คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Ep.16 สัตว์อสูรตัวตุ่นผู้ไม่ยอมแพ้ (2) (V.2)
- Ep.16 สัตว์อสูรตัวตุ่นผู้ไม่ยอมแพ้ (2) –
ทำไมเจ้าตุ่นตัวนั้นถึงไล่ตามเราอย่างไม่ลดละอย่างนั้นหว่า? หรือว่ามันตั้งใจจะบอกอะไรกับเรา???
อ๊ะ... เจ้าตุ่นนั่นโผล่มาตรงทางแยกและแถวๆรถเลื่อนตลอดเลยนี่นา หรือว่ามันตั้งใจจะโผล่มาบอกให้เราเลี้ยว!?! ช่างเป็นตัวตุ่นใจดีที่น่าสงสารจริงๆเลย
(แกคิดแบบนั้นไปได้ยังไงฟะคิระ...)
-----
# ????? : ถ้ำแก้วผลึก
[ ฟ้าววว~!!! ]
รถรางสำหรับขุดเหมืองขนาดย่อมพุ่งลงทางลาดภายในตัวถ้ำด้วยความเร็วสูงจนทิ้งห่างจากเศษหินที่ถล่มไล่หลังพวกเขามาชนิดไม่เห็นฝุ่น ก่อนที่ตัวรถจะเข้าสู่ทางโค้งโดยไม่ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย
[ ครึ่กๆๆๆ เอี๊ยดดดด~!!! ]
[ ฮว๊ากกกกซ์!!! ]
ประกายไฟสว่างขึ้นมาเมื่อล้อโลหะเสียดสีกับตัวรางจนเกิดแสงสว่างขึ้นมาเชือดเฉือนหัวใจของผู้ที่นั่งอยู่บนตัวรถ เนื่องจากรถที่กำลังพุ่งลงเนินไปด้วยความเร็วเหนือกว่านรกนี้มัน ไม่มีเบรก!!!
“อ๊ากกก!!! งานนี้ตายแน่ แบบนี้ต้องตายแน่ๆ~!!!”
‘แง้เจ้านายขาหนูยังไม่อยากต๊าย~!!!’
‘ข้ายังอยากสะสมของมีค่าอยู่นะเฟ้ย ทำอะไรสักอย่างเซ่ไอ้คุณเจ้านาย!!!’
“จะให้ทำอะไรละโว้ย!?! ก็รถนี่มันไม่มีเบรกแล้วจะให้ตูทำยังง้าย!!?!?”
[ ตึง!!! ]
[ โอ๊ย / เจี๊ยก / เอ๋ง!!! ]
พื้นรถเกิดการแรงกระแทกขึ้นเมื่อจู่ๆทางลาดลงเนินนั้นกลับเปลี่ยนเป็นทางขึ้นเนินจากสภาพที่เปลี่ยนไปของตัวถ้ำ ซึ่งส่งผลต่อตัวรางที่ลาดไปตามภูมิประเทศโดยรอบ
[ โครมๆๆ!!! ]
[ อั้ก อ๊อย เอ๋ง!?! ]
ตัวรถดีดกระแทกอยู่บนตัวรางอีกเล็กน้อยก่อนที่บริเวณด้านหน้าพวกเขาจะปรากฏแท่นแหล็กขนาดใหญ่อยู่บนตัวราง อันเป็นสัญลักษณ์ว่ารางรถไฟนี้มาถึงจุดสิ้นสุดของมันแล้ว และนั่นอาจจะเป็นจุดสิ้นสุดของพวกคิระที่นั่งอยู่บนรถไร้เบรกคันนี้อีกด้วย!!!
“อ๊ากกกก!!! ถ้าเราพุ่งชนแท่นเหล็กด้วยความเร็วขนาดนี้เราเละแน่!!!”
‘เจ้านายขาแล้วแบบนี้เราจะทำยังไงกันดี?’
‘หาวิธีหยุดรถคันนี้เร็วๆเด้เจ้าน๊าย~!!!’
“ใช่ว่าสั่งปุบแล้วผมจะทำได้ปับนะ (โว้ย)!!!”
ชายหนุ่มส่งเสียงโหวกเหวกแข่งกับสัตว์เลี้ยงของเขาขณะที่รถเลื่อนของพวกเขาพุ่งเข้าใกล้แท่นเหล็กในระยะอันตราย
[ ตูมมม!!! ]
[ แย้กกก~!!?!? ]
ร่างของคิระพุ่งหลาวไปในอากาศเมื่อตัวรถกระแทกเข้าใส่แท่นเหล็กจนแหลกเป็นชิ้นๆ ขณะที่ชายหนุ่มกอดสัตว์เลี้ยงทั้งสองของเขาเอาไว้แนบอกของตน
‘แง้ๆๆ เจ้านายขาหนูกลัว!!!’
‘อ๊ากกก!!! ข้าไม่อยากตายแบบนี้นะเฟ้ย!!!’
“.....”
เลทน่าและสตีลต่างส่งเสียงโวยวายเมื่อภาพของพื้นดินกำลังพุ่งเข้ามาใกล้พวกเขาด้วยความเร็วสูง ก่อนที่คิระจะกระชับร่างของทั้งคู่เอาไว้แนบอกอย่างมั่นคง
“ไม่ต้องกลัวไปหรอกครับ... ถ้าจะมีใครต้องตายที่นี่ละก็แค่ผมคนเดียวก็พอแล้ว”
‘จะ... เจ้านาย!!! / เฮ้ย อย่าพูดอะไรบ้าๆนะเฟ้ย!!!’
“.....”
คิระไม่ได้ตอบอะไรมาก เพียงแค่ส่งรอยยิ้มบางๆกลับไปให้แทนคำตอบ ซึ่งนั่นทำให้สัตว์เลี้ยงทั้งสองเข้าใจได้ทันทีว่าคิระตั้งใจจะสละตัวเองเพื่อปกป้องพวกมันจริงๆ
[ กึก!!! / …..? ]
[ พั่บๆๆ ]
คิระหลับตาปี่ในชั่วพริบตาก่อนที่ร่างของเขาจะตกลงสู่ตัวพื้น ทว่าในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกถึงแรกดึงแปลกๆจากด้านหลังเสื้อพร้อมเสียงกระพือปีกเบาๆ และภาพของปีกมังกรขนาดเล็กจากร่างของเจ้ามังกรขี้เซาที่บัดนี้บินออกไปเกาะหลังพลางหิ้วเขาเอาไว้ในอากาศอย่างยากลำบาก
'เสียงดังโหวกเหวกกันแบบนี้มันนอนไม่สบายนะ'
"สนอร์..."
‘เจ้าเป็นที่นอนชั้นดีของเรา เรื่องอะไรจะยอมให้ตายง่ายๆกันล่ะ’
“นี่ผมมีค่าแค่เป็นที่นอนของนายเหรอ!?!”
ชายหนุ่มซึ่งใจจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมาที่เจ้าตัวขี้เซาบนหัวเขาก็พอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง ก่อนที่ประโยคต่อมาจะทำให้คิระรุ้สึกหัวเสียต่างกับความรู้สึกแรกอย่างแรง
[ หาววว~* ]
สนอร์ไม่ได้เอ่ยอะไรตอบพลางส่งเสียงหาวยาวๆออกมา ก่อนที่มันจะปล่อยร่างของคิระให้ลงมายืนบนพื้นอย่างนิ่มนวลและบินกลับไปนอนบนหัวของชายหนุ่มดังเดิมเมื่อเห็นว่าคิระปลอดภัยดีแล้ว
หลังจากนั้นคิระจึงปล่อยร่างของเลทน่าและสตีลลงบนตัวพื้นพลางเพ่งมองบริเวณโดยรอบที่เต็มไปด้วยรูและโพรงต่างๆมากมายและรถขนแร่รวมไปถึงอุปกรณ์ในการขุดเจาะจำนวนมากที่ถูกทิ้งระเกะระกะอยู่ตามตัวพื้น
‘พวกเราน่าจะเข้าสู่โซนขุดแร่แล้ว แบบนี้อาจมีคนช่วยพวกเราได้ก็ได้!!!’
‘แต่จากที่เราเห็นที่นี่มันเป็นเหมืองร้างนะ แถมอยู่ลึกลงมาใต้ดินซะขนาดนี้ใครจะมานั่งขุดเหมืองกันล่ะ’
สตีลและเลทน่าปีนขึ้นไปสำรวจเนินในบริเวณใกล้เคียงก่อนจะพบว่าที่นี่ถูกทิ้งร้างมาได้เป็นเวลาพอสมควรแล้วจากคราบสนิมที่เกาะอยู่ตามอุปกรณ์ต่างๆและรอยของพื้นดินโดยรอบที่ไม่มีร่องรอยของการขุดเจาะเลยแม้แต่น้อย
“ตายละ ถ้าไม่มีทางลาดอีกแบบนี้มีหวังพวกเราได้โดนซากหินกลบฝังแบบเจ้าตุ่นตัวเมื่อกี้แหง!!!”
‘อย่าเพิ่งหมดหวังเจ้านาย แถวนี้เป็นโซนขุดแร่เราว่ามันน่าจะมีทางที่เชื่อมต่อไปยังทางออกได้นะเราเชื่ออย่างนั้น’
คิระบ่นรำพึงเมื่อไม่เห็นนพาหนะอื่นที่น่าจะช่วยพาพวกเขาหนีต่อไปได้ เลทน่าจึงพูดให้ความหวังกับเจ้านายของเธอพลางมองดูบริเวณดังกล่าวซึ่งมีรูจากการขุดเจาะอยู่ตรงนั้นตรงนี้เต็มไปหมด ก่อนที่เสียงของสตีลจะดังขึ้นเมื่อมันมองเห็นอะไรบ่างอย่างภายใต้แสงสลัวๆที่เลทน่าสร้างขึ้น
‘เฮ้ ข้าเจอหีบสมบัติละ!!!’
“หืม? สมบัติเหรอ!?!”
แววตาของคิระฉายแวววาวโรจทันทีที่ได้ยินคำว่าสมบัติ เพราะอย่างน้อยมันน่าจะมีอะไรที่พอจะช่วยเพิ่มเงินในกระเป๋าของเขาได้ ไม่มากก็น้อย เพราะถึงเขารอดออกไปได้แต่ถ้าไม่มีเงินเขาก็คงเอาตัวรอดไม่ได้อยู่ดี
‘เจ้านายจ๋า หนูว่าเราน่าจะหาทางหนีก่อนไปดูสมบะ... อะ อ้าว!!!’
เลทน่าที่ตั้งใจเตือนคิระกลับต้องอ้าปากค้างเมื่อคิระพุ่งตรงไปหาหีบสมบัติที่มีสตีลกระโดดโลดเต้นอยู่ข้างๆอย่างร้อนรน ก่อนที่หนึ่งคนหนึ่งลิงจะคว้าจับฝาหีบพร้อมๆกัน
“นับ 3 แล้วเปิดเลยนะสตีล!!!”
‘รีบๆนับเถอะข้าอยากเห็นของข้างในจะแย่อยู่แล้ว!!!’
“งั้นก็... 1... 2..! 3!!!”
[ แอ๊ดดด...]
แสงสว่างส่งประกายออกมาจากตัวหีบทำให้ทั้งคนและลิงรีบอ้าฝาหีบออกจนสุดพร้อมประกายแสงที่เฉิดฉายออกมาจนถึงขีดสุด!!!
- ผู้เล่นคิระค้นพบไฟฉายสปอร์ตไลท์ จำนวน 4 กระบอกค่ะ –
[ ….. / ….. ]
หนึ่งคนหนึ่งลิงยืนยิ้มค้างอยู่ข้างตัวหีบก่อนที่ทั้งคู่จะเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นอาการของคนเบื่อโลก ตามด้วยการลงไปนั่งกอดเข้าด้วยสีหน้าซึมกะทือ ซึ่งเลทน่าสาบานได้ว่าเธอเห็นบริเวณโดยรอบร่างของทั้งคู่ดูมืดลงอย่างเห็นได้ชัด...
‘อะ เอ่อ... เราเห็นหีบอีก 2-3 ใบอยู่ทางด้านโน้นน่ะเจ้านาย ไปดูกันไหมคะ?’
[ ฟ้าวๆ!!! ]
[ ….. ]
ร่างของสตีลและคิระวิ่งผ่านหน้าจิ้งจอกน้อยไปด้วยความไวสูงพร้อมตัวหีบที่มืดลงเนื่องจากคิระและเจ้าจ๋อคว้าไฟฉายข้างในไปเพื่อส่องดูเส้นทางสำหรับวิ่ง จนเลทน่าต้องดับแสงที่ตนส่องออกมาเนื่องจากในตอนนี้เจ้านายของเธอมีไฟฉายสปอร์ตไลท์ทำหน้าที่ให้แสงสว่างแทนแล้ว
[ เปรี้ยง!!! ]
[ เจี๊ยก!?! / แอ้ก… ]
[ …..? ]
ร่างของสตีลและคิระลอยข้ามหัวจิ้งจอกน้อยไปโดยที่เธอไม่ทันได้มองว่าร่างของเจ้านายลอยข้ามหัวเธอไปเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาของเธอนั้นกลับเป็นนวมยางสีแดงขนาดใหญ่ติดสปริง ที่กำลังดีดเด้งไปมาอยู่เหนือตัวกล่องอย่างเชื่องช้า
“กะ... กับดักนี่นา?”
‘ไอ้บ้าเอ้ย~!!! อยู่ใต้ดินลึกตั้งขนาดนี้แล้วยังจะติดกับดักเอาไว้ทำซากอะไรอีกฟะ!?!’
‘โถ... เจ้านายชั้นติดเชื้อบ้าจากสตีลซะแล้ว...’
จิ้งจอกน้อยส่ายหน้าเบาๆพลางบ่นรำพึงกับตัวเอง ก่อนที่พื้นดินตรงหน้าเธอจะผุดนูนขึ้นมาช้าๆ ซึ่งเธอรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
[ ปุดๆๆ... แก๊~!!! ]
[ .....? ]
เจ้าตุ่นไอพ่นโผล่ขึ้นมาจากพื้นพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรู ขณะที่เลทน่าลองสื่อสารกับอกฝ่ายดูว่าเจ้าตุ่นน้อยต้องการอะไรกันแน่ถึงได้ตามพวกเธอมาแบบนี้
‘นี่ๆ นายตัวตุ่น นายตามพวกเรามาทำไมเหรอ?’
‘ฮือๆๆๆ!!! ชั้นกำลังอยู่ระหว่างเดินเล่นยามเย็นอยู่ดีๆแล้วใครที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเตะหัวชั้นแบบนี้จะไม่ให้โมโหได้ยังไงล่ะ แถมชั้นยังโดนหินถล่มทับใส่อีกด้วยนะ โฮฮฮ~!!!’
เมื่อถูกถามเจ้าตุ่นน้อยจึงรีบใส่อารมณ์ในน้ำเสียงอย่างต่อเนื่อง พลางปล่อยโฮลากยาวจนเลทน่าชักรู้สึกผิดขึ้นมาหน่อยๆ ก่อนที่เธอจะหันไปถามเจ้าตุ่นต่อว่า
‘แล้วหลังจากโดนกลบไปแล้วทำไมนายยังตามพวกเรามาอีกล่ะ?’
‘ก็ข้าจะมาทวงความยุติธรรมน่ะสิ!!! จู่ๆไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันเลย ไอ้ชั้นมันก็ตุ่นตัวเล็กๆที่ชอบขุดดินเล่น ไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใครแท้ๆแล้วทำไมต้องมาเตะข้าด้วย? แต่ยังไม่ทันที่ชั้นจะได้ถามอะไรเจ้ามนุษย์ใจทรามนั่นก็เหยียบข้าซ้ำซะแล้ว แง้ๆๆๆ!!!’
‘เอ่อ...’
จิ้งจอกน้อยเริ่มหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหา ‘มนุษย์ใจทราม’ ที่อีกฝ่ายพูดถึงก่อนจะพบว่าเจ้านายของเธอกำลังไล่ตะลุยเปิดหีบนั้นหีบนี้ร่วมกับเจ้าจ๋อตัวแสบพร้อมไฟฉายภายในมืออย่างบ้าคลั่งอยู่ใกล้ๆนั้น ก่อนที่เธอจะพยายามตะล่อมถามทางออกกับเจ้าตุ่นน้อยแบบอ้อมๆ
‘นี่ๆเจ้าตุ่น ถามหน่อยสิว่าที่นี่พอจะมีทางออกหรือเปล่าจ้ะ?’
‘เรื่องอะไรชั้นจะต้องตอบพวกคนที่เหยียบชั้นจนจมพื้นถึงสามครั้งแถมเอารถรางมาชนชั้นจนปลิวอีกล่ะ? ฮึ!!!’
เจ้าตุ่นน้อยทำท่ากอดอกพลางสะบัดหน้าหนีเลทน่าด้วยความเคือง ทำให้จิ้งจอกน้อยต้องงัดไม้เด็ดของเธอออกมาใช้จัดการกับเจ้าตุ่นตรงหน้า!!!
‘งือ... ช่วยเราหน่อยเถอะน้า เจ้านายเราโดนหินถล่มไล่หลังเลยเหยียบนายไปโดยไม่ทันระวัง เค้าขอโทษแทนเจ้านายเค้าด้วยนะ แต่ถ้านายไม่ช่วยเราละก็ ฮือๆๆ...’
เลทน่าใช้หางยาวๆของเธอเข้ามาโอบร่างของเธอเอาไว้พลางใช้ปลายหางเช็ดน้ำตาพลางบิดกายไปมาเล็กน้อยจนดูน่าสงสาร ซึ่งในสายตาของเจ้าตุ่นตรงหน้าแล้วจิ้งจอกน้อยในตอนน้าช่างดูสวยและน่าสงสารสุดๆ!!! ทำให้สภาพในตอนนี้กลับจากในตอนแรกโดยสิ้นเชิง เมื่อเลทน่ากลายเป็นฝ่ายถูกเจ้าตุ่นทำหน้าลังเลว่าตนควรจะทำอย่างไรดี
[ ครืนๆ... ]
เสียงหินถล่มที่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆทำให้เจ้าตุ่นสำนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายไม่สามารถดำดินได้แบบมัน ดังนั้นถ้าหินถล่มลงมาถึงตรงนี้จริงๆจิ้งจอกแสนสวยตรงหน้ามันคงไม่แคล้วต้องตายเพราะโดนหินกลบฝังอย่างแน่นอน ดังนั้นเพื่อช่วยเธอแล้วมันจึงยอมบอกข่าวเกี่ยวกับพื้นที่แถวนี้ให้จิ้งจอกสาวฟังด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
‘อะ... เอ่อ... ชั้นคิดว่าแถวๆนี้ยังมีรางรถแบบนี้อยู่พร้อมพาหนะรูปร่างแปลกๆอีกคันนึง แต่มันไม่เหมือนกับคันที่พวกเธอชนใส่ชั้นเมื่อตะกี้หรอกนะ’
‘ซิกๆ... แล้วนายพอจะช่วยพาเราไปหาเจ้าหาพาหนะที่ว่านี้ได้มั้ยอ่า...’
‘ง่ะ... คือว่า...’
เจ้าตุ่นเริ่มลังเลเพราะแม้ว่ามันจะมาเคยมาดำดินเล่นแถวนี้บ้างจนไปพบเจอเจ้าพาหนะที่ว่านั้นโดยบังเอิญ มันจึงไม่แน่ใจว่าตนจะพาจิ้งจอกสาวตรงหน้านี้ไปหาเจ้าพาหนะที่ว่านั้นได้หรือไม่ ซึ่งเลทน่าเห้นว่าอีกฝ่ายเกิดอาการลังเลเธอจึงรีบทำการรุกต่อโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้มีเวลาตั้งสติ
‘โฮๆๆๆ~* แบบนี้เราคงจ้องโดนดินกลบตายในถ้ำใต้ดินมืดๆนี้จนตายแน่ๆเลย ฮือ… เค้ายังไม่อยากตายน้า... กระซิกๆ’
เลทน่าก้มหน้าพลางเอาขาหน้าตบๆตาเหมือนทำการเช็ดน้ำตาสลับกับหางฟูๆของเธอ จนใจของเจ้าตุ่นน้อยหล่นทะลุตาตุ่มลงไปในพื้นเรียบร้อยแล้ว... นี่เขาทำให้ผู้หญิงร้องไห้เหรอเนี่ย!?!
‘มะ ไม่ต้องห่วงครับ!!! ผมจะขุดดินจนพาคุณออกไปจากที่นี่ให้ก็ได้ครับ!!!’
‘ไม่ได้หรอก... เพราะเราไม่อาจทิ้งเจ้านายและเอาตัวรอดไปคนเดียวได้’
‘งั้นเชื่อมือผมเถอะ!!! ผมจะพาคุณกับเจ้านายไปหาพาหนะประหลาดนั่นให้ดู!!!’
‘จริงๆนะ?’
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายติดกับแล้ว จิ้งจอกสาวจึงค่อยๆใช้หางของเธอปาดน้ำตาออกพลางใช้ดวงตากลมโตนั้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย และลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้เจ้าตุ่นด้วยท่าทีอันงดงามจนเจ้าตุ่นไอพ่นแทบลืมหายใจ ก่อนที่เธอจะก้มลงมากระซิบข้างหูของมันเบาๆว่า
‘งั้นฝากด้วยนะ พ่อตุ่นจรวดคนเก่งของเรา’
[ แผล่บ... ]
[ อะฮี้~♥ ]
จิ้งจอกสาวเลียเข้าใส่แก้มของเจ้าตุ่น ซึ่งสำหรับสุนัขแบบเธอแล้วการ ‘เลีย’ นั้นก็ไม่ต่างกับการ ‘จูบ’ ของมนุษย์ ดังนั้นใบหน้าของเจ้าตุ่นไอพ่นจึงขึ้นสีจัดด้วยความขวยเขินพลางก้าวเซไปมาอยู่เล็กน้อย ขณะที่เลทน่าแกล้งทำท่าหัวร่อต่อกระซิกน่ารักๆกับท่าทีของอีกฝ่าย ขัดกับแผนชั่วของเธอที่คิดจะใช้เจ้าตุ่นตรงหน้าเพื่อพาพวกเธอออกไปจากที่นี่โดยสิ้นเชิง
(ขอโทษน้า แต่เราจำเป็นต้องพาเจ้านายหนีออกไปจากที่นี่น่ะ อย่าโกรธเราเลยเน้อ~*)
เลทน่าแอบครุ่นคิดอยุ่เงียบๆภายในใจขณะส่งยิ้มควานให้กับเจ้าตุ่นที่เซไปมา ก่อนที่มันจะหันมาเห็นรอยยิ้มของจิ้งจอกสาวและยกขาหน้าขึ้นทำท่าวัณฑยาหัตถ์ให้เห็นว่ามันจริงใจกับเธอแค่ไหน
‘เจ้านาย ตรงนั้นก็มีหีบ!!!’
“โอ๊~!!! ไปดูกันเลย~!!!”
เสียงของคิระดังแทรกขึ้นมาก่อนที่เสียงฝีเท้าของผู้เป็นนายจะวิ่งเข้ามาใกล้ก่อนที่จิ้งจอกน้อยจะทันได้ตั้งตัว
[ ตึกๆๆๆ... แป้ดดด!!! ]
[ แก๊~!!! ]
- Damage 27 -
[ ….. ]
เสียงร้องแปลกๆดังออกมาจากตัวพื้นเมื่อเท้าของคิระที่แบกสตีลเอาไว้บนบ่าวิ่งเหยียบเจ้าตุ่นตรงไปยังหีบสมบัติที่ตั้งอยู่อีกทางหนึ่ง ขณะที่เจ้าตุ่นไอพ่นลงไปนอนพะงาบอยู่บนพื้นท่ามกลางสายตาของจิ้งจอกสาวที่กำลังส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย
[ ครืนๆๆ!!! ]
เสียงจิ้งจอกที่ใกล้เข้ามาย้ำเจืนให้เลทน่าตระหนักถึงอันตรายที่กำลังจี้ไล่หลังเข้ามา ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งไปหาเจ้านายของเธอซึ่งบัดนี้ติดเชื้องกมาจากเจ้าจ๋อคู่ปรับของเธอไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
-----
[ โปรดติดตามตออนต่อไป ]
-----
เนื่องจากวันนี้เป็นวันอาทิตย์ Writer จึงบมีเวลาเขียนตอนดีๆออกมาได้ ซึ่งตอนนี้นับเป้นตอนที่ดีที่สุดในความคิดของ Writer ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเลย
ช่วงนี้ Writer เริ่มคุ้นชินกับงานแล้วเจ้านายจึงเรียก Writer ไปช้่วยงานเกือบทั้งวันจนไม่มีเวลาเขียน หรืออาจจะเขียนออกมาได้ไม่ค่อยดี ถ้ายังไง Writer จะหาเวลามาปรับปรุงตอนต่างๆให้กลายเป็น V.2 เพื่อเพิ่มรายละเอียดและตรวจเช็คคำผิดหรืออาจจะเติมเนื้อหาเพิ่มเข้าไปอีกเยอะๆน่อ
ความคิดเห็น