LIFE & DREAM

ลำดับตอนที่ #1 : การ์ตูนไร้สาระจริงหรือ?

การ์ตูนไร้สาระจริงหรือ???

ทุกวันนี้สมองของเราก็บริโภคอาหารเหมือนกันกับปาก
อาหารที่สมองบริโภคเข้าไปก็มีหลากหลาย ทั้งมีประโยชน์และไม่มีประโยชน์ ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง

แล้วทำไมผู้ใหญ่บางคนจึงชอบว่าเด็กที่อ่านการ์ตูนว่าไร้สาระ...

(เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ายังมีผู้ใหญ่แบบนี้อยู่เยอะเหมือนกัน)

ลองเปรียบเทียบกันง่ายๆแล้วกันนะ

ถ้าสมมติเปรียบเทียบการ์ตูนกับอะไรซักอย่าง คุณคิดว่าการ์ตูนคืออะไร?

คำตอบของคำถามนี้เป็นได้หลายหลากแล้วแต่คน
แต่สำหรับผู้ใหญ่ข้างต้นคงมองว่าการ์ตูนเหมือนกับ "ขนมหวาน"
จะเห็นได้ว่าพ่อแม่(บางคน)จะชอบดุลูกเวลาลูกกินขนมหวาน
และชอบบังคับให้ลูกกินผัก
เด็กบางคนเลยเกลียดผัก(ซะงั้น)
(ผักในที่นี้ก็เหมือนกับหนังสือเรียน ชอบบังคับให้ลูกอ่านดีนัก..
บังคับมากๆเด็กมันก็เบื่อเป็นเหมือนกัน)

สำหรับผม แม่ชอบบังคับให้ผมกินไส้หมูตอนเด็กๆ
โตมาเลยเกลียดเครื่องในสัตว์ทุกชนิด
กินไม่ได้เลย.....

ถ้าคิดตามหลักง่ายๆเลยนะ
คิดว่า "ขนมหวาน"ทุกชนิด ไม่มี"สารอาหาร"หรือเปล่า
ขนมหวาน ไม่จำเป็นกับชีวิตเรา ถ้าเราไม่กิน ก็ไม่ตาย
แล้วมันจำเป็นหรือเปล่า ? ที่เราต้องบริโภคแต่อาหารจานหลัก?

คำตอบคือ "ไม่" แต่บางคน ก็ไม่ชอบกิน "ขนมหวาน"
คนบางคนก็ชอบ"ผัก"ชอบ"ผลไม้"
นั่นมันก็อยู่ที่ตัวของคนๆนั้นที่จะเลือกจริงไหม?
เราจะเลือกกินอะไรจำเป็นไหมหละว่าเราต้องดูว่า เฮ้ย ไอ้นี่มันมีไขมันกี่แคลอรีวะ
ไอ้นี่มันมีวิตามิน เกลือแร่ ให้คุณค่าหรือเปล่า???
มีคุณค่าสารอาหารเท่าไรต่อหนึ่งหน่วยบริโภค!!!!
(อาหารทุกชนิดมันมีตารางคุณค่าสารอาหารแปะไว้ซะเมื่อไรหละ ผักมันไม่ได้ปั๊มตารางไว้นี่หว่า~~)

แต่ไม่ว่าอะไรถ้าเราเอาแต่กินมากไป
มันก็เป็นโทษกับร่างกายเราได้ทั้งนั้น
แม้แต่สารอาหารที่เป็นประโยชน์ กินมากไปร่างกายก็ผิดปกติ...
ถ้าวันๆเรากินแต่ขนมไม่กินข้าวจะเกิดอะไรขึ้น
(วันๆเอาแต่อ่านการ์ตูนจะเกิดอะไรขึ้น)
กินแต่ผักร่างกายจะเป็นยังไง???
(วันๆเอาแต่อ่านหนังสือเรียนจะเกิดอะไรขึ้น)

เข้าเรื่องการ์ตูนต่อ...
ที่เขียนมาทั้งหมดเนี่ย เพื่อที่จะสรุปว่า....
การ์ตูนมันก็เป็นสื่ออย่างหนึ่งที่เราจะเลือกบริโภคเข้าไป
ถ้ากินมากไปก็มีโทษ
ไม่กินก็ไม่ตาย...ไม่ชอบไม่กินก็ได้
ถ้าเลือกกินให้ถูกคนที่จะได้รับประโยชน์ก็คือตัวเราเอง
ถ้าเลือกผิดมันก็กลายเป็น "อาหารเป็นพิษ" ได้นะ

ต่อไปนี้เป็นการลองเปรียบเล่นๆ
เมื่อกี้ลองเปรียบกับ"ขนมหวาน"ไปใช่มะ
จริงๆมันก็เป็นได้หลายอย่าง ลองมาดูกันไหมว่าเป็นอะไรได้อีก

เปรียบการ์ตูนเป็นอาหาร

การ์ตูน H “เฮ็ด”ทั้งเรื่อง===มันน่าจะเหมือนอาหารที่ใส่ผงชูรสจัดๆ พวกนี้กินแล้ว(บางคน)ก็ว่าอร่อยดี
แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะชอบกินอาหารที่มีผงชูรส เพราะใส่ผงชูรสมากๆ (มีฉากล่อแหลมมาก)
มันก็เป็นโทษกับร่างกายแน่นอน เพราะอาหารอันนั้นมันไม่ได้อร่อยด้วยตัวของมันเอง
แต่อร่อยเพราะ"ผงชูรส"ที่ใส่เข้าไป
การ์ตูน Y ชายรักชาย===น่าจะเป็นแมลงทอดนะ เพราะแมลงทอดมีคนบางกลุ่มชอบกิน
เห็นว่ามันอร่อยมาก แซ่บหลาย ยิ่งรถด่วนนี่ ว่ากันว่า อร่อยกว่าเฟรนฟรายด์นะครับ ทั้งมันส์และเหนียวนุ่ม หวานมันกรอบ แต่ผมยังไม่กล้าลอง....บางคนเห็นแมลงทอดแล้วยี้...
การ์ตูน Lวัยกระเตาะตึ่งตึ๊ง===ของหวานที่แต่งหน้าตาสวยงามน่ารักน่ารักประทาน..
(แต่อร่อยหรือไม่อร่อยมันอีกเรื่อง)...เช่น ไอศกรีมที่โรยหน้าด้วยน้ำตาลสีๆ
สามารถใส่ topping ได้มากกว่า 1 อย่าง.....(มีเด็กๆแต่งชุดสวยงามมาล่อใจหลายคน)
แต่ถ้าดูสาระ(สารอาหาร)จริงๆจะเห็นว่ามันก็ได้บ้างนะแต่ไม่มากเท่าไรหรอก...
(ไม่ใช่สำหรับทุกเรื่อง)
การ์ตูนผู้หญิง===อาหารที่ปรุงตามสูตร...จะอร่อยหรือไม่อร่อยอยู่ที่คนปรุง
การ์ตูนผู้ชาย===ข้าวไข่เจียวหมูสับ ข้าวกะเพราไก่ไข่ดาว
อาหารยอดฮิตนี่ไปทีไรสั่งแต่พวกนี้ เพราะการ์ตูนผู้ชายส่วนใหญ่ กลุ่มคนอ่านมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง  ตัวเอกเน้นเป็นฮีโร่ มีพลัง กอบกู้โลก และมีเพื่อนชายหน้าตาดี
การ์ตูนรายสับดาห์===Fastfood ......แบบว่าด่วน!!ต้องให้อร่อยในเวลาที่เร็วที่สุด(Fastfood เดี๋ยวนี้บางอันก็อร่อยนะและให้คุณค่าทางอาหารด้วย)

ทำไมต้องเขียนถึงเรื่องนี้ ผมเติบโตมาในยุคที่ผู้ใหญ่ว่าการ์ตูนไร้สาระ และเป็นคนโชคดีที่รู้ว่าความฝันตัวเองคืออะไร ได้แรงบันดาลใจมาจากอะไร เรียกว่าเติบโตด้วยการบริโภคการ์ตูนเป็นอาหารก็คงไม่ผิด เพราะจวบจนปัจจุบัน มันเลี้ยงชีวิตผม อยากให้ผู้ใหญ่ในสมัยนี้หันกลับมามองการอ่านการ์ตูนซะใหม่ การ์ตูนดีๆมันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เยาวชนเหมือนกัน ง่ายๆเลยนะ โดเรมอน เป็นแรงบันดาลใจให้เด็กอยากประดิษฐ์ คิดค้น การ์ตูนซุปเปอร์ฮีโร่ต่างๆ อย่างน้อย เด็กอยากเก่ง อยากเท่ แบบตัวการ์ตูน มันดีกว่าไปติดยาเป็นไหนๆ ยังอยากให้เด็กรุ่นต่อไปมีโอกาสได้อ่านการ์ตูนดีๆครับ ชีวิตคนเรามันต้องมีหลากสีสัน จะให้เรียนอย่างเดียวเด็กก็หัวสมองโป่ง เกิดภาวะเครียด กดดัน ส่งผลให้ความเครียดสูง ความจำแย่ลงอีกต่างหาก