุระไปกับพ่อแม่ดักว่า แล้วก็รีบปลีกตัวออกมา  ฉันกำลังจะเดินไปหาเพื่อนที่อยู่กลุ่มวันศุกร์เช่นเดียวกัน แต่พวกเขากับอยู่ข้างหลังฉันแล้ว

"คือว่า..."


"มาย..จ้า...มาย..พวกเราขอโมษน่ะวันนี้พวกเราต้องไปหาเพื่อนที่ต่างจังหวัด นัดไว้แล้วด้วยพวกฉันเลยไม่อยากผิดนัดน่ะ  นะๆมาย"


ฉันยืนนิ่งไปพร้อมกวาดสายตาไปรอบๆแล้วพบว่านายนั้นไม่อยู่ พร้อมถอนหายใจ  ดีว่ะทำคนเดียวดีกว่าให้นายนั้นมาอยู่ด้วย


"จ๊ะ ขอให้สนุกน่ะ"


"ขอพระคุณจ้า!!!" พวกนั้นพูดพร้อมยกมือไหว้


"เฮ้ยๆ  ไม่ต้องไหว้ก็ได้ เดี้ยวฉันบาป"


ฉันกวาดห้องได้สักพักหนึ่ง

"ให้ช่วยมัย!!!"เสียงที่ไม่อยากได้ยินที่สุดดังขึ้น


"ไม่ต้องย่ะ กลับไปแล้ว มาทำไมอีก" ฉันกระแทกเสียง


"ใช่ ฉันเดินออกไปแล้ว แต่จะกับมาแก้แค้นนะ"..............."ที่เธอทำไว้เมื่อตอนเที่ยง  จะเอาให้หนักเลย"


ฉันง้างไม้กวาดขึ้น แล้วลดลงให้อยู่ละดับหน้าของเขา " เข้ามาเลยขอบอกไว้ก่อนน่ะฉันน่ะไม่ได้อ่อนแออย่างที่นายคิด"


"อ้อเหรอ..งั้นเจอกันหน่อยเป็นไง"


ฉันควักเอากระบวนท่าที่พี่สอนมาใช้  และ งัดสูตรเด็ดที่ได้เรียนมา แต่กับไม่มีทีท่าว่ามันจะถูกตัวเขาเลยสักนิด


"งัย แค่นี้ก็หอบเหมือนหมาตกน้ำแล้วหรอ"


"เธอตายแน่ คราวนี้"  นายอาร์มเดินตรงเข้ามาหาฉันและกันฉันเอาไว้ในอ้อมแขน
ไม่น่ะเอาอีกแล้วนายนั้นกำลังจะจูบฉัน และ แล้ว เขาก็ก้มลง


"ย..อย่า..อย่าน่ะ"


"กลัวหรอฮึ..ทุกทีทำเป็นปากดี แล้วตอนนี้ทำไมไม่พูด"


"นาย นี้มัน..ป่าเถื่.....อุ๊บ"
แย่แล้ว นายนี้มันจูบฉันจริงๆง่ะทำไงดีจูบ....จูบแรกของฉัน  ฉันไม่ยอม.........โอ๊ยหายใจไม่ออก  ใจของฉันเริ่มเต้นเร็วขึ้นเร็วขึ้น  ตึก..ตัก..ตึก..ตัก..ตึก..ตักแล้วฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยต่อจากนั้น