[BTO] Beast Tamer Online โลกจินตนาการแห่งสรรพสัตว์

ลำดับตอนที่ #24 : Ep.21 อดีตของฟรีโอ้ (V.2)

     Ep.21 อดีตของฟรีโอ้

          ฟรีโอ้เก่งอย่างที่ผมคิดเอาไว้จริงๆนั่นแหละ!!! แต่คนๆเดียวก็คงสู้กับศัตรูจำนวนมากแบบนี้ไม่ได้ดังนั้นมันคงเป็นหน้าทีของผมที่ต้องช่วยฟรีโอ้เขาบ้าง

     แต่ผู้เล่นเลเวล 1 แบบผมคงช่วยอะไรฟรีโอ้มากไม่ได้ แถมสัตว์เลี้ยงของผมเองก็ใช่ว่าจะเก่งกาจอะไรมากมายดังนั้นคงทำได้เพียงสนับสนุนฟรีโอ้อยู่ห่างๆ แต่ตอนนี้ฟรีโอ้บาดเจ็บหนักอยู่ดังนั้นผมคงต้องรับหน้าที่สู้เองซะแล้ว

     เฮ้อ!!! ถ้ามีอาวุธดีๆให้ผมใช้ร่วมกับพลังพิเศษที่ช่วยให้ร่างกายของผมและการเคลื่อนไหวดีขึ้นนั้นผมก็น่าจะพอทำอะไรได้บ้าง แต่ติดที่ตัวผมไม่มีอาวุธหรือไอเทมเทือกนั้นเลยนี่สิ...

-----

     #เขาวงกตมายา

     [ … ฟู่ว ]


     เสียงทอดถอนใจดังขึ้นเมื่อคิระเห็นสภาพแผลที่สมานกันดีของฟรีโอ้และเสียงหายใจอย่างสม่ำเสมอของอีกฝ่ายหลังการใช้น้ำยาเพิ่มพลังและชุดปฐมพยาบาลที่เขาหาได้จากหีบสมบัติก่อนหน้านี้... แต่นึกๆไปแล้วตั้งแต่เล่นเกมมาเขายังไม่เคยใช้พวกอุปกรณ์ทำแผลหรือน้ำยาเพิ่มพลังพวกนี้กับตัวเองเลยสักครั้งนอกจากใช้ให้กับคนอื่น ไว้ว่างๆต้องหาโอกาสใช้กับตัวเองมั่งสักครั้ง!!! (ถ้าจะใช้กับตัวเองแปลว่าแกต้องมีแผลอะดิ... คิดจะเอามีดกรีดตัวเองรึไงฟะคิระ?)

     ‘นายนี่แปลกคนจริงนะ... สถานการณ์แบบนี้ยงมีกะจิตกะใจจะช่วยคนที่เพิ่งเคยพบหน้ากันทั้งๆที่ตัวนายเองก็ทำอะไรไม่ค่อยได้แท้ๆ’


     อาร์โน่ที่จ้องมองการกรทำของคิระตั้งแต่การแบกเจ้านายของเธอเลี้ยวเข้าแยกนั้นออกตรอกนี้แถมยังสั่งให้ตัวตุ่นไอพ่นขุดดินสร้างโพรงหลอกศัตรูอีกหลายต่อหลายรูซ้ำยังใช้ดินที่ขุดได้มาโบกทับทางที่ตัวเองเดินผ่านมาอีก ทว่าเดินไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่คิระก็ดันแสดงอาการหอบหืดออกมาให้เห็นและนั่งแหมะลงบนตัวพื้นแทนซะอย่างงั้น

     หลังจากนั้นคิระก็ค้นของภายในเครื่อง CT ของตนออกมาหลังจากตัดสินใจทำแผลให้กับฟรีโอ้ท่ามกลางสายตาสงสัยของมังกรขาวตัวน้อยที่จ้องมอง พลั่ว ขวาน เลื่อย จอบ เสียม และอุปกรณ์อื่นๆอีกมากมายที่คิระนำออกมาวางเรียงกันว่าไอของพวกนี้มันใช้ทำแผลได้ด้วยเหรอ??? จนในท้ายที่สุดคิระก็ค้นจนเจอขวดยาและอุปกรณ์ทำแผลได้ก่อนที่ฟรีโอ้จะเลือดหมดตัวตายได้อย่างฉิวเฉียด...

     “แหะๆๆ ถึงผมจะทำอะไรไม่ค่อยได้ ทว่าถ้าผมตั้งใจจริงก็ต้องทำอะไรที่มีประโยชน์ได้มั่งแหละครับ”

     ‘เกือบทำให้ฟรีโอ้เลือดหมดตัวตายอยู่แล้วแท้ๆยังยิ้มได้อีกนะนายนี่... ถ้าไม่ติดว่ามีนายเป็นภาระละก็เมื่อตะกี้นี้ฟรีโอ้ตัวคนเดียวก็เอาตัวรอดได้สบายๆแล้วแท้ๆ’

     “ง่ะ ผมขอโทษครับ...”

     ‘…..’

     เมื่อได้ยินว่าตนเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟรีโอ้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้คิระจึงยอมก้มหน้าสำนึกผิด ท่ามกลางแววตาพินิจของเจ้ามังกรที่เริ่มจะคิดว่ามนุษย์ตรงหน้านี้ช่างใสซื่อและบริสุทธิ์เสียจริง เพราะถ้าเป็นมนุษย์คนอื่นทั่วๆไปก็คงทิ้งคนที่เพิ่งเคยพบหน้ากันอย่างฟรัโอ้และเอาตัวรอดไป หรือในกรณีเลวร้ายที่สุดก็คงฆ่าฟรีโอ้ทิ้งเพื่อเอาค่าประสบการณ์และเงินให้กับตัวเองไปแล้ว

     [ กร๊วม!!! / กรี๊ดดดด~!!?!? ]
     [ ห้ะ!?! ]


     เสียงกรีดร้องใสๆดังขึ้นเมื่อจิ้งจอกน้อยฝังคมเขี้ยวของตนลงบนร่างของเป้าหมาย หากแต่ในครั้งนี้เสียงกรีดร้องนั้นฟังดูแหลมสูงกว่าที่เคยเพราะเจ้าของเสียงอันคุ้นเคยกำลังยืนดูภาพของเลทน่าที่กระโดดขึ้นไปงับหางของอาร์โน่จนลูกมังกรขาวส่งเสียงร้องลั่นไปทั่วทั้งบริเวณด้วยความเจ็บจนน้ำตาเล็ด ก่อนที่เธอจะก้มลงไปโวยวายกับนางจิ้งจอกที่กำลังกระดิกหางไปมาอย่างร่าเริง

     ‘ยัยหมาบ้า!!! นี่เธอกัดชั้นทำไมเนี่ย?’

     ‘แล้วใครใช้ให้เธอมาด่าเจ้านายของชั้นล่ะ ยัยมังกรปากเสีย!!! แต่เอ... ตัวเธอนี่ก็อร่อยดีเหมือนกันนะขอกินทั้งตัวเลยได้เปล่า? งั่มๆๆ...’

     ‘ว้าย ยัยบ้า ชั้นไม่ใช่ของกินนะ!!! แง้ๆฟรีโอ้ช่วยด้วย~!!!’

     “.....”


     อาร์โน่เปล่งเสียงร้องโวยวายทันทีเมื่อเลทน่าเริ่มแทะบั้นท้ายของเธออย่างเอร็ดอร่อยจนมังกรขาวกรีดร้องด้วยความกลัวว่ายัยจิ้งจอกตนนี้จะกินเธอเข้าไปทั้งตัวจริงๆ จนคิระต้องช่วยแงะจิ้งจอกน้อยออกมาจากบั้นท้ายของอีกฝ่ายทำให้อาร์โน่รีบบินขึ้นไปพันรอบลำคอของคิระด้วยร่างกายอันสั่นเทา เพราะก้นของเธอยังคงระบมจากการแทะเมื่อสักครู่นี้อยู่เลย

     ‘แง... ขอเราแทะอีกหน่อยไม่ได้เหรอ?’

     ‘ไม่ได้ย่ะ!!! แค่นี้ก้นของชั้นก็ระบมไปหมดแล้วนะ!!!’

     ‘งั้นพอหายระบมเราก็แทะต่อได้ใช่มั้ย?’

     ‘กรี้ด!!! ไม่ต้องมาแทะชั้นอีกเลยนะยัยจิ้งจอกงี่เง่า!!!’


     ลูกมังกรขาวส่งเสียงตวาดแหวพลางรัดลำคอของคิระให้แน่นกว่าเดิมเพื่อข่มความกลัวโดยไม่ทันสังเกตเลยว่าสีหน้าของคนที่ถูกรัดเริ่มซีดขาวลงอย่างน่าหวาดหวั่น

     “อะ อาร์โน่... ผมจะตาย อยู่... แหง่กๆๆ...”

     ‘เหอ? ว้ายตายแล้วเราขอโทษ!!!’


     เมื่อตั้งสติได้อาร์โน่จึงยอมคลายลำตัวให้คิระได้หายใจอีกครั้งหนึ่งแต่เธอก็ยังไม่ยอมบินลงไปข้างล่างเพราะเลทน่ายังคงนั่งบนพื้นและจ้องเธอตาเป็นมันพลางกระดิกหางอย่างถูกอกถูกใจที่ได้เจอของอร่อยๆแบบนี้ ซึ่งในสายตาลูกมังกรขาวนั้นท่าทีของอีกฝ่ายนับเป็นอะไรที่น่าหวาดกลัวที่สุดนับตั้งแต่ลืมตาดูโลกนี้ขึ้นมาเลย...

     “จะว่าไป ทำไมคนพวกนั้นถึงมาตามล่าฟรีโอ้เหรอครับ?”

     ‘เรื่องนั้น... ใครจะไปบอกคนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างนายกันล่ะ!!! เกิดนายเปลี่ยนใจไปเข้ากับเจ้าพวกนั้นฟรีโอ้ก็ซวยกันพอดีน่ะสิ’

     ‘ปากเสียแบบนี้เจ้านายเอาเธอมาให้เรากินดีกว่านะ มีประโยชน์กว่าเยอะเลย’

     ‘แง๊ ม่ายอ้าววว~!!!’


     เมื่อเจอคำขู่ของเลทน่าเข้าไปอาร์โน่จึงรีบพุ่งลงไปขดตัวด้วยความกลัวบนหัวของคิระท่ามกลางความสงสัยของชายหนุ่มว่าทำไมพวกมังกรถึงชอบมานอนบนหัวเขาจัง... เจ้าดำขี้เซาของเขาก็ตัวนึงแล้วมาคราวนี้อาร์โน่ยังมาหลบบนหัวของเขาอีก

     “อะ... อาร์โน่”

     ‘ฟรีโอ้!!!’


     เด็กหนุ่มได้สติขึ้นมาหลังได้ยินเสียงเรียกของอาร์โน่และมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ทว่าเขายังไม่มีแรงมากพอที่จะเปล่งเสียงหรือขยับร่างกาย แต่เมื่อเห็นว่าเหตุการณืทุกอย่างยังปกติดีเด็กหนุ่มจึงเลือกที่จะมองดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆจนถึงในตอนนี้ที่เขารู้สึกขัดแย้งกับอีกฝ่ายเขาจึงพยายามที่จะเปล่งเสียงออกมาแม้นั่นจะทำให้เขารุ้สึกเจ็บปวดในบริเวณที่ถูกแทงก็ตามที

     "อาร์โน่... เล่าเรื่องของพวกเราให้คิระฟังเถอะ"

     'ตะ แต่ว่า!!! เด็กคนนี้เป็นใครมาจากไหนพวกเราก็ยังไม่รู้นะ แล้วพวกเราก็...'

     "ผมขอร้อง... แค่กๆๆ!!!"

     'อึก!!!'


     หยาดน้ำใสคลอเบ้าของลูกมังกรขาวเมื่อเด็กหนุ่มฝืนร่างกายจนสำลักเลือดออกมาเฮือกใหญ่ ทำให้เธอยอมเล่าเรื่องของพวกตนให้กับพวกคิระฟังและปิดบังเรื่องราวบางส่วนที่เธอคิดว่าไม่จำเป็นเอาไว้

.....

     ฟรีโอ้และอาร์โน่แต่เดิมนั้นไม่ใช่คนในโลกของเกม BTO หากแต่เป็นคนจากโลกอื่นที่แตกต่างออกไปและเดินทางมายังโลกนี้ด้วยการข้ามมิติ ซึ่งคิระจำได้ว่าภายในเกมมีระบบการเดินทางข้ามเกมอยู่จึงไม่ได้ถามอะไรซอกแซกมากมายเพราะเขาคงไม่ไปไล่หาดูหรอกว่าเกมที่อีกฝ่ายว่ามาคือเกมอะไร

     ฟรีโอ้ใช้ชีวิตที่ต่างโลกกับอาจารย์ชื่อ เรเวน จนสำเร็จวิชาของอาชีพ Phantom ซึ่งเป็นอาชีพลับที่ไม่มีผู้ใดเหมือนจนกระทั่งอาจารย์ของเขาจากโลกนี้ไป ทำให้ฟรีโอ้ต้องอยู่ตามลำพังจนกระทั่งได้พบกับเพื่อนที่ชื่อว่า อาเรีย ซึ่งคิระจำได้ว่ามันเป็นชื่อเดียวกับที่ฟรีโอ้ใช้เรียกโซ่ของเขาเอง

     อาเรียเป็นเด็กสาวที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฟรีโอ้ซึ่งทั้งคู่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอดเวลา ซึ่งอาเรียนี้เองที่เป็นผู้สอนวิชาของอาชีพ Trickster ให้ฟรีโอ้จนเด็กหนุ่มได้อาชีพลับมาเป็นอาชีพที่สองและเป็นผู้ที่อยู่กับเด็กหนุ่มในช่วงวินาทีที่อาร์โน่ลืมตาขึ้นมาดูโลกจากไข่มังกรที่ทั้งคู่บังเอิญไปพบเจอระหว่างทางทำให้ทั้งคู่ผูกพันกันมาก

     ทว่าด้วยเหตุบางอย่างทำให้อาเรียหายสาปสูญไปและทิ้งเอาไว้เพียงโซ่ประจำกายของเธอทำให้ฟรีโอ้ตัดสินใจออกตามหาเธอจนกระทั่งได้พบกับ อลิส นักดาบอันดับหนึ่งในโลกที่ฟรีโอ้จากมาซึ่งเธอได้ถ่ายทอดเพลงดาบบางส่วนให้กับฟรีโอ้จนทำให้เขาได้รับอาชีพ Royal Swordsman ซึ่งเป็นอาชีพลับมาเป็นอาชีพที่สาม...

     หลังจากออกเดินทางเพื่อตามหาอาเรียมานานแสนนานทำให้ฟรีโอ้เริ่มจะท้อใจในการตามหาเด็กสาว ทว่าอลิสผู้เป็นอาจารย์ได้ให้คำแนะนำว่าถ้าเขาหาเธอไม่เจอภายในโลกนั้นทำไมเขาถึงไม่ลองออกเดินทางเพื่อค้นหาเธอในโลกอื่นดูล่ะ?

     และนั่นเป็นสาเหตุให้ฟรีโอ้เริ่มออกเดินทางเพื่อตามหาอาเรียผ่านโลกต่างๆมาโลกแล้วโลกเล่าโดยใช้วิชาจากอาจารย์ของเขาในการเอาตัวรอดในโลกต่างๆจนกระทั่งมาถึงโลกของ BTO แห่งนี้ ทว่าในวันหนึ่งหลังจากที่เขาใช้วิชาที่ตนมีเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นจนเป็นที่ต้องตาของสหพันธ์ The Void ทำให้อีกฝ่ายตั้งใจจะเชิญชวนให้ฟรีโอ้มาร่วมการใหญ่กับพวกตนทว่าฟรีโอ้ก็ให้การปฏิเสธเรื่อยมาแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมแพ้และเริ่มใช้กำลังในการข่มขู่... จนล่าสุดนี้อีกฝ่ายก็ตัดสินใจส่งหน่วยล่าสังหารอย่าง แฟงก์ และ คลอว์ ซึ่งเป็นสมาชิกระดับสูงออกมาไล่ล่าจนฟรีโอ้ต้องหนีลงมายังเขาวงกตมายาแห่งนี้และมาพบกับพวกคิระเข้าโดยบังเอิญนั่นเอง...

.....

     'เรื่องราวคร่าวๆทั้งหมดก็มีเท่านี้แหละ... มีอะไรจะถามเราเพิ่มเติมหรือเปล่าเจ้ามนุษย์?'

     "....."


     หลังจากที่อาร์โน่เล่าเรื่องราวของฟรีโอ้แบบคร่าวๆจนครบเธอก็จัดแจงสะบัดหน้าเชิดหนีจากชายหนุ่มอย่างถือตัวเพราะร้อยทั้งร้อยถ้ารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังถูกตามล่าอยู่เป็นใครก็ต้องหลีกหนีจากอีกฝ่ายโดยไวที่สุด ทว่า...

    [ อึก... ฮึก... ]
    [ .....? ]


     เสียงสะอื่นไห้ดังแว่วมากระทบหูของอาร์โน่ทำให้อีกเจ้าลูกมังกรค่อยๆเผยอเปลือกตาขึ้นมาและพบภาพของคิระที่กำลังกอดเลทน่าซึ่งกำลังหลั่งน้ำตาร้องไห้ออกมาจนอาร์โน่ถึงกับผงะไปครุ่ใหญ่ก่อนที่เธอจะตั้งสติได้และหันมาตวาดใส่ทั้งคู่ด้วยน้ำเสียงเก้ๆกังๆ

     'นะ... นี่พวกเจ้าจะร้องไห้กันทำไมเนี่ย!?!'

     "ฮือๆๆ ก็เรื่องราวของฟรีโอ้มันเศร้านี่ครับ เพื่อคุณอาเรียแล้วฟรีโอ้ถึงกับยอมทิ้งโลกของตัวเองมาเพื่อตามหาเธอจนมาถึงโลกนี้เลย... แง้~!!!"

     'ชะ... ช่างเป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าอะไรอย่างนี้ โฮๆๆๆ~!!!'


     หนึ่งคนหนึ่งหมาต่างเปล่งเสียงร้องไห้โดยไร้ซึ่งความอายจนลูกมังกรถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง ขณะที่ฟรีโอ้เผยรอยยิ้มบางๆออกมาเมื่อได้ฟังเรื่องราวในอดีตของตนที่อาร์โน่เล่าออกมาเพราะมันทำให้ภาพในวันวานย้อนกลับมาในความทรงจำของเขาเกี่ยวกับอาจารย์ผู้ลาลับ เพื่อนที่ลาจาก และอาจารย์ผู้ชี้แนะเส้นทางให้กับเขา... ช่างชวนรู้สึกราวกับมันผ่านมาเนิ่นนานเสียเหลือเกิน...

     "ตัดสินใจแล้ว... ในเมื่อฟรีโอ้ยอมเล่าความจริงเกี่ยวกับตัวเองออกมาผมก็จะเล่าเรื่องของผมให้ฟรีโอ้ฟังบ้าง!!!"

     ".....?"


     ฟรีโอ้เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่คิระจะเริ่มร่ายยาวเกี่วกับอดีตของตน ชีวิตภายในเกม การโดนไล่ล่าจากสมาพันธ์ทั้ง 8 จนกระทั่งมาจนถึงเรื่องราวภายในเขาวงกตมายาแห่งนี้... แม้ว่ามันจะไม่มากมายเท่าอดีตของฟรีโอ้แต่ชายหนุ่มก็คิดว่านี่เป้นการแสดงความจริงใจที่ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้แล้วในตอนนี้

     'ฮึก... แงๆๆๆ นายช่างเป็นลูกที่กตัญญูดีจริงๆเลยเจ้ามนุษย์ กระซิก... กระซิก...'

     "นั่นสิครับ... ฮึก... แม้คุณจะไม่สามารถช่วยเหลือแม่ได้ในโลกแห่งนั้นแต่คุณก็ยอมก้าวข้ามโลกมาเพื่อช่วยแม่ทำงานหาเงินยังโลกแห่งนี้ คุณช่างเป็นลูกที่น่าชื่นชมจริงๆเลยคิระ"


     ... ทว่าฟรีโอ้และอาร์โน่กลับร้องไห้ให้กับอดีตของคิระเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจเข้ามาช่วยแม่หาเงินภายในเกมนี้และต้องเผชิญเรื่องราวต่า่งที่หนักหนาสาหัสเกินกว่าที่เด็กใหม่อย่างเขาจะรับได้ทำให้ฟรีโอ้เกิดรู้สึสงสารอีกฝ่ายขึ้นมาจับใจเช่นกัน

     หลังจากพูดคุยกันต่ออีกพักหนึ่งอาร์โน่จึงยอมเปิดใจให้กับคิระและยอมรับชายหนุ่มว่าเป็นคนที่มีค่าแก่การพูดคุยด้วยแต่เธอกลับปฏิเสธการเข้าใกล้เลทน่าในทุกกรณีเพราะอีกฝ่ายเล่นจ้องเธอตาเป็นมันพลางแลบลิ้นกระดิกหางทุกครั้งที่เข้ามาใกล้ๆซะอย่างนั้น

     หลังจากพักผ่อนกันได้ครู่ใหญ่คิระจึงช่วยพยุงร่างของฟรีโอ้และเริ่มออกเดินทางอีกครั้งหนึ่งโดยมีโมลรับหน้าที่นำทางเพราะเจ้าตุ่นบอกกับเขาว่าพื้นที่แถบนี้ดูคุ้นตาและจุดที่พวกเขาอยู่นี้เริ่มเข้าใกล้จุดที่มันเห็นพาหนะรูปร่างประหลาดนั้นแล้ว

     "จะว่าไป... คิระใช้อะไรเป็นอาวุธหลักเหรอ?"

     "ไม่มีหรอกครับ เพราะตั้งแต่เริ่มเกมมานอกจากชกต่อยในอาคารเริ่มต้นกับใช้ดาบสู้กับบล๊อกซอมบี้ในถ้ำแห่งนี้แล้วผมก็ไม่เคยจับอาวุธอื่นๆอีกเลย"


     คิระสารภาพไปตามความจริง ซึ่งนั่นทำให้ฟรีโอ้ถึงกับกุมมับไปครู่ใหญ่ เพราะกลุ่มสมาชิกของ The Void mี่ไล่ล่าเขานั้นไม่ใช่ผู้เล่นดาดๆทั่วๆไปที่จะต่อกรด้วยได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแฟงก์และคลอว์ที่เกือบจะฆ่าเขาได้เมื่อสักครู่นี้อีก... ฟรีโอ้จึงขอดูไอเทมทั้งหมดที่คิระมีซึ่งคิระเองก็ให้ความร่วมมือในการเรียกของทั้งหมดในเครื่อง CT ออกมากองบนตัวพื้นอีกครั้งหนึ่ง

     "พลั่ว จอบ เสียม ไฟฉาย เชือก คบไฟ ยานิดหน่อย เห็ด... เอ่อ... ไม่มีของอื่นๆอีกแล้วเหรอ?"

     "เอ... ขอค้นดูก่อนนะ"


     คิระเริ่มค้นหาไอเทมที่น่าจะตกค้างอยู่ในเครื่อง CT โดยมีฟรีโอ้ทำหน้าเหมือนโลกจะแตกอยู่ใกล้ๆกันนั้นเอง จนกระทั่งชายหนุ่มค้นเจอไอเทมที่เขาเกือบจะลึมไปแล้วว่ามีมันอยู่

     [ ปิ๊บๆๆ... วู้ม ]
     [ กึง!!! ]


     กล่องลูกบาศก์ขนาด 1 ฟุตซึ่งสลักลวดลายอักขระโบราณเอาไว้ทั่วทั้งตัวกล่องถูกเรียกออกมาจากเครื่อง CT ท่ามกลางความสงสัยของคิระและฟรีโอ้ว่าเจ้ากล่องเหล็กแปลกๆนี้มันคออะไรกันแน่? ก่อนที่คิระจะนึกขึ้นได้ว่ามันคือกล่องที่เขาได้รับมาจากการเคลียภารกิจลับของราชาไบซันทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจเรียกหน้าจอแสดงรายละเอียดของมันขึ้นมาดูด้วยความสงสัย

.....

[ หน้าต่างรายละเอียด ]

     กล่องปริศนา

     Item Rank : A

     รายละเอียด :     กล่องประหลาดที่มีลวดลายโบราณถูกแกะสลักเอาไว้ ไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างในแต่ก็ชวนให้รุ้สึกอยากอธิษฐานถึงของที่อยากได้แล้วเปิดมันดูนะว่าไหม?

 

     ความสามารถ : หากเปิดออกจะได้รับการสุ่มไอเทมทุกชนิดทุกประเภทตั้งแต่ Rank E ไปจนถึง S เป็นจำนวน 1 ชิ้น (หากคิดถึงสิ่งที่อยากได้ก่อนเปิดจะเพิ่มโอกาสในการได้ของดังกล่าวเพิ่มขึ้นอีก 20%)

-----

 

[ โปรดติดตามตอนต่อไป ]