คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2
2
“คาเมะ”จุนโนะยิ้มกว้าง ผิดกับอีกคนที่โมโห เค้าหาแทบตายไม่เจอ ที่แท้หลบมานั่งกับคนอื่น ไม่มีบอกกันก่อน เหนื่อยนะ เหนื่อย ตานี่ก็อีกมองจัง ไม่เคยเห็นคนสวยไงฟะ ยัง ยังจ้องไม่หลบ จนคนตัวเล็กทนไม่ไหว
“จะมองหาอะไรของนาย จุนโนะ!! ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมานี่ หาแทบตาย เมื่อยนะ”ร่างบางใส่เป็นชุดคนที่โดนว่าคนแรกงง ไม่รู้ว่าเค้าต้องการให้จุนโนะเอ่ยก่อน หรือเค้า พอหันมองจุนโนะ จุนโนะทำท่าอ้ำอึ้ง
“มองคนสวยคับ ไม่ยักรู้นะคับ ว่าจุนโนะเอาแม่มาเรียนด้วย”โทโมฮิสะเจ้าของตำแหน่งหนุ่มฮอตและเจ้าของตำแหน่งสุดยอดมนุษย์กวนเบื้องล่างเอ่ยขึ้น ทำให้จุนโนะขำออกมานิดๆ แต่เมื่อโดนสายตาคมตวัดมองเลยเงียบ คาเมะหันมามองคนที่กวนโอ๊ยเมื่อกี้ เจอแต่ใบหน้าที่ยิ้มร่า ยิ่งหมั่นไส้ หน้าที่หงิกอยู่แล้วยิ่งหงิกเข้าไปอีก ทำให้โทโมฮิสะขำออกมา เต่า เหมือนเปี๊ยบ ชื่อก็ใช่ หน้าก็ใช่ ใครเขาตั้งให้เนี่ย คุณเธอ
“ขำอะไรไอ้บ้า!! ฉันไม่ใช่แม่จุนโนะนะ”คาเมะวกวนทำให้ร่างสูงชะงัก หน้ามีแต่เครื่องหมายคำถาม ทำไมเค้าไม่พูดว่า ฉันไม่ใช่แม่จุนโนะนะ ขำอะไร ไอ้บ้า ต้องไปเรียนภาษาญี่ปุ่นใหม่ซะแล้วมั้ง เต่าน้อย
“คืออย่างงี้ นี่ ยามาชิตะ โทโมฮิสะ หนุ่มฮอตโรงเรียนข้างๆเนี่ยแล่ะ แล้วนี่ คาเมนาชิ คาซึยะ เพื่อนฉันเอง คาเมะเมื่อกี้ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”จุนโนะอ้อน คาเมะพยักหน้าเบาๆ
“แล้วเมื่อกี้ที่คาเมะพูดไม่ค่อยได้ใจความเพราะเพิ่งกลับมาจากอังกฤษน่ะ ไปเรียนที่นั่นตั้งแต่ 8 ขวบ ภาษาญี่ปุ่นเลยแย่หน่อย ถ้าเมื่อก่อนนะ ยิ่งกว่านี้อีก”จุนโนะนึกไปถึงตอนคาเมะโทรมาหาขณะที่อยู่ที่โน่น คำว่าจุนโนะเป็นจุ่นโน้ซะงั้นเลย ทำเอาเค้ากลั้นขำไม่ไหว คาเมะมองเพื่อนตาเขียว มาเผาเค้าต่อหน้าคนอื่น โทโมฮิสะ ขำเบาๆ
“เอ่อ.....เข้าเรื่องดีกว่าคับ จุนโนะมีเบอร์ไหม”โทโมฮิสะเอ่ยถามพรางหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเตรียมเมมเบอร์
“ฮะ 0......”จุนโนะกำลังจะต่อ แต่โดนขัดซะก่อน
“อย่า!!จุนโนะ ไอ้หมอนี่มันไว้ใจได้ที่ไหน หน้าตาก็เจ้าชู้ หน้าก็ดูไม่ค่อยฉลาด อย่ายุ่งเลย”คาเมะสาธยาย ทำเอาโทโมฮิสะอึ้งไป เค้าไม่เคยโดนใครว่ามาก่อน แต่ก็ยิ้มขึ้นมา
“ผมไม่ได้เป็นคนขอคร๊าบ...บคู๊ณ.....ณ เพื่อนผมครับ เพื่อน เอามือถือจุนโนะมาดีกว่า”พอได้มือถือของจุนโนะก็ยิงเข้ามือถือตัวเองแล้วเมมเบอร์ตัวเองให้
“เอาล่ะ ผมเสร็จธุระแล้ว เบอร์ผมอยู่ในเครื่องนะครับ ผมไปล่ะ คุณคนสวยทั้ง 2”โทโมฮิสะโบกมือลาก่อนโทรไปเฉ่งไอ้เพื่อนตัวดีที่มันให้เค้าบากหน้ามาขอเบอร์ให้มันเห็นกรูหน้าด้านนักรึไงฟระ แต่ก็ดีเหมือนกัน ได้เจอเต่าสุดแสบอีก คุ้มวะ
“ว่าไงวะ”เสียงมันออกมาประมาณว่ากรูมีความสุข แม้เพื่อนมรึงจะทุกข์ก็ตาม
“ว่าไง ไอ้เวร กรูยังไม่เฉ่งเรื่องตัดสายไป ไว้ก่อน ได้เบอร์มาแล้ว ถ้ามรึงไม่ออกมาเอาภายใน 5 นาที กูลบทิ้ง เจอหน้าโรงเรียนคุณคนสวยของมรึง ตรู๊ดๆๆๆ”ทันใดนั้นเองจินแกก็รีบออกมาทันที ทางโทโมฮิสะ โทรเข้าหาจุนโนะ
“จุนโนะ นี่ผมนะ คือออกมาหน้าโรงเรียนหน่อยสิ ผมนัดเพื่อนให้แล้ว”โทโมฮิสะมองไปยังถนนเห็นหมูวิ่งมาแต่ไกล
“คับๆ ผมอยู่หน้าโรงเรียน คับๆ”โทโมฮิสะขำเบาๆก่อนวางไป จินเอามือยันเข่าไว้ หอบจนตัวโยน เงยหน้ามองเพื่อนรักที่ทำให้เค้าวิ่งแทบตาย ดูมัน ยืนหัวเราะ มันน่าไหมวะเนี่ย คนในโรงเรียนต่างมอง 2 หนุ่มป๊อปที่อยู่ด้วยกัน จินยืนดีๆก่อนยิ้มโปรยเสน่ห์ โทโมฮิสะ ขำ ก่อนเสยผมให้เพื่อนดีๆ จัดเสื้อผ้าให้
“ไหนเบอร์”จินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ใจเย็นๆ เอ้า”โทโมฮิสะยื่นเบอร์ให้จินเมมอย่าใจจดใจจ่อ
“ยามาชิตะคุง”เสียงหวานดังข้างหลัง ทั้ง 2 คนจึงหันมอง
“จุนโนะ นี่และ เพื่อนผม โชคดีนะเว้ยจิน กูไปล่ะ”โทโมฮิสะหยิบมือถืออกจากมือจินก่อนจะไปคว้าข้อมือเต่าน้อยให้เดินมาด้วย
“นี่ ปล่อย นายจะบ้ารึไง ดึงฉันมาทำไม ปล่อยนะ”ร่างบางดิ้นแล้วพยายามยื้อตัวไว้ ร่างสูงถอนหายใจก่อนหยุดเดิน
“จะอยู่เป็นก้างทำไม ให้เพื่อนเค้ามีความสุขไม่ได้รึ”โทโมฮิสะเลิกคิ้วถาม ร่างบางยิ่งคิ้วขมวดแน่น
“เพื่อนนายไว้ใจได้รึไง ถ้าเพื่อนฉันโดนทำร้ายล่ะ”คาเมะมองคนตรงหน้าตาเขียว
“โห คุณ คิดไปโน่น เพื่อนผมเป็นคนดีคับ ไม่ทำร้ายใคร ไม่หลอกใคร(ใช่รึป่าว)”
TBC.
ความคิดเห็น