ดอกเหมยราตรี

           กลางดึกคืนหนึ่ง เปลวเพลิงลุกสว่างช่วงโชติอยู่ในจวนหมอหลวงใหญ่ประจำราชสำนัก เปลวเพลิงกลืนกินทุกร่างในจวนจนไม่เหลือผู้รอดชีวิต หากแต่ที่ชายป่าด้านนอกกำแพงเมืองหลวงกลับปรากฏร่างหนึ่งบุรุษร่างกายกำยำที่อุ้มร่างเด็กน้อยที่หลับสลบไสลมิได้สติในอ้อมกอด และสตรีร่างบางด้านข้างในมือโอบอุ้มเด็กชายตัวน้อย แววตาของคนทั้งคู่ทั้งสองข้างแดงกล่ำน้ำตาหลั่งรินเป็นสาย ขาทั้งสองข้างพลันอ่อนแรงเมื่อหันกลับมองไปยังที่ที่จากมา คำสั่งเสียของผู้เป็นนายดังกึกก้องอยู่ในหัว สมบัติมีค่าที่ถูกโกยใส่ห่อผ้าเพื่อหวังให้เขาพาดวงใจทั้งสองของคนในจวนหลบหนีจากมือสังหารที่ถูกส่งมาผลาญทุกชีวีในจวนให้ดับสิ้นลง ทั้งสองคนค่อยๆ ผ่อนร่างน้อยในอ้อมกอดลงก่อนก้มแสดงความเคารพทุกดวงวิญาณในจวน เด็กน้อยยังคงหลับไม่ได้สติ ทั้งสองร่างที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น หนึ่งนางเป็นเพียงเด็กน้อยวัยเพียงแค่หกขวบปี  และอีกหนึ่งเป็นแค่เด็กชายวัยสามเดือน ยังเด็กมากเกินไปที่ต้องมาสูญเสียทั้งบิดามารดา และครอบครัวพร้อมๆกัน ต่อไปนี้เขาทั้งสองคนต้องเป็นคนค้ำชู แม้นไม่อาจอยู่ในเขตเมืองหลวงต้องลี้ภัยไปต่างเมืองก็ตามที คนทั้งคู่สาบานกับตัวเองว่าจะดูแลให้ดีที่สุด และจะทวงความยุติธรรมให้กับคนสกุลซูให้ได้