คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 7 - งานกลุ่ม
Chapter VII
หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาหลายวัน
พวกสึนะเองก็เริ่มสนิทกับกลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์มากขึ้น เช่น คุยให้บ่อยขึ้น ไปทานข้าวด้วยกันเป็นต้น
เป็นต้น และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่พวกเขาจะต้องทำสิ่งเหนือความคาดหมาย
“เอาละนักเรียน.....วันนี้ครูมีเรื่องจะบอก”
อาจารย์วิชาศิลปะกล่าวกับนักเรียนของเขาทันทีที่ทุกคนนั่งที่ของตน
“เรื่องอะไรคะ? อาจารย์” นักเรียนหญิงคนหนึ่งยกมือถาม
“ครูอยากให้พวกเธอทุกคนจับกลุ่มกัน โดยกลุ่มละ9-10คน ครูจะให้นักเรียนทุกคนทำนิตรยสาร
กลุ่มละหนึ่งเล่มจะเกี่ยวกับอะไรก็ได้...เข้าใจมั้ย” อาจารย์หนุ่มบอกนักเรียนในห้อง
“ค่ะ/ครับ” นักเรียนทุกคนตอกกลับและเริ่มจับกลุ่มทำรายงานทันที
“สึนะคุง...ได้กลุ่มหรือยัง”
เสียงหวานเอ่ยขึ้น “ยังเลยละ เคียวโกะจัง”
สึนะตอบกลับพลางยิ้มแห้งๆออกมา
‘ซาวางาวะ เคียวโกะ’ หรือสาวน้อยที่สึนะแอบปลื้ม หล่อนมีผมสีน้ำตาลทองยาวถึงบ่า
ดวงตาสีอำพันทอประกาย ใบหน้าสวยน่ารักตามฉบับสาวญี่ปุ่น
ไม่แปลกที่จะได้เป็นดาวโรงเรียนและน้องสาวสุดหวงของเรียวเฮ
“มาอยู่กลุ่มฉันมั้ย?”
เด็กสาวเอ่ยถามหนุ่มตรงหน้า
สึนะลังเลพักหนึ่งจากนั้นหันไปถามเพื่อนอีกสองคนของตน ก่อนที่จะตอบตกลงไปจะตอบตกลงไป
“ตอนนี้เรายังขาดอีก...สี่คน”
โกคุเทระบอกกับสมาชิกในกลุ่ม สึนะพยักหน้ารับและหันไปมองทั่งห้องก่อนที่จะสะดุดตากับกลุ่มนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง
“ลองถามคุณมาโดกะดีมั้ย?” สึนะเอ่ยถามทุกคนประกอบด้วย โกคุเทระ ยามาโมโตะ
เคียวโกะและฮานะ
“ก็ได้นะ...”
ฮานะหรือเพื่อนสาวของเคียวโกะตอบ
สึนะพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินไปหากลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์
“ขอโทษนะ...พวกเธอมีกลุ่มหรือยัง?”
สึนะถามพลางสกิดเด็กสาวผมสีชมพู หล่อนหันมาตอบชายหนุ่มโดยการส่ายหน้าเบาๆ “มาอยู่กลุ่มฉันมั้ย...ยังขาดอีกสี่คน” สึนะบอกกับมาโดกะและเพื่อนๆของหล่อน
“ก็ได้พวกเราเองก็ไม่มีกลุ่ม...จริงมั้ย??”
ซายากะตอบกลับพลางหันมามองหน้าเพื่อนๆของตน
“อืม”
เด็กสาวผมสีแดงตอบกลับเบาๆ
และเดินตามสึนะไปหาสมาชิกกลุ่มใหม่ และทำความรู้จักกับสองสาว ซาซางาวะ เคียวโกะ และ คุโรคาวะ ฮานะ
“แล้วเราจะไปทำบ้านใครหรือที่ไหนละ”
ยามาโมโตะเอ่ยถามขณะทานข้าวกล่องพร้อมกับเพื่อนๆของตน
แต่ครั้งนี้พิเศษหน่อยเพราะมีกลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์และสองสาวเข้ามาเพิ่ม
“บ้านฉันไม่น่าได้...”
สึนะเอ่ยออกมาขณะที่กำลังคีบไข่หวานเข้าปาก
ยามาดมโตะหันไปหาเคียวโกะและฮานะด้วยบหน้าที่คาดหวังมาก แต่สิ่งที่ได้กลับคือการส่ายหน้า
“บ้านพวกฉันน่าจะได้นะคะ...”
ยามาโมโตะรีบหันตามเสียงสวรรค์ทันที
“คุณ...”
“โทโมเอะ มามิ ค่ะ”
สาวผมทองตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลางจิบชาที่อยู่ในกระติก
“แล้วคุณรู้เรื่องได้อย่างไรครับ
ผมจำได้ว่าคุณอยู่ปีสามหนิ” ยามาโมโตะถามมามิด้วยน้ำเสียงสงสัย
หล่อนหัวเราะเบาๆจากนั้นก็ตอบกลับ “คุณมิกิบอกค่ะ..” ชายหนุ่มพยักหน้ารับจากนั้นก็กลับไปสวาปามข้าวเที่ยงของตนต่อ
“แล้วเราจะทำหัวข้ออะไรคะ”
มาโดกะเอ่ยถาม พลางหันไปมองสมาชิกในกลุ่ม
“ฉันว่าทำเรื่อง
แฟชั่นในแต่ละฤดู ดีมั้ยคะ” เด็กสาวผมสีน้ำตาลทองเสนอออกมา “ฉันว่าแบบนี้ก็ดีนะ”
เด็กสาวเจ้าของดวงตาสีม่วงเอ่ยออกมาเบาๆ
“ตกลงว่าเราทำเรื่องแฟชั่นในแต่ละฤดู ที่บ้านของพวกคุณมาโดกะ
และเจอกันหน้าโรงเรียนตอนเจ็ดโมงสามสิบวันเสาร์ ตามนี้นะ” สึนะสรุปออกมาหลังจากทานอาหารเที่ยงเสร็จกันหมด
“อืม”
ทุกคนพยักหน้ารับและกลับไปเรียนที่ห้องของตน
หลังเลิกเรียน
“แถวนี้มีแม่มดค่ะ คุณมามิ”
ซายากะตะโกนบอกรุ่นพี่สาวและเพื่อนๆอีกสองคน เพราะโฮมูระต้องไปสำรวจเมืองจึงมาด้วยไม่ได้
“อืม...แปลงร่างกันเถอะ”
มามิบอกกับรุ่นน้องของตน ทันใดนั้นชุดนักเรียนของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นชุดกระโปรงสีเหลือง
“ประตูแล้วค่ะ!!!” มาโดกะร้องบอก
มามิพยักหน้ารับและเดินเข้าไปเป็นคนแรกโดยมีคนอื่นตามมาติดๆ
“ร้อนชะมัด...” เด็กสาวผมแดงบ่นออกมาเพราะตอนนี้พวกเธอกำลังเดินอยู่ในทะเลทราย
“เธอร้อน ฉันก็ร้อน!” ซายากะบ่นออกมาบ้างเพราะเธอมีเหงื่อไหลออกมาท่วมตัวแล้ว
“แฮะๆ” มาโดกะหัวเราะแห้งๆออกมาและเดินต่อแต่ก็ต้องชะงักเพราะมามิยื่นมืออกมาบังเสียก่อน
เด็กสาวจึงชะเง้อมอง จนดวงตาสีชมพูต้องเบิกกว้างกับสิ่งที่เธอเห็น แม่มดครั้งนี้มีรูปร่างเป็นทองพร้อมกับเครื่องประดับเพชรนิลจินดามากมาย
มันกำลังร้องไห้อยู่ แต่แทนที่จะเป็นน้ำไหลกลับเป็นหินไหลออกมาแทน
“เอ้า...เริ่มกันเถอะ
ฉันร้อน!!!”
เคียวโกะหมุนหอกของตนอย่างชำนาญและกางบาเรียออกมาจากนั้นก็เริ่มโจมตีทันที
มาโดกะเสกลูกธนูออกมาและยิงขึ้นฟ้า
ลูกธนูที่ตกลงมาราวกับสายฝน เด็กสาวผมฟ้าเสกดาบออกมาห้าเล่มและปาไปหาแม่มดอย่างรวดเร็ว
“ตาเธอแล้ว...มามิ...จบมันซะ!!!”
เคียวโกะตะโกนบอกกับสาวผมทองที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า มามิพยักหน้า จากนั้นก็เสกปืนขนาดใหญ่ออกมา
“ ทีโร่ ฟินาเล่!!!”
ลูกกระสุนพุงเข้าไปหาแม่มดตนนั้นทันทีเพื่อที่จะจบชีวิตของมัน
ตูมมมมมมมมมมมมมมม
บริเวณที่แม่มดเคยอยู่กลับถูกแทนที่ด้วยควันกลุ่มใหญ่ ชั่วพริบตาเขตแม่มดก็หายไปทันที มามิค่อยๆลอยลงมาแตะพื้นอย่างสวยงาม
พอดีกรีฟซี๊ดหล่นลงมา ซายากะที่อยู่ใกล้ที่สุดจึงเดินไปหยิบและส่งไปให้รุ่นพี่สาว
“ขอบใจจ๊ะ” มามิเอ่ยขอบคุณพลางรับกรีฟซี๊ดจากเด็กสาวผมสีฟ้า
และแปลงร่างกลับไปเป็นชุดนักเรียนเหมือนเดิม จากนั้นก็นำมาแบ่งกัน
“กลับกันเถอะ...วันนี้ฉันมีชาสูตรใหม่”
“เย้...”
มามิเอ่ยออกมาและเดินกลับ แต่ไม่รู้เลยว่ามีคนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ก็ใส่ธีมไม่ได้งะ ใครรู้บอกหน่อยนะคะะะะ
ถ้าชอบอย่าลืมกดแอดfavorite และเม้นด้วยนะะะะ
ความคิดเห็น