คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 2 - การจัดที่นั่ง
Chapter II
พักกลางวัน ดาดฟ้า
“รุ่นที่สิบคร้าบ
วันนี้ผมมีเทมปุระครับ” โกคุเทระบอกเสียงใสและคีบกุ้งชุบแปงทอดสีเหลืองอร่ามชวนกิน
มาให้เด็กหนุ่มผมไม้โอ๊กที่นั่งข้างๆ
“ไม่เป็นไร โกคุเทระคุง”
สึนะยกมือบอกปัดๆ เขาละสายจากมือขวาและหันไปมองรอบๆ
แต่ก็ไปสะดุดตากับใครคนหนึ่ง
เด็กสาวผมสีทองบริสุทธิ์ยาวลอนเป็นเกลียวติดด้วยกิ๊บรูปดอกไม้ดอกใหญ่ ใบหน้าหวานสวยแลอ่อนโยน
ประดับด้วยดวงตาสีเหลืองอำพันคู่โต
เธอคนนั้นกำลังกินข้าวกับนักเรียนใหม่ทั้งสี่ของเขาอยู่ สึนะจ้องมองสักพักจากนั้นก็หันไปถามเรียวเฮ
“คุณพี่ครับ นั้นใครเหรอ” สึนะถามชายหนุ่มผิวสีแทน
ผมสีเงินถูกตัดอย่างเรียบร้อย ตรงจมูกแปะพาสเตอร์ หรือ ‘ซาซางาวะ เรียวเฮ’ เขาสวมชุดนักเรียนแบบลวกๆไม่เหมือนสึนะที่แต่งอย่างเรียบร้อย
เรียวเฮละสายตาจากการทานข้าวและหันไปมองทางที่สึนะชี้
“อ๋อ...นั้นนักเรียนใหม่ห้องชั้นนะ โทโมเอะ
มามิ นะ” เรียวเฮพูดพลางเขมือบข้าวกล่องฝีมือของน้องสาวสุดรัก “เหรอครับ....” สึนะพึมพำเบาๆ
และหันมาทานข้าวต่อโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่
“โฮมูระจัง
วันนี้ฉันมีชีสบอลมากินด้วยกันมั้ย”
เด็กสาวผมชมพูชักชวนเพื่อนสาวหน้านิ่งของตนซึ่งกำลังนั่งทานข้าวของตนอย่างเงียบๆ
โฮมูระเงยหน้าจากข้าวกล่องของตนแล้วพยักหน้าหงึกๆ
มาโดกะฉีกยิ้มหวานอย่างดีใจและก็คีบชีสบอลให้เด็กสาวผมดำ
“คุณอาเคมิ” โทโมเอะ มามิ
ทักเด็กสาวที่กำลังคีบชีสบอลที่พึ่งได้จากเพื่อนของตน โฮ
มูระเงยหน้าจากข้าวกล่องเชิงประมาณว่า ‘อะไร’
“เย็นนี้....” มามิเอ่ยเกริน และค่อยๆขยับตัวไปใกล้โฮมูระ
จากนั้นก็กระซิบที่หูของสาวผมดำ “อืม...ตกลง” โฮมูระพึมพำออกมา
มามิฉีกยิ้มออกมาและจับจ้องที่นั่งทานข้าวของเหล่ามาเฟีย
“เอาละ
ทุกคนไหนๆวันนี้ก็มีนักเรียนใหม่สุดน่ารักย้ายเข้ามาแล้ว...ครูว่าเรามาจัดที่ใหม่ดีกว่าเนาะ”
อาจารย์สาวป่าวประกาศทันทีที่นักเรียนเข้าห้องจนครบ
“อะไรนะครับ!?!”
“ไม่เอานะคะ ‘จารย์”
“โน่วววววววววว”
เสียงของนักเรียนเริ่มโวยวายเพราะอาจถูกย้ายจากที่สิงสถิตสุดรักของตน
กลุ่มนักเรียนใหม่เริ่มส่งกระแสจิตคุยกันเพราะเบื่อกับการนั่งทนฟังเสียงโวยวาย “ชิๆๆๆ ดูสิน่าขำเนอะ” ซากุระ
เคียวโกะเอ่ยพลางหัวเราะคิกคักไปด้วย “แหม่...ก็ช่วยไม่ได้หนิ
พวกนั้นคงไม่เคยย้ายที่มั้ง” ซายากะตอบกลับด้วยน้ำเสียงขำๆ
“เอาละค่ะ นักเรียนหญิงออกมายืนหน้าห้องทุกคน”
ไม่ทันไรเสียงหวานของอาจารย์สาวดังขึ้น พวกนักเรียนที่โวยวายและกลุ่มสาวน้อยเวทมนตร์ก็เงียบทันที
นักเรียนหญิงทุกคนก็เดินออกจากที่ไปหน้าตามคำสั่งของอาจารย์
“นักเรียนครูจะให้นักเรียนหญิงจับชื่อนักเรียนชายนะจ๊ะ” ครูสาวเอ่ยด้วยเสียงหวานพลางโชว์กระบอกสีเขียวที่มีกระดาษเล็กๆหลายชิ้นอยู่ด้านใน
“เอาละ...คานาเมะซัง เธอก่อนเลยละกัน” มาโดกะเดินมาหาอาจารย์สาวและล้วงมือเข้าไปในกระบอกและหยิบกระดาษมาใบหนึ่ง
และค่อยๆอ่านออกมา
“ซา..วาดะ..สึนะ..โยชิ?” มาโดกะอ่านออกมา ทำให้หนุ่มผมไม้โอ๊กสะดุ้ง
“ครับ!?!” สึนะดีดตัวทันทีที่ได้ยินชื่อของตน
“เอาละ คุณคานาเมะเชิญนั่งข้างๆ
ซาวาดะคุงนะจ๊ะ” มาโดะกะพยักหน้ารับ จากนั้นจึงเดินไปนั่งข้างๆชายหนุ่มโดยมีเสียงล้อประมาณว่า
“อยู่กับเจ้าห่วยว่ะโชคร้ายมากอะ”และการดำเนินการจัดที่นั่งก็จบลงโดยสรุปว่า
เคียวโกะคู่กับโกคุเทระ ซายากะคู่กับยามาโมโตะ
ส่วนโฮมูระ เจ้าตัวขอนั่งคนเดียว หลังจากที่จัดที่นั่งใหม่เสร็จ
ทุกคนก็เริ่มเรียนทันทีเพื่อไม่ให้เสียเวลา
“คุณมามิคะ!” มาโดกะเอ่ยทันทีที่ลงมาจากอาคารเรียน
และโบกไม้โบกมือให้สาวผมเหลืองทันที “ขอโทษที่ให้รอนะจ๊ะ” มามิกล่าวตำหนิตนเอง
และเดินออกนอกโรงเรียนพร้อมกันห้าคน “อ้อ..จริงสิ! วันนี้ฉันอบพายแอ๊ปเปิ้ลไว้ด้วยละ
ไปทานด้วยกันมั้ย” มามิถามเพื่อนๆของตนขณะเปิดประตูบ้าน
บ้านสไตล์โรมันสีขาวหลังใหญ่ถูกปกปิดด้วยรั้วเหล็กสีดำ บริเวณบ้านมีสวนเล็กถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิดกับน้ำพุ
เหมาะแกการพักผ่อน ภายในบ้านหลังโตมีห้องโถงตกแต่งแนววินเทจและมีบันไดวนไม้สีอ่อนขนาดใหญ่
ห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งด้วนสีขาว ดำและแดง
ราวกับปราสาทของราชินีแดงในเรื่องอลิซในดินแดนมหัศจรรย์ และห้องรับประทานอาหารสไตล์วิคตอเรียนสีเหลืองตัดน้ำตาล
ผนังถูกวาดอย่างสวยงามและปราณีต มีรูปภาพแขวนมากมายที่น่าสะดุดตาน่าจะเป็นรูปแม่มดวัลเพอร์กิส
ตรงชั้นวางมีหนังสือมากมายและตุ๊กตาดอลฟี่หลายตัวถูกวางไว้อยู่
“ทุกคนรอก่อนนะจ๊ะ
ฉันไปเอาพายแอ๊ปเปิ้ลกับชาก่อน” มามิกล่าว
แล้วกุลีกุจอไปเอาพายและน้ำชามาเสิร์ฟที่โต๊ะทันที ทั้งห้าสาวเริ่มพูดคุยกันกับเรื่องที่โรงเรียนและสัพเพเหระ
จนเริ่มพลบค่ำหลายๆคนก็เริ่มแยกย้ายไปอาบน้ำและทำการบ้านทบทวนหนังสือ
จนเหลือแค่สองสาว
“จะไปเลยมั้ย...ไม่มีใครแล้วนิ” โฮมูระเอ่ยออกมา
“เอาสิ..”
มามิตอบกลับและสวมรองเท้าเพื่อออกไปข้างนอกกับอาเคมิ โฮมูระ
-------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น