คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Into
ปมรักปักใจ
Into
14 มิถุนายน พ.ศ. 2561 เวลา 17.24 น.
"นายพูดเล่นใช่มั้ย"
"เปล่า... ผมไม่ได้รักพี่แล้ว"
หลังจากที่อีกฝ่ายยืนยันคำตอบที่ผมได้ถามออกไป เขาก็มองผมด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ผมรู้สึกได้ทันทีว่ารักแรกของผมได้จบลงแล้ว นี่สินะที่เขาบอกกันว่ารักแรกมันไม่ยืนยาว
"ผมขอตัวน่ะ" อีกฝ่ายลุกขึ้นจากโซฟาร้านกาแฟชื่อดัง
"อย่างน้อยก็บอกกันหน่อยได้มั้ยว่าทำไม?"
ผมเอ่ยถามคนตรงหน้า น้ำที่ไหลออกจากตาทำให้ภาพที่ผมเห็นนั้นขุ่นมัวกว่าปกติ ผมเช็ดมันออกลวกๆ
"ไม่รักแล้วก็คือไม่รัก อย่าให้ผมดูใจร้ายไปกว่านี้เลย"
"อื้ม... โชคดีน่ะ"
ผมได้แต่มองไปที่ขนมหวานบนโต๊ะเพื่อเลี่ยงการเห็นภาพรักแรกของผมเดินจากไป เจ็บดีเหมือนกันอาการอกหัก
ไม่รู้ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งผมหรือเพราะความซวยของผมเอง นอกหน้าต่างจู่ๆถึงมีฝนเทลงมาอย่างหนัก ผู้คนที่มาใช้บริการร้านบางคนก็วิ่งเข้ามาอย่างเปียกปอน บางคนก็ครุ่นคิดอยู่กับการหาวิธีออกจากร้าน แต่ผมไม่สนหรอก ต่อให้มีพายุเข้าก็ไม่รู้สึกอะไรเลย
สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ผม เขาคงคิดว่าผมคงบ้าที่เดินตากฝนอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว แต่เขาก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าภายใต้หน้าที่เปียกฝนยังเปียกน้ำตาไปด้วยพร้อมๆกัน
14 สิงหาคม พ.ศ. 2561 เวลา 20.08 น.
ที่เดิม ร้านเดิม โต๊ะเดิม ผมยังคงมานั่งเล่นอยู่บ่อยๆ เมนูเครื่องดื่มและขนมก็เมนูเดิมเหมือนกับวันนั้นที่ผมกับเขาเจอกันครั้งสุดท้าย
' เวลา มึงไม่ได้ไปนั่งร้องไห้คนเดียวอีกใช่มั้ย' ข้อความในไลน์ของผมเด้งขึ้นมา
'มึงเห็นกูเป็นคนยังไงห้ะขุน'
'เป็นคนอกหักเป็นบ้าเดินตากฝนล้มหน้าขมัมจนแว่นหักไง'
'คือมึงเป็นห่วงหรืออยากสมน้ำหน้ากูกันแน่'
'สมน้ำหน้าละกัน เป็นคนดีเกินเดี๋ยวแผ่นดินสูบ'
'มึงนี่นะ เออไม่ได้เป็นหมาขนาดนั้นแล้วสบายใจได้'
'เทคแคร์นะมึง กูขี้เกียจฟังมึงร้องไห้อีก' ผมกดส่งสติกเกอร์กวนทีนให้มันเพื่อปิดการสนทนา
ขุนพล คือเพื่อนสนิทผมตั้งแต่ประถมจนถึงตอนนี้เข้ามหาลัยปี 1 ก็อยู่ที่เดียวกันแต่อยู่คนละคณะ มันคือคนที่ผมปรึกษาทุกอย่างได้โดยไม่ต้องพูดอะไรเยอะมันก็เข้าใจ
หลายๆคนคงเคยฟังเพลงแอบดีของพี่แสตมป์ เพลงนี้แหละเป็นเพลงโปรดของผมในช่วงนี้ ใช่... ผมดีขึ้นบางแล้วและหวังว่าจะลืมได้ในสักวัน ผมพาตัวเองออกมาจากร้านกาแฟตรงไปที่ร้านหนังสือ มีอีกเรื่องที่ผมได้ตัดสินใจในช่วงที่ผ่านมาคือเรื่องที่ผมจะไปเรียนต่อที่นิวยอร์ก ผมหยิบหนังสือในชั้นออกมาก่อนจะไล่เปิดดู
"สำนวนเกี่ยวกับความรัก To be smitten หมายถึง คิดถึงหรือหลงรักตลอดเวลา" ผมอ่านออกมาเบาๆ
ปึกก ก
เสียงหนังสือร่วงจากมือหลังจากที่ผมเงยหน้าขึ้นมาเห็นร่างที่คุ้นตากำลังไล่ดูหนังสืออยู่ที่ล็อกถัดไป
"ณอ...."
"พี่ฌอน เจอมั้ย" ยังไม่ทันที่ผมจะเรียกชื่อเขา ก็มีเด็กในชุดมอปลายโรงเรียนเดียวกับเขาเข้ามาเกาะที่แขน
"อ่า ไม่เจอเลยพี่ว่ามันคงหมดไปแล้ว" ณอนยิ้มให้เด็กโรงเรียนเดียวกัน
"งั้นไปร้านอื่นกันเถอะ วิมไม่อยากมาเสียเที่ยว" เด็กมอปลายตัวเล็กดึงมือเด็กมอปลายตัวสูงออกไปจากร้าน
เพราะแบบนี้เองหรอณอน นี่คือเหตุผลที่หมดรักกันใช่มั้ย....
--------------------------------------------------------
#ปมรักปักใจ
ความคิดเห็น