Guinsoo\'s จอมปีศาจแห่งอดีตกาล

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 อาณาจักรฮันคาเซีย

บทที่ 2 อาณาจักรฮันคาเซีย









     ในโลกแห่งนี้ ประกอบด้วย อาณาจักรใหญ่ที่เป็นที่รู้จักและเจริญรุ่งเรืองสูงสุดอยู่ทั้งหมด 5 อาณาจักร



อันได้แก่ ฮันคาเซีย  กาเบีย  คริสตัล  ไซปัส  และ ดาร์ยาส



แต่ตามจริงแล้วนั้นยังมีพื้นที่อีกมากมายที่ยังไม่ถูกสำรวจ  อีกทั้งบรรดาเกาะต่าง ๆ



จากตำนานเมื่อครั้งสงครามศักดิ์สิทธิ์  ที่บรรดาเหล่าผู้ไม่ตายมีผู้นำทัพ คือ จอมปีศาจอาร์ไค



ในตำนานกล่าวว่า ในสมัยนั้นมีอาณาจักรมากมายนับร้อย ๆ อาณาจักร แต่หลังจากเกิดสงคราม  



อาณาจักรเหล่านั้นก็สาบสูญไปโดยการเข้าทำลายของเหล่าปีศาจแห่งความหายนะ  



ทำให้ปัจจุบันอาจมีเหล่าอาณาจักรโบราณเหล่านั้นหลงเหลืออยู่ก็เป็นได้







“เอาละ เธียร์ วันนี้เรียนประวัติศาสตร์เท่านี้ละกัน จะไปทำอะไรต่อก็ไปเถอะ



เดี้ยวพ่อต้องไปเตรียมงานพระราชพิธีฉลองพระชนมายุครบ 17 พรรษา ของ เจ้าหญิง เฟฟิเซีย



อ้ออีกเรื่องนึงพ่อฝากดูแล ลูเซ่ ด้วยนะ”





ผู้เป็นบาทหลวงใหญ่แห่งอาณาจักรฮันคาเซียพูดกับลูกสาว







“คะ พ่อ” ผู้เป็นลูกตอบรับคำพ่อแบบไม่จำเป็นต้องคิด  เพราะเธอรัก ลูเซ่ ราวกับน้องชายแท้ๆอยู่แล้ว







จากนั้นเธียร์ก็เดินออกจากห้องเรียน  ไปยังห้องนอนของลูเซ่  เธอเปิดประตูเข้าไป



พบลูเซ่กำลังนอนหลับสนิทแบบที่ว่า  หัวกับหมอนอยู่คนละทิศกัน







“ลูเซ่ตื่นได้แล้วเช้าแล้วนะ” นี่คือคำพูดของเธียร์ที่ใช้ปลุก ลูเซ่เป็นคำแรกทุกๆเช้า



แต่ก็ทุกเช้าที่คำนี้ไม่สามารถทะลุเข้าโสตประสาทของเด็กชายขี้เซาคนนี้ได้เลย  



ทุกเช้าจึงจบด้วยคำว่า  “นี่ถ้าไม่ตื่นอดกินข้าวเช้าไม่รู้ด้วยนะ”



เมื่อเด็กสาวพูดคำนี้ ผู้ไม่ยอมตื่นสะดุ้งสุดตัวทันที \"จากินข้าวอะ\" เป็นคำพูดคำแรกในวันนี้ของเด็กขี้เซา แต่ตะกละ



หลังจากนั้นลูเซ่จึงรีบไปล้างหน้าแล้วตาม เธียร์ไปกินอาหารเช้าในห้องอาหารทันที

(ซกมกน้ำก็ไม่อาบ แหะๆไม่ช่าย อากาศหนาวตะหาก)







“นี่ลูเซ่อย่ากินเลอะเทอะแบบนั้นสิมานี่เช็ดปากซะหน่อย”



\"ขอโทษงับ\" คำพูด แบบไม่ชัดของเด็กชายผู้กินเลอะเทอะ พูดกับพี่สาวจอมจู้จี้



เธียร์จึงเอาผ้าไปเช็ดปากให้  แต่กลับไม่มานั่งกินอาหารต่อ เธอเข้าไปทางข้างหลังของเด็กชายโดยที่เด็กชายไม่รู้ตัว



ทันใดนั้น ! เธอก็ยื่นมือทั้งสองข้างออกมา จับตัวลูเซ่แน่น



\"ลูเซ่นี่น่ารักจังเลย เป็นเด็กดีด้วย น่าร้าก  ^^ \" (โรคติดน้องชายนะเนี่ย น่ากลัว - -)





เมื่อกินข้าวเช้ากันเสร็จแล้วเธียร์ก็บอกลูเซ่ว่า “ลูเซ่วันนี้ไปเดินเที่ยวในเมืองกันนะ”



“จริงหรอครับ จาได้ไปเที่ยวด้วยดีใจจังเลย” เมื่อ ลูเซ่ รู้ว่าวันนี้จะได้ไปเที่ยวก็กระโดดโลดเต้นเหมือนเด็ก ๆ







และแล้วเธียร์กับลูเซ่ก็มาถึงตลาด ด้วยรถม้าที่เป็นที่นิยมใช้กันเป็นอย่างมาก ถึงกับเป็นกิจการย่อม ๆ เลยทีเดียว

(รู้จักมะวินรถม้าอะ)



ในตลาดของอาณาจักรฮันคาเซียนั้นคึกคักอย่างมาก มีตึกขนาดต่าง ๆ เรียงราย บ่งบอกได้ว่าอาณาจักรนี้มีความเจริญสูง



ร้านรวงต่างๆเปิดขายของกันอย่างมากมาย  ทั้งร้านเสื้อผ้าที่มีเสื้อผ้าแฟชั่นใหม่ ๆ เสมอ  ร้านอาหารทั้งระดับล่าง



จนถึงระดับ 6 ดาว เลยทีเดียว  ร้านหนังสือที่มีหนังสือเต็มร้าน แต่ไม่ค่อยมีคน (ที่ไหน ๆ คนก็ไม่ชอบอ่านหนังสือเนอะ)



และกลางถนนในตลาดยังมีการแสดงแปลกๆ เป็นที่ชอบใจของ ลูเซ่ มาก  อีกทั้งขนมสีต่างๆที่ล่อตาล่อใจ



โดยตอนนี้ในมือกับในปากของลูเซ่ก็เต็มไปด้วยขนมแล้ว  ด้วยความรักของพี่สาวกลัวน้องชายจะอดอยาก



ก็เลยยัดเยียดมาให้เรื่อย ๆ นั่นเอง (น่าสงสาร ลูเซ่ อึ้ยๆ)







ลูเซ่กับเธียร์ต่างก็เดินเล่นในตลาดอย่างสนุกสนาน  สักพักสายตาก็เหลือบไปเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งคลุมผ้าปิดหน้าปิดตา



ท่าทางแปลก ๆ แต่เธียร์เองไม่ได้สนใจมากนัก  เพราะผู้คนตั้งมากมายจะมีคนแปลกๆสักกลุ่มหนึ่งก็คงไม่มีอะไรประหลาด



เมื่อเดินเที่ยวไปอีกสักพักหนึ่ง เธียร์ก็สังเกตเห็นว่า ลูเซ่ มีสีหน้าแปลกๆ โดยหน้าค่อยๆซีดลง



เธียร์เห็นดังนั้นจึงลองจับตัว ลูเซ่ ดูปรากฏว่าลูเซ่ตัวร้อนมาก  เหมือนจะไม่สบาย



เธียร์จึงรีบพาลูเซ่กลับวังแล้วพาไปยังห้องนอนของ ลูเซ่ และคอยดูแล ลูเซ่ข้าง ๆ ตลอดคืนนั้น











Meka : ตอนเนี้ยมีแต่น้ำไปป่าวหว่า เอาเถอะน่า ไงก็ยังเกี่ยวกะเนื้อเรื่องนะ

             ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเน้อ

             มีอารายจะติจะชมก็เม้นมาเน้อ

             แก้ไขจากตอนลงครั้งแรกมาหน่อยนึงงะ ใจความคงเดิม