คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบปะคู่แค้นคู่อริ : -_-!!
ทำงัยดีวันนี้เป็นวันที่พวกนั้นมาแล้วด้วยไม่อยากให้วันนี้มาถึงจริงๆเลย
ตึ่ง....ตึง....ตึ้ง...ตื๋ง
"โปรดฟังประกาศ.....ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมเดี้ยวนี้ด้วยค่ะ"เสียงหวานๆจากชมรมผู้ประกาศสาวดังขึ้นพร้อมกับนักเรียนที่ทยอยลุกขึ้นตรงไปที่หอประชุม
"นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้เรามีเพื่อนใหม่ที่จะมาแนะนำให้ทุกคนทราบ"เสียงอาจารย์ปิ่นมณีดังขึ้น
"อืม..อะ..แหม..วันนี้ครูมีเรื่องอยากจะชี้แจงนักเรียนทุกคน เนื่องด้วยเรามีนักเรียนมาเข้าใหม่ ขอให้นักเรียนปรบมือต้อนรับด้วยพวกเขาด้วยครับ" สิ้นเสียงพูด เสียงปรบมือก็ดังสนั่นหวั่นไหว
"เชิญ" ท่าน ผอ.พูดจบสองหนุ่มก็เดินออกมา
พวกเค้าเดินมาพอหันหน้าไปทางนักเรียนที่นั่งอยู่เท่านั้นแหละ
"กรี๊ด.วี๊ด....ว้าย...หลอจังเลยเธอ คนน้องน่ารักดีน่ะ ฉันว่าคนพี่หล่อกว่าย่ะ ตายแล้วหลอๆกันทั้งนั้นอย่างนี้ต้องจีบ" เสียงนักเรียนหญิงดังขึ้นไปทั่วๆหอประชุม ต่างวิพากวิจารณ์กันต่างๆนาๆ
"หล่อตรงไหนฟ่ะ ก็งั้นๆ " เสียงพวกผู้ชายสุงสิงกัน
"เงียบๆหน่อย" เสียงอาจารย์ปิ่นมณีดังขึ้น
".........................." ทุกคนเงียบสนิท
"อ้าวแนะนำตัวได้แล้ว"อาจารย์หันมาพูดกับสองหนุ่มนั้น
"สวัสดีครับ ผม ภูวนัย วรทานนท์ ครับ "สิ้นเสียงพูดเท่านั้นแหละพี่น้องแม้วเผ่าย้ง เผ่ามูเซอคุณเธอพากัน กรี๊ด วี๊ด ว๊าย ทำเอาแทบพวกผู้ชายอุดหางอุดหูแทบไม่ทัน เพราะเสียงมันดังยิ่งกว่าเครื่องบินลงจอดพร้อมกัน100ลำแหนะ
"ผมจะประจำกับเพื่อนๆห้อง 4/...."
อย่าน่ะ....ขอร้องอย่าเป็นห้องสองเลย!!!!!สาธุ สาธุ เพี้ยง..!!!!
"ห้อง 4/2 ครับ"
กรี๊ด!!!!! (ในใจ) อยู่ห้องไหนไม่อยู่ดันมาอยู่ห้องกับฉันซวยจิงๆโว๊ย!!!!!!
"ผมขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนๆและพี่ๆทุกคนด้วยน่ะครับ อ้อ ผมชื่ออาร์มน่ะครับทุกคนมีอะไรจะปรึกษาผมละก็ยินดีช่วยครับ"
"อู้แหวะอยากจะอ้วก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะครับ ทุเรศ สิ้นดี"ฉันพึมพำออกไป
"เธอว่าอะไรน่ะเมื่อกี้" ยัยแอมหันหน้ามาทางฉัน
"ป..เปล่า อะไรน่ะ ฉันไม่ได้พูด"
"ครับสำหรับผมก็มีแค่นี้แหละครับ" สิ้นเสียงนี้ก็ตามเคยมีเสียงกรี๊ดดังลั่น เขาส่งไมร์ให้พี่ชายเขาต่อ
"สวัสดีครับ........" "กรี๊ด....รักน่ะค่ะ.....หล่อจังเลยค่ะ"
"เงียบๆ ต้องให้บอกกันอีกกี่รอบ เนี้ย" อาจารย์ปิ่นมณีพูดพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ
"เออ..ผมชื่อ ภูวเนทร์ วรทานนท์ ครับ จะอยู่ร่วมห้องกับ ม.6/1 ครับ ชื่อเล่นเอ็คครับ"
ตายแล้วอยู่ห้องเดียวกันกับพี่ด้วยแล้วอย่างนี้จะไม่มีเรื่องกันหรอเนี้ย ปวดหัวจริงๆ ตอนนี้พี่อยู่ไหนน่ะ พี่จ้า...!!!
"กรี๊ด!!!พี่เอ็ค" โอ้ว..ยัยแอม พระเจ้าจอร์ทมันก็เป็นไปกับเค้าด้วยเสียงยังกะนกหวีดหูฉันจะระเบิดอยู่แล้ว
"จะบ้าหรือไงตะโกนอยู่ได้"ฉันตวาดลั่นแต่เสียงมันดังจนกลบเสียงฉันจนแทบจะไม่ได้ยินอะไร
"หา....อะไรน่ะไม่ได้ยิน"
"ฉันว่าเธอเป็นบ้าแล้วหรืองาย!!!!!!!!" ตอนที่ฉันตะโกนออกไปเสียงมันเริ่มซาๆลงแล้วเสียงของฉันมันเลยดังเป็นพิเศษ
"เฮ้ย!!..เบาๆก็ได้เพื่อนฉันอายคน" ยัยแอมรีบดึงฉันให้ก้มลงเพื่อหลบสายตาคนมอง
"เอาล่ะน่ะ เป็นอันว่าทุกคนได้รู้ชื่อของนักเรียนใหม่สองคนแล้ว ส่วนใครอยากให้เค้ารู้จักชื่อก็ไปแนะนำกันเองก็แล้วกันน่ะ" สิ้นเสียงอาจารย์ใหญ่ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นครูใหญ่หนหลังเดินลงจากเวที ก่อนที่จะหันมาพูดกับพวกเขา "ขอให้พวกเธอโชคดีกับการเรียน"
"ครับ" พวกเขาเดินตามหลังอาจารย์ใหญ่ลงไป
"พวกเธอเริ่มเรียนกันได้เลยน่ะ รู้จักทางไปห้องเรียนใช่ไหม" ครูปิ่นมณีเอ่ยถาม
"ครับ ผมกับน้องศึกษาจากแผนที่ ที่อาจารย์ให้มาแล้วเป็นอย่างดีครับ"
"งั้นก็ดี...ตั้งใจเรียนน่ะ"อาจารย์กล่าวทิ้งท้าย
"ครับ" พวกเขารับคำทันที
นักเรียนทุกคนตอนนี้ต่างพากันเข้าห้องเรียนหมดแล้ว
"อ้าวนั้งที่แล้วเงียบๆ วันนี้เราจะเรียนเรื่อง เซต เปิดหนังสือหน้า 12 "
"ขออณุญาติครับ"
"เชิญ"อาจารย์สำรวจดูนายอาร์ม "เด็กใหม่ใช่ไหม"
"ครับ" นายเนี้ยจะพูดอย่างอื่นเป็นไหมนอกจากคับ กับ คับ สงสัยที่บ้านใส่แต่กางเกง คับๆ (แฮะๆมุขฟืดๆ)
"งั้นก่อนอื่นเธอไปนั่งที่" อาจารย์พูดเสียงเรียบๆอย่างอ่อนโยน
" ครับ แล้วผมต้องนั้นตรงไหนครับ "
"ข้างๆสุชาดาแล้วกัน" อ๊าย!!!!ตายแล้วให้นั่งข้างใครไม่นั่งให้มานั่งโต๊ะแถวข้างๆฉันเวรกรรมของลูกช้าง
นายอาร์มเดินมาแถมยังยิ้มให้ฉันอีกต่างหาก!!!ประสาทมายิ้มให้ฉันทำไมแล้วเมื่อกี้!!!ฉันยิ้มให้นายนั้นทำไมโอ๊ย.....อยากบ้าตาย
"ทุกคนในห้องรู้จักเขาแล้วใช่ไหม"
"ครับ/ค่า" เสียงนักเรียนในห้องขานรับพร้อมกัน
"ครูจะให้เวลาพวกเธอแนะนำตัวให้เขารู้จัก เริ่มจากคนแรกทางซ้ายก่อนเลย"
พออาจารย์ รัตนา พูดจบคนแรกก็ยืนขึ้นแนะนำตัว เรื่อยๆ และเรื่อยๆๆ จนมาถึงตาฉันบ้าง ฉันรู้สึกหวั่นๆอยู่นิดๆ
"หวัดดีฉันชื่อ สุชาดา สุพัฒน์บดินทร์"สิ้นเสียงนี้แหละจากหน้าที่เคยยิ้มๆทั้งฉันและเค้ากลับเตร้งเครียดขึ้นมาทันที เขามองหน้าฉันด้วยสีหน้าไม่พอใจสุดๆ และทุกคนในห้องก็เงียบ
"มีอะไรกันหรอ" อาจารย์ รัตนา ถามด้วยความสงสัย
"เปล่าครับ/ค่ะ" น้านพูดพร้อมกันอี๊ก..!!! ฉันสะบัดหน้าอย่างแรง สวนเขาก็ค้อนไปทางอื่น อาจารย์มองอย่างงงๆก่อนที่จะเริ่มต้นสอน
กิ๊ง..ก๊อง...กิ๊ง...ก๊อง.... ถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว
"ไปกินข้าวกันเถอะ" ฉันชวนแอม
"ได้สิ รอเดี้ยวน่ะฉันไปเอาเงินกับพี่ก่อน"
"อืม เร็วๆน่ะ" ฉันย้ำแอน เพราะถ้าแอมออกไปจะเหลือฉันแค่นายคนนั้นเพียงแค่สองคน หลังจากที่แอมออกไปแล้ว!!!
"ว่างัยไม่นึกว่าจะได้อยู่ห้องเดียวกันน่ะ แต่ก็ดีฉันไม่ต้องตามหาให้เหนื่อย"
"..................."ไม่มีเสียงโต้ตอบกลับจากฉันเพราะปกติแล้วฉันจะสวนขึ้นอย่างไม่ตั้งตัว แต่หมอนั้นพอเห็นฉันไม่พูดเลยได้ใจใหญ่
"เป็นอะไรไปกลัวหรอ....น่าสมเพชจริงๆเลย" หน่อย นาย....นาย...ฉันทนไม่ไหวแล้วน่ะ
"แล้วมันหนักหัวใคร!!! ฉันไปอยู่บนหัวของนายหรือไงถึงได้มาพูดเสียดสีฉันอยู่ได้"ฉันพักหายใจ"แล้วที่นายว่าฉันน่าสมเพช แต่ฉันก็ดีกว่าไอ้ผู้ชายที่ดีแต่พูดอย่างนาย ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแออย่างที่นายคิด"ฉันใส่เป็นชุดทำเอาหน้านายนั้นเหวอไปเลย ฮิ ฮิ สม
"ปากดีกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ ร้ายๆยังงี้ก็ดีฉันชอบ" นายนั้นทำหน้าได้กวนโอ๊ยสุดๆ
"ชอบกับผี..!!น่ะสิ ชอบของนายไปคนเดียวเถอะไอ้หัวสีเหลือง"ฉันพูดประโยคนี้ออกไปทำเอานายนั้นชะงัก
"เธอนี้มันร้ายกว่าที่ฉันคิดมาก!!! ระวังปากของเธอหน่อยน่ะอย่าได้ขึ้นคำว่า ไอ้ กับฉันอีก เพราะเธอจะเจอแบบนี้ " นายอาร์มพูดจบก็ตรงดิ่งมาทางฉัน
"นายจะทำอะไรฉันนะ ถ่อยออกไปห่างๆฉันน่ะ ตาบ้า" อีตาอาร์มกันฉันไว้กับกำแพงห้อง แล้วทำถ้าจะจูบฉัน
"เดียว ... ก็รู้ ฮึ..ฮึ.."
"อย่าน่ะ" ฉันกำลังตั้งท่าจะกรีด
"มาย ฉันมาแล้ว รอนานมัย" โอ้...สวรรค์โปรดแอมเธอคือนางฟ้ามาช่วยฉันได้ทันเวลา อีตาอาร์มหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างหงุดหงิด
"พลั่ก....ตุ๊บ....เพี้ย..." ฉันใส่ไม่ยั้ง ทั้งถีบ ชกแล้วก็ตบ
"นี้..เธอ..ยัย..ตัว...แสบ..จำ...ไว้..น่ะ.." เขาพูดในขณะที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นห้องเรียน
"ฉันจะไม่จำเรื่องราวไร้สาระอย่างที่นายพูดหรอก!!! "ฉันสะบัดหน้าแล้วเดินออกไป
"ฮึ...ฮึ..คอยดูแล้วกันฉันไม่จบแค่นี้แน่ ผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้าเลย" เขาพึมพำอยู่กับตัวเองแล้วนั่งยิ้มอยู่อย่างนั้นเหมือนคนเป็นบ้า
กิ๊ง..ก๊อง....กิ๊งก๊อง....
ช่วงพักเที่ยงหมดไป ฉันกับแอมกำลังเดินเข้าห้อง ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นพร้อมกับเรื่องที่ฉันกับตาบ้าอาร์มเป็นคู่แค้นกันทางตระกูล ทำเอายัยแอมเพื่อนรักของฉัน งง เป็นไก่ตาแตก ว่ามันเกี่ยวอะไรกับรุ่นลูกรุ่นหลาน ซึ่งนั้นก็ไม่ต้องแปลกใจเพราะฉันก็เคยคิดเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่!!!เพราะนายนั้นมันทำให้ฉันเกลียดเข้าจริงๆ
2 วิชาผ่านไปจนถึงคาบประชุม คาบนี้อาจารย์แบ่งกลุ่มทำเวรให้ ฉันได้อยู่กลุ่มวันศุกร์ ส่วนแอมได้อยู่วันอังคาร และอีตานั้นไม่มีกลุ่มเพราะเป็นเด็กใหม่อาจารย์เลยให้จับสลาก ฉันภาวนา อย่าให้นายนี้อยู่วันศุกร์เลย ตึก..ตัก...ตึก...ตัก
"ภูวนัยอยู่กลุ่มวัน......." ขอร้องอย่า....ตึก...ตัก....ตึก....ตัก ได้โปรดพีสสสสสสสสส
"วันศุกร์" โอ้ว...ไม่สวรรค์ช่างแกล้งลูกช้างจริงๆ ฉันนึกพร้อมกับฟุบลงกับโต๊ะ
"ปึก!!!" เสียงเพื่อนในห้องฮ่าดังลั่นเมื่อหัวฉันโขกเข้าอย่างแรงกับโต๊ะ
"ปัญญาอ่อนรึไงฮะ ฮึ...ฮึ...ฮ่าๆ"นายนั้นมันหัวเราะฉัน พี่จ้าหนูไม่ยอมน่ะช่วยมาชกนายบ้าอาร์มนี้ให้หนูหน่อยค่ะ ฮือ....ๆ
....................................................................................................................................
เป็นงัยบ้างค่ะตอนนี้พระเอกกับนางเอกได้เจอหน้ากันแล้ว ติดตามชมตอนต่อไปได้ใน วัน อังคารที่18 ก.ค.น่ะค่ะ
ความคิดเห็น