คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Ep.17 สัตว์อสูรตัวตุ่นผู้ไม่ยอมแพ้ (3) (V.2)
- Ep.17 การต่อสู้ใต้ดิน –
วะฮ่าๆๆๆ~* สมบัติ... สมบัติ..! หีบสมบัติเต็มไปหมดเลย~!!!
ถึงหีบแรกจะเป็นไฟฉาย และหีบที่สองเป็นกับดัก แต่หีบอื่นๆส่วนใหญ่จะเป็นของดีที่สามารถนำมาใช้งานได้จริงๆ รวมไปถึงมีอาหารให้พวกเรากินอีกด้วย!!!
โว้ว หีบสมบัติจงเจริญ~!!!
-----
# ????? : ถ้ำแก้วผลึก
หลังจากเลทน่าทำการตะล่อมกล่อมแกมออดอ้อนให้เจ้าตุ่นไอพ่นสงบลงหลังการถูกเหยียบเปHนครั้งที่ 4 ของวันพร้อมเอาหางอันอ่อนนุ่มซึ่งไม่ว่าใครที่ได้สัมผัสมันจะต้องเคลิบเคลิ้มไปลูบๆถูกๆตามตัวของเจ้าตุ่นอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่มันจะกลายเป็นตุ่นเชื่องๆที่ยอมทำตามคำขอของจิ้งจอกน้อยโดยไร้ข้อกังขาใดๆอีกครั้งหนึ่ง
ส่วนทางคิระที่ตรวจดูในบริเวณรอบๆจนแจ่ใจว่าไม่มีสมบัติอะไรเหลืออยู่แล้วก็หอบเอาสมบัติทั้งหมดที่ตนหาเจอมากองรวมกันและเก็บของทั้งหมดเข้าไปในเครื่อง CT และเดินกลับมาพูดคุยกับเลทน่าจนรู้สาเหตุที่เจ้าตุ่นไอพ่นไล่ตามเขาอย่างเอาเป็นเอาตายจนได้
“ง่า… ผมขอโทษที่ดันไปเหยียบไปเตะคุณโดยไม่ตั้งใจก็แล้วกันนะครับคุณตุ่น”
‘เชอะ!!! ถ้าไม่เห็นแก่น้องจิ้งจอกคนสวยนั่นละก็อย่าคิดว่าชั้นจะยอมให้อภัยนายล่ะเจ้ามนุษย์!!!’
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมก้มหัวขอโทษเจ้าตุ่นจึงรีบกอดอกเชิดหน้าและร่ายยาวถึงความเจ็บปวดของมันในขณะที่โดนเหยียบและความเจ็บปวดของการถูกดินกลบฝังโดยมีคิระคอยก้มหัวปะหลกๆให้เป็นระยะ ขณะที่สตีลรีบลากเลทน่าออกไปพูดคุยกันเป็นการส่วนตัวเมื่อเห็นว่าเจ้าตุ่นที่ไล่ตามพวกตนมายอมช่วยเหลือพวกมันขึ้นมาซะเฉยๆ
‘นี่เธอไปขู่อะไรเจ้าตุ่นนั่นจนมันถึงยอมช่วยเธอได้ละเนี่ย?’
‘ขู่เข่ออาร้าย~? ชั้นก็แค่ใช้ลูกอ้อนบวกกับความสวยเฉพาะตัวเอาชนะใจพ่อตุ่นนั่นเท้านั้นเอ้ง~*’
‘ทุ้ย!!! อย่างเธอเนี่ยนะสวย? ถ้าเธอสวยหมาจรจัดข้างทางคงเป็นนางงาม BTO แล้วละม้าง’
‘อ๊าย~!!! นังลิงปากเสีย แกตายซะเถอะ!!!’
‘เอ้ย เอะอะก็ใช้กำลังเลยเหรอฟะยัยหมาบ้า!!!’
[ กรรร... โฮ่งๆๆๆ!!! ]
[ เจี๊ยกกก~!!! ]
หนึ่งหมาหนึ่งลิงเริ่มวิ่งไล่ล่ากันอีกครั้งหนึ่งขณะที่คิระหันไปจ้องมองเศษดินที่กองสงบนิ่งอยู่ ณ บริเวณมุมถ้ำ เมื่อดินถล่มที่ไล่หลังพวกเขามานั้นสงบลงจากระยะทางอันยาวไกลที่พวกเขาแล่นลงมานั้น ทำให้พวกคิระไม่ต้องกลัวว่าจะโดนดินถล่มไล่ทับอีก แต่ปัญหาใหญ่ที่ตามมาในตอนนี้ก็คือพวกเขาไม่รู้ว่าจะออกจากถ้ำนี้ยังไง... เพราะตอนนี้พวกเขาอยู่ ณ ส่วนไหนของแผนที่โลกก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ!!!
“คุณตุ่นครับ ถ้าเราจะออกจากที่นี่เราต้องไปทางไหนเหรอครับ?”
‘ชิชะ... ตามข้ามาสิเจ้ามนุษย์ เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปดูพาหนะรูปร่างแปลกๆที่ข้าเจอ เผื่อว่ามันอาจจะพาเจ้าออกไปจากที่นี่ได้ อ้อ!!!อีกอย่างชื่อของชั้นคือโมล ไม่ต้องมาเรียกคุณตุ่นๆเลยนะมันจั้กจี้ชอบกล!!!’
“ครับโมล”
เมื่อจัดการแยกหนึ่งลิงหนึ่งจิ้งจอกออกจากกันได้แล้วคิระจึงจับสตีลมานั่งบนไหล่ซ้ายและปล่อยให้เลทน่าไปเดินข้างๆโมลตามที่เจ้าตุ่นขอพลางเดินลัดเลาะไปตามแยกต่างๆที่ถูกเจาะทะลุออกแยกนั้นแยกนี้อย่างไร้แบบแผน
คิระเคยเห็นถ้ำแบบนี้จากสารคดีชีวิตคนงานในเหมืองว่าตามปกติแล้วการเจาะเหมืองแบบนี้จะมีการทำสัญลักษณ์ไว้ตามที่ต่างๆเพื่อให้ชาวเหมืองด้วยกันรู้ว่าจะต้องไปทางไหน แต่สำหรับเขาแล้วต่อให้ทำสัญลักษณ์เอาไว้จริงๆเขาก็คงดูไม่ออกอยู่ดีเพราะที่นี่มันค่อนข้างมืดและมีตรอกมากมายเกินกว่าจะจำได้หมดนั่นเอง
“ซอยเยอะแยะขนาดนี้โมลจำได้เหรอครับว่าเคยเจอเจ้าพาหนะแปลกๆนั่นที่ไหน?”
‘บอกตามตรงเลยว่าชั้นเองก็ไม่แน่ใจมากนักหรอกถ้าต้องขึ้นมาเดินบนดินแบบนี้ เพราะตามปกติแล้วพวกเราชาวตุ่นนิยมใช้การดำดินมากกว่าขึ้นมาเดินกันแบบนี้เพราะมันเสียงโดนสัตว์อสูรในถ้ำโจมตีเอาได้น่ะ’
“หา? ในถ้ำลึกๆที่ไร้แสงไฟแบบนี้ยังมีสัตว์อสูรได้อีกเหรอครับ?”
‘มี!!! และขอบอกตามตรงเลยว่าถ้าเจอสัตว์อสูรขึ้นมาจริงๆชั้นก็ช่วยอะไรพวกนายไม่ได้หรอกนะเพราะชั้นไม่ใช่สัตว์ที่ชื่อชอบการต่อสู้ เพราะพวกเราชาวตุ่นนั้นอ่อนแอมาก’
“..... / ..... / .....”
คำพูดของโมลทำให้คิระ สตีล และเลทน่าต้องมองกันและกันอยู่ครู่หนึ่งพลางคิดว่าเจ้าตุ่นที่โดนดินถล่มใส่หลายต่อหลายครั้งครั้งแถมยังโดนรถรางชนจนปลิวกระเด็นไปก็ยังไม่ตายและกลับมาทวงความยุติธรรมกับพวกเขานี่เรียกว่า ‘อ่อนแอ’ ได้ด้วยเหรอ?
‘นี่ๆโมล... ถ้าถึงคราวคับขันขึ้นมาจริงๆพวกเราเองก็คงสู้ไม่ได้เหมือนกันน้า เพราะพวกเราเองก็ยังอยู่ที่ Lv. 1 กันอยู่เลย... ถ้าจำเป็นจริงๆโมลจะช่วยเราสู้ได้มั้ยจ้ะ?’
‘ถ้าเพื่อปกป้องเลทน่าแล้วละก็ให้ตายพี่ก็ยินดีจ้ะ!!!’
[ กรรร... ]
[ เฮือก!!! ]
เสียงครางต่ำๆของอะไรบางอย่างดังออกมาจากภายในเงามืด ทำให้โมลรีบพุ่งเข้าไปซุกอยู่ในหางอันฟูฟ่องของเลทน่าพลางโผล่หัวออกมาจ้องมองเข้าไปภายในเงามืดอย่างกล้าๆกลัวๆ
‘นะ... นั่นมันตัวอะไรน่ะ?’
‘แล้วพวกข้าจะรู้มั้ยไอ้ตุ่น? ว่าแต่แกเหอะ... เพิ่งรับปากสาวอยู่หยกๆว่าให้ตายก็ยินดีแต่แค่ได้ยินเสียงกูรีบพุ่งไปซุกหางผู้หญิงก่อนเลยนะไอ้ตุ่นปอดแหก’
‘ว่าไงน๊า~!!!’
เมื่อถูกสตีลหาเรื่องโมลจึงส่งเสียงร้องประท้วงอย่างไม่ยอมแพ้ขณะที่สนอร์เลิกส่งเสียงกรนพลางยกหัวของมันขึ้นมาและมองลึกเข้าไปในโพรงถ้ำต่างๆก่อนที่มันจะส่งเสียงหาวยาวๆออกมาพลางส่งเสียงพูดออกมาเบาๆว่า
‘เราโดนล้อมแล้ว...’
“หา? ว่าไงน๊า~!!!”
คราวนี้เป็นทีของชายหนุ่มที่ส่งเสียงร้องออกมาแทนเมื่อได้ยินสิ่งที่มังกรเปี๊ยกบนหัวที่ในตอนนี้ฟุบหัวกลับลงไปนอนส่งเสียงกรนเป็นที่เรียบร้อยแล้วพูดขึ้น ทำให้ชายหนุ่มรีบคว้าเครื่อง CT ของตนขึ้นมาถือเอาไว้และเรียกใช้ไอเทมที่เขาพบเจอภายในหับสมบัติต่างๆอย่างเร่งรีบ
[ ควับๆ เคร๊ง!!! ]
- ผู้เล่นคิระได้รับความสามารถ ฟัน แทงและบล็อกจากการถือ Long Sword & Bronze Shield ค่ะ -
นับเป็นโชคดีที่ในกล่องสมบัติที่คิระไล่เปิดเมื่อสักครู่นี้มีอาวุธและโล่เหลืออยู่ด้วย ชายหนุ่มจึงไม่ลังเลที่จะคว้าอาวุธเหล่านี้ขึ้นมาถือเอาไว้ เพราะการสู้ตายก็ยังดีกว่ายอมให้สัตว์อสูรที่กำลังเข้ามาใกล้ฆ่าเขาได้โดยไร้การขัดขืนใดๆ!!!
[ อูววว... ]
[ กรี๊ดดดด~!!! ]
โมลส่งเสียงร้องอย่างสติแตกก่อนที่มันจะสลบเหมือดน้ำลายฟูมปากไปในกระจุกหางของเลทน่า ท่ามกลางสายตาสมเพชระคนเหยียดหยามของสตีลที่ยืนอยู่ข้างๆกันนั้นเอง
‘ถ้าเพื่อปกป้องเธอแล้วให้ตายก๊ยินดีจ้ะ~* ทุ้ย... ยังไม่ทันเห็นศัตรูก็สลบเหมือดไปแล้วแบบนี้จะไปปกป้องอะไรใครได้วะ?’
“อย่าเพิ่งไปแขวะเขาครับสตีล ศัตรูเข้ามาใกล้เราแล้ว”
[ วาบ... ]
[ อูววว!!! ]
ไฟฉายในมือคิระถูกกวาดตรงไหยังโพรงถ้ำที่เขาได้ยินเสียงเมื่อสักครู่นี้ก่อนที่ร่างของสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่กำลังยกมือขึ้นป้องตาเพราะถูกแสงส่องเข้าใส่โดยไม่ได้ตั้งตัวจะปรากฏสู่สายตาของพวกคิระ
สัตว์อสูรตรงหน้านั้นมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ ผิวกายของมันเป็นสีเขียวแก่คล้ายเนื้อเน่าและมีกลิ่นเหม็นเน่าน่าสะอิดสะเอียน สวมเสื้อผ้าขาดๆที่มีคราบด่างดำตามจุดต่างๆ แววตาของมันกลวงลึกโบ๋และมีหนอนชอนไชอยู่ตามผิวเนื้อเต็มไปหมด แต่สิ่งที่ชัดเจนที่สุดเกี่ยวกับสัตว์อสูรตรงหน้าคงไม่พ้นลักษณะรูปร่างของมันที่ดูเป็นเหลี่ยมๆราวกับใครเอาบล็อกสี่เหลี่ยมมาประกอบกันจนกลายเป็นสัตว์อสูรดังกล่าวนี้ เพราะไม่ว่าจะเป็นหัว แขน ขา หรือกระทั่งเบ้าตาที่กลวงโบ๋ของมันก็ยังเป็นสี่เหลี่ยมเลย!!!
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกซอมบี้ Lv.32 Rank D เตรียมจู่โจม -
‘แหวะ!!! กลิ่นตัวของเจ้านี่เหม็นมากเลยละเจ้านาย’
“ทุกคนระวังตัวนะครับ มันกำลังจะโจมตีเราแล้ว!!!”
[ กึก... กึก... ]
ร่างตรงหน้าค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ร่างของชายหนุ่มอย่างเชื่องช้า ทำให้คิระค่อยๆก้าวถอยหลังกลับไปเพื่อดูท่าทีของอีกฝ่ายซึ่งยังคงเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่ต่ำติดดิน ชนิดที่ว่าต่อให้คิระลงไปคลานหนีก็ยังน่าจะหนีมันทันเลยด้วยซ้ำ!!!
“ระดับสูงก็จริงแต่อืดอาดน่าดูเลยนะครับ”
‘หนีดีกว่านะเจ้านาย ให้เราดมกลิ่นเน่าๆของเจ้าหมอนี่นานๆเราคงได้สลบแน่ๆเลย’
“ผมก็ว่างั้นละ”
ชายหนุ่มกลับหลังหันและเตรียมหนีตามที่จิ้งจอกน้อยขอ ทว่าเจ้าจ๋อกลับส่งเสียงขัดเอาไว้ซะก่อน
‘แต่ไอนี่มันระดับสูงพอสมควรนะเจ้านาย คิดดูถ้าเราล้มมันได้เราจะได้ค่าประสบการณ์มากแค่ไหนกัน?’
“.....”
คิระที่กำลังเตรียมจะหนีต้องชะงักเท้าเมื่อได้ยินประโยคของสตีล เพราะถ้าอีกฝ่ายมีระดับที่สูงย่อมให้ประสบการณ์ที่มาก และยิ่งให้ค่าประสบการณ์มากก็ย่อมจะให้เงินค่าตอบแทนมากด้วยเช่นกัน!!!
“งั้นลุยกันสักตั้งเถอะ… อะจ๊ากกก~!!!”
‘กรี้ดดด!!! ไอ้ลิงบ้า แกไปลากเจ้านายกลับมาเดี๋ยวนี้ชั้นไม่อยากอยู่สู้กับตัวเหม็นเน่าแบบนี้~!!!’
‘เรื่องเดะ สู้กะตัวพวกนี้นอกจากฆ่าง่ายประสบการณ์เยอะยังได้เงินงามอีกด้วย หนีก็โง่ตายสิ’
จิ้งจอกน้อยเริ่มวิ่งไล่งับก้นของเจ้าลิงแดงเพื่อระบายแค้นอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่เสียงกระพือปีกเบาๆของสหายที่คุ้นเคยจะขัดความสนุกสนานของทั้งคู่เอาไว้
‘... พวกนายน่าจะไปบอกเจ้านายนะว่าถ้าจะสู้ก็ควรสู้ไปหนีไปนะเพราะตอนนี้พวกข้างหลังมาโน่นแล้ว’
‘เอ๊ะ? / หา?’
เสียงเนิบนาบของมังกรขี้เซาดังขัดวงสนทนาขึ้นมาเมื่อร่างของสนอร์บินลงมาจากหัวของคิระโดยไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัวเพื่อเตือนเพื่อนซี้ทั้งสองของมันที่กำลังทะเลาะกันอยู่พลางจ้องมองเข้าไปในเงามืดด้วยแววตาอันแข็งกร้าว
[ อูวววว... / อาาาา... / กรรร... ]
[ ….. ]
เสียงครางต่ำๆพร้อมเงาตะคุ่มหลายสิบเงาค่อยๆปรากฏออกมาจากเงามืด จนหางทั้ง 9 ของเลทน่ารวมไปถึงขนทั่วร่างของสตีลตั้งชันด้วยความสยดสยองในทันทีที่เห็นเต็มตาว่าเงาเหล่านั้นคืออะไร...
.....
[ อะโช้ว~!!! ]
[ ฉัวะ!!! ]
- Damage 104 -
[ โอออ!!! ]
ปลายดาบของคิระเฉือนเข้าใส่ร่างของซอมบี้สีเหลี่ยมตรงหน้าอย่างง่ายดาย เพราะอีกฝ่ายเคลื่อนที่ได้เชื่องช้ามากๆซึ่งแลกกับพลังชีวิตที่มากมายมหาศาล เพราะคิระมั่นใจว่าเขาฟันเข้าใส่อีกฝ่ายไปไม่ต่ำกว่า 30 ครั้งแล้วแต่เจ้าศพเน่าอืดตรงหน้านี้ก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะล้มลงแต่อย่างใด
“อึดมากนักเหรอ? คอยดูเถอะถ้าชั้นล้มสัตว์อสูร Lv. 32 อย่างนายได้ละก็เลเวลของชั้นจะต้องพุ่งพรวดพราดแน่ๆ เตรียมใจตายเอาไว้เหอะ!!!”
“กรรร...”
ซอมบี้หัวเหลี่ยมจ้องตอมชายหนุ่มกลับมาด้วยเบ้าตากลวงแบบเหลี่ยมๆนั้นราวกับจะประท้วงกับชายหนุ่มเรื่องความอืดอาดของมัน ทำให้คิระได้ใจและควงดาบในมือไปมาพลางฝันหวานถึงเงินที่เขาจะได้รับ ทว่าเสียงของเลทน่าก็ดังขึ้นขัดความฝันของเขาซะก่อน
‘เจ้านาย หนีเร้วววว~!!!’
‘ไม่ต้องสนเงินแล้วเจ้านาย เผ่นก่อนโว้ย~!!!’
‘หาววว~*’
“…..???”
เสียงของเหล่าสัตว์เลี้ยงทำให้ชายหนุ่มที่กำลังควงดาบอยู่อย่างได้ใจต้องชะงักมือและหันกลับไปมองเหล่าสัตว์เลี้ยงอย่างขัดใจ ก่อนที่แววตาของคิระจะเบิกโพลงด้วยความตื่นตะลึงเมื่อเสียงเตือนจากระบบแจ้งเตือนการปรากฏตัวของสัตว์อสูรดังยาวเป็นหางว่าว
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกซอมบี้ Lv. 35 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกซอมบี้ Lv. 32 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกซอมบี้ Lv. … -
[ ฟ้าววว~!!! ]
[ กรรร? ]
คิระไม่อยู่ฟังระบบรายงานการปรากฏตัวของสัตว์อสูรจนครบและรีบใส่วิญญาณนักวิ่งทีมชาติโกยแน่บตามกลุ่มสัตว์เลี้ยงของเขาไปในบัดดล และทิ้งให้บล็อกซอมบี้ตัวแรกที่สู้กับเขาให้ยืนอึ้งที่คู่ต่อสู้ของมันทิ้งการต่อสู้และวิ่งหนีไปซะดื้อๆ
“ทำไมจู่ๆถึงมีสัตว์อสูรโผล่ออกมาเยอะแยะขนาดนี้ละคร้าบ!?!”
‘เราก็ไม่รู้ แต่รู้ๆคือจะมูกเราระบมไปหมดแล้ว พวกนี้กลิ่นเหม็นมากๆเลยง้า!!!’
‘เอ้ย... แล้วเจ้าตุ่นบนหางเธอหายไปไหนแล้วละเลทน่า?’
‘อ๋อ เราเห็นเธอโยนเจ้าตุ่นนั่นใส่ฝูงผีดิบพวกนั้นแล้ววิ่งหนีมานี่... หาว~*’
“หา!!! นี่เลทน่าทิ้งโมลเอาไว้เหรอครับ!?!”
‘แง้ เราขอโทษ!!!’
เลทน่าตะโกนตอบพลางโกย 4 เท้าหนีแบบไม่คิดชีวิตเมื่อกลิ่นเหม็นเน่าของกลุ่มสัตว์อสูรด้านหลังเริ่มจี้ไล่พวกเธอขึ้นมาติดๆ ขณะที่หูของเธอได้ยินเสียงของสัตว์อสูรอีกกลุ่มหนึ่งไล่กวดพวกเธอมาจากภายในกำแพง ซึ่งฟังจากเสียงแล้วดูเหมือนพวกมันจะแยกย้ายกันต้อนพวกเธอจากโพรงถ้ำอื่นที่เชื่อมต่อถึงกันอย่างเชี่ยวชาญ
‘เจ้านาย มันกำลังอ้อมไปดักข้างหน้าเราอ้ะ!!!’
“หา!?! แต่เจ้าพวกนี้ไม่น่าจะเร็วขนาดนั้นนี่นา?”
‘พวกนั้นไม่ได้มีแต่ซอมบี้นะ อาจจะมีตัวอื่นๆที่วิ่งเร็วกว่าก็ได้’
[ ฟ้าว!!! ฉึก... ]
[ ….. ]
ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งผ่านหน้าคิระไปปักลงบนตัวกำแพงอย่างเฉียดฉิว ทำให้คิระหันไปมองเจ้าของลูกธนูดอกนี้และเห็นฝูงโครงกระดูกที่มีร่างกายเป็นเหลี่ยมคล้ายบล๊อกซอมบี้กำลังง้างสายธนูเตรียมแผลงศรชุดใหญ่โดยพร้อมเพรียงกัน
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกนักธนูกระดูก Lv. 32 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกนักธนูกระดูก Lv. 36 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกนักธนูกระดูก Lv. ... -
“ทุกคนเลี้ยวซ้าย!!!”
[ ควับ... ฉึกๆๆๆๆ ]
ฝนธนูระดมปักใส่บริเวณกำแพงและตัวพื้นอย่างทั่วถึง ทว่าไม่มีดอกใดได้สัมผัสกับร่างของคิระหรือเหล่าสัตว์เลี้ยงเนื่องจากชายหนุ่มสั่งให้ทั้งหมดเลี้ยวหนีได้อย่างทันท่วงที ทว่าสัตว์อสูรกลุ่มใหม่ก็ดักรอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกแมงมุม Lv. 33 Rank D เตรียมจู่โจม -
[ กี๊ซ~!!! / เหวอ!?! ]
[ ฉึก!!! ]
- Damage 537 (Super Critical) -
แมงมุมขนาดใหญ่กว่า 1 เมตรกระโจนเข้าใส่คิระโดยไม่ให้ตังตัว ทว่าชายหนุ่มกลับยื่นดาบสวนออกไปด้วยความกลัว ทำให้บล็อกแมงมุมที่กระโดนเข้ามานั้นโดนดาบเล่มยาวเสียบทะลุร่างในทันที
“แหยะ... น่าขยะแขยงชอบกลเลยนะครับ”
‘จะ... เจ้านายขา...’
“หืม?”
[ กี๊ซ... / กิ๊กๆๆๆ / แก๊กๆๆ!!! ]
[ ….. ]
น้ำเสียงสั่นๆของเลทน่าเรียกให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตากับแววตาสีแดงจำนวนนับไม่ถ้วนที่กำลังจ้องมองร่างของพี่น้องที่กำลังดิ้นทุรนทุรายอยู่บนใบดาบของคิระด้วยความทุกข์ทรมาน
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกแมงมุม Lv. 38 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกแมงมุม Lv. 36 Rank D เตรียมจู่โจม -
- สัตว์อสูรทั่วไป บล็อกแมงมุม Lv. ... -
ใบหน้าของคิระซีดขาวลงอย่างรวดเร็วพร้อมจ้อวมองแมงมุมในมือสลับกับแววตาสีแดงเบื้องหน้าก่อนที่เขาจะรีบเปล่งเสียงตะโกนพร้อม 2 เท้าที่รีบโกยหนีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด
“ผะ... ผมคืนพี่น้องพวกนายให้ก็ได้... ไปก่อนละ!!!”
[ ฟ้าววว!!! ]
[ กี๊ซซซ~!!?!? ]
คิระปาดาบที่มีร่างของบล็อกแมงมุมคืนให้พี่น้องของมันก่อนจะสวมวิญญาณนักกีฬาทีมชาติเผ่นเอาตัวรอดแบบไม่คิดชีวิตพร้อมหิ้วสัตว์เลี้ยงของเขาไปด้วยกันนั้นเอง
‘เจ้านาย ทางนั้นมีนักธนูกระดูกดักอยู่นะ’
“ยังไงก็ดีกว่าไปสู้กับฝูงแมงมุมนั่นละน่า!!! อีกอย่างผมเห็นทางแยกอีกทางหนึ่งอยู่ใกล้ๆ ไว้ผมจะหนีเข้าไปในรูนั้นก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มแย้งกับเจ้าจ๋อในแขนพลางเลือกวัดดวงกับการวิ่งหนีฝูงธนูกระดูกมากกว่าเข้าไปฟัดกับฝูงแมงมุม ทำให้ฝูงบล็อกนักธนูรีบง้างสายเตรียมยิงศรใส่พวกคิระที่วิ่งกลับออกมาในเส้นทางเดิม ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระโจนเข้าหารูบนกำแพงที่อยู่เยื้องกับรูของฝูงแมงมุมอย่างร้อนรน
[ ฉึกๆๆๆ ]
อีกครั้งที่คิระรอดชีวิตจากฝนธนูของฝูงบล็อกนักธนูกระดูกที่ปักเข้าใส่ตัวกำแพงจนพรุน ทว่าไม่มีลูกธนูดอกไหนที่ทำอันตรายชายหนุ่มได้แม้แต่น้อย เนื่องจากระยะห่างระหว่างโพรงทั้งสองนั้นอยู่ใกล้กันเกินกว่าที่เหล่าโครงกระดูกจะง้างสายและยิงได้ทัน
ทว่าเสียงที่ดังออกมาจากภายในโพรงนั้นก็ทำให้เหล่าสัตว์อสูรมั่นใจในชัยชนะของพวกตนได้ในทันที...
“แย่แล้ว... ทางตัน!!!”
คิระสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อทางที่เขาเลือกนั้นเป็นทางตันที่ไร้ซึ่งทางแยกใดๆ ขณะที่เสียงของฝูงสัตว์อสูรเคลื่อนเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ
[ กรรร... / แกร๊ก / กี๊ซๆ!!! ]
[ ….. ]
ชายหนุ่มและเหล่าสัตว์เลี้ยงต่างมองกันและหันเพื่อขอความเห็น เมื่อเงาร่างของบรรดาสัตว์อสูรเริ่มเคลื่อนมาอุดทางเข้าถ้ำเอาไว้และกำลังเบียดเสียดกายเข้ามาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ... เรื่อยๆ...
‘ตายแน่ๆ งานนี้พวกเราต้องตายแน่ๆ!!!’
‘ม่ายอ๊าว~!!! ถ้าต้องตายทั้งทีหนูก็ไม่อยากตายเพราะพวกเน่าเหม็นพวกนี้!!!’
“ใครก็ได้ช่วยด้วยยย!!!”
‘หาววว...’
ทั้ง 4... เอ่อ... 3 ต่างเปล่งเสียวร้องด้วยความสติแตกเมื่อพวกเขาไม่อาจหาทางรอดออกไปจากสถานการณ์ตรงหน้าได้ ทว่าในตอนนั้นเองที่พระผู้ช่วยของพวกเขาปรากฏตัวขึ้น!!!
[ ครึ่กๆๆๆ... พรวด!!! ]
[ …..!?! ]
พื้นดินตรงหน้าพวกคิระโป่งนูนขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมการปรากฏตัวของเจ้าตุ่นไอพ่นที่กำลังทำท่าวัณฑยาหัตถ์ให้กับจิ้งจอกสาวตัวน้อยด้วยความแข็งขัน
‘ผมมาช่วยตามสัญญาแล้วครับเลทน่า~♥’
"โมล!!!"
1 คน 3 สัตว์ส่งเสียงเรียกชื่อของเจ้าตุ่นออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน พลางคิดว่าชาตินี้คงไม่มีครั้งไหนที่พวกเขาจะดีใจที่ได้ใจเจ้าตุ่นนี้เท่ามนครั้งนี้อีกแล้ว...
-----
[ โปรดติดตามตอนต่อไป ]
-----
ช่วงนี้ Writer งานยุ่งยิ่งกว่ายุ่ง เพราะดันทำงานเข้าตาเจ้านายเลยได้งานมาทำมากขึ้่น มากขึ้นและมากจนล้นโต๊ะ!!!
( Writer ทำงานเป็น 'ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายขาย' )
ด้วยเหตุนี้เองทำให้กำหนดการออกตอนใหม่ล่าช้ากว่าที่ควรจะเป้นเพราะหา่เวลาปลีกไปเขียนไม่ได้ ต้องขอโททษนักอ่านทั้งหลายมา ด้วยน่อ ขนาดเวลาจะปรับจากการ Copy > Paste จาก Word มาลงที่นี่ยังไๆม่มีเลย...
ในช่วงนี้คิระจะเริ่มการผจญภัยนเพียงลำพังซึ่งหลายๆคนจะคุ้นกับเหตุการณ์ในตอนนี้หากพวกท่านเคยเล่นเกม Minecraft มาก่อนเพราะเวลาลงไปใต้ดิน Writer ก็นึกถึงเกมนี้ขึ้นมาในทันที (เล่นบ่อยง่ะ) ซึ่งคนที่เคยเล่นเกมนี้จะต้องเดาได้แน่ๆว่าตอนต่อไป Writer จะดำเนินเรื่องยังไงต่อ แต่สำหรับคนไม่รูั้ ก็ขอให้ติดตามกันไปนะจ้า
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามอ่านกันมา ทาง Writer ขอสัญญาว่าจะหาเวลาเขียนตอนใหม่ออกมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้จ้ะ (เอาจริงๆวันละตอนก็ทำได้แต่มันจะเป้นงานเผาไม่มีคุณภาพซึ่ง Writer ไม่อยากทำแบบนั้น)
ความคิดเห็น