นางร้าย กะ นายโหด

ลำดับตอนที่ #3 : พบปะคู่แค้นคู่อริ : -_-!!

ทำงัยดีวันนี้เป็นวันที่พวกนั้นมาแล้วด้วยไม่อยากให้วันนี้มาถึงจริงๆเลย

ตึ่ง....ตึง....ตึ้ง...ตื๋ง

"โปรดฟังประกาศ.....ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมเดี้ยวนี้ด้วยค่ะ"เสียงหวานๆจากชมรมผู้ประกาศสาวดังขึ้นพร้อมกับนักเรียนที่ทยอยลุกขึ้นตรงไปที่หอประชุม


"นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้เรามีเพื่อนใหม่ที่จะมาแนะนำให้ทุกคนทราบ"เสียงอาจารย์ปิ่นมณีดังขึ้น


"อืม..อะ..แหม..วันนี้ครูมีเรื่องอยากจะชี้แจงนักเรียนทุกคน เนื่องด้วยเรามีนักเรียนมาเข้าใหม่ ขอให้นักเรียนปรบมือต้อนรับด้วยพวกเขาด้วยครับ" สิ้นเสียงพูด เสียงปรบมือก็ดังสนั่นหวั่นไหว


"เชิญ" ท่าน ผอ.พูดจบสองหนุ่มก็เดินออกมา


พวกเค้าเดินมาพอหันหน้าไปทางนักเรียนที่นั่งอยู่เท่านั้นแหละ


"กรี๊ด.วี๊ด....ว้าย...หลอจังเลยเธอ  คนน้องน่ารักดีน่ะ  ฉันว่าคนพี่หล่อกว่าย่ะ ตายแล้วหลอๆกันทั้งนั้นอย่างนี้ต้องจีบ" เสียงนักเรียนหญิงดังขึ้นไปทั่วๆหอประชุม ต่างวิพากวิจารณ์กันต่างๆนาๆ


"หล่อตรงไหนฟ่ะ ก็งั้นๆ " เสียงพวกผู้ชายสุงสิงกัน


"เงียบๆหน่อย" เสียงอาจารย์ปิ่นมณีดังขึ้น


".........................." ทุกคนเงียบสนิท


"อ้าวแนะนำตัวได้แล้ว"อาจารย์หันมาพูดกับสองหนุ่มนั้น


"สวัสดีครับ ผม ภูวนัย  วรทานนท์ ครับ "สิ้นเสียงพูดเท่านั้นแหละพี่น้องแม้วเผ่าย้ง เผ่ามูเซอคุณเธอพากัน กรี๊ด วี๊ด ว๊าย ทำเอาแทบพวกผู้ชายอุดหางอุดหูแทบไม่ทัน เพราะเสียงมันดังยิ่งกว่าเครื่องบินลงจอดพร้อมกัน100ลำแหนะ


"ผมจะประจำกับเพื่อนๆห้อง 4/...."


อย่าน่ะ....ขอร้องอย่าเป็นห้องสองเลย!!!!!สาธุ  สาธุ  เพี้ยง..!!!!


"ห้อง 4/2 ครับ"


กรี๊ด!!!!!  (ในใจ) อยู่ห้องไหนไม่อยู่ดันมาอยู่ห้องกับฉันซวยจิงๆโว๊ย!!!!!!


"ผมขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆและพี่ๆทุกคนด้วยน่ะครับ อ้อ ผมชื่ออาร์มน่ะครับทุกคนมีอะไรจะปรึกษาผมละก็ยินดีช่วยครับ"


"อู้แหวะอยากจะอ้วก  ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ ทุเรศ สิ้นดี"ฉันพึมพำออกไป



"เธอว่าอะไรน่ะเมื่อกี้" ยัยแอมหันหน้ามาทางฉัน


"ป..เปล่า อะไรน่ะ ฉันไม่ได้พูด"


"ครับสำหรับผมก็มีแค่นี้แหละครับ" สิ้นเสียงนี้ก็ตามเคยมีเสียงกรี๊ดดังลั่น เขาส่งไมร์ให้พี่ชายเขาต่อ


"สวัสดีครับ........"  "กรี๊ด....รักน่ะค่ะ.....หล่อจังเลยค่ะ"   


"เงียบๆ ต้องให้บอกกันอีกกี่รอบ เนี้ย" อาจารย์ปิ่นมณีพูดพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ


"เออ..ผมชื่อ ภูวเนทร์  วรทานนท์ ครับ จะอยู่ร่วมห้องกับ ม.6/1 ครับ ชื่อเล่นเอ็คครับ"


ตายแล้วอยู่ห้องเดียวกันกับพี่ด้วยแล้วอย่างนี้จะไม่มีเรื่องกันหรอเนี้ย  ปวดหัวจริงๆ  ตอนนี้พี่อยู่ไหนน่ะ  พี่จ้า...!!!


"กรี๊ด!!!พี่เอ็ค" โอ้ว..ยัยแอม  พระเจ้าจอร์ทมันก็เป็นไปกับเค้าด้วยเสียงยังกะนกหวีดหูฉันจะระเบิดอยู่แล้ว


"จะบ้าหรือไงตะโกนอยู่ได้"ฉันตวาดลั่นแต่เสียงมันดังจนกลบเสียงฉันจนแทบจะไม่ได้ยินอะไร


"หา....อะไรน่ะไม่ได้ยิน"


"ฉันว่าเธอเป็นบ้าแล้วหรืองาย!!!!!!!!"  ตอนที่ฉันตะโกนออกไปเสียงมันเริ่มซาๆลงแล้วเสียงของฉันมันเลยดังเป็นพิเศษ


"เฮ้ย!!..เบาๆก็ได้เพื่อนฉันอายคน" ยัยแอมรีบดึงฉันให้ก้มลงเพื่อหลบสายตาคนมอง


"เอาล่ะน่ะ เป็นอันว่าทุกคนได้รู้ชื่อของนักเรียนใหม่สองคนแล้ว  ส่วนใครอยากให้เค้ารู้จักชื่อก็ไปแนะนำกันเองก็แล้วกันน่ะ" สิ้นเสียงอาจารย์ใหญ่ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นครูใหญ่หนหลังเดินลงจากเวที ก่อนที่จะหันมาพูดกับพวกเขา "ขอให้พวกเธอโชคดีกับการเรียน"


"ครับ"  พวกเขาเดินตามหลังอาจารย์ใหญ่ลงไป



"พวกเธอเริ่มเรียนกันได้เลยน่ะ รู้จักทางไปห้องเรียนใช่ไหม" ครูปิ่นมณีเอ่ยถาม


"ครับ ผมกับน้องศึกษาจากแผนที่  ที่อาจารย์ให้มาแล้วเป็นอย่างดีครับ"


"งั้นก็ดี...ตั้งใจเรียนน่ะ"อาจารย์กล่าวทิ้งท้าย


"ครับ" พวกเขารับคำทันที



นักเรียนทุกคนตอนนี้ต่างพากันเข้าห้องเรียนหมดแล้ว


"อ้าวนั้งที่แล้วเงียบๆ วันนี้เราจะเรียนเรื่อง  เซต  เปิดหนังสือหน้า 12 "



"ขออณุญาติครับ" 


"เชิญ"อาจารย์สำรวจดูนายอาร์ม "เด็กใหม่ใช่ไหม"


"ครับ" นายเนี้ยจะพูดอย่างอื่นเป็นไหมนอกจากคับ  กับ คับ  สงสัยที่บ้านใส่แต่กางเกง คับๆ  (แฮะๆมุขฟืดๆ)


"งั้นก่อนอื่นเธอไปนั่งที่" อาจารย์พูดเสียงเรียบๆอย่างอ่อนโยน


"  ครับ  แล้วผมต้องนั้นตรงไหนครับ "


"ข้างๆสุชาดาแล้วกัน"   อ๊าย!!!!ตายแล้วให้นั่งข้างใครไม่นั่งให้มานั่งโต๊ะแถวข้างๆฉันเวรกรรมของลูกช้าง
    นายอาร์มเดินมาแถมยังยิ้มให้ฉันอีกต่างหาก!!!ประสาทมายิ้มให้ฉันทำไมแล้วเมื่อกี้!!!ฉันยิ้มให้นายนั้นทำไมโอ๊ย.....อยากบ้าตาย


"ทุกคนในห้องรู้จักเขาแล้วใช่ไหม"


"ครับ/ค่า" เสียงนักเรียนในห้องขานรับพร้อมกัน


"ครูจะให้เวลาพวกเธอแนะนำตัวให้เขารู้จัก เริ่มจากคนแรกทางซ้ายก่อนเลย"

พออาจารย์ รัตนา พูดจบคนแรกก็ยืนขึ้นแนะนำตัว  เรื่อยๆ  และเรื่อยๆๆ  จนมาถึงตาฉันบ้าง  ฉันรู้สึกหวั่นๆอยู่นิดๆ


"หวัดดีฉันชื่อ สุชาดา สุพัฒน์บดินทร์"สิ้นเสียงนี้แหละจากหน้าที่เคยยิ้มๆทั้งฉันและเค้ากลับเตร้งเครียดขึ้นมาทันที เขามองหน้าฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ และทุกคนในห้องก็เงียบ


"มีอะไรกันหรอ" อาจารย์ รัตนา ถามด้วยความสงสัย


"เปล่าครับ/ค่ะ" น้านพูดพร้อมกันอี๊ก..!!! ฉันสะบัดหน้าอย่างแรง สวนเขาก็ค้อนไปทางอื่น  อาจารย์มองอย่างงงๆก่อนที่จะเริ่มต้นสอน


กิ๊ง..ก๊อง...กิ๊ง...ก๊อง....  ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว


"ไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันชวนแอม


"ได้สิ รอเดี้ยวน่ะฉันไปเอาเงินกับพี่ก่อน"


"อืม เร็วๆน่ะ" ฉันย้ำแอน เพราะถ้าแอมออกไปจะเหลือฉันแค่นายคนนั้นเพียงแค่สองคน  หลังจากที่แอมออกไปแล้ว!!!

"ว่างัยไม่นึกว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกันน่ะ  แต่ก็ดีฉันไม่ต้องตามหาให้เหนื่อย"


"..................."ไม่มีเสียงโต้ตอบกลับจากฉันเพราะปกติแล้วฉันจะสวนขึ้นอย่างไม่ตั้งตัว  แต่หมอนั้นพอเห็นฉันไม่พูดเลยได้ใจใหญ่


"เป็นอะไรไปกลัวหรอ....น่าสมเพชจริงๆเลย" หน่อย  นาย....นาย...ฉันทนไม่ไหวแล้วน่ะ


"แล้วมันหนักหัวใคร!!! ฉันไปอยู่บนหัวของนายหรือไงถึงได้มาพูดเสียดสีฉันอยู่ได้"ฉันพักหายใจ"แล้วที่นายว่าฉันน่าสมเพช  แต่ฉันก็ดีกว่าไอ้ผู้ชายที่ดีแต่พูดอย่างนาย ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแออย่างที่นายคิด"ฉันใส่เป็นชุดทำเอาหน้านายนั้นเหวอไปเลย  ฮิ  ฮิ  สม


"ปากดีกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ  ร้ายๆยังงี้ก็ดีฉันชอบ" นายนั้นทำหน้าได้กวนโอ๊ยสุดๆ


"ชอบกับผี..!!น่ะสิ ชอบของนายไปคนเดียวเถอะไอ้หัวสีเหลือง"ฉันพูดประโยคนี้ออกไปทำเอานายนั้นชะงัก


"เธอนี้มันร้ายกว่าที่ฉันคิดมาก!!!   ระวังปากของเธอหน่อยน่ะอย่าได้ขึ้นคำว่า ไอ้ กับฉันอีก เพราะเธอจะเจอแบบนี้ "  นายอาร์มพูดจบก็ตรงดิ่งมาทางฉัน


"นายจะทำอะไรฉันนะ ถ่อยออกไปห่างๆฉันน่ะ ตาบ้า" อีตาอาร์มกันฉันไว้กับกำแพงห้อง แล้วทำถ้าจะจูบฉัน


"เดียว ... ก็รู้  ฮึ..ฮึ.."  


"อย่าน่ะ"  ฉันกำลังตั้งท่าจะกรีด


"มาย ฉันมาแล้ว รอนานมัย"  โอ้...สวรรค์โปรดแอมเธอคือนางฟ้ามาช่วยฉันได้ทันเวลา  อีตาอาร์มหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างหงุดหงิด


"พลั่ก....ตุ๊บ....เพี้ย..."  ฉันใส่ไม่ยั้ง ทั้งถีบ  ชกแล้วก็ตบ


"นี้..เธอ..ยัย..ตัว...แสบ..จำ...ไว้..น่ะ.."  เขาพูดในขณะที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นห้องเรียน


"ฉันจะไม่จำเรื่องราวไร้สาระอย่างที่นายพูดหรอก!!! "ฉันสะบัดหน้าแล้วเดินออกไป


"ฮึ...ฮึ..คอยดูแล้วกันฉันไม่จบแค่นี้แน่  ผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้าเลย" เขาพึมพำอยู่กับตัวเองแล้วนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้นเหมือนคนเป็นบ้า


กิ๊ง..ก๊อง....กิ๊งก๊อง....

ช่วงพักเที่ยงหมดไป  ฉันกับแอมกำลังเดินเข้าห้อง ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นพร้อมกับเรื่องที่ฉันกับตาบ้าอาร์มเป็นคู่แค้นกันทางตระกูล ทำเอายัยแอมเพื่อนรักของฉัน งง เป็นไก่ตาแตก ว่ามันเกี่ยวอะไรกับรุ่นลูกรุ่นหลาน ซึ่งนั้นก็ไม่ต้องแปลกใจเพราะฉันก็เคยคิดเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่!!!เพราะนายนั้นมันทำให้ฉันเกลียดเข้าจริงๆ


2 วิชาผ่านไปจนถึงคาบประชุม  คาบนี้อาจารย์แบ่งกลุ่มทำเวรให้  ฉันได้อยู่กลุ่มวันศุกร์ ส่วนแอมได้อยู่วันอังคาร  และอีตานั้นไม่มีกลุ่มเพราะเป็นเด็กใหม่อาจารย์เลยให้จับสลาก ฉันภาวนา อย่าให้นายนี้อยู่วันศุกร์เลย ตึก..ตัก...ตึก...ตัก

"ภูวนัยอยู่กลุ่มวัน......."  ขอร้องอย่า....ตึก...ตัก....ตึก....ตัก ได้โปรดพีสสสสสสสสส


"วันศุกร์"  โอ้ว...ไม่สวรรค์ช่างแกล้งลูกช้างจริงๆ  ฉันนึกพร้อมกับฟุบลงกับโต๊ะ


"ปึก!!!"  เสียงเพื่อนในห้องฮ่าดังลั่นเมื่อหัวฉันโขกเข้าอย่างแรงกับโต๊ะ


"ปัญญาอ่อนรึไงฮะ  ฮึ...ฮึ...ฮ่าๆ"นายนั้นมันหัวเราะฉัน  พี่จ้าหนูไม่ยอมน่ะช่วยมาชกนายบ้าอาร์มนี้ให้หนูหน่อยค่ะ  ฮือ....ๆ






....................................................................................................................................
เป็นงัยบ้างค่ะตอนนี้พระเอกกับนางเอกได้เจอหน้ากันแล้ว  ติดตามชมตอนต่อไปได้ใน วัน อังคารที่18 ก.ค.น่ะค่ะ