คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Ep.15 สัตว์อสูรตัวตุ่นผู้ไม่ยอมแพ้ (1) (V.2)
- Ep.15 สัตว์อสูรตัวตุ่นผู้ไม่ยอมแพ้ (1) –
กรี๊ดดดด~!!! กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด~~~!!! ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยค่า เอ้ย!!! ช่วยผมด้วยคร้าบ~!!!
ขณะนี้ผมกำลังวิ่งหนีเศษหินที่กำลังถล่มไล่หลังผมมาอย่างบ้าคลั่งโดยมีจิ้งจอกตัวจิ๋วคอยส่องแสงบอกทางอยู่ในมือขวา มีลิงขนแดงคอยกวนประสาทอยู่ในมือซ้าย และมีมังกรขี้เซาคอยส่งเสียงกรนให้อารมณ์เสียอยู่บนหัว!!!
ตอนนี้ที่นี่คือที่ไหนไม่สำคัญสำหรับผมอีกแล้ว แต่สิ่งที่ผมอยากรู้ในตอนนี้คือผมจะเอาชีวิตรอดไปจากที่นี่ได้ยังไงซะมากกว่า!!!
โอ้ให้ตายเหอะ... ชีวิตนี้ผมจะไม่ได้มีวันทีสงบสุขกับเขาบ้างเลยใช่มั้ยเนี่ย!?!
-----
# ????? : ถ้ำแก้วผลึก
[ ครืนๆๆๆ!!! ]
[ กรี๊ดดด~!!! ]
ร่างของชายหนุ่มที่แบกสัตว์อสูรพะรุงพะรังอยู่เต็มสองแขนและหนึ่งหัวส่งเสียงกรี้ดราวสาวน้อยที่ได้เห็นดาราในดวงใจ ทว่าสาเหตุที่เขากรี้ดนั้นไม่ใช่เป็นเพราะมีดาราเกาหลีมาทำท่าซารางเฮโยใส่แต่เป็นเศษหินที่กำลังถล่มไล่หลังเขามาราวฝูงแฟนคลับเจอดาราที่ตนชื่นชอบซะมากกว่า
‘เฮ้ไอ้คุณเจ้านาย ทำไมยิ่งวิ่งแล้วยิ่งช้าละเนี่ย!?!’
“วิ่งมันก็ต้องเหนื่อยกันมั่งเด้!!! ตัวเองไม่ได้ลงมาวิ่งเองอย่ามาทำเป็นบ่นนะโว้ย”
‘เจ้านายสู้ๆ หนูเอาใจช่วยเจ้านายอยู่น้า~*’
“เอาใจช่วยมันไม่ได้ช่วยให้ผมวิ่งเร็วขึ้นนี่นา”
‘คร่อกก~*’
“ไอ้นี่ก็ช่วยอะไรมั่งเด้!!!”
เสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นตลอดทางที่เด็กหนุ่มวิ่งผ่าน เมื่อเหล่าสัตว์บนตัวเขากำลังส่งเสียงร้องเชียร์สลับกับเร่งให้วิ่งเร็วขึ้นอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน ขณะที่เส้นทางเบื้องหน้าเริ่มเคลื่อนที่ไปมาได้ลำบากมากยิ่งขึ้น เมื่อคริสตัลหลากสีที่ช่วยให้ความสว่างมาตลอดทางนั้นได้อันตรธานหายไปอย่างไร้ร่องรอย ขณะที่แสงไฟจากร่างของจิ้งจอกน้อยนั้นสว่างไม่พอสำหรับการวิ่งในพื้นที่ขรุขระเช่นนี้ ทำให้คิระต้องพยายามวิ่งอย่างระมัดระวังโดยไม่ทิ้งความเร็วที่มีอยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงไม่แคล้วโดนกองหินด้านหลังกลบทับชนิดหาซากไม่เจอแน่ๆ
‘รู้สึกว่าเรากำลังวิ่งลึกลงไปเรื่อยๆนะ’
“อ้าว? พูดอย่างอื่นนอกจากกรนเป็นด้วยเหรอ?”
คิระรีบแขวะมังกรบนหัวของตนในทันทีที่อีกฝ่ายยอมเปิดปากพูดขึ้นมา ก่อนที่อีกฝ่ายจะอ้าปากหาวและบิดขี้เกียจแทนคำตอบพลางสอดส่องมองไปรอบๆอย่างเกียจคร้าน
‘… ข้างหน้ามีทางแยกสามทาง...’
"หา? ทางแยกเหรอ!!! ไหนๆๆๆ?"
สนอร์ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของคิระและบอกสิ่งที่ตนเห็นให้กับชายหนุ่ม ซึ่งนั่นช่วยให้คิระมีความหวังขึ้นมาทันทีเพราะถ้าเขาเลี้ยวหนีเข้าไปในทางแยกก็ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนหินถล่มไล่หลังอีกต่อไปแล้ว
‘อ๊ะ เจ้านายเหวย ทางขวามีทางแยก!!!’
สนอร์ซึ่งมองเห็นทางแยกรีบชี้ให้คิระดูอย่างร้อนเพราะมันเองก็ไม่อยากลุ้นให้ตัวเองโดนหินถล่มทับเช่นกัน
“โอ๊~!!! เร่งความเร็วสุดแรงเกิ...”
[ ปึ้ก!!! / แก๊ก~!?! ]
[ ... อาเรเระ? ]
- Damage 22 -
เท้าของคิระสะดุดกับอะไรบางอย่างพร้อมตัวเลขสีแดงที่เด้งผ่านหน้าเขาไปพร้อมเสียงประกาศจากระบบที่ดังขึ้นภายในหัว
- สัตว์อสูรทั่วไป ตัวตุ่นไอพ่น ระดับ 34 Rank D เตรียมจู่โจม -
ตัวตุ่นขนาดเล็กโผล่ออกมาจากตัวพื้นใต้เท้าของชายหนุ่มโดยไม่ให้ตั้งตัว ทำให้คิระที่ใส่แรงเข้าไปเพื่อเตรียมเพิ่มความเร็วเสียหลักและเซไปด้านหน้าอยู่หลายก้าว ก่อนที่เขาจะเร่งฝีเท้าต่อไปโดยไม่หันกลับไปมองสัตว์อสูรตัวดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย
[ แก๊กๆๆๆ!!! ]
[ โครมมม~!!! ]
- Damage 1,624 -
ตัวตุ่นไอพ่นที่คิระยังไม่เห็นรูปร่างหน้าตาส่งเสียงร้องประท้วงคิระที่หวดเท้าเข้าใส่หัวของมันอย่างหัวเสีย ก่อนที่ซากหินที่ไล่หลังพวกคิระมานั้นจะกลบฝังมันให้อย่างเสร็จสรรพโดยไม่ต้องผ่านพิธีสวดใดๆ ทว่านั่นกลับทำให้คิระพลาดจากการเลี้ยวหนีออกทางแยกแรกไปอย่างน่าเสียดาย
‘โถ่ไอ้ตุ่นบ้า!!! โผล่มาไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ย~!!!’
“กลายเป็นว่าเราผ่านแยกแรกมาซะแล้วสิ...”
‘ยังเหลือทางแยกอีกทางนะเจ้านาย... อ๊ะหนูเห็นแล้วนั่นไง!!!’
เสียงของเลทน่าดึงความสนใจของคิระกลับมา ขณะที่จิ้งจอกน้อยชูหนึ่งในหางของเธอไปยังทางแยกฝั่งซ้ายที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“ดีล่ะ คราวนี้จะต้องหนีเข้าไปในแยกนั้นให้ได้เลย!!!”
[ ครึ่กกก... แก๊ก~!!! ]
[ เฮ่ย!?! ]
พื้นดินด้านหน้าคิระนูนขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่สัตว์อสูรตัวหนึ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายตัวตุ่นทั่วๆไปทุกกระเบียดนิ้วทว่าข้างๆตัวของมันนั้นติดปีกขนาดเล็กซึ่งมีไอพ่นขนาดจิ๋วเอาไว้ ซึ่งในตอนนี้มันกำลังส่งเสียงร้องพลางหันมาแยกเขี้ยวให้กับคิระอย่างมุ่งร้าย เนื่องจากมันกำลังนั่งดำดินเล่นอยู่ดีๆก็ดันมีมนุษย์ที่ไหนไม่รู้วิ่งเข้ามาเหยียบหัวมัน ซ้ำร้ายมันยังโดนหินถล่มซ้ำเข้าใส่อีกชุดหนึ่งอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวมันจึงรีบมุดดินกลับมาทวงความยุติธรรมของมัน... ทว่า!!!
[ แป้ดดด... ]
[ อุแก๊ก!?! ]
- Damage 30 -
ฝ่าเท้าของคิระเหยียบเข้าใส่ยอดหน้าของตัวตุ่นจรวดเข้าอย่างจังก่อนที่ชายหนุ่มจะออกวิ่งต่อไปโดยไม่สนใจความรู้สึกของเจ้าตุ่นน้อยเลยแม้แต่นิด ก่อนที่พิธีกลบฝังรอบที่สองจะเกิดขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกันนั้นเอง
[ ตูมมม!!! ]
- Damage 1,251 -
[ แก๊ววว~!!! ]
เสียงร้องโหยหวนของมันดังลอดกองดินออกมาอย่างทุลักทุเลก่อนที่กองหินจะกลบฝังร่างของมันจนมิดร่าง ขณะที่พวกคิระวิ่งเลยทางแยกสุดท้ายมาหลังจากเสียหลักเพราะตัวตุ่นไอพ่นเป็นรอบที่สอง
‘บ้าเอ้ย!!! ทีนี้เราก็ไม่มีทางแยกหนีแล้วน่ะสิ’
“สนอร์... พอมองเห็นทางแยกอื่นอีกมั้ย?”
‘แจ้บๆๆ... Zzzz~*’
“ตื่นมาช่วยกันก้อนสิโว้ย!!!”
น้ำเสียงของคิระฟังดูเหมือนคนที่มีน้ำโหอย่างแรงผสมผสานกับอารมณ์อยากร้องไห้ได้อย่างลงตัว เพราะเจ้าตัวที่นอนหลับอยู่บนหัวของเขานั้นสามารถมองเห็นในความมืดได้ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ในการวิ่งในทางมืดๆแคบๆแบบนี้ แต่เจ้าตัวแสบนั่นดันเอาแต่นอนซะอย่างงั้น!!!
[ ปุดๆๆ... แก๊กกก~!!! ]
[ หะ??? ]
เจ้าตุ่นไอพ่นตัวเดิมโผล่ขึ้นมาดักหน้าพวกคิระอีกครั้งหนึ่งพร้อมใบหน้าที่ผ่านการร้องไห้มาเล็กน้อย... เอะอะก็โดนเหยียบมาถึงสองครั้งแถมยังโดนหินถล่มใส่แบบนี้ไม่ร้องก็คงแปลกล่ะจริงไหม?
[ แป้ดดด!!! ]
[ แก๊~!!! ]
- Damage 41 -
และก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่คิระประทับฝ่าเท้าของเขาลงบนใบหน้าของสัตว์อสูรตัวตุ่นไอพ่น ซึ่งเขาสาบานได้ว่าได้ยินเสียงร้องแปลกๆคล้ายเสียงร้องไห้ก่อนที่เสียงร้องนั้นจะถูกกลบด้วยเสียงหินถล่มเป็นรอบที่สาม
- Damage 1,505 –
[ ….. ]
เป็นครั้งแรกที่คิระรวมไปถึงเลทน่าและสตีลหันกลับไปมองภาพที่สัตว์อสูรตัวตุ่นไอพ่นโดนกองหินกลบฝังอย่างไร้ความปราณี กระทั่งสนอร์เองยังผงกหัวขึ้นมามองเจ้าของเสียงนั้นเล้กน้อยและฟุบตัวลงไปนอนต่อ ก่อนที่สตีลซึ่งปกติอยู่เงียบไม่ค่อยจะได้ชิงพูดขึ้นมาเป็นคนแรก
‘ไอ้บ้านั่น... มันมีความแค้นอะไรกับพวกเรารึเปล่าถึงได้ตามเอาๆแบบนั้น?’
‘เราก็ไม่รู้... แต่ดูแล้วน่าสงสารชอบกลนะเราว่า’
“ยังไงเขาก็โดนฝังไปแล้ว อย่าไปคิดถึงมันเลยดีกว่านะครับ”
‘Zzzz~*’
ทั้งสี่... เอ่อ... สามทำสายตาไว้อาลัยให้กับเจ้าตุ่นไอพ่นนั้นและหันกลับมาเตรียมโกยแน่บเพื่อเอาตัวรอดอีกรอบ แต่ในครั้งนี้คิระไม่ต้องกังวลว่าจะได้เจอกับเจ้าตุ่นไอพ่นอีกรอบนึงแล้ว... เพราะว่า!!!
[ ปึก... โครม!!! ]
[ แอ้ก!?! ]
[ ครึ่กๆๆๆๆ... ]
ร่างของคิระและเหล่าสัตว์เลี้ยงพุ่งลงไปภายในกล่องซึ่งเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่พอสมควรที่กำลังเลื่อนไถลไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูง
‘เอ้ย!!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นฟะไอ้คุณเจ้านาย!?!’
“อ๋ามอ๋มแอ๊วอ๋มอะไออ๋ามไออะโอ๊ย!!!”
‘แง้~* เราอึดอัดอะเจ้านาย’
‘แจ๊บๆๆ...’
ทั้งคนทั้งสัตว์ต่างดิ้นขลุกขลักอยู่ในกล่องสี่เหลี่ยมที่กำลังวิ่งลงเนินไปด้วยความเร็วสูงก่อนที่คิระและสัตว์ทั้งสามจะโผล่หัวขึ้นมาเหนือกล่องดังกล่าวได้และพบว่ามันก็คือรถรางสำหรับขุดแร่ในเหมืองแร่นั่นเอง!!!
“โว้ว~* เคยเห็นแต่ในหนังไม่คิดว่าจะได้มาเห็นรถเลื่อนแบบนี้จริงๆเลยนะเนี่ย!!!”
‘ว้าว~♥ รถนี่วิ่งเร็วดีจังเลยเจ้านาย’
[ ครึกๆๆ... เอี๊ยดดด~!!! ]
[ เย้~!!! / บ๊อกๆๆ!!! ]
เจ้านายกับสัตว์เลี้ยงมองตัวรถที่พุ่งลงเนินไปด้วยความเร็วสูงพร้อมเสียงโห่ร้องอย่างถูกอกถูกใจและจ้องมองประกายไฟที่เกิดจากการเลี้ยวด้วยสายตาชื่นชม ทว่าสตีลที่หันซ้ายหันขวาไปมองรอบๆตัวรถพร้อมสีหน้าที่ซีดเผือดลงเรื่อยกลับกล่าวสวนทางความรู้สึกของผู้เป็นนายขึ้นมาเงียบๆว่า
‘รถนี่ไม่มีเบรก... แล้วเราจะหยุดรถนี่ยังไงล่ะไอ้คุณเจ้านาย?’
“..... / ..... / Zzzz…”
น้ำเสียงของสตีลทำให้คิระและเลทน่าหยุดเสียงร้องอย่าเบิกบานและหันไปมองรอบๆตัวรถที่ไม่มีอุปกรณ์ในการเบรกสลับกับรางรถที่ลาดชันลงไปเรื่อยๆและซากหินที่ถล่มไล่หลังมาอย่างกระชั้นชิด
[ ปุดๆๆๆ... ฟุ่บ!!! ]
[ โครม!!! ]
- Damage 1,811 –
พื้นดินบริเวณกลางตัวรางลึกลงปจากจุดที่พวกคิระกำลังพุ่งลงไปเกิดการนูนสูงขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของตัวตุ่นไอพ่นผู้ไม่ยอมแพ้ที่จะทวงความยุติธรรมให้กับตัวเองปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่ในครั้งนี้ดูท่ามันจะซวยหนักว่าเดิมอยู่หลายเท่าตัวนักเพราะครั้งนี้มันไม่มีแม้แต่เวลาจะส่งเสียงร้องทักพวกคิระเลยด้วยซ้ำ...
[ แง้ง~!?! ]
[ ครืนนน... ]
- Damage 1,107 –
[ ….. ]
ร่างของเจ้าตุ่นตัวน้อยปลิวข้ามหัวของพวกคิระไปพร้อมหยาดน้ำตาใสๆที่พรั่งพรู ก่อนที่ร่างของมันจะถูกกองดินกลบทับจนมิดท่ามกลางสายตาสงสารปนสมเพชของชายหนุ่มและสัตว์เลี้ยงของเขา ซึ่งสิ่งเดียวที่คิระและสัตว์เลี้ยงของเขาขึ้นมาเหมือนๆกันโดยไม่ได้นัดหมายก็คือ
(จะตามพวกเรามาทำไม ฟะ? /วะ? /คะ?/ Zzzz?)
-----
[ โปรดติดตามตอนต่อไป ]
ความคิดเห็น