นางร้าย กะ นายโหด

ลำดับตอนที่ #2 : รับข่าวร้ายT-T

เช้าวันใหม่อันสดใสได้เริ่มต้นขึ้น พร้อมๆกันกับฉันที่ยังนอนตัวคดเป็นกุ้งอยู่บนที่นอนอันแสนนุ้มชวนฝันเอามากๆ

"ผลัก"  เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมๆกับตัวของฉันกลิ้งไปติดผนังห้อง แต่ยังคงหลับตาอยู่


"ไอ้บ้าเอ้ย..ถูกถีบจนตกเตียงแล้วยังจะนอนอยู่ได้ ตื่นเดี้ยวนี้น่ะ"  พี่แม็กพูดพร้อมเอามือเม้าสะเอว


"เออๆ  รู้แล้วน่า  แค่นี้ก็ต้องถีบ ปลุกกันดีๆไม่ได้รึงัย" ฉันตวาดลั่นห้อง หน้าเจ็บใจจริงๆมีพี่อยู่คนเดียวทำกับน้องอย่างกับหมูกับหมา  ในความคิดของฉันแล้วคนอื่นเค้าคงปลุกน้องแบบว่า ตื่นได้แล้วสายแล้วน่ะเดี้ยวไปโรงเรียนไม่ทันหรอก นั้นก็เป็นได้แค่ฝันเท่านั้นแหละ พี่ฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นเด็ดขาด

"จะนั่งแช่อีกนานมัยยัยตัวดี"เสียงพี่ชายตะโกนจนบ้านจะแตก


"จ้า....คุณผู้ชายลุกแล้วเจ้าค่ะ" ฉันรีบดีดตัวขึ้นตรงไปที่ห้องน้ำ ไม่งั้นโดนพี่ชายฆ่าแน่ๆ


ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินลงมาเห็นพี่ชายกินข้าวเช้าอยู่ฉันจึงตรงไปเพื่อร้วมวงข้าวบ้าง


"แม่คะ..ขอไข่ดาวด้วยค่ะ" ฉันเรียกแม่ เพราะสิ่งที่แม่ทำให้ฉันทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนไม่มี


"ไข่หมดแล้วจ๊ะลูก...แหมวันเนี้ยเป็นอะไรกะเหมาไข่สองใบเลยเรอะ" แม่พูดพลางยิ้มๆให้ฉัน


"กินไข่สองใบ...."ฉันทวนคำแม่อย่างงงๆพลางหันหน้าไปมองพี่ชาย ซึ่งตอนนี้ทำหน้าตาได้กวนทีนสุดๆ


"พี่กินไข่ดาวของมายใช่ไหม" ฉันทำหน้ายักษ์ใส่พี่


"ถ้าใช่..แล้วจะทำไม"  น้าน.....เป็นมันไอ้พี่ชายสุดแสบ ฉันว่าแล้วเชียว ไอ้ขี้ขโมยเอ้ย
 

"......................."  ฉันไม่มีอะไรจะเถียงกับมันจริงค่ะ ได้แต่กัดฟันอยู่กรอดๆ


"จะกินไม่กินนั้งมองจานอยู่นั้นแหละ เดี้ยวฉันจะจัดการให้" พี่พูดพร้อมกับเตรียมท่าจะชกของกินในจานของฉันไป


"กินโว้ย...ไม่ต้องมายุ่งส่วนของฉัน"


สงครามของฉันกับพี่ยุติลงเมื่อพี่ชายจอมแสบลากฉันให้ไปโรงเรียน ทั้งๆที่กินยังไม่อิ่ม


"ไปได้แล้วยัยตัวยุ่งเดี้ยวสายกันพอดี"


"รู้แล้วน่า...." ฉันเดินตึงตังออกมาจากบ้านพอถึงรถมอไซค์ของพี่ฉัน ฉันก็กระโดดขึ้นอย่างแรง


"เฮ้ย...นั่งเบาๆหน่อยเว้ยกว่าจะอ้อนพ่อกับแม่ซื้อได้แทบตายเลยน่ะ" พี่แม็กโวยวายใหญ่


"รู้แล้วน่า พูดพลามอยู่นั้นแหละรำคาน"


พี่เงียบไปโดยปกติแล้วจะไม่มีใครยอยใครแต่วันนี้มาแปลกแฮะ


"นี้มาย  คิดยังงัยกับเรื่องเมื่อคืน" พี่แม็กเอ่ยปากถามขึ้น


"ก็ไม่คิดอะไรหรอก  แต่ก็คิดอยู่นิดว่าตลกดีหน่อยๆน่ะ"


"อย่าคิดว่าเป็นเรื่องเล่นๆน่ะพวกนั้นมันไม่ธรรมดาเลย"  โอ้ว....พระเจ้านึกว่าเป็นแค่เรื่องเล่นๆนี้มันเรื่องจริงหรอเนี้ย


"......................" ฉันเงียบไม่มีคำจะบรรยายต่อ


"บ้านนั้นเค้ามีลูกชายสองคน คนหนึงรุ่นเดียวกันกับพี่ อีกคนรุ่นเดียวกันกับเธอ"


"แล้วพี่รู้ได้งัย"


"ก็เพราะว่าฉันเคยไปดวนหมัดกับพวกนั้นมาแล้วน่ะสิ" ตายโหง...พี่ฉันหาเหาที่ไหนไม่หา ดันไปหาเหากับบ้านคู่แค้นคู่อริใส่หัวซะได้


"อย่ามาล้อหนูเล่นน่ะ" ฉันรู้สึกหวั่นใจยังงัยชอบกล


"จริงสิ พวกนั้นมันจะทำทุกอย่างเพื่อให้มันชนะ ไม่ว่าเสี่ยงเท่าไหนก็ตาม แล้วก็ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนด้วย


"จ...จริงหรอ "


"และอีกอย่าง.มันเป็นคู่กัดของพี่ตอนอยู่ม.ต้น ร.ร.เดิม"  อ้าวเวรอีกล่ะ..พี่ตูเนี้ย


"แล้วตอนนั้นพี่ไม่รู้รึงัยว่า ครอบครัวเค้ากับเราอริกันน่ะ"


"ถ้ารู้แล้วจะไปทะเลาะกับมันทำซากอะไรว่ะ"  น้าน....ในที่สุดก็เผยว่าพี่ชายฉันก็ปอดแหกเหมือนกัน


"....................." โถพี่อยู่ดีๆไม่ชอบดันมีคู่กัดเป็นคู่แค้นเก่าแก่ซะนี้


"นี้แล้วอย่าคิดว่าหมูน่ะ คิดดูว่าพี่ร้ายแค่ไหน มันร้ายกว่าพี่อีกทั้งพี่ทั้งน้อง"


".........................."ตายล่ะขนาดพี่ฉันยังสู่ไม่ได้แล้วฉานจาปายเหลือซากอารายฟ่ะ


"เอ้า...ถึงแล้ว ลงไปสิ ฉันจะเอารถไปเก็บ"


เรื่องมันมีอยู่ว่าสมัย ม.ต้น พี่ฉันอยู่โรงเรียน ก มีเรื่องชกต่อยกับคนที่พี่พูดถึงคือนายสองพี่น้องนั้นแหละเลยย้ายมาอยู่กับฉันที่โรงเรียน ข พี่ฉันเลยเกลียดพวกนั้นเอามากๆ 
  

ฉันเดินตรงไปที่ห้องเรียนของฉัน ซึ่งเหมือนกันกับพี่ที่เดินเข้าห้องเรียนของตัวเองไป


"หวัดดีจ้า..แอม"


"เอ้า..หวัดดีคุณนายสายเสมอ"  นี้แม่คุณชมหรอนั้นชมได้หน้าจิ๊กตบจริงๆ


"ทำการบ้านเสร็จยัง"


"เสร็จแล้วจ้า  ว่าแต่หล่อนล่ะ"


"ยังไม่เสร็จเล้ย..กะจะขอเธอลอกสักนิดสักหน่อย" ฉันทำหน้าอ้อนสุดๆ


"ทำเป็นมาถาม..ว่าเราเสร็จยัง ที่แท้ก็อยากลอก เดี้ยวแม่ถีบอัดมุมซะเลย"


"กลัวแล้วจ้า..เพื่อนบังเกิดเกล้า"

เมื่อยายแอมส่งสมุดมาให้ฉัน จับก็รีบลอกอย่างหูดับตับแทบไหม้ การบ้านของฉันเสร็จได้อย่างทันควัน พร้อมๆกับเสียงเดินฉับๆของอาจารย์สมศรีที่ก้าวเข้ามา

"เงียบๆหน่อย นั่งที่แล้วเอาการบ้านมาส่ง ตรวจทีละคน ใครมีปัญหาเคีร์ยกับครูทีหลัง" โหดซะไม่มี แถมอาจารย์เนียบสุดๆ


คาบนี้เป็นคาบสังคม ฉันเบื่อมากๆอยางมากที่สุดเซ็งจะตายอยู่แล้ว

กิ๊ง .. ก๊อง  กิ๊ง .. ก๊อง   โอ้ว....เสียงสวรรค์มาแล้วคาบนี้ยาวนานมากอยากเลิกเต็มแก่


"คาบต่อไปเรียนอะไร" ฉันใช้ข้อศอกถิ่มเอวของแอมเบาๆ


"คณิต" คาบนี้ที่รอคอยเพราะฉันชอบวิชานี้มากที่สุด


"การบ้านเสร็จยัง" ฉันถามแอมอีกครั้ง

" ยะ "


" นี้การบ้านวิชานี้ฉันเสร็จแล้วไม่ต้องกล้วว่าจะขอลอกหลอกน่า"
 
ฉันเป็นคนประเภทหนึ่งที่ออกจะเพี้ยนๆวิชาไหนชอบไม่ว่ายากลำบากแค่ไหนก็จะทำถ้าวิชาไหนไม่ชอบงานสั่งมาง่ายแค่ไหนก็ไม่ทำโดยเฉพาะวิชาสังคม ได้แต่ขอลอกกับยายแอมเนี้ยแหละประจำเลย

"เสียใจด้วยน่ะอาจารย์ไปราชการ วิชาที่เธอชอบมันไม่เป็นใจ"
 

"ย่ะ ว่างก็ดีไปนั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อนกับเถอะ"


"ไปก็ไป ซื่อขนมไปกินด้วยน่ะ"


ฉันกับแอมเดินมาจนถึงม้าหินอ่อนแล้วนั่งสาทะยายไปเรื่อยๆจนกระทั้ง

"นี้มาย รู้เรื่องยัง เรื่องนักเรียนใหม่" 


"ยัง" ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้ที่จริงรู้อยู่เต็มอกและเต็มใจ


"เค้าว่าเป็นผู้ชายด้วยน่ะหน้าตาดีมากๆเป็นพี่กับน้องกันคนน้องน่ะรุ่นเดียวกันกับเราด้วยล่ะ ส่วนคนเป็นพี่เห็นเค้าพากันพูดว่าเรียนอยู่ม.6เท่ากันกับพี่ชายของเธอเลย" ยายนั้นทำหน้าชื่นตาบาน แล้วฉันก็อยากรู้ว่าเธอมีตาทิพย์หรือไงย่ะถึงได้มองเห็นขนาดนั้น แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องดีใจด้วยที่จะมีคนตามอาฆาตแค้นเนี้ย
  จริงสิอีกไม่กี่วันพวกนั้นก็จะมากันแล้ว  แล้วจะย้ายมาทำไมในเมื่อโรงเรียนของพวกนั้นที่เรียนอยู่ก็ดัง ดีไม่ดีดังกว่าโรงเรียนที่ฉันกับพี่เรียนซะอีก เค้ามีจุดประสงค์อะไรกันน่ะ



....................................................................................................................................

สวัสดีค่ะไม่รู้ว่าถูกใจกันบ้างหรือเปล่าถ้าเขียนผิดก็ขอโทษด้วนน่ะค่ะ  ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการอ่านค่ะ