คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Ep.14 สื่อสารสัตว์อสูร (V.2)
- Ep.14 สื่อสารสัตว์อสูร –
ก็รู้อยู่นะว่าผมมันโง่ แต่ดันโง่ถึงขั้นลืมถามเรื่องสำคัญว่าที่นี่คือที่ไหนนี่มันก็เกินไป!!!
รอดมาจากการตามล่าของเหล่าสมาพันธ์ได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแต่ถ้าผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนมันก็ไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก!!!
-----
# ????? : ถ้ำผลึกแก้ว
[ Zzzz~* ]
เสียงกรนอย่างออกรสดังออกมาจากร่างของคิระที่กำลังนินกอดผลึกแก้วแท่งใหญ่แทนหมอนข้างที่ใช้อยู่เป็นประจำ แถมพ่อตัวดีของเรากำลังแจกจูบให้กับแท่งผลึกอย่างลืมตัวจนตัวผลึกเต็มไปด้วยรอยด่างจากคราบน้ำลายของชายหนุ่มอยู่หลายจุด
[ งึมงำๆ ]
[ กลุกๆๆ... ]
คิระกอดแท่งผลึกและกลิ้งตัวไปมาอยู่ครู่ใหญ่ท่ามกลางแววตาที่จับจ้องร่างของเขาอยู่ข้างๆกันนั้นเอง
[ ฟุดฟิดๆ ]
ร่างเล็กๆนั้นเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ร่างของชายหนุ่มพลางดมกลิ่นอันหอมหวานของเหยื่อตรงหน้า ก่อนที่ปากเล็กๆนั้นจะอ้าออก เผยให้เห็นเขี้ยวสีขาวที่เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ
[ หงับ!!! ]
[ กรี๊ดดด~!?! ]
เสียงกรี้ดที่ฟังกี่ทีก็ยังหวานแปลกหูของคิระดังก้องไปทั่วทั้งตัวถ้ำ พร้อมแววตาที่เบิกกว้างด้วยความรวดร้าว ก่อนที่ชายหนุ่มจะยกมือขึ้นมาจ้องมองสัตว์สีทองที่กำลังสะบัดหางอันฟูฟ่องทั้ง 9 ไปมาอย่างร่าเริง
“เลทน่า? ออกมาได้ยังไงเนี่ย!?!”
“งี้ดๆ~*”
จิ้งจอกน้อยส่งเสียงร้องทักพลางทำหน้าบ๊องแบ้วแทนคำตอบ ก่อนที่คิระจะรีบคว้าเครื่อง CT ของตนขึ้นมาชูใส่อีกฝ่ายในทันที
[ Upload : เล... ]
[ กรอดๆๆ!!! / จ๊ากกกก!!! ]
เลทน่าออกแรงกัดมากกว่าเดิมจนชายหนุ่มแผดเสียงร้องโหยหวนในทันที ขณะที่จิ้งจอกน้อยจ้องตอบเขากลับมาด้วยแววตาดุๆพร้อมเสียงที่ดังขึ้นภายในหัวของเขาว่า
‘เอะอะก็จะเก็บเค้าเข้าไปใน CT อย่างเดียวเลยอ้ะ เจ้านายใจร้าย~*’
“โอ๊ยๆๆ!!! ไม่เก็บก็ได้แต่ปล่อยก่อนสิ!!!”
คิระตะโกนตอบเลทน่ากลับไปพลางพยายามแงะปากของอีกฝ่ายออกจากมือ ทว่านั่นกลับยิ่งเป็นการทารุณมือของเขาเอง ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะนั่งลงบนพื้นนิ่งๆและขยับมือให้น้อยที่สุดแทน
‘สัญญานะว่าจะปล่อยเค้าออกมาวิ่งเล่นได้ตามใจชอบน่ะ? ไม่งั้นเค้าจะไม่ไล่กัดเจ้านายจนกว่าจะยอมปล่อยเค้าให้เป็นอิสระเลยคอยดู’
“สัญญาก็ได้!!! แต่ต้องสัญญากับผมมาด้วยว่าจะเลิกงับผมเล่นแบบนี้ด้วยนะ”
‘โอเคเราสัญญา แต่ถ้าจับเราขังอีกเราก็จะออกมางับเจ้านายอีกนะ~*’
เมื่อตกลงกันได้แล้วเลทน่าจึงยอมปล่อยมือของคิระให้เป็นอิสระและฝากรอยเขี้ยวอันสวยงามเอาไว้บนมือของชายหนุ่มที่กำลังส่งเสียงซี้ดซ้าดเพื่อระบายความเจ็บออกมาอยู่เงียบๆ
“เดี๋ยวดิ... แล้วทำไมผมถึงคุยกับเลทน่ารู้เรื่องได้ล่ะ!?!”
‘เจ้านายนี่ซื้อบื้อจัง~* ก็เจ้านายมีทักษะสื่อสารสัตว์อสูรไงเจ้านายเลยคุยกับเรารู้เรื่องน่ะ’
“สื่อสารสัตว์อสูร? อ๋อ จริงด้วย!!!”
เมื่อถูกทักคิระจึงเรียกหน้าต่างสิกลและทักษะขึ้นมาเพื่อเปิดทักษะสื่อสารสัตว์อสูรขึ้นมาเพื่ออ่านความสามารถอีกครั้งหนึ่ง
.....
ทักษะพิเศษ
1. [ สื่อสารสัตว์อสูร ] : "การพูดคุยกันวันละนิดช่วยกระชับความสัมพันธ์ของเราให้รุดหน้ายิ่งขึ้น"
Ability Rank : A ระดับ : Special
เงื่อนไขในการใช้ : ทำให้สัตว์อสูรเปิดใจให้
ความสามารถ : หากสัตว์อสูรเปิดใจให้กับผู้ใช้จะสามารถสื่อสารผ่านทางจิตไปหาสัตว์เลี้ยงนั้นๆ ได้โดยไม่ต้องออกคำสั่งด้วยเสียง อีกทั้งยังเพิ่มความสามารถในการพูดคุยและเข้าใจการกระทำของสัตว์อสูรป่าได้เล็กน้อยรวมไปถึงสามารถสื่อสารกับสัตว์อสูรป่าได้ในบางกรณีอีกด้วย
.....
จะว่าไปก่อนหน้านี้เขาก็เข้าใจความคิดของวัลวาทอสทั้งๆที่เขาไม่น่าจะคุยกับมังกรรู้เรื่องเหมือนกัน... ในตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเพราะวัลวาทอสเป็นมังกรชั้นสูงเลยมีความสามารถในการสื่อสารกับเขาผ่านทางจิตได้ แต่สงสัยจะเป็นเพราะทักษะสื่อสารสัตว์อสูรนี้ซะมากกว่าที่ทำให้เขาสื่อสารกับอีกฝ่ายรู้เรื่อง
“จะว่าไปทำไมเลทน่าถึงออกมาข้างนอกเครื่อง CT ได้ล่ะ?”
‘ไม่รู้ซี... หลังจากที่เจ้านายโดนยิงร่วงจากฟ้าพวกเราก็พลอยหมดสติไปด้วย แล้วพอเราได้สติขึ้นมาเราก็เห็นช่องทางออกมาจากเครื่อง CT ได้เลยทดลองออกมาดู แล้วเราก็ออกมาได้จริงๆน่ะ’
“หลังจากโดนยิงร่วง?”
เมื่อได้ยินดังนั้นคิระจึงลองคว้าเครื่อง CT ของเขาขึ้นมาดูและพบรอยร้าวบริเวณหน้าจอและตัวเครื่องเล็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจเปิดตัวเครื่องขึ้นมาเพื่อตรวจเช็คสภาพอย่างเร่งด่วน
.....
- สถานะตัวละคร
- รายการสัตว์เลี้ยงที่มี ( เสียหาย : สัตว์เลี้ยงสามารถเข้าออก CT ได้อย่างอิสระ)
- ดูแลสัตว์เลี้ยง ( เสียหาย : ไม่สามารถใช้คำสั่งนี้ได้ )
- สกิลและทักษะ
- ไอเทมที่มี
- อุปกรณ์สวมใส่ ( เสียหาย : ผู้เล่นไม่สามารถใช้คำสั่ง Equip ได้ ต้องสวมใส่ไอเทมด้วยตนเอง )
- รายชื่อเพื่อน ( เสียหาย : ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว )
- สมาพันธ์ที่สังกัด
- ปรับค่าต่างๆ
- แนะนำการเล่น ( เสียหาย : ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว )
- ติดต่อสอบถาม
- ออกจากระบบ ( เสียหาย : ไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว )
.....
“เง้อ!!! ทำไมสภาพเครื่อง CT ของผมถึงได้ยับเยินแบบนี้ล่ะ? แถมบนหน้าจอยังปรากฏค่าแปลกๆแบบนี้ออกมาอีก อ๊ะ... ติดต่อเพื่อนก็ไม่ได้ แถมออกจากเกมก็ไม่ได้ด้วย นี่มันอะไรก๊านนน~!!!”
‘แต่แบบนี้หนูชอบนะเจ้านาย เพราะหนูจะได้เข้าออกเครื่อง CT ได้ตามใจอยากยังไงล่ะ~*’
เลทน่าไม่ได้พูดเปล่าแต่ยังกระดิกหางไปมาด้วยท่าทีเริงร่าสุดๆอีกต่างหาก ซึ่งนั่นทำให้คิระถึงกับกุมขมับกับอนาคตของตนกันเลยทีเดียว
‘แบบนี้เวลานอนเราก็ต้องระแวงว่าเลทน่าจะมางับเราตอนไหนก็ไม่รู้อีกน่ะสิ... ไม่อ๊าว~!!!’ คิระต้องนั่งกุมขมับทันทีเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายสามารถออกมางับเขาเล่นได้ทุกที่ทุกเวลา ขณะที่เสียงของจิ้งจอกน้อยดังขึ้นในหัวของชายหนุ่มอย่างเง้างอน
‘โธ่เจ้านายก็... เมื่อตะกี้เราเพิ่งจะสัญญากับเจ้านายไปเองว่าเราจะไม่งับเจ้านายอีกถ้าเจ้านายยอมปล่อยเราออกมาเล่นได้ตามใจชอบน่ะ ลืมแล้วเหรอ?’ เสียงของเลทน่าทำให้คิระถึงกับหันขวับในทันทีที่จิ้งจอกน้อยล่วงรู้ความคิดของเขา หรือว่าเธอจะอ่านใจเขาได้?
‘เราอ่านใจเจ้านายไม่ได้หรอกนะ แต่เราสามารถรับรู้ในสิ่งที่เจ้านายคิดได้เท่านั้นเอง~*’
“.....”
คำตอบของเลทน่าทำเอาคิระอยากจะร้องไห้... ก็นั่นแหละทีเรียกว่าอ่านใจน่ะ!!!
“เดี๋ยวสิ? แบบนี้ผมก็สามารถสื่อสารกับสตีลและสนอร์ได้ด้วยใช่มั้ย?”
‘ได้สิเจ้านาย ถ้าพวกเค้ายอมคุยกับเจ้านายละก็นะ’
“งั้นลองดูหน่อยดีกว่า”
[ Release : สนอร์ / สตีล!!! ]
ลำแสงสีดำและแดงพุ่งออกมาจากเครื่อง CT ก่อนที่ร่างของลิงสีแดงและมังกรจิ๋วสีดำจะปรากฏกายขึ้นข้างหน้าร่างของคิระ ก่อนที่สนอร์จะอ้าปากหาวและล้มตัวลงนอนอย่างที่เคยทำ ส่วนสตีลนั้นกำลังก้มลงมองผลึกแก้วหลากสีที่กระจัดกระจายเกลื่อนพื้นด้วยแววตาที่ลุกวาว
‘Zzzz~*’
‘โว้ว~!!! Mana Crystal เต็มไปหมดเลย แบบนี้ต้องเก็บให้เรียบ!!!’
“.....”
เป็นที่แน่นอนแล้วว่าแม้ในยามหลับเสียงที่เขาได้ยินจากสนอร์ก็ยังคงเป็นเสียงกรน Zzzz~* อย่างสม่ำเสมอ ส่วนสตีลนั้นก็เป็นพวกคลั่งของมีค่าซึ่งสังเกตได้จากการที่อีกฝ่ายวิ่งไล่เก็บคริสตัลบนตัวพื้นอย่างบ้าคลั่ง ต่างกับครั้งก่อนที่ออกมาทำตัวบ้องแบ้วไร้เดียงสาโดยสิ้นเชิง
“สวัสดีครับ สตีล สนอร์”
‘งึมงัมๆ... Zzzz~*’
‘โอ๊ะ เจ้านายใหม่ทักแบบนี้ต้องแกล้งทำท่าทีบ้องแบ้วหลอกมันก่อน... ลิงน้อยน่ารักใสซื่อมาแล้วคร้าบ~*’
“.....”
สนอร์ผงกหัวขึ้นมาส่งเสียงงึมงำเล็กน้อยและฟุบลงไปนอนต่อ ต่างกับสตีลที่รีบวิ่งแจ้นมาทำตาปริบๆแถมเอียงคอน่ารักพลางยิงฟันขาวแฉ่งให้อย่างไร้เดียงสา จนคิระที่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายคิดถึงกับอึ้งในความตอแหลขั้นเทพของเจ้าลิงแดงตรงหน้านี้
‘พอเถอะน่าเจ้าลิงขี้ขโมย เจ้านายเขาไม่โง่ขนาดหลงกลไอ้บ้าอย่างนายซ้ำสองหรอกน่า’
‘เงียบปากไปเลยยัยหมา 9 หาง!!! ฝีมือตอแหลของข้าน่ะเข้าขั้นเทพแล้ว เดี๋ยวคอยดูเจ้านายหน้าโง่คนนี้จะต้องเอาข้าไปอุ้มด้วยความเอ็นดูแน่ๆ’
“.....”
ใบหน้าของคิระในตอนนี้แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มเย็นๆก่อนที่ชายหนุ่มจะคุกเข่าลงพลางอ้าแขนออกกว้างจนสตีลรีบพุ่งเข้าไปหาอ้อมกอดนั้นอย่างว่าง่าย
[ อะโช๊ว~!!! ]
[ ผัวะ!!! / เจี๊ยก~!?! ]
เสียงร้องเหมือนในหนังกำลังภายในดังขั้น เมื่อคะระเกิดอุตริอยากลองเลียนแบบท่าตามหนังที่ตนเคยดูพลางเตะหวดใส่หน้าของเจ้าจ๋อที่กระโจนเข้ามาจนกระเด็นออกไปอีกทางหนึ่งในทันที
[ เจี๊ยกๆๆๆๆ!!?!? ]
สตีลส่งเสียงร้องประท้วงทันทีที่มันตั้งสติได้หลังจากได้ลิ้มรสลูกเตะแห่งความพิโรธของชายหนุ่ม ซึ่งเสียงร้องเหล่านั้นแปลความได้ว่า
‘เฮ้ย!!! เตะข้าทำไมฟะไอ้เจ้านายงี่เง่าเส็งเคร็ง!?!’
“แค่เตะมันยังน้อยไป!!! เห็นทำตัวใสซื่อๆที่ไหนได้ลับหลังด่าพวกผมแบบไม่ไว้หน้ากันแบบนี้เลยเหรอ!!!”
‘เอ้ย... มันฟังข้ารุ้เรื่องว่ะ...’
‘ก็เตือนแล้วดันไม่ฟังเองเจ้าลิงหน้าโง่~*’
‘หล่อนหาเรื่องใช่มะยัยหมาใจง่าย!!!’
‘ว่าชั้นใจง่ายเหรอ!?! แกต๊ายยย ไอ้ลิงขี้ขโม๊ยยย~!!!’
[ แง่งๆๆๆ!!! / เจี๊ยกกก~!!! ]
[ เอ่อ... ]
เลทน่าวิ่งไล่งับสตีลด้วยความเร็วสูง ขนะที่สตีลใส่เกียร์ลิงโกยและวิ่งไปมารอบๆตัวถ้ำพลางคว้าเศษคริสตัลที่มันเรียกว่า Mana Crystal ใส่อีกฝ่ายเพื่อรักษาระยะห่าง ขณะที่คิระไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีชายหนุ่มจึงเลือกที่จะเก็บเศษคริสตัลทั้งใส่เครื่อง CT เผื่อว่ามันจะทำเงินให้เขาได้ไม่มากก็น้อย
[ แกร๊กๆๆ... ]
[ อาเระ? / กิ๊ว? / เจี๊ยก? ]
เศษคริสตัลเล็กๆร่วงลงมากระทบตัวพื้น ทำให้คิระและเหล่าสัตว์เลี้ยงเงยหน้าขึ้นมองรูขนาดใหญ่บนเพดานที่วัลวาทอสใช้เปิดทางบินออกไปซึ่งขณะนี้ภาพท้องฟ้ายามเย็นกำลังสาดแสงลอดผ่านตัวถ้ำเข้ามาพร้อมรอยแตกร้าวที่เริ่มลุกลามไปยังบริเวณรอบๆตัวเพดาน
“ระ... รู้สึกไม่ดีชอบกลแฮะ”
‘หนูว่าเรารีบไปจากที่นี่ดีกว่านะเจ้านาย’
‘ข้าเห็นด้วย...’
‘หาววว~*’
[ ….. / ….. / ….. ]
เสียงหาวของสนอร์ดังแทรกวงสนทนาขึ้นมาก่อนที่คิระจะสัมผัสได้ว่าเจ้ามังกรขี้เซาบินขึ้นมานอนบนหัวเขาอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่มันจะส่งเสียงหาวอีกครั้งหนึ่งพลางพึมพำออกมาเบาๆส่งท้ายว่า
‘วิ่งเร็ว... งึมงัมๆ... Zzzz~*’
[ เปรี๊ยะๆๆ ]
[ ฟ้าว~!!! ]
สองแขนของคิระคว้าร่างของจิ้งจอกน้อยและเจ้าลิงป่วนขึ้นมาพร้อมสองเท้าที่โกยอ้าวแบบไม่คิดชีวิตสู่ทางแยกที่มีอยู่มากมายภายในตัวถ้ำแห่งนี้
[ ตูม!!! ครืนนน~!!! ]
[ กรี๊ดดด~!!! ]
เสียงถล่มดังขึ้นภายในตัวถ้ำพร้อมเศษหินที่เริ่มไหลทะลักจี้หลังของคิระเข้ามาติดๆ โดยที่ชายหนุ่มไม่คิดจะหันไปมองว่าข้างหลังเกิดอะไรขึ้นและวิ่งลอดทางแยกแคบๆเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิต
“ข้างในถ้ำมืดแบบนี้แล้วผมจะวิ่งยังไงดีเนี่ย!?!”
‘ไม่ต้องห่วงเจ้านาย เรื่องนี้หนูจัดการได้’
[ วาบ / โอ้~!!! ]
ขณะที่คิระกำลังคิดว่าการวิ่งในอุโมงค์มืดที่มีจำนวนคริสตัลน้อยแสนน้อย ซึ่งพลอยทำให้แสงที่เปล่งออกมาดูเบาบางลงไปด้วยนั้นช่างยากลำบากสิ้นดีนั้นเองที่ร่างของเลทน่าเรืองแสงขึ้นมาจนคิระมองเห็นสภาพโดยรอบตัวถ้ำได้อย่างชัดเจน ขณะที่เสียงถ้ำถล่มนั้นจี้ไล่หลังเขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“แฮ่กๆๆ... แบบนี้มีแววว่าเราจะโดนฝังทั้งเป็นมากกว่ารอดออกไปนะ!!!”
‘สู้ๆเจ้านายหนูเอาใจช่วย’
‘วิ่งเร็วๆหน่อยเด้เจ้านาย!!! ข้าเห็นเศษหินมันจี้ไล่หลังเราเข้ามาแล้วนะเฟ้ย!!!’
“ถ้าอยากบ่นทำไมไม่ลงมาวิ่งเองเลยเล่า!!!”
‘Zzzz~*’
“ไอ้นี่ก็เลิกนอนแล้วตื่นมาช่วยกันทำอะไรซักอย่างเซ่~!!!”
‘แจ๊บๆๆ...’
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเสียงร้องเลยนะเฟ้ย!!!”
1 คน 3 สัตว์เลี้ยงต่างส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายพลางวิ่งหนีตายกันอย่างสุดชีวิต โดยที่ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าความสนุกสุดหรรษากำลังรอพวกเขาอยู่ลึกลงไปภายในถ้ำอันมืดมิดแห่งนี้
-----
[ โปรดติดตามตอนต่อไป ]
-----
ช่วงนี้ Writer จิตตกมากเพราะแม่ประสบอุบัติเหตุต้องเข้า รพ. นาน 6 เดือน ตามแพทย์บอก แต่ยังไง Writer ก็จะยังพยายามเขียนต่อไปเพื่อนักอ่านทุกๆท่าน และจะพยายามๆทำตัวให้เป็นปกติให้เร็วที่สุด
ขอบคุณนักอ่านทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ หากมีอะไรติชมจงอย่าลังเล ใส่มาได้เลย Writer ชอบเพราะจะได้เอาไปปรับปรุงนิยายให้ดีขึ้นจ้า
ความคิดเห็น